Heb je gisteren mijn blog gelezen? en dan 's avonds het nieuws gehoord over de 1/200 van de jongentjes die geboren worden met een misvormd piemeltje tengvolge van insecticide ???
Het lijkt er op dat ik profetische gaven had hé?
Als ik vanmorgen buitenkeek, scheen de zon, nu is het mistig... Het mooie weer dat ze voorspelden lijkt niet zo fameus te worden?
Frederik is met Veerle en de kinderen naar Boudewijnpark, met de trein. Een daguitstap, en mikroob is hier op logement. Dat beest moet regelmatig gevoederd worden en staat nu boven in een grote kartonnen doos, kwestie dat de honden niet gewaar worden dat er hier een kat logeert...
Mijn telefoon hier aan mijne kwampjoeter begon kuren te hebben, ik moest uitzien naar een vervanger, en dan liefst ook een handvrije. In de aldi zag ik (weer eens) eentje staan einde reeks aan halve prijs, maar geen één telefoon, maar maar liefst drie (3) handenvrije telefoons... Er staat nu een telefoon boven in de badkamer/wc, een aan mijn bed (vast toestel) een in de keuken, een in de living (vast) een aan mijne kwampjoeter... Nu moeten we bijna niet meer rondlopen om aan een toestel te komen, het enige wat een beetje hinderlijk is, is dat al die dingen dan ook op hetzelfde ogenblik beginnen te rinkelen...
Aan die nieuwe foons zijn zoveel knopkes en mogelijkheden dat ze waarschijnlijk al lang zullen versleten zijn voor ik weet wat ik er allemaal mee zou kunnen doen mocht ik het geduld hebben de handleiding van buiten te leren....(oef, zonder punten en komma's, buiten adem jong...)
In ieder geval bij het installeren moet ik ergens op een knoppeke geduwd hebben, want toen Anny een telefoon opnam (de vaste in de living)begon die aan mijne kwampjoeter luid haar gesprek en dat van de telefoneerster weer te geven... Na enig zoekwerk kreeg ik dat uit. Maar dan bleek dat dat ganse gesprek ondertussen ook nog opgenomen was op het bandopnemerke dat ook al ingebouwd is... Kort nadien ging de telefoon weer, maar we hadden de tijd niet om de hoorn op te nemen, het was alweer gedaan...Twee keer na een, de derde keer stond ik nog bij de telefoon, het was Bart. Bleek dat na drie keer rinkelen dat spel op de bandopnemer ging...Ik zoeken om dat anders in te stellen, na het lezen van een twintigtal bladzijden had ik het al, en na tien minuten zoekwerk vond ik ook de knopjes die ik nodig had om dat te wijzigen (Eentje stond onderaan, op de bodem van het toestel, wie zoekt daar achter knopjes?????)Enfin, het is nu in orde.
Ik kan zelfs al telefoneren met die dingen...
Ik dacht eventjes aan die cartoon die ik ooit zag van mensen die stierven van de honger in een wereld vol conserven en kartonnen dozen en dergelijke, die ze met geen middel open kregen.... Ik voelde mij ook een beetje zo... We leven in een wereld vol knopjes...enblijkbaar zijn we geen genieën in knopjes, en verminderen onze kapaciteiten met verouderen...
Bewijs ? Ga eens naar een home! Om buiten te geraken is daar een cijferslot aan de deur, en daar hangt dan een briefje bij: Vorm het jaartal in omgekeerde volgorde, (dus 7002) en je kan buiten. Blijkbaar is voor de oudjes die stap te moeilijk ??? Worden we echt zo dom??? Ik mag er niet aan denken, en toch, als ik terugdenk aan die telefoons...
Het is om bang te worden. Of is het zo, dat zij die het nog kunnen, ook naar buiten mogen zonder toezicht??? Ik moet dat eens vragen. Aan die vriendelijke hoofdverpleegster. (Een slim blondje)
De zon priemt door de nevel, 't wordt toch nog goed.
Gisteren is Luc langs geweest met Geert er bij. Geert was op verlof op een van die verre verre zonnige eilanden, een strandvakantie. Hij heeft mij zijn foto's gegeven om eens te kijken, meer dan 600 zeshonderd ja, nee, dat is geen groot pak, dat staat allemaal op zo'n stuke plastic van 2 op 4 cm... Daarin zit een contacte voor de usb op je pc en daarin zit dan een geheugenstick van 1 giga, daar zitten dus meer dan zehonderd fotootjes in...
Waar gaan we naartoe ? Een reuzestapel foto's in een miniem klotedingetje !
Een hoogtepunt in je leven gecomprimeerd in een ding van twee keer niets...
Vind je ook niet dat dit de indruk geeft dat je leven toch maar niets is, dat je het makkelijk kunt samenduwen in een stekjesdoosje???
dju, ik word toch oud.
Ik ga nu eens een paar uren fotootjes bekijken...
Tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten