Boekjes

Ik ben zojuist met de wagen naar Horebeeste (Horebeke) gereden om mijn maandelijkse tijdschriften, Quest en Triv'.
Ik ga dus één keer per maand op "bezoek" in dat winkeltje, en iedere keer weer is het precies of die man content is me te zien, en iedere keer doet hij een babbeltje.
Ik heb al opgemerkt dat hij dat niet met iedereen doet, maar ik weet ook de reden !

Al enkele jaren geleden ging ik er eens binnen om wat kruiswoordraadselboekjes om mee te nemen op de driedaagse uitstap van onze gepensioneerdenbond. Je weet dat ik niet mee kan op de uitstappen, en dus moet ik mij amuseren in het hotel, vandaar...
Op dat ogenblik stond daar een tijdschrift met een artikel over UFO's op de cover... Ik nam het mee, sinds wij een UFO zagen boven de nato-gebouwen te Flobecq, zijn Anny en ik wel wat benieuwd wat voor dingen dat eigenlijk zijn.
Toen ik dat tijdschrift op de toonbank legde, vroeg de man of ik in ufo's geïnteresseerd was ? Ik zei ja, en vertelde dat wij er, met een hele groep mensen samen, naar hadden staan kijken te Flobecq. De man keek mij aan, en vertelde mij dat hij ooit een ufo in zijn tuin had gezien, die toen hij naderde plots leek uit te doven, en weg was... Hij had dit nog nooit aan iemand durven vertellen zei hij, maar omdat ik ook zoiets bizar gezien had, vertelde hij het aan mij. Het is sindsdien dat ik door die man een beetje als vriend bekeken wordt...
Bizar... Maar wat is het wat we soms zien ?
Ik denk dat wat ik zag, een stealth was, het ultra-geheime vliegtuig van de kamerikhanen, ik ik ben daar in de loop der jaren alleen maar zekerder van geworden, toen ik las dat die dingen ook stil kunnen blijven hangen...
Was het iets anders ? Ik zal er niet wakker van liggen.
Is er buiten de aarde nog intelligent leven ? (Intelligenter, als zij tot hier kunnen komen !) Mij maakt dat niet ongerust. Als op één of andere dag de chinezen OF de marsmannetjes over ons heen rollen, maakt heel weinig verschil... En misschien zijn het geen oorlogszuchtige wezens, en brengen zij eindelijk vrede (dat zou echt nieuw zijn!) op deze aardkloot.
Maar stel eens dat het wezens zijn van een andere planeet ? Ik vraag me niet af hoe zij er uit zouden zien, maar hoe zien zij ons ?
Wat denken zij van die kudde onnozelaars die wel altijd ergens aan het vechten en vermoorden zijn? Is het bij hen ook zo ? Of is dat de reden waarom zij niet openlijk durven te landen?
Hebben zij ook een godsdienst ? En ziet hun god er ook uit zoals zij er uit zien ???
Persoonlijk heb ik dat altijd het summum van eigendunk gevonden, wij naar Zijn beeld en gelijkenis geschapen !!! Hoogheidswaanzin ten top ! Hoe kunnen wij, gelijken op een alomtegenwoordige ???
Nee, de oerknal zal wel een aanleiding hebben, de evolutie zal wel in een richting geduwd zijn, ik kan mij niet voorstellen dat dit alles zo maar vanzelf zou kunnen gebeuren... en als het kan, dan is de kans dat dit twee keer zou gebeuren zo astronomisch klein, dat er wellicht geen andere vorm van intelligent leven zal zijn...Maar je aanmeten dat je gelijkt op de creator ??

Zo belangrijk zijn we niet in het bestel van het universum...

Ik heb je al verteld hoe ik het universum zie... Ieder zon als een kern van een atoom, het universum een klompje materie, in handen van een onvoorstelbare gigant. Deze giganten leven op een planeet, met een zon, die weer de kern van een atoom is, een deeltje van een klompje materie. Omgekeerd, leven er op onze atomen (je weet wel die dingen die wij laten ontploffen) ook wezens ? Uiteraard onzichtbaar voor ons, we kunnen amper met heel sterke technische snufjes een atoom onderscheiden... Als wij hun wereld zo maar uiteen kunnen laten knallen...Komt dan niet de dag dat die grote giganten ook met hun atomen gaan liggen frunniken????

Idioot ? Misschien, maar het geeft wel perfect onze maat weer in het totale bestel.

Onlangs zag ik nog een fiets, met een stuur van heel lang geleden... Je weet wel, zoals op die oude "hollandse" fietsen, waar het handvat eerder naar omhoog wijst. Op een bepaald moment heeft een of ander vernufteling dat stuur omgekeerd, en kreeg je een "sportieve" fiets. Natuurlijk was dat in geen tijd de grote rage, en om in te zijn moest je zo'n stuur hebben dat in plaats van omhoog, naar beneden wees...
Wij hadden een oom die in een fietsenfabriekje werkte, en die zou dat voor ons arrangeren... Hij heeft wellicht heel netjes de stang afgezaagd, en het stuur dan omgekeerd terug gemonteerd, want enkele jaren later, sprong ik op mijn fiets, en mijn stuur brak af... Ik was in mijn eer en mijn edele delen getroffen...maar kreeg dan wel een echt nieuw stuur, geen herbouwd ding...
Mijn broer had gespaard voor vitessen op zijne vélo, van die ingebouwde, want dat was het nec plus ultra in die tijd. Hij had ook een bel die werkte op zijn spaken, hij trok een een hendeltje, dat was verbonden met een kabel die een klipje tot net tussen de spaken trok, en bij de leegte tussen twee spaken netjes tegen een "bel" klopte, wat een luid en ratelend belgeluid veroorzaakte. Hij had ook zijn fiets geverfd en dan vernist.
Later zag ik onze Bart ook zo'n dingen doen, hij prutste ook altijd aan zijn v'lo, en maakte van twee oude dingen een mooie "nieuwe" fiets. Daartoe reed hij rond op de dagen van het groot huisvuil...
Hij had een partner daarvoor, het neefje van onze buur, Chris, hielp dan monteren en demonteren... Ze maakten soms de gekste dingen met die oude spullen. Ik dacht altijd dat Bart zou opgroeien als een technieker in de metaalsector...Een mens kan verkeerd zij he...

Ik herinnerde me dan de periode waarin ik met Claude samen zat te werken aan kranen en allerlei machines die we bouwden met zijn tecnic en met mijn meccano...De stukken pasten niet altijd goed aaneen, en dan maakte Georges, de vader van Claude stukken bij voor ons geknutsel. Uren, dagen, weken zijn we zo bezig geweest aan één reuzegrote kraan. Claude vertelde dat die nog steeds bestond, en dat zijn kleinkinderen er nu mee doende zijn...Ik ben ook nooit in de technische sector terechtgekomen, Claude wel...
Wat ik er wel aan heb overgehouden, is dat ik heel veel dingen aankon, ik maakte ooit een perfect kinderstoeltje, zonder dat ik ook maar een behoorlijk stuk gereedschap had. Dat stoeltje heeft jaren meegegaan, ondanks drie kapoenen die er mee "speelden"...
Nu kun je overal, heel goedkoop van die plastic-stoeltje kopen voor kinderen...Makkelijk, maar het heeft geen ziel...
Ik zit weer in de tijd van toen te wortelen...
tot de volgende ?????