Tja, ik weet het wel, iedereen is kind van én een vader, én een moeder, maar bij mij, bij ons, als ik naar mijn zussen kijk, ligt dat wel even anders...
Ons vader was een Vlaming, in hart en nieren, hij was de man die met ons naar iedere mis trok tijdens de periode van de Franse preken aan de kust, onder de preekstoel ging zitten, en ostentatief recht stond en de kerk verliet zodra de pastoor aan het franse gedeelte begon... De franse preken hebben het in onze kerk géén volle zondag uitgehouden...
On ma was het kind van haar opvoeding, ze deed het volledige lagere humaniora uit (dat was in die tijd heel uitzonderlijk !!) maar deed dat in het Frans (met hoofdletter) pensionaat te Deinze (Jaja !)
Ze kregen straf als ze ook maar één woord vlaams durfden te spreken ! Er was maar één taal om in de hemel te geraken, en eerbiedwaardige personen spraken frans, vlaams dat was patois, een boeretaaltje. Ons ma was geïndoctrineerd door de franstaligen in ons ons landje, en al spraken wij thuis altijd en alleen vlaams, leerde ons moeder te kruiswoordraadselen in het nederlands, toch kon ze haar liefde voor de taal van Molière niet wegsteken... Van haar leerden wij: mijn voornaam is vlaming, maar mijn achternaam is belg.
Wij leerden ons alfabet van ons ma, en nu nog zeg ik géé, hache, en y-greque (gresque ?)in plaats van ypsylon te zeggen...
Ons moeder kende al de telefoonnummers van vrienden en familie van buiten in het frans, en las ze ook in het frans, want dat was veel makkelijker, daar zeg je de cijfers in de juiste volgorde... Tja, ons acht en zeventig is natuurlijk juist omgekeerd, maar toen ik (graag) frans leerde, en na enkele jaren leerde dat het géén nonante-neuf was, maar quatre vingt dix neuf, plaagde ik ons moeder altijd met haar "franse" "logica"...Ze keek me toen wat denigrerend aan, maar zei niets...
En ik ??? Als kind van mijn vader en van mijn moeder, ben ik een overtuigde vlaming, met een grote liefde voor de franse taal...
Toen ons moeder eens mee ging naar Ronse, en we zagen in een winkel een mooi kleedje voor Anny, gingen we binnen om eens te kijken en te passen... De winkelier bleek geen woord nederlands te kennen, dus ik, als bewuste vlaming, terug naar buiten met mijn vrouwen (Ma en Anny). Ma heel de tijd aan 't rispouteren tegen mijn "vuil flamingantisme"... Maar ik kreeg dan weer goede punten als ik in Wallonië plots frans bleek te praten... Ik zou mezelf onbeleefd vinden als ik geen frans zou praten in ons walenland...Net zoals ik hen onbeleefd vind als zij geen moeite doen om hier vlaams te spreken...
Je ziet het, ik heb iets dubbelhartigs in mij...iets van ons Ma en iets van ons Pa...
Wellicht is dat de reden dat ik ook werkelijke vrienden heb in Wallonië... en ook daar weten ze dat ik in feite een flamingant ben, maar dan een met liefde voor hun taal en cultuur.
Ik heb aan enkele mensen die zaten te lachen met de brabançonne van Leterme, of zij de brabançonne in het frans kenden...Ik heb er geenéén ontmoet, ik ken het ook niet, en ik moet het niet kennen ! Maar ik weet wel dat er bij de Walen heel wat rondlopen die oh zo gaarne lopen te vrijen met het grote Frankrijk naast hun deur... en ik meen me te herinneren dat er ooit een waals feest begon met de marseillaise... Maak dus niet zoveel lawaai over die uitschuiver van Leterme, 't was wellicht niet eens bewust, 't is het enige franstalige volkslied wat wij ook kennen...want de brabançonne in 't Frans ??? nee, nooit gehoord.
Ik denk dat ik mijn liefde voor taal, voor talen, geërfd heb van het feit dat mijn ouders beiden een andere taal beminden... En ik herinner me nog goed dat de leraar frans een thuis-frans-sprekend-moederskindje voortrok, want die die kende frans!!! Ik legde me dubbel, en slaagde in mijn doel, ikke, de vlaming was de eerste in frans, niet dat "franskiljonneke"!
je ziet het...twee liefdes...
J'ai deux amours...
tot de volgende ?
vrijdag, augustus 31, 2007
donderdag, augustus 30, 2007
winkelen
Vanmorgen moest ik met Anny winkelen gaan...Het ging niet zo goed, ik heb nog altijd pijn van zondag . Wellicht heb ik daar ergens iets geforceerd, ook al heb ik bijna steeds in mijn rolwagen gezeten. Misschien is het wel van het duwen om over die bruggetjes te geraken, of van het afremmen eens we op de bult gekomen waren, en je plots dreigt bergaf te rollen. Dat zou niet zo erg zijn als de weg goed was, maar in de meeste gevallen is er een niveauverschil tussen de laatste balk van de brug, en de begane grond. Als je daar niet heel voorzichtig afrolt, ga je over kop...en dat is niet wenselijk.
Nu ja, ik heb er een heerlijke dag gehad. Wellicht waren we anders naar Heurne naar de rommelmarkt getrokken, en Luc vertelde me dat die nog groter was dan andere jaren, dus dat zou niet minder zwaar geweest zijn.
Gisteren ben ik gaan vissen, het was winderig, niet warm, maar de vis beet redelijk. Eén keer moest ik Luc helpen toen hij een grote karper aan de haak had van zijn vaste lijn, en Luc moest eenmaal bij mij komen helpen toen ik een grote zeelt (tink) aan de lijn had.
Het was niet zo goed als de vorige keer, maar toch zeer behoorlijk... Ik heb zo'n 20, 25 vissen gevangen, waaronder twee zeelten, een grote en eentje van 25 à 30 centimeter. Dus zeker niet slecht. Luc heeft er heel wat meer gehad, bij mij is er een uur geen beet meer te zien geweest, bij Luc zijn ze heel de tijd blijven bijten. Het is een eigenaardig iets, dat je soms een à twee uur geen beet krijgt, en dan plots weer wel. Bovendien zie soms dat je dan een andere soort vis vangt. Soms vang je eerst allemaal voorn, en na de pauze allemaal blei. Ik heb er geen verklaring voor, maar zag dit al meerdere keren.
Ik las op internet dat karpers veelal "paden" hebben waarop ze fourageren. Ze zouden dus bijna steeds op de zelfde plaatsen voorbijkomen. Dat kan kloppen, eens je op een plaats beet kreeg, zul je zien dat je op dezelfde plaats meermalen beet krijgt. Ik dacht dat het dan scholen betrof, maar het kan inderdaad net zo goed een weggetje zijn waar de vis steeds passeert... Nu ja, het doet er niet toe, maar het is inderdaad nogal eens de kunst om de vis te vinden. Luc zat gisteren in de hoek van de vijver, en dat kan op die dag een betere plaats geweest zijn, omdat de wind er misschien wat meer insekten in het water waait... Wie weet ???
Gisteren heb ik ook weer enkele stekelbaarsjes aan de haak gehad. Je begrijpt niet hoe die kleine dingen een volledige vleesworm en de haak in hun bek krijgen !
Toen we kinderen waren, zaten er iedere zomer miljoenen stekelbaarsjes in de "Lak", een ronde vijver in het "bosje" (Maria Hendrika Park - toendertijd niet of amper onderhouden) voor onze deur. Alle kinderen gingen dan stekelvisjes vangen. We bonden een rode regenworm (liefst een mestworm, die zijn roder) aan een twijndraadje, halverwege een stekje als dobber, en een stok als hengel... Dat stekje was een loos atribuut, het water was zo helder, dat we de worm goed zagen hangen, en we keken toe tot het stekelvisje een groot stuk worm had opgeslokt. Dan haalden we op, en het beestje werd dan van de worm afgetrokken, visje in de bokaal, worm weer in het water.
Die steklebaarsjes overleefden nooit heel lang...Dat kwam omdat we ze behandelden zoals onze goudvis. Als we de bokaal van de goudvis reinigden, dan vingen we de goudvis, parkeerden die in een glas water, goten de bokaal leeg, kuisten zo nodig wat het glas, vulden de bokaal weer op en kieperden de goudvis terug in de bokaal met nieuw vers water... Nu weet ik, als aquariofiel, dat dit moorddadig is, en dat een goudvis een verschrikkelijk sterke vis moet zijn om dat alle maal te doorstaan. We wipten dat beest van bijna lauw water in koud water, van zuur water in kalkwater en noem maar op...Stekelbaarsjes kunnen dat niet doorstaan !!! Je kunt stekelbaarsjes makkelijk houden in een aquarium, als je de regels voor waterverversing en dergelijke, nauwgezet volgt...Maar ja, wisten wij veel, in die tijd !
We weten nu ook dat zo'n ronde bokaal verschrikkelijk is voor een goudvis, maar bij ons thuis heeft er jaaaaren zo, een vis bij ons geleefd, en in vele andere huizen... Tuinvijver bestonden niet of amper in die tijd, nu is dat ook een modeobject, en je ziet wellicht meer tuinen met dan zonder vijver(tje)....
Dieren houden... dat is bijna een ziekte...
Als kinderen waren wij allemaal, al jaren aan het zagen om een hondje te hebben... Ma beloofde dan, om er van af te zijn, dat als de hond van Jeannetje Schacht een jongske had, we het zouden krijgen... Ma was gerust, want die hond was een reu, en wij waren getroost, want we wisten dat niet...Tot !!! Op een dag gingen we op bezoek bij Philbert en Jeanne Schacht, en natuurlijk was onze eerste vraag of de hond nog geen jongskens had...Tot verbijstering van ons ma, zei Jeanneke van ja, maar, ze zitten hierneven...
Wij zijn die dag naar huis gekomen met een mooi klein hondje...onze Teddy.
Er zijn heel veel familiehistories die rond onze Teddy draaien... Zo stelden we eens vast dat Teddy verlekkerd was op tongen (vis), hij pikte ze terwijl ze stonden uit te lekken aan het waterputje... Maar het ergste was de choco-mousse...
Ieder jaar met kerstmis stond er choco-mousse op het menu. Op een bepaald jaar stelde ons moeder vast er één glas netjes uitggeten en zelfs afgewassen weer op tafel stond !
Ons moeder was gloeiend kwaad, en we werden één na één op het appèl geroepen, maar volgens moeder was er minstens één die aan het liegen was, want iedereen ontkende... Ons moeder was héél de dag niet te genieten, en we zouden geen van allen choc-mousse krijgen , en, en ..en...tot ons moeder plots Teddy bovenop de tafel zag staan, heel netjes en genietend een glas choco-moussen aan het oplikken....
In het vervolg werd de chocomousse op een voor de hond onbereikbare plaats gezet...
Ik ga stoppen, ik zit wéér in het verleden te wurtelen...Maar ja, je moet toegeven, daar is véél méér gebeurd dan in mijn heden... Nu genieten we alleen nog van de capriolen van een Leterme met Milquet, en hopen, als de ene Herman (decroo) er niet goed voor was, den andere Herman (Van Rompuy) er wel goed voor zal wezen....
tot de volgende ?
Nu ja, ik heb er een heerlijke dag gehad. Wellicht waren we anders naar Heurne naar de rommelmarkt getrokken, en Luc vertelde me dat die nog groter was dan andere jaren, dus dat zou niet minder zwaar geweest zijn.
Gisteren ben ik gaan vissen, het was winderig, niet warm, maar de vis beet redelijk. Eén keer moest ik Luc helpen toen hij een grote karper aan de haak had van zijn vaste lijn, en Luc moest eenmaal bij mij komen helpen toen ik een grote zeelt (tink) aan de lijn had.
Het was niet zo goed als de vorige keer, maar toch zeer behoorlijk... Ik heb zo'n 20, 25 vissen gevangen, waaronder twee zeelten, een grote en eentje van 25 à 30 centimeter. Dus zeker niet slecht. Luc heeft er heel wat meer gehad, bij mij is er een uur geen beet meer te zien geweest, bij Luc zijn ze heel de tijd blijven bijten. Het is een eigenaardig iets, dat je soms een à twee uur geen beet krijgt, en dan plots weer wel. Bovendien zie soms dat je dan een andere soort vis vangt. Soms vang je eerst allemaal voorn, en na de pauze allemaal blei. Ik heb er geen verklaring voor, maar zag dit al meerdere keren.
Ik las op internet dat karpers veelal "paden" hebben waarop ze fourageren. Ze zouden dus bijna steeds op de zelfde plaatsen voorbijkomen. Dat kan kloppen, eens je op een plaats beet kreeg, zul je zien dat je op dezelfde plaats meermalen beet krijgt. Ik dacht dat het dan scholen betrof, maar het kan inderdaad net zo goed een weggetje zijn waar de vis steeds passeert... Nu ja, het doet er niet toe, maar het is inderdaad nogal eens de kunst om de vis te vinden. Luc zat gisteren in de hoek van de vijver, en dat kan op die dag een betere plaats geweest zijn, omdat de wind er misschien wat meer insekten in het water waait... Wie weet ???
Gisteren heb ik ook weer enkele stekelbaarsjes aan de haak gehad. Je begrijpt niet hoe die kleine dingen een volledige vleesworm en de haak in hun bek krijgen !
Toen we kinderen waren, zaten er iedere zomer miljoenen stekelbaarsjes in de "Lak", een ronde vijver in het "bosje" (Maria Hendrika Park - toendertijd niet of amper onderhouden) voor onze deur. Alle kinderen gingen dan stekelvisjes vangen. We bonden een rode regenworm (liefst een mestworm, die zijn roder) aan een twijndraadje, halverwege een stekje als dobber, en een stok als hengel... Dat stekje was een loos atribuut, het water was zo helder, dat we de worm goed zagen hangen, en we keken toe tot het stekelvisje een groot stuk worm had opgeslokt. Dan haalden we op, en het beestje werd dan van de worm afgetrokken, visje in de bokaal, worm weer in het water.
Die steklebaarsjes overleefden nooit heel lang...Dat kwam omdat we ze behandelden zoals onze goudvis. Als we de bokaal van de goudvis reinigden, dan vingen we de goudvis, parkeerden die in een glas water, goten de bokaal leeg, kuisten zo nodig wat het glas, vulden de bokaal weer op en kieperden de goudvis terug in de bokaal met nieuw vers water... Nu weet ik, als aquariofiel, dat dit moorddadig is, en dat een goudvis een verschrikkelijk sterke vis moet zijn om dat alle maal te doorstaan. We wipten dat beest van bijna lauw water in koud water, van zuur water in kalkwater en noem maar op...Stekelbaarsjes kunnen dat niet doorstaan !!! Je kunt stekelbaarsjes makkelijk houden in een aquarium, als je de regels voor waterverversing en dergelijke, nauwgezet volgt...Maar ja, wisten wij veel, in die tijd !
We weten nu ook dat zo'n ronde bokaal verschrikkelijk is voor een goudvis, maar bij ons thuis heeft er jaaaaren zo, een vis bij ons geleefd, en in vele andere huizen... Tuinvijver bestonden niet of amper in die tijd, nu is dat ook een modeobject, en je ziet wellicht meer tuinen met dan zonder vijver(tje)....
Dieren houden... dat is bijna een ziekte...
Als kinderen waren wij allemaal, al jaren aan het zagen om een hondje te hebben... Ma beloofde dan, om er van af te zijn, dat als de hond van Jeannetje Schacht een jongske had, we het zouden krijgen... Ma was gerust, want die hond was een reu, en wij waren getroost, want we wisten dat niet...Tot !!! Op een dag gingen we op bezoek bij Philbert en Jeanne Schacht, en natuurlijk was onze eerste vraag of de hond nog geen jongskens had...Tot verbijstering van ons ma, zei Jeanneke van ja, maar, ze zitten hierneven...
Wij zijn die dag naar huis gekomen met een mooi klein hondje...onze Teddy.
Er zijn heel veel familiehistories die rond onze Teddy draaien... Zo stelden we eens vast dat Teddy verlekkerd was op tongen (vis), hij pikte ze terwijl ze stonden uit te lekken aan het waterputje... Maar het ergste was de choco-mousse...
Ieder jaar met kerstmis stond er choco-mousse op het menu. Op een bepaald jaar stelde ons moeder vast er één glas netjes uitggeten en zelfs afgewassen weer op tafel stond !
Ons moeder was gloeiend kwaad, en we werden één na één op het appèl geroepen, maar volgens moeder was er minstens één die aan het liegen was, want iedereen ontkende... Ons moeder was héél de dag niet te genieten, en we zouden geen van allen choc-mousse krijgen , en, en ..en...tot ons moeder plots Teddy bovenop de tafel zag staan, heel netjes en genietend een glas choco-moussen aan het oplikken....
In het vervolg werd de chocomousse op een voor de hond onbereikbare plaats gezet...
Ik ga stoppen, ik zit wéér in het verleden te wurtelen...Maar ja, je moet toegeven, daar is véél méér gebeurd dan in mijn heden... Nu genieten we alleen nog van de capriolen van een Leterme met Milquet, en hopen, als de ene Herman (decroo) er niet goed voor was, den andere Herman (Van Rompuy) er wel goed voor zal wezen....
tot de volgende ?
woensdag, augustus 29, 2007
koud ?
Toen ik vanmorgen vroeg op het toilet zat, voelde ik tot mijn verbijstering dat de centrale verwarming werkte !
We zijn in wat de warmste periode zou moeten zijn, de zomer?
En dan willen die kluivers ons nog steeds blijven vertellen dat de aarde aan het opwarmen is! Ja, in Griekenland, dank zij de vuurtjes dat ze stoken. (Sorry daar mag ik niet mee lachen)
en toch ga ik vanmiddag vissen naar Wannegem, bij pepé ! Ik zal een vest meedoen !
Beste mensen, in een poging om jullie te helpen, wil ik jullie mededelen wat mijn startblad is als ik mijn browser open. Je weet wel, het programma dat opent als je je compjoeter start...
Sinds jaar en dag werk ik al met www.verkenner.be , dat is een steengoede opener, waarop je alle nieuwtjes kunt overzien. Sinds kort is dat nog beter geworden, en heb je de mogelijkheid om je eigen openingsblad in te stellen, zo laat ik sport er uit, en duid ik specifiek de nieuwtjes aan uit Oost Vlaanderen en speciaal uit Oudenaarde. en dergelijke voorkeuren meer... Je kunt dus, als opener van de dag al het nieuws (dat wat je interesseert)op een blad bij elkaar hebben, zie je iets waar je meer wilt van weten, eens klikken, en een of ander dagblad opent zich op dat artikel... Ik heb op een tweede browser een andere opener, daar zie ik iedere dag een nieuw programma staan, dat normaliter moet gekocht worden, maar dat je daar op de dag zelf, gratis kunt downloaden. Niet ieder programma is interessant, maar nu en dan zitten er pareltjes tussen, maar dat adres heb ik jullie al eens gegeven... Ben je het kwijt, mail me eens, dan vestuur ik het je opnieuw.
Ik heb sinds enkele jaren geen krant meer, en als je verkenner opent, zul je zien hoe dat komt, en kun jij ook enkele honderden eurootjes uitsparen... Het enige wat ik mis zijn de strips...En daarvoor alleen koop ik geen gazet... Bovendien heb ik altijd maar één gazet, en nu kan ik de visie van verschillende kranten (zelfs de waalse) lezen als ik daar behoefte aan heb.
Probeer het eens... www.verkenner.be
Je zult op verkenner ook een publiciteit vinden voor Netties, ga daar eens naartoe, dat is een steengoed ding! Daar kun je je abonneren op een dagelijkse nieuwsbrief over de wereld van de informatica. Denk niet dat dat voor jou te moeilijk is, of dat het niet voor jou is, je vind er ook iedere dag gratis programma's, verwijzingen naar goede muziek en naar prachtige websites en/of mooie filmpjes...en zo meer, kijk maar eens bij Netties, je zult het je niet beklagen.
Tot daar de reclame-berichten.
Zeg, sinds kort verdien ik iedere week één euro met mijn computer, men heeft mij simpelweg gevraagd om wekelijks te melden of ik bepaalde reclamebladen in mijn bus kreeg. Als ik dat wekelijks doe, krijg ik iedere keer één euro, voor een halve minuut werk... Ik kijk toch altijd even naar die reclamebladen, dus dat is meegenomen. Mocht je je geroepen voelen tot deze kleine bijverdienste....
Door het raam gezien, is het heel mooi weer, maar zoals reeds gezegd, het is niet warm vandaag.Hopelijk zal de vis weer zo goed bijten als vorige keer...
Ik moet in ieder geval nog een en ander klaarmaken om de vis te lokken. Dus zal ik wellicht iest korter bloggen dan anders, maar misschie komt dat je wel goed uit, misschien heb jij net vandaag ook niet zo veel tijd als anders...en is het net andersom, dan mijn nederige excuses...
Ik heb nog iets heel geks ontdekt aan het weer van vandaag den dag ! In de herfstststst moet ik iedere dag de bladeren afscheppen van mijn visvijvertjes, anders krijg je in de kortste keren een dikke laag modder onderaan je vijver en zuur water. Nu moet ik nu al beginnen met het afscheppen van de bladeren ! Nu reeds zijn de bladeren aan het vallen ! Uiteraard nog niet massaal, maar toch al zo erg dat mijn vijver vol lag ! (de oppervlakte)
Ik weet niet wat ik er moet van denken, het is precies of er klopt iets niet, is het je ook al opgevallen dat het om 9 uur al bijna donker is ? Vind je ook niet dat dit te vroeg is ? En er is nog iets wat mij raar voorkomt, ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de zon veel meer opgeschoven is dan anders. Ik zit met mijn computer aan een raam dat gericht is op noordoost. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de zon verder naar het noorden is toegekropen dan anders, met andere woorden, dat de aardstand gewijzigd is ??? 't Zal wel inbeelding zijn, maar toch, ik kan me niet herinneren dat de zon zo lang mijn raam inscheen...
Allee, ik word niet alleen dement (want ik praat altijd over het verleden), nu begin ik nog dingen te zien ook... Ik word kierewiet... of er is toch iets mis met dat weer... en veel meer dan we denken... Kijk jij ook eens naar de zon. Pas op, er niet in kijken, dat is gevaarlijk ! gewoon eens zien of de plaats waar de zon opstaat of slapen gaat, of dat zijn bedde nog op dezelfde plaats staat, of niet ???
tot de volgende ?
We zijn in wat de warmste periode zou moeten zijn, de zomer?
En dan willen die kluivers ons nog steeds blijven vertellen dat de aarde aan het opwarmen is! Ja, in Griekenland, dank zij de vuurtjes dat ze stoken. (Sorry daar mag ik niet mee lachen)
en toch ga ik vanmiddag vissen naar Wannegem, bij pepé ! Ik zal een vest meedoen !
Beste mensen, in een poging om jullie te helpen, wil ik jullie mededelen wat mijn startblad is als ik mijn browser open. Je weet wel, het programma dat opent als je je compjoeter start...
Sinds jaar en dag werk ik al met www.verkenner.be , dat is een steengoede opener, waarop je alle nieuwtjes kunt overzien. Sinds kort is dat nog beter geworden, en heb je de mogelijkheid om je eigen openingsblad in te stellen, zo laat ik sport er uit, en duid ik specifiek de nieuwtjes aan uit Oost Vlaanderen en speciaal uit Oudenaarde. en dergelijke voorkeuren meer... Je kunt dus, als opener van de dag al het nieuws (dat wat je interesseert)op een blad bij elkaar hebben, zie je iets waar je meer wilt van weten, eens klikken, en een of ander dagblad opent zich op dat artikel... Ik heb op een tweede browser een andere opener, daar zie ik iedere dag een nieuw programma staan, dat normaliter moet gekocht worden, maar dat je daar op de dag zelf, gratis kunt downloaden. Niet ieder programma is interessant, maar nu en dan zitten er pareltjes tussen, maar dat adres heb ik jullie al eens gegeven... Ben je het kwijt, mail me eens, dan vestuur ik het je opnieuw.
Ik heb sinds enkele jaren geen krant meer, en als je verkenner opent, zul je zien hoe dat komt, en kun jij ook enkele honderden eurootjes uitsparen... Het enige wat ik mis zijn de strips...En daarvoor alleen koop ik geen gazet... Bovendien heb ik altijd maar één gazet, en nu kan ik de visie van verschillende kranten (zelfs de waalse) lezen als ik daar behoefte aan heb.
Probeer het eens... www.verkenner.be
Je zult op verkenner ook een publiciteit vinden voor Netties, ga daar eens naartoe, dat is een steengoed ding! Daar kun je je abonneren op een dagelijkse nieuwsbrief over de wereld van de informatica. Denk niet dat dat voor jou te moeilijk is, of dat het niet voor jou is, je vind er ook iedere dag gratis programma's, verwijzingen naar goede muziek en naar prachtige websites en/of mooie filmpjes...en zo meer, kijk maar eens bij Netties, je zult het je niet beklagen.
Tot daar de reclame-berichten.
Zeg, sinds kort verdien ik iedere week één euro met mijn computer, men heeft mij simpelweg gevraagd om wekelijks te melden of ik bepaalde reclamebladen in mijn bus kreeg. Als ik dat wekelijks doe, krijg ik iedere keer één euro, voor een halve minuut werk... Ik kijk toch altijd even naar die reclamebladen, dus dat is meegenomen. Mocht je je geroepen voelen tot deze kleine bijverdienste....
Door het raam gezien, is het heel mooi weer, maar zoals reeds gezegd, het is niet warm vandaag.Hopelijk zal de vis weer zo goed bijten als vorige keer...
Ik moet in ieder geval nog een en ander klaarmaken om de vis te lokken. Dus zal ik wellicht iest korter bloggen dan anders, maar misschie komt dat je wel goed uit, misschien heb jij net vandaag ook niet zo veel tijd als anders...en is het net andersom, dan mijn nederige excuses...
Ik heb nog iets heel geks ontdekt aan het weer van vandaag den dag ! In de herfstststst moet ik iedere dag de bladeren afscheppen van mijn visvijvertjes, anders krijg je in de kortste keren een dikke laag modder onderaan je vijver en zuur water. Nu moet ik nu al beginnen met het afscheppen van de bladeren ! Nu reeds zijn de bladeren aan het vallen ! Uiteraard nog niet massaal, maar toch al zo erg dat mijn vijver vol lag ! (de oppervlakte)
Ik weet niet wat ik er moet van denken, het is precies of er klopt iets niet, is het je ook al opgevallen dat het om 9 uur al bijna donker is ? Vind je ook niet dat dit te vroeg is ? En er is nog iets wat mij raar voorkomt, ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de zon veel meer opgeschoven is dan anders. Ik zit met mijn computer aan een raam dat gericht is op noordoost. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de zon verder naar het noorden is toegekropen dan anders, met andere woorden, dat de aardstand gewijzigd is ??? 't Zal wel inbeelding zijn, maar toch, ik kan me niet herinneren dat de zon zo lang mijn raam inscheen...
Allee, ik word niet alleen dement (want ik praat altijd over het verleden), nu begin ik nog dingen te zien ook... Ik word kierewiet... of er is toch iets mis met dat weer... en veel meer dan we denken... Kijk jij ook eens naar de zon. Pas op, er niet in kijken, dat is gevaarlijk ! gewoon eens zien of de plaats waar de zon opstaat of slapen gaat, of dat zijn bedde nog op dezelfde plaats staat, of niet ???
tot de volgende ?
dinsdag, augustus 28, 2007
Bros
Gisteren heb ik mij weer eens op mijn knieën voor het bad gezet... Ik heb mijn haar gewassen. Ik kan mijn haar nog op twee manieren wassen, terwijl ik in het bad zit, of zo, op mijn knieën ervoor...
Terwijl ik mijn haar zat te wassen dacht ik weeral eens aan vroeger...
Toen ik klein was, droeg ik mijn haar "à la brosse", letterlijk zoals een borstel, maar in werkelijkheid was het zoals een tandenborstel... Het haar boven op mijn bolleke was hooguit één centimeter lang... Enkele jaren later zouden we veranderen van kapper, en gingen alle mannelijke leden van de familie "Chez coiffeur Georges"...Dat was een grote kapperszaak, met verscheidene knechten in dienst. Daar veranderde onze tandenborstel in een kapsel...Je kon een meetlat plat latten liggen op ons kopje, de rest van mijne kop was nog steeds rond, maar de bovenzijde was plots afgewerkt in een soort kubus-achtige snit. Dat was toen hét van hét.
Een ding was er niet veranderd, de haren op de zijkant tot in de nek, dat was nog steeds millimeterwerk...Heel, heel kort.
Als mijn haar in mijn nek begon een lengte te hebben van één centimeter, begon ons moeder al te zagen dat we naar de kapper moesten...
Als ik nu van de kapper kom, na vier, vijf keer aangedrongen te hebben op kort hé, héél kort, is mijn nekhaar om te beginnen al iets meer dan één centimeter...
Toen ik in mijn tienerjaren wanhopig probeerde mijn haar toch iets langer te laten groeien, was dat een zeer pijnlijk iets... We waren zot, we luisterden niet alleen naar die onnozelaars die geen muziek kenden, maar lawaai, en we wilden dan ook nog er bij lopen als "onkuischaars"...
Samson moet in zijn tijd een serieuze seksmaniak geweest zijn, met dat lange haar...
Nu zit ik te reclameren tegen mijne coiffeur om mijn haar korter te krijgen, maar dat gaat tegen zijn beroepseer in.
Het gekke is, dat je ook het andere uiterste hebt, heelder volksstammen rijden nu hunne pelouse zo kort af, met een hondentrimmachientje, dat je amper nog ziet dat ze haar hebben... Bart loopt er zo (kort en gemakkelijk pa!)bij, Ewoud ook en Frederik ook al... Die laatste kwam eens om mijn baardtrimmachine om zijn haar af te rijden. Ik heb, sorry, ik had dat machientje al zeker 15 à 20 jaar, zonder één hapering...nu maakt het een lawaai zoals een dorsmachine.
L'Histoire se répète... Wij schenen altijd al het gerief van ons vader te breken, en brengen die van mij, mijn gerei naar de filistijnen..
Ondertussen zit ik hier nog altijd ongelukkig te zijn met mijn haar dat te lang is...Ik heb al eens tegen Anny gezegd dat ik het ook ga afrijden, zoals Bart, maar dan krijg ik alle banbliksems in één keer naar mijne kop "Klets scheren met een lange baard, dat zal schoon zijn !" En ik, ik kruip weer in mijn schulp, zoals vroeger bij mijn moeder...Nogmaals, de geschiedenis herhaalt zich...
Als je nu naar een fotootje kijkt van de beginnende beetles, dan begrijp je toch niet waarover al dat kabaal ging over hun lang haar hé??? Nee, als je zoon er nu zou bijlopen zoals de beetles toen, dan zou je wellicht zeggen dat ze een "schoon kort kopke" hebben.
Je ziet het hé, ik zit weeral in het verleden te wurtelen... Het is gelijk over wat ik je iets wil vertellen, automatisch zit ik terug te vergelijken met de tijd van toen. Ik heb nog chance, ik heb mijne blog om dat te doen, dat laat mij toe dat minder te doen in de dagelijkse gesprekken, want anders zouden ze zeggen, de ouden is weer aan 't zagen... Maar het zit allemaal nog zo dichtbij, en ik heb de indruk dat het steeds dichterbij komt...
Ooit las ik dat het leven een cirkelgang is...Ik begin het te begrijpen, het lijkt wel of ik weer steeds dichter bij het begin kom...Tju, zou mijne cirkel bijna tenden zijn????
Dan zit ik te denken aan ons vader, als ik was zoals hem, dan was ik nu al drie jaar dood... Begot, ik voel me nog helemaal niet klaar daar voor, ik voel me niet oud ! Ook al zeggen mijn kleinkinderen wel eens, Opa, gij zijt al héél oud hé? nee begot ! Ne mens mag er niet op denken hé?
En dan vraag ik mezelf af, ben ik bang van de dood ? Nee, echt, nee ik ben niet bang van de dood, maar dat sterven, dat mocht er niet bij zijn... En dan denk ik aan tante Climme, (Clémence), 't mens heeft heel haar lang leven gelezen dat heur lippen daverden, om toch niet onvoorbereid te "gaan"... Tot haar man, nonkel jef, na een lange pijnlijke doodsstrijd is gestorven...Dan is de rest van haren tijd bezig geweest met bidden om een vlugge pijnloze dood...
Zo voel ik mij ook een beetje...Ik weet wat pijn is, ik moet er niet nog meer krijgen, niet uren, dagen in een zee van ondraaglijk zeer moeten zwemmen...
Maar ja, we hebben niet te kiezen... en wie weet hoe wij er op dat eigenste moment over zouden denken? Ik ben geen voorstander van euthanasie, maar als ik zie dat mijn hond veel pijn heeft en niet meer geholpen kan worden, dan zeg ik: geef hem maar een spuitje... We zijn niet erg konsekwent in die dingen hé ?
Tommetoch, wat zijn we weer zwaar op de hand vandaag, en zeggen dat ik begonnen was met een broske, een heerlijk fris aanvoelend kort geknipt bolleke...
tot de volgende ????
Terwijl ik mijn haar zat te wassen dacht ik weeral eens aan vroeger...
Toen ik klein was, droeg ik mijn haar "à la brosse", letterlijk zoals een borstel, maar in werkelijkheid was het zoals een tandenborstel... Het haar boven op mijn bolleke was hooguit één centimeter lang... Enkele jaren later zouden we veranderen van kapper, en gingen alle mannelijke leden van de familie "Chez coiffeur Georges"...Dat was een grote kapperszaak, met verscheidene knechten in dienst. Daar veranderde onze tandenborstel in een kapsel...Je kon een meetlat plat latten liggen op ons kopje, de rest van mijne kop was nog steeds rond, maar de bovenzijde was plots afgewerkt in een soort kubus-achtige snit. Dat was toen hét van hét.
Een ding was er niet veranderd, de haren op de zijkant tot in de nek, dat was nog steeds millimeterwerk...Heel, heel kort.
Als mijn haar in mijn nek begon een lengte te hebben van één centimeter, begon ons moeder al te zagen dat we naar de kapper moesten...
Als ik nu van de kapper kom, na vier, vijf keer aangedrongen te hebben op kort hé, héél kort, is mijn nekhaar om te beginnen al iets meer dan één centimeter...
Toen ik in mijn tienerjaren wanhopig probeerde mijn haar toch iets langer te laten groeien, was dat een zeer pijnlijk iets... We waren zot, we luisterden niet alleen naar die onnozelaars die geen muziek kenden, maar lawaai, en we wilden dan ook nog er bij lopen als "onkuischaars"...
Samson moet in zijn tijd een serieuze seksmaniak geweest zijn, met dat lange haar...
Nu zit ik te reclameren tegen mijne coiffeur om mijn haar korter te krijgen, maar dat gaat tegen zijn beroepseer in.
Het gekke is, dat je ook het andere uiterste hebt, heelder volksstammen rijden nu hunne pelouse zo kort af, met een hondentrimmachientje, dat je amper nog ziet dat ze haar hebben... Bart loopt er zo (kort en gemakkelijk pa!)bij, Ewoud ook en Frederik ook al... Die laatste kwam eens om mijn baardtrimmachine om zijn haar af te rijden. Ik heb, sorry, ik had dat machientje al zeker 15 à 20 jaar, zonder één hapering...nu maakt het een lawaai zoals een dorsmachine.
L'Histoire se répète... Wij schenen altijd al het gerief van ons vader te breken, en brengen die van mij, mijn gerei naar de filistijnen..
Ondertussen zit ik hier nog altijd ongelukkig te zijn met mijn haar dat te lang is...Ik heb al eens tegen Anny gezegd dat ik het ook ga afrijden, zoals Bart, maar dan krijg ik alle banbliksems in één keer naar mijne kop "Klets scheren met een lange baard, dat zal schoon zijn !" En ik, ik kruip weer in mijn schulp, zoals vroeger bij mijn moeder...Nogmaals, de geschiedenis herhaalt zich...
Als je nu naar een fotootje kijkt van de beginnende beetles, dan begrijp je toch niet waarover al dat kabaal ging over hun lang haar hé??? Nee, als je zoon er nu zou bijlopen zoals de beetles toen, dan zou je wellicht zeggen dat ze een "schoon kort kopke" hebben.
Je ziet het hé, ik zit weeral in het verleden te wurtelen... Het is gelijk over wat ik je iets wil vertellen, automatisch zit ik terug te vergelijken met de tijd van toen. Ik heb nog chance, ik heb mijne blog om dat te doen, dat laat mij toe dat minder te doen in de dagelijkse gesprekken, want anders zouden ze zeggen, de ouden is weer aan 't zagen... Maar het zit allemaal nog zo dichtbij, en ik heb de indruk dat het steeds dichterbij komt...
Ooit las ik dat het leven een cirkelgang is...Ik begin het te begrijpen, het lijkt wel of ik weer steeds dichter bij het begin kom...Tju, zou mijne cirkel bijna tenden zijn????
Dan zit ik te denken aan ons vader, als ik was zoals hem, dan was ik nu al drie jaar dood... Begot, ik voel me nog helemaal niet klaar daar voor, ik voel me niet oud ! Ook al zeggen mijn kleinkinderen wel eens, Opa, gij zijt al héél oud hé? nee begot ! Ne mens mag er niet op denken hé?
En dan vraag ik mezelf af, ben ik bang van de dood ? Nee, echt, nee ik ben niet bang van de dood, maar dat sterven, dat mocht er niet bij zijn... En dan denk ik aan tante Climme, (Clémence), 't mens heeft heel haar lang leven gelezen dat heur lippen daverden, om toch niet onvoorbereid te "gaan"... Tot haar man, nonkel jef, na een lange pijnlijke doodsstrijd is gestorven...Dan is de rest van haren tijd bezig geweest met bidden om een vlugge pijnloze dood...
Zo voel ik mij ook een beetje...Ik weet wat pijn is, ik moet er niet nog meer krijgen, niet uren, dagen in een zee van ondraaglijk zeer moeten zwemmen...
Maar ja, we hebben niet te kiezen... en wie weet hoe wij er op dat eigenste moment over zouden denken? Ik ben geen voorstander van euthanasie, maar als ik zie dat mijn hond veel pijn heeft en niet meer geholpen kan worden, dan zeg ik: geef hem maar een spuitje... We zijn niet erg konsekwent in die dingen hé ?
Tommetoch, wat zijn we weer zwaar op de hand vandaag, en zeggen dat ik begonnen was met een broske, een heerlijk fris aanvoelend kort geknipt bolleke...
tot de volgende ????
maandag, augustus 27, 2007
min of meer
Vannacht bij tussenpozen beetje geslapen, veel gedacht...
Op een gegeven moment begon ik, om de tijd te passeren, weer eens aan woordspelletjes te doen. Ben ik dan vlug in slaap gevallen, of wat dan ook, ik herinner me er maar ééntje van...
Min of meer, gekke uitdrukking, doet me denken aan de biechtstoel, zo van 100 maal gevloekt eerwaarde vader, min of meer...
Is dan dan minder meer of meer min ? Geef mij maar het laatste, daar heb je nog iets aan, ook al mag je die vangst niet mee naar huis nemen, maar zelfs een verloren uurtje aan het water met een meermin... Niet te min, eerder meer van dat...
De pijn is toch al wat beter... heb er toch van genoten, prachtige dieren gezien, en misschien ben ik een malloot, maar mij doet het iets te weten dat dit de dieren waren die onze voorvaders hebben ontwikkeld, specifiek om aan hun behoeften te voldoen.
En als ik hier een weide zie met het roodbonte oostvlaamse koeienras, dan heb ik steeds het gevoel dat die in het landschap passen, wat ik niet kan zeggen van die misvormde dikbillen.
Ooit hoorde ik onze veearts zeggen dat die dikbillen eigenlijk dezelfde afwijking zijn als bij de mensen de mongooltjes... Ik weet niet in hoeverre die uitleg wetenschappelijk onderbouwd is, maar ik weet één ding zeker, als de mens zich niet intens zou bezig houden met die dikbillige beesten, dan zouden ze in één generatie zo goed als uitgestorven zijn ! Die beesten kunnen immers niet zelfstandig kalven, ieder kalf wordt er geboren via keizersnede... Nu weet ik dat er bij de mensen dametjes zijn die een keizerssnede prefereren omwille van de pijn, maar bij die koeien is het zo dat het kalf gewoon te dik is, en niet langs de natuurlijke weg naar buiten kan !
In puyenbroek zagen we de casselse koeien, volledig rood, veel zwaarder dan de roodbonte, maar toch heel mooie normale koebeesten. We zagen er ook het blauwwitte ras, maar de normale vorm, niet die wanstaltige dikbillen...
Die dikbillen hebben maar één verdienste: ze hebben me toegelaten om aan mijn kleindochters uit te leggen dat er beesten zijn die speciaal gekweekt worden om opgegeten te worden...de andere koeien die, die geven die lekkere melk !
Het is wat tegenwoordig met de kleinkinderen, in de school worden ze blijkbaar opgeleid om ten alle prijze alle leven te beschermen... Vorige week hadden we van die heerlijke Bouchot-mosselen meegebracht (véél lekkerder dan de zeeuwse !), en ze hebben heel de maaltijd zitten zagen over het levend koken van die arme beestjes... (Je bakt een biefstuk toch ook in de pan? Ja maar die biefstuk is van een dood beest! Maar je hebt die koe toch ook dood moeten maken? Ja, maar niet op zo'n wrede en langdurige manier als die arme mosseltjes...)
Smakelijk...
Is het nu goed dat de kinderen bewust zijn van alle leven??? Ik denk het niet, en voor Luc courgette weer in zijn pen klimt, wil ik herhalen : denken ! Wat de vegetariërs ook mogen vertellen, de wetenschappers menen dat het de toevoeging van dierlijke produkten aan de voeding is die oorzaak is geweest van de verdere ontwikkeling van de hersenen, dus van het denken ! Ik weet niet of terugkeer naar een volledig plantaardig menu zou veroorzaken dat onze nakomelingen weer door de takken van de bomen zouden zwieren, maar ik wens het ook niet uit te proberen ! na !
Gisteren kon je ook van bijna alle diersoorten specimens kopen, dus hebben we nu een dan met een boogje rond bepaalde vakken heengewandeld... Toch kreeg ik te horen: Opa zou jij geen zo'n kippetjes meedoen, die zij zo mooi... Nee, ik heb al kippen genoeg, en die van opa zijn toch ook mooi, ja, maar anders...
Dat kan ik niet ontkennen, ze zijn anders mooi... Net zoals een engelse bulldog heel anders mooi is dan een afgaanse windhond...
En ik was er zelf een beetje de schuld aan, ik had hen verteld dat de brabander voor opa de mooiste kip was die er bestond...Maar opa, waarom wil je die kippen dan niet? Omdat die kippen graag vliegen, en een heel grote uitloop moeten hebben om echt gelukkig te zijn, en opa maar een klein plaatsje heeft voor kippen en voor een klein beloop de mooiste en liefste kippen heeft van gans de wereld... Dan knikken ze heel wijs... Nonkel Bart zou dan die andere kippen kunnen houden? Ja, nonkel Bart heeft ruimte zat...Maar hij houdt van die gekke kippen van opa...
De kinderen zijn bij ons, Veerle is naar de rugschool...Dus hoor ik in de achtergrond voortduren het lawaai van die dwaze tekenfilms op nickleodeon, nu en dan onderbroken door een vraag naar snoep, naar chips naar....Maar ze zijn heel braaf.
Ik vraag me wel af in welke richting hun esthetisch gevoel zich zal ontwikkelen met al die aartslelijke tekenfilmfiguren en poppen... Geef mij maar de disneyfilmpjes, de daffyducks, de kat en muis, de biebiep van de roadrunner en dies meer, die waren tenminste mooi getekend ! Nu kijken ze naar een spons die betweterig is...
Dat doet mij op iets denken... Ik herinner me dat ik ooit aan ons ma vroeg, om mij om....uur naar beneden te roepen, er was iets over het stenen tijdperk op tv, en ik was daarover aan het leren. Ons moeder riep me, ik naar beneden, en daar begon...Fred flinstone voor de eerste keer op de vlaamse buis... Ik heb nogal wat mogen horen ! Maar iedere week mocht ik daarvoor stoppen van leren om een halfuurtje te lachen met Fred en Barney...
Ik ga stoppen, ik ben weer aan 't afdwalen naar de tijd van toen...
Ps: Mijn zu zegt dat ze ongeveer 9 was toen ze de eerste balpen zag...Dat zou dan omstreeks 1950 geweest zijn... Weet iemand wanneer die balpen voor het eerst in ons landje verschenen is ???
tot de volgende ?
Op een gegeven moment begon ik, om de tijd te passeren, weer eens aan woordspelletjes te doen. Ben ik dan vlug in slaap gevallen, of wat dan ook, ik herinner me er maar ééntje van...
Min of meer, gekke uitdrukking, doet me denken aan de biechtstoel, zo van 100 maal gevloekt eerwaarde vader, min of meer...
Is dan dan minder meer of meer min ? Geef mij maar het laatste, daar heb je nog iets aan, ook al mag je die vangst niet mee naar huis nemen, maar zelfs een verloren uurtje aan het water met een meermin... Niet te min, eerder meer van dat...
De pijn is toch al wat beter... heb er toch van genoten, prachtige dieren gezien, en misschien ben ik een malloot, maar mij doet het iets te weten dat dit de dieren waren die onze voorvaders hebben ontwikkeld, specifiek om aan hun behoeften te voldoen.
En als ik hier een weide zie met het roodbonte oostvlaamse koeienras, dan heb ik steeds het gevoel dat die in het landschap passen, wat ik niet kan zeggen van die misvormde dikbillen.
Ooit hoorde ik onze veearts zeggen dat die dikbillen eigenlijk dezelfde afwijking zijn als bij de mensen de mongooltjes... Ik weet niet in hoeverre die uitleg wetenschappelijk onderbouwd is, maar ik weet één ding zeker, als de mens zich niet intens zou bezig houden met die dikbillige beesten, dan zouden ze in één generatie zo goed als uitgestorven zijn ! Die beesten kunnen immers niet zelfstandig kalven, ieder kalf wordt er geboren via keizersnede... Nu weet ik dat er bij de mensen dametjes zijn die een keizerssnede prefereren omwille van de pijn, maar bij die koeien is het zo dat het kalf gewoon te dik is, en niet langs de natuurlijke weg naar buiten kan !
In puyenbroek zagen we de casselse koeien, volledig rood, veel zwaarder dan de roodbonte, maar toch heel mooie normale koebeesten. We zagen er ook het blauwwitte ras, maar de normale vorm, niet die wanstaltige dikbillen...
Die dikbillen hebben maar één verdienste: ze hebben me toegelaten om aan mijn kleindochters uit te leggen dat er beesten zijn die speciaal gekweekt worden om opgegeten te worden...de andere koeien die, die geven die lekkere melk !
Het is wat tegenwoordig met de kleinkinderen, in de school worden ze blijkbaar opgeleid om ten alle prijze alle leven te beschermen... Vorige week hadden we van die heerlijke Bouchot-mosselen meegebracht (véél lekkerder dan de zeeuwse !), en ze hebben heel de maaltijd zitten zagen over het levend koken van die arme beestjes... (Je bakt een biefstuk toch ook in de pan? Ja maar die biefstuk is van een dood beest! Maar je hebt die koe toch ook dood moeten maken? Ja, maar niet op zo'n wrede en langdurige manier als die arme mosseltjes...)
Smakelijk...
Is het nu goed dat de kinderen bewust zijn van alle leven??? Ik denk het niet, en voor Luc courgette weer in zijn pen klimt, wil ik herhalen : denken ! Wat de vegetariërs ook mogen vertellen, de wetenschappers menen dat het de toevoeging van dierlijke produkten aan de voeding is die oorzaak is geweest van de verdere ontwikkeling van de hersenen, dus van het denken ! Ik weet niet of terugkeer naar een volledig plantaardig menu zou veroorzaken dat onze nakomelingen weer door de takken van de bomen zouden zwieren, maar ik wens het ook niet uit te proberen ! na !
Gisteren kon je ook van bijna alle diersoorten specimens kopen, dus hebben we nu een dan met een boogje rond bepaalde vakken heengewandeld... Toch kreeg ik te horen: Opa zou jij geen zo'n kippetjes meedoen, die zij zo mooi... Nee, ik heb al kippen genoeg, en die van opa zijn toch ook mooi, ja, maar anders...
Dat kan ik niet ontkennen, ze zijn anders mooi... Net zoals een engelse bulldog heel anders mooi is dan een afgaanse windhond...
En ik was er zelf een beetje de schuld aan, ik had hen verteld dat de brabander voor opa de mooiste kip was die er bestond...Maar opa, waarom wil je die kippen dan niet? Omdat die kippen graag vliegen, en een heel grote uitloop moeten hebben om echt gelukkig te zijn, en opa maar een klein plaatsje heeft voor kippen en voor een klein beloop de mooiste en liefste kippen heeft van gans de wereld... Dan knikken ze heel wijs... Nonkel Bart zou dan die andere kippen kunnen houden? Ja, nonkel Bart heeft ruimte zat...Maar hij houdt van die gekke kippen van opa...
De kinderen zijn bij ons, Veerle is naar de rugschool...Dus hoor ik in de achtergrond voortduren het lawaai van die dwaze tekenfilms op nickleodeon, nu en dan onderbroken door een vraag naar snoep, naar chips naar....Maar ze zijn heel braaf.
Ik vraag me wel af in welke richting hun esthetisch gevoel zich zal ontwikkelen met al die aartslelijke tekenfilmfiguren en poppen... Geef mij maar de disneyfilmpjes, de daffyducks, de kat en muis, de biebiep van de roadrunner en dies meer, die waren tenminste mooi getekend ! Nu kijken ze naar een spons die betweterig is...
Dat doet mij op iets denken... Ik herinner me dat ik ooit aan ons ma vroeg, om mij om....uur naar beneden te roepen, er was iets over het stenen tijdperk op tv, en ik was daarover aan het leren. Ons moeder riep me, ik naar beneden, en daar begon...Fred flinstone voor de eerste keer op de vlaamse buis... Ik heb nogal wat mogen horen ! Maar iedere week mocht ik daarvoor stoppen van leren om een halfuurtje te lachen met Fred en Barney...
Ik ga stoppen, ik ben weer aan 't afdwalen naar de tijd van toen...
Ps: Mijn zu zegt dat ze ongeveer 9 was toen ze de eerste balpen zag...Dat zou dan omstreeks 1950 geweest zijn... Weet iemand wanneer die balpen voor het eerst in ons landje verschenen is ???
tot de volgende ?
zondag, augustus 26, 2007
levend erfgoed
Voila, we hebben een mooie maar lastige uitstap gemaakt naar Puyenbroek (het provinciaal domein) waar een bijeenkomst was voor de houders van dieren van oude belgische rassen.
Het was prachtig, mooie trekpaarden, prachtige geitenbokken, leuke en afschrikwekkende honden, waaronder de trekhond, een belgische mastiff...en te veel om op te noemen.
We hebben een broodje gegeten in de tent, en zijn kort na de middag stillekes teruggewandeld naar de parking en van daar naar huis...Gelukkig had ik mijn rolwagen mee, want het park is niet alleen wonderschoon, het is ook enorm !
Het is ook aan de volledig andere kant van onze provincie, we zijn daar niet meer ver van de nederlandse grens.
Als je ooit niet weet waar naar toe, daar is het mooi !
Maar ik ben gekreveerd.
Dus vandaag geen nieuwtjes meer, sorry,
tot de volgende ?
Het was prachtig, mooie trekpaarden, prachtige geitenbokken, leuke en afschrikwekkende honden, waaronder de trekhond, een belgische mastiff...en te veel om op te noemen.
We hebben een broodje gegeten in de tent, en zijn kort na de middag stillekes teruggewandeld naar de parking en van daar naar huis...Gelukkig had ik mijn rolwagen mee, want het park is niet alleen wonderschoon, het is ook enorm !
Het is ook aan de volledig andere kant van onze provincie, we zijn daar niet meer ver van de nederlandse grens.
Als je ooit niet weet waar naar toe, daar is het mooi !
Maar ik ben gekreveerd.
Dus vandaag geen nieuwtjes meer, sorry,
tot de volgende ?
zaterdag, augustus 25, 2007
pen en inkt
Ik behoor tot het restantje van deze bevolking dat ooit zijn eerste lettertjes leerde schrijven op een lei. Met een griffel.
Ik dacht daar reeds menig maal op, als ik die dingen zie liggen op de rommelmarkt. Héél soms zie je nog een echte oude lei, maar meestal zijn het van die nieuwe, en er zitten er zelfs tussen die niet van leisteen zijn gemaakt, maar eerder als een soort karton met een deklaagje aanvoelen...
Wij zaten nog in de klas met 3 studiejaren bijeen, en een belangrijke oefening was: met de armen overkruis zitten, de rechterhand omhoog, het wijsvingertje tegen de lippen gedrukt, in een summum van stilzwijgendheid...
Na een periode van griffelen, kregen wij een half schriftje (echt waar ! we keken dan wie de bovenste helft en wie de onderste helft kreeg!) en een echte pen, en in onze bank werd de inktpot die in het midden zat opgevuld.
We moesten voorzichtig de pen in de inkt dopen (ja, dopen! niet doppen mocht je dat denken) de overtollige inkt laten aflopen door langs de rand van de inktpot te schuiven, en dan heel zachtjes, niet hard drukken, de letter o zetten...een hele lijn vol.
Masoeur liep dan de rij banken af, gaf raad, reclameerde, prees...Je mocht niet kneukelen (de wijsvinger moest zachtjes gebogen zijn, en niet met de knokkel naar boven geduwd !)
Die pennen waren nieuw bronskleurig, en waren van het merk met een ballon er op. Voor ons waren het ballonpennen...) We moesten allemaal een stukje stof hebben, een inktlap, om onze pen na het noeste werk af te drogen - tegen het roesten)
Toendertijd droegen we nog allemaal een "schabbe", een grijze kiel ofte stofjas. Bij masoeur was dat nog een schabbe, eens in 't college was dat een stofjas. De meisjes droegen een schort, ook al was dat in feite hetzelfde, alleen kleuriger...
Regelmatig kwam de pastoor eens kijken, en dan moesten we allemaal opstaan en "dag meneer pastoor!" dreunen. Soms moesten we dan samen met de pastoor een weesgegroetje bidden - om te tonen hoe goed masoeur ons dat had aangeleerd- soms een liedje zingen (ook heel devoot ).
We leerden er in het eerste studiejaar ook alles voor onze eerste communie, en moesten dan heel devotelijk met de handjes netjes tegen elkaar voor de borst, tot aan de trede schrijden (stappen was niet devoot genoeg) en kregen dan van masoeur een niet-gewijde hostie op de tong gedrukt. Masoeur vertelde ons dat dit het lichaam van Christus was, en dat wij er dus niet - herhaal NIET- mochten op bijten, want ooit had een grote zondaar er toch op gebeten, en dan stroomde plots het bloed bij beken uit diene zondaar zijn mond. Wij waren verschrikt, en wurmden die kleverige hostie voorzichtig schrapend met onze tong, naar binnen...
We mochten de hostie of de gewijde vaten niet aanraken, dat was doodzonde...
Ik herinner mij, vele jaren later, als leider in de Chiro, vroeg de proost mij het altaar klaar te zetten, en de kelk ook. Ik weet nog dat ik verbijsterd keek...Dat was toch niet... De proost vertelde mij dat dit wel mocht... Dat was een van de eerste stukken die uit mijn geloof donderde.
Maar terug naar de pen...Bij onze plechtige communie (11 à 12jaar) kregen we een vulpen, een Pelikan met een gouden pen. Daar moesten wij hee voorzichtig mee zijn, en 's avonds voor wij onze boekentas vulden voor de morgen, moesten wij dan kijken of er nog genoeg inkt in zat, en eventueel bij vullen uit het flesje inkt. Gewoonlijk hadden wij dan blauwe vingers...
Mijn oudste zus had geen porte-plume zoals wij, zij had een "tinteculli" zo noemden we dat meen ik... Dat was een andere soort pen, bij ons was dat duidelijk een pen, nog gelijkend op de ballonpennetjes van toen, maar die tinteculli, dat was een fijn metalen buisje, waaruit een heel fijn metalen pinnetje stak, zette je dat op het papier, dan schoof dat pinnetje naar binnen, en kon de inkt er uit. Je kent dat systeem ongetwijfeld wel, van de technische tekenpennen... Je moest die pen veel rechter houden, en alle lijntjes waren steeds overal even dik...
Was het daardoor of niet, maar Suzanne had van ons allen het mooiste geschrift, duidelijke ronde letters...
Ik denk dat ik al in het groot college zat als de bic ter wereld kwam in de school...de stylo, de biro en nog andere namen had dat ding, dat het vermogen had te lekken op de meest ongewenste plaatsen, bijvoorkeur in je pennenzakje van je schabbe....
We werkten toen nog met een kladschrift, in potlood, en kregen dan ook te maken met een vulpotlood...allerlei nieuwe technische wonderen vulden ons leven...
Het enige wat ik nu nog gebruik is nu en dan een stylo (een balpen!) die ik kreeg van Luc (courgette) maar vooral een vulpotlood, nu niet meer met een dikke potloodstift, maar een heel fijn stiftje, om te tekenen...
Voor de rest ?? Je bent het aan 't lezen, mijn kwampjoeter...
In het prille begin van mijn loopbaan, moesten wij voor het indienen van dossiers in de arbeidsrechtbank kopies maken, een kopie was een zorgvuldig overgeschreven document.
Na enkele jaren was de mutualiteit in het bezit van een fotocopiemachine (met poeder, van die zwarte dingen die je niet kon vastnemen zonder zwart te zijn) en wij dus iedere avond copies gaan maken...
Later kwam er ook bij ons zo'n zwartmaker binnen, en moesten wij geen verplaatsingen meer maken???? Ofwel? Ja hoor, want als je mooie kopies wilde, moest je weer naar de mutualiteit, die waren altijd iets voor in nieuwigheden...
Waar is de tijd ?
Van de oertijd met de griffel tot pc en kleurencopieermachines... en fax en ...
Wij leven en leefden in een wonderbare tijd ! Wij hebben de eerste ruimtevluchten meegemaakt en de laatste belg die de ronde won...
te gek !
tot de volgende ???
Ik dacht daar reeds menig maal op, als ik die dingen zie liggen op de rommelmarkt. Héél soms zie je nog een echte oude lei, maar meestal zijn het van die nieuwe, en er zitten er zelfs tussen die niet van leisteen zijn gemaakt, maar eerder als een soort karton met een deklaagje aanvoelen...
Wij zaten nog in de klas met 3 studiejaren bijeen, en een belangrijke oefening was: met de armen overkruis zitten, de rechterhand omhoog, het wijsvingertje tegen de lippen gedrukt, in een summum van stilzwijgendheid...
Na een periode van griffelen, kregen wij een half schriftje (echt waar ! we keken dan wie de bovenste helft en wie de onderste helft kreeg!) en een echte pen, en in onze bank werd de inktpot die in het midden zat opgevuld.
We moesten voorzichtig de pen in de inkt dopen (ja, dopen! niet doppen mocht je dat denken) de overtollige inkt laten aflopen door langs de rand van de inktpot te schuiven, en dan heel zachtjes, niet hard drukken, de letter o zetten...een hele lijn vol.
Masoeur liep dan de rij banken af, gaf raad, reclameerde, prees...Je mocht niet kneukelen (de wijsvinger moest zachtjes gebogen zijn, en niet met de knokkel naar boven geduwd !)
Die pennen waren nieuw bronskleurig, en waren van het merk met een ballon er op. Voor ons waren het ballonpennen...) We moesten allemaal een stukje stof hebben, een inktlap, om onze pen na het noeste werk af te drogen - tegen het roesten)
Toendertijd droegen we nog allemaal een "schabbe", een grijze kiel ofte stofjas. Bij masoeur was dat nog een schabbe, eens in 't college was dat een stofjas. De meisjes droegen een schort, ook al was dat in feite hetzelfde, alleen kleuriger...
Regelmatig kwam de pastoor eens kijken, en dan moesten we allemaal opstaan en "dag meneer pastoor!" dreunen. Soms moesten we dan samen met de pastoor een weesgegroetje bidden - om te tonen hoe goed masoeur ons dat had aangeleerd- soms een liedje zingen (ook heel devoot ).
We leerden er in het eerste studiejaar ook alles voor onze eerste communie, en moesten dan heel devotelijk met de handjes netjes tegen elkaar voor de borst, tot aan de trede schrijden (stappen was niet devoot genoeg) en kregen dan van masoeur een niet-gewijde hostie op de tong gedrukt. Masoeur vertelde ons dat dit het lichaam van Christus was, en dat wij er dus niet - herhaal NIET- mochten op bijten, want ooit had een grote zondaar er toch op gebeten, en dan stroomde plots het bloed bij beken uit diene zondaar zijn mond. Wij waren verschrikt, en wurmden die kleverige hostie voorzichtig schrapend met onze tong, naar binnen...
We mochten de hostie of de gewijde vaten niet aanraken, dat was doodzonde...
Ik herinner mij, vele jaren later, als leider in de Chiro, vroeg de proost mij het altaar klaar te zetten, en de kelk ook. Ik weet nog dat ik verbijsterd keek...Dat was toch niet... De proost vertelde mij dat dit wel mocht... Dat was een van de eerste stukken die uit mijn geloof donderde.
Maar terug naar de pen...Bij onze plechtige communie (11 à 12jaar) kregen we een vulpen, een Pelikan met een gouden pen. Daar moesten wij hee voorzichtig mee zijn, en 's avonds voor wij onze boekentas vulden voor de morgen, moesten wij dan kijken of er nog genoeg inkt in zat, en eventueel bij vullen uit het flesje inkt. Gewoonlijk hadden wij dan blauwe vingers...
Mijn oudste zus had geen porte-plume zoals wij, zij had een "tinteculli" zo noemden we dat meen ik... Dat was een andere soort pen, bij ons was dat duidelijk een pen, nog gelijkend op de ballonpennetjes van toen, maar die tinteculli, dat was een fijn metalen buisje, waaruit een heel fijn metalen pinnetje stak, zette je dat op het papier, dan schoof dat pinnetje naar binnen, en kon de inkt er uit. Je kent dat systeem ongetwijfeld wel, van de technische tekenpennen... Je moest die pen veel rechter houden, en alle lijntjes waren steeds overal even dik...
Was het daardoor of niet, maar Suzanne had van ons allen het mooiste geschrift, duidelijke ronde letters...
Ik denk dat ik al in het groot college zat als de bic ter wereld kwam in de school...de stylo, de biro en nog andere namen had dat ding, dat het vermogen had te lekken op de meest ongewenste plaatsen, bijvoorkeur in je pennenzakje van je schabbe....
We werkten toen nog met een kladschrift, in potlood, en kregen dan ook te maken met een vulpotlood...allerlei nieuwe technische wonderen vulden ons leven...
Het enige wat ik nu nog gebruik is nu en dan een stylo (een balpen!) die ik kreeg van Luc (courgette) maar vooral een vulpotlood, nu niet meer met een dikke potloodstift, maar een heel fijn stiftje, om te tekenen...
Voor de rest ?? Je bent het aan 't lezen, mijn kwampjoeter...
In het prille begin van mijn loopbaan, moesten wij voor het indienen van dossiers in de arbeidsrechtbank kopies maken, een kopie was een zorgvuldig overgeschreven document.
Na enkele jaren was de mutualiteit in het bezit van een fotocopiemachine (met poeder, van die zwarte dingen die je niet kon vastnemen zonder zwart te zijn) en wij dus iedere avond copies gaan maken...
Later kwam er ook bij ons zo'n zwartmaker binnen, en moesten wij geen verplaatsingen meer maken???? Ofwel? Ja hoor, want als je mooie kopies wilde, moest je weer naar de mutualiteit, die waren altijd iets voor in nieuwigheden...
Waar is de tijd ?
Van de oertijd met de griffel tot pc en kleurencopieermachines... en fax en ...
Wij leven en leefden in een wonderbare tijd ! Wij hebben de eerste ruimtevluchten meegemaakt en de laatste belg die de ronde won...
te gek !
tot de volgende ???
vrijdag, augustus 24, 2007
en nu weer tanteke
Het houdt niet op deze week, 't is vrijdag, dus vandaag naar tanteke om de was...
Gelukkig heb ik vannacht redelijk geslapen, maar een keer opgestaan om wat te gaan zitten en de pijn wat te laten zakken, nadien redelijk vlot weer ingeslapen. De pijn is weer bijna normaal te noemen.
Morgen komt de man van de garagepoort, om defintief te beslissen wat we gaan nemen.
en overmorgen gaan we - ze geven goed weer- naar de erfgoeddag ! Wel met mijn rolwagen, want het domein Puyenbroek is behoorlijk groot.
Stichting ons levend erfgoed roept alle in standhouders van ons levend erfgoed op om te komen showen, exposeren en/of verkopen.
Wat levend erfgoed is ?
Niet moeilijk, alle echt Belgische dierenrassen die hier in België gecreëerd zijn en nu dreigen te verdwijnen door de industrialisatie van alle teelten...
We gaan er kijken naar oude schapenrassen (zonder blauwtong?)geitenrassen, kornijnenrassen, kippenrassen, duivenrassen, paardenrassen, koeienrassen etcetera etcetera....
Daar wij, en Veerle en co verslingerd zijn op beesten, is dat voor ons de kans om eens naar echt mooie en hier passende dieren te kijken. Al eens de vlaamse geit bewonderd ? Nee, dan moet je dat zeker eens doen ! prachtig ! en bovendien was het ook een zeer nuttig dier, de melkkoe van de armen. Ik ben oud genoeg om me de vele geiten die gehouden werden op de wegbermen, nog te herinneren. Die geiten stonden "gestaakt" (een ijzeren spil in de grond geklopt, met een ijzeren ketting tot aan de halsband van de geit moest verhinderen dat de geit op de baan kon staan.)en werden elke dag binnengehaald om te overnachten en te melken, en 's morgens een meterke verder weer gestaakt...
Nu zie je dat niet meer, de geiten zijn zo goed als verdwenen. Alleen zie je her en der die dwerggeitjes volkomen nutteloos den hof op sieren... En, oh ja, hier amper een kilometer vandaan is er nog een geitenhouder die een paar honderd geiten houdt, maar dat zijn van die witte geiten van ik weet niet welk ras... Wellicht voor geitenmelk en geitenkaas ??
Als kind gingen we soms op bezoek bij Livin en Alida, die hadden 2 geiten, daar dronken we dan eens van die heel andere melk, maar we proefden veel liever een heel klein beetje van de drank van rode bezen die met liefde door Alida gemaakt en geschonken werd... Ondanks de alcohol mochten we daarvan eens nippen...
Dat waren nog echte grote bruine melkgeiten, die je met die eigenaardige ogen aanstaarden.
Dat was de tijd dat je, vooral in de streek rond de kemmelberg, ook nog de rode westvlaamse koeien zag...en nu nog zie je hier bij ons de oostvlaamse roodbonte... Al beginnen ze stillekes verdrukt te worden door die blauwwitte vetbeesten en de friese melkkoe, en hier en daar zie je al die Franse bruine opkomen... Die zijn niet rood, maar oranjebruin en passen niet zo mooi in ons landschap als die roodbonte...Al zal dat maar een gedacht zijn zeker ??
Gelukkig dat er altijd mensen zijn geweest die de oude rassen in stand gehouden hebben, want reeds dikwijls heeft men ondervonden dat die rassen soms onvermoede voordelen hadden tegenover bepaalde "moderne" ziekten... Dan schiet plots de wetenschappelijke wereld wakker, en worden de genen van die oude rassen plots de redders van het veebestand...
Ergens doet mij dat deugd.
De ouden zijn toch nog voor iets goed....
tot de volgende?
Gelukkig heb ik vannacht redelijk geslapen, maar een keer opgestaan om wat te gaan zitten en de pijn wat te laten zakken, nadien redelijk vlot weer ingeslapen. De pijn is weer bijna normaal te noemen.
Morgen komt de man van de garagepoort, om defintief te beslissen wat we gaan nemen.
en overmorgen gaan we - ze geven goed weer- naar de erfgoeddag ! Wel met mijn rolwagen, want het domein Puyenbroek is behoorlijk groot.
Stichting ons levend erfgoed roept alle in standhouders van ons levend erfgoed op om te komen showen, exposeren en/of verkopen.
Wat levend erfgoed is ?
Niet moeilijk, alle echt Belgische dierenrassen die hier in België gecreëerd zijn en nu dreigen te verdwijnen door de industrialisatie van alle teelten...
We gaan er kijken naar oude schapenrassen (zonder blauwtong?)geitenrassen, kornijnenrassen, kippenrassen, duivenrassen, paardenrassen, koeienrassen etcetera etcetera....
Daar wij, en Veerle en co verslingerd zijn op beesten, is dat voor ons de kans om eens naar echt mooie en hier passende dieren te kijken. Al eens de vlaamse geit bewonderd ? Nee, dan moet je dat zeker eens doen ! prachtig ! en bovendien was het ook een zeer nuttig dier, de melkkoe van de armen. Ik ben oud genoeg om me de vele geiten die gehouden werden op de wegbermen, nog te herinneren. Die geiten stonden "gestaakt" (een ijzeren spil in de grond geklopt, met een ijzeren ketting tot aan de halsband van de geit moest verhinderen dat de geit op de baan kon staan.)en werden elke dag binnengehaald om te overnachten en te melken, en 's morgens een meterke verder weer gestaakt...
Nu zie je dat niet meer, de geiten zijn zo goed als verdwenen. Alleen zie je her en der die dwerggeitjes volkomen nutteloos den hof op sieren... En, oh ja, hier amper een kilometer vandaan is er nog een geitenhouder die een paar honderd geiten houdt, maar dat zijn van die witte geiten van ik weet niet welk ras... Wellicht voor geitenmelk en geitenkaas ??
Als kind gingen we soms op bezoek bij Livin en Alida, die hadden 2 geiten, daar dronken we dan eens van die heel andere melk, maar we proefden veel liever een heel klein beetje van de drank van rode bezen die met liefde door Alida gemaakt en geschonken werd... Ondanks de alcohol mochten we daarvan eens nippen...
Dat waren nog echte grote bruine melkgeiten, die je met die eigenaardige ogen aanstaarden.
Dat was de tijd dat je, vooral in de streek rond de kemmelberg, ook nog de rode westvlaamse koeien zag...en nu nog zie je hier bij ons de oostvlaamse roodbonte... Al beginnen ze stillekes verdrukt te worden door die blauwwitte vetbeesten en de friese melkkoe, en hier en daar zie je al die Franse bruine opkomen... Die zijn niet rood, maar oranjebruin en passen niet zo mooi in ons landschap als die roodbonte...Al zal dat maar een gedacht zijn zeker ??
Gelukkig dat er altijd mensen zijn geweest die de oude rassen in stand gehouden hebben, want reeds dikwijls heeft men ondervonden dat die rassen soms onvermoede voordelen hadden tegenover bepaalde "moderne" ziekten... Dan schiet plots de wetenschappelijke wereld wakker, en worden de genen van die oude rassen plots de redders van het veebestand...
Ergens doet mij dat deugd.
De ouden zijn toch nog voor iets goed....
tot de volgende?
donderdag, augustus 23, 2007
Motor ok
Voila, mijne moteur is weer goedgekeurd voor een jaar, minstens...
Je ziet, hier en daar heb ik nog een onderdeel dat in orde is.
Ik heb gisteren eens de kaartenboek van West Vlaanderen ter hand genomen. We moesten dringend eens gaan winkelen naar Auchan, en ik dacht, misschien is de dokter te Kortrijk en Auchan te Leers wel te combineren... Ja hoor, het was zelfs héél eenvoudig, aan de kliniek, de hoek om, en dan altijd maar rechtendeur, tot aan St Léger, daar rechtsaf, en dan zit je meteen in Leers-Nord en daarna in Leers.
Dus hebben we de zaken gecombineerd, en hebben we thuis omstreeks 14.00 uur gemiddagmaald met een simpel stuk baguette... Dat smaakt lekker met hongersaus. (Anders ook !)
Ik heb weer een hele voorraad apéritif zonder alcohol mee, en op aanraden van mijn zus ook twee pakken flessen Hepar - water. Dat water bevat véél magnesium, en dat is goed tegen de kramp. En kramp is bij Anny en bij mij een zeer vertrouwde bezoeker...zodoende... Je moet weten, de dokter van Suzanne had gezegd, ik kan u daarvoor een pilletje geven, maar drink Hepar, dat is evengoed...dus wij gaan dat ook ne keer proberen. Suzanne heeft geen kramp meer...Hoop, hoop, hoop...
Terwijl wij bij de dokter zaten (op den hometrainer), hoorden wij een onderzoek van een patiënte met de echografie... Nu en dan hoor je dan ook de pompgeluiden van het hart, maar bij die madam hoorden wij op een gegeven moment precies een chasse van de wc doortrekken... Ik kon natuurlijk mijn snater niet houden en we zaten daar te lachen met die sukkel in de kamer ernaast. Niet schoon van ons hé?
Aan het hospitaal was er weer eens geen parkeerplaats te vinden, dus de betalende parking opgereden, en mij daar gezet. De ervaring van het hospitaal in Oudenaarde en Maria Middelares in Gent indachtig, nam ik de parkeerkaart mee...en inderdaad, ik kon mijn parkeerkaartje laten "valideren" aan de receptie. Weeral geld gespaard, het was al bijna 150 euro voor het doktersonderzoek... De ziekenlijke beurse moet failliet !
Voila, ik ga nu stoppen, want ik heb verdomd veel pijn van eerst met die velo te rijden en dan nog Auchan te zien...
Tot de volgende ?
Je ziet, hier en daar heb ik nog een onderdeel dat in orde is.
Ik heb gisteren eens de kaartenboek van West Vlaanderen ter hand genomen. We moesten dringend eens gaan winkelen naar Auchan, en ik dacht, misschien is de dokter te Kortrijk en Auchan te Leers wel te combineren... Ja hoor, het was zelfs héél eenvoudig, aan de kliniek, de hoek om, en dan altijd maar rechtendeur, tot aan St Léger, daar rechtsaf, en dan zit je meteen in Leers-Nord en daarna in Leers.
Dus hebben we de zaken gecombineerd, en hebben we thuis omstreeks 14.00 uur gemiddagmaald met een simpel stuk baguette... Dat smaakt lekker met hongersaus. (Anders ook !)
Ik heb weer een hele voorraad apéritif zonder alcohol mee, en op aanraden van mijn zus ook twee pakken flessen Hepar - water. Dat water bevat véél magnesium, en dat is goed tegen de kramp. En kramp is bij Anny en bij mij een zeer vertrouwde bezoeker...zodoende... Je moet weten, de dokter van Suzanne had gezegd, ik kan u daarvoor een pilletje geven, maar drink Hepar, dat is evengoed...dus wij gaan dat ook ne keer proberen. Suzanne heeft geen kramp meer...Hoop, hoop, hoop...
Terwijl wij bij de dokter zaten (op den hometrainer), hoorden wij een onderzoek van een patiënte met de echografie... Nu en dan hoor je dan ook de pompgeluiden van het hart, maar bij die madam hoorden wij op een gegeven moment precies een chasse van de wc doortrekken... Ik kon natuurlijk mijn snater niet houden en we zaten daar te lachen met die sukkel in de kamer ernaast. Niet schoon van ons hé?
Aan het hospitaal was er weer eens geen parkeerplaats te vinden, dus de betalende parking opgereden, en mij daar gezet. De ervaring van het hospitaal in Oudenaarde en Maria Middelares in Gent indachtig, nam ik de parkeerkaart mee...en inderdaad, ik kon mijn parkeerkaartje laten "valideren" aan de receptie. Weeral geld gespaard, het was al bijna 150 euro voor het doktersonderzoek... De ziekenlijke beurse moet failliet !
Voila, ik ga nu stoppen, want ik heb verdomd veel pijn van eerst met die velo te rijden en dan nog Auchan te zien...
Tot de volgende ?
woensdag, augustus 22, 2007
Boekjes
Ik ben zojuist met de wagen naar Horebeeste (Horebeke) gereden om mijn maandelijkse tijdschriften, Quest en Triv'.
Ik ga dus één keer per maand op "bezoek" in dat winkeltje, en iedere keer weer is het precies of die man content is me te zien, en iedere keer doet hij een babbeltje.
Ik heb al opgemerkt dat hij dat niet met iedereen doet, maar ik weet ook de reden !
Al enkele jaren geleden ging ik er eens binnen om wat kruiswoordraadselboekjes om mee te nemen op de driedaagse uitstap van onze gepensioneerdenbond. Je weet dat ik niet mee kan op de uitstappen, en dus moet ik mij amuseren in het hotel, vandaar...
Op dat ogenblik stond daar een tijdschrift met een artikel over UFO's op de cover... Ik nam het mee, sinds wij een UFO zagen boven de nato-gebouwen te Flobecq, zijn Anny en ik wel wat benieuwd wat voor dingen dat eigenlijk zijn.
Toen ik dat tijdschrift op de toonbank legde, vroeg de man of ik in ufo's geïnteresseerd was ? Ik zei ja, en vertelde dat wij er, met een hele groep mensen samen, naar hadden staan kijken te Flobecq. De man keek mij aan, en vertelde mij dat hij ooit een ufo in zijn tuin had gezien, die toen hij naderde plots leek uit te doven, en weg was... Hij had dit nog nooit aan iemand durven vertellen zei hij, maar omdat ik ook zoiets bizar gezien had, vertelde hij het aan mij. Het is sindsdien dat ik door die man een beetje als vriend bekeken wordt...
Bizar... Maar wat is het wat we soms zien ?
Ik denk dat wat ik zag, een stealth was, het ultra-geheime vliegtuig van de kamerikhanen, ik ik ben daar in de loop der jaren alleen maar zekerder van geworden, toen ik las dat die dingen ook stil kunnen blijven hangen...
Was het iets anders ? Ik zal er niet wakker van liggen.
Is er buiten de aarde nog intelligent leven ? (Intelligenter, als zij tot hier kunnen komen !) Mij maakt dat niet ongerust. Als op één of andere dag de chinezen OF de marsmannetjes over ons heen rollen, maakt heel weinig verschil... En misschien zijn het geen oorlogszuchtige wezens, en brengen zij eindelijk vrede (dat zou echt nieuw zijn!) op deze aardkloot.
Maar stel eens dat het wezens zijn van een andere planeet ? Ik vraag me niet af hoe zij er uit zouden zien, maar hoe zien zij ons ?
Wat denken zij van die kudde onnozelaars die wel altijd ergens aan het vechten en vermoorden zijn? Is het bij hen ook zo ? Of is dat de reden waarom zij niet openlijk durven te landen?
Hebben zij ook een godsdienst ? En ziet hun god er ook uit zoals zij er uit zien ???
Persoonlijk heb ik dat altijd het summum van eigendunk gevonden, wij naar Zijn beeld en gelijkenis geschapen !!! Hoogheidswaanzin ten top ! Hoe kunnen wij, gelijken op een alomtegenwoordige ???
Nee, de oerknal zal wel een aanleiding hebben, de evolutie zal wel in een richting geduwd zijn, ik kan mij niet voorstellen dat dit alles zo maar vanzelf zou kunnen gebeuren... en als het kan, dan is de kans dat dit twee keer zou gebeuren zo astronomisch klein, dat er wellicht geen andere vorm van intelligent leven zal zijn...Maar je aanmeten dat je gelijkt op de creator ??
Zo belangrijk zijn we niet in het bestel van het universum...
Ik heb je al verteld hoe ik het universum zie... Ieder zon als een kern van een atoom, het universum een klompje materie, in handen van een onvoorstelbare gigant. Deze giganten leven op een planeet, met een zon, die weer de kern van een atoom is, een deeltje van een klompje materie. Omgekeerd, leven er op onze atomen (je weet wel die dingen die wij laten ontploffen) ook wezens ? Uiteraard onzichtbaar voor ons, we kunnen amper met heel sterke technische snufjes een atoom onderscheiden... Als wij hun wereld zo maar uiteen kunnen laten knallen...Komt dan niet de dag dat die grote giganten ook met hun atomen gaan liggen frunniken????
Idioot ? Misschien, maar het geeft wel perfect onze maat weer in het totale bestel.
Onlangs zag ik nog een fiets, met een stuur van heel lang geleden... Je weet wel, zoals op die oude "hollandse" fietsen, waar het handvat eerder naar omhoog wijst. Op een bepaald moment heeft een of ander vernufteling dat stuur omgekeerd, en kreeg je een "sportieve" fiets. Natuurlijk was dat in geen tijd de grote rage, en om in te zijn moest je zo'n stuur hebben dat in plaats van omhoog, naar beneden wees...
Wij hadden een oom die in een fietsenfabriekje werkte, en die zou dat voor ons arrangeren... Hij heeft wellicht heel netjes de stang afgezaagd, en het stuur dan omgekeerd terug gemonteerd, want enkele jaren later, sprong ik op mijn fiets, en mijn stuur brak af... Ik was in mijn eer en mijn edele delen getroffen...maar kreeg dan wel een echt nieuw stuur, geen herbouwd ding...
Mijn broer had gespaard voor vitessen op zijne vélo, van die ingebouwde, want dat was het nec plus ultra in die tijd. Hij had ook een bel die werkte op zijn spaken, hij trok een een hendeltje, dat was verbonden met een kabel die een klipje tot net tussen de spaken trok, en bij de leegte tussen twee spaken netjes tegen een "bel" klopte, wat een luid en ratelend belgeluid veroorzaakte. Hij had ook zijn fiets geverfd en dan vernist.
Later zag ik onze Bart ook zo'n dingen doen, hij prutste ook altijd aan zijn v'lo, en maakte van twee oude dingen een mooie "nieuwe" fiets. Daartoe reed hij rond op de dagen van het groot huisvuil...
Hij had een partner daarvoor, het neefje van onze buur, Chris, hielp dan monteren en demonteren... Ze maakten soms de gekste dingen met die oude spullen. Ik dacht altijd dat Bart zou opgroeien als een technieker in de metaalsector...Een mens kan verkeerd zij he...
Ik herinnerde me dan de periode waarin ik met Claude samen zat te werken aan kranen en allerlei machines die we bouwden met zijn tecnic en met mijn meccano...De stukken pasten niet altijd goed aaneen, en dan maakte Georges, de vader van Claude stukken bij voor ons geknutsel. Uren, dagen, weken zijn we zo bezig geweest aan één reuzegrote kraan. Claude vertelde dat die nog steeds bestond, en dat zijn kleinkinderen er nu mee doende zijn...Ik ben ook nooit in de technische sector terechtgekomen, Claude wel...
Wat ik er wel aan heb overgehouden, is dat ik heel veel dingen aankon, ik maakte ooit een perfect kinderstoeltje, zonder dat ik ook maar een behoorlijk stuk gereedschap had. Dat stoeltje heeft jaren meegegaan, ondanks drie kapoenen die er mee "speelden"...
Nu kun je overal, heel goedkoop van die plastic-stoeltje kopen voor kinderen...Makkelijk, maar het heeft geen ziel...
Ik zit weer in de tijd van toen te wortelen...
tot de volgende ?????
Ik ga dus één keer per maand op "bezoek" in dat winkeltje, en iedere keer weer is het precies of die man content is me te zien, en iedere keer doet hij een babbeltje.
Ik heb al opgemerkt dat hij dat niet met iedereen doet, maar ik weet ook de reden !
Al enkele jaren geleden ging ik er eens binnen om wat kruiswoordraadselboekjes om mee te nemen op de driedaagse uitstap van onze gepensioneerdenbond. Je weet dat ik niet mee kan op de uitstappen, en dus moet ik mij amuseren in het hotel, vandaar...
Op dat ogenblik stond daar een tijdschrift met een artikel over UFO's op de cover... Ik nam het mee, sinds wij een UFO zagen boven de nato-gebouwen te Flobecq, zijn Anny en ik wel wat benieuwd wat voor dingen dat eigenlijk zijn.
Toen ik dat tijdschrift op de toonbank legde, vroeg de man of ik in ufo's geïnteresseerd was ? Ik zei ja, en vertelde dat wij er, met een hele groep mensen samen, naar hadden staan kijken te Flobecq. De man keek mij aan, en vertelde mij dat hij ooit een ufo in zijn tuin had gezien, die toen hij naderde plots leek uit te doven, en weg was... Hij had dit nog nooit aan iemand durven vertellen zei hij, maar omdat ik ook zoiets bizar gezien had, vertelde hij het aan mij. Het is sindsdien dat ik door die man een beetje als vriend bekeken wordt...
Bizar... Maar wat is het wat we soms zien ?
Ik denk dat wat ik zag, een stealth was, het ultra-geheime vliegtuig van de kamerikhanen, ik ik ben daar in de loop der jaren alleen maar zekerder van geworden, toen ik las dat die dingen ook stil kunnen blijven hangen...
Was het iets anders ? Ik zal er niet wakker van liggen.
Is er buiten de aarde nog intelligent leven ? (Intelligenter, als zij tot hier kunnen komen !) Mij maakt dat niet ongerust. Als op één of andere dag de chinezen OF de marsmannetjes over ons heen rollen, maakt heel weinig verschil... En misschien zijn het geen oorlogszuchtige wezens, en brengen zij eindelijk vrede (dat zou echt nieuw zijn!) op deze aardkloot.
Maar stel eens dat het wezens zijn van een andere planeet ? Ik vraag me niet af hoe zij er uit zouden zien, maar hoe zien zij ons ?
Wat denken zij van die kudde onnozelaars die wel altijd ergens aan het vechten en vermoorden zijn? Is het bij hen ook zo ? Of is dat de reden waarom zij niet openlijk durven te landen?
Hebben zij ook een godsdienst ? En ziet hun god er ook uit zoals zij er uit zien ???
Persoonlijk heb ik dat altijd het summum van eigendunk gevonden, wij naar Zijn beeld en gelijkenis geschapen !!! Hoogheidswaanzin ten top ! Hoe kunnen wij, gelijken op een alomtegenwoordige ???
Nee, de oerknal zal wel een aanleiding hebben, de evolutie zal wel in een richting geduwd zijn, ik kan mij niet voorstellen dat dit alles zo maar vanzelf zou kunnen gebeuren... en als het kan, dan is de kans dat dit twee keer zou gebeuren zo astronomisch klein, dat er wellicht geen andere vorm van intelligent leven zal zijn...Maar je aanmeten dat je gelijkt op de creator ??
Zo belangrijk zijn we niet in het bestel van het universum...
Ik heb je al verteld hoe ik het universum zie... Ieder zon als een kern van een atoom, het universum een klompje materie, in handen van een onvoorstelbare gigant. Deze giganten leven op een planeet, met een zon, die weer de kern van een atoom is, een deeltje van een klompje materie. Omgekeerd, leven er op onze atomen (je weet wel die dingen die wij laten ontploffen) ook wezens ? Uiteraard onzichtbaar voor ons, we kunnen amper met heel sterke technische snufjes een atoom onderscheiden... Als wij hun wereld zo maar uiteen kunnen laten knallen...Komt dan niet de dag dat die grote giganten ook met hun atomen gaan liggen frunniken????
Idioot ? Misschien, maar het geeft wel perfect onze maat weer in het totale bestel.
Onlangs zag ik nog een fiets, met een stuur van heel lang geleden... Je weet wel, zoals op die oude "hollandse" fietsen, waar het handvat eerder naar omhoog wijst. Op een bepaald moment heeft een of ander vernufteling dat stuur omgekeerd, en kreeg je een "sportieve" fiets. Natuurlijk was dat in geen tijd de grote rage, en om in te zijn moest je zo'n stuur hebben dat in plaats van omhoog, naar beneden wees...
Wij hadden een oom die in een fietsenfabriekje werkte, en die zou dat voor ons arrangeren... Hij heeft wellicht heel netjes de stang afgezaagd, en het stuur dan omgekeerd terug gemonteerd, want enkele jaren later, sprong ik op mijn fiets, en mijn stuur brak af... Ik was in mijn eer en mijn edele delen getroffen...maar kreeg dan wel een echt nieuw stuur, geen herbouwd ding...
Mijn broer had gespaard voor vitessen op zijne vélo, van die ingebouwde, want dat was het nec plus ultra in die tijd. Hij had ook een bel die werkte op zijn spaken, hij trok een een hendeltje, dat was verbonden met een kabel die een klipje tot net tussen de spaken trok, en bij de leegte tussen twee spaken netjes tegen een "bel" klopte, wat een luid en ratelend belgeluid veroorzaakte. Hij had ook zijn fiets geverfd en dan vernist.
Later zag ik onze Bart ook zo'n dingen doen, hij prutste ook altijd aan zijn v'lo, en maakte van twee oude dingen een mooie "nieuwe" fiets. Daartoe reed hij rond op de dagen van het groot huisvuil...
Hij had een partner daarvoor, het neefje van onze buur, Chris, hielp dan monteren en demonteren... Ze maakten soms de gekste dingen met die oude spullen. Ik dacht altijd dat Bart zou opgroeien als een technieker in de metaalsector...Een mens kan verkeerd zij he...
Ik herinnerde me dan de periode waarin ik met Claude samen zat te werken aan kranen en allerlei machines die we bouwden met zijn tecnic en met mijn meccano...De stukken pasten niet altijd goed aaneen, en dan maakte Georges, de vader van Claude stukken bij voor ons geknutsel. Uren, dagen, weken zijn we zo bezig geweest aan één reuzegrote kraan. Claude vertelde dat die nog steeds bestond, en dat zijn kleinkinderen er nu mee doende zijn...Ik ben ook nooit in de technische sector terechtgekomen, Claude wel...
Wat ik er wel aan heb overgehouden, is dat ik heel veel dingen aankon, ik maakte ooit een perfect kinderstoeltje, zonder dat ik ook maar een behoorlijk stuk gereedschap had. Dat stoeltje heeft jaren meegegaan, ondanks drie kapoenen die er mee "speelden"...
Nu kun je overal, heel goedkoop van die plastic-stoeltje kopen voor kinderen...Makkelijk, maar het heeft geen ziel...
Ik zit weer in de tijd van toen te wortelen...
tot de volgende ?????
dinsdag, augustus 21, 2007
poederen
Ik hebde indruk dat mijne blog stilaan aan 't evolueren is naar de slecht-nieuws-show...
Ik heb je immers al enige keren geconfronteerd met allerlei gevaarlijke dinges en toestanden... Ik denk dat het maar een tijdelijk verschijnsel zal zijn, gekoppeld aan de literatuurdeluurderij dat ik op dit moment aan het verwerken ben... Ik zit nog steeds in "Dode Lente", omdat ik tussendoor al eens wat andere dinges heb gelezen. Ik kon het iet in één keer verwerken, het is zo verschrikkelijk dat ik wat luchtige wc-lectuur er tussen heb genomen, onder andere het leven van Adolf Hitler...En dat is veel lichter dan dode lente, dat kan ik je garanderen !!!
In Dode Lente zit ik nu aan het hoofdstuk over mutagenen... Het wordt steeds maar erger en erger !
Je hebt allemaal wel al eens gehoord dat bestralingen kunnen aanleiding geven tot het muteren van de genen. Dat wil kortom zeggen dat bestralingen afwijkende vormen van leven kunnen veroorzaken.
We herinneren ons allemaal de softenon-kindjes, waar een "onschuldig" medicament talloze misvormde kinderen veroorzaakte, we kennen allemaal wel links of rechts een mongooltje, veroorzaakt door een afwijking aan een gen...
Dus hebben we allemaal schrik van bestralingen, want het kan erge gevaren inhouden, en medicatie moet zeer goed onderzocht worden op eventuele gevolgen voor het nageslacht...
Maar daarmee is de kous (helaas !) niet af !
In het begin van de jaren veertig ontdekten professoren dat mosterdgas (denk aan wereldoorlog 1) ook een mutagene stof is ! Dat wil dus zeggen dat de mensen die getroffen waren door mosterdgas, een verhoogde kans hebben om gemuteerde genen te hebben, en dus ongelukkige kinderen te krijgen, misschien zelfs over de volgende generaties heen...
Deze ontdekking was zo belangrijk omdat voor het eerst bleek dat ook chemische stoffen mutagenen konden zijn !
Niet alleen bij insecticiden werden dergelijke stoffen gevonden, ook bij herbiciden ! Deze stoffen waren dan al jaren in gebruik !
Maar het erge moet nog komen...
Men begon deze mutagene eigenschappen bewust te gebruiken, zonder op de gevolgen te letten !
Ik geef u een voorbeeld: Men ontdekte een stof die de genen desdanig bewerkete, dat de voortplanting volledig vernietigd werd.
Deze stof is dus interessant om bij planten de scheutvorming te verhinderen.
Deze stof wordt dus op uw en mijn patatjes gestrooid, omdat ze niet zouden doorschieten.
Er is geen onderzoek geweest op de effecten op mens en dier.
Wij stellen een steeds mindere vruchtbaarheid vast bij de mens.
Is dat het verband ?
Begrijp je nu waarom ik dat boek slechts in schijfjes lees?
Het is beangstigende literatuur ! Ik heb nog nooit een horrorboek gelezen dat zo beklemmend was als deze werkelijkheid.
Ik ga er niet over doorbomen, ik durf niet.
Heb je al eens buitengekeken? Het regent voor het moment niet, en het is koud. Er hangt een koude nevel over de velden, je verwacht bijna rijm te zien.
Weet je, ik vind het erg dat de wereld aan het opwarmen is, vooral dat het niet hier is...
Vandaag kan ik niet gaan vissen, ik moet naar de dokter toe... en overmorgen moet ik dan naar de hartspecialist... Twee keer in drie dagen naar Kortrijk... Leuk is anders. Nu, dat ik vandaag ga komt me nog van pas, ik zit bijna zonder morfine, dus moet ik weer enkele voorschriften hebben. Voorschriften voor echte verdoving krijgen is niet zo evident ! Je kunt van de meeste medicamenten zonder veel problemen voorschriften krijgen voor 3 of 4 dozen van die pillen, zelfs al zouden het dozen zijn met 100 pillen, maar morfine, daar is er blijkbaar zeer zwaar toezicht op, en dat krijg je hoogstens voor twee keer... Dat betekent dat ik nu en dan naar de dokter moet, gewoon om wille van de medicatie...Ook al heb ik eigenlijk de dokter niet echt nodig, alleen de voorschriftjes...
Ik begrijp dat men misbruiken vreest, maar het betekent ook telkens de kost van een visite, die er in werkelijkheid geen is...
Bij mijn huisdokter moet ik niet betalen voor de voorschriftjes zonder onderzoek, maar de andere kijken dan eens naar je bloeddruk en zo... en rekenen. Bij de huisdokter zeg ik soms zelf om eens naar dit of dat te kijken, omdat ik op den duur geambeteerd ben hem steeds lastig te vallen, zonder ooit iets te betalen... Gek, ik weet het, maar zo ben ik nu eenmaal.
Overigens ben ik niet happy met die morfine, want net zoals met alle verdovende middelen, werkt ook deze bij mij omgekeerd... In plaats van in slaap te vallen, word ik er wakkerderder van. Ik mag om de pijn te onderdrukken rustig een pil per dag méér nemen dan nu, (advies van de dokter), maar ik durf dit niet, omdat ik dan helemaal niet meer zou slapen.
In het begin was ik mij niet bewust van dit verband, maar ik had eens, door een bezoek heel vroeg in de morgen, mijn pillen vergeten te nemen...Tegen de middag had ik alle moeite van de wereld om mijn ogen open te houden. Ik had afkickverschijnselen, maar dan in de omgekeerde richting ! Iemand anders die zijn verdoving niet neemt zal zenuwachtig en druk worden, ik val er van in slaap. Mijn moeder had dat ook, dus lijkt het wel min of meer erfelijk te zijn??? Misschien te veel gepoederde patattten gegeten?
Dus neem ik de verdoving in werkelijkheid alleen maar tegen de basispijn...Want gek genoeg, bij aktiviteit blijft de pijn net als vroeger zeer vlug stijgen tot onhoudbaar. Ik kan dan echt zweten van de pijn ! Pijn is niet alleen lastig, het is ook een inspanning, en dus heel vermoeiend !
Maar ik heb (al menigmaal) beloofd je niet te veel lastig te vallen met mijn pijnen, je kunt er toch niets aan doen, en iets waar je niets kunt aan doen, dat hoort een mens niet graag.
De zon komt er stillekes door... Misschien wordt het toch nog een redelijke dag. En dan ik niet gaan vissen... dju toch !
ik ga stoppen voor vandaag, lig niet wakker van die patattenpoeder, we hebben het toch al lang niet meer in handen...
tot de volgende ?
Ik heb je immers al enige keren geconfronteerd met allerlei gevaarlijke dinges en toestanden... Ik denk dat het maar een tijdelijk verschijnsel zal zijn, gekoppeld aan de literatuurdeluurderij dat ik op dit moment aan het verwerken ben... Ik zit nog steeds in "Dode Lente", omdat ik tussendoor al eens wat andere dinges heb gelezen. Ik kon het iet in één keer verwerken, het is zo verschrikkelijk dat ik wat luchtige wc-lectuur er tussen heb genomen, onder andere het leven van Adolf Hitler...En dat is veel lichter dan dode lente, dat kan ik je garanderen !!!
In Dode Lente zit ik nu aan het hoofdstuk over mutagenen... Het wordt steeds maar erger en erger !
Je hebt allemaal wel al eens gehoord dat bestralingen kunnen aanleiding geven tot het muteren van de genen. Dat wil kortom zeggen dat bestralingen afwijkende vormen van leven kunnen veroorzaken.
We herinneren ons allemaal de softenon-kindjes, waar een "onschuldig" medicament talloze misvormde kinderen veroorzaakte, we kennen allemaal wel links of rechts een mongooltje, veroorzaakt door een afwijking aan een gen...
Dus hebben we allemaal schrik van bestralingen, want het kan erge gevaren inhouden, en medicatie moet zeer goed onderzocht worden op eventuele gevolgen voor het nageslacht...
Maar daarmee is de kous (helaas !) niet af !
In het begin van de jaren veertig ontdekten professoren dat mosterdgas (denk aan wereldoorlog 1) ook een mutagene stof is ! Dat wil dus zeggen dat de mensen die getroffen waren door mosterdgas, een verhoogde kans hebben om gemuteerde genen te hebben, en dus ongelukkige kinderen te krijgen, misschien zelfs over de volgende generaties heen...
Deze ontdekking was zo belangrijk omdat voor het eerst bleek dat ook chemische stoffen mutagenen konden zijn !
Niet alleen bij insecticiden werden dergelijke stoffen gevonden, ook bij herbiciden ! Deze stoffen waren dan al jaren in gebruik !
Maar het erge moet nog komen...
Men begon deze mutagene eigenschappen bewust te gebruiken, zonder op de gevolgen te letten !
Ik geef u een voorbeeld: Men ontdekte een stof die de genen desdanig bewerkete, dat de voortplanting volledig vernietigd werd.
Deze stof is dus interessant om bij planten de scheutvorming te verhinderen.
Deze stof wordt dus op uw en mijn patatjes gestrooid, omdat ze niet zouden doorschieten.
Er is geen onderzoek geweest op de effecten op mens en dier.
Wij stellen een steeds mindere vruchtbaarheid vast bij de mens.
Is dat het verband ?
Begrijp je nu waarom ik dat boek slechts in schijfjes lees?
Het is beangstigende literatuur ! Ik heb nog nooit een horrorboek gelezen dat zo beklemmend was als deze werkelijkheid.
Ik ga er niet over doorbomen, ik durf niet.
Heb je al eens buitengekeken? Het regent voor het moment niet, en het is koud. Er hangt een koude nevel over de velden, je verwacht bijna rijm te zien.
Weet je, ik vind het erg dat de wereld aan het opwarmen is, vooral dat het niet hier is...
Vandaag kan ik niet gaan vissen, ik moet naar de dokter toe... en overmorgen moet ik dan naar de hartspecialist... Twee keer in drie dagen naar Kortrijk... Leuk is anders. Nu, dat ik vandaag ga komt me nog van pas, ik zit bijna zonder morfine, dus moet ik weer enkele voorschriften hebben. Voorschriften voor echte verdoving krijgen is niet zo evident ! Je kunt van de meeste medicamenten zonder veel problemen voorschriften krijgen voor 3 of 4 dozen van die pillen, zelfs al zouden het dozen zijn met 100 pillen, maar morfine, daar is er blijkbaar zeer zwaar toezicht op, en dat krijg je hoogstens voor twee keer... Dat betekent dat ik nu en dan naar de dokter moet, gewoon om wille van de medicatie...Ook al heb ik eigenlijk de dokter niet echt nodig, alleen de voorschriftjes...
Ik begrijp dat men misbruiken vreest, maar het betekent ook telkens de kost van een visite, die er in werkelijkheid geen is...
Bij mijn huisdokter moet ik niet betalen voor de voorschriftjes zonder onderzoek, maar de andere kijken dan eens naar je bloeddruk en zo... en rekenen. Bij de huisdokter zeg ik soms zelf om eens naar dit of dat te kijken, omdat ik op den duur geambeteerd ben hem steeds lastig te vallen, zonder ooit iets te betalen... Gek, ik weet het, maar zo ben ik nu eenmaal.
Overigens ben ik niet happy met die morfine, want net zoals met alle verdovende middelen, werkt ook deze bij mij omgekeerd... In plaats van in slaap te vallen, word ik er wakkerderder van. Ik mag om de pijn te onderdrukken rustig een pil per dag méér nemen dan nu, (advies van de dokter), maar ik durf dit niet, omdat ik dan helemaal niet meer zou slapen.
In het begin was ik mij niet bewust van dit verband, maar ik had eens, door een bezoek heel vroeg in de morgen, mijn pillen vergeten te nemen...Tegen de middag had ik alle moeite van de wereld om mijn ogen open te houden. Ik had afkickverschijnselen, maar dan in de omgekeerde richting ! Iemand anders die zijn verdoving niet neemt zal zenuwachtig en druk worden, ik val er van in slaap. Mijn moeder had dat ook, dus lijkt het wel min of meer erfelijk te zijn??? Misschien te veel gepoederde patattten gegeten?
Dus neem ik de verdoving in werkelijkheid alleen maar tegen de basispijn...Want gek genoeg, bij aktiviteit blijft de pijn net als vroeger zeer vlug stijgen tot onhoudbaar. Ik kan dan echt zweten van de pijn ! Pijn is niet alleen lastig, het is ook een inspanning, en dus heel vermoeiend !
Maar ik heb (al menigmaal) beloofd je niet te veel lastig te vallen met mijn pijnen, je kunt er toch niets aan doen, en iets waar je niets kunt aan doen, dat hoort een mens niet graag.
De zon komt er stillekes door... Misschien wordt het toch nog een redelijke dag. En dan ik niet gaan vissen... dju toch !
ik ga stoppen voor vandaag, lig niet wakker van die patattenpoeder, we hebben het toch al lang niet meer in handen...
tot de volgende ?
maandag, augustus 20, 2007
herinneringen
Ik zat in het vijfde studiejaar, bij meester Van de Keire, was dus zo'n 10 jaar oud.
Op een dag verwaardigde ik mij om eens te spelen met mijn kleine zusje die dan zo'n vier jaren moet geweest zijn. Voortgaande op het feit dat zo'n ukkie moet zoeken als je uit beeld bent bent, had ik mij bedekt met een dekentje (ik herinner me heel vaag iets rose???).
Lieve kwam naar mij toe gelopen, snapte het ebbenhouten Lievevrouwenbeeld in haar kleine handjes, en liet het bonk op mijn hoofd neerkomen.
Wat eerst een buil en een blauw oog leek begon al ras onrustwekkend te worden, en de dokter moest komen. Die verwees mij naar het hospitaal, voor een dag of twee, dat moest opengesneden worden en gezuiverd...
Het werden twee dagen van een maand ieder...
Het zou wellicht maar een maand geweest zijn, maar de dag voor ik naar huis mocht, speelden we wat op de ziekenzaal, en ik kreeg een ongelukkige klop op dezelfde plaats, en de historie herbegon nog eens van voor af aan...
Ik weet niet waarom, maar sindsdien heb ik altijd goeie herinneringen aan de kliniek.
Ik vond het daar leuk, plezant, iedereen kwam op bezoek bij mij, bij MIJ ! en bracht steeds cadeautjes mee ! Ik heb daar mijn eerste strips van Bessie gekregen, van een neef van mijn moedern Lambert. Mooie strips uit de studio Vandersteen. Het zijn die strips die mij nu weer deden denken aan de kliniek, vorige week was een van de vragen in duizend zonnen en granaten over de wapiti...Ik wist meteen wat een wapiti was, want ik heb "Wapiticanyon" wel twintig keer gelezen...een van de boeken van Bessy.... En dat bracht mij de kliniek weer te binnen.
Gek, maar heel veel herinner ik mij er anders niet meer van... Wel van die kleine anekdoten, dat is al...Naast mij lag een jongen die geopereerd was aan zijn neus, en in zijn neus zaten lange, lange wieken, die iedere dag weer uitgetrokken werden, en iedere dag verse ingestopt werden. Dat herinner ik me als pijnlijk, want ik herinner me de schrik van die jongen als hij de verpleegsters zag komenmet die kar...
Ik herinner mij ook dat ik daar eens geslaapwandeld heb, en dat ze mij op een heel andere afdeling gevonden hebben...Maar dat hebben ze mij verteld, zelf wist ik dat niet.
Ik herinner me ook dat ik een van de lievelingen van de verpleegsters was, want ik, en dat mochten er niet veel, mocht mee in de verpleegstersruimte, en ik mocht de gewassen verbanden netjes weer helpen opwinden op rollen. Ja, in die tijd was er nog recyclage van verbanden in de kliniek !
Ik weet ook nog dat meester Van de Keire eens op bezoek kwam met gans de klas.
Zie je, dergelijke flitsen van herinneringen heb ik daar nog over, plus het gegeven dat een kliniek een plezant ding was.
Toen was het ook nog leuk, we lagen met een tiental kinderen in een grote zaal bijeen, en zij die konden zaten meestal op de grond of aan de tafel te spelen. We deelden onze snoep en ons fruit, en lazen elkaars boeken. We gingen bij de minder mobielen op bed zitten om daar te vertellen en te zitten lachen, en genazen elkaar door ons kinderlijk optimisme. Ik lag er dus twee maand, maar de jongen met zijn neus lag er al toen ik er kwam, en lag er nog toen ik wegging...
Ik heb nog steeds een klein litteken aan mijn wenkbrauw, van de operatie(s), maar daar ik aan beide kanten een bijna gelijk litteken heb, weet ik niet meer welk van de operatie komt, en welk van een of ander valpartij... Dat doet mij denken aan mijn driedagen in het klein kasteeltje... Bij de talrijke vragen en onderzoeken die je daar kreeg om te zien of je wel bekwaam zoudt zijn om het vaderland te verdedigen (ik was gelukkig niet bekwaam)was er ook de vraag waar heb je littekens... De jongeman verduidelijkte sadistisch dat die vraag diende om eventueel je lijk te kunnen identificeren... Ik begon mijn littekens op te noemen, tot de jongeman zei "stop maar, ik heb geen plaats meer om ze op te schrijven" en hij bekeek mij als een soort unicum...
Als nu een van onze kleinkinderen valt, dan wordt iedere wonde bekeken ontsmet en zo nodig direkt genaaid...Ik herinner me dat ik eens mijn scheenbeen had opengeritst aan prikkeldraad, een snee van zo'n vijf centimeter gapende wonde... Ik ben daarvoor niet naar huis gegaan, want ik zou moeten uitleggen waar ik gezeten had, en wellicht mocht ik dan niet meer terugkomen (en misschien kreeg ik er nog een pak rammel bij). Ik heb daar een mooi litteken van zo'n (cm lang en bijna een cm breed...Maar ik heb gespeeld !
Wellicht zouden wij toen, ook niet naar de dokter geweest zijn...Mijn moeder zou dat ontsmet hebben, na het gewassen te hebben met bruine zeep, en er misschien een verband om gedaan hebben...Maar dat is niet zeker, want verbanden op je been zakken steevast af, dus veel hielp dat niet. Ik weet niet of de plakkerkes toen al in zwang waren???
Ons moeder was van het principe "harde dokteurs maken zachte wonden" en zij zweerde bij de helende kracht van bruine zeep en merchurochroom op alcoholbasis. Onze wonden werden eerst uitgewassen (Lieve was ooit in assensteentjes gevallen, en omdat ons moeder dat niet uit de wonde kreeg met gewoon wassen heeft ze geprobeerd met een borsteltje...) (Je ziet dat nog steeds aan de knie van Lieve) en dan ontsmet. Daar al die behandelingen pijnlijk waren, gebeurde dit manu militari, en wij neigeden er toe onze wonden weg te steken voor ons moeder, in de hoop de "behandeling" te vermijden.
Jaren later, was ik als chiroleider aangesteld voor de "verzorging" op kamp. Ik kende alleen de werkwijze van ons moeder en op het einde van het kamp zongen de knapen uit volle borst het zelfgemaakte liedje: de beul van de E, de beul van de H, de beul van de EHBO-O-OOOh ... Dank zij de opvoeding die ik thuis gekregen had.... Maar dank zij die dingen waren en zijn wij geen doetjes.
God, wat is dat allemaal lang geleden...
...en wat is de tijd verandert !
Als een van kleinkinderen nu een wondje van tweekeer niets heeft, dan moet dat zo nodig ontsmet worden (zonder dinges die pikken) en moet daar een zo groot mogelijke plakker op, om de wond toch goed te dramatiseren...
Worden dat dan wel doetjes?
Wat wel raar is, ze hebben (nu nog) een soort godsvertrouwen in opa, en de zalf die opa maakt is véél beter dan al die andere, en die plant van Opa, die geneest alles...
Nu zingen ze niet meer van de beul...nee, ze komen bij opa omdat die zo zacht is.
Gekke opa
tot morgen ?
Op een dag verwaardigde ik mij om eens te spelen met mijn kleine zusje die dan zo'n vier jaren moet geweest zijn. Voortgaande op het feit dat zo'n ukkie moet zoeken als je uit beeld bent bent, had ik mij bedekt met een dekentje (ik herinner me heel vaag iets rose???).
Lieve kwam naar mij toe gelopen, snapte het ebbenhouten Lievevrouwenbeeld in haar kleine handjes, en liet het bonk op mijn hoofd neerkomen.
Wat eerst een buil en een blauw oog leek begon al ras onrustwekkend te worden, en de dokter moest komen. Die verwees mij naar het hospitaal, voor een dag of twee, dat moest opengesneden worden en gezuiverd...
Het werden twee dagen van een maand ieder...
Het zou wellicht maar een maand geweest zijn, maar de dag voor ik naar huis mocht, speelden we wat op de ziekenzaal, en ik kreeg een ongelukkige klop op dezelfde plaats, en de historie herbegon nog eens van voor af aan...
Ik weet niet waarom, maar sindsdien heb ik altijd goeie herinneringen aan de kliniek.
Ik vond het daar leuk, plezant, iedereen kwam op bezoek bij mij, bij MIJ ! en bracht steeds cadeautjes mee ! Ik heb daar mijn eerste strips van Bessie gekregen, van een neef van mijn moedern Lambert. Mooie strips uit de studio Vandersteen. Het zijn die strips die mij nu weer deden denken aan de kliniek, vorige week was een van de vragen in duizend zonnen en granaten over de wapiti...Ik wist meteen wat een wapiti was, want ik heb "Wapiticanyon" wel twintig keer gelezen...een van de boeken van Bessy.... En dat bracht mij de kliniek weer te binnen.
Gek, maar heel veel herinner ik mij er anders niet meer van... Wel van die kleine anekdoten, dat is al...Naast mij lag een jongen die geopereerd was aan zijn neus, en in zijn neus zaten lange, lange wieken, die iedere dag weer uitgetrokken werden, en iedere dag verse ingestopt werden. Dat herinner ik me als pijnlijk, want ik herinner me de schrik van die jongen als hij de verpleegsters zag komenmet die kar...
Ik herinner mij ook dat ik daar eens geslaapwandeld heb, en dat ze mij op een heel andere afdeling gevonden hebben...Maar dat hebben ze mij verteld, zelf wist ik dat niet.
Ik herinner me ook dat ik een van de lievelingen van de verpleegsters was, want ik, en dat mochten er niet veel, mocht mee in de verpleegstersruimte, en ik mocht de gewassen verbanden netjes weer helpen opwinden op rollen. Ja, in die tijd was er nog recyclage van verbanden in de kliniek !
Ik weet ook nog dat meester Van de Keire eens op bezoek kwam met gans de klas.
Zie je, dergelijke flitsen van herinneringen heb ik daar nog over, plus het gegeven dat een kliniek een plezant ding was.
Toen was het ook nog leuk, we lagen met een tiental kinderen in een grote zaal bijeen, en zij die konden zaten meestal op de grond of aan de tafel te spelen. We deelden onze snoep en ons fruit, en lazen elkaars boeken. We gingen bij de minder mobielen op bed zitten om daar te vertellen en te zitten lachen, en genazen elkaar door ons kinderlijk optimisme. Ik lag er dus twee maand, maar de jongen met zijn neus lag er al toen ik er kwam, en lag er nog toen ik wegging...
Ik heb nog steeds een klein litteken aan mijn wenkbrauw, van de operatie(s), maar daar ik aan beide kanten een bijna gelijk litteken heb, weet ik niet meer welk van de operatie komt, en welk van een of ander valpartij... Dat doet mij denken aan mijn driedagen in het klein kasteeltje... Bij de talrijke vragen en onderzoeken die je daar kreeg om te zien of je wel bekwaam zoudt zijn om het vaderland te verdedigen (ik was gelukkig niet bekwaam)was er ook de vraag waar heb je littekens... De jongeman verduidelijkte sadistisch dat die vraag diende om eventueel je lijk te kunnen identificeren... Ik begon mijn littekens op te noemen, tot de jongeman zei "stop maar, ik heb geen plaats meer om ze op te schrijven" en hij bekeek mij als een soort unicum...
Als nu een van onze kleinkinderen valt, dan wordt iedere wonde bekeken ontsmet en zo nodig direkt genaaid...Ik herinner me dat ik eens mijn scheenbeen had opengeritst aan prikkeldraad, een snee van zo'n vijf centimeter gapende wonde... Ik ben daarvoor niet naar huis gegaan, want ik zou moeten uitleggen waar ik gezeten had, en wellicht mocht ik dan niet meer terugkomen (en misschien kreeg ik er nog een pak rammel bij). Ik heb daar een mooi litteken van zo'n (cm lang en bijna een cm breed...Maar ik heb gespeeld !
Wellicht zouden wij toen, ook niet naar de dokter geweest zijn...Mijn moeder zou dat ontsmet hebben, na het gewassen te hebben met bruine zeep, en er misschien een verband om gedaan hebben...Maar dat is niet zeker, want verbanden op je been zakken steevast af, dus veel hielp dat niet. Ik weet niet of de plakkerkes toen al in zwang waren???
Ons moeder was van het principe "harde dokteurs maken zachte wonden" en zij zweerde bij de helende kracht van bruine zeep en merchurochroom op alcoholbasis. Onze wonden werden eerst uitgewassen (Lieve was ooit in assensteentjes gevallen, en omdat ons moeder dat niet uit de wonde kreeg met gewoon wassen heeft ze geprobeerd met een borsteltje...) (Je ziet dat nog steeds aan de knie van Lieve) en dan ontsmet. Daar al die behandelingen pijnlijk waren, gebeurde dit manu militari, en wij neigeden er toe onze wonden weg te steken voor ons moeder, in de hoop de "behandeling" te vermijden.
Jaren later, was ik als chiroleider aangesteld voor de "verzorging" op kamp. Ik kende alleen de werkwijze van ons moeder en op het einde van het kamp zongen de knapen uit volle borst het zelfgemaakte liedje: de beul van de E, de beul van de H, de beul van de EHBO-O-OOOh ... Dank zij de opvoeding die ik thuis gekregen had.... Maar dank zij die dingen waren en zijn wij geen doetjes.
God, wat is dat allemaal lang geleden...
...en wat is de tijd verandert !
Als een van kleinkinderen nu een wondje van tweekeer niets heeft, dan moet dat zo nodig ontsmet worden (zonder dinges die pikken) en moet daar een zo groot mogelijke plakker op, om de wond toch goed te dramatiseren...
Worden dat dan wel doetjes?
Wat wel raar is, ze hebben (nu nog) een soort godsvertrouwen in opa, en de zalf die opa maakt is véél beter dan al die andere, en die plant van Opa, die geneest alles...
Nu zingen ze niet meer van de beul...nee, ze komen bij opa omdat die zo zacht is.
Gekke opa
tot morgen ?
zondag, augustus 19, 2007
Den Heerlycken Boerenbuyten...
We kregen een foontje van Suzanne, ze komt op bezoek. Joepie, is onze eerste reactie dan, weer een dag met heerlijk gebabbel en nieuwtjes rapen en anders dan de doorsnee dag...
Natuurlijk is er dan koffie met, en 's avonds een broodje mèt...
En dan zijn we plots op de heerlycken boerenbuyten...
Zondagmorgen, als we pistolets willen hebben moeten we tijdig naar den bakker, dus om 9 uur staan we daar, voor een gesloten deur...De bakker is op verlof (Mag van mij, alleen er is geen andere bakker in de omtrek...Misschien in het dorpswinkeltje, daar hebben ze zeker brood...En ja hoor, ze hadden er zelfs pistolets, want ze wisten dat de bakker op verlof was (zij wel, wij wisten het niet...)
Probleem één is uit den baan.
Nu nog beleg voor 's avonds...
We rijden naar de beenhouwer...Gesloten in verlof... Geen probleem, er is er nog een bijna recht er over...Gesloten wegens verbouwing...
Nu moeten we tot Brakel rijden om nog een beehouwer te vinden(iets dichterbij dan Oudenaarde... Daar staat amper 30 man voor Anny aan te schuiven...
Den Heerlycken boerenbuyten...als je niet onverwachts ergens iets moet hebben ! En ik ben beleefd geweest, ik heb niet eens gesakkerd over het feit dat het hier weer zomertoeren zijn, en dat het hier dan vol, eivol zit met wielerterroristen, dat er straten zelfs alleen voor plaatselijk verkeer zijn en verboden te parkeren en...en... en....
Trouwens, dat alleen plaatselijk verkeer...daar heb ik het al altijd moeilijk mee gehad... Als ik die straat in rij, dan ben ik toch ter plaatse, dus plaatselijk aan het "verkeren" ? Wat willen de vroede vaderen daarmee eigenlijk beduiden???? Naar mijn gevoel is alle verkeer altijd plaatselijk daar waar ze op dat ogenblik zijn, of niet???
Enfin, om alles af te sluiten, je ziet aan mijn bloggen dat ik desondanks en niettemin toch weer veilig thuis geraakt ben... en ik spreek er zelfs niet eens van dat ik op de terugweg, op onze mooie kronkelwegen (met kilometers volle witte lijnen...) het geluk had om achter een lulder te zitten. (Verklarend woordenboek: Lulder, een voertuig bestuurd door een LLLLeerling, die dat duidelijk kenbaar maakt door een grote witte LLLLL op een blauw veld aan zijn achterruit.)
De jonge man begon steeds trager en trager te rijden, ik dacht dat hij bang was omdat ik naar zijn mening te dicht bij hem kwam, dus vertraagde ik nog wat meer, om hem ademruimte te geven, maar niets hielp, tot wij twee kilometer verde gewaar werden dat hij rechts wildigede inslaan... Vandaar de vermindering van 70 tot 20 per uur over een afstand van 4 kilometerkes... (Min of meer eerweerden vader)
Dit jaar passeren de zomertoeren niet aan mijn deur, en valt de eer van binnenkijkende passanten andere bewoners te beurt. Zomertoeren is bijna nog erger dan de veelvuldige uitgestippelde parcours van bendes wierterroristen, omdat zomertoer niet alleen bevolkt worden met mensen op van die blitse koersmaschientjes, maar ook door ouders met hun kroost. Je kent dat, een tje achteraan op de fiets bij moeder, eentje vooraan op de buis bij vader, en dan nog een of enkele kleine gasten op kleine velootjes die zich doodpedaleren met hun kleine wieltjes op onze grote bergen...Daarbij moeten ze alle aandacht geven aan het hard stampen op de pedaalkes, zo erg gefixeerd, dat ze geen oog hebben voor de weg en ze regelmatig een zwaai naar links of rechts maken, telkens begeleid door corrigerende uitroepen van een bezorgde moeder en een fier vader, ziet hem ne keer terten dien kleinen... nie pleuien hé, 't is ne flinken, de diene van mij. Als je dan weet dat volgens een studie een op drie niet van hem is, waar is dan der oudren fierheid heen gevaren???
Dergelijke studies zijn verheffend hé? Je hebt dan een goed gezin, drie mooie kadeeën en plots wijzen ze je er op dat diene derde hoogst waarschijnlijk niet van u is...Leuk ! Jij bent zelf altijd ne bloedserieuze en plichtsgetrouwe man en vader geweest, en dan bewijzen ze dat één op drie niet van de vader is... Je derden? of een van de vorige? Je begint je kinderen te bestuderen op trekken die je niet onmiddellijk kunt thuisbrengen, of misschien juist wel, maar dan trekken van je beste vriend??? 't Is om de krampe van te krijgen.
Wie doet die studies? en wie controleert dat op juistheid? en waar deden ze die studies? Al in mijn studenten tijd was er zo'n studie waar uit bleek dat gemiddeld aan 16 jaar de jongens al eens of meerdere keren gemaeenschap hadden... Wie zal er dan als studentje durven bekennen dat hij de uitzondering is ? En als je zelf zo'n bladzijden met vragen moet beantwoorden vul je dan huichelachtig in dat jij nog maar 15 waart.... Ook al zit je er nog maar alleen van te dromen. Studies ? Laat me niet lachen ! Denk je nu heus dat die prof overal en iedere keer bij die jonge knapen gaan bijzitten is om zeker te zijn??? Idem met die één op drie...
Als je al die zaken leest, dan begrijp je niet dat onze beschaving er nog is, we moesten allang weer in de brousse rondlopen, met een knots alle mannelijke concurrenten uit de weg kloppend...
Allee, ik ben begonnen met een beenhouwer in verlof... en nu zit ik aan het morele peil van onze jeugd ?? Hoe doe ik dat toch telkens weer ?
Ik lees te veel, ik weet zodanig veel dingen van zodanig veel onderwerpen dat ik alles aan elkaar begin te breien.
Het is waarschijnlijk net zoiets als wijn maken van fruit...Je giet allerlei fruit gekneusd in water in een groooooote fles, voegt er desgewenst nog wat suiker bij en een klein beetje gist, met een waterslot sluit je vreemde bacteriën de pas af, en je laat de boel maar gisten...Tot je wijn hebt (na enkele keren filteren en zo meer)
Ik denk dat dat met al mijn boekenwijsheid ook zo is...Je giet al die informatie in je koppeke, en je laat het gisten...Je bekijkt dat angstvallig, en je ziet ineens een stukje appel passeren, op de voet gevolgd door een druif...Vandaar dat ik in mijn blogs ook van appelen op druiven kom, zonder dat ik weet hoe ik dat toch doe... 't Is mijn wijsheid die aan 't gisten is ...
en nu maar wachten tot het wijn wordt...
tot de volgende ?
Natuurlijk is er dan koffie met, en 's avonds een broodje mèt...
En dan zijn we plots op de heerlycken boerenbuyten...
Zondagmorgen, als we pistolets willen hebben moeten we tijdig naar den bakker, dus om 9 uur staan we daar, voor een gesloten deur...De bakker is op verlof (Mag van mij, alleen er is geen andere bakker in de omtrek...Misschien in het dorpswinkeltje, daar hebben ze zeker brood...En ja hoor, ze hadden er zelfs pistolets, want ze wisten dat de bakker op verlof was (zij wel, wij wisten het niet...)
Probleem één is uit den baan.
Nu nog beleg voor 's avonds...
We rijden naar de beenhouwer...Gesloten in verlof... Geen probleem, er is er nog een bijna recht er over...Gesloten wegens verbouwing...
Nu moeten we tot Brakel rijden om nog een beehouwer te vinden(iets dichterbij dan Oudenaarde... Daar staat amper 30 man voor Anny aan te schuiven...
Den Heerlycken boerenbuyten...als je niet onverwachts ergens iets moet hebben ! En ik ben beleefd geweest, ik heb niet eens gesakkerd over het feit dat het hier weer zomertoeren zijn, en dat het hier dan vol, eivol zit met wielerterroristen, dat er straten zelfs alleen voor plaatselijk verkeer zijn en verboden te parkeren en...en... en....
Trouwens, dat alleen plaatselijk verkeer...daar heb ik het al altijd moeilijk mee gehad... Als ik die straat in rij, dan ben ik toch ter plaatse, dus plaatselijk aan het "verkeren" ? Wat willen de vroede vaderen daarmee eigenlijk beduiden???? Naar mijn gevoel is alle verkeer altijd plaatselijk daar waar ze op dat ogenblik zijn, of niet???
Enfin, om alles af te sluiten, je ziet aan mijn bloggen dat ik desondanks en niettemin toch weer veilig thuis geraakt ben... en ik spreek er zelfs niet eens van dat ik op de terugweg, op onze mooie kronkelwegen (met kilometers volle witte lijnen...) het geluk had om achter een lulder te zitten. (Verklarend woordenboek: Lulder, een voertuig bestuurd door een LLLLeerling, die dat duidelijk kenbaar maakt door een grote witte LLLLL op een blauw veld aan zijn achterruit.)
De jonge man begon steeds trager en trager te rijden, ik dacht dat hij bang was omdat ik naar zijn mening te dicht bij hem kwam, dus vertraagde ik nog wat meer, om hem ademruimte te geven, maar niets hielp, tot wij twee kilometer verde gewaar werden dat hij rechts wildigede inslaan... Vandaar de vermindering van 70 tot 20 per uur over een afstand van 4 kilometerkes... (Min of meer eerweerden vader)
Dit jaar passeren de zomertoeren niet aan mijn deur, en valt de eer van binnenkijkende passanten andere bewoners te beurt. Zomertoeren is bijna nog erger dan de veelvuldige uitgestippelde parcours van bendes wierterroristen, omdat zomertoer niet alleen bevolkt worden met mensen op van die blitse koersmaschientjes, maar ook door ouders met hun kroost. Je kent dat, een tje achteraan op de fiets bij moeder, eentje vooraan op de buis bij vader, en dan nog een of enkele kleine gasten op kleine velootjes die zich doodpedaleren met hun kleine wieltjes op onze grote bergen...Daarbij moeten ze alle aandacht geven aan het hard stampen op de pedaalkes, zo erg gefixeerd, dat ze geen oog hebben voor de weg en ze regelmatig een zwaai naar links of rechts maken, telkens begeleid door corrigerende uitroepen van een bezorgde moeder en een fier vader, ziet hem ne keer terten dien kleinen... nie pleuien hé, 't is ne flinken, de diene van mij. Als je dan weet dat volgens een studie een op drie niet van hem is, waar is dan der oudren fierheid heen gevaren???
Dergelijke studies zijn verheffend hé? Je hebt dan een goed gezin, drie mooie kadeeën en plots wijzen ze je er op dat diene derde hoogst waarschijnlijk niet van u is...Leuk ! Jij bent zelf altijd ne bloedserieuze en plichtsgetrouwe man en vader geweest, en dan bewijzen ze dat één op drie niet van de vader is... Je derden? of een van de vorige? Je begint je kinderen te bestuderen op trekken die je niet onmiddellijk kunt thuisbrengen, of misschien juist wel, maar dan trekken van je beste vriend??? 't Is om de krampe van te krijgen.
Wie doet die studies? en wie controleert dat op juistheid? en waar deden ze die studies? Al in mijn studenten tijd was er zo'n studie waar uit bleek dat gemiddeld aan 16 jaar de jongens al eens of meerdere keren gemaeenschap hadden... Wie zal er dan als studentje durven bekennen dat hij de uitzondering is ? En als je zelf zo'n bladzijden met vragen moet beantwoorden vul je dan huichelachtig in dat jij nog maar 15 waart.... Ook al zit je er nog maar alleen van te dromen. Studies ? Laat me niet lachen ! Denk je nu heus dat die prof overal en iedere keer bij die jonge knapen gaan bijzitten is om zeker te zijn??? Idem met die één op drie...
Als je al die zaken leest, dan begrijp je niet dat onze beschaving er nog is, we moesten allang weer in de brousse rondlopen, met een knots alle mannelijke concurrenten uit de weg kloppend...
Allee, ik ben begonnen met een beenhouwer in verlof... en nu zit ik aan het morele peil van onze jeugd ?? Hoe doe ik dat toch telkens weer ?
Ik lees te veel, ik weet zodanig veel dingen van zodanig veel onderwerpen dat ik alles aan elkaar begin te breien.
Het is waarschijnlijk net zoiets als wijn maken van fruit...Je giet allerlei fruit gekneusd in water in een groooooote fles, voegt er desgewenst nog wat suiker bij en een klein beetje gist, met een waterslot sluit je vreemde bacteriën de pas af, en je laat de boel maar gisten...Tot je wijn hebt (na enkele keren filteren en zo meer)
Ik denk dat dat met al mijn boekenwijsheid ook zo is...Je giet al die informatie in je koppeke, en je laat het gisten...Je bekijkt dat angstvallig, en je ziet ineens een stukje appel passeren, op de voet gevolgd door een druif...Vandaar dat ik in mijn blogs ook van appelen op druiven kom, zonder dat ik weet hoe ik dat toch doe... 't Is mijn wijsheid die aan 't gisten is ...
en nu maar wachten tot het wijn wordt...
tot de volgende ?
zaterdag, augustus 18, 2007
van a tot ...omega ?
Heb je er al eens bij stil gesttan dat het een echt wonder is, dat je deze blog kunt lezen? Dat ik hem kan schrijven op een manier dat u hem kunt lezen???
Lettertjes, niet zo evident !
Wij hebben een alfabet van 26 lettertekens, en de naam komt van het griekse alfa, beta, ...tot omega, waarin er minder lettertekens zaten.
Toen een bisschop vaststelde dat (Cyriellus?)hij met de hem ter beschikking staande lettertekens niet echt de slavische talen (russisch) kon weergeven, maakte hij er nieuwe tekens bij (het cyrillisch alfabet)...
Onze oorspronkelijke letters hier in onze regio waren de runen, en die worden futhark genoemd (geen alfabet) de eerste letters waren daar f, u, t, h, a, r, k... Je hebt het oude en het nieuwe futhark. In het oude waren er veel minder letters dan wij nu gebruiken, in het nieuwe was er al meer rijkdom, maar nog niet gelijklopend.
Hoe dat komt ? Omdat in de oorspronkelijke taal in onze regio's bepaalde klanken niet voorkwamen, dus was er ook geen letter voor nodig...
In andere landen heefd met een totaal andere oplossing gekozen, en daar kent men geen letters, maar woordvormen. Men vertrok bv van een tekening van "huis", dat teken werd meer en meer gestileerd, en dat teken bleef geen letterteken (th) maar een klankteken (thuis). Ieder woord waarin dan de klank thuis zit, zal dat klankteken bevatten. (vb chinees)
Deze manier vergt veel meer tekens, en is dan ook zeer complex om te leren. Het maken van een type machine en het werken er mee met chinese klanktekens is niet evident!
Ergens in een ver en duister verleden, weeral ergens in het middenoosten, de regio waar ook al die grote Geloven vandaan komen, kwam ook de oorsprong van ons schrift vandaan, via griekenland, over het futhark (dat weer verdween) ook naar onze huidige letters en het cyrillisch schrift en noem maar op. Er kwamen heel wat aanpassingen naar de talen toe, soms in de vorm van bijkomende letters, maar meestal alleen door het bijvoegen van accenten, umlauts en platte streepjes boven of onder de lettertekens, wat dan een andere klank, een andere letter werd.
In de meeste talen waar er bijkomende letters waren (met uitzondering van het cyrillisch) werden die naar aanleiding van de typemachine en dergelijke anders opgelost en toch naar de gewone letters gebracht, al dan niet met een bijkomend accentteken. Denk bv aan het duits met de rare b-achtige letter die nu niet meer te vinden is, in de kranten en gedrukte vormen. In handschriften zie je hem soms nog bij oudere mensen.
Ik wil maar zeggen dat men met het huidig systeem van letters een zeer vlot en soepel systeem heeft, die bijna alle klanken kan omschrijven in lettertekens. En toch...en toch vond men het nodig om ook een fonetisch alfabet te ontwerpen, zodat men de wereklijke klanken van iedere taal ook effectief en eenvormig kan weergeven. In sommige woordenboeken vind je dan ook naast het woord, nog eens hetzelfde woord in fonetische tekens. Zo schrijven we senor, maar zeggen sinjaor, ook de andaloesische klanken waar Toon Hermans zo een prachtig stukje over maakte, kun je zo gewoon schrijven en er naast zetten hoe je het in feite zegt.
Want gek genoeg is dat het nadeel van onze lettertekens, we geven er niet steeds dezelfde klankwaarde aan! Ik herinner me dat ik eens genoodzaakt was naar de franstalige rtbf te luisteren op mijn autoradio, omdat ik daar de brt niet kon ontvangen. Het was de tijd van de toer de Zwans, et c'était le belge wiesmèns die gewonnen had... Ik heb toch enige tijd moeten denken voor ik snapte dat het de belg huysmans betrof.... Vandaar de noodzaak dus van ons fonetisch alfabet !
Maar welke vorm van schrift men ook gebruikt, het is een fantastisch ding! Het laat je toe de ideeën van andere mensen te ver- en bewerken! Het laat mij toe je iedere dag weer met een blog te overladen !
De ontwikkeling van de mens is met het ontstaan van het schrift plots met reuzeschreden beginnen vooruitgaan, omdat de vindingen konden bewaard worden voor het nageslacht. Toen het drukwerk er bij kwam, en men steeds meer mensen toeliet tot deze (vroeger geheime) kennis, ging de vooruitgang steeds rapper en rapper, tot op het punt dat we enkele decennia geleden bereikten! Het punt waarop men genoodzaakt werd te specialiseren, dat het onmogelijk was nog alle kennis te verwerken in één persoon... Nu is men al bezig met de volgende stap, het samenzetten van de verschillende specialismen, waardoor plots met sprongen vooruit gegaan wordt.
Ook de personal computer brengt ons een enorme kennis bij ! Internet is niet alleen een aardig speeltje, het is een immense bibliotheek, waarin men zowat alles kan vinden...Jammer genoeg ook veel bullshit en smerigheid... Kortom het bevat niet alleen de wijsheid van de mensheid, maar ook al de domheid en verloedering.
Alles te danken aan het ontstaan van het schrift...en het onstaan van de cijfers en de wiskunde (komt ook al weer uit dezelfde hoek!) ons woordje cijfer danken wij aan de grootste wiskundige uitvinding ooit, een arabische uitvinding en een arabisch woord kyfr het woord voor 0 nul, wat toeliet op een simpele manier tientallen, hondertallen, cijfers na de komma....te omschrijven en begrijpelijk te maken, kortom een van de fundamenten van de wiskunde...
Ergens vind ik het leuk dat heel onze maatschappij in zijn huidig bestaan, te danken is aan dingen die ontstaan zijn in die -oh zo verderfelijke- hoek van onze aarde, waar nu al eeuwen gevochten wordt, en waar al die -oh zo onbeschaafde- (?) gastarbeiders vandaan komen die nu blijkbaar onze steden gevaarlijk maken... Het kan raar gaan hé ? Wij kijken nu neer op die mensen uit die streek waar ooit onze beschaving zijn oorsprong heeft aan te denken... Zelfs de hoogtepunten uit onze architectuur, de gotische kathedralen, komen voort uit de bouwkunst van de arabieren...Wij zijn groot geworden dank zij het leentjebuur spelen bij hen die we nu denigrerend de machreb-volkeren noemen... Onze geneeskunst dankt ook ontzettend veel aan hen...
Wat is er daar gebeurd dat zij plots die hoogstaande cultuur verloren? Wat is er hier gebeurd dat wij dat plots niet alleen hebben overgenomen, maar verder ontwikkeld hebben? ....en veel belangrijker, komt de tijd dat wij plots stilstaan, achteruitgaan, en dat ergens een andere groep op onze kennis voortborduurt??? Of is dat al bezig, met de japanners, chinezen en sinds kort ook de indiërs ????
Kijk maar eens naar wat eerst japanse kopieënwaren van onze radiootjes, nu plots bij de hightech behoren in de klankwereld ??? en dat is maar één klein voorbeeldje ...
Ik maak me ongerust.
Niet omdat die mensen zich opwerken, maar omdat het de indruk wekt dat het niet naar een gelijkschakeling evolueert, maar naar een nieuwe scheeftrekking, precies zoals wij met de machreb (magreb) hebben gedaan...
Ik deze nacht niet veel geslapen...
tot de volgende?
Lettertjes, niet zo evident !
Wij hebben een alfabet van 26 lettertekens, en de naam komt van het griekse alfa, beta, ...tot omega, waarin er minder lettertekens zaten.
Toen een bisschop vaststelde dat (Cyriellus?)hij met de hem ter beschikking staande lettertekens niet echt de slavische talen (russisch) kon weergeven, maakte hij er nieuwe tekens bij (het cyrillisch alfabet)...
Onze oorspronkelijke letters hier in onze regio waren de runen, en die worden futhark genoemd (geen alfabet) de eerste letters waren daar f, u, t, h, a, r, k... Je hebt het oude en het nieuwe futhark. In het oude waren er veel minder letters dan wij nu gebruiken, in het nieuwe was er al meer rijkdom, maar nog niet gelijklopend.
Hoe dat komt ? Omdat in de oorspronkelijke taal in onze regio's bepaalde klanken niet voorkwamen, dus was er ook geen letter voor nodig...
In andere landen heefd met een totaal andere oplossing gekozen, en daar kent men geen letters, maar woordvormen. Men vertrok bv van een tekening van "huis", dat teken werd meer en meer gestileerd, en dat teken bleef geen letterteken (th) maar een klankteken (thuis). Ieder woord waarin dan de klank thuis zit, zal dat klankteken bevatten. (vb chinees)
Deze manier vergt veel meer tekens, en is dan ook zeer complex om te leren. Het maken van een type machine en het werken er mee met chinese klanktekens is niet evident!
Ergens in een ver en duister verleden, weeral ergens in het middenoosten, de regio waar ook al die grote Geloven vandaan komen, kwam ook de oorsprong van ons schrift vandaan, via griekenland, over het futhark (dat weer verdween) ook naar onze huidige letters en het cyrillisch schrift en noem maar op. Er kwamen heel wat aanpassingen naar de talen toe, soms in de vorm van bijkomende letters, maar meestal alleen door het bijvoegen van accenten, umlauts en platte streepjes boven of onder de lettertekens, wat dan een andere klank, een andere letter werd.
In de meeste talen waar er bijkomende letters waren (met uitzondering van het cyrillisch) werden die naar aanleiding van de typemachine en dergelijke anders opgelost en toch naar de gewone letters gebracht, al dan niet met een bijkomend accentteken. Denk bv aan het duits met de rare b-achtige letter die nu niet meer te vinden is, in de kranten en gedrukte vormen. In handschriften zie je hem soms nog bij oudere mensen.
Ik wil maar zeggen dat men met het huidig systeem van letters een zeer vlot en soepel systeem heeft, die bijna alle klanken kan omschrijven in lettertekens. En toch...en toch vond men het nodig om ook een fonetisch alfabet te ontwerpen, zodat men de wereklijke klanken van iedere taal ook effectief en eenvormig kan weergeven. In sommige woordenboeken vind je dan ook naast het woord, nog eens hetzelfde woord in fonetische tekens. Zo schrijven we senor, maar zeggen sinjaor, ook de andaloesische klanken waar Toon Hermans zo een prachtig stukje over maakte, kun je zo gewoon schrijven en er naast zetten hoe je het in feite zegt.
Want gek genoeg is dat het nadeel van onze lettertekens, we geven er niet steeds dezelfde klankwaarde aan! Ik herinner me dat ik eens genoodzaakt was naar de franstalige rtbf te luisteren op mijn autoradio, omdat ik daar de brt niet kon ontvangen. Het was de tijd van de toer de Zwans, et c'était le belge wiesmèns die gewonnen had... Ik heb toch enige tijd moeten denken voor ik snapte dat het de belg huysmans betrof.... Vandaar de noodzaak dus van ons fonetisch alfabet !
Maar welke vorm van schrift men ook gebruikt, het is een fantastisch ding! Het laat je toe de ideeën van andere mensen te ver- en bewerken! Het laat mij toe je iedere dag weer met een blog te overladen !
De ontwikkeling van de mens is met het ontstaan van het schrift plots met reuzeschreden beginnen vooruitgaan, omdat de vindingen konden bewaard worden voor het nageslacht. Toen het drukwerk er bij kwam, en men steeds meer mensen toeliet tot deze (vroeger geheime) kennis, ging de vooruitgang steeds rapper en rapper, tot op het punt dat we enkele decennia geleden bereikten! Het punt waarop men genoodzaakt werd te specialiseren, dat het onmogelijk was nog alle kennis te verwerken in één persoon... Nu is men al bezig met de volgende stap, het samenzetten van de verschillende specialismen, waardoor plots met sprongen vooruit gegaan wordt.
Ook de personal computer brengt ons een enorme kennis bij ! Internet is niet alleen een aardig speeltje, het is een immense bibliotheek, waarin men zowat alles kan vinden...Jammer genoeg ook veel bullshit en smerigheid... Kortom het bevat niet alleen de wijsheid van de mensheid, maar ook al de domheid en verloedering.
Alles te danken aan het ontstaan van het schrift...en het onstaan van de cijfers en de wiskunde (komt ook al weer uit dezelfde hoek!) ons woordje cijfer danken wij aan de grootste wiskundige uitvinding ooit, een arabische uitvinding en een arabisch woord kyfr het woord voor 0 nul, wat toeliet op een simpele manier tientallen, hondertallen, cijfers na de komma....te omschrijven en begrijpelijk te maken, kortom een van de fundamenten van de wiskunde...
Ergens vind ik het leuk dat heel onze maatschappij in zijn huidig bestaan, te danken is aan dingen die ontstaan zijn in die -oh zo verderfelijke- hoek van onze aarde, waar nu al eeuwen gevochten wordt, en waar al die -oh zo onbeschaafde- (?) gastarbeiders vandaan komen die nu blijkbaar onze steden gevaarlijk maken... Het kan raar gaan hé ? Wij kijken nu neer op die mensen uit die streek waar ooit onze beschaving zijn oorsprong heeft aan te denken... Zelfs de hoogtepunten uit onze architectuur, de gotische kathedralen, komen voort uit de bouwkunst van de arabieren...Wij zijn groot geworden dank zij het leentjebuur spelen bij hen die we nu denigrerend de machreb-volkeren noemen... Onze geneeskunst dankt ook ontzettend veel aan hen...
Wat is er daar gebeurd dat zij plots die hoogstaande cultuur verloren? Wat is er hier gebeurd dat wij dat plots niet alleen hebben overgenomen, maar verder ontwikkeld hebben? ....en veel belangrijker, komt de tijd dat wij plots stilstaan, achteruitgaan, en dat ergens een andere groep op onze kennis voortborduurt??? Of is dat al bezig, met de japanners, chinezen en sinds kort ook de indiërs ????
Kijk maar eens naar wat eerst japanse kopieënwaren van onze radiootjes, nu plots bij de hightech behoren in de klankwereld ??? en dat is maar één klein voorbeeldje ...
Ik maak me ongerust.
Niet omdat die mensen zich opwerken, maar omdat het de indruk wekt dat het niet naar een gelijkschakeling evolueert, maar naar een nieuwe scheeftrekking, precies zoals wij met de machreb (magreb) hebben gedaan...
Ik deze nacht niet veel geslapen...
tot de volgende?
vrijdag, augustus 17, 2007
Onbegrijpelijk !
Op de regionale tv maakt men reclame voor een tentoonstelling van militaria en camouflage...Dat van die militaria zie ik wel zitten, maar de camouflage???? Als hij goed is, zie je hem niet, en als je hem wel ziet is hij niet goed.
Waarom zou ik in godsnaam naar zoiets gaan "kijken" ????
Het slot van mijn garagepoort is stuk. We kunnen de poort nog alleen openen van de binnezijde en sluiten idemdito. Laatst waren we de zaak aan het bekijken om te zien of herstellen nog mogelijk was, en Anny had de poort opengemaakt, was dan naar binnen gegaan om iets te halen, had ondertussen de binnendeur naar de garage gesloten, omdat de honden niet per ongeluk zouden buiten geraken.
We onderzochte alles, tevergeefs, en Anny sloot de poort van binnen uit, terwijl ik naar binnen ging.
We zullen dus eens uitkijken naar een nieuwe poort. We zullen een der laatsten zijn die overschakelt naar een automatische poort. Nu, ik heb al eens een ander slot gestoken, maar nu vind ik er nergens nog een die past...Ik denk dat die metalen poorten niet eens meer gemaakt worden. In een nieuwbouw zie je ze nergens meer.
Over een ding maak ik mij zorgen...Als er geen heiligentriek is, geraak je dan niet buiten met je auto? Of zo wel, kun je dan nog de poort achter je sluiten???
Luc (vis) heeft onlangs ook een poort gestoken. Hij kan die openen met zo'n bakje, maar ook met een codenummer (er zit een bakje met cijfers op zijn muur. Binnen kan hij met een ander bakje die op de muur zit de poort openen. Wat wel interessant lijkt, hij heeft een raampje in zijn poort, waardoor de garage toch wel wat klaarder is.
Bij Eddy naast de deur kun je alleen met zo'n bakje binnen, hij heeft geen codenummer-bakje op zijn buitenmuur zitten. Zo'n codenummer heeft natuurlijk als nadeel dat je de poort altijd een beetje stiekem moet openen... Want éénmaal iemand het nummer gezien heeft kan hij zo maar binnen in je garage. Ik denk dat, moest ik dat willen, ik het nummer van Luc wel zou kunnen zien... Het is ook niet zo geplaatst dat het uit het gezicht kan worden gehouden. Het zit zowat op ooghoogte, zodat het in feite alleen door je hoofd en de bedienende hand verborgen is, ik denk dat het veiliger tegen vreemde blikken zou zijn, mocht je het op heuphoogte installeren, dan kun je met je ganse lichaam tussen de kijker en het bakje gaan staan....
Het nadeel van enkel met zo'n bakje te werken, is dat je dat bakje in de praktijk altijd moet bij je hebben. Ik zag Eddy al terug naar binnen gaan om zijn bakje te halen.
Niet dat dit erg is, maar eigenlijk zijn wij slaven van onze gemakzucht ! Op den duur bedienen we alles met afstandsbedieningen... Wij hebben nog de gewoonte om onze tv steeds handmatig en dus volledig uit te doen, maar Anny is steeds ongerust als wij voor het huis van de buur zorgen, en er is een onweer, want daar staan heel wat toestellen in "waaktoestand", dus alleen uitgedaan met een afstandbediening, zelfs staat de pc meestal ook in slaaptoestand, maar niet volledig uit... Nu ja, er is nog nooit iets gebeurd, en waarschijnlijk zijn mijn toestellen niet veiliger dan de zijne...Maar als we uithuizig zijn voor enkele dagen trekken wij zelfs de stekkers uit het stopcontact.
Waarschijnlijk is dat alleen maar een bewijs dat we van den ouden stempel zijn, maar ja, het zit er nu al zo lang in, dat het nu wel niet meer zal wijzigen...
Toen we enkele dagen geleden aan het water zaten te vissen, was er veel wind, en het vie mij op dat er reeds veel bladeren afvielen. Er waren groene bladeren bij, die dus door de wind afgerukt waren, maar er waren al veel vergeelde blaren bij, wat m.i. toch wel heel vroeg is , of niet?
Wat bizar is, de vergeelde blaren blijven een tijd lang (dagen) drijven, en kunnen grotendeels afgeschept worden, om de verzuring van het water tegen te gaan. Maar de groene afgerukte bladeren, die zonken meteen, en bleven onder water drijven. Je zag ze nog, maar ze zaten centimeters onder het oppervlak. Ook dat was nieuw voor mij ! Ik had daar nog nooit op gelet. Zelfs als er kleine takjes aanzaten, dreven ze onder de oppervlakte.
Ik heb er dit jaar nog geen ijsvogel gezien, maar ja, we zijn ook nog niet vaak naar Wannegem weest vissen....
Vandaag is het weer zonnig, maar er zijn toch wolken. Ik denk dat het lang geleden is dat we nog zo'n natte en donkere zomer hebben gehad. Een mens voelt er zich zelf ook somber door. Ik ben een zon-mens, ik zie af van dit kloteweer !
Ik ga wat zoeken naar info over poorten.
tot de volgende ?
Waarom zou ik in godsnaam naar zoiets gaan "kijken" ????
Het slot van mijn garagepoort is stuk. We kunnen de poort nog alleen openen van de binnezijde en sluiten idemdito. Laatst waren we de zaak aan het bekijken om te zien of herstellen nog mogelijk was, en Anny had de poort opengemaakt, was dan naar binnen gegaan om iets te halen, had ondertussen de binnendeur naar de garage gesloten, omdat de honden niet per ongeluk zouden buiten geraken.
We onderzochte alles, tevergeefs, en Anny sloot de poort van binnen uit, terwijl ik naar binnen ging.
We zullen dus eens uitkijken naar een nieuwe poort. We zullen een der laatsten zijn die overschakelt naar een automatische poort. Nu, ik heb al eens een ander slot gestoken, maar nu vind ik er nergens nog een die past...Ik denk dat die metalen poorten niet eens meer gemaakt worden. In een nieuwbouw zie je ze nergens meer.
Over een ding maak ik mij zorgen...Als er geen heiligentriek is, geraak je dan niet buiten met je auto? Of zo wel, kun je dan nog de poort achter je sluiten???
Luc (vis) heeft onlangs ook een poort gestoken. Hij kan die openen met zo'n bakje, maar ook met een codenummer (er zit een bakje met cijfers op zijn muur. Binnen kan hij met een ander bakje die op de muur zit de poort openen. Wat wel interessant lijkt, hij heeft een raampje in zijn poort, waardoor de garage toch wel wat klaarder is.
Bij Eddy naast de deur kun je alleen met zo'n bakje binnen, hij heeft geen codenummer-bakje op zijn buitenmuur zitten. Zo'n codenummer heeft natuurlijk als nadeel dat je de poort altijd een beetje stiekem moet openen... Want éénmaal iemand het nummer gezien heeft kan hij zo maar binnen in je garage. Ik denk dat, moest ik dat willen, ik het nummer van Luc wel zou kunnen zien... Het is ook niet zo geplaatst dat het uit het gezicht kan worden gehouden. Het zit zowat op ooghoogte, zodat het in feite alleen door je hoofd en de bedienende hand verborgen is, ik denk dat het veiliger tegen vreemde blikken zou zijn, mocht je het op heuphoogte installeren, dan kun je met je ganse lichaam tussen de kijker en het bakje gaan staan....
Het nadeel van enkel met zo'n bakje te werken, is dat je dat bakje in de praktijk altijd moet bij je hebben. Ik zag Eddy al terug naar binnen gaan om zijn bakje te halen.
Niet dat dit erg is, maar eigenlijk zijn wij slaven van onze gemakzucht ! Op den duur bedienen we alles met afstandsbedieningen... Wij hebben nog de gewoonte om onze tv steeds handmatig en dus volledig uit te doen, maar Anny is steeds ongerust als wij voor het huis van de buur zorgen, en er is een onweer, want daar staan heel wat toestellen in "waaktoestand", dus alleen uitgedaan met een afstandbediening, zelfs staat de pc meestal ook in slaaptoestand, maar niet volledig uit... Nu ja, er is nog nooit iets gebeurd, en waarschijnlijk zijn mijn toestellen niet veiliger dan de zijne...Maar als we uithuizig zijn voor enkele dagen trekken wij zelfs de stekkers uit het stopcontact.
Waarschijnlijk is dat alleen maar een bewijs dat we van den ouden stempel zijn, maar ja, het zit er nu al zo lang in, dat het nu wel niet meer zal wijzigen...
Toen we enkele dagen geleden aan het water zaten te vissen, was er veel wind, en het vie mij op dat er reeds veel bladeren afvielen. Er waren groene bladeren bij, die dus door de wind afgerukt waren, maar er waren al veel vergeelde blaren bij, wat m.i. toch wel heel vroeg is , of niet?
Wat bizar is, de vergeelde blaren blijven een tijd lang (dagen) drijven, en kunnen grotendeels afgeschept worden, om de verzuring van het water tegen te gaan. Maar de groene afgerukte bladeren, die zonken meteen, en bleven onder water drijven. Je zag ze nog, maar ze zaten centimeters onder het oppervlak. Ook dat was nieuw voor mij ! Ik had daar nog nooit op gelet. Zelfs als er kleine takjes aanzaten, dreven ze onder de oppervlakte.
Ik heb er dit jaar nog geen ijsvogel gezien, maar ja, we zijn ook nog niet vaak naar Wannegem weest vissen....
Vandaag is het weer zonnig, maar er zijn toch wolken. Ik denk dat het lang geleden is dat we nog zo'n natte en donkere zomer hebben gehad. Een mens voelt er zich zelf ook somber door. Ik ben een zon-mens, ik zie af van dit kloteweer !
Ik ga wat zoeken naar info over poorten.
tot de volgende ?
donderdag, augustus 16, 2007
Motomotomotomoto en moto
Gisteren passeerden hier voor mijn deur miltioenen moto's. Allee, misschien ietske minder, maar 't waren er verdomd veel !
Soms hoorde je er het zware sonore geluid van een Harley tussen, soms het zenuwé-achtige geluid van de japanners, en soms een apart geluid, een quad of een trike...
Ze waren er in alle kleuren, maar toch meest in 't zwart.
Ze hielden zich allemaal aan de wegcode, maar hadden geen kilometriek maar een mijlmetriek... In plaats van 60 km per uur snorden ze zowat 60 mijl per uur...Sommigen waarschijnlijk zelfs 60 zeemijlen per uur... Maar die zag je moeilijk, je hoorde ze, meendege iets te zien, maar je was dan al hopeloos te laat...
Natuurlijk blonken de flikken weer uit door hun alertheid en waren in geen velden (zelfs daar niet !) nog wegen te bespeuren...
Ik dacht weer aan mijn buur...Die heeft ook zo'n mooi masjien, en één keer ging hij mee met zo'n groep op toer...Na een paar kilometer is hij rustig terug naar huis gereden...Die mannen rijden niet, ze vliegen! was zijn commentaar... Allee, Eddy, da's maar een gedacht !
Eigenlijk ben ik altijd een bewonderaar geweest van die masjientjes...In een ver verleden reed ik met een Flandria, een bromfiets in moto-model, die met gemak 100 per uur reed, en dat was een heerlijk gevoel...Wellicht van daar mijn verliefdheid op die masjientjes??? Maar waarom moeten zij er zo mee vliegen? Enkele weken geleden reed ik op de N60 richting Gent, toen een moto me voorbijreed, en terug inzwenkte naar rechts, maar "en dansant", hij zwaaide daarbij eens naar rechts, eens naar links en herhaalde die beweging enkele keren, gewoon uit plezier met zijn eigen durf. Ik zag hem ook de wagen voor mij voorbijgaan, met dezelfde bewegingen er bij...Wij reden ongeveer 90 per uur, hij dus nog wat sneller, en dan een beetje zitten spelen ??? Stel dat hij plots een klapband kreeg??? Dat komt voor, ik had het eens met mijn auto, dus kan het ook bij een moto.
Zelfs rechtdoorrijdend, staat hij nog altijd maar op twee wielen...Ik begrijp best dat ze 100 rijden, maar dat ze daar dan nog toeren mee uithalen op die snelheid, dat is voor mij iets te veel....
Het is zoiets als die reddingsoperatie van die belgische speleologe...Wat deed dat mens daar eigenlijk? En vind men het logisch om mensenlevens te riskeren om iemand die zich zelf in nesten heeft gewerkt te redden??? Als je in grotten gaat liggen rondbanjeren, of op de toppen van de hoogste bergen wilt kruipen zonder de noodzakelijke middelen zoals zuurstof, dan is het je eigen schuld als je iets overkomt.
Ik kan aannemen dat men op een hoge berg zou kruipen, als het een doel heeft, zoals bv de invloed van de hoogte, maar dat zo maar doen, uit sport??? Is dat wel sport?
Dat is voor mij net zo iets als benjispringen....Waar dient dat toe?
Oh ja, de kick...
Herinner je dat filmpje nog dat je ongetwijfeld ook al zag, waarbij de benjispringer netjes in de muil van een wachtende krokodil terechtkomt? Daar hadden de inrichters ook "alle" veiligheidsmarges ingebouwd.
Nee, laat maar. Ik heb echt niet veel bewondering voor iemand die tevoet de noordpool oversteekt. Er is geen enkele reden om zo'n idioot ding te doen. Ik zou kunnen aannemen dat men poogt te bewijzen dat de mens ooit gewoon te voet van uit Azië in Amerika terecht is gekomen, trekkend over de ijsvlakte...Maar ik ben er zeker van dat die mensen dat nooit of te nooit zo maar om wille van de kick hebben gedaan ! Ze zullen gedreven zijn door honger en achter hen opdringende veroveraars, die veroverden ook uit overlevingsdrang... Net zoals we nu de vele mensen zien die met wankele bootjes de overtocht maken naar Spanje in de hoop op voedsel....
Nee, wij vinden het nodig dat eens te doen uit sportiviteit ???
Goed gek ja!
Al die extreme sporten (sport???) waarbij uiteindelijk gevaar is voor het eigen leven, dat is geen sport, dat is wat Freud noemde doodsdrang. Men wil bewijzen dat men zelfs zijn leven durft te riskeren, omdat men het leven niet hoog inschat.
Als je dan bedenkt dat van alle aardbewoners, de blanken het meest schrik hebben van de dood, gevolg van de beschaving, dan is het inderdaad een mogelijk antwoord dat het hier een doodsdrang betreft, een ingebouwde stille hoop dat men zal sterven, maar dan op een opvallende "heldhaftige" manier. Nee, laat maar, voor mij niet.
En toch doen wij het allemaal wel eens!
Toch hebben we het allemaal een beetje in ons om risico's te nemen, om de dood te omarmen.
Heb jij nooit een riskante inhaalbeweging gemaakt met de wagen?
Mensen zijn rare wezens...
Ooit preekte onze oude pastoor (Georges Van Hoolandt - een toffe pee) over het feit dat hij zich in levensgevaar had begeven, hij was in een machine gestapt waarin zich voortdurend ontploffingen voordeden... Eigenlijk had hij gelijk hé, een auto heeft een ontploffingsmotor...maar wij denken er nooit op...De brave pastoor wou er ons alleen op wijzen dat wij altijd moesten proberen om de werkelijkheid te zien achter de facade... en opletten voor de gevaren achter het blinkende chroom van de wereldse genoegens.
Wij, zelfs onze kinderen, hoorden hem gaarne prediken, omdat hij steeds zo menselijk was, en van uit de meest onverwachte hoeken ons op de waarden wees. Hij is niet lang op pensioen geweest, korte tijd nadien is hij plots overleden op het perron van het station te Ronse...
Het was een eerlijk en heerlijke man, die met de mensen kon meedoen, mee een pint dronk en niet naliet om ieder jaar minstens één keer alle huizen van Mater te bezoeken. Iedereen liet hem binnen, ook de niet christelijken, omdat hij niet alleen pastoor was, hij was een echte volksmens, met begrip voor ieders opinie.
Ik ga stoppen, Anny staat te wachten om op boodschappentocht te gaan, en ik ben chauffeur....
tot de volgende ?
Soms hoorde je er het zware sonore geluid van een Harley tussen, soms het zenuwé-achtige geluid van de japanners, en soms een apart geluid, een quad of een trike...
Ze waren er in alle kleuren, maar toch meest in 't zwart.
Ze hielden zich allemaal aan de wegcode, maar hadden geen kilometriek maar een mijlmetriek... In plaats van 60 km per uur snorden ze zowat 60 mijl per uur...Sommigen waarschijnlijk zelfs 60 zeemijlen per uur... Maar die zag je moeilijk, je hoorde ze, meendege iets te zien, maar je was dan al hopeloos te laat...
Natuurlijk blonken de flikken weer uit door hun alertheid en waren in geen velden (zelfs daar niet !) nog wegen te bespeuren...
Ik dacht weer aan mijn buur...Die heeft ook zo'n mooi masjien, en één keer ging hij mee met zo'n groep op toer...Na een paar kilometer is hij rustig terug naar huis gereden...Die mannen rijden niet, ze vliegen! was zijn commentaar... Allee, Eddy, da's maar een gedacht !
Eigenlijk ben ik altijd een bewonderaar geweest van die masjientjes...In een ver verleden reed ik met een Flandria, een bromfiets in moto-model, die met gemak 100 per uur reed, en dat was een heerlijk gevoel...Wellicht van daar mijn verliefdheid op die masjientjes??? Maar waarom moeten zij er zo mee vliegen? Enkele weken geleden reed ik op de N60 richting Gent, toen een moto me voorbijreed, en terug inzwenkte naar rechts, maar "en dansant", hij zwaaide daarbij eens naar rechts, eens naar links en herhaalde die beweging enkele keren, gewoon uit plezier met zijn eigen durf. Ik zag hem ook de wagen voor mij voorbijgaan, met dezelfde bewegingen er bij...Wij reden ongeveer 90 per uur, hij dus nog wat sneller, en dan een beetje zitten spelen ??? Stel dat hij plots een klapband kreeg??? Dat komt voor, ik had het eens met mijn auto, dus kan het ook bij een moto.
Zelfs rechtdoorrijdend, staat hij nog altijd maar op twee wielen...Ik begrijp best dat ze 100 rijden, maar dat ze daar dan nog toeren mee uithalen op die snelheid, dat is voor mij iets te veel....
Het is zoiets als die reddingsoperatie van die belgische speleologe...Wat deed dat mens daar eigenlijk? En vind men het logisch om mensenlevens te riskeren om iemand die zich zelf in nesten heeft gewerkt te redden??? Als je in grotten gaat liggen rondbanjeren, of op de toppen van de hoogste bergen wilt kruipen zonder de noodzakelijke middelen zoals zuurstof, dan is het je eigen schuld als je iets overkomt.
Ik kan aannemen dat men op een hoge berg zou kruipen, als het een doel heeft, zoals bv de invloed van de hoogte, maar dat zo maar doen, uit sport??? Is dat wel sport?
Dat is voor mij net zo iets als benjispringen....Waar dient dat toe?
Oh ja, de kick...
Herinner je dat filmpje nog dat je ongetwijfeld ook al zag, waarbij de benjispringer netjes in de muil van een wachtende krokodil terechtkomt? Daar hadden de inrichters ook "alle" veiligheidsmarges ingebouwd.
Nee, laat maar. Ik heb echt niet veel bewondering voor iemand die tevoet de noordpool oversteekt. Er is geen enkele reden om zo'n idioot ding te doen. Ik zou kunnen aannemen dat men poogt te bewijzen dat de mens ooit gewoon te voet van uit Azië in Amerika terecht is gekomen, trekkend over de ijsvlakte...Maar ik ben er zeker van dat die mensen dat nooit of te nooit zo maar om wille van de kick hebben gedaan ! Ze zullen gedreven zijn door honger en achter hen opdringende veroveraars, die veroverden ook uit overlevingsdrang... Net zoals we nu de vele mensen zien die met wankele bootjes de overtocht maken naar Spanje in de hoop op voedsel....
Nee, wij vinden het nodig dat eens te doen uit sportiviteit ???
Goed gek ja!
Al die extreme sporten (sport???) waarbij uiteindelijk gevaar is voor het eigen leven, dat is geen sport, dat is wat Freud noemde doodsdrang. Men wil bewijzen dat men zelfs zijn leven durft te riskeren, omdat men het leven niet hoog inschat.
Als je dan bedenkt dat van alle aardbewoners, de blanken het meest schrik hebben van de dood, gevolg van de beschaving, dan is het inderdaad een mogelijk antwoord dat het hier een doodsdrang betreft, een ingebouwde stille hoop dat men zal sterven, maar dan op een opvallende "heldhaftige" manier. Nee, laat maar, voor mij niet.
En toch doen wij het allemaal wel eens!
Toch hebben we het allemaal een beetje in ons om risico's te nemen, om de dood te omarmen.
Heb jij nooit een riskante inhaalbeweging gemaakt met de wagen?
Mensen zijn rare wezens...
Ooit preekte onze oude pastoor (Georges Van Hoolandt - een toffe pee) over het feit dat hij zich in levensgevaar had begeven, hij was in een machine gestapt waarin zich voortdurend ontploffingen voordeden... Eigenlijk had hij gelijk hé, een auto heeft een ontploffingsmotor...maar wij denken er nooit op...De brave pastoor wou er ons alleen op wijzen dat wij altijd moesten proberen om de werkelijkheid te zien achter de facade... en opletten voor de gevaren achter het blinkende chroom van de wereldse genoegens.
Wij, zelfs onze kinderen, hoorden hem gaarne prediken, omdat hij steeds zo menselijk was, en van uit de meest onverwachte hoeken ons op de waarden wees. Hij is niet lang op pensioen geweest, korte tijd nadien is hij plots overleden op het perron van het station te Ronse...
Het was een eerlijk en heerlijke man, die met de mensen kon meedoen, mee een pint dronk en niet naliet om ieder jaar minstens één keer alle huizen van Mater te bezoeken. Iedereen liet hem binnen, ook de niet christelijken, omdat hij niet alleen pastoor was, hij was een echte volksmens, met begrip voor ieders opinie.
Ik ga stoppen, Anny staat te wachten om op boodschappentocht te gaan, en ik ben chauffeur....
tot de volgende ?
woensdag, augustus 15, 2007
nr 550 een epos in visserij
Gisteren belde Luc mij of ik mee wilde gaan vissen. Daar mijn karretje een lekke band heeft, kunnen mijn hengels en bak niet ter plaatse gereden worden, dus besloten we naar Wannegem te gaan, bij Pepee...
Eerst stapten we beiden uit om pepé te gaan begroeten, en om hem te danken voor het herstellen van mijn visbak (al een hele tijd geleden - maar ik had pepé nog niet gezien). Bovendien had ik de tekening mee van de bak die als vloer dient van mijn papegaai kooi, en die dringend ook vernieuwd dient te worden. Pepé zou zien of hij genoeg inox had! Dan zal mijn papaegaaikooi een echt luxekot zijn !
Daarna gingen we vissen. Pepé vreesde het ergste, ze hadden enkele dagen geleden met enkele vrienden een wedstrijd vissen gehouden, gevolgd door een feestje...Nu ja, we zouden wel zien...
En we hebben het gezien !!!
Toen we pas aan 't vissen waren (Luc met twee lijnen, ik met één) riep Luc dat hij er al twee had! Ik had al een paar beten gezien, maar ze niet kunnen pakken. Maar door dat geroep begon ik mijn vissen te tellen, en bij ieder vijftal riep ik naar Luc. Luc telde ook eentijdje, maar met zijn twee lijnen had hij het zo druk dat hij het opgaf. Bovendien had hij twee keer een afgerukte onderlijn die hij moest herstellen, maar niettemin lag hij steeds voor op mij. Niet erg, want ik had mijn handen vol !
Ik ben met vissen gesopt om 20 voor vijf, en het was na enen als we begonnen, dus in amper drie en een half uur, haalde ik netto 50 (vijftig !) vissen op.
Ik ving geen echt grote, zelfs één steklebaarsje (niet meegeteld) en een drietal heel kleine bliekjes en nog wat kleine bliek, en één grote bliek van iets meer dan 20 cm, voor de rest allemaal kleine kroeskarpers, van gemiddeld een 15 à 20 cm lang. Heerlijk felle vechters, dat beloofd voor binnen een paar jaar als die beestjes wat groter zullen zijn !!!
Het was een heerlijke visdag, ondanks de felle wind, en de regen is pas gekomen toen wij al weer in de auto naar huis reden.
Pepé kwam langs met een lijnlatje, waarop je zo'n 20 onderlijntjes kunt zetten, met de vraag om voor hem weer nieuwe onderlijntjes te maken, maar met redelijk grote haken, met die kleine pruts kan hij niet meer zo goed weg.
Een hoogtepunt voor mij was wel toen pepé nog eens bij mij kwam en me zei dat ik mocht komen vissen zoveel ik wilde... Tot op heden kwam ik mee met Luc die een vriend des huizes was, nu heeft pepé mij dus bij die kring in gerekend. Ik voel me echt vereerd ! Ik zal wel niet vaak alleen kunnen gaan vissen, maar wie weet dat ik ooit eens met Anny kan gaan???
Gisteren kreeg ik ook de rappel van de rekening van tante voor het water, maar ik werd telefonisch verwittigd dat ik die rekening mag negeren tot ik nieuws krijg van dat solidariteitsfonds of hoe het ook juist heet....
Hopelijk leeft tante nog op dat ogenblik...
Vandaag is het al dan niet een hoogdag, ik las daar ooit iets over in een wetenschappelijke studie over en rond de boerenkrijg. Napoleon schafte ooit de kerkelijke feestdagen af, en onder druk stelde hij ze nadien weer in, maar niet allemaal. Later werden in België al de feestdagen terug ingevoerd, in andere landen was dit niet het geval, zoals bv in Nederland.
Wij gingen ooit eens een driedaagse wandelen in Nederland in de periode van Allerheiligen, die daar tot onze verrassing geen feestdag bleek...
Toen de mensen meer en meer de grenzen over gingen, kwamen er ook vragen over die feestdagen die her en der niet bestonden, of wel bestaan en bij ons niet, en plots verkondigde men bij ons in de kerk dat sommige hoogdagen plots geen verplichte misdagen, dus geen echte hoogdag meer waren...Het blijkt dat de plaatselijke kerkvoogden in die zaken zelf beslisten en/of aanpasten volgens de mogelijkheden die hen geboden werden binnen de staat waarin ze leven.
Eigenlijk stel ik mij daar vragen bij...Die feestdagenzijn er gekomen vanuit het geloof van de bevolking, of van het staatsgeloof in sommige gevallen. Nu zien we rondom ons steeds meer mensen die geen geloof hebben, een ander geloof hebben... Wat moeten we daarmee op termijn? Moeten we een dag instellen voor het offerfeest? en wat doen we dan met de joodse feestdagen de bahaï en noem maar op ? Of moeten we gewoon het kerkelijke van die dagen wegcijferen? (We zijn al een heel stuk op die weg bezig, als ik zo rond mij kijk !)
Volgens mij zou het eerlijkste systeem zijn dat we zegge en schrijve 10 feestdagen krijgen, die we zelf invullen naargelang onze overtuiging...Maar dat zou dan wel weer het risico inhouden dat een of andere patroon weigert een bahaï te aanvaarden, omdat al de anderen de katholieke feestdagen nemen... Niet makkelijk hé ?
Voor wie Bahaï nog niet kent, zoek maar eens op Google, dat is (momenteel) de recenste godsdienst uit dat kleine stukje van het middenoosten waar het jodendom, het christianisme en de Islam ontstonden... Heel jong, en de moeite om eens te lezen. Nu ja, als dergelijke dingen je uberhaupt interesseren....
Vannacht redelijk goed geslapen, maar om 4 uur wakker. Ik ben dan eens gaan zitten, en na een half uur naar bed terug om verder te lezen. Ik kreeg slechte punten en heb dan nog een uurtje wakker gelegen in den donker...
Ondanks de vissen is de pijn binnen de normen.
Veerle is in huis gevallen op haar al zo pijnlijke rug. Vanmorgen hebben we nog niets gehoord, of ze liggen nog in bed, of het is (hopelijk) een heel stuk beter.
tot de volgende ?
Eerst stapten we beiden uit om pepé te gaan begroeten, en om hem te danken voor het herstellen van mijn visbak (al een hele tijd geleden - maar ik had pepé nog niet gezien). Bovendien had ik de tekening mee van de bak die als vloer dient van mijn papegaai kooi, en die dringend ook vernieuwd dient te worden. Pepé zou zien of hij genoeg inox had! Dan zal mijn papaegaaikooi een echt luxekot zijn !
Daarna gingen we vissen. Pepé vreesde het ergste, ze hadden enkele dagen geleden met enkele vrienden een wedstrijd vissen gehouden, gevolgd door een feestje...Nu ja, we zouden wel zien...
En we hebben het gezien !!!
Toen we pas aan 't vissen waren (Luc met twee lijnen, ik met één) riep Luc dat hij er al twee had! Ik had al een paar beten gezien, maar ze niet kunnen pakken. Maar door dat geroep begon ik mijn vissen te tellen, en bij ieder vijftal riep ik naar Luc. Luc telde ook eentijdje, maar met zijn twee lijnen had hij het zo druk dat hij het opgaf. Bovendien had hij twee keer een afgerukte onderlijn die hij moest herstellen, maar niettemin lag hij steeds voor op mij. Niet erg, want ik had mijn handen vol !
Ik ben met vissen gesopt om 20 voor vijf, en het was na enen als we begonnen, dus in amper drie en een half uur, haalde ik netto 50 (vijftig !) vissen op.
Ik ving geen echt grote, zelfs één steklebaarsje (niet meegeteld) en een drietal heel kleine bliekjes en nog wat kleine bliek, en één grote bliek van iets meer dan 20 cm, voor de rest allemaal kleine kroeskarpers, van gemiddeld een 15 à 20 cm lang. Heerlijk felle vechters, dat beloofd voor binnen een paar jaar als die beestjes wat groter zullen zijn !!!
Het was een heerlijke visdag, ondanks de felle wind, en de regen is pas gekomen toen wij al weer in de auto naar huis reden.
Pepé kwam langs met een lijnlatje, waarop je zo'n 20 onderlijntjes kunt zetten, met de vraag om voor hem weer nieuwe onderlijntjes te maken, maar met redelijk grote haken, met die kleine pruts kan hij niet meer zo goed weg.
Een hoogtepunt voor mij was wel toen pepé nog eens bij mij kwam en me zei dat ik mocht komen vissen zoveel ik wilde... Tot op heden kwam ik mee met Luc die een vriend des huizes was, nu heeft pepé mij dus bij die kring in gerekend. Ik voel me echt vereerd ! Ik zal wel niet vaak alleen kunnen gaan vissen, maar wie weet dat ik ooit eens met Anny kan gaan???
Gisteren kreeg ik ook de rappel van de rekening van tante voor het water, maar ik werd telefonisch verwittigd dat ik die rekening mag negeren tot ik nieuws krijg van dat solidariteitsfonds of hoe het ook juist heet....
Hopelijk leeft tante nog op dat ogenblik...
Vandaag is het al dan niet een hoogdag, ik las daar ooit iets over in een wetenschappelijke studie over en rond de boerenkrijg. Napoleon schafte ooit de kerkelijke feestdagen af, en onder druk stelde hij ze nadien weer in, maar niet allemaal. Later werden in België al de feestdagen terug ingevoerd, in andere landen was dit niet het geval, zoals bv in Nederland.
Wij gingen ooit eens een driedaagse wandelen in Nederland in de periode van Allerheiligen, die daar tot onze verrassing geen feestdag bleek...
Toen de mensen meer en meer de grenzen over gingen, kwamen er ook vragen over die feestdagen die her en der niet bestonden, of wel bestaan en bij ons niet, en plots verkondigde men bij ons in de kerk dat sommige hoogdagen plots geen verplichte misdagen, dus geen echte hoogdag meer waren...Het blijkt dat de plaatselijke kerkvoogden in die zaken zelf beslisten en/of aanpasten volgens de mogelijkheden die hen geboden werden binnen de staat waarin ze leven.
Eigenlijk stel ik mij daar vragen bij...Die feestdagenzijn er gekomen vanuit het geloof van de bevolking, of van het staatsgeloof in sommige gevallen. Nu zien we rondom ons steeds meer mensen die geen geloof hebben, een ander geloof hebben... Wat moeten we daarmee op termijn? Moeten we een dag instellen voor het offerfeest? en wat doen we dan met de joodse feestdagen de bahaï en noem maar op ? Of moeten we gewoon het kerkelijke van die dagen wegcijferen? (We zijn al een heel stuk op die weg bezig, als ik zo rond mij kijk !)
Volgens mij zou het eerlijkste systeem zijn dat we zegge en schrijve 10 feestdagen krijgen, die we zelf invullen naargelang onze overtuiging...Maar dat zou dan wel weer het risico inhouden dat een of andere patroon weigert een bahaï te aanvaarden, omdat al de anderen de katholieke feestdagen nemen... Niet makkelijk hé ?
Voor wie Bahaï nog niet kent, zoek maar eens op Google, dat is (momenteel) de recenste godsdienst uit dat kleine stukje van het middenoosten waar het jodendom, het christianisme en de Islam ontstonden... Heel jong, en de moeite om eens te lezen. Nu ja, als dergelijke dingen je uberhaupt interesseren....
Vannacht redelijk goed geslapen, maar om 4 uur wakker. Ik ben dan eens gaan zitten, en na een half uur naar bed terug om verder te lezen. Ik kreeg slechte punten en heb dan nog een uurtje wakker gelegen in den donker...
Ondanks de vissen is de pijn binnen de normen.
Veerle is in huis gevallen op haar al zo pijnlijke rug. Vanmorgen hebben we nog niets gehoord, of ze liggen nog in bed, of het is (hopelijk) een heel stuk beter.
tot de volgende ?
dinsdag, augustus 14, 2007
Out of Africa
Ik ben al enkele dagen bezig met bovengenoemd boek. Eigenlijk heb ik een ander boek dan ik verwachtte...Ik dacht dat dit het boek zou zijn over de prachtige film van die twee mensen in een boot die vluchten langs een grote en lange rivier voor de oorlog, en stilaan op een hoofse manier verliefd geraken op elkaar...
Nee, het boek dat ik lees is ook verfilmd, alhoewel ik niet goed begrijp hoe, want het is een boek zoals mijn blog, allerlei kleine verhaaltjes. Wel heel mooi en heel ontroerend geschreven.
Wat me wel plots frappeerde was dat ik heel de tijd mezelf al aan 't afvragen was hoe een vrouw alleen er blijkbaar zo goed in slaagde een plantage te runnen, tot ik plots op blz 300 ongeveer, één lijntje las, dat haar man opgeroepen was voor de oorlog (in Afrika, de eerste wereldoorlog, Nigeria tegen een andere (duitse) kolonie). Ik ben nu al weer tientallen bladzijden verder, en van een man is weer geen sprake meer. Wel van een of andere cowboy die daar land met zijn vliegtuig en haar meeneemt op talrijke uitstapjes, een oude zeeman die daar maanden blijft logeren en noem maar op...
Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat deze adellijke dame geen goed huwelijk had, ook al zegt ze daar geen woord over...integendeel, ze zwijgt het dood !
Leuk is ook wel de kijk van de mensen in die tijd tegenover de zwarte en gekleurde medemensen (er zijn ook veel indiërs in Nigeria in die tijd)... Het is niet echt rascisme te noemen, maar ze zijn blijkbaar overtuigd van hun eigen meerwaarde, zonder dit zelf te beseffen.
Ik denk dat dit ook voor een deel het succes was van de kolonisatie, ze straalden gewoon een meerwaardigheid uit, en de negers zagen die autoriteit en aanvaarden die...
Het is ook logisch dat de twee wereldoorlogen het einde moesten betekenen van de kolonisatie, de blanken smeten andere blanken van hun voetstuk, en bleken plots ook maar gewone mensen te zijn, geen superman.
Met onze ogen van vandaag begrijpen wij dat allemaal niet zo goed, maar enkele generaties voor ons was het hier eigenlijk ook een beetje zo ??? De franssprekende bourgeoisie en industriebaronnen (ook franssprekend om het verschil te beklemtonen) behandelden hun pachters en arbeiders niet veel anders dan de negertjes in de kolonies. Weliswaar werden hier geen handen afgekapt, maar voor de rest... En dat handen afkappen was een "gewone" straf ook in de maatschappij van de negers zelf, ook al was het voor andere misdaden, of voor het van een andere stam zijn... Bovendien waren er in zwart afrika ook toen blijkbaar al veel islam's ook onder de negers, en de straffen zoals beschreven in de koran zijn ook lijfstraffen, het was dus een "normale" vorm van straffen, alleen niet voor de westerse ogen die dit niet (meer) kenden.
Kijk ook maar eens tot wanneer de zwarten in Amerika (land van de vrijheid)in werkelijkheid behandeld werden als minderwaardig...
Ooit las ik een kort verhaal (Science Fiction) waarbij de wereld plots contact krijgt met een ruimteschip die de aarde aan het naderen is. De contacten zijn veelbelovend, ze beloven ons alle kennis die zij hebben en alle rijkdom van een volledige onmetelijke ruimte...De wereld groeit langzaam tot een euforie, en bereid een enorm feest voor als de buitenwereldsen zullen landen. Tot...enkele uren voor de landing een van die buitenaardsen vertelt dat zij in feite al eens hier waren, en gevlucht waren voor een verschrikkelijke ziekte..."En," besluit hij,"Ook daar hebben we goed nieuws voor ! We zijn er in geslaagd de afwijking die zorgt voor die lelijke, afzichtelijke bleke huid te genezen!."...
zonder commentaar....
Dat brengt me op science fiction...Er was een tijd dat ik die boeken en boekjes verslond bij hopen, tot plots een beetje oververzadiging op trad, en je bijna alle ideeën al eens waart tegengekomen in een of ander vorig boek... Toch zaten er echte parels tussen.
Eéntje die mij enorm raakte, ook al kreeg het nooit een prijs en was het maar een pulpeditie, was het boek "De Plasticvreters"...
Het idee was heel simpel, maar ook heel beklemmend. De wereld zat met een enorme berg afvan in de vorm van allerlei plastic, en dat heeft de eigenschap niet te verteren... De wetenschap was dan ook op zoek om dit probleem op te lossen.
Eén wetenschapper lukt er in om een bacterie om te bouwen, via genetische manipulatie, tot een nieuwe soort, die leeft van plastic. Alles verkeert nog in een testfase, de bacterien zijn nog niet echt stabiel, als bij een ongeluk een deel van die beestjes in de riolering terechtkomt, en zich werkelijk ontwikkelt tot eters van diverse soorten kunststoffen...Alles gaat kapot, de isolatie van alle draden worden opgegeten, de afvoerleidingen verdwijnen voor je ogen...De ramp is kolossaal en...zo herkenbaar...het probleem ken je, de zoektocht komt je bekend voor, en de oplossing is rampzalig...
Dat genetisch gepruts aan ons eten is iets wat ons allemaal op een of andere manier raakt...Er is omzeggens geen soya meer die nog zuiver is, geen maïs, en noem maar op.
Oh ja, de bedoeling is goed, maar wat zal het meebrengen op lange termijn??? Kijk men heeft een koe gemaakt die menselijke stoffen produceert in de strijd tegen de suikerziekte. Dat lijkt goed, maar op een of andere manier maak je een brug tussen twee totaal verschillende wezens, de mens en de koe. We kennen allemaal BSE, de gekke koeienziekte, die kan overgaan op de mens... Iedere oude boer kende al lang deze koeienziekte, in westvlaanderen noemden ze dat de kopziekte, hier misschien anders, ik weet het niet...Maar plots is deze ziekte ook besmettelijk voor mensen. Is het toeval, of heeft die brug tussen mens en koe, ook een brug gemaakt tussen deze koeienziekte en de mens??? Men is bezig met onderzoeken om in varkens menselijke organen te kweken, om zo het probleem van het organen tekort op te lossen, en een voorraad harten, levers, longen en noem maar op ter beschikking te hebben, en niet meer te moeten wachten op de dood van iemand om een ander te genezen. Lofwaardig toch? Of gaan er dan plots varkensziekten overgaan op de mens?
Tomaten maken die niet meer aangetast kunnen worden door een ziekte, dat is toch goed, geen sproeistoffen meer, grotere opbrengst en noem maar op...Maar blijven die nieuwe cellen wel stabiel, ook bij de vertering van de tomaten in het menselijk darmkanaal? Of gebeuren daar nu dingen die vroeger niet gebeurden????
Ik weet het niet, en dat is precies wat me bang maakt. En beseffen dat die zaken niet echt kunnen uitgetest worden zonder risico's, maakt dit niet beter ! In onze regio zijn er testvelden van de universiteit, waar de planten gekweekt worden onder grote koepels waar geen insekt binnen kan... Maar met die abnormale hagelbuien, stormen en dergelijke, is daar nog nooit een lek geweest??? Ze zeggen het niet, het wordt doodgezwegen...Net zoals wijlen Armand Pien de waarheid over Tjernobiel niet mocht zeggen op onze tv, zogezegd om paniek te vermijden???
Voor mezelf moet ik wellicht geen bang te hebben (om het op zijn oudenaards te zeggen)maar de generaties na ons, onze kinderen, kleinkinderen en verder ???
Heb je het al gemerkt hoe ik je telkens en telkens weer opzadel met problemen? Nee, ik doe het niet om dat ik deugd heb van je schrik, ik wil dat de mensen bewust worden, en dat we moeten beginnen met de reactie.
Tot de volgende?
Nee, het boek dat ik lees is ook verfilmd, alhoewel ik niet goed begrijp hoe, want het is een boek zoals mijn blog, allerlei kleine verhaaltjes. Wel heel mooi en heel ontroerend geschreven.
Wat me wel plots frappeerde was dat ik heel de tijd mezelf al aan 't afvragen was hoe een vrouw alleen er blijkbaar zo goed in slaagde een plantage te runnen, tot ik plots op blz 300 ongeveer, één lijntje las, dat haar man opgeroepen was voor de oorlog (in Afrika, de eerste wereldoorlog, Nigeria tegen een andere (duitse) kolonie). Ik ben nu al weer tientallen bladzijden verder, en van een man is weer geen sprake meer. Wel van een of andere cowboy die daar land met zijn vliegtuig en haar meeneemt op talrijke uitstapjes, een oude zeeman die daar maanden blijft logeren en noem maar op...
Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat deze adellijke dame geen goed huwelijk had, ook al zegt ze daar geen woord over...integendeel, ze zwijgt het dood !
Leuk is ook wel de kijk van de mensen in die tijd tegenover de zwarte en gekleurde medemensen (er zijn ook veel indiërs in Nigeria in die tijd)... Het is niet echt rascisme te noemen, maar ze zijn blijkbaar overtuigd van hun eigen meerwaarde, zonder dit zelf te beseffen.
Ik denk dat dit ook voor een deel het succes was van de kolonisatie, ze straalden gewoon een meerwaardigheid uit, en de negers zagen die autoriteit en aanvaarden die...
Het is ook logisch dat de twee wereldoorlogen het einde moesten betekenen van de kolonisatie, de blanken smeten andere blanken van hun voetstuk, en bleken plots ook maar gewone mensen te zijn, geen superman.
Met onze ogen van vandaag begrijpen wij dat allemaal niet zo goed, maar enkele generaties voor ons was het hier eigenlijk ook een beetje zo ??? De franssprekende bourgeoisie en industriebaronnen (ook franssprekend om het verschil te beklemtonen) behandelden hun pachters en arbeiders niet veel anders dan de negertjes in de kolonies. Weliswaar werden hier geen handen afgekapt, maar voor de rest... En dat handen afkappen was een "gewone" straf ook in de maatschappij van de negers zelf, ook al was het voor andere misdaden, of voor het van een andere stam zijn... Bovendien waren er in zwart afrika ook toen blijkbaar al veel islam's ook onder de negers, en de straffen zoals beschreven in de koran zijn ook lijfstraffen, het was dus een "normale" vorm van straffen, alleen niet voor de westerse ogen die dit niet (meer) kenden.
Kijk ook maar eens tot wanneer de zwarten in Amerika (land van de vrijheid)in werkelijkheid behandeld werden als minderwaardig...
Ooit las ik een kort verhaal (Science Fiction) waarbij de wereld plots contact krijgt met een ruimteschip die de aarde aan het naderen is. De contacten zijn veelbelovend, ze beloven ons alle kennis die zij hebben en alle rijkdom van een volledige onmetelijke ruimte...De wereld groeit langzaam tot een euforie, en bereid een enorm feest voor als de buitenwereldsen zullen landen. Tot...enkele uren voor de landing een van die buitenaardsen vertelt dat zij in feite al eens hier waren, en gevlucht waren voor een verschrikkelijke ziekte..."En," besluit hij,"Ook daar hebben we goed nieuws voor ! We zijn er in geslaagd de afwijking die zorgt voor die lelijke, afzichtelijke bleke huid te genezen!."...
zonder commentaar....
Dat brengt me op science fiction...Er was een tijd dat ik die boeken en boekjes verslond bij hopen, tot plots een beetje oververzadiging op trad, en je bijna alle ideeën al eens waart tegengekomen in een of ander vorig boek... Toch zaten er echte parels tussen.
Eéntje die mij enorm raakte, ook al kreeg het nooit een prijs en was het maar een pulpeditie, was het boek "De Plasticvreters"...
Het idee was heel simpel, maar ook heel beklemmend. De wereld zat met een enorme berg afvan in de vorm van allerlei plastic, en dat heeft de eigenschap niet te verteren... De wetenschap was dan ook op zoek om dit probleem op te lossen.
Eén wetenschapper lukt er in om een bacterie om te bouwen, via genetische manipulatie, tot een nieuwe soort, die leeft van plastic. Alles verkeert nog in een testfase, de bacterien zijn nog niet echt stabiel, als bij een ongeluk een deel van die beestjes in de riolering terechtkomt, en zich werkelijk ontwikkelt tot eters van diverse soorten kunststoffen...Alles gaat kapot, de isolatie van alle draden worden opgegeten, de afvoerleidingen verdwijnen voor je ogen...De ramp is kolossaal en...zo herkenbaar...het probleem ken je, de zoektocht komt je bekend voor, en de oplossing is rampzalig...
Dat genetisch gepruts aan ons eten is iets wat ons allemaal op een of andere manier raakt...Er is omzeggens geen soya meer die nog zuiver is, geen maïs, en noem maar op.
Oh ja, de bedoeling is goed, maar wat zal het meebrengen op lange termijn??? Kijk men heeft een koe gemaakt die menselijke stoffen produceert in de strijd tegen de suikerziekte. Dat lijkt goed, maar op een of andere manier maak je een brug tussen twee totaal verschillende wezens, de mens en de koe. We kennen allemaal BSE, de gekke koeienziekte, die kan overgaan op de mens... Iedere oude boer kende al lang deze koeienziekte, in westvlaanderen noemden ze dat de kopziekte, hier misschien anders, ik weet het niet...Maar plots is deze ziekte ook besmettelijk voor mensen. Is het toeval, of heeft die brug tussen mens en koe, ook een brug gemaakt tussen deze koeienziekte en de mens??? Men is bezig met onderzoeken om in varkens menselijke organen te kweken, om zo het probleem van het organen tekort op te lossen, en een voorraad harten, levers, longen en noem maar op ter beschikking te hebben, en niet meer te moeten wachten op de dood van iemand om een ander te genezen. Lofwaardig toch? Of gaan er dan plots varkensziekten overgaan op de mens?
Tomaten maken die niet meer aangetast kunnen worden door een ziekte, dat is toch goed, geen sproeistoffen meer, grotere opbrengst en noem maar op...Maar blijven die nieuwe cellen wel stabiel, ook bij de vertering van de tomaten in het menselijk darmkanaal? Of gebeuren daar nu dingen die vroeger niet gebeurden????
Ik weet het niet, en dat is precies wat me bang maakt. En beseffen dat die zaken niet echt kunnen uitgetest worden zonder risico's, maakt dit niet beter ! In onze regio zijn er testvelden van de universiteit, waar de planten gekweekt worden onder grote koepels waar geen insekt binnen kan... Maar met die abnormale hagelbuien, stormen en dergelijke, is daar nog nooit een lek geweest??? Ze zeggen het niet, het wordt doodgezwegen...Net zoals wijlen Armand Pien de waarheid over Tjernobiel niet mocht zeggen op onze tv, zogezegd om paniek te vermijden???
Voor mezelf moet ik wellicht geen bang te hebben (om het op zijn oudenaards te zeggen)maar de generaties na ons, onze kinderen, kleinkinderen en verder ???
Heb je het al gemerkt hoe ik je telkens en telkens weer opzadel met problemen? Nee, ik doe het niet om dat ik deugd heb van je schrik, ik wil dat de mensen bewust worden, en dat we moeten beginnen met de reactie.
Tot de volgende?
maandag, augustus 13, 2007
Dromen
Anny kan meestal haar dromen vertellen.Op een of andere manier onthoudt ze alle avonturen die ze meemaakte in haar dromenwereld. Ik kan slechts héél uitzonderlijk me iets herinneren van een droom. De voorwaarde schijnt te zijn dat ik wakker word tijdens die droom, en dan zit ik meestal met een onvoldaan gevoel dat ik midden in een aktie ben weggeplukt.
Onlangs las ik dat mensen er kunnen in getraind worden om aktief te dromen. Aktief dromen wil zeggen dat zij niet helemaal van de werkelijkheid weg zijn tijdens hun droom. Zo lukken ze er in om tijdens de remfase van de slaap (= ook de droomfase) afgesproken signalen te geven aan de buitenwereld. Zo kunnen ze bv vooraf afspreken om driemaal met de ogen te knipperen, en sommigen kunnen dit werkelijk beheersen.
Dit zou voor hen bepaalde voordelen geven inzake beheersing van stress en dergelijke... Niet bij mij dus, ik weet niet eens of ik gedroomd heb. Wellicht wel, iedereen schijnt het te doen, dus zal ik het ook wel doen, maar ik ben er mij meestal niet bewust van...Of ...
Ik heb het vermogen, als ik het licht uitknip, en soms zelfs voordien, in een droom te tuimelen, een niet slapende droom, dus een bewuste droom... Heel dikwijls zit ik in een spannend boek te lezen, en dan schrik ik plots (wakker?)...Tot mijn verbazing stel ik dan vast dat ik op een of ander moment van de tekst van het boek ben weggegaan, en in een eigen creatie aan 't lezen was. Ik weet dat klinkt gek, maar ik moet dan zoeken waar ik gebleven was, en ik vind niets van wat ik las (of liever dacht te hebben gelezen) terug, en tot mijn verbijstering zie ik dan dat het boek héél anders is dan wat ik (meende te lezen) las.
Soms is mijn ( nu ja mijn...) versie beter dan het origineel, soms andersom.
Wellicht is dat ook de reden dat ik bij het herlezen van een boek dat ik vroeger al eens las, ik meestal heel weinig lijk te herinneren van de plot. Ik herinner me bv zelden of nooit de plot van een detectiveverhaal. Dat is plezant, zo kan ik verscheidene keren genieten van een boek, niet alleen omdat het boek mooi is, maar ook omdat het "nieuw" is.
Gek is dat dat dit niet voor alles op gaat. Op een of andere manier kan ik iets lezen, en dat dan in het vakje "onthouden" stoppen, in mijn geheugenbank, en dan kan ik na jaren nog de gegevens herinneren, gewone boeken, romans en dergelijke, worden daar blijkbaar niet in gestopt, en zijn na een korte wijle weer weg uit mijn geheugen.
Ik heb al gezegd dat ons geheugen een wonder iets is, maar met de dag sta ik met meer en meer bewondering te kijken naar de mogelijkheden van onze hersenen! Nee, ik heb geen schrik dat wij ooit zullen ingehaald worden door een super kompjoeter, een machine zal nooit kunnen genieten, nooit kunnen selecteren wat te memoriseren is en wat het niet is....
Jammer is dat wij niet al die mogelijkheden zo in handen hebben. Zoals het wegdromen uit een boek in een toestand tussen slapen en waken in, dat is iets wat ik niet in handen heb, ik kan dat niet aan en uit zetten naar behoefte...Jammer, want dat zijn persoonlijke avonturen...
Een deel van de mogelijkheden zal ook wel in het echte dromen zitten, en voor mij dus helemaal onbekend zijn.
Ik denk soms dat een deel van onze herinneringen ook op die manier is bewerkt, zonder dat wij er ons van bewust zijn. Zo hebben mijn zusters en ik totaal andere herinneringen over een bepaald feit dan ik heb, en hun versies verschillen dan ook nog eens... Gek is dat ! En nog gekker is dat we alle drie overtuigd zijn dat onze versie de juiste is... Sinds ik dat vastgesteld heb, durf ik dat niet meer te zeggen, ik denk dat onze kompjoeter een stuk onze herinneringen kleeurt in functie van onze eigen leefwereld...
Iedereen zal dat al wel eens scherp of minder scherp hebben vastgesteld, en we stellen ons daarbij weinig vragen...Maar heb je er ooit al eens aangedacht wat dat betekent voor ons systeem van rechtspraak???
Hoe dikwijls wordt een zaak gewonnen of verloren op basis van getuigenverklaringen???
Hoe betrouwbaar is zoiets ?
Je kunt al vaststellen hoe verschillend ons geheugen werkt, als je hoort en ziet hoe moeilijk het is een robotfoto op te stellen...
Gelukkig is er geen doodstraf in onze contreien, maar stel eens dat je als getuige moet optreden? Zelfs maar over een ongeval, hoe betrouwbaar ben je dan? Stel dat je dan maanden later je verklaring moet afleggen voor de rechtbank ? Hoe zeker ben je dan nog? Hoe dikwijls heb je je eigen herinneringen herknauwd ? en hoe dikwijls hen je dan onbewust een of ander détail iets verschoven??? Nee, ons geheugen lijkt mij niet echt een betrouwbaar ding...
Bovendien hebben sommigen een auditief, anderen een visueel geheugen, en nog anderen wellicht een mengvorm. Ook bij studenten zie je al dat sommigen luid op moeten leeren, anderen moeten alles uitschrijven, nog anderen...
En dan krijg je het examen, en een goede prof zou vaststellen dat sommige studenten hun stof kunnen citeren maar niet verwerkt hebben, en anderen het verwerkt hebben, maar met de beste wil van de wereld niets kunnen tekstueel citeren... Gek !
Heb je er al eens bij stilgestaan hoe jou geheugen werkt? En of het al echt werkt, in welke omstandigheden ??? Ik ga je een voorbeeld geven, weet jij nog wat het eerste item was in het nieuws van 7 uur gisterenavond ? Ben je zeker ? En wat was je dan aan het doen?
Gek hé, meestal weten wij zoiets niet meer, omdat het hoort bij de stof die we niet vooral geprogrammeerd hebben als zijnde nuttig, te onthouden...
Probeer het maar eens bewust, dan zul je het morgen wel weten!
Ik ga stoppen, mijn gegevensbank loopt leeg...
tot de volgende ???
Onlangs las ik dat mensen er kunnen in getraind worden om aktief te dromen. Aktief dromen wil zeggen dat zij niet helemaal van de werkelijkheid weg zijn tijdens hun droom. Zo lukken ze er in om tijdens de remfase van de slaap (= ook de droomfase) afgesproken signalen te geven aan de buitenwereld. Zo kunnen ze bv vooraf afspreken om driemaal met de ogen te knipperen, en sommigen kunnen dit werkelijk beheersen.
Dit zou voor hen bepaalde voordelen geven inzake beheersing van stress en dergelijke... Niet bij mij dus, ik weet niet eens of ik gedroomd heb. Wellicht wel, iedereen schijnt het te doen, dus zal ik het ook wel doen, maar ik ben er mij meestal niet bewust van...Of ...
Ik heb het vermogen, als ik het licht uitknip, en soms zelfs voordien, in een droom te tuimelen, een niet slapende droom, dus een bewuste droom... Heel dikwijls zit ik in een spannend boek te lezen, en dan schrik ik plots (wakker?)...Tot mijn verbazing stel ik dan vast dat ik op een of ander moment van de tekst van het boek ben weggegaan, en in een eigen creatie aan 't lezen was. Ik weet dat klinkt gek, maar ik moet dan zoeken waar ik gebleven was, en ik vind niets van wat ik las (of liever dacht te hebben gelezen) terug, en tot mijn verbijstering zie ik dan dat het boek héél anders is dan wat ik (meende te lezen) las.
Soms is mijn ( nu ja mijn...) versie beter dan het origineel, soms andersom.
Wellicht is dat ook de reden dat ik bij het herlezen van een boek dat ik vroeger al eens las, ik meestal heel weinig lijk te herinneren van de plot. Ik herinner me bv zelden of nooit de plot van een detectiveverhaal. Dat is plezant, zo kan ik verscheidene keren genieten van een boek, niet alleen omdat het boek mooi is, maar ook omdat het "nieuw" is.
Gek is dat dat dit niet voor alles op gaat. Op een of andere manier kan ik iets lezen, en dat dan in het vakje "onthouden" stoppen, in mijn geheugenbank, en dan kan ik na jaren nog de gegevens herinneren, gewone boeken, romans en dergelijke, worden daar blijkbaar niet in gestopt, en zijn na een korte wijle weer weg uit mijn geheugen.
Ik heb al gezegd dat ons geheugen een wonder iets is, maar met de dag sta ik met meer en meer bewondering te kijken naar de mogelijkheden van onze hersenen! Nee, ik heb geen schrik dat wij ooit zullen ingehaald worden door een super kompjoeter, een machine zal nooit kunnen genieten, nooit kunnen selecteren wat te memoriseren is en wat het niet is....
Jammer is dat wij niet al die mogelijkheden zo in handen hebben. Zoals het wegdromen uit een boek in een toestand tussen slapen en waken in, dat is iets wat ik niet in handen heb, ik kan dat niet aan en uit zetten naar behoefte...Jammer, want dat zijn persoonlijke avonturen...
Een deel van de mogelijkheden zal ook wel in het echte dromen zitten, en voor mij dus helemaal onbekend zijn.
Ik denk soms dat een deel van onze herinneringen ook op die manier is bewerkt, zonder dat wij er ons van bewust zijn. Zo hebben mijn zusters en ik totaal andere herinneringen over een bepaald feit dan ik heb, en hun versies verschillen dan ook nog eens... Gek is dat ! En nog gekker is dat we alle drie overtuigd zijn dat onze versie de juiste is... Sinds ik dat vastgesteld heb, durf ik dat niet meer te zeggen, ik denk dat onze kompjoeter een stuk onze herinneringen kleeurt in functie van onze eigen leefwereld...
Iedereen zal dat al wel eens scherp of minder scherp hebben vastgesteld, en we stellen ons daarbij weinig vragen...Maar heb je er ooit al eens aangedacht wat dat betekent voor ons systeem van rechtspraak???
Hoe dikwijls wordt een zaak gewonnen of verloren op basis van getuigenverklaringen???
Hoe betrouwbaar is zoiets ?
Je kunt al vaststellen hoe verschillend ons geheugen werkt, als je hoort en ziet hoe moeilijk het is een robotfoto op te stellen...
Gelukkig is er geen doodstraf in onze contreien, maar stel eens dat je als getuige moet optreden? Zelfs maar over een ongeval, hoe betrouwbaar ben je dan? Stel dat je dan maanden later je verklaring moet afleggen voor de rechtbank ? Hoe zeker ben je dan nog? Hoe dikwijls heb je je eigen herinneringen herknauwd ? en hoe dikwijls hen je dan onbewust een of ander détail iets verschoven??? Nee, ons geheugen lijkt mij niet echt een betrouwbaar ding...
Bovendien hebben sommigen een auditief, anderen een visueel geheugen, en nog anderen wellicht een mengvorm. Ook bij studenten zie je al dat sommigen luid op moeten leeren, anderen moeten alles uitschrijven, nog anderen...
En dan krijg je het examen, en een goede prof zou vaststellen dat sommige studenten hun stof kunnen citeren maar niet verwerkt hebben, en anderen het verwerkt hebben, maar met de beste wil van de wereld niets kunnen tekstueel citeren... Gek !
Heb je er al eens bij stilgestaan hoe jou geheugen werkt? En of het al echt werkt, in welke omstandigheden ??? Ik ga je een voorbeeld geven, weet jij nog wat het eerste item was in het nieuws van 7 uur gisterenavond ? Ben je zeker ? En wat was je dan aan het doen?
Gek hé, meestal weten wij zoiets niet meer, omdat het hoort bij de stof die we niet vooral geprogrammeerd hebben als zijnde nuttig, te onthouden...
Probeer het maar eens bewust, dan zul je het morgen wel weten!
Ik ga stoppen, mijn gegevensbank loopt leeg...
tot de volgende ???
Abonneren op:
Posts (Atom)