Ik dacht dat ik deugd had van 't zwemmen, maar ik heb al iedere dag, zodra ik ook maar enkele stappen zet, serieuze uitstralingen in mijn benen (vooral links, zoals meestal). Nu ik moet morgen toch naar de pijnkliniek, ik zal het hem eens vragen hé...
In iedere geval is het nu al een hele tijd dat ik niet "vastzit", dus dat is alvast serieuze winst.
Gisteren op de rommelmarkt et Wannegem Lede, 3 (lees drie) nieuwe wandelstokken gevonden. Twee met een zwaard en één met ...schokbreker in... Ik heb er nog niet mee gewandeld, maar het voelt erg prettig aan! Ik ga er eens een heel kort wandelingetje mee doen, om te kijken of het ook beter is bij het bewegen. Prettig aanvoelen is één, deugddoen is een ander...
Ik denk dat ik nu ongeveer aan 80 wandelstokken zit...en de meeste zijn geschikt om te gebruiken. Er zijn er enkele die te kort zijn, er zitten ook enkele damesstokken bij, en enkele die enkel een sieraspekt hebben. Veelal heel oude hadden enkel een aspekt van sieraad of van wapenstok, en dienden helemaal niet om te wandelen. Bovendien heb ik er twee die evenveel te maken hebben met het ontstaan van de biljartsport als met een wandelstok. Het oorspronkelijke spel werd op de grond gespeeld, en met wandelstokken die aan de ene kant veel weg hebben van een golfstick (dat is het handvat) en de andere kant lijkt op het uiteinde van een biljartstok, maar een pomeranse bestond toen nog niet. Bij kenners zijn deze stokken geld waard...Ook deze wandelstokken werden dus niet gebruikt om steun te hebben bij het wandelen, maar als sieraad. Je kunt soms dit gebruik wel bemerken bij de oude stomme film, denk bv aan Chaplin die veel meer met zijn stok onder de armen, of rondzwaaiend door de set stapt.
Maar er is een tijd geweest dat de wandelstok in de eerste plaats een wapen was. En dan denk in k niet in de eerste plaats aan de wandelstokken met een zwaard er in, want je moet het handvat opendraaien vooraleer je aan het zwaard raakt...in die tijd ben je al lang exit, pro patria...Ik heb maar een (een oosterse ) stok, waarvan je in één beweging de sabel kunt uittrekken. Veeleer was het wapen het zware metalen handvat. Zo heb ik er heel wat met zware koperen knoppen of dierenkoppen. Mocht je daar een klop van krijgen, dan zal je niet ver meer lopen !!
Ik heb er ook een van een Duitse officier uit de eerste wereldoorlog, en daar zie je nog perfect aan dat deze stok steeds onder de arm gedragen werd...
Ik heb ook een echte wapenstok. een "casse-lion"...Dit is een ebbenhouten stok, van zo'n 50 cm lang, waarvan de zware knop is uitgewerkt in een sterk gestyleerde kop. Dit is een wapen van de masaï's. Als je ze ooit nog eens ziet op TV, let dan eens goed op, er lopen er veel met zo'n wapenstok. Dergelijke wapenstokken zul je hier omzeggens nooit vinden, daar het geen siervoorwerp is, maar een nuttig gebruiksvoorwerp, zijn de toeristen niet happig op een dergelijk wapen. Het is nochtans mooi.
Allee, tot zo ver de les over wandelstokken, wij zegden vroeger op zijn westfluuts "pettestokken", een pette is een pee, een oude pee...
a demain?
maandag, juli 31, 2006
zondag, juli 30, 2006
tijd...
Vanmorgen zat ik weer eens te lezen in een wetenschappelijk werk over de Franse revolutie en de boerenkrijg. Daar staat o.a. in hoe de revolutionairen poogden de kalender te wijzigen in een systeem meer aangepast aan het nieuwe tiendelige stelsel, ze hadden weken van 10 dagen en de 10° dag was de rustdag. Volgens historici was het vooral de kerk die deze aanpassing tegenwerkte...Ik denk dat iedereen tegen was, in twee weken was je al bijna een volle rustdag kwijt...en er was dan nog zesdagenweek van 14 à 16 uren per dag...
Ook vandaag is me nog een ander fenomeen opgevallen in verband met de tijd. Momenteel regelt men de tijdseenheid (seconde) aan de hand van de trillingen in een of ander atoom (cesium als mijn geheugen goed is). Maar omdat daar blijkbaar toch nog afwijkingen in mogelijk zijn, heeft men een heel pak dergelijke uurwerken bij elkaar gezet, en het gemiddelde daarvan is dan de juiste tijd... Dacht je dat dit ingewikkeld is ? We zijn nog maar aan het begin...We stellen vast dat onze seconde ook in relatie staat met het begrip etmaal, zijnde een omwenteling van de aarde. Nu draait de aarde niet netjes altijd even snel...de rotatie vertraagt, en zo heeft van vorig nieuwjaar weer eens één seconde laten vallen, men is van o uur direct op o uur twee seconden gesprongen. Dit is niet voor het eerst. Als de aarde nu gemiddeld 1 seconde per jaar zou vertragen, dan zou men in 60 jaar één minuut kwijt zijn, in een 600 jaar 10 minuten, en in de tijd van de geboorte van kristus zou dat dan al meer dan een halfuur schelen.
Als vakbondsmens stel ik mij de vraag of al die secondetjes en minuutjes die we ongemerkt bijkrijgen, of we die nu gratis voor niets werken?
allee, tijd...misschie kan men op die manier zeggen tegen de rokers dat ze 1 sigaretje meer mogen gaan roken in de rookruimte...of voor de drinker de tijd voor een pintje in de drankruimte... of voor de hasj.... juist, etcetera etcetera etcetera..
Het heeft we één goed iets voortgebracht...ik heb nu tijd om te bloggen, dan zij al de minuutjes die ik indertijd onwetend heb mogen werken voor de ...van de ... juist.
Oplettend dat ik toch geen overschrijding doe van de tijdswinst, tot morgen ?
Ook vandaag is me nog een ander fenomeen opgevallen in verband met de tijd. Momenteel regelt men de tijdseenheid (seconde) aan de hand van de trillingen in een of ander atoom (cesium als mijn geheugen goed is). Maar omdat daar blijkbaar toch nog afwijkingen in mogelijk zijn, heeft men een heel pak dergelijke uurwerken bij elkaar gezet, en het gemiddelde daarvan is dan de juiste tijd... Dacht je dat dit ingewikkeld is ? We zijn nog maar aan het begin...We stellen vast dat onze seconde ook in relatie staat met het begrip etmaal, zijnde een omwenteling van de aarde. Nu draait de aarde niet netjes altijd even snel...de rotatie vertraagt, en zo heeft van vorig nieuwjaar weer eens één seconde laten vallen, men is van o uur direct op o uur twee seconden gesprongen. Dit is niet voor het eerst. Als de aarde nu gemiddeld 1 seconde per jaar zou vertragen, dan zou men in 60 jaar één minuut kwijt zijn, in een 600 jaar 10 minuten, en in de tijd van de geboorte van kristus zou dat dan al meer dan een halfuur schelen.
Als vakbondsmens stel ik mij de vraag of al die secondetjes en minuutjes die we ongemerkt bijkrijgen, of we die nu gratis voor niets werken?
allee, tijd...misschie kan men op die manier zeggen tegen de rokers dat ze 1 sigaretje meer mogen gaan roken in de rookruimte...of voor de drinker de tijd voor een pintje in de drankruimte... of voor de hasj.... juist, etcetera etcetera etcetera..
Het heeft we één goed iets voortgebracht...ik heb nu tijd om te bloggen, dan zij al de minuutjes die ik indertijd onwetend heb mogen werken voor de ...van de ... juist.
Oplettend dat ik toch geen overschrijding doe van de tijdswinst, tot morgen ?
zaterdag, juli 29, 2006
zwemzwemzwem
Zoals ik aangekondigd heb, ben ik weet zwemmen...Het was wonderbaar !
Ik herinner mij nog dat ik in het begin van mijn ziekte, in het uz te Gent ook aquagym kreeg, maar de opgelegde oefeningen niet kon.(Niet moeilijk, ze hebben mij daar 6 maand behandeld op basis van de foto's van een ander...-Missen is menselijk, maar toch. Sindsdien weet ik dat de naam van de patiënt op de foto staat, en kijk ik altijd of het wel de goede is...)
Maar gewoon zwemmen...het ging fantastisch. In het begin trapte ik wat op mijn adem, maar zodra ik de ademhalingstechniek bij het zwemmen terugvond, was alles picobello! Ik had praktisch geen pijn ! Zelfs de achtergrondpijn was merkelijk minder. Ik zwom dolgelukkig rond in het zwembad van Brakel (Crotie moest het weten!).
Maar...er is steeds een maar, ook hier !
Toen ik uit het zwembad wilde klimmen, netjes langs het laddertje, drukte plots weer gans mijn groot dik lijf op mijn kleine tere werveltjes, mijn spieren, vermoeid door het zwemmen konden de last bijna niet aan...Voorbij pijnloze episode...
In het piepkleine kabientje mijn kleren aandoen...een hel...
Gelukkig beterde het nadien, en buiten het feit dat mijn beide benen volledig gevoelloos waren, was de pijn normaal te noemen. Ook vanmorgen is alles normaal, en blijft alleen mijn linkerbeen gevoelloos, maar dat is al jaren zo...Dat is een vorm van uitstraling waar ik al mee sukkel van voor ik ziek werd, maar waar niemand de link legde naar mijn rug (ze zochten naar hersentumoren, naar ms en dergelijk geestige dingen meer...)
Ik ga dus wellicht nog zwemmen, in de hoop dat ik zo mijn spieren op een min of meer pijnloze manier toch nog wat kan (her-)opbouwen.
We hebben hier nog geen regen gezien, geen donder gehoord...de zon schijnt hier nog altijd héél vrolijk en we vegen iedere morgen de mussen weg die uit de dakgoot gevallen zijn (van de hitte).
Mijn jongste zuster ligt momenteel in de clinch met de VRT over de lappendeken (waar ze steeds lullen over het grootste lappendeken...(aankondiging fata morgana), maar vanmorgen heb ik hier in huis vreemde talen gehoord ! Er klonk een kreet "Bnee !" en even later "sjieje!"...een moment dacht ik aan een invasie van een of andere vreemde mogendheid, maar de stem zelf leek zo vertrouwd...ja, 't was Anny, ze had het tegen de honden...'t waren bevelen: "(naar) beneden !" en iets later "schiet je" (schiet op). Mijn hartritme daalde weer naar zijn normale 48 slagen per minuut.
(of iets rapper 54 ? enfin, gewoon)
Nogal een geluk dat Lieve hier mijn kleindochters niet hoort praten in het "oudenaards"...gegoven, stamp van mijn schoenen, en dergelijke dingen meer...
allee, lig er niet van wakker, zweet rustig voort...tot morgen?
Ik herinner mij nog dat ik in het begin van mijn ziekte, in het uz te Gent ook aquagym kreeg, maar de opgelegde oefeningen niet kon.(Niet moeilijk, ze hebben mij daar 6 maand behandeld op basis van de foto's van een ander...-Missen is menselijk, maar toch. Sindsdien weet ik dat de naam van de patiënt op de foto staat, en kijk ik altijd of het wel de goede is...)
Maar gewoon zwemmen...het ging fantastisch. In het begin trapte ik wat op mijn adem, maar zodra ik de ademhalingstechniek bij het zwemmen terugvond, was alles picobello! Ik had praktisch geen pijn ! Zelfs de achtergrondpijn was merkelijk minder. Ik zwom dolgelukkig rond in het zwembad van Brakel (Crotie moest het weten!).
Maar...er is steeds een maar, ook hier !
Toen ik uit het zwembad wilde klimmen, netjes langs het laddertje, drukte plots weer gans mijn groot dik lijf op mijn kleine tere werveltjes, mijn spieren, vermoeid door het zwemmen konden de last bijna niet aan...Voorbij pijnloze episode...
In het piepkleine kabientje mijn kleren aandoen...een hel...
Gelukkig beterde het nadien, en buiten het feit dat mijn beide benen volledig gevoelloos waren, was de pijn normaal te noemen. Ook vanmorgen is alles normaal, en blijft alleen mijn linkerbeen gevoelloos, maar dat is al jaren zo...Dat is een vorm van uitstraling waar ik al mee sukkel van voor ik ziek werd, maar waar niemand de link legde naar mijn rug (ze zochten naar hersentumoren, naar ms en dergelijk geestige dingen meer...)
Ik ga dus wellicht nog zwemmen, in de hoop dat ik zo mijn spieren op een min of meer pijnloze manier toch nog wat kan (her-)opbouwen.
We hebben hier nog geen regen gezien, geen donder gehoord...de zon schijnt hier nog altijd héél vrolijk en we vegen iedere morgen de mussen weg die uit de dakgoot gevallen zijn (van de hitte).
Mijn jongste zuster ligt momenteel in de clinch met de VRT over de lappendeken (waar ze steeds lullen over het grootste lappendeken...(aankondiging fata morgana), maar vanmorgen heb ik hier in huis vreemde talen gehoord ! Er klonk een kreet "Bnee !" en even later "sjieje!"...een moment dacht ik aan een invasie van een of andere vreemde mogendheid, maar de stem zelf leek zo vertrouwd...ja, 't was Anny, ze had het tegen de honden...'t waren bevelen: "(naar) beneden !" en iets later "schiet je" (schiet op). Mijn hartritme daalde weer naar zijn normale 48 slagen per minuut.
(of iets rapper 54 ? enfin, gewoon)
Nogal een geluk dat Lieve hier mijn kleindochters niet hoort praten in het "oudenaards"...gegoven, stamp van mijn schoenen, en dergelijke dingen meer...
allee, lig er niet van wakker, zweet rustig voort...tot morgen?
vrijdag, juli 28, 2006
afkoeling ?
We "zoudigen" vannacht onweer en afkoeling hebben. Geen onweer, geen afkoeling, of hoogstens op het ogenblik dat ik op mijn eigen zweet de kamer rondzwom...Als ik kijk naar het weerbericht van munte, dan moeten wij om 10 uur onweer krijgen, het is nu 10.10 uur, en de zon schijnt vrolijk de huiskamer in.
In mijnen akvarium blijft de temperatuur onzichtbaar...de thermometer gaat maar tot 30°.Zelfs mijn vissen zweten.
Afkoeling ? ja dag jan...
Mijn rug meld ook geen onweer.
Gisteren ben ik boven wat aan pyrografie gaan doen, maar het is niet te doen, met een gloeidraad werken in een gloeitemperatuur...
Ja, sinds gisteren heb ik ook last van de warmte, dat is omdat het niet meer alleen maar warm is, maar bovendien ook zwoel. Het is de luchtvochtigheid die mij meer last bezorgt dan de warmte op zich. Van de warmte had ik geen zier last, integendeel, mijn pijn is dan gewoonlijk iets beter, maar dat zwoele mag er van mij af hoor.
Ik krijg juist een telefoontje van mijn kleindochter, ze komen mij deze namiddag halen om te gaan zwemmen...Dat is jaren geleden, maar ik wil proberen of het 1) nog gaat, en 2) of ik er geen deugd van heb.
Een van de redenen van rugpijn is het feit dat de spieren niet sterk genoeg zijn om de houding te ondersteunen. De reden dat de spieren verzwakken is onder andere het feit dat de pijn de beweging verhinderd...en zo zit je in de klassieke kringloop. Mocht het zijn dat het zwemmen gaat, dan kan dat een verbetering van de spieren veroorzaken, en zo misschien een stukje minder vlug pijn hebben betekenen. Hoop doet leven, en wie niet vecht is op voorhand verloren. Precies zoals de dokter (pijnkliniek) zei dat ik wist waarvan ik pijn had, van 't vissen..Hij zei dat dat goed was, en dat ik zo veel mogelijk moet doen, om de spieren te doen werken.
Het is alleen zo, dat dat "doen" steeds minder mogelijk wordt...vroeger kon ik nog een beetje wandelen, nu durf ik dat niet meer aan, omdat de pijn steeds rapper en rapper komt. Hopelijk kan ik die vicieuse cirkel weer wat uitrekken met te zwemmen. Ik hou u op de hoogte !
Er is buiten geen zuchtje wind...geen bladje roert, en vanmorgen was er maar één lijster die de moed had te zingen, en na 5 minuten gaf hij het op, nu ja, 't was geen solist zeker ?
Allee, tot de volgende ?
In mijnen akvarium blijft de temperatuur onzichtbaar...de thermometer gaat maar tot 30°.Zelfs mijn vissen zweten.
Afkoeling ? ja dag jan...
Mijn rug meld ook geen onweer.
Gisteren ben ik boven wat aan pyrografie gaan doen, maar het is niet te doen, met een gloeidraad werken in een gloeitemperatuur...
Ja, sinds gisteren heb ik ook last van de warmte, dat is omdat het niet meer alleen maar warm is, maar bovendien ook zwoel. Het is de luchtvochtigheid die mij meer last bezorgt dan de warmte op zich. Van de warmte had ik geen zier last, integendeel, mijn pijn is dan gewoonlijk iets beter, maar dat zwoele mag er van mij af hoor.
Ik krijg juist een telefoontje van mijn kleindochter, ze komen mij deze namiddag halen om te gaan zwemmen...Dat is jaren geleden, maar ik wil proberen of het 1) nog gaat, en 2) of ik er geen deugd van heb.
Een van de redenen van rugpijn is het feit dat de spieren niet sterk genoeg zijn om de houding te ondersteunen. De reden dat de spieren verzwakken is onder andere het feit dat de pijn de beweging verhinderd...en zo zit je in de klassieke kringloop. Mocht het zijn dat het zwemmen gaat, dan kan dat een verbetering van de spieren veroorzaken, en zo misschien een stukje minder vlug pijn hebben betekenen. Hoop doet leven, en wie niet vecht is op voorhand verloren. Precies zoals de dokter (pijnkliniek) zei dat ik wist waarvan ik pijn had, van 't vissen..Hij zei dat dat goed was, en dat ik zo veel mogelijk moet doen, om de spieren te doen werken.
Het is alleen zo, dat dat "doen" steeds minder mogelijk wordt...vroeger kon ik nog een beetje wandelen, nu durf ik dat niet meer aan, omdat de pijn steeds rapper en rapper komt. Hopelijk kan ik die vicieuse cirkel weer wat uitrekken met te zwemmen. Ik hou u op de hoogte !
Er is buiten geen zuchtje wind...geen bladje roert, en vanmorgen was er maar één lijster die de moed had te zingen, en na 5 minuten gaf hij het op, nu ja, 't was geen solist zeker ?
Allee, tot de volgende ?
donderdag, juli 27, 2006
weerbericht: bewolkt, naderende onweders
't Mooi weer schijnt voorbij...Ik zie voor de komende dagen veel regen en veel onweer...Denk je niet dat het nu al tijd is om weer te beginnen zagen over al dat water ???Als we intijds beginnen gaat het misschien vlugger over. En geef toe, we hebben dit keer bijna allemaal gezaagd over de warmte...Wanneer is het eigenlijk een "goed" ??? We zeggen altijd dat het de boeren zijn die altijd klagen, maar ik heb de laatste tijd niet veel onderscheid gezien tussen boeren en anderen...
Misschien is het in Libanon beter ? Daar regent het nu (bommen)...
Gisteren heeft Veerle met de gasten mijne auto eens volledig gekuist en in orde gezet. Ik herken bijna mijn eigen auto niet meer. Ze hebben zelfs de bumpers (een soortement zwart plastic) opgekuist met een of ander product...
Dinsdag heb ik nog verscheidene kaartjes gekregen voor mijne verjaardag, van Lieve, van Metje en van ziekenzorg en nog enkele die mij niet direct te binnen schieten, in ieder geval, allemaal bedankt voor de lieve wensen, per post of per mailtje.
Ik krijg vandaag ook een mailtje binnen dat de vrouw van Honoreetje ziek is, uitdroging, overgeven, diarree...kortom de hitte... Hopelijk is ze er vlug door en kunnen ze weer samen genieten van hun (veel te) drukke pensioen... Gelukkig dat er mensen zijn die zich inzetten voor de talrijke en nuttige verenigingen, maar ze moeten de taken wat meer proberen te verdelen...Nu zijn er die bijna nooit meer thuis zijn... Indertijd probeerde ik zelfs in de bestuurswerking van hout en bouw te vermijden dat de mensen meer dan één belastende taak hadden. Het was niet altijd mogelijk dat strikt te volgen, maar bv Marc die in het nationaal bestuur zat, was wel lid van het dagelijks bestuur, maar had er geen functie. Ik ben altijd van mening geweest dat een te hoge belasting leidt tot tegendruk in de familie.
En waar de thuisbasis begint tegen te sputteren, daar verlies je dan mettertijd heel goede krachten.
De bewolking neemt toe, vannacht was er een tijdje veel wind, en ik zag in de verte dat het serieus aan 't onweren was. Het was heel ver, want ik heb geen donder gehoord. Na een tijdje was de wind en het onweer verdwenen. Ik vermoed dat het onweer dan ergens in west vlaanderen of misschien in noord frankrijk zat. Van boven op mijne berg zie ik heel ver. Als het goed en helder weer is, zie ik de vlam van de petrochemische nijverheid in de Gentse kanaalzone, en dat is wijd van hier !
Is het je ook opgevallen dat er dit jaar geen stro zal zijn? Ik heb tarwe en rogge gezien, waar de stengels geen 30 cm lang waren. En zeggen dat wij vroeger het graan in schoven moesten binden en op stuiken zetten. Nu is er niets te binden, alles wordt afgereden met de pikdorser en het beetje stro komt er in ballootjes uit gevallen... Vroeger moest de boer nog een inrit met de hand pikken, en kwam toen de pikmachine...En wij daarachter maar schoven bijeen rapen en binden en stuiken...en de pattatten werden uitgewoeld door een machine, en wij daarachter op onze knietjes, rapen en de ijzeren patattemanden meeslepend. Als de mand vol was, hem dragen naar de kar, uitgieten en weer op de knieën patatten rapen. Waar is de tijd ?
allee, tot morgen, ik wordt moe van te peinzen op al die patatten...
Misschien is het in Libanon beter ? Daar regent het nu (bommen)...
Gisteren heeft Veerle met de gasten mijne auto eens volledig gekuist en in orde gezet. Ik herken bijna mijn eigen auto niet meer. Ze hebben zelfs de bumpers (een soortement zwart plastic) opgekuist met een of ander product...
Dinsdag heb ik nog verscheidene kaartjes gekregen voor mijne verjaardag, van Lieve, van Metje en van ziekenzorg en nog enkele die mij niet direct te binnen schieten, in ieder geval, allemaal bedankt voor de lieve wensen, per post of per mailtje.
Ik krijg vandaag ook een mailtje binnen dat de vrouw van Honoreetje ziek is, uitdroging, overgeven, diarree...kortom de hitte... Hopelijk is ze er vlug door en kunnen ze weer samen genieten van hun (veel te) drukke pensioen... Gelukkig dat er mensen zijn die zich inzetten voor de talrijke en nuttige verenigingen, maar ze moeten de taken wat meer proberen te verdelen...Nu zijn er die bijna nooit meer thuis zijn... Indertijd probeerde ik zelfs in de bestuurswerking van hout en bouw te vermijden dat de mensen meer dan één belastende taak hadden. Het was niet altijd mogelijk dat strikt te volgen, maar bv Marc die in het nationaal bestuur zat, was wel lid van het dagelijks bestuur, maar had er geen functie. Ik ben altijd van mening geweest dat een te hoge belasting leidt tot tegendruk in de familie.
En waar de thuisbasis begint tegen te sputteren, daar verlies je dan mettertijd heel goede krachten.
De bewolking neemt toe, vannacht was er een tijdje veel wind, en ik zag in de verte dat het serieus aan 't onweren was. Het was heel ver, want ik heb geen donder gehoord. Na een tijdje was de wind en het onweer verdwenen. Ik vermoed dat het onweer dan ergens in west vlaanderen of misschien in noord frankrijk zat. Van boven op mijne berg zie ik heel ver. Als het goed en helder weer is, zie ik de vlam van de petrochemische nijverheid in de Gentse kanaalzone, en dat is wijd van hier !
Is het je ook opgevallen dat er dit jaar geen stro zal zijn? Ik heb tarwe en rogge gezien, waar de stengels geen 30 cm lang waren. En zeggen dat wij vroeger het graan in schoven moesten binden en op stuiken zetten. Nu is er niets te binden, alles wordt afgereden met de pikdorser en het beetje stro komt er in ballootjes uit gevallen... Vroeger moest de boer nog een inrit met de hand pikken, en kwam toen de pikmachine...En wij daarachter maar schoven bijeen rapen en binden en stuiken...en de pattatten werden uitgewoeld door een machine, en wij daarachter op onze knietjes, rapen en de ijzeren patattemanden meeslepend. Als de mand vol was, hem dragen naar de kar, uitgieten en weer op de knieën patatten rapen. Waar is de tijd ?
allee, tot morgen, ik wordt moe van te peinzen op al die patatten...
woensdag, juli 26, 2006
een kortje
Gisteren was het flauw vissen...Maar Luc pakte toch een karper van 4.5 kg en ik een van 1.5 kg. verder slechts enkele bliek(jes)...flauw dus, maar toch plezant! We kregen heel wat bezoek aan het water.
Bart en Els kwamen langs, en ik had een kleine hengel bij mij gestoken om Ewoud eens te laten vissen. Ik leerde hem om zeer ondiep te vissen tussen de bladeren van de plomp. Ik weet dat daar nogal eens kleine bliekjes en baarzen schuilen, en met wat geluk vang je daar wat. In minder dan geen tijd had Ewoud zijn bliek, en een halve minuut later nog eentje, die er echter (een beetje door de onhandigheid van de jonge leerlingvisser) terug afviel in het water.
Zijn succes deed Lieselotte echter natuurlijk ook lust krijgen, maar ik heb maar een klein hengeltje...dus om beurt, en ja hoor ze ving al vlug een mooie baars van zo'n 13 a 15 cm !
Ik denk dat ik nog bezoek zal krijgen van die twee !
Ik heb een foto gemaakt van Luc met zijne karper met mijne gsm, maar ik heb nog niet gevonden hoe ik die op mijne pc krijg...Ik ga ne keer moeten zoeken... Maar ja, dat gaat zo rap niet meer hé, want: "Opa, nu zijt gij al heel oud hé..."
Vanmorgen bij tanteke geweest, bonen plukken...Ze vroeg mij om twee bakken bier te rijden, en in de tijd dat ik weg was heeft ze 3 (drie) keer aan Anny gevraagd waar ik was ...Het wordt erg !
Enfin, ik ga het kort houden, ik heb nu al een pak mailtjes die ik kreeg van Geert doorgestuurd, en ik bewaar er nog minstens evenveel voor morgen.
Allee, ik ga eens kijken naar Veerle en the kids, ze zijn mijn auto aan 't simoniseren (hoe schrijf je dat ?) De dikke vandaele schrijft het zoals ikke, dus de dikke is ook ne slimme mens...
tot morgen ?
Bart en Els kwamen langs, en ik had een kleine hengel bij mij gestoken om Ewoud eens te laten vissen. Ik leerde hem om zeer ondiep te vissen tussen de bladeren van de plomp. Ik weet dat daar nogal eens kleine bliekjes en baarzen schuilen, en met wat geluk vang je daar wat. In minder dan geen tijd had Ewoud zijn bliek, en een halve minuut later nog eentje, die er echter (een beetje door de onhandigheid van de jonge leerlingvisser) terug afviel in het water.
Zijn succes deed Lieselotte echter natuurlijk ook lust krijgen, maar ik heb maar een klein hengeltje...dus om beurt, en ja hoor ze ving al vlug een mooie baars van zo'n 13 a 15 cm !
Ik denk dat ik nog bezoek zal krijgen van die twee !
Ik heb een foto gemaakt van Luc met zijne karper met mijne gsm, maar ik heb nog niet gevonden hoe ik die op mijne pc krijg...Ik ga ne keer moeten zoeken... Maar ja, dat gaat zo rap niet meer hé, want: "Opa, nu zijt gij al heel oud hé..."
Vanmorgen bij tanteke geweest, bonen plukken...Ze vroeg mij om twee bakken bier te rijden, en in de tijd dat ik weg was heeft ze 3 (drie) keer aan Anny gevraagd waar ik was ...Het wordt erg !
Enfin, ik ga het kort houden, ik heb nu al een pak mailtjes die ik kreeg van Geert doorgestuurd, en ik bewaar er nog minstens evenveel voor morgen.
Allee, ik ga eens kijken naar Veerle en the kids, ze zijn mijn auto aan 't simoniseren (hoe schrijf je dat ?) De dikke vandaele schrijft het zoals ikke, dus de dikke is ook ne slimme mens...
tot morgen ?
dinsdag, juli 25, 2006
visdag
Luc is terug van zijn verlof aan zee. Gisteren belde hij om me geluk te wensen met mijn verjaardag en om af te spreken om te gaan vissen.
De week kan niet meer stuk, we gaan vissen.
Gisteren kreeg ik een heel leuke kaart van Mieke en nog een telefoontje bovenop ! Met nadruk op telefoonTJE...Bij Mieke heb ik gewoonlijk nog een uur later last van mijn arm en mijn oor...nu hield ze het kort, want.."anders zeg je weer dat ik veel te lang bel..."
't Zal wel Lieve geweest zijn die zo vriendelijk was om dat door te brieven...maar 't heeft geholpen ! Ik ben altijd blij als ik een telefoontje krijg met nieuws van Mieke, maar hoe ze het doet om telkens zo lang te praten, ik weet het bij god niet. Ik kan het in ieder geval niet, voor mij is een telefoon een gebruiksvoorwerp, voor Mieke blijkbaar een soortement speakerscorner...
Mieke , niet laten van eens te bellen, hé, maar je weet, heb compassie met mijn armen en oren..Merci !
Blijkbaar vinden heel wat mensen die 60 een speciaal iets ? Ik heb ooit eens op een website al de verschillende soorten van kalenders die momenteel, nu , maintenant in gebruik zijn op deze aardkloot...ik denk dat mijn leeftijd al naargelang de kalender varieert tussen de 40 en 90 jaar of zoiets... Het is een soepke, en iedereen houd er aan vast als aan zijn leven ??? Ons jaar heeft nog enige logica, de omloop rond de zon...maar waarom ze precies het begin van het jaar op die of op die dag leggen is mij een raadsel. Naar mijn gevoel zou de eerste dag van de lente een veel leuker en logischer begin van het jaar zijn..Ik moet toch eens op die website terug gaan snuffelen of er niemand is met die begindatum... lijkt mij veel leuker...
Gek dat we zo'n belang hechten aan tijd. Terwijl we weten dat het relatief is...en wat we ook doen, we hebben er niets over te zeggen wanneer onze tijd begint, en eigenlijk ook niet wanneer het zal eindigen.
Dat brengt mij op de gemiddelde levensduur van de mens (de schuld van de pastoor op de begrafenis van Patrick, hij sprak er over in zijn preek). Punt is dat de levensduur steeds maar verder stijgt. Misschien worden al mijn kleinkinderen wel meer dan 100...Zou dat echt een verbetering zijn? Soms zie je zo'n honderdjarige die nog echt goed is (een paar weken terug was er een in Bevere (Oudenaarde) die met zijn fiets naar zijn eigen jubilee is gereden...)maar je ziet er ook die daar zitten als een hoopke ellende...Ik herinner mij nog ons ma, die het echt niet meer aankon, en vroeg om te mogen sterven, ze had haren tijd gehad zei ze...En ze is kort nadien in haar slaap stillekes uitgestapt. Soms heb je het gevoel dat ze sommigen van die 100-jarigen heug tegen meug in leven houden...Voor mij hoeft dat niet, ik hoop dat ik zoals mijn moeder, op het moment dat ik mij voel alsof ik het allemaal gehad heb, kan stillekens uitstappen.
Jongens, wat zijn we weer zwaar op de hand, ik begon nog wel met vissen !
Ik ga mijn lokspijs maken voor de karper...We gaan naar 't park, hopelijk bijt de karper, want het is al zo lang zo 'n heet weer dat de karper wellicht loom en lui zal liggen te liggen in de bovenste lagen van het warme water...en dan is een beet een gelukje. Maar met mijn jaaglijn kan ik proberen ze ook daar te verleiden...Hoop doet leven.
Allee, we zijn er mee weg...als ik veel geluk heb, dan zul je er wel van horen, anders zwijg ik wel stillkens...
a domani ?
De week kan niet meer stuk, we gaan vissen.
Gisteren kreeg ik een heel leuke kaart van Mieke en nog een telefoontje bovenop ! Met nadruk op telefoonTJE...Bij Mieke heb ik gewoonlijk nog een uur later last van mijn arm en mijn oor...nu hield ze het kort, want.."anders zeg je weer dat ik veel te lang bel..."
't Zal wel Lieve geweest zijn die zo vriendelijk was om dat door te brieven...maar 't heeft geholpen ! Ik ben altijd blij als ik een telefoontje krijg met nieuws van Mieke, maar hoe ze het doet om telkens zo lang te praten, ik weet het bij god niet. Ik kan het in ieder geval niet, voor mij is een telefoon een gebruiksvoorwerp, voor Mieke blijkbaar een soortement speakerscorner...
Mieke , niet laten van eens te bellen, hé, maar je weet, heb compassie met mijn armen en oren..Merci !
Blijkbaar vinden heel wat mensen die 60 een speciaal iets ? Ik heb ooit eens op een website al de verschillende soorten van kalenders die momenteel, nu , maintenant in gebruik zijn op deze aardkloot...ik denk dat mijn leeftijd al naargelang de kalender varieert tussen de 40 en 90 jaar of zoiets... Het is een soepke, en iedereen houd er aan vast als aan zijn leven ??? Ons jaar heeft nog enige logica, de omloop rond de zon...maar waarom ze precies het begin van het jaar op die of op die dag leggen is mij een raadsel. Naar mijn gevoel zou de eerste dag van de lente een veel leuker en logischer begin van het jaar zijn..Ik moet toch eens op die website terug gaan snuffelen of er niemand is met die begindatum... lijkt mij veel leuker...
Gek dat we zo'n belang hechten aan tijd. Terwijl we weten dat het relatief is...en wat we ook doen, we hebben er niets over te zeggen wanneer onze tijd begint, en eigenlijk ook niet wanneer het zal eindigen.
Dat brengt mij op de gemiddelde levensduur van de mens (de schuld van de pastoor op de begrafenis van Patrick, hij sprak er over in zijn preek). Punt is dat de levensduur steeds maar verder stijgt. Misschien worden al mijn kleinkinderen wel meer dan 100...Zou dat echt een verbetering zijn? Soms zie je zo'n honderdjarige die nog echt goed is (een paar weken terug was er een in Bevere (Oudenaarde) die met zijn fiets naar zijn eigen jubilee is gereden...)maar je ziet er ook die daar zitten als een hoopke ellende...Ik herinner mij nog ons ma, die het echt niet meer aankon, en vroeg om te mogen sterven, ze had haren tijd gehad zei ze...En ze is kort nadien in haar slaap stillekes uitgestapt. Soms heb je het gevoel dat ze sommigen van die 100-jarigen heug tegen meug in leven houden...Voor mij hoeft dat niet, ik hoop dat ik zoals mijn moeder, op het moment dat ik mij voel alsof ik het allemaal gehad heb, kan stillekens uitstappen.
Jongens, wat zijn we weer zwaar op de hand, ik begon nog wel met vissen !
Ik ga mijn lokspijs maken voor de karper...We gaan naar 't park, hopelijk bijt de karper, want het is al zo lang zo 'n heet weer dat de karper wellicht loom en lui zal liggen te liggen in de bovenste lagen van het warme water...en dan is een beet een gelukje. Maar met mijn jaaglijn kan ik proberen ze ook daar te verleiden...Hoop doet leven.
Allee, we zijn er mee weg...als ik veel geluk heb, dan zul je er wel van horen, anders zwijg ik wel stillkens...
a domani ?
maandag, juli 24, 2006
Tram zesse
Ik zit er op...Vanaf vandaag rij ik met tram zes. Ik voel mij geen ouder dan gisteren (ook geen dag jonger...jammer). Ik ben reeds meer dan 2 jaar ouder dan ons vader ooit is geworden.
...binnen enkele maanden ben ik 39 jaar getrouwd...binnen 3 jaar ben ik twee keer zolang getrouwd als ik oud was toen ik de grote stap waagde. Ik vond mezelf toen een hele kerel, een echt volwassen vent...Toen onze Veerle en ons Bart trouwden vond ik ze nog niet echt...Maar ze waren ouder dan ik was, en dan Anny was (die was nog maar 20).
Nu, in deze tijd, zooo lang getrouwd zijn...ik denk dat ze binnenkort speciale medailles van moed en zelfopoffering zullen uitdelen aan mensen die hun gouden jubilee kunnen vieren. Niet dat ik er ooit veel moed en veel zelfopoffering heb voor moeten hebben, maar je moet leren met elkaar leven, voor elkaar leven. Veel jonge mensen denken dat liefde ontvangen is, neen, het is geven ! Liefde is echt waar, een werkwoord ! Veel verdragen, veel zwijgen en weten en beseffen dat de partner wellicht nog meer moet zwijgen en wellicht nog meer weet ... en toch telkens opnieuw de stap naar elkaar zetten, en weten dat daar de rots, de vastheid in uw leven staat.
Vader, moeder...die deemsteren weg en vallen weg, de enige rots die blijft is die rots die je zelf hebt opgebouwd, in trouw , in liefde.
Weet je wat zo pijnlijk is aan ouder worden? Je laat steeds meer bekenden, vrienden, ja zelfs sommigen kinderen achter. Jij leeft maar door, en het verleden sterft achter je uit. Van sommigen weet je niet eens meer of ze nog leven of al dood zijn, je hebt ze uit het oog verloren.
Vandaag zat mijn mailbox vol wenskaartjes, ze doen mij stuk voor stuk terugdenken aan vroeger, uitgenomen eentje, eentje die ik kreeg van een jongeman die ik leerde kennen via internet...Een jonge man die door een ongeval volledig verlamd is, en nu de prachtigste schilderijen maakt met de borstel in zijn mond geprangd.
en wulle maar klagen...en maar zagen...Laten wij maar stillekens zwijgen en genieten van iedere seconde, we leven, we zijn, we bestaan en hoe oud we ook zijn, hoe ziek we ook zijn, hoe weinig we ook nog maar kunnen, we zijn, we leven en doen nog steeds dingen die iets betekenen, die iets bij brengen in het leven, Het Leven...
groetjes van den ouden, de zoage...mor we zin d'er nog en bij leven en welzijn zijn we er morgen nog en overmorgen en nog en nog en nog en....tot morgen?
...binnen enkele maanden ben ik 39 jaar getrouwd...binnen 3 jaar ben ik twee keer zolang getrouwd als ik oud was toen ik de grote stap waagde. Ik vond mezelf toen een hele kerel, een echt volwassen vent...Toen onze Veerle en ons Bart trouwden vond ik ze nog niet echt...Maar ze waren ouder dan ik was, en dan Anny was (die was nog maar 20).
Nu, in deze tijd, zooo lang getrouwd zijn...ik denk dat ze binnenkort speciale medailles van moed en zelfopoffering zullen uitdelen aan mensen die hun gouden jubilee kunnen vieren. Niet dat ik er ooit veel moed en veel zelfopoffering heb voor moeten hebben, maar je moet leren met elkaar leven, voor elkaar leven. Veel jonge mensen denken dat liefde ontvangen is, neen, het is geven ! Liefde is echt waar, een werkwoord ! Veel verdragen, veel zwijgen en weten en beseffen dat de partner wellicht nog meer moet zwijgen en wellicht nog meer weet ... en toch telkens opnieuw de stap naar elkaar zetten, en weten dat daar de rots, de vastheid in uw leven staat.
Vader, moeder...die deemsteren weg en vallen weg, de enige rots die blijft is die rots die je zelf hebt opgebouwd, in trouw , in liefde.
Weet je wat zo pijnlijk is aan ouder worden? Je laat steeds meer bekenden, vrienden, ja zelfs sommigen kinderen achter. Jij leeft maar door, en het verleden sterft achter je uit. Van sommigen weet je niet eens meer of ze nog leven of al dood zijn, je hebt ze uit het oog verloren.
Vandaag zat mijn mailbox vol wenskaartjes, ze doen mij stuk voor stuk terugdenken aan vroeger, uitgenomen eentje, eentje die ik kreeg van een jongeman die ik leerde kennen via internet...Een jonge man die door een ongeval volledig verlamd is, en nu de prachtigste schilderijen maakt met de borstel in zijn mond geprangd.
en wulle maar klagen...en maar zagen...Laten wij maar stillekens zwijgen en genieten van iedere seconde, we leven, we zijn, we bestaan en hoe oud we ook zijn, hoe ziek we ook zijn, hoe weinig we ook nog maar kunnen, we zijn, we leven en doen nog steeds dingen die iets betekenen, die iets bij brengen in het leven, Het Leven...
groetjes van den ouden, de zoage...mor we zin d'er nog en bij leven en welzijn zijn we er morgen nog en overmorgen en nog en nog en nog en....tot morgen?
zondag, juli 23, 2006
desastreus
ja, 't is desastreus, ik heb zeker al 10 dode vissen uitgeschept uit mijn vijver. De hitte veroorzaakt ziektes en zuurstofgebrek in die kleine vijvers. Nu zou een mens er moeten pompen bijzetten, maar dat is in zo'n kleine vijvertjes niet te doen, de vis kan niet ver genoeg van de aanzuiging weg, en moet dan voortdurend wegzwemmen...en dan is het gebrek aan rust ook letaal.
De regen heeft wel wat geholpen, maar ik denk dat er bij verder aanhoudende hitte nog doden zullen vallen.
Ik heb er nog wat zuurstofplanten bijgezet, maar die zullen maar echt baat brengen als ze echt in de groei komen. Gelukkig zal dat wellicht vlug gaan, dank zij het warme weer.
De hortensia's voor de deur zijn ook weer wat gerecht, maar die ene onder de notelaar ziet er uit alsof hij voorgoed verloren is. Misschien loopt hij toch nog weer uit met nieuwe bladeren. De hitte is niet de normale leefwereld van dieren en planten die wij hier hebben. Ook in de natuur zullen er veel slachtoffers vallen. Een van de grootste doders van vogeljongen zullen nu de luizen en vlooien zijn. Deze ondieren tieren weelderig bij warmte en vochtigheid. De vochtigheid komt van de nestjongen zelf, die in dit weer "zweten". Mocht je nu in een zwaluwnest kunnen loeren, dan zul je zien dat het er echt wemelt van de vlooien.
Onze natuur is niet bestand tegen een dergelijke lange hittegolf. Ik hoop dat het nog lang mooi weer blijft, want dan heb ik veel minder pijn, (nu zit het onweer er in)maar laat dan tenminste de nachten koeler zijn, zodat de temperatuur minder drukkend wordt voor mens en dier. Vanmorgen op de rommelmarkt zag ik oude mensen die "dempig" waren.
Op de rommelmarkt stond een standje met heerlijke oesters...Ik kon het niet laten en heb er een half dozijn binnengespeeld, terwijl Anny vies stond te kijken naar de "slijmerige vieze dingen". Ze waren heerlijk ! en groot !
Op de rommelmarkt heb ik weer iets gekocht voor één van de kleinkinderen, ditmaal voor Ewoud: een meccano, een grote kartonnen doos met veel meccanostukken en twee boeken erbij met modellen. Ewoud heeft mijn oude meccano, van toen ik klein was, Bart gaf er hem nog een doos bij, en nu nog een groot pak, hij zal kunnen vijzen en knutselen. Hoewel, ik en Bart, zijn vader waren fervente meccano-spelers. Nu hebben de kinderen zo veel mogelijkheden om zich te amuseren zonder hun handen te moeten gebruiken, dat diezelfde drift (nu nog) niet aanwezig is. Ook zijn de nieuwe dozen niet meer zoals vroeger...Nu krijgen ze een doos, en in het boekje staat nu stukje per stukje, vijsje per vijsje hoe je dat in elkaar moet steken. Wij kregen alleen een tekening van het geheel en soms, als het héél moeilijk was, een tekening van een of enkele details van het machine dat we probeerden te maken.
Wij losten zelf de moeilijkheden op, en leerden uit de praktijk hoe een machine werkte. Hoe je een grijpbak van een kraan kon doen werken bv...
Ik heb de indruk dat wij in onze tijd veel inventiever waren, meer doorzicht hadden. Nu kennen de kinderen véél méér, maar ze leggen de link naar de praktijk niet. Vandaar dat Bart en ikke proberen Ewoud lust te geven in de meccano...
allee, tot morgen ?
De regen heeft wel wat geholpen, maar ik denk dat er bij verder aanhoudende hitte nog doden zullen vallen.
Ik heb er nog wat zuurstofplanten bijgezet, maar die zullen maar echt baat brengen als ze echt in de groei komen. Gelukkig zal dat wellicht vlug gaan, dank zij het warme weer.
De hortensia's voor de deur zijn ook weer wat gerecht, maar die ene onder de notelaar ziet er uit alsof hij voorgoed verloren is. Misschien loopt hij toch nog weer uit met nieuwe bladeren. De hitte is niet de normale leefwereld van dieren en planten die wij hier hebben. Ook in de natuur zullen er veel slachtoffers vallen. Een van de grootste doders van vogeljongen zullen nu de luizen en vlooien zijn. Deze ondieren tieren weelderig bij warmte en vochtigheid. De vochtigheid komt van de nestjongen zelf, die in dit weer "zweten". Mocht je nu in een zwaluwnest kunnen loeren, dan zul je zien dat het er echt wemelt van de vlooien.
Onze natuur is niet bestand tegen een dergelijke lange hittegolf. Ik hoop dat het nog lang mooi weer blijft, want dan heb ik veel minder pijn, (nu zit het onweer er in)maar laat dan tenminste de nachten koeler zijn, zodat de temperatuur minder drukkend wordt voor mens en dier. Vanmorgen op de rommelmarkt zag ik oude mensen die "dempig" waren.
Op de rommelmarkt stond een standje met heerlijke oesters...Ik kon het niet laten en heb er een half dozijn binnengespeeld, terwijl Anny vies stond te kijken naar de "slijmerige vieze dingen". Ze waren heerlijk ! en groot !
Op de rommelmarkt heb ik weer iets gekocht voor één van de kleinkinderen, ditmaal voor Ewoud: een meccano, een grote kartonnen doos met veel meccanostukken en twee boeken erbij met modellen. Ewoud heeft mijn oude meccano, van toen ik klein was, Bart gaf er hem nog een doos bij, en nu nog een groot pak, hij zal kunnen vijzen en knutselen. Hoewel, ik en Bart, zijn vader waren fervente meccano-spelers. Nu hebben de kinderen zo veel mogelijkheden om zich te amuseren zonder hun handen te moeten gebruiken, dat diezelfde drift (nu nog) niet aanwezig is. Ook zijn de nieuwe dozen niet meer zoals vroeger...Nu krijgen ze een doos, en in het boekje staat nu stukje per stukje, vijsje per vijsje hoe je dat in elkaar moet steken. Wij kregen alleen een tekening van het geheel en soms, als het héél moeilijk was, een tekening van een of enkele details van het machine dat we probeerden te maken.
Wij losten zelf de moeilijkheden op, en leerden uit de praktijk hoe een machine werkte. Hoe je een grijpbak van een kraan kon doen werken bv...
Ik heb de indruk dat wij in onze tijd veel inventiever waren, meer doorzicht hadden. Nu kennen de kinderen véél méér, maar ze leggen de link naar de praktijk niet. Vandaar dat Bart en ikke proberen Ewoud lust te geven in de meccano...
allee, tot morgen ?
zaterdag, juli 22, 2006
Heerlijke regen op mijn bolleke,
hemelwater op mijn verslenste hortensias, goudstukjes voor de plantjes, de blitzkrieg voor al 't onkruid...
In de verte hoorde ik het deze nacht al rommelen, en toen ik vanmorgen wakker werd, was het een zachte milde, warme regen.
Toen ik in de badkamer zat (de wc is daar ook...dus zitten !) hoorde ik opnieuw de donder, hoorde ik het onweder naderbij komen. Het bleef wat hangen boven ronse, maarkedal of misschien wel boven de walen vloesberg of elzele...en hier kwam alleen de drasj nassional...Water gieten.
We reden door de regen naar de colruyt, stapten uit in een heerlijke stortbui. Anny's krollekes zijn in frisé, de mijne niet, ik had in de auto mijne vissershoed liggen! (zo'n hoed als je ziet in al die australische fulletons die ons tv-scherm vervuilen.) De mensen keken wel een naar mijn cowboyhoed, maar ik werd alleen aan de schouders nat...Ik ben iets te breed of ik moet een nog groter hoed vinden, een soortement sombrero, maar dan zonder dakgoot, anders giet ik iedereen nat waar ik goeiedag tegen knik...
Op dit moment komt de zon er weeral door, en 't eten is klaar, tot morgen?
In de verte hoorde ik het deze nacht al rommelen, en toen ik vanmorgen wakker werd, was het een zachte milde, warme regen.
Toen ik in de badkamer zat (de wc is daar ook...dus zitten !) hoorde ik opnieuw de donder, hoorde ik het onweder naderbij komen. Het bleef wat hangen boven ronse, maarkedal of misschien wel boven de walen vloesberg of elzele...en hier kwam alleen de drasj nassional...Water gieten.
We reden door de regen naar de colruyt, stapten uit in een heerlijke stortbui. Anny's krollekes zijn in frisé, de mijne niet, ik had in de auto mijne vissershoed liggen! (zo'n hoed als je ziet in al die australische fulletons die ons tv-scherm vervuilen.) De mensen keken wel een naar mijn cowboyhoed, maar ik werd alleen aan de schouders nat...Ik ben iets te breed of ik moet een nog groter hoed vinden, een soortement sombrero, maar dan zonder dakgoot, anders giet ik iedereen nat waar ik goeiedag tegen knik...
Op dit moment komt de zon er weeral door, en 't eten is klaar, tot morgen?
vrijdag, juli 21, 2006
gek
Vannacht werd ik rond 3 uur wakker. Anny lag naast mij rustig te snurken...onder de donsdeken !
Dan vertelt ze mij dat ze vannacht weer 3 keer naar beneden is geweest om af te koelen ! Ik kan 't geloven, ik lag al te zweten van haar te zien liggen onder die donsdeken.
Ik heb zojuist met mijn gsm naar Cecile gebeld om haar te feliciteren met haar verjaardag. Zij en Luc zitten in Westende op verlof. 't Klinkt gek vind ik, gepensioneerden die op vakantie gaan. Eigenlijk is het toch alle dagen vakantie als je op pensioen bent ?
Maar er eens tussenuit zijn zal wel altijd deugd doen, eens verkassen, eens op een ander zijn. En vooral, niet moeten denken aan de tuin, de vogels, de ... de... en het.... Je kunt het niet geloven, maar er is geen enkele bevolkingsgroep die het drukker heeft dan een gepensionneerde.
Gisterenavond zijn Etienne en Micheline nog eens langs geweest. Het lag ook bij hen op hun lever dat er zo weinig familie was van de Pauwels. Maar blijkbaar zouden er ook bijna geen doodsbrieven verstuurd zijn... Ik weet het niet, maar een van de aanwezigen had geen bericht gekregen, wist het viavia, en kreeg dan bij het verlaten van de kerk een doodsbrief in zijn pollen gestopt. Het is een gekke wereld. Nu ja, hoezeer je ook je best doet, je zult wel altijd de ene of de andere vergeten, of geen adres hebben van een uit het oog verloren nichtje of neefje...Ik weet niet wat ik er moet van denken. Misschien best niet denken over zoiets ? In ieder geval, laat niemand boos zijn voor een vergetelheid, die mensen hebben ginder al verdriet genoeg zonder dat er nog boze reacties of een dodelijk stilzwijgen zijn. We hebben juist gezien hoe kort het leven is, breng het dan niet naar de knoppen. Ik weet wel, vriendschap is veel moeilijker dan ruzie...Voor vriendschap moet je iets doen, voor ruzie is niets doen al meer dan genoeg.
Het weer is weer mooi, Luc komt zondag naar huis, dus zal er volgende week dinsdag of woensdag wel visdag zijn ! enne ik heb eindelijk een jaaglijn, misschien kan ik die dan eens proberen. Voor de leken onder jullie, een "jaaglijn" is een soortement kruising tussen een lancé (een werphengel met molen) en een gewone vaste hengel. Het is dus een lange hengel, maar uitgerust met ogen en met een molen. Een dergelijke hengel heeft zijn nut om aktief te vissen op karper en andere grote vissen. Je jaagt dus op de vis, vandaar jaaglijn. Een voorbeeldje uit de praktijk, nu met dat warm weer zie je dat de karper, die normaliter een bodemvis is, boven aan de wateroppervlakte zwemt. Met je gewone karperlijn kun je dan alleen hopen op een toevallige passerende karper, met de jaaglijn kun je, zonder lood, met drijvend aas, in werpen een stuk voor de karper(s), en dan het aas (bv een homp brood) laten drijven naar de karper, en hopen dat de luie karper toch voldoende interesse krijgt om te bijten.
Het is dus een uitbreiding van de sport. Het verhoogt het aspect jacht !
Na deze wijze les geef ik u de tijd om het eens uit te proberen.
Tot morgen ?
Dan vertelt ze mij dat ze vannacht weer 3 keer naar beneden is geweest om af te koelen ! Ik kan 't geloven, ik lag al te zweten van haar te zien liggen onder die donsdeken.
Ik heb zojuist met mijn gsm naar Cecile gebeld om haar te feliciteren met haar verjaardag. Zij en Luc zitten in Westende op verlof. 't Klinkt gek vind ik, gepensioneerden die op vakantie gaan. Eigenlijk is het toch alle dagen vakantie als je op pensioen bent ?
Maar er eens tussenuit zijn zal wel altijd deugd doen, eens verkassen, eens op een ander zijn. En vooral, niet moeten denken aan de tuin, de vogels, de ... de... en het.... Je kunt het niet geloven, maar er is geen enkele bevolkingsgroep die het drukker heeft dan een gepensionneerde.
Gisterenavond zijn Etienne en Micheline nog eens langs geweest. Het lag ook bij hen op hun lever dat er zo weinig familie was van de Pauwels. Maar blijkbaar zouden er ook bijna geen doodsbrieven verstuurd zijn... Ik weet het niet, maar een van de aanwezigen had geen bericht gekregen, wist het viavia, en kreeg dan bij het verlaten van de kerk een doodsbrief in zijn pollen gestopt. Het is een gekke wereld. Nu ja, hoezeer je ook je best doet, je zult wel altijd de ene of de andere vergeten, of geen adres hebben van een uit het oog verloren nichtje of neefje...Ik weet niet wat ik er moet van denken. Misschien best niet denken over zoiets ? In ieder geval, laat niemand boos zijn voor een vergetelheid, die mensen hebben ginder al verdriet genoeg zonder dat er nog boze reacties of een dodelijk stilzwijgen zijn. We hebben juist gezien hoe kort het leven is, breng het dan niet naar de knoppen. Ik weet wel, vriendschap is veel moeilijker dan ruzie...Voor vriendschap moet je iets doen, voor ruzie is niets doen al meer dan genoeg.
Het weer is weer mooi, Luc komt zondag naar huis, dus zal er volgende week dinsdag of woensdag wel visdag zijn ! enne ik heb eindelijk een jaaglijn, misschien kan ik die dan eens proberen. Voor de leken onder jullie, een "jaaglijn" is een soortement kruising tussen een lancé (een werphengel met molen) en een gewone vaste hengel. Het is dus een lange hengel, maar uitgerust met ogen en met een molen. Een dergelijke hengel heeft zijn nut om aktief te vissen op karper en andere grote vissen. Je jaagt dus op de vis, vandaar jaaglijn. Een voorbeeldje uit de praktijk, nu met dat warm weer zie je dat de karper, die normaliter een bodemvis is, boven aan de wateroppervlakte zwemt. Met je gewone karperlijn kun je dan alleen hopen op een toevallige passerende karper, met de jaaglijn kun je, zonder lood, met drijvend aas, in werpen een stuk voor de karper(s), en dan het aas (bv een homp brood) laten drijven naar de karper, en hopen dat de luie karper toch voldoende interesse krijgt om te bijten.
Het is dus een uitbreiding van de sport. Het verhoogt het aspect jacht !
Na deze wijze les geef ik u de tijd om het eens uit te proberen.
Tot morgen ?
donderdag, juli 20, 2006
begrafenis
Deze nacht weer warm, maar ook onweer...en wat verkoelende regen.
Vanmorgen was het alweer warm, en nu ik thuiskom wijst de thermometer, in de schaduw 38.6
puf puf...
De begrafenis was mooi en waardig, maar de familie van de Pauwels is toch een rare bende, Anny, Jackie en Marleen...en 't was al geteld. Nu er zullen er wel enkele in verlof zijn, en misschien ook enkele die geen doodsbericht ontvingen, maar toch, er zijn een grote bende nichtjes en kozijntjes.
Een gek iets op de begrafenis. Juist op een stil moment van de mis, een schel ping! en een van die grote lichtbakken viel van heel boven in het dak naar beneden...bonk ! Gelukkig aan het zijaltaar helemaal vooraan, waar geen mens zat !
Het stille moment was heel eventjes nog stiller, en dan een verschrikt geroezemoes.
Bij het begroeten in het buitengaan van de kerk had ik het weer eens moeilijk. Ik kan er niet meer tegen, alles komt dan terug.
Thuisgekomen, alle kleren uit, droge kleren aan, met korte broek en blote voeten in de sandalen. Oef;;; dat doet deugd. Het is hier binnen 28.5 graden...Ik ga stoppen, en zweten in stilte. Heb je al gezien dat die zotten in de toer de zwans in da weer aant koersen zijn ?? zotten !
tot de volgende?
Vanmorgen was het alweer warm, en nu ik thuiskom wijst de thermometer, in de schaduw 38.6
puf puf...
De begrafenis was mooi en waardig, maar de familie van de Pauwels is toch een rare bende, Anny, Jackie en Marleen...en 't was al geteld. Nu er zullen er wel enkele in verlof zijn, en misschien ook enkele die geen doodsbericht ontvingen, maar toch, er zijn een grote bende nichtjes en kozijntjes.
Een gek iets op de begrafenis. Juist op een stil moment van de mis, een schel ping! en een van die grote lichtbakken viel van heel boven in het dak naar beneden...bonk ! Gelukkig aan het zijaltaar helemaal vooraan, waar geen mens zat !
Het stille moment was heel eventjes nog stiller, en dan een verschrikt geroezemoes.
Bij het begroeten in het buitengaan van de kerk had ik het weer eens moeilijk. Ik kan er niet meer tegen, alles komt dan terug.
Thuisgekomen, alle kleren uit, droge kleren aan, met korte broek en blote voeten in de sandalen. Oef;;; dat doet deugd. Het is hier binnen 28.5 graden...Ik ga stoppen, en zweten in stilte. Heb je al gezien dat die zotten in de toer de zwans in da weer aant koersen zijn ?? zotten !
tot de volgende?
woensdag, juli 19, 2006
Slaapperikelen
Het is warm, iedereen weet dat, iedereen praat er over. Ook in huis is het warm. Zelfs in de slaapkamer is het 28 ° en dat is precies de moeilijkheid...Anny kan daar niet tegen, ze heeft dan last van warme handen en warme voeten.
Haar oplossing ? : sta op, ga met je handen en voeten onder de koudwaterkraan zitten, en kruip dan terug in bed. Herhaal iedere 10 minuten.
Leuk om daar naast te liggen.
Ze is ook enkele keren naar beneden gaan liggen op de sofa, daar was het frisser...Maar ze ligt er blijkbaar niet zo gemakkellijk, en na enkele minuten is ze terug, terug naar de kraan, terug in bed, uit bed...
Iedere keer als ik pas vertrokken was in een deugddoende slaap (der onschuldigen - maar dat geloof je weer niet zeker ?) was er een blazende vrouw naast mij, een in- of uitspringende dame, een wandelende, zittende, liggende (maar niet stil !), kortom een je wakkermakende echtgenote. Ja, dat is de dame die reclameert als ik heel stilletjes en rustig lig te lezen 's nachts !
Mensen zijn nooit kontent, het is nu eens goe weer, en 't is weer niet goed !
Echt waar, voor mijne rug is dat heerlijk weer ! Ik voel me beter dan ooit. Zelfs de achtergrond pijn is dan stiller. En al die anderen lopen te blazen en te zuchten...
Er is nog heel veel open ruimte aan de noordpool en aan de zuidpool, maak rustig een zomeruitstapje, en laat mij genieten van dit heerlijke weer, stop met uw zagen, bidden en bezweren ! Ga naar een koud land ! Maar nee hoor, weet je waar ze naar toe gaan? Naar Marocco, Tunesie, Turkije...Of tussen de hitteweerkaatsende rotsen van de Ardeche...En hier zitten ze te zagen ???? 't Zal wel aan mij liggen, maar ik snap het mensDOM niet...
Ik heb een soortement melkstoeltje gekocht op de rommelmarkt, en ga dat ook versieren met pyrografie, ik denk in de richting van een keltische knoop, dat is altijd mooi. 5als je niet weet wat dat is, geef dan celtic knots in google, en ga in afbeeldingen...Gezien ? Mooi hé !
Allee, ik ga nog wat profiteren van 't goe weer, want morgen zal ik van de begrafenis in een onweer naar huis moeten rijden, een onweer dat zal duren tot vrijdag middag...info van de militaire troepsoldaten van t leger die zich onledig houden met die conste der meteorologie in de vroede gemeente van Munte..
tot de volgende ?
Haar oplossing ? : sta op, ga met je handen en voeten onder de koudwaterkraan zitten, en kruip dan terug in bed. Herhaal iedere 10 minuten.
Leuk om daar naast te liggen.
Ze is ook enkele keren naar beneden gaan liggen op de sofa, daar was het frisser...Maar ze ligt er blijkbaar niet zo gemakkellijk, en na enkele minuten is ze terug, terug naar de kraan, terug in bed, uit bed...
Iedere keer als ik pas vertrokken was in een deugddoende slaap (der onschuldigen - maar dat geloof je weer niet zeker ?) was er een blazende vrouw naast mij, een in- of uitspringende dame, een wandelende, zittende, liggende (maar niet stil !), kortom een je wakkermakende echtgenote. Ja, dat is de dame die reclameert als ik heel stilletjes en rustig lig te lezen 's nachts !
Mensen zijn nooit kontent, het is nu eens goe weer, en 't is weer niet goed !
Echt waar, voor mijne rug is dat heerlijk weer ! Ik voel me beter dan ooit. Zelfs de achtergrond pijn is dan stiller. En al die anderen lopen te blazen en te zuchten...
Er is nog heel veel open ruimte aan de noordpool en aan de zuidpool, maak rustig een zomeruitstapje, en laat mij genieten van dit heerlijke weer, stop met uw zagen, bidden en bezweren ! Ga naar een koud land ! Maar nee hoor, weet je waar ze naar toe gaan? Naar Marocco, Tunesie, Turkije...Of tussen de hitteweerkaatsende rotsen van de Ardeche...En hier zitten ze te zagen ???? 't Zal wel aan mij liggen, maar ik snap het mensDOM niet...
Ik heb een soortement melkstoeltje gekocht op de rommelmarkt, en ga dat ook versieren met pyrografie, ik denk in de richting van een keltische knoop, dat is altijd mooi. 5als je niet weet wat dat is, geef dan celtic knots in google, en ga in afbeeldingen...Gezien ? Mooi hé !
Allee, ik ga nog wat profiteren van 't goe weer, want morgen zal ik van de begrafenis in een onweer naar huis moeten rijden, een onweer dat zal duren tot vrijdag middag...info van de militaire troepsoldaten van t leger die zich onledig houden met die conste der meteorologie in de vroede gemeente van Munte..
tot de volgende ?
maandag, juli 17, 2006
identiteitskaart ???
Vanmorgen, al om 8.30 uur vertrokken naar het administratief centrum van de stad Oudenaarde...We waren de eersten om onze nieuwe pas af te halen.
De nieuwe pas is electronisch...Om hem te ontvangen moet je een pincode inbrengen en moet de stadsambtenaar hem activeren.
Leuk.
Vooral als je daar staat en de computer laat het afweten.
Uiteindelijk is het toch gelukt, na telefoontjes naar de centrale beheersdienst, maar daar bleek alles in orde. Dan gebeld naar de plaatselijke verantwoordelijke voor de server. Die bleek met verlof. Dan rondgebeld om te weten wie er eventueel wel was en die iets van servers kende.
Na 20 minuutjes had men al iemand gevonden.
10 seconden later was alles ok.
Dus opnieuw de computer opstarten...en ja hoor, het ging.
De menigte achter ons gaf tekenen van enthousiasme...
Nu hebben wij die kleine klootdinges in ons bezit.
We moeten onze pincode onthouden, om de pas te kunnen activeren
Bovendien is er nog een andere groter cijfercode die dient om de kaart te activeren, vergezeld van de pincode uiteraard, als de kaart door een of ander magnetisch verstoord zou geweest geworden zijn.
Dat nummer moet je bewaren op een veilige en terugtevinden plaats. Trouwboekje suggereerde de man. Ik dacht : "Weeral een bijbomende moeilijkheid voor de vele samenwondenden, die hebben geen zo'n document."
Ik heb gedacht aan tanteke...Waar zouden we dat document ooit bij haar terugvinden??? Hoe zou zij haar pincode onthouden???
Worden gepensioneerden die hun pincode niet kunnen onthouden nu verbannen ? Of simpelweg geliquideerd ?
Arm tanteke, binnenkort vinden we haar nog alleen terug op het moment dat we zelf ook dement zijn geworden..Kerdjuwe, 't goat toch gien woar zijn hé??
Nadien ben ik rechtstreeks, direct, meteen doorgereden naar de aquariumwinkel ter stede, een nieuwe darm en spuitstuk weest halen. Anny kan bijna niet meer gaan van de pijn in haren rug, en ik kan haar niet helpen, want ik mank aan dezelfde kant...Als we gelijk marcheren is er veel kans dat we omvallen, en marsjeren we niet gelijk, dan zal één van de twee wellicht een schouderontwrichting hebben...en nogaltijd een zere rugge...
We zijn een schoon koppel, manken en kalle...
Vandaag is de eerste dag van een drieweekse rustperiode...Veerle is in verlof, geen oppas, rust rust rust...Jaloers Zus ???
Allee, scheef ende krom groet ik u, tot de volgende...
De nieuwe pas is electronisch...Om hem te ontvangen moet je een pincode inbrengen en moet de stadsambtenaar hem activeren.
Leuk.
Vooral als je daar staat en de computer laat het afweten.
Uiteindelijk is het toch gelukt, na telefoontjes naar de centrale beheersdienst, maar daar bleek alles in orde. Dan gebeld naar de plaatselijke verantwoordelijke voor de server. Die bleek met verlof. Dan rondgebeld om te weten wie er eventueel wel was en die iets van servers kende.
Na 20 minuutjes had men al iemand gevonden.
10 seconden later was alles ok.
Dus opnieuw de computer opstarten...en ja hoor, het ging.
De menigte achter ons gaf tekenen van enthousiasme...
Nu hebben wij die kleine klootdinges in ons bezit.
We moeten onze pincode onthouden, om de pas te kunnen activeren
Bovendien is er nog een andere groter cijfercode die dient om de kaart te activeren, vergezeld van de pincode uiteraard, als de kaart door een of ander magnetisch verstoord zou geweest geworden zijn.
Dat nummer moet je bewaren op een veilige en terugtevinden plaats. Trouwboekje suggereerde de man. Ik dacht : "Weeral een bijbomende moeilijkheid voor de vele samenwondenden, die hebben geen zo'n document."
Ik heb gedacht aan tanteke...Waar zouden we dat document ooit bij haar terugvinden??? Hoe zou zij haar pincode onthouden???
Worden gepensioneerden die hun pincode niet kunnen onthouden nu verbannen ? Of simpelweg geliquideerd ?
Arm tanteke, binnenkort vinden we haar nog alleen terug op het moment dat we zelf ook dement zijn geworden..Kerdjuwe, 't goat toch gien woar zijn hé??
Nadien ben ik rechtstreeks, direct, meteen doorgereden naar de aquariumwinkel ter stede, een nieuwe darm en spuitstuk weest halen. Anny kan bijna niet meer gaan van de pijn in haren rug, en ik kan haar niet helpen, want ik mank aan dezelfde kant...Als we gelijk marcheren is er veel kans dat we omvallen, en marsjeren we niet gelijk, dan zal één van de twee wellicht een schouderontwrichting hebben...en nogaltijd een zere rugge...
We zijn een schoon koppel, manken en kalle...
Vandaag is de eerste dag van een drieweekse rustperiode...Veerle is in verlof, geen oppas, rust rust rust...Jaloers Zus ???
Allee, scheef ende krom groet ik u, tot de volgende...
zondag, juli 16, 2006
aquarium ? aqua over...
Vanmorgen staat Anny op, om de koffie te maken. Plots "Toon, Toon, kom !"
Ikke naar beneden...
Een of andere loebas van ne vis was er in geslaagd de spuitkop van de filter uit de aquarium te duwen...Zo'n 70 liter water vulde het huis...Je kunt niet geloven hoe ver zeven emmers water strekken. (Ik weet dat het zeven emmers waren: 5cm x 70cm x200 cm= 70 liters... Onze buren zullen wellicht ook ge-alarmeerd geweest geworden zijn...
Ik heb ook geholpen om op te dweilen, en natuurlijk zit ik hier nu dubbel toe te typen. Gene rommelmarkt vandaag ! Hopelijk genoeg in orde tegen de middag, want we zijn gevraagd bij Bart om te gaan BBQ-en. Forel op de BBQ, heerlijk !
Ik was juist mijn pillen gaan pakken, en zag dat het water weer onder de kas uit kwam. De darm van de spuitkop moet aangepast worden. Ander gaan we nog prijs hebben.
Maar 't is zondag, dus wachten en desnoods de pomp eens stilleggen.
Alles is opgelost, ik heb de buis kunnen vastleggen, alles is nu beveiligd. Morgen ga ik een nieuwe buis halen, die langer is, en bevestigd kan worden.
We hebben er nog nooit miserie mee gehad, maar ik had al tegen Anny gezegd dat deze buis wat tekort was naar mijn gedacht. Maar ja, we werken er ondertussen al twee drie jaar mee...
Nu, ons kot is proper gedweild, en dan nog op zondag !
Anny zit daar ook pompaf, haar rug doet natuurlijk ook pijn. Ze heeft ook al een pil gepakt tegen 't zeer.
Enfin, eigen schuld, dikke bult...Ik moest maar vroeger aan die darm gewerkt hebben, in plaats van er van te klappen. Maar ja, als je dan eens in de viswinkel bent, dan is het voor voeder of zo, en dan denk je niet aan die darm.
En ons leed zal nog niets zijn in vergelijking met dat van Caroline. 't Kind zal vannacht wellicht niet veel geslapen hebben. Zij is nog veel jonger dan Patrick, en daar dan alleen vallen. Ze heeft al een broer verloren aan een motorongeval, en nu haar man...
't Spookt al heel den tijd door mijne kop.
en zeggen dat er hier over een week een honderdjarige uit Bevere met zijn nieuwe vélo naar zijn eigen viering is gefietst... 't Zit toch allemaal raar in elkaar.
Gisteren op de rommelmarkt enkele rubberen moulen gevonden voor het maken van plaasteren beeldjes. Ik heb ze gekocht voor Els, ze moet altijd dingen maken en zoeken voor de kleuters, misschien kan ze daar ook eens een geschenkje mee maken voor de ouders, de grootouders, of weet ik veel wat voor feesten er nog allemaal zijn voor kleuters aktief bezig te houden.
Allee, ik ben er mee weg. Als er deze week eens gene blog is, niet verschieten hé, 't zal begrafenis zijn...
tot de volgende...bij leven en welzijn...
Ikke naar beneden...
Een of andere loebas van ne vis was er in geslaagd de spuitkop van de filter uit de aquarium te duwen...Zo'n 70 liter water vulde het huis...Je kunt niet geloven hoe ver zeven emmers water strekken. (Ik weet dat het zeven emmers waren: 5cm x 70cm x200 cm= 70 liters... Onze buren zullen wellicht ook ge-alarmeerd geweest geworden zijn...
Ik heb ook geholpen om op te dweilen, en natuurlijk zit ik hier nu dubbel toe te typen. Gene rommelmarkt vandaag ! Hopelijk genoeg in orde tegen de middag, want we zijn gevraagd bij Bart om te gaan BBQ-en. Forel op de BBQ, heerlijk !
Ik was juist mijn pillen gaan pakken, en zag dat het water weer onder de kas uit kwam. De darm van de spuitkop moet aangepast worden. Ander gaan we nog prijs hebben.
Maar 't is zondag, dus wachten en desnoods de pomp eens stilleggen.
Alles is opgelost, ik heb de buis kunnen vastleggen, alles is nu beveiligd. Morgen ga ik een nieuwe buis halen, die langer is, en bevestigd kan worden.
We hebben er nog nooit miserie mee gehad, maar ik had al tegen Anny gezegd dat deze buis wat tekort was naar mijn gedacht. Maar ja, we werken er ondertussen al twee drie jaar mee...
Nu, ons kot is proper gedweild, en dan nog op zondag !
Anny zit daar ook pompaf, haar rug doet natuurlijk ook pijn. Ze heeft ook al een pil gepakt tegen 't zeer.
Enfin, eigen schuld, dikke bult...Ik moest maar vroeger aan die darm gewerkt hebben, in plaats van er van te klappen. Maar ja, als je dan eens in de viswinkel bent, dan is het voor voeder of zo, en dan denk je niet aan die darm.
En ons leed zal nog niets zijn in vergelijking met dat van Caroline. 't Kind zal vannacht wellicht niet veel geslapen hebben. Zij is nog veel jonger dan Patrick, en daar dan alleen vallen. Ze heeft al een broer verloren aan een motorongeval, en nu haar man...
't Spookt al heel den tijd door mijne kop.
en zeggen dat er hier over een week een honderdjarige uit Bevere met zijn nieuwe vélo naar zijn eigen viering is gefietst... 't Zit toch allemaal raar in elkaar.
Gisteren op de rommelmarkt enkele rubberen moulen gevonden voor het maken van plaasteren beeldjes. Ik heb ze gekocht voor Els, ze moet altijd dingen maken en zoeken voor de kleuters, misschien kan ze daar ook eens een geschenkje mee maken voor de ouders, de grootouders, of weet ik veel wat voor feesten er nog allemaal zijn voor kleuters aktief bezig te houden.
Allee, ik ben er mee weg. Als er deze week eens gene blog is, niet verschieten hé, 't zal begrafenis zijn...
tot de volgende...bij leven en welzijn...
zaterdag, juli 15, 2006
Hard
Vanmorgen, ik lag nog in bed, rinkelde de telefoon. Een telefoontje zo vroeg in de morgen betekent gewoonlijk niet veel goeds. Ook nu weer. 't Was Caroline, haren Patrick is deze nacht overleden. We wisten wel dat hij in geen goede papieren zat, maar toch... 't Is de tweede kozijn van Anny in enkele maanden tijd die gestorven is, beiden aan kanker...Beiden jonger dan Anny.
Ne mens is toch maar niets hé...En Caroline, 't zal lastig zijn...zo alleen in een groot huis, en veel te vroeg.
Kort na Caroline ging de telefoon nog eens, Etienne, om te vragen of wij het al wisten. Etienne en Patrick deden het goed samen, en ze kwamen nu en dan eens samen. Hij was er ook niet goed van, en hij is zelf ook op de sukkel...'t Zal hem ook geen deugd doen.
Gisteren waren we samen met Jef Vanderdonck, en Herman Derudder en hun respectievelijke echtgenotes eens samen gekomen en zaten in een gezellig restaurantje te keuvelen. Ook daar werd gesproken over die en die die al weg waren. Hoe ouder je zelf word, hoe meer je geconfronteerd word met het heengaan van vrienden en kennissen. Zojuist ging de telefoon nog eens om de droeve mare te melden...Wellicht krijgen we nog wel enkele keren het nieuws te horen... Iedereen is er vol van, zo jong (53) en zo vitaal, dan plots ziek en zes maand later is hij er al niet meer.
'K ga stoppen, 't heeft geen zin verder te schrijven terwijl ik alleen daaraan kan denken.
tot morgen
Ne mens is toch maar niets hé...En Caroline, 't zal lastig zijn...zo alleen in een groot huis, en veel te vroeg.
Kort na Caroline ging de telefoon nog eens, Etienne, om te vragen of wij het al wisten. Etienne en Patrick deden het goed samen, en ze kwamen nu en dan eens samen. Hij was er ook niet goed van, en hij is zelf ook op de sukkel...'t Zal hem ook geen deugd doen.
Gisteren waren we samen met Jef Vanderdonck, en Herman Derudder en hun respectievelijke echtgenotes eens samen gekomen en zaten in een gezellig restaurantje te keuvelen. Ook daar werd gesproken over die en die die al weg waren. Hoe ouder je zelf word, hoe meer je geconfronteerd word met het heengaan van vrienden en kennissen. Zojuist ging de telefoon nog eens om de droeve mare te melden...Wellicht krijgen we nog wel enkele keren het nieuws te horen... Iedereen is er vol van, zo jong (53) en zo vitaal, dan plots ziek en zes maand later is hij er al niet meer.
'K ga stoppen, 't heeft geen zin verder te schrijven terwijl ik alleen daaraan kan denken.
tot morgen
donderdag, juli 13, 2006
Belgische Franken en VIS
De oude belgische frank staat weer even in de belangstelling...er zijn er nog miljarden in omloop. De reden ? Niet moeilijk, er zijn verzamelaars, maar vooral veel doodongelukkige mensen die ooit ons landje met een bezoek vereerden, en met zakken vol wisselgeld terug naar de heimat trokken om daar vast te stellen dat banken geen enkele interesse hebben voor muntstukken. Ik heb nog ergens een doosje staan met een tiental soorten muntstukjes in - met soorten bedoel ik nationaliteiten-.En ja, er zitten ook enkele briefjes in, briefjes met zo'n geringe muntwaarde dat we er nooit mee tot in de bank geraakt zijn. Nu zijn de meeste al weg, meegegeven met de een of andere "verzamelaar" of "verzamelaar" in spe...
Maar weet je wat zo leuk is, onze minister van Financiën heeft het besluit genomen dat het de laatste keer is dat er in officiële en openbare instellingen nog over frank gesproken wordt ! Nah !
Het weerbericht op de VRT zal nu gebracht worden door Euro Dequaedere...
Gisteren ben ik weest vissen, pardon, weest VISSEN !
Ik dacht al stillekens bij mijn eigen zichzelvens dat ik het niet meer kon, dag na dag werd ik geklopt door Luc...Ik zat al met reuzegrote complexen, die ik weliswaar stillekens onderhuids hield, maar niettemin...
Al mijn minderwaardigheidsgevoelens zijn nu weg! verschwunden, partie, gone with the wind !
Gisteren heb ik 8 (acht !) tinken ofte zeelten (tinca tinca voor de biologen onder u) gevangen, en geen kleintjes ! De kleinste was zowat 25 cm de grootste zowat 35 cm groot. Luc heeft er twee gevangen, en een karper.
Beiden hebben we dan nog heel wat blieken (en ik een blei waarvan we niet wisten dat die daar ook zaten) waaronder redelijk grote blieken van meer dan 25cm. En dan natuurlijk de kleine karpers... Je vangt daar karpertjes van 12 à 18 cm bij de vleet.
Jo, de eigenaar van de put, de zoon van pépé, had ons gevraagd de kleine karpers in een net te bewaren om op zijn andere vijver uit te zetten. Bij telling bleken er 30 in het net te zitten.
Jo zei ons dat hij nu al 240 van die kleine karpers heeft uitgezet in de kleine vijver. Zijn bedoeling is ze daar bij te voederen om te zien of ze op die manier merkelijk vlugger groeien dan normaal...We zullen zien, en wellicht binnen enkele jaren op enorm veel grote karpers kunnen gaan vissen.
Eén ding is zeker, daar op die putten moet je niet proberen met twee lijnen te vissen...Je kunt dat niet bijhouden. Er waren echt momenten waarop je in een minuut twee drie vissen ophaalde.In die put is het de wonderbare visvangst !
We hebben ons alletwee weer goed geamuseerd, veel gevangen en Luc was even blij met mijn 8 tinken als ik zelf...Maar zoals ik ze liever zelf vang, zal dat bij hem ook wel zo zijn. We jonnen het de ander wel, maar 't hemd is altijd nader dan 't rokje, anders zouden we geen lid zijn van het mensdom. Maar jaloezie is er niet tussen ons, we delen het lokaas, we delen de maden, we vissen met dezelfde onderlijnen (ik kan het weten, ik ben de hakenaanzetter met dienst) maar toch vissen we elk voor zich, en zijn we concurrenten net zo fel als we echte vrienden zijn, en dat laatste is duidelijk voor al wie ons ziet, en ziet hoe Luc voor mij zorgt en me helpt om mijn materiaal aan het water te krijgen.
Volgende week is er geen visdag...Luc is niet thuis, hij gaat het noordzeestrand onveilig maken. Hopelijk heeft hij goed weer en hebben hij en zijn Cecile een echte leuke deugddoende vakantie.
Allee, 'k ben er mee weg, see you to morrow ??
Maar weet je wat zo leuk is, onze minister van Financiën heeft het besluit genomen dat het de laatste keer is dat er in officiële en openbare instellingen nog over frank gesproken wordt ! Nah !
Het weerbericht op de VRT zal nu gebracht worden door Euro Dequaedere...
Gisteren ben ik weest vissen, pardon, weest VISSEN !
Ik dacht al stillekens bij mijn eigen zichzelvens dat ik het niet meer kon, dag na dag werd ik geklopt door Luc...Ik zat al met reuzegrote complexen, die ik weliswaar stillekens onderhuids hield, maar niettemin...
Al mijn minderwaardigheidsgevoelens zijn nu weg! verschwunden, partie, gone with the wind !
Gisteren heb ik 8 (acht !) tinken ofte zeelten (tinca tinca voor de biologen onder u) gevangen, en geen kleintjes ! De kleinste was zowat 25 cm de grootste zowat 35 cm groot. Luc heeft er twee gevangen, en een karper.
Beiden hebben we dan nog heel wat blieken (en ik een blei waarvan we niet wisten dat die daar ook zaten) waaronder redelijk grote blieken van meer dan 25cm. En dan natuurlijk de kleine karpers... Je vangt daar karpertjes van 12 à 18 cm bij de vleet.
Jo, de eigenaar van de put, de zoon van pépé, had ons gevraagd de kleine karpers in een net te bewaren om op zijn andere vijver uit te zetten. Bij telling bleken er 30 in het net te zitten.
Jo zei ons dat hij nu al 240 van die kleine karpers heeft uitgezet in de kleine vijver. Zijn bedoeling is ze daar bij te voederen om te zien of ze op die manier merkelijk vlugger groeien dan normaal...We zullen zien, en wellicht binnen enkele jaren op enorm veel grote karpers kunnen gaan vissen.
Eén ding is zeker, daar op die putten moet je niet proberen met twee lijnen te vissen...Je kunt dat niet bijhouden. Er waren echt momenten waarop je in een minuut twee drie vissen ophaalde.In die put is het de wonderbare visvangst !
We hebben ons alletwee weer goed geamuseerd, veel gevangen en Luc was even blij met mijn 8 tinken als ik zelf...Maar zoals ik ze liever zelf vang, zal dat bij hem ook wel zo zijn. We jonnen het de ander wel, maar 't hemd is altijd nader dan 't rokje, anders zouden we geen lid zijn van het mensdom. Maar jaloezie is er niet tussen ons, we delen het lokaas, we delen de maden, we vissen met dezelfde onderlijnen (ik kan het weten, ik ben de hakenaanzetter met dienst) maar toch vissen we elk voor zich, en zijn we concurrenten net zo fel als we echte vrienden zijn, en dat laatste is duidelijk voor al wie ons ziet, en ziet hoe Luc voor mij zorgt en me helpt om mijn materiaal aan het water te krijgen.
Volgende week is er geen visdag...Luc is niet thuis, hij gaat het noordzeestrand onveilig maken. Hopelijk heeft hij goed weer en hebben hij en zijn Cecile een echte leuke deugddoende vakantie.
Allee, 'k ben er mee weg, see you to morrow ??
woensdag, juli 12, 2006
Hip, hip, hip...
Eigenlijk doet dit feestelijk aan hé? Nochtans, niets is minder waar, het is een wreedaardig overblijfsel van de jodenvervolging en van de kruistochten.
Oorspronkelijk was het eigenlijk hep, hep, hep en dat was een afkorting van Jerusalem (maar dan in 't latijn Hie...en nog wat, vandaar de h, est perdida...Jerusalem is verloren.
De kreet werdt gebruikt bij jodenvervolgingen, en vermits dat een plezant feestje was (!) werd het kort nadien ook op meer gewone feestjes gebruikt...
Er is dus blijkbaar niets nieuws onder de zon, toen was er al rassenhaat, geloofsnaijver en dies meer, en dat is er nu nog.
Nu zitten we te kankeren op de islam en zijn fanatieke aanhangers, maar we hoeven niets van ze te leren, bij de verovering van Jerusalem door de kruisvaarders werd iedereen die een arabische kledij droeg, man, vrouw, kind over de kling gejaagd ( Heer, wat moeten wij doen met de kristenen die daar ook nog wonen? - Dood ze allemaal, zij gaan toch recht naar de eeuwige zaligheid!) Geschiedsschrijvers verhalen dat de kruisvaarders tot de knieën in het bloed liepen...
Hopelijk lezen die fanatieke islambelijders dat niet, anders staat ons nog wat te wachten.
Heb je ook geleerd hoe Spanje "bevrijd" werd van de Moren? Leuke start om ons verdraagzaamheid aan te leren hé?
Mieke liet me weten dat 11 juli toch een feest is, haren Jan verjaart dan??? En vandaag verjaart Martine, mijn buurvrouw...Weeral feest... Of niet, want ze komt ook stillekens aan de leeftijd waarop vrouwen helemaal niet graag meer herinnerd worden aan de jaren...Niettemin, van hier, van achter mijne computer (zo dat niemand er ergenis kan aan hebben) drie dikke zoenen aan Martine en nog vééééle jaren ! Sorry Eddy, 't is niet de bedoeling je onder de duiven teschieten, hooguit je eens wat wakker houden, want vannacht heb je weer een heel bos afgezaagd. Het is lastig weet je, als je zelf niet kunt slapen om door de muur heen het sonore geronk van je buur te horen...Enfin, je kunt er maar deugd van hebben, en het is niet omdat ik wakker lig dat heel de wereld moet waken hé.
De zon is weer volle bak present, gisteren was er nog nu en dan een wolkje, maar nu een helder blauwe hemel. Zo van dat heel lichtblauw bijna wit, waarvoor de vlaamse schilders zo beneden werden. En effectief, de hemel is in het zuiden veel blauwer...Vandaar misschien dat Verhafstoot zo graag in Italië zit ?
Hier naast mij staan voor het moment weer 6 soorten orchideeën te bloeien, en er staan er nog enkele in bot. Het is een wonder hoe goed die bloemen het hier doen. Ik denk dat het te wijten is aan mijn aquarium, die zorgt dat er hier steeds een hoge luchtvochtigheid is, en dat is wat deze orchideeën nodig hebben. Er staat onder andere een paarsrode phallaenopsis te bloeien, die reeds onafgebroken bloeit sinds moederdag van vorig jaar...meer dan een jaar aan een stuk schenkt die plant ons mooie bloemen. Het is alleen jammer dat de meeste orchideeplanten niet zo mooi zijn, meestal zijn het kleine onbetekenende planten, of grote groene saaie bladeren. De enige die nog enige charme heeft ook als hij niet bloeit is de dendrobium, maar dat is dan ook een die weinig verkocht wordt omdat hij moeilijk weer aan de bloei te krijgen is...Hier staat er een met groene blomen met een paars hart, met een tiental bloemen op een stengel te pronken...voor de Xte maal.... Er staat hier ook een bekerplant, je weet wel, zo'n plant met grote roodbruine bekers , insektenetende planten. Vraag het maar na, iedere bloemist zegt dat je dat maar een jaar kunt houden. Hier staat er een al 4 jaar, en ieder jaar produceert hij weer van die mooie bekers om de vliegen te vangen. Wellicht ook tengevolge van mijne akvarium ?
Anny en ik houden van bloemen, en hebben maar een probleem...Te weinig plaats om bloemen te zetten.
Tot morgen ?
Oorspronkelijk was het eigenlijk hep, hep, hep en dat was een afkorting van Jerusalem (maar dan in 't latijn Hie...en nog wat, vandaar de h, est perdida...Jerusalem is verloren.
De kreet werdt gebruikt bij jodenvervolgingen, en vermits dat een plezant feestje was (!) werd het kort nadien ook op meer gewone feestjes gebruikt...
Er is dus blijkbaar niets nieuws onder de zon, toen was er al rassenhaat, geloofsnaijver en dies meer, en dat is er nu nog.
Nu zitten we te kankeren op de islam en zijn fanatieke aanhangers, maar we hoeven niets van ze te leren, bij de verovering van Jerusalem door de kruisvaarders werd iedereen die een arabische kledij droeg, man, vrouw, kind over de kling gejaagd ( Heer, wat moeten wij doen met de kristenen die daar ook nog wonen? - Dood ze allemaal, zij gaan toch recht naar de eeuwige zaligheid!) Geschiedsschrijvers verhalen dat de kruisvaarders tot de knieën in het bloed liepen...
Hopelijk lezen die fanatieke islambelijders dat niet, anders staat ons nog wat te wachten.
Heb je ook geleerd hoe Spanje "bevrijd" werd van de Moren? Leuke start om ons verdraagzaamheid aan te leren hé?
Mieke liet me weten dat 11 juli toch een feest is, haren Jan verjaart dan??? En vandaag verjaart Martine, mijn buurvrouw...Weeral feest... Of niet, want ze komt ook stillekens aan de leeftijd waarop vrouwen helemaal niet graag meer herinnerd worden aan de jaren...Niettemin, van hier, van achter mijne computer (zo dat niemand er ergenis kan aan hebben) drie dikke zoenen aan Martine en nog vééééle jaren ! Sorry Eddy, 't is niet de bedoeling je onder de duiven teschieten, hooguit je eens wat wakker houden, want vannacht heb je weer een heel bos afgezaagd. Het is lastig weet je, als je zelf niet kunt slapen om door de muur heen het sonore geronk van je buur te horen...Enfin, je kunt er maar deugd van hebben, en het is niet omdat ik wakker lig dat heel de wereld moet waken hé.
De zon is weer volle bak present, gisteren was er nog nu en dan een wolkje, maar nu een helder blauwe hemel. Zo van dat heel lichtblauw bijna wit, waarvoor de vlaamse schilders zo beneden werden. En effectief, de hemel is in het zuiden veel blauwer...Vandaar misschien dat Verhafstoot zo graag in Italië zit ?
Hier naast mij staan voor het moment weer 6 soorten orchideeën te bloeien, en er staan er nog enkele in bot. Het is een wonder hoe goed die bloemen het hier doen. Ik denk dat het te wijten is aan mijn aquarium, die zorgt dat er hier steeds een hoge luchtvochtigheid is, en dat is wat deze orchideeën nodig hebben. Er staat onder andere een paarsrode phallaenopsis te bloeien, die reeds onafgebroken bloeit sinds moederdag van vorig jaar...meer dan een jaar aan een stuk schenkt die plant ons mooie bloemen. Het is alleen jammer dat de meeste orchideeplanten niet zo mooi zijn, meestal zijn het kleine onbetekenende planten, of grote groene saaie bladeren. De enige die nog enige charme heeft ook als hij niet bloeit is de dendrobium, maar dat is dan ook een die weinig verkocht wordt omdat hij moeilijk weer aan de bloei te krijgen is...Hier staat er een met groene blomen met een paars hart, met een tiental bloemen op een stengel te pronken...voor de Xte maal.... Er staat hier ook een bekerplant, je weet wel, zo'n plant met grote roodbruine bekers , insektenetende planten. Vraag het maar na, iedere bloemist zegt dat je dat maar een jaar kunt houden. Hier staat er een al 4 jaar, en ieder jaar produceert hij weer van die mooie bekers om de vliegen te vangen. Wellicht ook tengevolge van mijne akvarium ?
Anny en ik houden van bloemen, en hebben maar een probleem...Te weinig plaats om bloemen te zetten.
Tot morgen ?
dinsdag, juli 11, 2006
Leeuw
11 juli, Vlaamse Feestdag...
Ik belde naar de coiffeur, sorry, de kapper, en mag om 11.15 mijn haar laten afdoen...Toen ik het op de kalender zette, om het niet te vergeten, zag ik dat het 11 juli was...
Mijne kapper en ikke hebben dus nog altijd niet het gevoel dat het een Feest-dag is.
da's ook normaal, want al die feestdagen en andere speciale dagen... dag van de grootouders, moedertjesdag, vaderdag (hier geen verkleinwoordje ?vader = niet lief?) dag van de secretaresse, dag van den arbeid, nieuwjaar, oudejaar, dag van de holebi, dag van de soepeters, dag van de weet ik veel...
Weet je wie er met de wildgroei van feestdagen (?) goed is ? Juist ja, de neringdoenders, bloemetje voor ... een geschenkje voor...een speelgoedje, een masker en verkleedkledij...enz enz
Neem nu halloween...men heeft er zelfs geen vlaamse naam voor gevonden, dat is pas sinds enkele jaren...Onze kinderen kenden dat niet, of amper door nieuwsberichten uit de VS, maar onze kleinkinderen ? Ho maar !
Nu kan je zeggen, hoe meer feestjes..., maar zo is jammer genoeg het leven niet. Als we brood op de plank willen, dan komt dat er niet met feestjes, tenzij je neringdoender bent natuurlijk, maar jij feest dan expleciet niet, nee jij bent de werkende kracht achter die feestjes.
Waarom doe je ons dat aan? Denk je nu echt dat het plezant is om steeds, al maar door, naar een hoogtepunt in het jaar geduwd te worden? Als je er nog enkele bijmaakt, dan leven we binnenkort op een hoogplateau, zonder echte hoogtepunten om naar uit te zien.
en dan kun je weer beginnen met het invoeren van "echte" feesten...en al die geïmporteerde vergeten, of is het zo simpel niet ? Weet je wat, ik ben al enkele jaren geleden begonnen met alleen nog mee te doen met de feesten die er al waren in mijn jongejaren, ik heb daar meer dan genoeg aan.
Eén uitzondering, vroeger vierden we geen verjaardagen, er werd zelfs geen proficiat gezegd. Waar men wel een klein beetje aandacht kreeg, dat was op je feestdag, de dag van de heilige die ook jou naam droeg... Uitgenomen in mijn geval... Suzanne kreeg een proficiat op haar feestdag, Pierre op de zijne, Lieve op de hare...Ikke niet...Ik had te veel feestdagen, er zijn héél véél heilige Antoniussen, maar voor mij was er dus geen één ! Ik ben altijd een sukkelaar geweest, je ziet het nog aan mij, hoe een mager onderkomen vernepelingske ik ben.
Dus zodra ik op mijn eigen begonnen ben, en zelf een gezin had, geen feestdagen meer, maar verjaardagen, dat had iedereen, geen discriminatie meer bij mij !
Nogal een geluk dat ik er geen ene heb die geboren is op 29 februari...
Ik heb onlangs nog verteld dat mijn vader een man met humor was, een staaltje ?
Je moet weten dat wij bij ons thuis niet in de keuken aten, neen wij aten in de "salle à manger", niet dat we het hoog in de bol hadden, neen, het had een medische grond. Ik was als kind zeer vaak en zeer zwaar ziek, en onder de keukenvloer was de regenwaterciterne gemetst, volgens de huisdokter was dat niet goed, en dus leefden wij in de salle à manger, daar was het een warme "planché", een plankenvloer. Ons moeder kookte in de keuken, en kwam dan de gang door naar de eetkamer om het eten op tafel te zetten. Die gang was wel een een 7 à8 meter lang, ons moeder heeft veel kilometers gelopen door mijn gezondheid...
Marr nu terug naar ons pa. Op een middag kwam pa thuis om te eten. In plaats van zich te zetten, bleef hij met beide handen op de tafel geleund staan, en vroeg ons moeder "hebt ge een tas?" Toen ons moeder vroeg waarom hij een tas moest hebben, zei ons vader, "haal eens een tas!" Ons ma naar de keuken, vader bekeek de tas ..."Heb je geen groter tas ?" ons moeder knikte. "haal eens een groter tas" Ons ma terug naar de keuken. Wij zaten met ons allen wat verbauwereerd naar ons vader te kijken. Ons moeder kwam met een grotere tas. Pa bekeek die zorgvuldig..." Heb je geen groter tas ?" Ons ma zei "Nee, en waarvoor moet jij die tas hebben?"
Awel, zei ons vader, er is vandaag een vent op mijn bureel geweest, met een neus, neen, hij kan niet in die tas...
Ons moeder deed veel kilometers van de keuken naar de eetplaats...
Wij aten smakelijk onze patattten in een putje. (een grote hoop aardappelpuree waarin we met een vork een putje maakten, en waar ons moeder dan hazelnotenbruin gebakken boter goot, heerlijk !) Ik heb wel cholesterol, maar toen, toen bestond dat gelukkig nog niet.
tot morgen?
Ik belde naar de coiffeur, sorry, de kapper, en mag om 11.15 mijn haar laten afdoen...Toen ik het op de kalender zette, om het niet te vergeten, zag ik dat het 11 juli was...
Mijne kapper en ikke hebben dus nog altijd niet het gevoel dat het een Feest-dag is.
da's ook normaal, want al die feestdagen en andere speciale dagen... dag van de grootouders, moedertjesdag, vaderdag (hier geen verkleinwoordje ?vader = niet lief?) dag van de secretaresse, dag van den arbeid, nieuwjaar, oudejaar, dag van de holebi, dag van de soepeters, dag van de weet ik veel...
Weet je wie er met de wildgroei van feestdagen (?) goed is ? Juist ja, de neringdoenders, bloemetje voor ... een geschenkje voor...een speelgoedje, een masker en verkleedkledij...enz enz
Neem nu halloween...men heeft er zelfs geen vlaamse naam voor gevonden, dat is pas sinds enkele jaren...Onze kinderen kenden dat niet, of amper door nieuwsberichten uit de VS, maar onze kleinkinderen ? Ho maar !
Nu kan je zeggen, hoe meer feestjes..., maar zo is jammer genoeg het leven niet. Als we brood op de plank willen, dan komt dat er niet met feestjes, tenzij je neringdoender bent natuurlijk, maar jij feest dan expleciet niet, nee jij bent de werkende kracht achter die feestjes.
Waarom doe je ons dat aan? Denk je nu echt dat het plezant is om steeds, al maar door, naar een hoogtepunt in het jaar geduwd te worden? Als je er nog enkele bijmaakt, dan leven we binnenkort op een hoogplateau, zonder echte hoogtepunten om naar uit te zien.
en dan kun je weer beginnen met het invoeren van "echte" feesten...en al die geïmporteerde vergeten, of is het zo simpel niet ? Weet je wat, ik ben al enkele jaren geleden begonnen met alleen nog mee te doen met de feesten die er al waren in mijn jongejaren, ik heb daar meer dan genoeg aan.
Eén uitzondering, vroeger vierden we geen verjaardagen, er werd zelfs geen proficiat gezegd. Waar men wel een klein beetje aandacht kreeg, dat was op je feestdag, de dag van de heilige die ook jou naam droeg... Uitgenomen in mijn geval... Suzanne kreeg een proficiat op haar feestdag, Pierre op de zijne, Lieve op de hare...Ikke niet...Ik had te veel feestdagen, er zijn héél véél heilige Antoniussen, maar voor mij was er dus geen één ! Ik ben altijd een sukkelaar geweest, je ziet het nog aan mij, hoe een mager onderkomen vernepelingske ik ben.
Dus zodra ik op mijn eigen begonnen ben, en zelf een gezin had, geen feestdagen meer, maar verjaardagen, dat had iedereen, geen discriminatie meer bij mij !
Nogal een geluk dat ik er geen ene heb die geboren is op 29 februari...
Ik heb onlangs nog verteld dat mijn vader een man met humor was, een staaltje ?
Je moet weten dat wij bij ons thuis niet in de keuken aten, neen wij aten in de "salle à manger", niet dat we het hoog in de bol hadden, neen, het had een medische grond. Ik was als kind zeer vaak en zeer zwaar ziek, en onder de keukenvloer was de regenwaterciterne gemetst, volgens de huisdokter was dat niet goed, en dus leefden wij in de salle à manger, daar was het een warme "planché", een plankenvloer. Ons moeder kookte in de keuken, en kwam dan de gang door naar de eetkamer om het eten op tafel te zetten. Die gang was wel een een 7 à8 meter lang, ons moeder heeft veel kilometers gelopen door mijn gezondheid...
Marr nu terug naar ons pa. Op een middag kwam pa thuis om te eten. In plaats van zich te zetten, bleef hij met beide handen op de tafel geleund staan, en vroeg ons moeder "hebt ge een tas?" Toen ons moeder vroeg waarom hij een tas moest hebben, zei ons vader, "haal eens een tas!" Ons ma naar de keuken, vader bekeek de tas ..."Heb je geen groter tas ?" ons moeder knikte. "haal eens een groter tas" Ons ma terug naar de keuken. Wij zaten met ons allen wat verbauwereerd naar ons vader te kijken. Ons moeder kwam met een grotere tas. Pa bekeek die zorgvuldig..." Heb je geen groter tas ?" Ons ma zei "Nee, en waarvoor moet jij die tas hebben?"
Awel, zei ons vader, er is vandaag een vent op mijn bureel geweest, met een neus, neen, hij kan niet in die tas...
Ons moeder deed veel kilometers van de keuken naar de eetplaats...
Wij aten smakelijk onze patattten in een putje. (een grote hoop aardappelpuree waarin we met een vork een putje maakten, en waar ons moeder dan hazelnotenbruin gebakken boter goot, heerlijk !) Ik heb wel cholesterol, maar toen, toen bestond dat gelukkig nog niet.
tot morgen?
maandag, juli 10, 2006
Sente 'Malberga
Eigenlijk Sinte Amelberga...'t Is vandaag.
3 dagen geleden kwamen de dansende nar, trommel en fluitje ons uitnodigen naar "Het Feest"...Deze eeuwenoude traditie gaat gelukkig nog steeds door. Bij de viering van Amerika's 200° verjaardag, waren trommel en fluitje met de dansende nar, een van de attracties from the old country die het feest moesten opluisteren.
Vandaag gaat al wie op mater woont (en nog te been is - ikke niet dus...) gaan kijken naar de paardenommegang. Gewoonlijk zitten we hier met rond de 300 paarden in de stoet. Ste Amelberga is dan ook het grootste paardenfeest in de wijde omtrek. Zelfs uit Temse en het verre Groot Hertogdom Luxemburg komen ze hier met hun paarden naar de processie. (Beide plaatsen vereren ook Ste Amelberga...)
Nadien worden alle "kapellekens" heel godsvruchtig aangedaan door alle bezoekers, en tegen 15 uur is het moeilijk nog iemand te vinden die nog zinnige praat vertelt... Het is één groot ja grandioos dorpsfeest, zoals je nergens anders nog vindt.
Altijd op 10 juli, als je er nog nooit was, stip het maar aan en kom volgend jaar maar eens zien.
300 paarden die eerst de lange ommegang doen, en dan drie keer rond de kerk rijden, een keer op stap, een keer op draf en een keer in galop. Gelukkig is het meestal droog weer, en strooit men in de bochten zand tegen het uitglijden, maar nu en dan zie je toch een paard een schuiver maken. Gelukkig heb ik nog nooit erge dingen gezien of zelfs ook maar gehoord. Sente Malberga zorgt voor haar vereeders denken wij dan maar.
Wie Sente Malberga was ? Een luxemburgse schone adellijke juffrouw, die katholiek was, en als strijdmiddel der kerk werd ingezet tegen de verliefde Karel Martel (den diene met de hamer) die nog van 't oud geloof was in Thor en Wodan en co.
Sente Malberga wou (mocht) haar bloemekee niet laten plukken door een ongedoopte heiden, en moest vluchten, hier stichtte ze een klooster (Waar is er daar één spoor van te vinden ?) en wist ze in de Sente Amelbergabron water te scheppen in een stramijne (een vergiet). Op de vlucht stapte ze in de Schelde op de sterke rug van een grote steur, en die zwom met haar tot in Temse waar ze ook een en ander mirakel verrichte... Nu weet je ook waarom ze ginder ook haar vereren...
De werkelijkheid zal wellicht een zoveelste poging geweest zijn om het katholijke geloof tot in het heersende koningshuis te krijgen. Maar eigenlijk doet dat er allemaal niet toe. We hebben hier een prachtig eeuwenoud feest, en nu nog lopen hier in het dorp mooie amelbergaatjes rond. Nu kort men de naam gewoonlijk in tot Bergske of zoiets.
Zie, ik kan er mijn eigen weer niet van weerhouden om de echte roots te proberen te vinden...Ik heb het al gezegd, ik lees te veel... Nu één voordeel heeft dat toch al gehad voor mijn lieflijke Mater, toen onze voormalige goede pastoor Georges Van Hoolandt bezig was een historisch werk te schrijven over Mater, dan heeft hij hier heel wat documentatie gehaald en verwerkt in zijn boek. Hij vond het tof dat een inwijkeling zoveel wist over de proche (parochie). Georges was de laatste echte dorpspastoor die we hadden, jaarlijks tot twee keer op bezoek komend. Nu moeten de pastoors meerdere proches bijhouden, en we zien hem nooit meer.
Gisterenavond is het feest begonnen, met de inhaling van trommel en fluitje die op de bijna 100 km lange wegen en weggetjes van Mater hebben gedanst, getrommeld en gefijferd. Met luide kanonschoten werden ze bij hun thuiskomst op het dorpsplein verwelkomt, en de echte begonnen dan al de kapellekes te doen... Ooit heb ik Louis Baeke zaliger weten zoeken naar zijn auto...Hij vond hem 's anderendaags terug toen ze hem kwamen zeggen dat hij in de weg stond voor de paardenommegang.
Mater, zalig dorp op de heuvels van onze mooie Vlaamse Ardennen. Het is jammer dat je nu ook behoort tot die dorpen die plots, uit het niets, verklaart worden tot aantrekkelijke woonzone. De grote (lelijke) grote villa's en fermette-achtige ondingen vervuilen de mooie eindeloze golvende velden. Grote lelijke blauwwitte vette koeien hebben de melkkoeien vervangen. Ik zie geen boer meer met een ossegespan op het veld, neen nu brullen daar verschrikkelijke grote en alles verpletterende tractoren... Mater is verkaveld door de landbouwverkaveling, en alle grachten zijn verdwenen. Nu zijn hier ook gronderosie en modderstromen ons deel (Gelukkig woon ik boven op de berg !) Als je Mater nog wil zien, wacht dan niet tot het volstaat met fiscale Nederlandse vluchtelingen-villa's...
Tot morgen ?
3 dagen geleden kwamen de dansende nar, trommel en fluitje ons uitnodigen naar "Het Feest"...Deze eeuwenoude traditie gaat gelukkig nog steeds door. Bij de viering van Amerika's 200° verjaardag, waren trommel en fluitje met de dansende nar, een van de attracties from the old country die het feest moesten opluisteren.
Vandaag gaat al wie op mater woont (en nog te been is - ikke niet dus...) gaan kijken naar de paardenommegang. Gewoonlijk zitten we hier met rond de 300 paarden in de stoet. Ste Amelberga is dan ook het grootste paardenfeest in de wijde omtrek. Zelfs uit Temse en het verre Groot Hertogdom Luxemburg komen ze hier met hun paarden naar de processie. (Beide plaatsen vereren ook Ste Amelberga...)
Nadien worden alle "kapellekens" heel godsvruchtig aangedaan door alle bezoekers, en tegen 15 uur is het moeilijk nog iemand te vinden die nog zinnige praat vertelt... Het is één groot ja grandioos dorpsfeest, zoals je nergens anders nog vindt.
Altijd op 10 juli, als je er nog nooit was, stip het maar aan en kom volgend jaar maar eens zien.
300 paarden die eerst de lange ommegang doen, en dan drie keer rond de kerk rijden, een keer op stap, een keer op draf en een keer in galop. Gelukkig is het meestal droog weer, en strooit men in de bochten zand tegen het uitglijden, maar nu en dan zie je toch een paard een schuiver maken. Gelukkig heb ik nog nooit erge dingen gezien of zelfs ook maar gehoord. Sente Malberga zorgt voor haar vereeders denken wij dan maar.
Wie Sente Malberga was ? Een luxemburgse schone adellijke juffrouw, die katholiek was, en als strijdmiddel der kerk werd ingezet tegen de verliefde Karel Martel (den diene met de hamer) die nog van 't oud geloof was in Thor en Wodan en co.
Sente Malberga wou (mocht) haar bloemekee niet laten plukken door een ongedoopte heiden, en moest vluchten, hier stichtte ze een klooster (Waar is er daar één spoor van te vinden ?) en wist ze in de Sente Amelbergabron water te scheppen in een stramijne (een vergiet). Op de vlucht stapte ze in de Schelde op de sterke rug van een grote steur, en die zwom met haar tot in Temse waar ze ook een en ander mirakel verrichte... Nu weet je ook waarom ze ginder ook haar vereren...
De werkelijkheid zal wellicht een zoveelste poging geweest zijn om het katholijke geloof tot in het heersende koningshuis te krijgen. Maar eigenlijk doet dat er allemaal niet toe. We hebben hier een prachtig eeuwenoud feest, en nu nog lopen hier in het dorp mooie amelbergaatjes rond. Nu kort men de naam gewoonlijk in tot Bergske of zoiets.
Zie, ik kan er mijn eigen weer niet van weerhouden om de echte roots te proberen te vinden...Ik heb het al gezegd, ik lees te veel... Nu één voordeel heeft dat toch al gehad voor mijn lieflijke Mater, toen onze voormalige goede pastoor Georges Van Hoolandt bezig was een historisch werk te schrijven over Mater, dan heeft hij hier heel wat documentatie gehaald en verwerkt in zijn boek. Hij vond het tof dat een inwijkeling zoveel wist over de proche (parochie). Georges was de laatste echte dorpspastoor die we hadden, jaarlijks tot twee keer op bezoek komend. Nu moeten de pastoors meerdere proches bijhouden, en we zien hem nooit meer.
Gisterenavond is het feest begonnen, met de inhaling van trommel en fluitje die op de bijna 100 km lange wegen en weggetjes van Mater hebben gedanst, getrommeld en gefijferd. Met luide kanonschoten werden ze bij hun thuiskomst op het dorpsplein verwelkomt, en de echte begonnen dan al de kapellekes te doen... Ooit heb ik Louis Baeke zaliger weten zoeken naar zijn auto...Hij vond hem 's anderendaags terug toen ze hem kwamen zeggen dat hij in de weg stond voor de paardenommegang.
Mater, zalig dorp op de heuvels van onze mooie Vlaamse Ardennen. Het is jammer dat je nu ook behoort tot die dorpen die plots, uit het niets, verklaart worden tot aantrekkelijke woonzone. De grote (lelijke) grote villa's en fermette-achtige ondingen vervuilen de mooie eindeloze golvende velden. Grote lelijke blauwwitte vette koeien hebben de melkkoeien vervangen. Ik zie geen boer meer met een ossegespan op het veld, neen nu brullen daar verschrikkelijke grote en alles verpletterende tractoren... Mater is verkaveld door de landbouwverkaveling, en alle grachten zijn verdwenen. Nu zijn hier ook gronderosie en modderstromen ons deel (Gelukkig woon ik boven op de berg !) Als je Mater nog wil zien, wacht dan niet tot het volstaat met fiscale Nederlandse vluchtelingen-villa's...
Tot morgen ?
zondag, juli 09, 2006
goegelen, messengeren, chatten, isimissen...
Ik heb onlangs een dikke van dale weggeworpen wegens ouderdomsverschijnselen. Eigenlijk was die dikke helemaal niet dik, één boekdeel ! Nu heb ik er in de plaats een van drie boekdelen, die dus veel recenter is, maar helemaal nog niet up to date...
Ik heb vastgesteld dat onze taal wel veel meer woorden bevat, maar bijna niet rijker is geworden. De enige nederlandstalige (?) uitbreiding is het surinaams..., al de rest is import.
Vroeger noemden we dat bastaardwoorden.
Wellicht hebben we nu gewoon een bastaard-taal ?
Een onechte taal, dat is één synoniem voor bastaardtaal. Een kind zonder vader, of van een vreemde vader ... Tegenwoordig zijn er veel zo ! Heelwat jonge paren paren zonder echtparen te zijn...ze paren wel echt, met als gevolg dat Vlaanderen nu wellicht volloopt met bastaarden !
Het klinkt afgrijselijk hé ! Hopelijk is dat alleen een kreet uit de pen van een stilaan archaïsche grootvader. Alhoewel... Hoe zit de wet eigenlijk ineen wat betreft erfenissen en co ? Is dat al voorzien ? Ik heb er geen gedacht van, maar als het nog niet bestaat, dan wordt het wel hoog tijd, precies zoals het hoog tijd wordt al die koppeltjes die nu samenwonen, een of ander wettelijk statuut te geven...Of is dat er al ?
Ik weet wel dat een decroo (met kleine d, daar droomt hij al jaren van in al zijn bescheidenheid als eerste burger van het land - na de koning- zoals hij zelf zegt) al jaren geleden wettelijk gescheiden was van tafel en bed, om fiscale redenen... Hij woont wel nog altijd gelukkig samen met zijn antwerpse van de franstalige bourgeoisie... Maar dan stammen zijn kinderen toch nog uit een wettelijke verbintenis, maar die kinderen van nu ?
Ik ben eerlijk gezegd niet tegen dat samenwonen, als je al de miserie hebt gezien van een (v)echtscheiding...dan krijg je plots wel een andere kijk op het huwelijkse stelsel. En het is ook veel minder zondig denk ik, want een gescheiden persoon mag van het vaticaan eigenlijk geen communie meer ontvangen, maar ik heb nog nooit iets dergelijks gelezen ten opzichte van de samenwonenden ???
Wat ik wel onlangs las: in Afrika laat men de katholieke priester wel trouwen, omdat dat daar in beter in overeenstemming is met de mentaliteit... ? Ik weet niet in hoever dat juist is, weet u daar iets meer van? Mij zou het niet heel erg verwonderen, de aanpassing van de kerk aan de zeden en gewoonten van het land zijn talrijk...Denk maar eens aan de heiligverklaring van Confucius (Koeng Foe Tsé) die eeuwen voor Kristus leefde??? En zo zijn er legio voorbeelden.
Ik lees wellicht te veel... Ik voldoe perfect aan de criteria waarom vroeger de gewone mens (Het plebs) zelfs de bijbel niet mocht lezen.
Allee, genoeg doordenkertjes voor vandaag... Mijn boek over Byzantium is uit, binnenkort zit ik te memmen over de invloed van de Franse revolutie op ons doen en denken, de boerenkrijg en de rechten van de mens, de code panoleon en zo voort. Maar wacht maar wat, want het is een verdomd moeilijk wetenschappelijke studie...Ik ga er maar traag doorgeraken, ne oude mens kan zich niet zo lang meer concentreren hé.
Tot de volgende ... Ik ga luiteren naar Kroentje Cucke, op de radio...
Ik heb vastgesteld dat onze taal wel veel meer woorden bevat, maar bijna niet rijker is geworden. De enige nederlandstalige (?) uitbreiding is het surinaams..., al de rest is import.
Vroeger noemden we dat bastaardwoorden.
Wellicht hebben we nu gewoon een bastaard-taal ?
Een onechte taal, dat is één synoniem voor bastaardtaal. Een kind zonder vader, of van een vreemde vader ... Tegenwoordig zijn er veel zo ! Heelwat jonge paren paren zonder echtparen te zijn...ze paren wel echt, met als gevolg dat Vlaanderen nu wellicht volloopt met bastaarden !
Het klinkt afgrijselijk hé ! Hopelijk is dat alleen een kreet uit de pen van een stilaan archaïsche grootvader. Alhoewel... Hoe zit de wet eigenlijk ineen wat betreft erfenissen en co ? Is dat al voorzien ? Ik heb er geen gedacht van, maar als het nog niet bestaat, dan wordt het wel hoog tijd, precies zoals het hoog tijd wordt al die koppeltjes die nu samenwonen, een of ander wettelijk statuut te geven...Of is dat er al ?
Ik weet wel dat een decroo (met kleine d, daar droomt hij al jaren van in al zijn bescheidenheid als eerste burger van het land - na de koning- zoals hij zelf zegt) al jaren geleden wettelijk gescheiden was van tafel en bed, om fiscale redenen... Hij woont wel nog altijd gelukkig samen met zijn antwerpse van de franstalige bourgeoisie... Maar dan stammen zijn kinderen toch nog uit een wettelijke verbintenis, maar die kinderen van nu ?
Ik ben eerlijk gezegd niet tegen dat samenwonen, als je al de miserie hebt gezien van een (v)echtscheiding...dan krijg je plots wel een andere kijk op het huwelijkse stelsel. En het is ook veel minder zondig denk ik, want een gescheiden persoon mag van het vaticaan eigenlijk geen communie meer ontvangen, maar ik heb nog nooit iets dergelijks gelezen ten opzichte van de samenwonenden ???
Wat ik wel onlangs las: in Afrika laat men de katholieke priester wel trouwen, omdat dat daar in beter in overeenstemming is met de mentaliteit... ? Ik weet niet in hoever dat juist is, weet u daar iets meer van? Mij zou het niet heel erg verwonderen, de aanpassing van de kerk aan de zeden en gewoonten van het land zijn talrijk...Denk maar eens aan de heiligverklaring van Confucius (Koeng Foe Tsé) die eeuwen voor Kristus leefde??? En zo zijn er legio voorbeelden.
Ik lees wellicht te veel... Ik voldoe perfect aan de criteria waarom vroeger de gewone mens (Het plebs) zelfs de bijbel niet mocht lezen.
Allee, genoeg doordenkertjes voor vandaag... Mijn boek over Byzantium is uit, binnenkort zit ik te memmen over de invloed van de Franse revolutie op ons doen en denken, de boerenkrijg en de rechten van de mens, de code panoleon en zo voort. Maar wacht maar wat, want het is een verdomd moeilijk wetenschappelijke studie...Ik ga er maar traag doorgeraken, ne oude mens kan zich niet zo lang meer concentreren hé.
Tot de volgende ... Ik ga luiteren naar Kroentje Cucke, op de radio...
zaterdag, juli 08, 2006
Blond, groene ogen, 1.74 m en woon in Kazan Russia
Heb je ook al dergelijke mailtjes gekregen?
Gewoon in een mailtje, maar vooral in het nieuwe messenger...Ik denk er sterk over het van mijne pc te zwieren, alle dagen blondjes is wat te veel van het goede.
Ik heb toch een paar vraagjes...
1) Waar halen die teven mijn adres (Sorry, ik heb geen beter woord voor iemand die zichzelf
verkoopt...)
2) Hoe laag moet je zakken vooraleer je jezelf te koop aanbied aan een totaal onbekende en ongeziene persoon ?
3) En blijkbaar hebben ze succes, want het blijft duren: Wie zijn die kluivers die daar dan op ingaan ?
4) In hoever zijn de televisieprogramma's à la Blind Date daar schuld of gevolg van ?
Rome heeft zichzelf uitgehold door zedenverwildering en verlies aan normbesef, hoeveel hebben wij hier in Joerop nog te goed ? Kijk, je denkt misschien, hij is weer aan 't zagen, maar misschien heb je nu nog kleine kinderen, of misschien kleinkinderen... Hoe zou je het vinden als zij zo'n annoncekens plaatsten? of er op ingaan ??
Moet je dan normaal vinden wat we niet willen voor onze kinderen of kleinkinderen ??? Of denk je dat die op een andere planeet leven, netjes door jou afgeschermd ?
En denk maar niet dat jij de "big brother is watching you" kunt spelen, trouwens big brother is door diezelfde zenders ontaard in een "spelletje" (veelal ook van bedenkelijk allooi, en sterk neigend naar voyeurisme), of is een machinerie van de burgemeesters en politieagentjes die het liefst op iedere hoek van de straat een camera zouden willen zetten om u nadien te kunnen chanteren ??? Zullen er mensen herkozen worden omdat ze gezien hebben wat je deed op die dag op dat uur ???
Sorry, maar men is bezig om aan de politie en de politiekers dezelfde macht te geven die de pastoor vroeger kreeg dank zij de biechtstoel (Hij mag wel niets zeggen, maar hij weet...). Brood en spelen en macht door het kennen van de verborgen zonden??? Nero zou dromen van een dergelijke machtsgreep...
Ik ben bang.
Nog nooit is de democratie zo op de helling gezet als nu. Groepsvorming voor en tegen de islam...en /of andere zaken. Als je ziet hoe vreemde mensen op jou peeceetje terecht komen en daar dingen in planten om je koejonneren, en je ziet dan dat een regering die voelt dat ze stemmen aan het verliezen is, de stemming vlug, vlug wil overschakelen naar stemmen via kompjoeters ??? Geprogrammeerd ??? Zeker ???
Ik heb nu een nieuwe pas, en je moet -tot je eigen beveiliging- nu ook een pincode kennen die past bij je identiteitskaart... Gaan ze dan alle oudjes die hun pincode niet of niet meer kennen uitrangeren ? Hitler zou een dergelijke oplossing grandioos hebben gevonden.
Ik ben bang. Bang voor morgen
Gewoon in een mailtje, maar vooral in het nieuwe messenger...Ik denk er sterk over het van mijne pc te zwieren, alle dagen blondjes is wat te veel van het goede.
Ik heb toch een paar vraagjes...
1) Waar halen die teven mijn adres (Sorry, ik heb geen beter woord voor iemand die zichzelf
verkoopt...)
2) Hoe laag moet je zakken vooraleer je jezelf te koop aanbied aan een totaal onbekende en ongeziene persoon ?
3) En blijkbaar hebben ze succes, want het blijft duren: Wie zijn die kluivers die daar dan op ingaan ?
4) In hoever zijn de televisieprogramma's à la Blind Date daar schuld of gevolg van ?
Rome heeft zichzelf uitgehold door zedenverwildering en verlies aan normbesef, hoeveel hebben wij hier in Joerop nog te goed ? Kijk, je denkt misschien, hij is weer aan 't zagen, maar misschien heb je nu nog kleine kinderen, of misschien kleinkinderen... Hoe zou je het vinden als zij zo'n annoncekens plaatsten? of er op ingaan ??
Moet je dan normaal vinden wat we niet willen voor onze kinderen of kleinkinderen ??? Of denk je dat die op een andere planeet leven, netjes door jou afgeschermd ?
En denk maar niet dat jij de "big brother is watching you" kunt spelen, trouwens big brother is door diezelfde zenders ontaard in een "spelletje" (veelal ook van bedenkelijk allooi, en sterk neigend naar voyeurisme), of is een machinerie van de burgemeesters en politieagentjes die het liefst op iedere hoek van de straat een camera zouden willen zetten om u nadien te kunnen chanteren ??? Zullen er mensen herkozen worden omdat ze gezien hebben wat je deed op die dag op dat uur ???
Sorry, maar men is bezig om aan de politie en de politiekers dezelfde macht te geven die de pastoor vroeger kreeg dank zij de biechtstoel (Hij mag wel niets zeggen, maar hij weet...). Brood en spelen en macht door het kennen van de verborgen zonden??? Nero zou dromen van een dergelijke machtsgreep...
Ik ben bang.
Nog nooit is de democratie zo op de helling gezet als nu. Groepsvorming voor en tegen de islam...en /of andere zaken. Als je ziet hoe vreemde mensen op jou peeceetje terecht komen en daar dingen in planten om je koejonneren, en je ziet dan dat een regering die voelt dat ze stemmen aan het verliezen is, de stemming vlug, vlug wil overschakelen naar stemmen via kompjoeters ??? Geprogrammeerd ??? Zeker ???
Ik heb nu een nieuwe pas, en je moet -tot je eigen beveiliging- nu ook een pincode kennen die past bij je identiteitskaart... Gaan ze dan alle oudjes die hun pincode niet of niet meer kennen uitrangeren ? Hitler zou een dergelijke oplossing grandioos hebben gevonden.
Ik ben bang. Bang voor morgen
vrijdag, juli 07, 2006
Moeilijk, mensen, moeilijk...
Ik heb een aanvraag ingediend bij het Vlaams Fonds.
En weer is het afgewezen, nu al voor de tweede maal. Nu ga ik in beroep tegen die beslissing, want die erkenning is voor mij heel belangrijk. Ik moet die erkennin hebben voor mijn 65 verjaardag, ik heb dus nog wat tijd, maar desalniettemin...
Ik ondervind dat ik stillekens aan steeds minder kan, en zie dat Anny, die ook met serieuze rugklachten zit, ook achteruit gaat. Nu kan ik al heel wat dingen niet meer zonder de hulp van Anny, en komt naast mijn verzorging ook de zorg in en rond het huis allemaal op de kop van Anny terecht. Zoals gezegd gaat ook zij echter ook achteruit, en de tijd is er dat wij nu al bepaalde werken moeten laten uitvoeren door derden. Dat is niet onze goesting, maar we kunnen niet anders.
Als ik en/of Anny nog verder achteruitkrasselt, dan zullen wij niet alleen steeds meer beroep moeten doen op derden, maar ook op steeds meer hulpmiddelen om ons te beredderen. Nu al zit mijn huis vol met handvatten om mij recht te trekken, bijkomende leuning aan de trap, een gewone en een electronische rolstoel enz... Enkele jaren geleden kon ik nog op een goeie dag een wandelingetje doen, nu gaat dat al lang niet meer. Ik ga niet naar rommelmarkten zonder mijn rolwagen, probeer hem wel zo weinig mogelijk te gebruiken, maar ik voel dat ik achteruit ga. Dank zij de pijnkliniek is mijn steeds-aanwezige pijn wat meer onderdrukt, maar niet weg, en de pijn bij belasting komt nog steeds evensnel op als vroeger, alleen kan ik het met die zware verdoving gewoonlijk iets langer uithouden voor het te erg wordt. Het enige wat ik nog kan is iets waarbij ik op een stoel gezeten en steunend op mijn onderarmen kan zitten...veel rest er dus niet...
Misschien is het hier ook zo dat je eigenlijk niet mag vechten tegen je handicap om erkenning van die handicap te krijgen...
Ik heb eens nagedacht over mijn blog van gisteren...als steeds meer terugkeren naar het verleden een teken van ouder worden is, dan wordt ik al behoorlijk oud hé ??
Ik denk dat de verklaring anders is, het verleden is een steeds groter pak, waar je dus steeds moeilijker langs kunt lopen zonder iets in handen te nemen...
Allee, mijn kleinzoon roept me met messenger, baai tot morgen
En weer is het afgewezen, nu al voor de tweede maal. Nu ga ik in beroep tegen die beslissing, want die erkenning is voor mij heel belangrijk. Ik moet die erkennin hebben voor mijn 65 verjaardag, ik heb dus nog wat tijd, maar desalniettemin...
Ik ondervind dat ik stillekens aan steeds minder kan, en zie dat Anny, die ook met serieuze rugklachten zit, ook achteruit gaat. Nu kan ik al heel wat dingen niet meer zonder de hulp van Anny, en komt naast mijn verzorging ook de zorg in en rond het huis allemaal op de kop van Anny terecht. Zoals gezegd gaat ook zij echter ook achteruit, en de tijd is er dat wij nu al bepaalde werken moeten laten uitvoeren door derden. Dat is niet onze goesting, maar we kunnen niet anders.
Als ik en/of Anny nog verder achteruitkrasselt, dan zullen wij niet alleen steeds meer beroep moeten doen op derden, maar ook op steeds meer hulpmiddelen om ons te beredderen. Nu al zit mijn huis vol met handvatten om mij recht te trekken, bijkomende leuning aan de trap, een gewone en een electronische rolstoel enz... Enkele jaren geleden kon ik nog op een goeie dag een wandelingetje doen, nu gaat dat al lang niet meer. Ik ga niet naar rommelmarkten zonder mijn rolwagen, probeer hem wel zo weinig mogelijk te gebruiken, maar ik voel dat ik achteruit ga. Dank zij de pijnkliniek is mijn steeds-aanwezige pijn wat meer onderdrukt, maar niet weg, en de pijn bij belasting komt nog steeds evensnel op als vroeger, alleen kan ik het met die zware verdoving gewoonlijk iets langer uithouden voor het te erg wordt. Het enige wat ik nog kan is iets waarbij ik op een stoel gezeten en steunend op mijn onderarmen kan zitten...veel rest er dus niet...
Misschien is het hier ook zo dat je eigenlijk niet mag vechten tegen je handicap om erkenning van die handicap te krijgen...
Ik heb eens nagedacht over mijn blog van gisteren...als steeds meer terugkeren naar het verleden een teken van ouder worden is, dan wordt ik al behoorlijk oud hé ??
Ik denk dat de verklaring anders is, het verleden is een steeds groter pak, waar je dus steeds moeilijker langs kunt lopen zonder iets in handen te nemen...
Allee, mijn kleinzoon roept me met messenger, baai tot morgen
donderdag, juli 06, 2006
auto
Het is zoals ik verwacht had, de kosten komen op de overeengekomen prijs. Of het nu de advocaat of de garagist is, valt uiteraard niet te achterhalen, maar enfin, het is en blijft uiteraard een buitenkans, dus hebben we ja gezegd. Binnenkort rijd Veerle met een sneeuwwitte wagen rond. De andere weggebruikers zijn gewaarschuwd bij deze. (Nee, ze rijd echt goed en voorzichtig, ik zit maar wat te broebelen) (dat doe ik nu en dan zoals je al wel zult gezien hebben).
Of de wagen lang sneeuwwit zal blijven op onze - door vele landbouwwerktuigen bezoedelde- banen, valt te betwijfelen. Ik denk dat ze dikwijls zal staan wassen.
Het wordt dus een benzinemotor, een Astra1400, een opel...een ons door en door gekend en vertrouwd merk. Als ik de tijd meereken dat ik als kleine kadee meereed in de opel Olympia en veel andere opel-versies thuis, dan rijd ik nu al meer dan 50 jaar in Opel. Is dat een rekord? (Daar reden we ook in, in Opel Rekord)
Nu zijn zowat alle wagens goed te noemen, maar Opel was vroeger gekend als de wagen die nooit in panne stond. En ik moet toegeven, als kinderen zaten wij altijd te kijken of er toch nergens een opel in panne stond, maar we hebben er nooit één gezien.
Dat doet mij denken aan een uitstapje dat we deden naar de Pas de Calais. Vader was een chauffeur die niet mocht gestoord worden, en hij kon er niet tegen dat wij (we waren toendertijd met drie "brave" kinderen achteraan in de wagen gezet) veel lawaai maakten of druk waren. Ons moeder nam de taak op zich om ons kalm te houden.
Op die uitstap waren wij begonnen de paarden te tellen in de weiden. Het ging steeds luider en enthousiaster, tot ons moeder aan pa zag dat het teveel werd. Ma zei ons, dat is niet moeilijk, telt ne keer alleen de witte paarden. De eerste kilometers was het beduidend stiller achteraan, maar zodra we de "schreve" voorbijwaren, waren blijkbaar alleen witte paarden te zien, en ons moeder zat daar stillekes naast een zuchtende vader te meesmuilen...
Als je daaruit zou besluiten dat we een strenge, nooit-lachende pa hadden, dan ben je mis ! Ons vader was echt een plezante, en het was alleen zo dat we in de auto en 's middags bij zijn noenstondeke stil moesten zijn. Hij deed ons moeder zelfs eens bij de buur gaan om te vragen of haar kinderen 's middags wat stiller wilden zijn. En die brave mensen (en kinderen) deden dat...Charel moet slapen, zijt ne keer een beetje stille... Maria, dat magere nijvere mensje met haren Gusten en kroost... Ik heb duizend keren moeten horen, wat ik de eerste dagen dat we daar woonden had gedaan...Ik weet niet of het waar is, ik was dan amper mijn eerste pasjes zelfstandig aan 't zetten...
Ma was naar het toilet gegaan, en ik zou het haakje op de deur gedaan hebben...Ons ma zat daar vast op de wc... Vermits daar een grote "bassin" met waswater stond, was ons moeder bang dat ik er in zou vallen. Na van alles beloofd te hebben als ik de deur open zou doen, hoorde ze plots op de koer van het huis naast ons Maria bezig. Ma kende nog niet eens haar naam en begon wanhopig te roepen: "Madam, madam...madam..." Tot Maria terugriep. Ma vertelde haar de situatie, en Maria kwam ons ma verlossen...
We hebben altijd goede buren gehad, zowel aan de ene als aan de andere kant. Dat was nog de tijd dat, toen een buurvrouw ziek was, de andere buren samen hielpen, eten kookten, de was deden...gratis, gewoon als buur...
Wij hebben hier ook goede buren, maar in veel gevallen kennen de mensen nu hun buren niet eens...
Dat was dan toch vroeger wel beter ! Ook het feit dat de mensen op mooie zomeravonden 's avonds gezellig bijeen zaten te kouten, terwijl de kinderen tot aan het vallende duister mochte ravotten op de straat. (Er waren in die tijd in onze straat 2 auto's en de kamion van de brouwer en de kamion van banane (de fruitboer), dat was al...en die reden dan niet, neen die zaten er ook bij...En wij speelden "potje-klets". Een soort verstoppertje, waarbij iemand een toegestampt blik met enkele keien in moest schudden als hij er in slaagde ongezien bij de pot terug te geraken.
Nu zitten de kinderen alleen, met hun nintendo en dergelijke sociaal te zijn.
Alle, voor dat ik weer begin te zagen, tot morgen !
Of de wagen lang sneeuwwit zal blijven op onze - door vele landbouwwerktuigen bezoedelde- banen, valt te betwijfelen. Ik denk dat ze dikwijls zal staan wassen.
Het wordt dus een benzinemotor, een Astra1400, een opel...een ons door en door gekend en vertrouwd merk. Als ik de tijd meereken dat ik als kleine kadee meereed in de opel Olympia en veel andere opel-versies thuis, dan rijd ik nu al meer dan 50 jaar in Opel. Is dat een rekord? (Daar reden we ook in, in Opel Rekord)
Nu zijn zowat alle wagens goed te noemen, maar Opel was vroeger gekend als de wagen die nooit in panne stond. En ik moet toegeven, als kinderen zaten wij altijd te kijken of er toch nergens een opel in panne stond, maar we hebben er nooit één gezien.
Dat doet mij denken aan een uitstapje dat we deden naar de Pas de Calais. Vader was een chauffeur die niet mocht gestoord worden, en hij kon er niet tegen dat wij (we waren toendertijd met drie "brave" kinderen achteraan in de wagen gezet) veel lawaai maakten of druk waren. Ons moeder nam de taak op zich om ons kalm te houden.
Op die uitstap waren wij begonnen de paarden te tellen in de weiden. Het ging steeds luider en enthousiaster, tot ons moeder aan pa zag dat het teveel werd. Ma zei ons, dat is niet moeilijk, telt ne keer alleen de witte paarden. De eerste kilometers was het beduidend stiller achteraan, maar zodra we de "schreve" voorbijwaren, waren blijkbaar alleen witte paarden te zien, en ons moeder zat daar stillekes naast een zuchtende vader te meesmuilen...
Als je daaruit zou besluiten dat we een strenge, nooit-lachende pa hadden, dan ben je mis ! Ons vader was echt een plezante, en het was alleen zo dat we in de auto en 's middags bij zijn noenstondeke stil moesten zijn. Hij deed ons moeder zelfs eens bij de buur gaan om te vragen of haar kinderen 's middags wat stiller wilden zijn. En die brave mensen (en kinderen) deden dat...Charel moet slapen, zijt ne keer een beetje stille... Maria, dat magere nijvere mensje met haren Gusten en kroost... Ik heb duizend keren moeten horen, wat ik de eerste dagen dat we daar woonden had gedaan...Ik weet niet of het waar is, ik was dan amper mijn eerste pasjes zelfstandig aan 't zetten...
Ma was naar het toilet gegaan, en ik zou het haakje op de deur gedaan hebben...Ons ma zat daar vast op de wc... Vermits daar een grote "bassin" met waswater stond, was ons moeder bang dat ik er in zou vallen. Na van alles beloofd te hebben als ik de deur open zou doen, hoorde ze plots op de koer van het huis naast ons Maria bezig. Ma kende nog niet eens haar naam en begon wanhopig te roepen: "Madam, madam...madam..." Tot Maria terugriep. Ma vertelde haar de situatie, en Maria kwam ons ma verlossen...
We hebben altijd goede buren gehad, zowel aan de ene als aan de andere kant. Dat was nog de tijd dat, toen een buurvrouw ziek was, de andere buren samen hielpen, eten kookten, de was deden...gratis, gewoon als buur...
Wij hebben hier ook goede buren, maar in veel gevallen kennen de mensen nu hun buren niet eens...
Dat was dan toch vroeger wel beter ! Ook het feit dat de mensen op mooie zomeravonden 's avonds gezellig bijeen zaten te kouten, terwijl de kinderen tot aan het vallende duister mochte ravotten op de straat. (Er waren in die tijd in onze straat 2 auto's en de kamion van de brouwer en de kamion van banane (de fruitboer), dat was al...en die reden dan niet, neen die zaten er ook bij...En wij speelden "potje-klets". Een soort verstoppertje, waarbij iemand een toegestampt blik met enkele keien in moest schudden als hij er in slaagde ongezien bij de pot terug te geraken.
Nu zitten de kinderen alleen, met hun nintendo en dergelijke sociaal te zijn.
Alle, voor dat ik weer begin te zagen, tot morgen !
woensdag, juli 05, 2006
Héél lang geleden, toen ...
Nog twee dagen en Bart verjaart (weeral).
In 1977 verschenen er ellenlange artikels over een dame die op 7/7/77 precies 77 jaar werd. Ik antwoorde aan de krant dat dat echt niet zo bijzonder was, dat mijn zoon Bart op 7/7/77 7 jaar oud werd, en dat bij de buren er 7 kinderen waren, waarvan er ook één op 7/7/77 7 jaren oud werd...Dit verscheen als nieuwsbericht in de krant. Ik moet het nog wel ergens liggen hebben, wellicht weet mama wel waar.
In ieder geval hebben we bij die gelegenheid een groot feest gebouwd, met gans de familie. Het was prachtig heet zomerweer toen, en er werd niet alleen gegeten, gedronken en gebabbeld, er werd ook met de tuinslang gespoten...
Waar is de tijd?
Volgend jaar op 7/7/7 wordt Bart 37 jaar...dat klinkt bijlange na niet zo speciaal hé? Toch zit er ook weer een heel pak zevens in, maar ook een ander cijfertje. Voor Bart zal het wellicht niet zoveel uitmaken, hij begint stilaan in de jaren te komen dat het weer een jaar voorbij is...29 jaar geleden was ouder worden voor hem nog fantastisch.
Nu zeggen de kleinkinderen heel vriendelijk: "Maar jij bent al oud hé opa?"
Ze hebben gelijk, toen ik zo oud was, was ene van 60 al een stokoude vent...Dus ik nu ook. Maar ik voel me bijlange niet zo oud. Goed, ik kan bijna niets meer doen met die stomme rug van mij (doet vandaag weer pijn) maar anders ben ik kerngezond. Allee, toch bijna, ne mens mag nooit stoefen.
En ik probeer nog van alles te profiteren waarvan ik profiteren kan. Rommelmarkteren, computeren, lezen, schrijven, tekenen, vissen, pyrografie, beenbewerking enz, enz...Veel van die dingen moeten zittend gebeuren, en sommige wil ik wel wandelend, maar moeten soms vanuit de rolstoel, maar ik doe ze nog en geniet, met volle teugen.
Oud ? bijlange niet !
nog lang niet !
Wacht maar, je zult me nog wel gelijk geven als je ook zo ver bent, of anders zit je al te knikken, omdat je ook bij die groep van genieters hoort.
Tot morgen, als den ouden er nog is hé ...
In 1977 verschenen er ellenlange artikels over een dame die op 7/7/77 precies 77 jaar werd. Ik antwoorde aan de krant dat dat echt niet zo bijzonder was, dat mijn zoon Bart op 7/7/77 7 jaar oud werd, en dat bij de buren er 7 kinderen waren, waarvan er ook één op 7/7/77 7 jaren oud werd...Dit verscheen als nieuwsbericht in de krant. Ik moet het nog wel ergens liggen hebben, wellicht weet mama wel waar.
In ieder geval hebben we bij die gelegenheid een groot feest gebouwd, met gans de familie. Het was prachtig heet zomerweer toen, en er werd niet alleen gegeten, gedronken en gebabbeld, er werd ook met de tuinslang gespoten...
Waar is de tijd?
Volgend jaar op 7/7/7 wordt Bart 37 jaar...dat klinkt bijlange na niet zo speciaal hé? Toch zit er ook weer een heel pak zevens in, maar ook een ander cijfertje. Voor Bart zal het wellicht niet zoveel uitmaken, hij begint stilaan in de jaren te komen dat het weer een jaar voorbij is...29 jaar geleden was ouder worden voor hem nog fantastisch.
Nu zeggen de kleinkinderen heel vriendelijk: "Maar jij bent al oud hé opa?"
Ze hebben gelijk, toen ik zo oud was, was ene van 60 al een stokoude vent...Dus ik nu ook. Maar ik voel me bijlange niet zo oud. Goed, ik kan bijna niets meer doen met die stomme rug van mij (doet vandaag weer pijn) maar anders ben ik kerngezond. Allee, toch bijna, ne mens mag nooit stoefen.
En ik probeer nog van alles te profiteren waarvan ik profiteren kan. Rommelmarkteren, computeren, lezen, schrijven, tekenen, vissen, pyrografie, beenbewerking enz, enz...Veel van die dingen moeten zittend gebeuren, en sommige wil ik wel wandelend, maar moeten soms vanuit de rolstoel, maar ik doe ze nog en geniet, met volle teugen.
Oud ? bijlange niet !
nog lang niet !
Wacht maar, je zult me nog wel gelijk geven als je ook zo ver bent, of anders zit je al te knikken, omdat je ook bij die groep van genieters hoort.
Tot morgen, als den ouden er nog is hé ...
dinsdag, juli 04, 2006
belastingen...
Gisteren is Luc hier geweest om de belastingsbrieven in te vullen en mee te nemen. Luc werkte vroeger bij de ballasting, nu is hij op rust, maar hij gaat nog iedere week op bezoek bij zijn collega's en vrienden. Vandaar dat hij ook nog steeds voor zijn vrienden en kennissen de brieven invult, en er dan bij zijn vrienden-collega's mee gaat. Zo ziet hij iedereen nog eens.
Wij hadden eerst het probleem Tanteke...Het brave mens heeft dus heel goed zorg gedragen voor de documenten voor de ballastingen...zo goed, dat ze ze niet meer terugvindt. Geen enkel document is nog te speuren, zelfs niet de belastingsbrief...Ze heeft ze wel gekregen, ik heb ze gezien, en heb haar gezegd ze bijeen te leggen tot ik met Luc zou komen...We zijn dus niet moeten gaan. Luc zal het regelen met zijn collega's, ze hebben daar blijkbaar alle fiches die wij ook krijgen (waarom moeten wij dan al dat jaarlijkse werk doen ? Omdat ze geen inlichtingen hebben over al wat we kunnen inbrengen ter mindering, zegt Luc...Tante heeft geen pensioensparen en degelijke meer, dus geen probleem)...
Mijn brief en de brief van Veerle, geen probleem, maar de brief van Bart heeft hij meegenomen. Bart heeft zijn lening laten herschrijven op een lagere rentvoet, en bijgeleend voor zijn dak en zijn façade.
Nu is er een nieuwe wet voor de aangifte van dergelijke dingen, maar de ambtenaren van de belastingen wisten vorige week nog niet wat ze er mee moesten doen, de teksten en uitleg waren hen nog niet bezorgd... Weer eens een voorbeeld van het voortreffelijke staatswerk van deze regering ??? Bart zal dus nog wat moeten wachten op zijn papieren hé, want hij moet ze dan nadien nog zelf binnen doen in Geraardsbergen...Wij vallen allemaal onder Oudenaarde, Bart dus onder Giesbaergen...
Nu, de banken moeten blijkbaar al een en ander daar voor ontvangen hebben, want de attesten zijn ook heel anders dan vroeger... Enfin, we zien wel wat er van is.
Vandaag wordt het broeierig heet, en daarna krijgen we onweer dixit het kmi en vtm-meteo, niet ervan zeggen de militairkes van Vurste, het zal mogen rond de middag (in Vurste) beginnen regenen, en het zal evoueren naar stortbuien, tot zaterdag in de loop van de voormiddag...met andere woorden, baaibaai mooi weer...Hopelijk kom je weer op zaterdagmiddag, en dan voor een heerlijk lange vakantieperiode. Dan hebben de kinderen er wat aan, en opa's en oma's zullen het misschien iets makkelijker hebben...
Hoop doet leven. Ik vraag mij af hoe het onder tussen gesteld is met die andere Luc, de vader van de bruid??? Zou hij al wat bekomen zijn ? Wellicht niet van de financiële kater, ik weet bij ondervinding dat dat soort katers heel groot en heel massief is, maar ja, ik had er dan ook twee in één jaar te verwerken. Gelukkig was ik zo wijs geweest hen aan het begin van hun intrede in het werkelijke arbeidersleven te laten kiezen voor werken voor zich zelf maar dan ook alle kosten voor zichzelf, of de pree afgeven en alle kosten voor ons. Ze kozen allemaal voor het eerste, ik had er dus geen benificie aan, maar de onkosten waren ook beperkter. Gelukkig, want er komt wat kijken bij het boterbriefje.
Allee, ik ga wat zonnen, voor het te heet wordt
Tot morgen ?
Wij hadden eerst het probleem Tanteke...Het brave mens heeft dus heel goed zorg gedragen voor de documenten voor de ballastingen...zo goed, dat ze ze niet meer terugvindt. Geen enkel document is nog te speuren, zelfs niet de belastingsbrief...Ze heeft ze wel gekregen, ik heb ze gezien, en heb haar gezegd ze bijeen te leggen tot ik met Luc zou komen...We zijn dus niet moeten gaan. Luc zal het regelen met zijn collega's, ze hebben daar blijkbaar alle fiches die wij ook krijgen (waarom moeten wij dan al dat jaarlijkse werk doen ? Omdat ze geen inlichtingen hebben over al wat we kunnen inbrengen ter mindering, zegt Luc...Tante heeft geen pensioensparen en degelijke meer, dus geen probleem)...
Mijn brief en de brief van Veerle, geen probleem, maar de brief van Bart heeft hij meegenomen. Bart heeft zijn lening laten herschrijven op een lagere rentvoet, en bijgeleend voor zijn dak en zijn façade.
Nu is er een nieuwe wet voor de aangifte van dergelijke dingen, maar de ambtenaren van de belastingen wisten vorige week nog niet wat ze er mee moesten doen, de teksten en uitleg waren hen nog niet bezorgd... Weer eens een voorbeeld van het voortreffelijke staatswerk van deze regering ??? Bart zal dus nog wat moeten wachten op zijn papieren hé, want hij moet ze dan nadien nog zelf binnen doen in Geraardsbergen...Wij vallen allemaal onder Oudenaarde, Bart dus onder Giesbaergen...
Nu, de banken moeten blijkbaar al een en ander daar voor ontvangen hebben, want de attesten zijn ook heel anders dan vroeger... Enfin, we zien wel wat er van is.
Vandaag wordt het broeierig heet, en daarna krijgen we onweer dixit het kmi en vtm-meteo, niet ervan zeggen de militairkes van Vurste, het zal mogen rond de middag (in Vurste) beginnen regenen, en het zal evoueren naar stortbuien, tot zaterdag in de loop van de voormiddag...met andere woorden, baaibaai mooi weer...Hopelijk kom je weer op zaterdagmiddag, en dan voor een heerlijk lange vakantieperiode. Dan hebben de kinderen er wat aan, en opa's en oma's zullen het misschien iets makkelijker hebben...
Hoop doet leven. Ik vraag mij af hoe het onder tussen gesteld is met die andere Luc, de vader van de bruid??? Zou hij al wat bekomen zijn ? Wellicht niet van de financiële kater, ik weet bij ondervinding dat dat soort katers heel groot en heel massief is, maar ja, ik had er dan ook twee in één jaar te verwerken. Gelukkig was ik zo wijs geweest hen aan het begin van hun intrede in het werkelijke arbeidersleven te laten kiezen voor werken voor zich zelf maar dan ook alle kosten voor zichzelf, of de pree afgeven en alle kosten voor ons. Ze kozen allemaal voor het eerste, ik had er dus geen benificie aan, maar de onkosten waren ook beperkter. Gelukkig, want er komt wat kijken bij het boterbriefje.
Allee, ik ga wat zonnen, voor het te heet wordt
Tot morgen ?
maandag, juli 03, 2006
Cultus van het geweld ??
De laatste tijd wordt het echt erg hé, maar het erge is dat ze precies niet weten hoe dat komt !
Een familielid van ons woont in Anderlecht. In zijn straat werd bij een van de buren een grote ruit kapotgestampt met een voetbal. Toevallig had de eigenaar de daders gezien en herkend (in werkelijkheid had hij hen juist gevraagd op te passen, waarop ze de bal recht op zijn raam stampten). Hij ving bot bij de ouders, dus legde hij klacht neer bij de politie. Twee dagen later kwam de politie terug met de boodschap: "Zoudt ge die klacht niet intrekken? Je zult veel moeilijkheden krijgen"
In Ronse een verpleger moet stoppen omdat twee vreemdelingen de straat blokkeren om eens tegen elkaar te praten. De verpleger wacht enkele minuten, maar besluit dan maar eens te claxonneren. De beide mannen komen op de verpleger af, trekken hem uit zijn wagen, geven hem slagen met werkonbekwaamheid tengevolge, stelen de medicamenten en verbanden die in zijn wagen liggen... De politie raad aan de zaak zo te laten, want anders komen er nog meer moeilijkheden...
Kijk, voor mij is de kleur van het velletje alleen maar een pelletje, en zijn alle mensen gelijk, maar ook de wet moet voor allen gelijk zijn. Men moet de "anderen" helemaal niet viseren, maar wel ze gelijk behandelen. Het is niet moeilijk dat extreem rechts vooruitgang maakt. Dat is niet te danken aan de vreemdelingen, maar aan de houding van onze politie. Dat zijn de mensen beu. Niet de vreemden, iedereen kent wel vreemden die helemaal niet aggressief zijn, maar als je de jeugd laat doen, ze zelfs niet meer in toom houdt en bestraft als het nodig is, dan krijg je die uitwassen, en dan kweek je groepen die weten dat ze als groep toch gerust gelaten worden door een doodsbange politie. En als je eens kijkt naar die jeugdbendes, dan zul je ook wel zien dat er nu steeds meer bendes zijn waarin het niet meer alleen vreemden zijn, maar waar ook onze eigen jeugd zich bij aansluit, omwille van het feit dat ze daar ongestraft alles kunnen en mogen doen.
Ze moeten nu niet alleen die daders van die in het oog springende feiten aanpakken, neen, ze moeten al die jeugdbendes, zelfs die van 8 à 10 jaar jonge leden, in het oog houden en streng aanpakken... Maar ja, in een maatschappij waar zelfs in de klas de klungel die de ganse klas tiraniseert niet meer mag aangepakt worden... Kijk, ik heb indertijd verscheidene keren voorgehad dat de leraar zijn regel kapot klopte op mijn kneukels... Ik ben daar niet slechter van geworden, integendeel ! En een van de leraars liet mij kiezen tussen straf schrijven of klappen op mijn kneukels...Ik koos steeds de "lijf"-straf, want als ik straf moest schrijven dan zag mijn moeder dat, en dan kreeg ik er daar nog eens van...en als het heel erg was zelfs met de zweep op mijn kuiten. Ik had het dan ook verdiend, en ik heb zo, manu militari, het verschil tussen goed en kwaad geleerd... Als er nu een kleine een opmerking krijgt in zijn agenda, dan staat 's anderendaags de moeder daar om te protesteren. Ja zelfs in sommige gevallen komt de vader om de leraar eens "manieren te leren", met de vuist !
Je moet een kind niet op het hoofd om om de oren slaan, maar van een trek op de billen is er nog niemand gestorven. En leer de ouders eens dat de enige manier om de kinderen iets te leren is: zelf een vaste rgele uit te zetten en daar dan de hand aan te houden. Wij speelden en ravotten naar hartelust, maar wisten dat, als we over de streep gingen, dan was de straf er. Wij kenden de regels ! Nu zie je bij de kinderen geen regels meer, nu krijgen ze toch, als ze maar lang genoeg zagen of bleiten... Wij zouden dat niet geriskeerd hebben, want we werden niet alleen niet beloond voor het zagen, neen, we werden er onmiddellijk voor gestraft.
En dat is in feite waarover het gaat, een mens wil dat de regels duidelijk zijn, en voor iedereen. Zo lang de ouders, de leerkrachten, de politie, de rechtbanken en de beleidvoerders dat niet willen inzien, zal het hier van kwaad naar erger gaan...
Voila, ik heb mijn gal gespuwd... je kunt nu doen alsof je het niet gelezen hebt, maar diep in jezelf zul je moeten toegeven dat opvoeden, zowel van groot als van klein, alleen kan als de regels gerespecteerd worden en desnoods afgedwongen worden. Voor iedereen ! Of ze alleen zijn, of in groep.
Tot de volgende ?
Een familielid van ons woont in Anderlecht. In zijn straat werd bij een van de buren een grote ruit kapotgestampt met een voetbal. Toevallig had de eigenaar de daders gezien en herkend (in werkelijkheid had hij hen juist gevraagd op te passen, waarop ze de bal recht op zijn raam stampten). Hij ving bot bij de ouders, dus legde hij klacht neer bij de politie. Twee dagen later kwam de politie terug met de boodschap: "Zoudt ge die klacht niet intrekken? Je zult veel moeilijkheden krijgen"
In Ronse een verpleger moet stoppen omdat twee vreemdelingen de straat blokkeren om eens tegen elkaar te praten. De verpleger wacht enkele minuten, maar besluit dan maar eens te claxonneren. De beide mannen komen op de verpleger af, trekken hem uit zijn wagen, geven hem slagen met werkonbekwaamheid tengevolge, stelen de medicamenten en verbanden die in zijn wagen liggen... De politie raad aan de zaak zo te laten, want anders komen er nog meer moeilijkheden...
Kijk, voor mij is de kleur van het velletje alleen maar een pelletje, en zijn alle mensen gelijk, maar ook de wet moet voor allen gelijk zijn. Men moet de "anderen" helemaal niet viseren, maar wel ze gelijk behandelen. Het is niet moeilijk dat extreem rechts vooruitgang maakt. Dat is niet te danken aan de vreemdelingen, maar aan de houding van onze politie. Dat zijn de mensen beu. Niet de vreemden, iedereen kent wel vreemden die helemaal niet aggressief zijn, maar als je de jeugd laat doen, ze zelfs niet meer in toom houdt en bestraft als het nodig is, dan krijg je die uitwassen, en dan kweek je groepen die weten dat ze als groep toch gerust gelaten worden door een doodsbange politie. En als je eens kijkt naar die jeugdbendes, dan zul je ook wel zien dat er nu steeds meer bendes zijn waarin het niet meer alleen vreemden zijn, maar waar ook onze eigen jeugd zich bij aansluit, omwille van het feit dat ze daar ongestraft alles kunnen en mogen doen.
Ze moeten nu niet alleen die daders van die in het oog springende feiten aanpakken, neen, ze moeten al die jeugdbendes, zelfs die van 8 à 10 jaar jonge leden, in het oog houden en streng aanpakken... Maar ja, in een maatschappij waar zelfs in de klas de klungel die de ganse klas tiraniseert niet meer mag aangepakt worden... Kijk, ik heb indertijd verscheidene keren voorgehad dat de leraar zijn regel kapot klopte op mijn kneukels... Ik ben daar niet slechter van geworden, integendeel ! En een van de leraars liet mij kiezen tussen straf schrijven of klappen op mijn kneukels...Ik koos steeds de "lijf"-straf, want als ik straf moest schrijven dan zag mijn moeder dat, en dan kreeg ik er daar nog eens van...en als het heel erg was zelfs met de zweep op mijn kuiten. Ik had het dan ook verdiend, en ik heb zo, manu militari, het verschil tussen goed en kwaad geleerd... Als er nu een kleine een opmerking krijgt in zijn agenda, dan staat 's anderendaags de moeder daar om te protesteren. Ja zelfs in sommige gevallen komt de vader om de leraar eens "manieren te leren", met de vuist !
Je moet een kind niet op het hoofd om om de oren slaan, maar van een trek op de billen is er nog niemand gestorven. En leer de ouders eens dat de enige manier om de kinderen iets te leren is: zelf een vaste rgele uit te zetten en daar dan de hand aan te houden. Wij speelden en ravotten naar hartelust, maar wisten dat, als we over de streep gingen, dan was de straf er. Wij kenden de regels ! Nu zie je bij de kinderen geen regels meer, nu krijgen ze toch, als ze maar lang genoeg zagen of bleiten... Wij zouden dat niet geriskeerd hebben, want we werden niet alleen niet beloond voor het zagen, neen, we werden er onmiddellijk voor gestraft.
En dat is in feite waarover het gaat, een mens wil dat de regels duidelijk zijn, en voor iedereen. Zo lang de ouders, de leerkrachten, de politie, de rechtbanken en de beleidvoerders dat niet willen inzien, zal het hier van kwaad naar erger gaan...
Voila, ik heb mijn gal gespuwd... je kunt nu doen alsof je het niet gelezen hebt, maar diep in jezelf zul je moeten toegeven dat opvoeden, zowel van groot als van klein, alleen kan als de regels gerespecteerd worden en desnoods afgedwongen worden. Voor iedereen ! Of ze alleen zijn, of in groep.
Tot de volgende ?
zondag, juli 02, 2006
vloeken
Ik heb vanmorgen al wat afgevloekt! Miserie om u te wassen, om op te staan om te zitten...enfin, 't is weer van dadde...Enfin, ik ga je niet vervelen, en ga wat vertellen over de huwelijksreceptie waar ik gisteren te gast was.
De locatie? Kasteel Breivelde te Zottegem. Een prachtig domein, met 45 ha wandelwegen en ...een grote mooie vijver (Zou daar te vissen zijn ? voorwaarden ??)
Het was snikheet, gelukkig was er wat schaduw. Wij hadden een minder klassiek envelopje mee voor de bruid en haren gom, minder klassiek, omdat ik bovenop de omslag een heel mooi afrikaans olifantje bevestigd had. De bruid is een fervent verzamelaar van olifanten. Ik heb er voor haar al eens een "broche" gemaakt in been, voorstellende een...juist, een olifant.
Ik had het bewuste olifantje diezelfde morgen gevonden op een rommelmarkt. Het was een van die echt mooie typische afrikaanse kunstobjecten, die je duidelijk maken dat onze abstracte kunst haar oorsprong vindt in de afrikaanse kunst. Niet dat afrikaanse kunst abstract is, maar wel dat zij de eersten waren die alle proporties over boord gooiden om een beeld te creëren dat heel duidelijk het karakter of de eigenschappen van het onderwerp wisten te beklemtonen, terwijl andere onderdelen in het bijna niets verdwijnen. Herinner je maar de zeer eenvoudige, tot de basis herleidde koppen van de beelden en de maskers, die toch een enorme expressie hebben.
Deze vormen zijn abstracties, zonder echter de binding met het werkelijke te verliezen. Herinner je de mooiste werken van een Picasso, waar je nog duidelijk ziet wat hij tekent, en waarom hij het zó tekent, Guernica, de stier, de haan om enkele van zijn mooiste te noemen.
Nadien zijn er de vele werken gekomen waarin alle werkelijkheid verloren werd, en naar mijn gevoel ook de kunst verloren ging. Zoals zo dikwijls...
Nu het olifantje dat ik gegeven heb, was bijna één en al slurf, de slurf was een en al kracht en nam bijna de helft van het totale beeld in. Het was mooi, en had ik het niet voorbestemd als een klein bij-geschenkje, dan had ik het zeker zelf gehouden en bij mijn olifanten gzet. (Ik heb er ook wel enkele...)
Ik heb tientallen boeken over afrikaanse kunst. Het is iets dat mij enorm aanspreekt, en die de indruk maakt primitief te zijn, maar in werkelijkheid een heel doordacht concept is. Ik heb zelf al heel wat afrikaanse beelden en beeldjes staan, waaronder enkele die al enkele honderden jaren oud zijn. Maar naast de antikwarische waarde van die beelden is er vooral de artistieke waarde. Ik kan mij indenken dat niet iedereen zich aangesproken voelt, maar al wie zelf tekent of schildert of sculpteert, zal onmiddellijk de expressie van die beelden herkennen.
Mooi.
Meer niet.
De receptie was lekker, maar ik had compassie met de vader van de bruid, een collega van de metaal... De duts stond er onwennig in een net pak, te stijf en te stram, zoals iedereen die niet gewoon is aan die poespas. De bruid en haar zusjes waren heel mooi aangedost en uitgedost. De bruid was niet volledig in het wit, er was een deel van haar kleed in bordeauxwijnrood, en die kleur was de kleur van de kleedjes van haar zusters. Niet gelijk, maar gelijke kleur. Ze waren mooi. (En als ik dat zie, dan moet het wel opgevallen zijn, want gewoonlijk weet ik op geen honderd jaar wat dat vrouwvolk allemaal aanheeft...)
Ik zag er ook enkele metallurgisten, waaronder Rik Lootens, zoon van Michel, die ooit in Oostende zat, toen mijn vader daar werkte. Michel leeft nog, was wel jonger dan ons vader, maar ons vader is veel te vroeg gegaan...Hij begint nu wat te sukkelen, maar dat hoort wellicht wat bij een "gezegende" leeftijd (Wat is daar gezegend aan buiten de duur ????)
Wat mij wel opviel is dat nu de mensen hun kinderen meenemen naar de receptie. Dat is een gelukkig verbetering, waarom zouden die kinderen eigenlijk geen deel mogen uitmaken van het feest?? Er was voor hen zelfs een springkasteel in de tuin.
Ondanks mijne stoel, was het hoogtijd dat ik er wegging...of misschien, gezien mijn huidige conditie, ben ik er al veel te laat vandoor gegaan...
Luc, ik weet dat je nu en dan geniet (?) van mijn blogs...Weet je wat, vertel je dochters maar dat ze zo mooi waren dat een ouwe knorpot als ik het vol genoegen heb aangezien. Dan krijg jij misschien ook eens wat waardering van die jonge vrijgevochten wezens die daar bij jou de wetten dicteren...en je bent in de minderheid, sterk in de minderheid...
tot morgen??
De locatie? Kasteel Breivelde te Zottegem. Een prachtig domein, met 45 ha wandelwegen en ...een grote mooie vijver (Zou daar te vissen zijn ? voorwaarden ??)
Het was snikheet, gelukkig was er wat schaduw. Wij hadden een minder klassiek envelopje mee voor de bruid en haren gom, minder klassiek, omdat ik bovenop de omslag een heel mooi afrikaans olifantje bevestigd had. De bruid is een fervent verzamelaar van olifanten. Ik heb er voor haar al eens een "broche" gemaakt in been, voorstellende een...juist, een olifant.
Ik had het bewuste olifantje diezelfde morgen gevonden op een rommelmarkt. Het was een van die echt mooie typische afrikaanse kunstobjecten, die je duidelijk maken dat onze abstracte kunst haar oorsprong vindt in de afrikaanse kunst. Niet dat afrikaanse kunst abstract is, maar wel dat zij de eersten waren die alle proporties over boord gooiden om een beeld te creëren dat heel duidelijk het karakter of de eigenschappen van het onderwerp wisten te beklemtonen, terwijl andere onderdelen in het bijna niets verdwijnen. Herinner je maar de zeer eenvoudige, tot de basis herleidde koppen van de beelden en de maskers, die toch een enorme expressie hebben.
Deze vormen zijn abstracties, zonder echter de binding met het werkelijke te verliezen. Herinner je de mooiste werken van een Picasso, waar je nog duidelijk ziet wat hij tekent, en waarom hij het zó tekent, Guernica, de stier, de haan om enkele van zijn mooiste te noemen.
Nadien zijn er de vele werken gekomen waarin alle werkelijkheid verloren werd, en naar mijn gevoel ook de kunst verloren ging. Zoals zo dikwijls...
Nu het olifantje dat ik gegeven heb, was bijna één en al slurf, de slurf was een en al kracht en nam bijna de helft van het totale beeld in. Het was mooi, en had ik het niet voorbestemd als een klein bij-geschenkje, dan had ik het zeker zelf gehouden en bij mijn olifanten gzet. (Ik heb er ook wel enkele...)
Ik heb tientallen boeken over afrikaanse kunst. Het is iets dat mij enorm aanspreekt, en die de indruk maakt primitief te zijn, maar in werkelijkheid een heel doordacht concept is. Ik heb zelf al heel wat afrikaanse beelden en beeldjes staan, waaronder enkele die al enkele honderden jaren oud zijn. Maar naast de antikwarische waarde van die beelden is er vooral de artistieke waarde. Ik kan mij indenken dat niet iedereen zich aangesproken voelt, maar al wie zelf tekent of schildert of sculpteert, zal onmiddellijk de expressie van die beelden herkennen.
Mooi.
Meer niet.
De receptie was lekker, maar ik had compassie met de vader van de bruid, een collega van de metaal... De duts stond er onwennig in een net pak, te stijf en te stram, zoals iedereen die niet gewoon is aan die poespas. De bruid en haar zusjes waren heel mooi aangedost en uitgedost. De bruid was niet volledig in het wit, er was een deel van haar kleed in bordeauxwijnrood, en die kleur was de kleur van de kleedjes van haar zusters. Niet gelijk, maar gelijke kleur. Ze waren mooi. (En als ik dat zie, dan moet het wel opgevallen zijn, want gewoonlijk weet ik op geen honderd jaar wat dat vrouwvolk allemaal aanheeft...)
Ik zag er ook enkele metallurgisten, waaronder Rik Lootens, zoon van Michel, die ooit in Oostende zat, toen mijn vader daar werkte. Michel leeft nog, was wel jonger dan ons vader, maar ons vader is veel te vroeg gegaan...Hij begint nu wat te sukkelen, maar dat hoort wellicht wat bij een "gezegende" leeftijd (Wat is daar gezegend aan buiten de duur ????)
Wat mij wel opviel is dat nu de mensen hun kinderen meenemen naar de receptie. Dat is een gelukkig verbetering, waarom zouden die kinderen eigenlijk geen deel mogen uitmaken van het feest?? Er was voor hen zelfs een springkasteel in de tuin.
Ondanks mijne stoel, was het hoogtijd dat ik er wegging...of misschien, gezien mijn huidige conditie, ben ik er al veel te laat vandoor gegaan...
Luc, ik weet dat je nu en dan geniet (?) van mijn blogs...Weet je wat, vertel je dochters maar dat ze zo mooi waren dat een ouwe knorpot als ik het vol genoegen heb aangezien. Dan krijg jij misschien ook eens wat waardering van die jonge vrijgevochten wezens die daar bij jou de wetten dicteren...en je bent in de minderheid, sterk in de minderheid...
tot morgen??
zaterdag, juli 01, 2006
Warm 2
Ik stel vast dat ik al eens een blog schreef onder de titel Warm.., dus nu warm 2...'t Is heet. We zijn deze morgen naar de rommelmarkt te Leupegem geweest, en het was tijd dat ik terug aan de wagen was. Ik had veel pijn, en 't is nog niet over. Eigenlijk is het gisteren al begonnen, ik heb gisteren boven op het terras, wat ijzerdraadjes zitten knippen met een kniptang, en dan die draadjes netjes over mijn vetplantjes in de potten geduwd, zodat er een soortement netwerk ontstaat, die efficiënt is en toch niet lelijk.
Ik moet dat wel doen, want de vogels vinden mijn bloembakken een interessant speelterrein. Wellicht zoeken ze er iets in, maar het gevolg is dat mijn vetplantjes bijna verdwenen waren onder de opgekrabde aarde. De bedoeling is dat mijn plantjes mooi en zichtbaar blijven , dus....beschermen.
Veel werk is dat niet, en lastig ook niet, maar toch was het weeral teveel...Ik verrekte van het zeer. 's Avonds was het al beter, en vanmorgen leek alles weer ok, maar ik was nog niet lang aan het "rommelmarkten", of het begon al weer.
Enfin, lastig of niet, we zijn toch weer eens buiten geweest. Morgen blijf ik thuis, Suzanne en Robert komen op bezoek. Weer eens heerlijk babbelen over alles en nog wat, vooral over de mensen en vrienden van toen. Suzanne zal wellicht weer afzien hier, want ze zegt dat het hier altijd véél warmer is dan bij haar. Ja, daar is er (bijna) altijd een fris zeewindje, terwijl hier het inderdaad wel drukkender warm is. Wij zijn dat al gewoon, maar ja, het is vandaag inderdaad weer eens Warm, met hoofdletter... In ons Absurdistan is het ook bijna altijd TE, te warm , te koud, te nat...ja, we leven dan ook in een zeekklimaat - de tweede k is hier géén typefout- het is hier zelden een normaal gematigd klimaat, waar in wij volgens de weerlui (weermannen en -vrouwen) toch in leven ???????
Mij hoor je echter niet klagen, ik kan goed tegen de warmte, op voorwaarde dat ik iets op mijne kop heb. Mijn haardos wordt langs om dikker, zodat mijn hoofdhuid wat bescherming nodig heeft. Je moet weten, bij veel mensen kan dat geen kwaad, maar mijn schedel zit vol, vol hersenen, als je nu iets doet koken, zonder ruimte te voorzien voor de volumetoename, dan gebeuren er rampen! Ik weet niet of dat bij jou ook het geval is...
Na deze acute aanval van nederigheid, rest mij niets anders dan te stoppen voor vandaag...Zodoende je de tijd latend om te herstellen voor de volgende blog van je dienstwillige dienaar...
tot de volgende ?
Ik moet dat wel doen, want de vogels vinden mijn bloembakken een interessant speelterrein. Wellicht zoeken ze er iets in, maar het gevolg is dat mijn vetplantjes bijna verdwenen waren onder de opgekrabde aarde. De bedoeling is dat mijn plantjes mooi en zichtbaar blijven , dus....beschermen.
Veel werk is dat niet, en lastig ook niet, maar toch was het weeral teveel...Ik verrekte van het zeer. 's Avonds was het al beter, en vanmorgen leek alles weer ok, maar ik was nog niet lang aan het "rommelmarkten", of het begon al weer.
Enfin, lastig of niet, we zijn toch weer eens buiten geweest. Morgen blijf ik thuis, Suzanne en Robert komen op bezoek. Weer eens heerlijk babbelen over alles en nog wat, vooral over de mensen en vrienden van toen. Suzanne zal wellicht weer afzien hier, want ze zegt dat het hier altijd véél warmer is dan bij haar. Ja, daar is er (bijna) altijd een fris zeewindje, terwijl hier het inderdaad wel drukkender warm is. Wij zijn dat al gewoon, maar ja, het is vandaag inderdaad weer eens Warm, met hoofdletter... In ons Absurdistan is het ook bijna altijd TE, te warm , te koud, te nat...ja, we leven dan ook in een zeekklimaat - de tweede k is hier géén typefout- het is hier zelden een normaal gematigd klimaat, waar in wij volgens de weerlui (weermannen en -vrouwen) toch in leven ???????
Mij hoor je echter niet klagen, ik kan goed tegen de warmte, op voorwaarde dat ik iets op mijne kop heb. Mijn haardos wordt langs om dikker, zodat mijn hoofdhuid wat bescherming nodig heeft. Je moet weten, bij veel mensen kan dat geen kwaad, maar mijn schedel zit vol, vol hersenen, als je nu iets doet koken, zonder ruimte te voorzien voor de volumetoename, dan gebeuren er rampen! Ik weet niet of dat bij jou ook het geval is...
Na deze acute aanval van nederigheid, rest mij niets anders dan te stoppen voor vandaag...Zodoende je de tijd latend om te herstellen voor de volgende blog van je dienstwillige dienaar...
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)