Gisteren, zoals aangekondigd, naar de pijnkliniek geweest. We hebben er lang moeten wachten, en toen de verpleegster mij eindelijk binnenriep, deed ze mij meteen op mijn buik op de tafel liggen ??? Toen kwam de dokter binnen en vroeg wat ik daar deed. Hij was vies op zijn personeel, 't is weer wat laat en ze willen zo vlug mogelijk naar huis !
Toen ik wat vergoelijkend sprak, zei hij dat hij eerst goedendag wilde kunnen zeggen en vragen hoe het was, en in mijn geval moest ik helemaal niet op de tafel, wat de zaken nog erger maakte.
Hij maakte een evaluatie van mijn toestand, en wijzigde nog maar eens iets aan mijn medicatie, hij overwoog nog een ander medicament, maar herinnerde zich dat ik vroeger op een soortgelijk medicament slecht reageerde...
Volgende maand terug, voor verder onderzoek, en het wordt blijkbaar echt zoekwerk.
ps.: de verkoudheid van de dokter is nog steeds niet volledig genezen, hij heeft nog steeds een verstopte neus.
en weet je wat het toppunt van geluk is ? Na een snotvalling weer vrij door je neus kunnen ademen ...
Ik heb het hem niet durven zeggen, hij was al niet in stemming...
Eén zaak was er zeker goed aan ons bezoek aan het UZ, in het winkeltje zagen we zwarte neuzen liggen. Ze zijn er wel duur, maar lékkkkerrrrrrrrrrrr !
Enfin, deze morgen opgestaan en de pijn van het onderzoek is voorbij, mijn situatie is weer binnen de grenzen van het leefbare. En er is duidelijk winst, voor mijn bezoeken aan de pijnkliniek zat alles vast en kon ik niets meer van de pijn, nu zit ik weer pyrografie te doen en sculpteren in been.
Positief dus !
Alleen de dokter is mistevreden, ikke niet...
tot morgen ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten