Als je in het zuiden zit, dan heb je veel meer kans op dergelijke temperaturen, maar gek genoeg lijkt het daar makkelijker te verdragen dan hier. Ik hoorde ooit zeggen dat dit te maken had met het feit dat bij ons de lucht vochtiger is (zeeklimaat (Ik schreef ooit op een bord: Wij hebben hier een echt zeekklimaat - maar de leraar kon er niet mee lachen...)).
In ons huis is de temperatuur verdraaglijk ! We schermen alle zon af met rolluiken en/of zonnewering, houden in de warme uren alles potdicht zodat er geen of amper warme lucht binnen krijgen in huis, en zodra het buiten weer wat frisser wordt dan in huis, zetten we zoveel mogelijk ramen open. Dan komt de frisse lucht binnen en koelt het binnen weer wat af.
Dat maakt dat we nog steeds goed kunnen slapen, in een bed in een kamer die niet bloedheet is. Voor ik rolluiken had, durfde ik, met zo'n weer, wel eens witte beddenlakens voor de ramen hangen (met een stevige elastiek om de hoeken gespannen en zo over vier nageltjes op spannen). Dat werkt haast evengoed als zonwering of rolluiken.
Het is immers niet leuk om te verblijven in een huis waar het te warm is. Je zit in je eigen zweet te zitten, en je voelt je vies en plakkerig. Nu zit ik hier terwijl de laatste koelte nog binnen komt. Straks gaan de ramen weer potdicht, en wordt de zon buiten gehouden.
Deze namiddag gaan we alle twee naar de dokter. Nee, we zijn niet ziek, maar ik was nogal geschrokken toen mijn motor nu en dan een slag oversloeg, en dacht dat het misschien toch wel geen kwaad kon om eens de motor te laten bekijken... En Anny zou dan misschien best ook eens laten kijken, je kunt niet weten dat we beter iets doen of iets laten om ons hart in optimale staat te houden. Het enige waar ik schrik van heb, is dat het vandaag zo warm is, en in de meeste hospitalen is het sowieso al warm... Het zal zweten worden, zeker als we daar op die fiets moeten gaan stampen.
Nu ja, dat zal ook passeren met voorbijgaan.
Nu ik weet dat die overslag een onschuldig iets is, maak ik me niet meer ongerust, en dus gaan we gewoon voor de zekerheid. Dat is een gans ander gevoel dan " We hebben daar iets gezien, en zouden dat graag wat verder onderzoeken "... Dan ga je -hoe dan ook - met wat schrik naar het onderzoek.
Overmorgen komen ze mijn mazouttank kuisen... Ooit had ik, bij een felle stortbui, wat water in mijn tank gekregen. Mijn brander werkte, maar nu en dan "hoestte" hij. Dat kwam doordat er een miniem partikeltje water mee kwam, en de normale verbranding verstoorde. Vooral 's nachts was dat vervelend, dan werd je wakker van het gehoest van de brander. (Ik lachte soms dat mijn brander een chronische bronchitis had!)
Dus hebben wij besloten om de tank zo ver mogelijk leeg te branden, en dan de tank te laten kuisen. Nu is het zover. Er zit nog wel wat mazout in de tank, maar hoe lager de mazoutstand kwam, hoe meer de brander hoestte... Het was echt niet meer te doen.
Zodra de ketel weer netjes is, nieuwe mazout in doen, en dan eindelijk weer over warm water beschikken... Oef.
Je ziet, zelfs als er eens geen vergadering is, dan is er iets anders om de gepensioneerde mens bezig te houden !
djudedju
Gisteren is Luc hier geweest met twee oude fietsen voor Frederik. Hopelijk lukt het met zijn stage, en krijgt hij vast werk, maar dan moet hij een fiets hebben die aan het station blijft staan, dag in dag uit... Een deftige fiets loopt het risico gepikt te worden, dus zochten we naar een oude, lelijke, het pakken niet meer waard zijnde fiets... Luc had er zo nog staan van zijn kinderen...
Nu die fietsen nog wat in orde brengen en dan kan Frederik gerust zijn.
En wij ook.
Danke Luc !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten