Daags voor de uitstap van Ziekenzorg moet ik zes rolwagens halen in de Mediotheek, en daags na de uitstap moet ik die terug gaan brengen.
En gisteren op de vergadering van Crea verbondelijk, was men op zoek naar een soort rode draad die de stand van Crea op de bewegingsdag (december) moest aanwijzen doorheen het ganse gebouw van het ICC in Gent... En ik opperde dat we misschien versierde rolstoelen konden plaatsen, zo duidende én op ziekte én op creatief bezig zijn... Natuurlijk werd juist dat idee weerhouden, en dus kreeg ik gisteren al een oude kaduke rolstoel mee om het ding creatief op te fleuren...
Vannacht heb ik dan liggen piekeren, peinzen en nadenken: hoe fleur je een rolwagen op ? En dan nog met een budget van zegge en schrijve 20 euro... Ik ben er nog niet uit. Wel zou ik in de wielen een mandala willen weven. Mocht je geen idee hebben wat of hoe zo'n mandala er uit moet komen te zien, google dan eens naar "mandala weven", je krijgt meteen een heel pak afbeeldingen...Maar ik mag er geen een publiceren, blijkbaar zijn ze allemaal beschermd (?)... djudedju.
Ik moet daarvoor heel wat wol van heel wat kleuren aanschaffen... Maar ik heb er geen idee van wat de breiwol momenteel kost. Nu ja, we zullen wel zien... Maar dan heb ik alleen leuke wielen aan mijn rolstoel. Wat doe ik met zitting en rugvlak ? Ik met mijn grote bek, moet altijd maar ideeën naar voor brengen, en ben er dan het slachtoffer van.
Ik zou moeten beter weten ! Ik was in een vroeger leven lid van het redactiecomité van het maandblad van Hout en Bouw... Iedere twee jaar was er een nieuwe conventie, en dus publiceerde men steevast een boekje met de volledige wettekst van de nieuwe collectieve arbeidsovereenkomst. Ik met mijn groot bakkes, opperde dat we dat beter eens zouden vertalen in mensentaal, zodat het leesbaar was voor de gewone bouwvakarbeider, en dus ook bruikbaar. Die dorre wetteksten zijn voor de gewone mens uit de straat niet wat echt leesbaar, en veelal zelfs haast niet te begrijpen. Natuurlijk werd mijn idee door iedereen omarmd, maar wie kreeg de grootste brok om te vertalen in mensentaal? Je mag twee keer raden... En gisteren heb ik dus bewezen dat ik niet bijleer. Ik doe mezelf iedere keer weer een pak werk aan.
Nu ja, om eerlijk te zijn, ik doe het wel graag, en ik ben dan fier op het resultaat. Ook al zucht en zweet ik dan bij het uitvoeren van de mezelf aangedane taak... Ik heb het al zo druk. Ooit heb ik zo eens het podium voor een congres opgesierd met een stuk stelling, waarop silhouetten van werkende arbeiders gemonteerd waren, enkele op de stelling, eentje op de grond, eentje op de ladder... Maar ook die dingen heb ik allemaal zelf mogen maken. Figuren tekenen op ware grote, rekening houdende met de maten van de stelling, de sporten van de ladder... Die dan uitzagen en in het zwart verven, en op de dag voor het congres heel dat zaakje daar opbouwen... Er kwam ondertussen niemand mijn werk verder zetten, zodat nadien er een hele stapel op me lag te wachten.
Ook dat was een idee die me een heel pak werk bezorgde (en ook aan Anny, want zij heeft die silhouetten zwart geschilderd)... Je ziet, ik leer niet bij. Gelukkig maar. Want ik hou er wel van, en ik ben er trots op dat ik nu en dan goede ideeën heb. (Mijn stelling is nadien gekopieerd door een Zwitserse vakbeweging...)
Maar dat wil niet zeggen dat het altijd zo eenvoudig is. Het idee van die stelling was eenvoudig op zich, maar de uitwerking, en de constructies om die figuren dan rechtop te doen figureren, dat moet je dan nadien gaan uitzoeken en uitfineren... Nu ja, dat hoort bij het leuke zweet.
En dus zit ik nu met een rolstoel.
djudedju
Misschien kan ik...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten