De rechtbank heeft de grootmoeder verboden moeder te worden van de kinderen van haar overleden dochter. Haar dochter was overleden aan kanker, maar er waren eicellen van haar ingevroren. Nu wilde de grootmoeder van die eicellen gebruik maken om aldus te kunnen bevallen van haar eigen kleinkinderen. Maar het is dus verboden.
Ik ben voorstander van alle mogelijke technieken die het mogelijk maken dat een vrouw zou kunnen moeder worden, als dat haar wens is. Maar eerlijk gezegd vind ik bevallen van je kleinkinderen ook een beetje er over. Daar gaat het immers niet meer om een vrouw aan de ultieme kinderwens te helpen, maar voor een kleinkind.
Ik weet dat kleinkinderen -haast meer dan je eigen kinderen- nauw aan het hart liggen van de grootouders, maar om nu maar meteen in één beurt én moeder én grootmoeder te gaan zijn??? Nee, dat is er over. Bovendien is een grootouder de facto niet echt meer de opvoeder... Het is veeleer een stootkussen, een bumper, een knuffel voor de kleinkinderen.
Als je jong bent, en je kind valt van de trap, waar hij is op gekropen ondanks het verbod, dan kijk je eens of hij in orde is, en zo ja, dan ga je bestraffend optreden omdat hij de trap is opgekropen. Een grootouder niet, een grootouder is niet meer in staat om naast die val (oeioeioei !) ook nog eens te gaan reclameren... dat dutske.
Ik denk dat dit meer met leeftijd te maken heeft dan wat anders. Ik heb nooit schrik gehad van hoogte, maar als ik nu een scene zie op TV van een grote hoogte, dan voel ik de schrik tot in mijn buik. Dat is niet plots begonnen, dat is gegroeid, en het wordt steeds erger... Vandaar dat ik denk dat het met leeftijd te maken heeft. Je weet dat je voor je oude knoken moet opletten, die zijn breekbaarder dan vroeger, en wellicht genezen ze ook minder snel... Ik denk dat het dit weten is, die in je onderbewuste de grenzen gaat verleggen, waardoor je meer schrik krijgt. Bij mij is dat misschien nog verergerd door het feit dat mijn ruggenpijn ook nog eens zou kunnen verergeren door een val.
Natuurlijk zou je als grootouder ook kunnen opteren voor de moderne opvoeding... Of beter on-opvoeding. Want heel wat kleine kinderen zitten haast heel de dag voor de TV... Of dat de goede opvoeder is ???? Makkelijk is het wel voor de oppasser.
Er zijn nog zo'n dingen die mij niet echt bevallen, en waar ik het oude systeem beter vind... Ik denk onder meer aan de luier. Nu zijn het pampers, die je toelaten heel de nacht door te slapen, want het kindje krijgt geen nat gevoel aan zijn billetjes. Die nacht, daar kan ik nog inkomen, voor de rust van én moeder én kind, maar tijdens de dag denk ik dat de kinderen beter wel geconfronteerd worden met het ongemakkelijke gevoel van natte billetjes ! Het helpt ze om eerder zindelijk te worden. Je moet maar eens praten met de juf uit de peuterklas !
Kinderen hebben, kleinkinderen hebben... Het is niet alleen maar leuk. Er komen ook heel wat momenten waar je echt aan opvoeding moet doen, tegen de koppigheid van kind of kleinkind in. En dat is lang niet altijd makkelijk !
Maar er is wellicht niemand die zijn kinderen zou willen missen.
Toch...
Toch heb ik soms bedenkingen...
Overal lees je tegenwoordig dat je heel moet moet nadenken, je heel goed moet informeren, je heel goed moet beraden... vooraleer je een huisdier neemt, want je neemt een huisdier voor gans zijn leven... Men raad zelfs aan om nadien naar de hondenschool te gaan, om net als je hond geleerd te worden hoe je met het beestje moet omgaan !!!
Moeten we niet eens dezelfde raad gaan geven aan de would-be ouders ? Want kinderen, dat heb je voor heel je leven... en zelfs misschien nog kleinkinderen op de hoop toe...
Moet opvoeding eigenlijk niet in het pakket zitten van iedere schoolse en naschoolse opleiding ?
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten