Wraak

God schudde meewarig het grijze hoofd: "Jullie hebben geluk dat er geen één dier is met zo'n slecht karakter als de mens !" De man tegenover hem haalde smalend de schouders op "Ze hebben dan ook geen verstand !" "Goed !" zei God, "je hebt er om gevraagd !" En met een brede zwaai van zijn almachtige arm gaf hij de dieren, en meteen ook maar de planten, verstand, een verstand gelijk aan dat van de mens... Volgens God nochtans zijn slechtste schepsel ooit ...

Eerst viel het niet echt op...
Er kwamen wat meer mensen binnen op de spoed, met beten en met vergiftigingen, die niet altijd meteen te verklaren waren, maar dat was niet meteen alarmerend.

De woonwijk in het Nederlandse Zaandam haalde echter wel de kranten... En eerst waren de berichten niet alarmerend, maar gewoon een mededeling, een kleine bladvulling, iets bizars...
Het was een van die oerlelijke woonwijken, waar men één enorm wooncomplex had gezet die meteen omringd was door een wandelstraat. De wooneenheden stonden er 4 op elkaar, allemaal identiek, met in de kern een lapje groen van een postzegel groot, waar de bouwmaatschappij wat gras en een paar struikjes en één boom had op aangeplant... Op die manier hadden ze enkele honderden wooneenheden gecreëerd, die allemaal zicht hadden op wat groen. Want groen dat was rustgevend.

Oh ja ?

Huisdieren waren er niet toegelaten. Het binnenkoertje was alleen toegankelijk voor een man die het gras, maaide, de struiken snoeide en de boom probeerde gezond te houden. Buiten vliegende wezens was het dus een onbereikbaar stukje groen. Toen Joop vertelde dat hij er een eekhoorntje had gezien, lachte iedereen hem uit ! Dat was gewoonweg onmogelijk, tenzij een van de bewoners het dier had binnengesmokkeld, en het had losgelaten door zijn raam... Maar toch keken de mensen eens meer dan anders naar het beetje schrale groen... En spoedig hadden er meer mensen een eekhoorn gezien. Eentje sprak er zelfs van maar meteen drie stuks op het zelfde ogenblik gezien ...

En een week later leek het wel of er honderden eekhoorntjes te zien waren. De mooie diertjes met de leuke pluimstaart hadden er veel bekijks en de mensen lachten met hun capriolen... Tot op een morgen er iemand merkte dat er in de sponning van zijn raam een gat was, dat zijn kasten waren geopend of gaten vertoonden, en dat resten van eten over de vloer verspreid lagen. Hij stormde zijn huis uit, naar de huisbewaarder, om te gaan klagen, maar zag dat hij er gewoon mocht aanschuiven in een lange rij van mensen met dezelfde klacht... Hij keerde terug, hij zou na het werk wel gaan klagen, hij moest weg... Toen hij zijn huis weer binnenkwam, zaten enkele tientallen eekhoorns hem op te wachten, en vielen hem aan.
Later stelde men vast dat hij dertien eekhoorns had kunnen doden, vooraleer hij bezweken was aan bloedtekort, bloed dat was weggestroomd uit de talrijke beten, allemaal heel specifiek en heel doelbewust gericht op slagaders.

De berichten in de krant gingen plots niet meer over het leuke en bizarre van lieve eekhoorntjes, maar over tientallen doden en paniek en bewoners die het huis niet meer in durfden...

Vossen namen de kippen niet meer te grazen, maar mensenkinderen. Massale vluchten houtduiven vlogen in ware kamikaze stijl de straalmotoren van de vliegtuigen in zodat deze motorloos uit de lucht vielen. Met vele doden tot gevolg.

Honderden mensen stierven door vergiftiging. Na onderzoek bleek dat het gif kwam uit de tomaten kwam die ze hadden gegeten. Het gif was een insecticide, die men al jaren gebruikte, en die normaal niet in de tomaat kwam. Op een of andere manier hadden de tomaten dit gif echter weten te absorberen. Dit had nog een gevolg: zonder de insecticiden was er een enorme toename van insecten. En insecten die vroeger insecten op aten, bleken plots ook planteneter geworden. Vogels die insecten aten leken over te schakelen op granen, waardoor de voedselvoorraad van de mens als sneeuw voor de zon verminderde. Gans de natuur, fauna en flora richtte zich tegen de mens.

...

De planten en de insecten waren duidelijk de oorlog met de mens aan het winnen. De mens kon de insecten en de planten niet uitroeien, want dit waren meteen de bronnen van zijn eigen voedsel.

Politici probeerden contact te maken met insecten in de hoop tot een akkoord te komen, maar de taalbarrière was onoverkoombaar.

Miljoenen mensen stierven, door honger, door vergiftiging, door aanvallen, door een massa van redenen die je niet meteen zoudt linken aan plant of dier...

Toen de mens helemaal geen gevaar meer vormde voor plant of dier, stopte de oorlog en leek alles zich weer een beetje te herstellen. De mens moest wel op een heel natuurlijk staat terugvallen, want zodra hij teruggreep naar kennis uit het verleden, kwam er weer oorlog van... Alle wezens waren eindelijk elkaars gelijken. Behept met hetzelfde soort verstand, met dezelfde nijd en jaloersheid, met dezelfde liefde en altruïsme, behept met dezelfde wellust voor macht en eigendom...
Er braken voortdurend oorlogen uit tussen soorten, en zelfs tussen stammen van dezelfde soort van dieren of planten.
Coalities werden gesloten, die even vaak weer verraden werden.
Alle dieren en planten specialiseerden zich in het maken van wapens.
Gentechnologie leidde tot onoverwinnelijke mieren, tot een ander er in slaagde om toch weer een wapen daartegen te maken...
Waar in de tijd toen de mens de heerser van de aarde was, er altijd wel ergens oorlog was, was er nu voortdurend overal oorlog, en was jij er als soort eens niet bij betrokken dan kon je steeds het slachtoffer worden van de strijd van anderen...

De wereld, die mooie groene wereld ging kapot aan innerlijke verscheurdheid.

En de man kroop op zijn knieën tot bij God "Heer, red ons, wij vergaan !"
God haalde de schouders op: "Je hebt er om gevraagd !"... Hij keerde zijn rug naar de aarde, en keek vol aandacht naar een planeet aan de ander kant van het universum... " Zou ik nog eens proberen???"

tot de volgende ?