Vroeger leerden we dat je geen appelen met peren kon optellen, nu kan zowat alles.
Maar gisteren kregen we eerst regenbuien, die langzaam overgingen in sneeuwbuien, die eerst op de natte grond verdwenen, maar na een uur of wat onverdroten vallen begon de sneeuw te blijven liggen. Toen we naar bed gingen lag alles wit, met uitzondering van de rijweg.
Toen ik vanmorgen opstond, ging ik, zoals steeds, eerst het rolluik optrekken van mijn werkkamer... Ik kreeg hem zo'n dertig centimeter omhoog, en dan noppes... Het raam aan de voorkant kreeg ik geen millimeter omhoog.
Nu ja... Ik ging me wassen, en nadien trok ik daar het rolluik op, alsof het niets was ???
Nog eens geprobeerd in de andere kamers. Noppes, met uitzondering van onze slaapkamer, nadat ik het bed had opgemaakt probeerde ik eens, en het leek wel of er niets aan de hand was.
Ondertussen ging Anny naar beneden. Het rolluik van de voordeur is elektrisch bediend, en na een keer weigeren, ging het de tweede keer -gelukkig maar - omhoog.
Het rolluik aan de achterdeur was een fluitje van een cent. Wellicht hing daar minder vervroren sneeuw op, beschermd door de trap naar het terras.
De rolluiken van de eetplaats, weigerden gewoon omhoog te gaan. Aan de voorkant van het huis lukte het na enkele pogingen. Maar we zitten dus half in de donker. (Hopelijk zal het wel lukken binnen een paar uur: dan zal wellicht de warmte van in het huis toch min of meer invloed hebben, en buiten zal normaal het koudste moment van de dag voorbij zijn... We zien wel. Lukt het niet, dan is het maar zo, we hebben gelukkig nog onze elektrische verlichting...)
Zonet hoorde ik plots een gekraak. Ik keek naar buiten en zag een auto, voorzichtig naderen. Blijkbaar is de baan zo hard bevroren, dat het kraakt als brekend glas !
We hebben die dichtgevroren rolluiken nog niet eerder meegemaakt 8 Wellicht komt dit door de combinatie van eerst regen, dan natte sneeuw, dan sneeuw en daarop vorst... Als je sneeuw hebt van de eerste keer, dan werkt dit eerder isolerend dan wel vorst-versterkend...
Nu ja, we kunnen buiten, we hebben verwarming en verlichting, dus alles is ok.
Volgens het weerbericht van Oudenaarde en dat van Horebeke (waar wij vlak naast wonen), is het nu -5° Celsius... Het vriest dus wel goed ! En dat in een klap, want eigenlijk hebben we dit jaar nog geen echte vorst gehad, hoogstens eens wat rijm op het gras.
Kwaad ben ik niet, want zoals ik al eerder schreef, de struiken die vorig jaar heel de winter door groen bleven, zijn abnormaal hoog geworden, en zullen een goede snoei verdragen.
Mooi is het wel, en de hemel is strak blauw, een echte vrieshemel. Onze Vlaamse Ardennen zijn echt schilderijen van De Saedeleer geworden. De bomen in de verte lijken wel met Chinese inkt getekend tegen de lucht.
De parkiet hier voor me, in zijn grote kooi, trekt zich van de vorst niets aan, en neemt uitgebreid een bad, de druppels vliegen tot hier. Nu zit ze wat verfrommeld op een stok, bedachtzaam pluimpje na pluimpje door haar bek halend om alles weer glad en effen te krijgen. Zijn gele kleur is na een bad iedere keer weer plots veel intenser.
De kanarie aan de ander kant zit nog voor een gesloten rolluik. Nu en dan hoor ik een klagend getjilp, en soms een vage aanhef tot fluiten, maar het staat hem niet aan dat hij daar naar de rolluik moet staren. Hij fluit al een paar dagen minder. Dat komt omdat hij weer eens is aangevallen door een torenvalk. Wonderbaarlijk om zien, een torenvalk die tegen het glas van het raam zit te fladderen om binnen te raken en de kanarie te kunnen pakken ! Ook al kan hij niet binnen, de kanarie fladdert dan wanhopig tegen de tralies van zijn kooi om weg te vluchten, tot wij de torenvalk wegjagen.
Buiten is dan geen mus, geen merel, geen een vogel meer te zien !
Torenvalken zijn best mooie dieren, maar het is nu al enkele keren dat ze proberen aan mijn kanarie te raken ! Zou het iedere keer dezelfde zijn?
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten