Ik geloof dat het Picasso was die zei dat ieder kind een kunstenaar was, maar dat het heel moeilijk was om kind te blijven. Die sletsen zijn een bewijs dat ik er in slaag nog steeds een beetje het kind in mij levend te houden...
Ik heb ze gevonden op de rommelmarkt (of waar dacht je?)... Ze lagen in een doos met waar zo wat van alles in lag, en ik zag meteen dat ze naar mij lagen te lachen. Dat waren de sletsen die ik van doen had, nu de koude dagen er aan komen !
Ik vind ze heerlijk grappig, en ik weet zeker dat heel wat mensen die me er mee zullen zien, zich vragen zullen stellen over mijn geestelijke gezondheid... Die is nog steeds in orde, dank u, alleen hou ik er van een beetje buiten de rijen te springen, op te vallen, kortom wat extravagant te doen... Ik zie nu mijn oudste zuster haar voorhoofd in ontelbare rimpels trekken "Wat heeft ie nu weer ?". Niets zusje lief, niets, ik ben perfect gezond (buiten die rug en die nek en die schouder) en er is niets mis met mijn verstandelijke capaciteiten... Ik choqueer gewoon graag een beetje het mensdom, ook al is het maar met een paar rare sletsen.
Eigenlijk is er niet veel raars aan de sletsen op zich, het is eerder dat je ze hier in ons landje niet verwacht aan voeten van beschaafde westerlingen te zien. (Misschien ben ik niet echt beschaafd?)
Mocht je die sletsen zien in hun land van oorsprong dan zou je waarschijnlijk zeggen: "Kijk eens, dat is toch mooi, die typische klederdracht !" en er een foto van nemen. Als je ze hier ziet aan de voeten van een gewone kleurloze Belg van Vlaamse origine, dan kijk je gek op.
Het is misschien ook ergens in mijn achterhoofd, een uitgestoken hand naar onze nieuwe Belgen van Oosterse origine (Al moet ik in het geval van die sletsen misschien eerder spreken over een vriendelijk aanreiken van een grote voet (maat 46))...
Je raadt het al, het zijn dus sletsen die je eerder verwacht in een kasba of in de soeks ergens in Tunesië of Marokko of daaromtrent...
Helemaal in vilt, aan een kant in stemmig grijs, en aan de andere kant (de buitenkant van de voet) in kleurig gevlekt vilt met daarop een kameel, en natuurlijk uitlopend in een spitse punt, die heerlijk omhoog gekruld naar de zon zoekt. Warm ! Ik vraag me eerlijk af waarom ze ginder, in die warme streken net zo'n warme sloefen maken ??? Of is het eerder een isolatie tegen de hete grond waarop ze moeten lopen?
Maar ze zitten heerlijk, en Anny schrikt telkens als ik afkom, want ik loop zowat onhoorbaar rond op die vilten dingen. Alleen... Ik moet niet vergeten andere dingen aan mijn voeten te doen om naar buiten te gaan. Niet dat mijn buren me niet mogen zien, maar vilt is niet waterdicht, en ons klimaat niet zo droog als dat ginder ver in de woestijn.
Wat die pantoffels ook hebben ? Ze zitten heel ruim ! Wellicht is dat omdat ze niet gemaakt zijn naar het model van de voet, en geen links en rechts hebben, maar gewoon de punt netjes in het midden hebben. Dus moet je wat meer plaats voorzien, anders zitten je grote tenen klem.
Ik weet het, het is een beetje absurd om woestijnkledij te dragen in ons regenland, maar ik vind ze mooi, ze zitten heerlijk en ze zijn warm. Meer moet dat niet zijn.
Morgen moeten we allebei even naar de huisdokter, we gaan om onze jaarlijkse griepprik... Hopelijk kunnen we daarmee de jaarlijkse winterziektes een beetje vermijden. We horen nu bij de "risicogroep", gezien onze leeftijd. Een leeftijd waar ik me nog dagelijks over verwonder ! Toen ik jong was, leek dat zo verschrikkelijk ver weg, dat ik helemaal niet verwachtte ooit zo ver te geraken, en nu ik er ben, lijkt het eigenlijk nog helemaal niets, en mijn jaren in de Chiro lijken nog steeds de dag van gisteren. Gek eigenlijk. Je hebt de leeftijd, maar je voelt je helemaal niet oud. In tegendeel, ik voel me zo jong dat ik het nog steeds heerlijk vind gek te doen, al was het maar met een paar gekke sloefen...
tot de volgende ?
1 opmerking:
En tijdens koele avonden een warme djellaba overtrekken. Vond ik altijd heerlijk.
Een reactie posten