We zijn weer haast november...
Allerheiligen en Allerzielen, en de daarbij horende kerkhofgang.
Binst we in Dadizele waren, zijn we ook naar Dupont Zoo geweest om nog wat visvoeder, en daarna zijn we eens gezellig samen gaan eten. Op het menu stond duivenborst... Anny heeft dat niet genomen, maar ik vind dat heel lekker en heb genoten van dit lekkere hapje met gratiné-patatjes...
Daarna zijn we rustig terug naar huis gereden, alle twee bekaf van het winkelen. Dus geen lust meer om nog te gaan zitten bloggen.
Gisteren vond Anny het nodig om eens alle orchideeën hier naast me eens duchtig aan te pakken. Dat wil zeggen dat ze de bladeren afwast, verdorde of gele bladeren verwijderd. Ze neemt daarvoor alle potten af, zet ze op tafel, en dan is het de moment om het raam te kuisen, zowel de vensterbank als het raamwerk als de ruiten... Ik help dan wat, moet daarvoor scheef gaan hangen over mijn bureel heen, en heb natuurlijk weer veel pijn. Gisteren nam ik dan ook twee extra pijnstillers, met als gevolg dat de pijn wel wat mindert, maar dat ik geen oog dichtdoe... Net als bij mijn moeder werkt verdoving en slaapmiddel bij mij opwekkend... Tegen vanavond, als ik geen extra pijnstillers meer moet slikken, zal ik weer moeite hebben om wakker te blijven en wellicht zit ik heel vroeg in bed.
Gisterenavond hoorden we hier plots een hels lawaai... Eerst dacht ik op donder, maar het duurde te lang... Even buiten gekeken, en voor de deur staat een enorm machine om de bieten van het veld op de vrachtwagens te leggen... Naar mijn gevoel lijkt het nog het best op een reuze-stofzuiger, de bieten worden precies naar boven gezogen (of geblazen of door een schroef van Archimedes gedraaid), en vliegen meteen de vrachtwagen in.
We vreesden al dat een heel stuk van de nacht zou voorbijgaan in dat helse lawaai, maar om 10 uur was alles stil, en nu staat het machine daar nog steeds stil te wezen. Gek, als het zo opgeplooid staat is het een grote balk, als het werkt, heeft het precies reuzenarmen die links en rechts staan te zwaaien en te wieken.
Ik vermoed dat straks het lawaai er terug zal zijn... Ergens hoop ik het, want dan zou die muur van voor ons eindelijk weer verdwenen zijn, veel vlugger dan we gedacht hadden. Oef.
Het is nog steeds niet klaar, nu ja de zon staat maar op om 8.20' uur en gaat al weer onder om 18.32' uur... de dagen korten verdomd rap ! En nu, met vuil regenachtig weer lijkt het nog veel meer of het niet meer klaar zal worden ! De winter is er nog niet, en ik verlang al weer naar de lente en de zomer, licht en kleur.
De nieuwe Ubuntu is er ! En Ubuntu is 10 jaar oud ! Ik stel vast dat ik ongeveer acht jaar met Ubuntu aan het werk ben ! Ik ben dus stilaan een veteraan... Straks, als ik alle mailtjes heb bekeken en Facebook heb doorbladerd, ga ik misschien de nieuwe versie installeren, als het niet te druk is, en je daardoor veel te traag kunt downloaden... dan wacht ik nog een paar dagen...
Tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten