Electraffreux

Gisteren is de dokter geweest... Hij duwde en klopte op mijn rug om de precieze plaats te vinden, maar vruchteloos. Ik met mijn raar pijn-gedrag, ik kon niet zeggen waar de pijn exact zat. Heel de lendenstreek doet pijn, maar niet speciaal meer als je er op gaat duwen. Dan klopte hij er eens op... Zelfde effect "Het zit meer dan vast hé ?" was zijn conclusie. Ik knikte. Hij spoot dan maar in, zowat in het centrum van de pijnplek, een deel links en een deel rechts... Bij het inspuiten links voelde ik druk.
De pijn milderde nadien iets.

Vannacht heb ik toch een heel end kunnen slapen. Vanmorgen toen ik opstond was de pijn er nog steeds. Iets minder dan gisteren voor de inspuiting, maar toch nog echt erge pijn.

De dokter had gezegd dat ik terug moest bellen als het nodig was. Ik heb dat gedaan, en morgenavond mag ik terug om een inspuiting, maar een andere soort... Dat zou moeten helpen om dan vrijdag heel de dag in het UZ te zijn en van dienst naar dienst te sjokken met Anny.

Zonet is de poetshulp aan gekomen. Ze noemt Joke. Ik vind het een verkeerde naam... Joke heeft iets van een verkleinwoordje in zich, en het is een grote en volle dame... Ik denk dat ze zo groot is als ik ben (gelukkig voor haar nog niet zooo dik !). Ik heb het gevraagd, ze is 1.80 meter groot !
(Geen ruzie mee maken !)

Toen ik haar zei dat JoKE niet echt passend is, lachte ze en zei dat haar ouders dat bij haar geboorte niet wisten dat ze zo groot zou worden...

We hebben ondertussen de stofzuiger  open gekregen om het stof van de vorige kuisbeurt er uit te halen. Het is een wreed goeie stofzuiger (Dyson), maar iedere keer weer heeft Anny moeite om dat ding open te krijgen... En moet ik helpen om die ene knop open geduwd te krijgen.

Enfin, nu vult het geruis van de stofzuiger het huis, en de kanarie doet vergeefse pogingen om luider te zingen dat dat onding.

Strak ga ik wellicht moeten stoppen, als ze hier onder mijn voeten moeten kuisen. Het zal goed voelen als het hier weer eens gekuist is... Het is toch verschrikkelijk als je dat allemaal niet meer zelf kunt, en afhankelijk bent van anderen. Best dat die diensten bestaan, en hopelijk gaat het vanaf nu vlot gaan en krijgen we iedere week hulp. Dat is toch zo beloofd.  Hoop doet leven.

Ik ga stoppen, straks vlieg ik hier toch weg. Ga ik even naar de goudvissen in de tuin kijken en naar de bloemen. Herfstbloemen, want die zijn er nu al... Straks is die donkere lange winter hier weer. Misschien zelfs met heel donkere perioden als Electraffreux het wijs (?) acht ons zonder elektra te zetten...

tot de volgende ?