Ooit heb ik er nog gehouden, gewoon als een levend sieraad.
En toen, en nu nog, vraag ik mij de reden af, waarom die beestjes zo kleurig zijn ?
De meeste dieren die behoren tot de prooidieren, hebben een schutkleur, of een andere vorm van camouflage, waardoor ze heel moeilijk te zien zijn. je kun twintig keer langs een boom passeren waarin een uil zit, zonder het beestje ooit te zien... Maar bij de vogels zijn er heel wat uitzonderingen !
Gewoonlijk zijn de vrouwtjes dan wel voorzien van een schutkleur, maar de mannetjes pronken in alle kleuren van de regenboog. Er zijn uitzonderingen op, ik geloof dat het de edelpapegaai is, waar het vrouwtje knal rood is, en het mannetje groen. Maar meestal is het dus het mannetje die pronkt in schitterende opvallende kleuren. Moeten ze misschien dienst doen als een soort levende bliksemafleiders ? Die met hun felle kleuren de jagers moeten weghouden van het verscholen nest ?
Soms zie je dat gedrag ook bij mensen... Sommigen pronken in schitterende kledij, opvallende juwelen, uitdagende houdingen om alle aandacht naar zich te trekken, terwijl andere mensen eigenlijk nooit opvallen... Hier gaat het niet over het weglokken van de jagers, maar eerder het aantrekken van de "jagers", ook al heeft dat woord hier een gans andere betekenis....
En dan denk ik meteen aan de Moslims, waarvan sommigen hun vrouwen verplichten om in vormloze kledij rond te lopen, soms zelfs met een afgedekt gelaat... Daar zou het wel een bescherming kunnen zijn van het vrouwtje... Ook al geeft men het dan een godsdienstig kleedje..
Allemaal een beetje gek eigenlijk. Wij moeten geen nestelende partner beschermen, we moeten niet pronken om een partner te veroveren, bij ons is het paringsritueel op heel andere zaken gebaseerd. Maar toch zie je er altijd wel enkele die alles doen om op te vallen.
Dat maakt voor mij het terrasjes-zitten zo heerlijk. Kan ik genieten van de pronkende mens.
Soms is het heel leuk, zie je er eentje die bijna niet kan stappen omdat de hakken veel te hoog en veel te dun zijn, soms zie je er die pogen sensueel met hun derrière te draaien, ook al gaat het hen niet goed af. Soms heb je er die heel luid praten, voor héél de goegemeente, soms net andersom, die zo steels en dievelings tegen elkaar staan te vezelen, dat iedereen wel moet proberen er toch iets van te horen....
Ik vind het leuk. Net zoals ik die pronkende goudfazant leuk vind.
Alleen, die fazant doet dat met zijn eigen pak, terwijl de mens het doet met een gekochte outfit... De laatste tijd zie ik ook steeds meer en meer mensen die hun eigen lijf gaan "opsieren". Je ziet steeds meer en steeds gekkere piercings en steeds meer en steeds grotere tattoos...
Toen ik jong was, waren piercings en tattoos iets wat we zagen bij "wilde" volksstammen ergens in een brousse aan de andere kant van de wereld, waar we alleen van wisten door verslagen en foto's van missionarissen en andere ontdekkingsreizigers... Nu is het hier mode.
Een teken van beschaving ? of net van het terug wild worden ?
Ach, het zal allemaal wel weer verdwijnen en nadien nog wel enkele keren terugkeren en verdwijnen... Net zoals de mode...
Het valt me op dat ik steeds meer kledij zie, die ik ooit al eens, heel lang gelden heb gezien... Die ooit al mode was...
De fazant echter, die blijft zichzelf trouw.
Blinkend in zijn pakje
tot de volgende
Geen opmerkingen:
Een reactie posten