Slaap

Ronse railway station, Belgium (Photo credit: Wikipedia)

Vannacht weer bijna niet geslapen.
Daar lig je dan in het donker te turen naar het niets. En te denken, te fantaseren, te redeneren. Vooral het naar voor brengen van je mening is dan interessant: er is niemand die je tegenspreekt.
Ik vermoed dat ik tijdens mijn slaap evenveel draai en keer in mijn bed, want ook als ik goed heb geslapen, vind ik meestal mijn onderlaken terug in een balletje gedraaid ergens onder mij...
Maar als ik wakker lig, dan weet ik waarom ik lig te draaien en te keren: rugpijn...
Net zoals ik overdag steeds mijn houding moet veranderen, moet ik dat 's nachts blijkbaar ook doen.

Als ik 's morgens op sta, dan moet ik een momentje blijven staan: Door het rechtstaan gaan de wervels op elkaar drukken, en voel je verdomd goed alle zenuwen die op een of andere manier in het gedrang komen en pijn doen. Na enkele seconden vind je de juiste houding om zo weinig mogelijk pijn te hebben.

Tijdens het turnen iedere morgen, voel je, hoe je nu eens hier dan eens daar zenuwen pijn gaat doen, maar ook, hoe door de herhaling van die beweging de zenuw blijkbaar een veiliger plaatsje zoekt. Na het turnen ben ik een stuk beter dan er voor ! (Anders zou je het wellicht niet doen, of toch zeker niet zo lang volhouden)

Vanmorgen wil mijn linkerbeen weer niet mee. Dat is het been dat meest last heeft van de pijn, en meestal ook het meeste gevoelloze zones heeft, waar je met een speld in mijn vel kunt prikken, zonder dat ik het voel, of amper iets voel. Vandaag doet het echter weer eens pijn: uitstralingspijn, er zal weer ergens een zenuw klem zitten die naar mijn been loopt.

Zo is het altijd wel iets of altijd wel ergens iets van pijn. Je leert er echt mee leven. Je praat er alleen nog eens van als de pijn erger is dan gewoonlijk, of hinderlijk is voor je dagelijkse leven. (Sommige pijnen hinderen je leven niet echt, ze doen wel pijn, maar niet zo erg dat ze je belemmeren)

Vandaag lijkt dus weer zo'n dag te zijn... En straks moet ik Anny naar de tandarts voeren, daar op de ongemakkelijke stoelen in de wachtzaal gaan zitten, en dan kijken hoe ze aan de tand van Anny gaan zitten boren en schuren en op metsen...  Hopelijk blijft het nu zitten, want die tand is al eens "bijgewerkt"...

Misschien heeft de tandarts mijn naam herinnerd, en zocht hij in zijn materiaal naar wat afdankertjes... Heb ik weer gratis heel fijn materiaal om mee te boetseren in de klei. Maar ik ga er hem niet om vragen, het is immers nog niet lang geleden dat ik hem zag en een heel pakket materiaal mee kreeg. In de academie zijn ze dan stikjaloers "Waar haal je dat allemaal? " "Bij de tandarts, ik vraag daar om" "Dat zou ik niet durven..."... Tja, dan krijg je natuurlijk niets ! Er is geen enkele tandarts die aan zijn klanten vraagt of ze soms wat oude spateltjes en zo willen mee nemen...

Na de tandarts vlug nog even naar de Aldi, en dan weer naar huis...
Terug naar mijn PC, wat kijken naar mijn mailtjes en naar Facebook en Twitter... Wat kreeg ik als berichtjes, en wat kan ik doorsturen aan mijn kennissen en vrienden? Daar ben ik een hele tijd mee bezig. Soms krijg ik een massa mailtjes, en stuur ik er geen enkele door, omdat het allemaal mailtjes zijn die ik vroeger al eens zag, soms krijg je er maar weinig, maar kun je ze allemaal doorzenden, omdat het een echte nieuwe oogst is. Zaken die racistisch zijn stuur ik niet door, omdat ik niet gelukkig ben met die zaken... Ik ben bang van racisme... We hebben in het verleden gezien hoe het voortdurend slecht maken van een bevolkingsgroep aanleiding was tot massamoorden. Ik ga regelmatig naar een winkel van moslims in Ronse... Ik ga er graag, en iedereen is er zeer beleefd en vriendelijk. Ik praat ook met die mensen, en ik kan niet zeggen dat zij anders zijn ... Zij hebben een ander geloof, en geloven nog zoals de mensen hier geloofden een halve eeuw terug... En ook bij hen zien we dat de jonge generatie meestal heel wat minder obligaat moslim is... Onze wereld beleeft de godsdienst niet meer zoals de vroegere generaties, en ook bij hen zien we dat ontstaan. Ik laat in het midden of dat allemaal zo goed en wenselijk is, maar één ding vind ik belangrijk: Geen enkele godsdienst mag echt opdringerig en echt dwingend zijn naar anderen toe !

Ik ga stoppen, straks moeten we vertrekken, en ik heb nog steeds pijn

tot de volgende ? (Op de foto: het station van Ronse, zowat het oudste station van België, stond eerst in Brugge, en is steen per steen in Ronse weer opgebouwd. Mooi oud gebouw!)