Raku en rookstoken

Vandaag gaan we in de academie eens raku en rookstoken doen...
Raku is een Japanse manier om keramiek te bakken, waarbij men de stukken keramiek gloeiendheet uit de oven haalt, op een pak zagemeel of schavelingen zet, en afdekt zodat het in een gesloten ruimte in de rook afkoelt... Dit geeft een speciaal effect. Bovendien werkt men nog al eens met speciale glazuren, die craquelé veroorzaken. Mooi !

Rookstoken is iets heel anders, daar  gaan we, net zoals in de raku vertrekken met een keramieken voorwerp die al een eerste bak achter de rug heeft (biscuitbak), maar nu stopt men het voorwerp in een ton, op een laag schavelingen, vult het bij met schavelingen. In de ton zijn onderaan gaatjes die lucht toelaten. Daar steekt men de schavelingen in brand, en de ton wordt toegelegd, zodat het vuur langzaam blijft branden. Je kunt het voorwerp bekleden met zaken die mee verbranden, en die daardoor een bepaalde afdruk (zwart) nalaten. Het beeld, of voorwerp komt uit de rookstook in alle toonaarden van grijs tot zwart. Of helemaal zwart... Nadien smeer je met donkere was het beeld in, zodat het een zekere glans krijgt. Deze techniek lijkt wat op het effect van bepaalde primitieve bakwijzen.

Kortom, twee voor ons nieuwe manieren om keramiek mooi te maken...

Maar dat is niet mogelijk in een paar uur, daar kruipt noga wat tijd in, dus is het vandaag een hele dag les... Een van de laatste lessen van het schooljaar... Jammer dat het al weer zo ver is. Ik moet zeggen dat ik dolgraag naar de academie ga, voor de keramiek, maar ook omdat je er met mensen bij elkaar zit, en ik ben nu eenmaal een gezelligheidsbeest...

Stilaan verover ik er ook mijn eigen plaatsje... Ontwikkel ik mijn eigen stijl en visie, wat soms wel eens botst met de leerkracht, maar dat loopt allemaal wel los. Ik moet toegeven, mijn visie verschilt nogal van dat van de lerares... Maar dat moet kunnen. Dat wil niet zeggen dat ik niet wil bijleren, maar ik wil dat leren zetten in de lijn van wat ik wil doen, wil maken.

Thuis zorgt dit wel eens voor "moeilijkheden"... Nu ja, je moet je voorstellen, ik heb een hele verzameling Afrikaanse kunst, en ook nog wat andere exotische houtsnijwerken, en nu kom ik regelmatig thuis met beelden en potten die ik zelf heb gemaakt. Waar moeten we dat allemaal zetten ? Vandaar dat moeder zucht als ze over die raku en dat rookstoken hoort... Hoeveel stukken ga je nu weer meebrengen? 4... Toch geen grote ? Tja... Twee beelden, een vaas en een klein dingetje... Gezucht.

Ik ga eens kijken of ik mijn tuin niet kan gebruiken als permanente expositieruimte... Keramiek kan heel wat jaren buiten staan.

Ondertussen staat er nog een beeld te drogen in de academie... een werkmens, met een pikhouweel in de handen. Bruut afgewerkt, wat knoestig zoals het onderwerp dat vraagt.
Een eigen stijl ? Bah neen, ik laat me voor ieder werk weer inspireren. Ook qua stijl. Dat vind ik leuk, en ik wil vooral dat mijn beelden expressie hebben en die expressie weergeven. Dat lukt nog niet altijd zoals ik het wil, maar dat is dan ook net leuk. Dat is ook een zoeken, een tasten, een proberen.
Ik noem me zelf geen kunstenaar, ik maak dingen, en vier de teugels van mijn fantasie... Creatief zijn, daar gaat het volgens mij over. Vinden jullie het kunst, mij goed, vinden jullie het helemaal geen kunst, mij net zo goed... Het is mijn allerindividueelste expressie van mijn allerindividueelste emotie, in mijn taal, met mijn mogelijkheden. Kortom, ik werk vooral voor mezelf, voor mijn plezier, voor mijn ontwikkeling.
Ja, ontwikkeling, want in de expressie zijn we pas mens, en beelden maken is een vorm van je uit drukken...net zoals deze blog...

tot de volgende ?