Dat komt omdat ze bij het opruimen van kastruimtes die zelden gebruikt worden, steeds weer stoot op verborgen schatten.
Gisteren was het weer van dattum.
Ze kwam van boven met een kartonnen doos, en zette zich naast me in de zetel. "Je moet hier eens kijken", en ze pikte op goed valle uit een pakje papieren uit de doos...
Tot mijn verbazing zagen we uitgeknipte krantenartikels uit het jaar stilletjes, toen haar oom en neef werden doodgeschoten, vermoedelijk door de Duitsers. En nog een ouder artikel over een andere oom, die lang voor haar geboorte al gestorven is. En pakken doodsanctjes van mensen waarvan je eerst eens moet denken wie dat weer was, of hoe hij of zij er ook weer uitzag.
En al de kaartjes die we kregen op het feest van ons 25 jaar huwelijk. Straks zitten we aan 45...
En nog andere papieren, hoe ik als voorzitter van het STC de toenmalige minister Leona Detiège mocht ontvangen in het VDAB- opleidingscentrum te Oudenaarde, en nog veel, veel meer...
De geschiedenis van de mens in het klein,
geschiedenis van kleine en grote feiten,
geschiedenis vol droefheid of
vol vreugde...
En de opkuis was meteen gedaan. We zaten daar knus naast elkaar door de papieren te neuzen, en weg te dromen.
Eentje heb ik er uit gepikt...
Een huwelijksaankondiging... omdat we daardoor vaststelden dat die lui dit jaar, binnen een paar weken, vijfentwintig jaar getrouwd zijn...
Ik heb die vrouw nog in luiers gewikkeld ! En toen waren het nog echt luiers, geen pampers.
Op de uitnodiging zie ik twee grootmoeders staan, geen grootvaders... Mannen leven gewoonlijk minder lang dan vrouwen... en dan aan beide zijden de ouders van de jonge mensen die gaan huwen, en dan de aankondiging van het Heugelijke feit dat Patrick gaat trouwen met Kristel op 29 mei 1987 om 16 uur in de Sint Katharinakerk te Oostende Conterdam... De huwelijksmis werd opgedragen door de oom van de bruid: E.H. Roger Vanthournout, priester -arbeider, later vermoord door een van de ex-gedetineerden die hij liefdevol opving...
Waar is de tijd...
De bruid heb ik niet alleen in luiers gewikkeld, toen ze klein was, kwam ze hier ettelijke keren op vakantie, om te spelen met onze kinderen.
En nu is ze al vijfentwintig jaar getrouwd.
djudedju, we worden oud.
Ik herinnerde me niet eens meer dat de huwelijksmis in de namiddag was.
Snap je nu waarom de opkuis stilviel?
We zaten meteen in andere tijden, vol herinneringen.
Toen Anny indertijd al die dingen aan de kant lei, zal ik wel eens gegromd hebben "Ga je dat allemaal bewaren?"... Nu ben ik blij, kan ik samen met haar eens grasduinen in de tijd van toen.
Ergens moet nog een speciale editie liggen van het rondekrantje van Het Volk, waarop op één gazet de overwinning van Eddy Merckx in de tour de Zwans staat, én de landing op de maan " Een kleine stap voor de mens, een reuzenstap voor de mensheid..." ... Onlangs las ik dat ze nog meerdere keren op de maan geland zijn... Dat zat veel verder weg. Toen was het nieuws er af, en hoorde dat maar meer tot de "faits divers"... Gek.
Heb jij ook ergens van die dozen staan ?
Doe ze niet weg !
Ze zijn heerlijk om bij weg te dromen...
tot de volgende ?
1 opmerking:
E.H. Roger Vanthournout heeft indertijd ook de huwelijksmis opgedragen van mijn ouders.
Hij was de broer van mijn grootmoeder die nu ook al enkele jaren overleden is.
Mvg Carla Baert
Een reactie posten