Neurotisch

Image via WikipediaIk heb bij toeval de oorzaak ontdekt van de muntcrisis!
Heel lang geleden, toen er nog maar schroomvallig gedacht werd aan de invoering van een Europese munt, sprak men over de Ecu. Jaren hebben wij met dat idee geleefd dat er ooit een Ecu zou komen.
Toen die munt er echt kwam, was er plots geen sprake meer van Ecu, maar was het de Euro.

Nu hoor je nog amper van de Euro... Alleen als een politicus er over praat, of een nieuwslezer (in dienst van een of andere partij), of een staatsambtenaar zoals een onderwijzer (omdat hij moet), spreken nog van de Euro...

... de rest van Vlaanderen spreekt van de Neuro.
Komt van Neurotisch.
Luister maar eens goed "Sedert da' we met de Neuro zitten is aolles veul dierder geworden!"
De Neuro dus.
Klinkt ziekelijk
Is het ook...
Geen wonder dat die munt zwabbert.
Wat wilt ge van een zenuwzieke munt ?

Maar wist ge dat nog, dat er vroeger steevast van de Ecu werd gesproken?  Ik heb er geen idee van wanneer dat eigenlijk veranderd is in Neuro ...
Maar zo zijn er wel meer dingen die verdwenen zijn, en waar we nooit meer bij stil staan.
Neem nu de gewestwegen... Tegenwoordig is de maximumsnelheid op de gewestwegen bijna overal 70 km per uur... Maar dat was vroeger niet zo ! Vroeger was het meestal 60 ! Dan had je van die borden net zoals nu, rond met rode boord, maar midden er in 60 en daaronder MAX... Heel duidelijk dus: je mocht maximum 60 km per uur snorren. (Les autos moustachent dans les rues) Die "MAX" is ook op een bepaald moment verdwenen. Nu is het jaren geleden dat ik nog een bord zag met 60 er op, laat staan dat er nog max zou bijstaan...

Sta jij daar ook soms bij stil ? Schiet er jou ook soms zo'n herinnering te binnen? Zoiets waar je niets mee bent, niets kunt mee doen, maar waarvan je je afvraagt wanneer dat veranderd is of verdwenen...

Op rommelmarkten heb ik dat gevoel heel dikwijls, sta je te staren naar een pak Sunlight, en denk je aan moeder en de oorlog in Korea, toen lagen er stapels van die zeep op zolder. Zie je een inkpot, een ballonnekespen dan droom je weg, en maandag zag ik voor het eerst sinds jaaaaaaaaaaaaaren een hele doos met pennenlapjes... Twee stukjes leder, met daar tussen een stuk of vijf stukjes zeemleer om je pen mee af te drogen vooraleer je hem in je pennendoos stopte... Ik was het bestaan van die pennenlapjes carrément vergeten !

Scheermessen doen me denken aan ons vader, en de scheerriem waarop dat scherpe ding gezet werd... Een busje Negrita (kachelpoets) doet me denken aan de pannenkoeken bij Odiel... Daar werden die gebakken op de plaat van de Leuvense stoof, die eerst netjes was gepoetst...

Ach, dat is wellicht het geheim van de Rommelmarkt: een markt vol nostalgie.

Alleen, je betaald het niet meer met een kluite of een kwartje, of een frank, nee, nu betaal je het in Neuro's...
Veel Neuro's
om neurotisch van te worden.

tot de volgende ?