Image via WikipediaOm eerlijk te zijn, ik wist niet dat dit ding zo heette...En wellicht zitten er nog lezers en lezeresjes nu met grote vraagtekens in hun ogen naar dat woord "schopschijf" te staren...
Ik mocht de schopschijf vandaag gaan halen in Ronse, maar ik heb meteen een nieuwe afspraak gemaakt, ik ga eens gaan met Frederik, als sterke man er bij... want het is een zwaar ding.
Nu weet je het nog niet hé...
Een schopschijf, mesdames et monsieurs, is een een ding waarmee je potten kunt draaien uit klei, en die niet elektrisch wordt in gang gezet en aangedreven, maar waar bij je met je voeten een vliegwiel in beweging "schopt", zodat bovenaan de schijf draait waar je de klei oplegt en die je dan tot pot of vaas draait... Oef. Veel te lange zin, pakt aan mijn adem.
Vermits dat dus een stellage is, waarin een vliegwiel in beton hangt, waaraan een kleine tafel vastzit, waarin een pottenbakkersschijf draait, en dat daar bovendien de stoel en alles aan vast zit, is dat een behoorlijk zwaar ding. Het gewicht is natuurlijk dat vliegwiel... de rest is twee keer niets in verhouding.
Maar dus niet om met Anny zo maar vast te pakken en in de auto te zetten... Dus Frederik bij zijn nekvel pakken en mee nemen.
En dan le moment suprême, dan kunnen we potten draaien... Dat zal eerst ook meer zoeken en tasten zijn, want het schijnt helemaal niet zo simpel te zijn als het er uit ziet.
Je ziet, de keramiek duivel heeft me gebeten...
Oh ja, over de academie gesproken, gisteren ben ik dus voor de eerste keer Klaas geweest ( Wellicht sta ik binnenkort in vol ornaat in "De Beiaard" het weekblad van Zottegem en omstreken, bekend van de moord enkele weken terug...)
Het was leuk, en ik had een mopje voorbereid om wat te praten te hebben... Want soms krijg je automatisch wat om je aan vast te pakken door een of ander dat de kinderen vertellen, maar is dat niet zo, dan moet je zelf de boel in gang trekken, ook als Klaas... Ik had met Zwarte Piet afgesproken (de directeur van de academie) dat ik zou vertellen dat hij een elektrische schok had gekregen van een van die zonnepanelen, en met zijn klikken en klakken van het dak was gerobbeld, twee verdiepingen naar beneden op zijn schouder. Nu kan hij zijn arm bijna niet meer omhoog doen, en hij heeft veel pijn.. Zwarte Piet toont hoe hoog hij zijn arm maar meer krijgt, en dan vraag ik hem hoe hoog dat vroeger kon, en dan gaat zijn arm helemaal omhoog, een mopje zo oud als de straat, maar wellicht nieuw voor de kinderen... De eerste klas kinderen van 6 en 7 die proestten het meteen uit en snapten de mop direct... Die van twaalf jaar, daar waren er een stuk of twee van wie de frank viel... Heel bizar !
Het was heerlijk weer Klaas te zijn... En iedere keer weer ben je verbaasd dat die grote kinderen van 10 à 12 jaar oud, ook weer helemaal onder de indruk zijn. Eentje was er zelfs die niets durfde te zeggen... de lippen stijf dichtgeknepen...
Wat is het mooi kind te zijn... Die hebben nog geen erg in alles wat er ons nu boven het hoofd hangt met dat nieuwe regeringsakkoord... En toch horen zij wellicht tot de geviseerden, binnen een jaar of tie zullen er daar al een pak op de arbeidsmarkt terecht komen, en veel langer moeten wachten op hun recht op uitkeringen, als ze geen job vinden...
Dat men ook minder aandacht heeft voor de natuur, dat maakt mij nog het meest bang. We zien nu immers al wat er aan het gebeuren is, een van eerste en ergste slachtoffers van de global warming zie je in Pakistan, maar ook in andere landen zien we al meer overstromingen of net veel grotere droogte... Beide betekenen hongersnood...
Laten we niet de denkfout maken dat het onze tijd wel zal lukken... Het lukt nu al niet meer in sommige landen! We hebben nu te handelen, of het zal wellicht te laat zijn.
Maar wat zit ik hier te prediken...
er is toch geen kat die luistert
tot de volgende ? (op de foto een heel oude schopschijf...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten