Zege voor Bart De Wever ?

Image via WikipediaDi Rupo is nu aan het vergaderen met de zeven ja-knikkers en met de CD&V... daarmee zouden ze immers de nodige tweederden-meerderheid halen...
Wellicht zal het niet meteen zo overkomen, maar dat is voor de NVA van Bart De Wever de grootst mogelijke zege !
Als er een regering komt, dan zijn al de "fouten" de schuld van de anderen, blijft NVA de oppositiepartij, en zullen ze steeds weer het aureool van de foutloze, de volmaakte kunnen blijven dragen... En blijven bestaan, en wellicht zelfs nog wat stemmen bij winnen.
Ik heb het reeds gezegd, het enige wat de NVA zich niet kan permitteren is mede in de regering zetelen. Want of ze doen niet alles wat ze voorop stellen en gaan dus de mist in, of ze halen het wel, en dan hebben ze geen reden van bestaan meer. Het lot van wijlen de Volksunie zit diep in hun geheugen gegrift, en dus houden ze nu al meer dan een jaar het been stijf, en zie... de anderen lijken nu toch in het aas te bijten.
Eén ding moet je Bart toegeven, het is een strateeg.

Met andere woorden, het belang van Vlaanderen is ondergeschikt aan het voortbestaan van de NVA... Daar zouden de kiezers toch eens moeten over na denken.... Dat strookt immers niet met de prediking van de NVA. Het is dus, zoals met alle politieke partijen, een luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden.
Ik heb een grote bewondering voor de ras-politici !
Die mannen kunnen uren praten zonder iets te zeggen, en zijn veel sterker dan de grootste geleerden, zij kunnen immers wit doen veranderen in zwart, alleen door een handig spel van woorden.

Alleen... ze hebben dat al zo vaak gedaan, met alle denkbare en ondenkbare onderwerpen, dat ze niet meer weten wat wit is en wat zwart. Met andere woorden de politici van vandaag zijn helemaal niet meer kleurvast... Wellicht van daar de bijna dagelijkse wissel van partijkaarten ?

Het ellendige is dat wij al die zjievereers moeten betalen, voor hun oeverloos gezwam en hun gebrek aan eerlijkheid. Want politiek dat is vooral handig zijn geworden... Handig manoeuvreren tussen de obstakels, en niet de obstakels opruimen, want die kunnen later nog eens gebruikt worden... om de bevolking warm te maken om voor hen te stemmen.

Och, laat er mij over zwijgen, anders vergal ik weer mijn en uw dag...

Vandaag schijnt de zon... Kan ik eindelijk de bloemen planten die ik een eeuwigheid geleden kocht. Eerst ga ik een deel andere planten moeten rooien, en dan de nieuwe in de plaats zetten. In de voortuin plaats maken voor een tiental nieuwe kleuren van hemerocallis (eendagslelies), en achteraan de fuchsia's een plaatsje geven en ook de hosta's. We hebben daar immers een schaduwhoekje, waar anders niet zo heel veel wil op groeien, en hosta's zijn schaduwminnend.

Met andere woorden, in de aarde wroeten, met de kont omhoog gaan staan. Heb ik een hekel aan. Ik hou van bloemen, maar dat in de grond wroeten is er te veel aan om helemaal lekker te zijn. Bovendien kruipt de aarde dan onder je vingernagels, en dat ziet er niet uit, maar nog erger, dat voelt niet lekker. Ik heb nu eenmaal geen tuiniersbloed. Ik denk nog steeds dat dit de schuld is van ons vader zaliger, die mijn broer en ik tot drie keer toe de lochting deed omgraven en we kregen dan nog maar een amper voldoende...Sindsdien doet een spade mij huiveren.

Ach, ik verwijt dat mijn vader wel, maar wellicht deed ik ook zo'n stomme dingen met mijn kinderen, en wellicht eveneens met de beste bedoelingen. Ik heb wel gepoogd om de fouten die ik hen verweet, niet te herhalen, maar wellicht deed ik dan andere... Ik moet er hen eens naar vragen, want je bent je daar zelf niet van bewust.

Met andere woorden, we zijn allemaal maar prutsers in de opvoeding. We doen allemaal ons best, maar het is en blijft maar een soortement "liefhebberen", je doet wel je best, maar het is in feite een trial and error... En je baseert het op basis van de opvoeding die je zelf kreeg, je vermijd wat je als verkeerd is bij gebleven, en je poogt te herhalen wat je als goed hebt ervaren.
Maar geen een ouder is vakman in de opvoeding, zelfs de mensen die menen dat zij in die branche de top of the bill zijn, zijn in werkelijkheid maar zoekers, met misschien iets meer ideeën, maar geen werkelijke winst.
Opvoeden is immers werken met de menselijke geest van het opgroeiende kind, en dat is geen sinecure. We staan eigenlijk nog bijna nergens als we het over die (on)wetenschap hebben.
Ik heb al een paar keer gesproken met "gediplomeerde opvoeders", en sorry, een echt hoge dunk heb ik er niet van gekregen. Ik heb wel een grote eerbied voor de inzet van een deel van deze mensen, die werkelijk alles doen om kinderen terug op het juiste spoor te krijgen, maar och, ze zijn ook maar zoekenden... ze baseren zich op ervaringen van anderen en van henzelf, maar vermits ieder kind nu eenmaal een individu is, kun je er niet zo maar een algemene regel gaan op plakken... Wat voor de een werkt, kan voor de ander een regelrechte weg zijn naar een ramp.

Wat is er toch met mij aan de hand ? Ik praat over de tuin en land in de opvoeding.
Zou dat komen door mijn (t() veel lezen? Ik ben bezig over een onderwerp, en één woord leid me naar een ander item. Op die manier vertel ik vast een heleboel, maar wellicht is het niet meteen de helderste soep ooit.

Ik kan er niet aan doen, ik heb een zwervende geest in mij... Ik stel vast dat ik dat doe terwijl ik naar de TV kijk, en plots schrik ik dan, en stel vast dat ze daar aan heel wat anders bezig zijn dan wat ik zag of meende te zien in de film binnen in mijn geest. Het is niet echt een gebrek aan concentratie, maar eerder een gebrek aan wil tot concentreren. Ik ben op een leeftijd gekomen dat nog maar heel weinig MOET... en dus moet ik ook niet meer het programma van de kijkkast volgen, kan ik mijn eigen gang gaan.
Dat is een van de dingen die me helpt om creatief te zijn. Ik zie iets, en dat doet me denken aan een manier waarop ik iets dergelijks zou kunnen maken met de Crea-leden van Ziekenzorg, en hup, ik zie de TV niet echt bewust meer. Soms vraagt Anny dan "Wat zegden ze ?" en dan moet ik het antwoord schuldig blijven, ik zag het niet eens, laat staan horen...

Maar ondertussen solfer ik, u, geachte lezer(es) op met mijn gekke kronkels...
... en ik weet niet of ik u op die manier niet het verkeerde pad op stuur...
Wie weet begin jij dan ook te krinkelewieren...
djudedju

een wereld vol rare Toontjes !

tot de volgende ?