Image by tonylanciabeta via FlickrStraks ga - rijd - ik naar de garage, mijn autootje heeft nood aan een smeerbeurt en olieverversing.Ik ken geen jota van mechanica, en al zeker niet van wat er onder de motorkap zit van mijn eigen vehikel. Het enige wat ik weet thuis te brengen zonder moeite, is het bakje waar ik water moet in doen om mijn ruiten te besproeien... Veel verder gaat mijn kennis niet.
Ik heb dat ook niet echt nodig. Van een auto wordt veronderstelt dat hij rijdt... Niet dat je er aan moet prutsen.
Oh ja, een band vervangen dat kan ik ook.
Maar dan is het echt zowat op.
Bij mijn computer is dat zo wat hetzelfde... Hoewel ik, door het feit dat ik met Linux werk, ik een zekere faam geniet, ken ik van het binnenste van mijn PC niets... Oh ja, de ventilator weet ik te herkennen. . . .
Maar net zoals ik behoorlijk met mijn auto uit de voeten kan, kan ik dat ook met mijn kwampjoeter. Maar ga nu niet denken dat ik een techneut ben of zoiet... Nee, ik kan er mee werken (en lang niet alles: excel en consorten heb ik nooit nodig, dus ken ik dat ook niet).
Maar kleine software probleempjes kan ik tegenwoordig veelal zelf herstellen. Soms moet ik wel wat zoeken, maar meestal lukt het me wel.
Mijn Waalse vriend en redder in hoge nood, Erwin, heeft het ook al gezegd, hij moet bijna niet meer komen om mij te depanneren. Vroeger noemde hij me - met een verschrikkelijk Waals accent- de pruts, en dat moest dan prutser zijn...
Maar wellicht is het net dat vele prutsen en dat vele zien depanneren dat mij gebracht heeft tot waar ik nu sta.
De meeste mensen krijgen die kans niet ! De meeste mensen moeten, als hun PC het laat afweten, naar de winkel of naar een andere hersteller, daar moeten ze hun computer achterlaten, en veel centen betalen om het ding nadien hersteld en wel terug te "krijgen"... Met andere woorden, ze zien het niet, en leren dus nooit bij.
Dat is het sterkste punt van die herstellers, ze werken in hun ivoren toren, en vermijden dat een ander er ook iets zou van weten...
Dank zij mijn vriendschap met Erwin, heb ik steeds de herstelling kunnen meemaken, heb ik gezien hoe hij zelfs aan het binnenste (Het Heilige der Heiligen) van de computer werkte, heb ik mijn oude bakje ettelijke keren opgewaardeerd, en heel lang mijn computer op een behoorlijk peil weten te houden.
En al die herstelbeurten waren gratis, en zelfs de nieuwe stukken betaalde ik netjes wat ze echt hadden gekost... Geen frank meer. Nu en dan kreeg ik zelfs stukken gratis, dat waren dan stukken die Erwin recupereerde uit computers die echt helemaal kapot waren. Al de onderdelen die nog werken worden netjes bijgehouden om mensen te depanneren. Ik denk niet dat hij dat overal gratis doet, maar voor vrienden doet hij dat wel...
Onze vriendschap dateert nog uit de tijd dat ik vakbondssecretaris was, en hij delegee in het bedrijf waar hij werkte.
Hij was toen mijn enige Franstalige militant en delegee... En het was en is een zeer flink en goed delegee.
Het is dus van uit een beroepsrelatie dat we vrienden voor het leven zijn geworden.
We plagen elkaar, en zitten vol verwondering al het gemekker over Vlaanderen/Wallonië te bekijken en te bespreken.
Zelfs de Waalse mopjes over Vlaanderen stuurt hij me glimlachend door, en ik stuur hem de Vlaamse door. Zelfs dingen die ik aan mijn Vlaamse vrienden niet door stuur, zend ik hem wel, omdat ik weet dat hij er mee kan lachen, waar een deel van de Vlamingen die dingen soms heel bitter en sarcastisch bedoelen.
Kortom, die Waal is wel een van mijn Beste Vrienden... Met hoofdletter. Iemand waar voor je dingen buiten je gedacht doet, omdat het nu eenmaal een vriend is.
Ik mag er niet aan denken dat hij straks misschien in het buitenland gaat wonen. Als Bart De Wever zijn zin krijgt.
Maar als het dan toch moet, laat het dan in hemelsnaam snel gaan !
Het duurt nu al lang genoeg, al dat geblaat en weinig wol... en straks worden ook wij Belgen op de Zwarte Amerikaanse lijst gezet, als financieel niet betrouwbaar, en dan gaan we ons blauw en zwart mogen betalen door de schuld van de oeverloos mekkerende politici. Trouwens, is Amerika zelf niet in een situatie waarin ze beter eens in eigen boezem zouden kijken?
Om het eens cru te zeggen, heel het "vrije" Westen is eigenlijk virtueel in een staat van faillissement.
En heel onze economie lijkt steeds meer en meer op een zeepbel.
Wij zijn allemaal zodanig gewoon aan het leven in een staat met enorme schuldenlast, dat wij ons daar geen vragen meer bij stellen, ... tot eens de zeepbel toch zal klappen....
En hier, hier doen ze niets, nee, ze vergroten de schuld door oeverloos gezwam over de splitsing van ons piepkleine nietsje... Moesten ze al die regeringen, al de bijhorende ministeries, al de bijhorende kabinetten en kabinetsmedewerkers afschaffen, dan zouden we al een hele grote stap in de goede richting zetten, maar ja, dat gaan zij die aan al die vetpotten zitten nooit zelf beslissen hé...
Neenee, zelf smeren en een ander doen betalen, dat is pas politiek à la Belgiek.
En zeggen dat ik over smeren en olie begonnen ben, maar dan voor mijn autootje...
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten