gemeenschapszin

Image by Piano Piano! via Flickrzes op de tien mensen behouden vertrouwen in Bart De Wever... maar eerlijkheidshalve zegden ze er bij dat blancostemmers of mensen die geen mening hadden of die liever niet gaven, er niet bij geteld werden...
Ik heb een donkerbruin vermoeden dat precies dat aantal zo fiks aan het groeien is, dat men ze niet meer durft te vermelden, om niet luid op te moeten schreeuwen dat de mens de politiek zat is... Het is bij mijn weten de eerste keer dat men dit expliciet er bij vermeldt... Dat moet dus we een reden hebben, en ik zie er geen andere, dan het feit dat er te veel mensen zijn die geen mening meer hebben of zeggen dat het hen niet meer interesseert....
Maar van diegenen onder de Vlamingen, die wel nog een mening hebben, zijn er dus 6 op 10 die hun vertrouwen behouden in Bartje...
Wellicht zijn dat mensen die echt niet goed kunnen lezen, of echt niet goed luisteren naar waar die man met ons naartoe wil... In ieder geval, alle arbeiders en bedienden zouden beter moeten weten, want de NVA staat voor sociale afbraak tot en met. Hij is voorstander van het Duitse model, en dat is nu niet precies een schoolvoorbeeld van een sociale samenleving. Hij heeft een liberale visie die veel kapitalistischer is dan de liberalen van ons landje...
Maar eigenlijk verwondert mij dat niet... Bij zo wat elke verkiezing voor de gemeenteraden zie je dat hooggeplaatste personen veel meer stemmen krijgen dan je zou mogen verwachten van hun stand. Trouwens dat hooggeplaatst is alleen maar zo, omdat ze zelf een trapje hoger gaan staan dan de gewone mens. Net alsof ze iets meer waard zijn dan een ander.
In Napels weten ze verdomd goed dat de mannen van de vuilkar tot de belangrijkste mensen van de wereld behoren ! Daar hebben ze ooit maanden gestaakt, en Napels stonk uren in de wind.
Toch denkt er niemand aan de mannen van de vuilkar op een schavotje te zetten als toonbeeld van hoogstaanden.
Nee, ze moeten daar zo nodig dokters, advocaten en dergelijke lui op zetten.
Hun enige verdienste is dat ze hebben mogen en kunnen studeren. En dat ze daardoor bepaalde dingen kennen en kunnen die een ander niet kent en kan, maar als je hen vraagt een muurtje te metselen, of een zaag te zetten, dan staan ze daar te blinken met een bête mond vol tanden...
Nee, voor mij is iedere mens precies even veel waard, en als ik er dan toch eentje zou moeten voorop plaatsen, dan koos ik de stilste, meest bescheiden werker... of een moeder, die alles doet voor haar kinderen en gezinnetje...
Dat betekent dat ook een dokter, een advocaat en dergelijke, een evenwaardige is, en niet een trapje hoger op de ladder staat. Het is onze cultuur, onze beschaving die ons deze kijk op de zaken opsolfert, maar dat is geen vast gegeven ! Kijk maar eens naar de pastoor, vroeger was dat naast de burgemeester en de baron, de hoogste stand in het dorp. Nu zit hij hooguit nog net tussen de massa in, geen centimeterke hoger.
En laat de politici nog wat verder broebelen, en hun positie binnen onze maatschappij zal ook heel wat graden zakken (wellicht al gezakt zijn...)
Maar al die graden en trapjes zijn dus volkomen kunstmatig, en conventioneel in de menselijke pikorde zo "vastgelegd"... Maar net zoals bij de kiekens is een kleinigheid genoeg om enkele trappen te zakken in die pikorde... en wee wie aan het zakken is, net als bij de kiekens springt daar heel de meute op, om al de kunstmatige onderdanigheid in één woeste pikbeurt om te keren.
Héél in den beginne zal het wellicht de sterkste of de slimste of de beste jager van het dorp zijn geweest, die op een hoger echelon mocht staan, en daar zat nog een beetje logica in, maar nu...???
Nee, voor mij geen standen, geen kaste-verschillen...
Ik heb in de loop van mijn leven geleerd dat ieder mens zijn gaven en zijn gebreken heeft, en dat we met zijn allen bij elkaar, elkaar behoorlijk goed aanvullen om een maatschappij te vormen, waar binnen alles min of meer rond draait.
Ik denk dat veel van de outcasts zo geworden zijn, omdat ze niet aanvaard worden, uitgestoten werden door de "goe"gemeente, en niet andersom. Het zullen uitzonderingen zijn die zichzelf buiten de gemeenschap zetten. Met andere woorden, als er sukkelaars zijn in onze maatschappij, mensen die het niet aankunnen, dan ligt dit in de eerste plaats aan die maatschappij.
In vroegere tijden, toen de mensen veel meer in kleine gesloten dorpsgemeenschappen leefden, waren er minder outcasts, ze stonden wel op een wat aparte plaats, maar hadden tenminste een plaats. Het waren mensen die anders waren, die niet echt pasten in het rijtje, maar dat werd aanvaard, en ze hadden een functie in het geheel.
Door het feit dat alles veel groter en dichter bevolkt is, en vooral door de manier waarop de maatschappij nu is, is dat niet meer het geval, en outcasts zijn werkelijk out... uit het gemeenschap gezet, geweerd.
Er is immers geen gemeenschap meer in de zin van vroeger. Vroeger bedroop een dorp praktisch zichzelf, nu is dat niet meer het geval. In ons dorp hier is zelfs geen dorpswinkel meer, geen beenhouwerij, en ook heel wat andere benodigdheden moet je gaan zoeken in de stad...
Kortom, je woont in het dorp, maar je hebt geen functie in dat dorp, tenzij je een van die weinigen bent die nog wat van het sociale bindmiddel zijn binnen die gemeente, en je actief bent in een of andere beweging.
Kortom, in de laatste eeuw is onze maatschappij helemaal veranderd, en is nog steeds aan het veranderen. Wellicht is dat mede één van de redenen dat ook het politieke bestel zo staat te wankelen. Men heeft, in een poging om die uiteen vallende gemeenschapszin te vervangen, geopteerd voor een steeds meer individualistische gemeenschap, zeg maar egoïstischere gemeenschap. De politieke partijen weerspiegelen dat fenomeen, en ook daar zie je steeds meer en meer partijen en partijtjes ontstaan, veelal rond één figuur opgebouwd. En net zoals het steeds moeilijker is om een plaatsje te veroveren in een gemeenschap van individu's, is het steeds moeilijke om een land te besturen met een wirwar aan keuterpartijtjes.
De NVA was één van die keuterpartijtjes, die bijna uit het niets is omhoog gesprongen door handig manoeuvreren van de leider Bart De Wever, en door het handig bespelen van enkele oude geschilpunten met Wallonië een/of de Franstalige gemeenschap in ons landje.
Maar hoe dan ook, vooral het eindeloos splitsen en oprichten van politieke partijen en partijtjes, is de grootste reden van de huidige politieke onbestuurbaarheid. Mocht men nog steeds in een driepartijensysteem verkeren, dan was het quasi onmogelijk dat één partij de anderen zou kunnen gijzelen.

Maar het is dus allemaal gewoon een afspiegeling van het tekort aan gemeenschapszin in heel onze maatschappij.
Het hangt niet meer aaneen...
Het is geen dorp meer, geen stad meer, zelfs geen land meer...
Alles en iedereen wordt gedwongen op te gaan in steeds grotere entiteiten, en het individu reageert door zich steeds individueler op te stellen.
We hebben geen dorp meer, maar een grote bende ikjes.
We hebben geen land meer, maar gaan op in een veel groter Europa, dat ook niet echt bestaat, maar opgaat in een heleboel internationale organisaties en verdragen...
Groot, groter,  grootst wordt bij de mens op zich beantwoord met ik, ikker, ikst...

De mens vindt zichzelf niet meer terug in het geheel, en verliest voeling met dat geheel.
Extremen worden je het van het, omdat ze een meer unieke kijk op de zaken hebben, omdat ze meer het gevoel van IK geven en uitstralen, want ze zijn het ook niet eens met de gemeenschap...of ze vormen een kaste, een alternatief voor de lacune die ontstaan is door het wegvallen van de gemeenschapsgeest.

We moeten hoognodig een stap terug zetten, naar de mens toe !
We moeten hoognodig een alternatief vinden voor de gemeenschap van vroeger.
We moeten hoognodig de mensen een zekerheid een plaats bieden in hun leefomgeving.
We moeten iets uitdokteren om de bakker, de beenhouwer, de pastoor, de dokter, de timmerman de groenteboer weer een dorpsplaats te geven. Het hoeft niet zo nodig beroepsgebonden zijn, als het maar de gemeenschap kan binden.
Vroeger hadden we hier in Mater de parochiespelen, waarbij de verschillende wijken van het dorp in spelletjes tegen elkaar op kwamen, met als enige doel de gemeenschap bij elkaar te krijgen, te verenigen, en plezier te hebben. Ook dat is ter ziele gegaan... het lijkt wel of we zonder gemeenschapscement gevallen zijn...

Ik weet ook geen oplossing, of misschien één klein begin... Laten wij weer beginnen met elkaar een goedendag te wensen, laten wij weer glimlachen naar elkaar, laten wij weer eens 's avonds de stoelen buiten zetten en bij elkaar buurten... laten wij weer op zijn minst buur te zijn... dat is alvast een begin. Nu zijn er heel wat mensen die niet eens weten wie naast hen, onder hen of boven hen woont, laat staan dat ze er mee praten, al eens iets voor elkaar doen.

Mens zijn is echt niet moeilijk, maar je kunt het niet alleen !

tot de volgende ?