Image by de Raaf via FlickrGisterenavond, toen Bart en co naar huis wilden rijden, zagen wij een enorme rookwolk laag over de grond scheren, we dachten dat het ergens in Horebeke was, in ieder geval, het leek niet ver, en het was een immense rookwolk die wel kilometers lang leek...Toen Els thuis was, en de rookwolk meer had gelocaliseerd in de richting van Zottegem, en eventjes op facebook had gecheckt, belde ze me op om te melden dat het in Velzeke was, het slachthuis stond in brand...
Velzeke dat is een heel end van hier, dus die wolk moet dan ook immens geweest zijn, en het verwonderde ons dan niet in de radio een oproep te horen dat Zwalm en omliggende gemeenten hun ramen moesten dichthouden...
We hebben het gisterenavond niet kunnen zien op TV, want we moesten naar het wereldfeest in Oudenaarde, een jaarlijks gebeuren ingericht door het ACW, waarbij we onder meer wat kunnen proeven van de keukens uit verre landen ('t was lekker, maar ik heb maar twee landen gedaan, veel te veel om allemaal op te eten...)
Vanmorgen vroeg dan maar de TV opgezet om alsnog het nieuws te zien van gisterenavond, en ja, daar was de uitslaande brand...
Het moet daar nogal gestonken hebben !
Maar het is voor het eerst dat ik zo'n immense rookwolk zag !
De brand is wellicht ontstaan door dakwerken waarbij de roofing werd hersteld... Dat is duidelijk een gevaarlijk werk, want je hoort dikwijls van brand door dergelijke werken. De reden is veelal hetzelfde: het gaat over herstelwerkzaamheden aan bestaande gebouwen, en meestal zien we dan stukken plat dak, aansluitend aan een normaal pannendak. En daar zit hem veelal het venijn. Je moet met een gasbrander de roofing gedeeltelijk doen smelten, zodat je het kunt vastkleven op het platte dak, maar als de vlam onder de pannen waait, dan ligt daar meestal het stof van vele jaren... en stof dat kan branden, meer zelfs, stof kan ontploffen. Gisteren waren er twee ontploffingen te horen, misschien wel van stof, maar veelal ligt het stof uren te gloeien, en ontbrandt pas uren na dat de arbeiders al lang eb breed vertrokken zijn.
Het is dus niet het leggen van de roofing dat gevaarlijk is, maar het feit dat je zit met een aansluiting van een oud pannendak... Als je een brand krijgt door het aanbrengen van de roofing zelf, dan is dat of door onvoorzichtigheid, of door een ongeval. Maar dat is slechts heel zelden het geval. Het gaat meestal over stofontbrandingen.
Mocht je dus ooit zelf je dak herstellen, of laten herstellen, wees dan uitermate voorzichtig waar je met aansluitingen zit op een bestaand dak. Ik heb het hier ooit gedaan, en ik heb dan gewoon de twee onderste rijen pannen weggenomen, en nadien terug gelegd. Dat is een prutswerk vooral omdat je dan eigenlijk de pannen "tegen draad" moet leggen, maar het is in ieder geval veiliger, en je ziet meer wat je doet.
Maar brand, dat is een van de verschrikkelijkste rampen die ons kan treffen...
Ik heb altijd een diep gevoel van medelijden met mensen die gans hun inboedel verloren bij een brand.
Alles is zo definitief weg.
Misschien ben ik wat te gevoelig, maar ik mag er niet op denken dat ik alles kwijt ben. Niet zo zeer om het materiële verlies, om al de herinneringen die er aan vast zitten... De schilderijtjes die ik nog kreeg van Ivonne, de aquarels van Germain en van Franske, de foto's van Koen en andere overledenen, de beeldjes die Koen ooit maakte in de academie, en de honderden andere dingen, soms knoertlelijk, maar heel dierbaar om dat ze een souvenir zijn van...
Ik heb dan ook zo'n lekker ouderwetse woning met muren vol kadertjes en kasten vol beeldjes, en aan de meesten hangt een souvenir vast... Ze gaan niet de zolder op, net omdat het souvenirs zijn.
Als ik het zo overdenk, dan doe ik op mijn manier dus ook een beetje aan "heiligenverering" (zie mijn blog van enkele dagen terug over de bril van Ghandi)... Ook al gaat het niet over heiligen, ook niet over vedetten, maar gewoon kleine dingen tjokvol herinnering.
Onze Bart zit er soms mee te lachen: "We gaan hier nogal een werk hebben om dat allemaal uit te mesten"... Maar wie weet, misschien is hij ondertussen ook al zo oud, dat ook hij meer en meer leeft in en met herinneringen, en staat ook zijn huis dan vol met geheugensteuntjes, om die en die toch maar niet te vergeten, om die en die nog eens in je gedachten te brengen, telkens je oog toevallig blijft hangen aan dat of dit item...
Of misschien heeft men ondertussen een virtuele gedenkmuur... klikt hij nu en dan op zijn computer zijn gedenkpagina's aan, en bladert virtueel door virtuele gedachtenissen. 't Zou minder plaats in nemen, properder zijn, minder afstofwerk geven, maar je zou het niet eens kunnen vastpakken en koesteren... alleen nog virtueel te gedenken...
Hoe dan ook, ik denk dat we het allemaal doen, op een of andere manier, misschien heb jij wel ergens een of meerdere laden met "brol", maar dan heel dierbare brol, die niet weg mag...
Ik heb naast al die kadertjes en postuurkes nog een plaats waar ik heel wat bewaar... mijn hoofd en hart... want ik hou van het verleden, ik hou van de mensen, ik hou van hun goede en zelfs een beetje van hun mindere kantjes... Ik hou gewoon van mensen... en van allen die mijn levenspad hebben gekruist... Of toch van bijna allen...
Zelfs sommige planten in mijn tuin zijn souvenirs... Er staat hier nog steeds een plantje dat ik ooit, heel lang geleden kreeg van Maurits Galle... en als het bloeit dan denk ik nog eens op Maurits..
God, waar is de tijd...
maar je bent er nog, want ik denk nog op je
en misschien leest er nu iemand je naam, en blijft ook eens haperen, om weg te dromen te dromen over de tijd dat...
Heerlijk toch,
een bijna levend gedenkboek, opgeroepen door die kleine bijna waardeloze dingetjes
djudedju... weet je nog ?
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten