eindelijk

Image by Peter Forret via FlickrOef, ik zit nu al meer dan twee uur te proberen om te kunnen bloggen.... Blijkbaar was er iets mis met de verbinding in the clouds ? Want bloggen is ook iets in the clouds, gelukkig maar, want mochten al mijn blogjes op de harde schijf van mijn kwampjoeter staan, dan was die wellicht nog niet groot genoeg...
Want ik heb in die jaren al wat bij elkaar gebabbeld...
Het is bijna eindeloos, en twee uur geven je de tijd om op te merken dat er sprake is van een evolutie. Dit zie je het best als je eens terug reist in de tijd, naar de eerste blogjes die ik ooit schreef.
Wat ook opvalt is, dat ik net als de meeste mensen, van langs om meer een hekel heb aan de politici, maar dat zal je wellicht niet verbazen...Als jij tot de meerderheid behoort, dan voel je dat ook...
Nu, het is toch weer een van die speciale dagen, waar bij opa weer eens taxi mag zijn... Gwendolyn is al volledig thuis van de school, maar ik mocht vanmorgen op een totaal abnormaal uur Kimberly gaan afzetten aan de Sinte Walburgakerk, zodat ze te voet naar de school kon gaan (dichter bij raak je niet, 't is markt...) en deze middag zal ze mij opbellen als ze terug op dezelfde plaats staat, zodat ik haar weer kan gaan oppikken... Wanneer is voorlopig een raadsel. Ik denk, aan facebook te zien dat Ewoud de laatste dagen ook niet heel actief meer is...
Met andere woorden, de grote vakantie is er !
Twee ellendig lange maanden dat de kinderen weer thuis zitten. Tegenwoordig is er bijna meer vakantie dan er nog school is. Ik vind dat niet verantwoord ! Als ik kijk in de schoolboeken, dan zie ik dat ze steeds meer en meer stof moeten verwerken in een steeds kortere tijd op een steeds jongere leeftijd. Wie dit helse ritme niet kan volgen, valt uit de boot, en de kans dat hij of zij nog opgeraapt wordt is bitter klein. Met andere woorden, de kans op werk is kleiner en kleiner naargelang de scholing minder en minder is.
Vroeger waren er nog heel wat jobs voor ongeschoolden, maar die zijn er minder en minder.
Het is een harde wereld, waar Das Kapital regeert met harde hand, en ongeschoold werk kun je goedkoper laten doen door robotica....
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat men bezig is een nieuwe massa paupers te maken, in plaats van hen ook een plaatsje te geven in deze weelderige maatschappij.
Als je dan nog ziet dat de regeringen (daar zijn we weer) steeds rechtser en rechtser worden, en dat ze steeds meer het Kapitalisme hoog in het vaandel dragen, dan weet je, hoor je, zie je dat ze nu al bezig zijn met het nemen van maatregelen om werkloosheid te bannen, gewoon door ze geen werkloosheidsuitkeringen meer te geven...
Wie niet geschikt is voor de arbeidsmarkt wordt gewoon uitgerangeerd.
Och ja, ik weet het wel, ze zullen ze echt niet helemaal uithongeren, ze zullen ze in plaats van werkloosheid te geven wel op het OCMW zwieren, op een nog veel lager inkomen, en waar ze nog veel meer de bittere smaak in de mond zullen hebben van het moeten leven met uitgestoken bedelaarshand...

Dat is de hoofdreden waarom ik pleit voor een betere uitbouw van het onderwijs. Schaf een heleboel van al die vakantiedagen terug af, en neem meer tijd om de kinderen te leren wat ze nodig hebben en zullen hebben in het latere leven. Maak de traptreden die ze moeten zetten wat kleiner, zodat ze voor meer jongeren haalbaar zijn.

En misschien, in het kader van een betere verdeling van de beschikbare tewerkstellingsplaatsen, voorzie een wekelijkse tijd voor het bijsturen van de kennis van de arbeiders/bedienden. Als iedere arbeider/bediende een halve dag scholing zou krijgen per week, dan creëer je meteen ook een pak nieuwe arbeidsplaatsen...

Het is immers zo dat de arbeidsmarkt ook evolueert, en steeds sneller en sneller. Dus is voortdurende bijscholing geen luxe, maar een groeiende noodzaak. Laat het initiatief echter niet over aan de betrokken werkgever, want dan komt het er niet van ! Op het moment dat het werk dringt (en wanneer is dat niet zo?) zal men de leertijd wel vervangen door arbeid... Misschien is dat niet echt slechte wil te noemen, maar we kunnen deze werkelijkheid niet ontkennen. Waar nu al diverse scholingen in het bedrijf bestaan, zien we de misbruiken. Dus moeten we die vermijden door de scholing op een andere plaats en door andere mensen te laten geven. Bovendien zou dat ook het voordeel hebben dat het niet te eenzijdig op één bedrijf is gericht, maar breder, wat bij 't verdwijnen van een bedrijf meer kansen biedt.

Vorming, leertijd is steeds meer en meer een must. Laat ons dan ook eens echt gaan investeren in die tijd. Zorg dat meer leerlingen wel degelijk kunnen werkelijk geschoold worden, en zorg voor een blijvende bijscholing.

Die bijscholing moet ingekapseld zitten in de wekelijkse arbeidstijd, zodat ook de arbeider/bediende werkelijk gedwongen wordt dit te doen, net zoals de werkgever verplicht is. Er is geen enkele zinnige reden waarom de schoolplicht niet zou kunnen verlengd worden met dit systeem.
Ik weet, dit zou kosten, maar het zou ook renderen ! Geschoolde krachten zijn lucratiever dan ongeschoolden of minder-geschoolden...

Ik pleit voor mensen die, in de huidige snelle arbeidsmarktevolutie, blijvend aangepast zijn/worden...

tot de volgende ? (foto: werkloosheid in Brussel - de link met de immigranten  lijkt duidelijk, maar dat is dezelfde link met de ongeschooldheid...)

De kathedraal en de verwarming...

Image via WikipediaEigenlijk kan het leven best simpel zijn, en ecologie hoeft niet altijd vernieuwend te zijn om efficiënt te wezen...
Kerkgangers die het genoegen hebben in die immense grote kerkhallen te mogen zitten, zullen wel weten dat de meeste kerken zeer moeilijk te verwarmen zijn. Door de grote hoogte van de kerkruimte en door het feit dat warme lucht stijgt, moet je enorm veel warmte in die dingen stuwen om ook maar enig effect te bereiken...
In Haarlem staat een kathedraal, en net zoals al die grote kerkgebouwen, hadden ze ook daar een probleem met de verwarming, tot...
Een datacentrum het voorstel deed om al zijn computers daar eventjes in de kelder te gaan zetten, en de warmte te lozen in het kerkgebouw.
Op die manier kan het datacentrum zijn enorme overtollige warmte afvoeren en op een koele plaats zijn stek vinden, en de kerk zal eindelijk, na eeuwen eens de gelovigen niet alleen het hart verwarmen, maar ook de voeten...

Dit is in krantentermen gewoon een fait-divers, maar dan een heerlijke !
Kijk, voor mij verdient dat datacentrum een Nobelprijs voor ecologie. Die bestaat nog niet, maar zou er eigenlijk best mogen zijn. En van mij krijgt hij de prijs, omwille van het simpele van het idee. Want veelal verliezen we ons in het zoeken naar grootse en enorme dingen, maar het mooie is, dat je ook heel simpele en heel adequate oplossing kunt vinden, die, als ze er zijn, metten de reactie uitlokken: natuurlijk, waarom doen ze dat niet al lang????

Zo heb ik ook een grote bewondering voor sommige draaideuren, die dusdanig zijn geconstrueerd, dat er nooit tocht kan ontstaan, en dat het warmteverlies minimaal is. Wat ik wel weer betreur is het feit dat sommige van die draaideuren constant blijven draaien, ook al is er geen kat in de omgeving.

En iedere keer denk ik dan weer: we zoeken het dikwijls véél te ver !
Eigenlijk zouden we in de schoolse opleiding een of ander vak moeten invoeren, waarbij logica op het hoogste schavotje staat. In het geval van de kathedraal zou de vraagstelling best kunnen zijn: " Ik heb een enorm groot gebouw, één ruimte, die niet alleen groot is, maar ook hoog. Die ruimte is bijna niet te verwarmen, hoe kan ik dat oplossen?" En het antwoord zou moeten zijn, "Kunnen we geen bedrijven die te kampen hebben met te veel, te hoge warmteproductie hun warmteoverschot laten lozen in dat gebouw?"

Dat is wellicht de manier waarop ook het wiel is uitgevonden, waarop iemand op het idee van een trap en/of een ladder kwam... Eenvoud.

In IJsland maken ze gebruik van de geothermische warmte om gebouwen te verwarmen. Het land is zeer vulkanisch en heeft talrijke warmwaterbronnen, die bruikbaar zijn. Waarom zou je dan huizen afzonderlijk gaan verwarmen, als dat er zo maar ter beschikking is? De enige kost is de installatie en het onderhoud er van. Wij hebben hier duizenden bedrijven die dagelijks enorme hoeveelheden warmte de lucht in blazen... en dat gaat allemaal verloren. Is daar niks mee te doen ? Kunnen de koeltorens bij de thermische centrales hun warmte niet beter kwijtraken aan de verwarming van woningen of serres, in plaats van te lozen in de rivieren, waar ze zorgen voor milieuvervorming om niet te zeggen thermische vervuiling...

En dan praten we nog maar alleen over verwarming... (Moeten we niet dringend eens gaan kijken wat we met de warmte die langs de schoorstenen verloren gaat, kunnen doen?) Maar eigenlijk moeten we voortdurend op die manier leren denken... De vraag is altijd heel simpel" we hebben x nodig op plaats A" en het antwoord is al even simpel: "We hebben x te veel op plaats B"... De moeilijkheid is: hoe kunnen we die twee verbinden, en het overschot in B naar A krijgen. Maar gewoon, door de vraag op die manier te stellen, leren we anders te kijken.
Laten we dus niet meer de vraag stellen "waar moeten we met onze overtollige x heen, maar veeleer, door wie en waar kan onze x benut worden."

Uitvindingen zijn immers veelal geen grootse prestaties, het zijn veelal heel simpele oplossingen, gekomen uit een klein vonkje aan inspiratie. Dat heel wat uitvindingen te danken zijn aan een gering aantal mensen, moet ons er van overtuigen dat het dus wellicht gaat over mensen die de vraag anders stellen. . . en het antwoord anders in vullen....

Als we op die manier leren kijken, denken, handelen, dan zal er wellicht al heel wat kunnen bespaard worden, en zal er wellicht automatisch ook al heel wat minder vervuild worden. Hoeveel woningen zouden we kunnen verwarmen met de warmte die verloren gaat in een hoogoven ? Kunnen we de verloren warmte van een hoogoven niet gebruiken om elektriciteit te maken (Thermische centrale )? Misschien kunnen we op die manier heel wat kerncentrales afbouwen ?

Dergelijke samenwerkingen zouden ook de kostprijs van heel wat producten omlaag brengen !

Och, misschien is het allemaal al eens bedacht, en leek het niet te verwezenlijken, maar hoeveel dingen waren vroeger niet te doen, en zijn nu heel gewoon geworden? We moeten dus de vragen blijven stellen, omdat antwoorden beïnvloedt worden door de mogelijkheden die er voortdurend bijkomen.

Vannacht was het rondom rond aan het onweren, in het nieuws hoorden en zagen wij dat vele streken serieuze schade hadden opgelopen van water en/of enorme hagelstenen... Hier hebben we regen gehad, maar niet enorm, en hebben we kunnen kijken naar een hemel vol vuurwerk...in de verte...
Gek is dat, ik heb al meermalen vastgesteld dat onze "bergen" invloed lijken te hebben op het weer. Ik schrijf bergen tussen aanhalingstekens, want ze draaien hooguit rond de 100 meter hoogte... ( Ze zijn wel beroemd door de vele wielerklassiekers die hier komen rondtoeren van "berg" naar "berg" en van kasseistraat naar kasseiweg...)
Maar die molshopen lijken toch een link te hebben met het weer. Neem nu onweer, ofwel komen die tot "op" de berg, en hebben dan de neiging daar een tijd te blijven hangen, ofwel gaan ze er in een boogje om heen. De temperatuur in de vallei is gemiddeld 1.5 à 2 °Celsius hoger dan op de berg. Mist kan hier hangen en in de vallei is niets te zien, of omgekeerd.
Gek, hoe die vliegenscheten op de Vlaamse platte teljoor zo'n invloed hebben, op het weer, en op de wielerterroristen...
djudedju

tot de volgende ? (foto: de kathedraal te Haarlem, best imposant hé ???)

Celstraf ???

Image by Erf-goed.be via FlickrIn Sint Gillis weigert een gevangene de gevangenis te verlaten omwille van het comfort. Normaal mocht hij dus buiten, weliswaar met een elektronische enkelband, maar hij weigert, en dat is zijn goed recht.
?????????????????????
Ik heb daar toch wat bedenkingen bij...
Ik geloof niet echt in ons huidige strafsysteem, maar ergens stoort dit toch de opinie van de gemiddelde mens.
Als we opteren voor celstraffen, dan verwachten we ook dat dit een straf is, een onaangenaam iets. Maar we zien de gevangenen in een situatie waar er minstens een deel zijn, die er zich echt happy voelen. Vroeger was er een landloper (nu heet dat thuisloze), die zowat ieder jaar, als het koud werd, een raam ging stuk werpen van de rijkswachtkazerne te Oudenaarde, en dan bleef staan om opgepakt te worden, en voor de winter binnen te zijn...
Nu weer lezen we dat feit in Sint Gillis...
Kijk, ik heb het al gezegd, ik zou het veel opportuner vinden dat gevangenen "behandeld" werden, om zich terug aan te passen aan het maatschappelijk leven, een heropvoeding of een werkelijke psychische behandeling, maar nee, men kiest voor celstraf.
De redenering is dat het element straf corrigerend moet werken. Een beetje zoals je een kind in de hoek stelt, of op zijn knietjes doet zitten, een symbolische uitsluiting, die als pijnlijk wordt ervaren. Maar als er dan zijn, die een misdaad plegen om voor de koude wintermaanden binnen te zijn, of die gewoon weigeren het gevang te verlaten, dan lijkt het ons dat het element straf er niet is, of niet voldoende is.
Nochtans als we luisteren naar ex-gevangenen, dan wordt internering wel degelijk als straf ervaren!
Door de meerderheid...
Net zoals er kinderen zijn die het in de hoek staan niet echt erg vinden, zijn er die een celstraf niet erg vinden.
Dat pleit nog maar eens voor mijn idee, dat straffen niet de ideale oplossing is om werkelijk een mens te corrigeren. In tegendeel, we horen regelmatig dat ze in de gevangenis heel wat handigheidjes bijleren om misdaden te doen met een kleinere kans op betrappen, een soort hogeschool voor de misdaad zeg maar.
Zelfs voor wie dus de afzondering wel als een straf ondervonden wordt, is het dus niet echt corrigerend. Het is hoogstens afschrikwekkend. Wat iets heel anders is.
Het is het verschil tussen niet links gaan rijden uit schrik voor ongevallen, en niet links gaan rijden omdat je weet, en overtuigd bent, dat dit de manier is om veilig wegverkeer te hebben.
Dat is een gans andere instelling. In het geval van schrik, zal alcohol en/of drugs veel vlugger de grens doen vervagen, dan op het moment dat het systeem uit overtuiging ingebakken zit in je eigen systeem.
Dat is wellicht ook de reden dat er relatief meer jongeren in weekendongevallen betrokken worden, dan ouderen. Bij hen gaat het nog niet over een ingebakken reflex, maar over iets aangeleerds. Dat is dus nog geen automatisme.
Opvoeden is iets van lange duur. Je kunt iemand dus ook niet heropvoeden met een celstraf van enkele maanden of een paar jaar. Je zou het misschien wel kunnen met het werkelijk indoctrineren van de leer, de leer die geldig is om in een samenleving normaal te functioneren.
Het idee dat er een straf kan volgen is niet voldoende om echt anders te worden, om een aangepast lid te worden van die samenleving.
Gaat het over gevallen die geestelijk niet om te vormen zijn, dan lijkt mij pas dat internering adequaat kan zijn, niet door de internering, maar door dat je dan de maatschappij beschermt tegen die onaangepaste.
De internering mag dan niet bepaald zijn in tijd, maar door het al dan niet genezen, lees aangepast, zijn.
Neem nu een verslaafde, om een makkelijk voorbeeld te nemen. Een alcoholverslaafde kan niet echt "genezen", de verslaving is er en blijft er. Maar als die alcoholverslaafde zich zelf bewust is van het gevaar van alcohol, voor zichzelf en voor zijn omgeving, en bewust alle alcohol afzweert en vermijdt, dan is dat een soort "genezing" door het feit dat zijn aangepastheid aan de maatschappij weer op punt gezet is, ondanks de lichamelijke verslaving drinkt hij bewust niet meer voor zijn eigen bescherming en voor zijn verworven plaats in de maatschappij. Een internering op zich heeft geen enkel resultaat, als de patiënt zelf niet echt overtuigd is dat hij alcohol bewust moet mijden, zelfs het kleinste drupje kan voor hem funest zijn, en... voor de maatschappij waarin hij leeft.
Meer en meer is men overtuigd dat ook de misdaad ergens een stukje in de hersenen zit... Net zoals de ene mens veel makkelijker zal evolueren van nu en dan een pintje tot alcoholicus, door een soort voorbestemdheid ingebouwd in de hersenen, zou dat ook zo zijn met misdaad. Maar net zoals de dit voor een mens niet betekend dat hij een alcoholicus zal en moet worden, beteknt dit voor een mens niet dat hij misdadiger zal worden. De grensoverschrijding is voor alle mensen gelijk, het vervallen in het systeem kan mede te maken hebben met die voorbestemdheid...
Maar dus is er ook een genezing mogelijk, in die zin dat de echte innerlijke overtuiging, het echte innerlijke aanpassen aan het leven in een maatschappij genoeg is om ook werkelijk aangepast te zijn.
Dit is dus wat we moeten proberen te bekomen met misdadigers...

Het probleem is dat de wetenschap van de psychè nog niet zo ver is, dat ze ook werkelijk met zekerheid die "genezing" kan bewerkstelligen, laat staan vast stellen.

... en dus zitten we voorlopig wellicht nog een hele tijd vast aan het corrigerend straffen, in de hoop dat dit ook werkelijk voldoende afschrikwekkend werkt... En dan hebben wij weer in feite te maken met dezelfde moeilijkheid !!! We kunnen gewoon niet beoordelen of iets werkelijk voldoende afschrikwekkend werkt...
Dus doet een gevangene die opteert voor de gevangenis omwille van het comfort, heel ons idee van bestraffing wankelen... En zullen er weer heel wat stemmen opgaan die schreeuwen naar echte zware, lichamelijke straffen, droog brood en water, volstrekte isolering tot zelfs de doodstraf... Maar we weten dat ook dat niet werkt, net zo min als het huidige systeem...
Dus...
Hoog tijd dat de mens meer investeert in de psychiatrie !!!
Voor de veiligheid van en binnen een steeds complexere maatschappij...

tot de volgende ? (foto: gevangenis Leuven)

Warm

Image by Just Karin © via FlickrGisterenmorgen bleef de beloofde warmte uit tot na de middag, toen de zon uiteindelijk toch door de nevel raakte, maar vannacht bleef het warm, en nu al is het 22.5 °C...in de schaduw. Dat belooft !
Voor deze avond misschien, maar morgen bijna zeker, krijgen we onweer.
Het is weer typisch Belgisch weer, van het ene uiterste in het andere, vorige week was het koud voor de tijd van het jaar, nu snikheet, en woensdag zou er weer in één ruk een dikke tien graden af zijn... Wisselvallig, niet standvastig, zoals de Belgische politiek. Noch mossel noch vis.

Vanmorgen heb ik liggen luisteren naar de vogeltjes, rond 3 uur begon het concert, en alles ging aan het fluiten, kwinkelieren, prazelen, koeren, fluiten, zingen, tjilpen,roepen, kraaien, schreeuwen (pauw)...Twee uur aan een stuk, en rond vijven, plots gedaan. Je hoort dan nog wel eens een verwaaide vink slaan, of een tortel roekoeën, maar dat zijn maar enkelingen die opkomen voor hun territorium, dat heeft weinig of niets te maken met het concert. Het lijkt wel of ze de zon willen wekken, want nog voor zij eindelijk ter kimme komt, houdt het orkest op, hun werk is gedaan, Laura is er...
Ik heb er geen verklaring voor, waarom ze fluiten vóór het verschijnen van de zon, maar het is zo. Het lijkt echt wel of ze gewekt door het eerste vage licht van de zon, die dan nog achter de horizon zit, zij uit alle macht de zon willen oproepen er haast mee te maken, en eindelijk de dag dag laten worden...
Maar het is heerlijk om er naar te luisteren...
En zeggen dat er mensen zijn die zich dan ergeren aan het gekraai van een haan links of rechts. Ik hoor er wel tien, rondom rond ons huis, die om ter meest en om ter hardst hun stemme verheffen. Er is ook heel wat verschil in het gekraai van de ene haan tegenover de ander. Het schelst klinken die krielhaantjes, ze zijn maar krielen, maar hun geluid ligt een paar octaven hoger, het zachtst is het gekraai van mijn eigen zijdehoenhaan. Die kraait "en sourdine"... en is bovendien ook minder actief.

Een zijdehoenhaan is ook veel minder agressief dan andere hanen. Andere hanen durven uit territoriumgedrag wel eens het baasje aanvallen, en hun sporen slaan in het been van wie hem komt voederen. Een zijdehoenhaan doet dat nooit, die is niet zo nijdig.

Blijft de vraag waarom de vogels net dan een echt concert houden... En stoppen net voor de zon echt verschijnt...

Gisteren heerlijk geslenterd , gebabbeld, gezeverd en gelachen op de rommelmarkt... Het was heerlijk eens een dag bij Jef en Lut te zijn en oude koeien uit de gracht te halen. We zijn ook, zoals beloofd op het wereldfeest, bij de stand van wereldsolidariteit geweest (ten voordele van Sri Lanka), en zijn er echt goed ontvangen. We hebben daar dan ook de drankstop gehouden, en dronken er bier ven "De Zwarte Fles", een biertje die naar het schijnt gebrouwen wordt in een beschuttende werkplaats. heerlijk, iets brak biertje, amberkleurig.

Kortom, een heerlijk dagje... Oh ja, ik vond er ook een prachtig stuk Afrikaanse kunst, een Kota grafversiering, en zelfs nog een wandelstok...
dag meer dan gelukt dus

tot de volgende ?

Zomerse Z(w)aterdag...

Image by drhenkenstein via FlickrNormaal gezien zouden we vandaag de rommelmarkt van Eine gaan bezoeken, maar 't regent nu al uren aan een stuk... Geen rommelmarkt dus. Morgen wel, niet alleen geven ze goed weer, maar bovendien is dat een jaarlijkse uitstap met Jef, een collega van het werk en zijn echtgenote. Er zal dus morgen ook geen blog zijn, want wellicht zijn we niet zo vroeg thuis. Als het regent, dan doen we wel wat anders, maar het jaarlijkse bezoekje moet doorgaan.
Deze namiddag gaan we dan weer eens op bezoek naar tanteke... 't Mensje is sinds haar heupfractuur "genezen" verklaard, maar zit wel in een rolstoel, of ligt in haar bed... Iedere keer kijken we bezorgd naar haar steeds vlugger ademhalen... Haar tikker is er met die operatie ook niet op vooruit gegaan. We zitten dan een dik half uur bij haar, trakteren haar met een goede bruine Leffe, die ze met veel smaak uitslobbert, en proberen een en ander te vertellen, maar dat is niet makkelijk als je niet door dringt... Je ziet wel dat ze deugd heeft van het bezoekje, en van de Leffe, maar echt contact is er niet. Laatst hebben we zelfs meegemaakt dat ze aan Anny vroeg of ik niet mee was, en ik zat er bij, maar toen verklaarde ze dat ze mij niet had herkend met die baard (ik heb dat ding al jaaaaaaren !)...
Ik vraag me telkens weer af, hoe het leven voor zo'n mensje is...
Is het echt zo dat ze ook geen zorgen meer heeft, of is het een compleet leeg bestaan, een kijken in een geestelijk zwart gat.
Als de TV op staat in de cafetaria, dan kijkt ze wel eens naar dat bewegende beeld, en maakt dan in 10 minuten twintig keer dezelfde opmerking over wat ze ziet of meent te zien.
Leef je eigenlijk nog, als mens, als je zo ver heen bent? Of ben je gewoon een leeg, nog levend omhulsel?
Soms heeft ze een pik op iemand, en gaat dan halfluid gaan zitten schelden. Wij doen dan verdoken teken naar het slachtoffer dat ze daar geen acht moet opgeven. Maar ik vrees de dag dat er toch eens iemand zou antwoorden. En wat als ze dat doet terwijl er niemand in de omgeving is om haar op te passen.
Tegenwoordig vinden we haar veelal beneden in de hall, zo geplaatst dat ze en de zaal ziet, en naar buiten kan kijken. Maar meestal zit ze alleen te staren naar haar handen op het tafelbord van haar rolwagen. Handen die nooit echt stil zijn, altijd lijkt ze iets te verfrommelen. Ook al heeft ze niets in die steeds meer verschrompelende handjes. Het lijkt wel of haar vel meer en meer enkele maatjes te groot is voor haar lichaam. De rolwagen lijkt ook al te groeien.
Ik weet niet of zo'n mensje nog echt doodgaat, misschien verschrompelen ze wel tot er niets meer rest.

Soms denk je dan aan euthanasie, maar ik heb er echt geen idee van of zo'n mens nog hecht aan het leven of niet. Bij oude mensen die goed van geest en verstand zijn, hoor je dat wel, hoor je de vraag wat ze daar nog zitten te zitten, dat ze al veel te lang mee lopen, dat ze hun deel al lang hebben gehad... Maar bij die mensen waar de geest op blijvende vakantie is, daar hoor je niets. Je kunt niet eens vaststellen of ze nog content zijn, of mistroostig zitten te zitten.  Houden ze nog aan het leven, als in een oerreflex? Ik heb er geen idee van.
Ik kan het gewoon niet vaststellen, ik vind het dan ook gewoon onmogelijk om een oordeel te vellen. Het is immers niet ons oordeel dat mag gelden, maar het eigen gevoel van die mensen, en dat is er net niet meer...
Ik ben ook niet echt een voorstander van euthanasie... Ik vind wel dat je mensen moet kunnen loslaten, en dat je ze niet nodeloos met vlieg- en kunstwerk in leven moet houden. Je moet de mensen niet meer doen lijden dan de natuur wil. Ik ben ook overtuigd dat er heel wat mensjes inslapen aan een steeds hoger opgevoerde dosis pijnstillers, en ook dat kan ik velen... Met het zelfde motief, je moet niemand nodeloos en hopeloos doen afzien. Je laat een hond niet oeverloos lijden, en verlost het beestje van een oeverloos lijdend bestaan, hoe zou je dat niet doen met een geliefde???
Maar dat is niet echt euthanasie. Euthanasie is veel eerder een zelf genomen beslissing voor het eigenlijk echt tot een situatie van lijden komt... Misschien is dat maar een nuance, maar mij lijkt het niet echt passend, het lijkt mij een beetje te veel op "uitstappen"...
We hebben hier geen cultuur van zelfdoding, in Japan is dat bij voorbeeld heel anders, daar is dat een normaal iets. Misschien zou ik als Japanner heel anders aankijken tegen euthanasie, dan als Belg, opgevoed in een Christelijk gezin...
Ik ga dan ook anderen niet gaan veroordelen. Ik mag het zelf niet echt aanvaarden, anderen moeten maar hun eigen geweten oprecht onderzoeken... Ik heb bij sommige gevallen van euthanasie wel persoonlijk heel erge weerstand, maar dan nog, ook dan is het de dader zelf die zichzelf moet beoordelen. Maar voor mij is uitstappen voor de situatie er echt is, een brug te ver.

Wellicht kijken we ook anders tegen het leven aan, dank zij onze geneeskunde ??? Vroeger gingen we veel eerder dood, was de dood ons wellicht ook veel nader. De gemiddelde leeftijd lag stukken lager, en het aantal gevallen van kindersterfte lag stukken hoger. Je wist als je ernstig ziek werd, dat de dood er wellicht ook bij was. Nu overleven we onszelf, we leven langer dan we natuurlijk zouden doen. Wellicht doet ons dat heel anders aankijken tegen de dood en tegen ziekte en lijden. We hebben meer en betere voeding, meer en betere medische verzorging... Neem nu tanteke, vier jaar geleden gaven ze haar nog zes maand te leven, maar in de home krijgt ze weer regelmatig eten, neemt ze weer regelmatig haar medicatie, en zodra er iets abnormaals is te zien halen ze er de dokter bij... Je krijgt bijna de kans niet meer om dood te gaan.
Ik weet dat dit wat absurd klinkt, maar ergens is het toch zo... Het leven wordt zo zorgvuldig beschermd, dat de normale dood steeds verder opschuift.
Ik ben er eigenlijk niet echt uit of dit een goede zaak is, zeker in sommige gevallen heb ik twijfels. En wellicht is het door dergelijke gevallen dat euthanasie een aanvaard denkbeeld is geworden in onze maatschappij.
We overleven onszelf.
Ik ben een goed voorbeeld...
Was ik ook maar tien jaar vroeger geboren, dan was ik wellicht nooit oud genoeg geworden om naar school te gaan... Ik lag voor mijn tweede levensjaar al enkele keren op sterven, en het was dank zij het feit dat de penicilline er was (de eerste antibiotica), dat ik er telkens weer door spartelde, en hier nog steeds mag rondlopen en zitten bloggen... Tien jaar vroeger en die antibiotica was er nog niet, en zou ik wellicht al lang vergeten zijn...
Het hangt allemaal af van kleine factoren, maar met grote en langdurige gevolgen...
Het zou ons ook kunnen leiden tot bedenkingen over de natuurlijkheid van ons leven... maar dan zitten we weer met een heel andere redenering, die nog veel verder gaat dan euthanasie... Maar kijk eens naar natuurfilms, daar zal de cineast nooit tussenkomen om het leven van dat kleine lieve diertje te redden, want de natuur moet zijn gang kunnen gaan, er mag niets vervalst worden in het natuurlijke verloop der dingen, maar voor onszelf doen we dat voortdurend... Maar daar ga ik vandaag niet op in, misschien ooit nog wel eens, maar nu is het genoeg geweest voor vandaag...

tot de volgende ?

Vrijheid à la Wilders

Image by Gerard Stolk après la Pentecôte via FlickrDe uitspraak van de Nederlandse rechters in de zaak Wilders (beledigen van de Koran en de Islam) is op zijn minst wat bizar.
In feite komt het er op neer dat ze Nederland weer op de top willen zetten van de verdraagzaamheid. Het verdict wil immers alleen maar stellen dat in Nederland de goegemeente niet zo vlug geshockeerd is, en dat uitschelden en grofgebekt zijn geen noemenswaardige reacties van de massa veroorzaken, dus moet het ook kunnen en mogen...
Als ik Wilders op TV zie, dan maakt hij op mij de indruk van een koleriek manneke, en ik vraag me af, of hij zelf de uitspraak zou respecteren als ik, binnen zijn bereik, zou stellen dat hij een arrogant klootzakske is... Wellicht valt hij uit zijn rol van Vrijheidsheld, en slaat me op mijn bakkes...

Met andere woorden, ik kan de uitspraak niet echt goedkeuren. Het doet mij te veel denken aan het systeem waarbij, als er genoeg misdaden gebeuren, dan zijn ze geen misdaad meer, omdat ze tot de gewone geplogenheden behoren.

Vrijheid is niet het recht hebben om anderen uit te kafferen, vrijheid is de rechten van allen vrijwaren.
Als ik de Nederlandse stelregel ga toepassen op Nazi-Duitsland, dan zouden de vernietigingskampen wel eens als "tot de gewone geplogenheden horend"  kunnen worden bekeken, en dus niet verkeerd zijn...

En we kunnen ons de vraag stellen, of de entiteit Nederland wel kan gelden ? Want het lijkt mij hier geen zaak van een "plaatselijke" wet, dit gaat m.i. veel verder, het gaat hier over de basis van samenleven, respect voor elkaar. Als je dan ook een uitspraak doet voor een entiteit, dan kun je dat ook voor een kleinere entiteit dan Nederland, en dan kan een of andere bietekwiet stellen dat het in zijn clubhuis of zijn dancing wel kan, en kunnen we de deur wagenwijd openzetten voor een nieuwe golf van racisme, vreemdelingenhaat, homofobie of wat dan ook...

Nee, de Nederlandse rechters hebben onder de vlag van de Vrijheid eigenlijk het idee vrijheid geïnterpreteerd als een persoonlijk en individueel recht, terwijl vrijheid er maar kan zijn als zij voor de gemeenschap geldig is, en de rechten eerbiedigt van allen binnen en buiten die gemeenschap. Op het ogenblik dat je sommigen uitsluit beperk je de vrijheid, als de rechten van sommigen uitsluit dan beknot je diezelfde vrijheid, als je het beledigen van sommigen toelaat, dan beknot je in feite de ware vrijheid, omdat je dan inherent de beledigingen goedkeurt of op zijn minst gedoogt.

Vrijheid kan geen individueel recht zijn. Vrijheid kan alleen als het een echt gemeenschappelijk recht is, en daar is eerbied voor ieder individu een van de grondvesten van.

Nee, Wilders mag dan ook 1000 keer gelijk krijgen van de Nederlandse rechtbanken, daarom HEEFT hij nog steeds niet het gelijk.

De vrijheid hoeft je niet te verplichten om met alle ideeën en gedachtegoed akkoord te zijn, maar het verplicht je wel die ideeën te respecteren bij de anderen. En daar gaat het over, iedereen die wil leven in een maatschappij die de vrijheid in zijn banier draagt, moet dan ook de vrijheid respecteren. Er is geen vrijheid als er geen respect is. Dus Wilders mag dit idee hebben, maar hij mag het, in verband met het respecteren van die anderen, niet uiten, niet gebruiken. Op het ogenblik dat Wilders zijn vrijheid benut om anderen te beledigen, in het verdomhoekje te duwen, dan breekt hij zijn zo geroemde vrijheid dus zelf af.

Vrijheid is met andere woorden, een zeer teer plantje, dat moet gekoesterd worden en met veel zorg worden omringd. Iedere schending van het idee tast het tere plantje aan, en er is echt niet veel nodig om het kapot te maken, in tegendeel, het vergt een voortdurende zorg en aandacht om het in leven te houden.

De ultieme vrijheid bestaat dan ook niet, want de ultieme vrijheid zou ook de individuele vrijheid inhouden, en de individuele vrijheid kan en zou in veel gevallen botsen met de vrijheid van de anderen. Vrijheid is de facto een collectief bezit. Het kan dan ook niet aan bepaalde groepen worden toegekend, als ja dat doet, dan sluit je of dreig je anderen uit te sluiten, individuen of groepen. (Joden, Moslims, homo's...)

Kortom, de Nederlandse uitspraak is in se tegen de vrijheid in plaats van een verdediging van de vrijheid te zijn.

tot de volgende ? (op de foto, betogers tegen Wilders)

De nieuwe PC

Image via Wikipediasinds enkele dagen zit ik mijn blog te schrijvelen op een nieuwe PC, eentje uit de Aldi. ik ben eerst eens gaan horen bij Erwin, mijn Waalse computernerd en dikke vriend, en hij zei me dat het een heel goeie was, dus kopen maar...
Thuis gekomen de pc bevrijdt van alle verpakkingen, de oude afgehaakt van alle aanhangsels, en de nieuwe meteen bekroond met dezelfde aanhangsels, zoals daar zijn, printer, Eid-lezer, electriciteit, kabelverbinding en nog wat kleinigheden zoals micro en co... en dan maar opstarten.
Weldra ging het machine tergend traag van wal... Windows7 startte op. Wel een mooi prentje hebben ze nu als opstartscherm. Dan mijn ceedeetje gepakt en meteen Linux Mint geïnstalleerd naast dat Windows-gedoe. Ik laat die Windows maar zitten waar het zit, wie weet komt er ooit een van de kleinkinderen die er op staat te werken met dat ding...
En stel je voor, meteen een fout in Linux!
En wat ik ook probeerde, ik kreeg het niet goed.
Dan maar, na een volle dag prutsen (ik kon wel de meeste dingen doen, maar enkele onderdelen werkten niet naar behoren) heb ik dan gebeld naar Erwin, of hij mij eens kon komen depanneren, maar dan in 't Walloons...( Hij spreekt redelijk Nederlands, maar ik profiteer er van om mijn Frans weer eens op te halen) En ja, 's namiddags was hij er al... Hij kreeg het ook niet goed. Dan maar gans het programma er af zwieren, en herinstalleren...
Alles leek OK, maar bij het installeren van bijkomende programma's, kwak !, weer van dadde !
Maar nu had ik het meteen gezien, en kon ik het meteen herstellen. Blijkbaar is het in het doorzenden van die programma's vanuit het Nederlandse centrum dat er iets misloopt. Maar bij de tweede poging was alles dus in orde...
En ik zit hier dus weer, zielsgelukkig met een nieuwe rappe kwampjoeter met mijn geliefde Linux Mint te schrijven naar jullie...
Erwin vertelde me, dat hij in zijn opleiding tot computerdeskundige ( Hij heeft zowel diploma's in de hardware als in de software) ook wel met Linux kennis maakte, Linux die dan nog in de kinderschoenen stond. Ze hadden desondanks moeten vaststellen dat Linux uit de test tussen de drie grote systemen, met een straat lengte won in snelheid. Toen echter nog niet in gebruiksvriendelijkheid... Linux was toen nog alleen iets voor echte computerspecialisten, en die naam sleurt het - ten onrechte- nu nog steeds een beetje met zich mee... Nu zijn er een pak zeer gebruiksvriendelijke Linux programma's, waarvan ik Ubuntu en Linux Mint ken uit ervaring. Een kind kan de was doen.
En waar ik in mijn Windows-tijd regelmatig om hulp moest roepen naar Erwin, is dat nu heel zelden het geval, ik denk dat ik hoop en al twee keer hulp heb nodig gehad...en dan nog een keer door een programma dat niet echt Linux was te willen installeren...
Nee, Windows moet ik niet meer...

Wat mij het meest opvalt aan de nieuwe PC, is het feit dat ik hem niet meer hoor... Een tweede ding, wat ik wat hinderlijk vind, is het feit dat je niet meer kunt zien of hij al dan niet aan het werken is. Op mijn oude PC zat er een lampje dat oplichtte op de momenten dat er binnenin iets aan het gebeuren was. Nu zie je alleen dat hij aan of uit is...
Maar verder alleen veel sneller en zoals reeds gezegd, bijna volledig geruisloos... Je moet er met je oor gaan op liggen om iets te horen.
Ik heb nu ook handigheidje geïnstalleerd, waardoor ik vreemde tekens kan schrijven, die niet rechtstreeks op je klavier zitten. Zoals €, dat kun je wel ergens gaan ophalen met allerlei vlieg en kunstwerk en gebruikmaking van een boel toetsen, maar nu doe ik dat in een wip. Er staat zelfs iets bij wat ik niet eens ken, weet jij wat dit is en waarvoor het dient ث ????
Maar voortaan zet ik wel naast mijn tekst: ©, dan is mijn tekst beschermd, en als je het beleefd vraagt geef ik je misschien de toelating om mij te citeren... (Precies of iemand heeft daar behoefte aan...)
Kortom, ik ben weer helemaal thuis op mijn nieuwe speeltje, zelfs Jolicloud zit er weer op, en ik kan weer in de wolken gaan werken, zonder mijn (enorme) harde harde schijf te belasten.
Dat is ook een van die dingen, ik stel vast dat ik steeds minder op die harde schijf zet... Komt dit ook door het gebruik van Linux, of heb ik steeds minder behoefte aan het installeren van allerlei programmaatjes die je dan toch nooit gebruikt ?
Vroeger moest ik nu en dan een deel van die programmaatjes van mijn pc zwieren, omdat ik te weinig plaats kreeg, of omdat ze mijn computer altijd maar trager en trager maakten... Ik installeer nu nog alleen wat ik ook daadwerkelijk gebruik... Meer niet.
Misschien is dat ook een symptoom van oud worden?

Voor het weekend beloven de weermannen en weervrouwen en weerwolven allemaal verbetering van het weer... Misschien beleven we straks de eerste zomerdag van de zomer, na alle zomerdagen van de lente?

djudedju

tot de volgende ? (op de foto: Jolicloud)

De Première...

Image by agriflanders via FlickrStory heeft een heel artikel gewijd aan de maitresse van onze Premier Leterme... Met publicatie van een heel pak sms'jes en mailtjes en co...
Of het nu al dan niet waar is, speelt eigenlijk nog weinig rol, de naam van Leterme is voor eeuwig verbonden aan overspel.
En zowat voor het eerst in de geschiedenis van de Belgische pers, is de privacy van regeringsleiders (lijders ?) bloot gegeven.
Ik hoop voor Leterme en heel zijn gezin, dat het een kwakkel is, maar ook dan zal het toch een moment wankelen in dat gezin. Maar zelfs al is het waar, dan nog vind ik dat we daar geen zaken mee hebben. Het doet mij veel te Amerikaans aan, het doet me denken aan Clinton en Lewinsky...
Waar ik op let, is of de man in casu zijn werk doet. Wat hij daarbuiten doet, dat zijn zijn zaken, dat gaat mij niet aan, en het interesseert me ook niet (tenzij het over mijn vrouw zou gaan). Maar nu gebruikt men zaken uit de privésfeer om een politieker de das om te doen.
U weet best dat ik helemaal geen verdediger ben van politici, maar ik vind dat dit een brug te ver is.

Heb je al eens gedacht aan de kinderen van Leterme (als hij die al heeft, ik weet het niet eens...maar stel dat hij er heeft) ? Die kinderen zijn dan wellicht volop in de blok, in het afleggen van hun examens, en dan komt zo'n rotjournalistje heel de grondvesten van je zijn ondersteboven keren.

Heb je al eens stilgestaan bij de ouders van Leterme, die zijn er nog, ik zag eventjes een stukje op TV, moet ook leuk zijn om je kind zo publiekelijk door de modder te zien trekken...

Ik zou potdorie opeens gaan supporteren voor Leterme, niet omdat ik er een politieke voorkeur zou voor hebben, maar omdat de man aangevallen wordt op een manier waartegen niemand zich kan verdedigen. Je mag nog reageren wat je wil, in het Vlaams zeggen we " Hoe meer je in de stront roert, hoe meer het stinkt..." en dat is correct. Je mag nu al vertellen wat je wilt, de story (what's in an Name?) blijft hangen.

Het doet mij denken aan mijn prille jeugd, toen ik in het eerste of tweede studiejaar zat, en Zuster Hubertine ons wilde uitleggen wat laster was... En ze verhaalde van de oude wijze pastoor, die een zondaar meen nam tot aan de galmgaten van de kerktoren...  "Kijk," zei de pastoor, " jou lasterpraat, dat is als deze zak met pluimpjes... Kijk, ik zal ze hier uitstrooien door het galmgat, en jij gaat ze allemaal weer verzamelen, als penitenyie voor je zonde van lasteren" De man zei dat dit onmogelijk was... Waarop de pastoor stelde dat het even onmogelijk was om lasterpraatjes uit de wereld te helpen... Dat verhaaltje is me steeds bij gebleven, als een wijsheid om te onthouden en om te vermijden dat we zelf ooit aan het lasteren slaan...
Maar zelfs, al zouden de feiten hier waar zijn, nog steeds heeft het een effect als een lasterpraatje. Zo erg, dat het eigenlijk niet meer echt kan hersteld worden ! Stel dat de feiten juist zijn, en dat Leterme zich wil herpakken, dan is dat nu bijna niet meer mogelijk, nu heel de wereld weet heeft van...

Ik hoop dat het niet waar is, maar net zo goed is iets onherroepelijks gebeurd...
Ik vind dat erg.
Voor iedereen waar zo'n dingen gebeuren, politicus of niet.
Straks gaan we naar die gekke Amerikaanse toestanden, waar ze dan nadien een publieke biecht houden... Nog wat zout in de wonde smeren, en hopen dat de zelfvernedering de meute zal bedaren.
Als ik hier nog eens op Clinton denk, is omdat publieke biecht of niet, ik nog steeds de feiten en de poeha er rond herinner...

Zou Story het ook publiceren als Leterme (of een ander) een deel van zijn vermogen ongezien en ongeweten schonk aan een goed doel ???? Zouden ze de sms'jes daar omtrent ook in koeien van letters publiceren?

Nee, het lijkt veel smeuïger om in de stront te roeren...

En terwijl we aan het politiekeren zijn... De Grieken hebben de besparingen goedgekeurd, en de Euro is weer eens gered... Maar heb je echt al eens gekeken naar de Grieken zelf ? Die het slachtoffer zijn van de corruptie in en omtrent de regerende lui... Zij moeten zo drastisch inleveren, dan armoede daar de hoofdtoon zal voeren... Stel je voor dat ze jou pensioentje halveren...
En wij zitten hier in ons Belgenland in de vuurlinie !
 Als er nog wat oelewappers zijn als een Mangain, die gewoon poogt alles te blokkeren wat ook maar tot een regering zou kunnen leiden, dan lopen we regelrecht de put in...

We moeten hoognodig weer een land hebben met een normale (nu ja???) regering... zodat we hier, voor we dieper en dieper de schulden in rollen, de nodige maatregelen kunnen treffen.
Maar ja, wie zijn wij...

tot de volgende ?

op de foto: Poogt Leterme de stal uit te mesten ????

45.000.000 vluchtelingen...

Momenteel zouden er op onze wereld zo'n slordige 45 miljoen mensen op de vlucht zijn. Op de vlucht voor geweld, oorlog, onderdrukking...
Wat moeten we daar mee?
Je kunt niet zo maar zo'n pak mensen opvangen, en de oorden waar ze welkom zijn, zijn dan ook heel dun gezaaid. Veelal komen ze terecht in kampen, in tentjes en /of tijdelijke verblijven, waar ze veelal jaren zitten. Waar ze niet geïntegreerd worden, maar gewoon zitten te zitten, voor water en voor eten in de rij gaan staan, en slachtoffer worden van epidemieën die logisch zijn als je met zovelen op zo'n kleine oppervlakte moet zitten.
Ik ga ook geen oplossing aanreiken, ik heb die ook niet, maar het is en blijft een triestig ding. Ik heb als kind nog mensen zien wonen in "de barakken", de barakken dat waren noodwoningen, opgebouwd na (misschien zelfs tijdens ?) de oorlog, om de mensen van wie de woning was gebombardeerd een voorlopig onderkomen te bieden. Sommige van die barakken hebben hun bewoners overleefd.
Maar die barakken waren nog min of meer huizen, stonden tussen de andere huizen in, en werden bewoond door mensen die hun plaats hadden in de maatschappij. Bij vluchtelingen is dat niet zo, die zitten in een kamp, veelal met onvriendelijke prikkeldraad er om heen, ze moesten eens durven buiten wandelen...

Met andere woorden, het is voor een vluchteling geen sinecure om dat statuut kwijt te raken, en te kiezen voor een nieuw en vriendelijker thuisland. Neem nu ons bloedeigen België, kijk maar eens om je heen, hoezeer de vreemdelingen, de immigranten hier "welkom" zijn...
Je moet maar je mailbox openen om racistische "mopjes" tegen te komen. We horen van interimbureau's die "pure Belgen" leveren, en immigranten en nieuwe Belgen geen werk bezorgen, of toch veel minder kansen bieden.


Het gaat hier meestal niet om echte vluchtelingen, maar je verlaat je eigen land niet zo vlug, als alles er goed gaat. Als die mensen hier komen, dan is het op zijn minst omdat ze hopen op een beter bestaan dan wat ze ginder ver hadden. Hier is het wellicht beter, maar ik denk dat het soms wel bitter moet smaken, als je gewaarword hoe je geminacht wordt om je iets donkerder tintje.
Maar die echte vluchtelingen in de kampen, dat is dus nog heel wat erger.

Ik weet wel, het is mijn schuld niet, ook de uwe niet, maar in hoeverre zijn wij de oorzaak van de toestand ginder in dat verre land ? Heel ons Westers kapitalistisch systeem is schitterend voor wie het geluk heeft in dat systeem te zitten, maar is funest voor de rest van de wereld. We eten letterlijk de andere landen uit, zowel in grondstoffen als in voedsel, als in mooie bloemen en andere luxe-producten... We schromen er ons niet voor om ginder ver weg dat allemaal op de meest rendabele manier te doen, ook al moeten we daarvoor het milieu en de gezondheid van de mensen kapot maken, vergiftigen. Het is toch maar ver van ons bed. We steunen bepaalde regeringen die ons dat toelaten te doen, ook al weten we heel goed dat het dictaturen zijn. Als het voor ons maar opbrengt. We zorgen dat we met bepaalde landen akkoorden hebben, om ook strategisch sterk te staan, en onze opbrengsten te kunnen vrijwaren.
Goed, goed, ik weet het wel, ik doe het niet, jij doet het niet, maar degenen die bij ons de touwtjes in handen hebben, die doen het wel, en wij verzetten er ons niet tegen. Wij kopen de goedkope snijbloemen, blij dat ze zo goedkoop zijn, we kopen goedkope kledij, blij dat ze zo goedkoop zijn, we...profiteren van het systeem, en sussen ons geweten met het feit dat we er toch "niets" kunnen aan doen.
Maar is dat wel zo ???
Zouden wij echt niet beter proberen om wat minder kleren, wat minder bloemen te kopen, maar te kijken van waar ze komen, en of ze wel op een vriendelijke manier gemaakt, geteeld zijn?
Moeten wij niet stoppen met het zinloze vervoeren van exotisch fruit, die de wereld door de enorme vervoersinspanningen, enorm vervuilen, en die in de landen van oorsprong veel te goedkoop moeten geproduceerd worden om het te kunnen doen op een leefbare manier...
Ik weet, dat is maar een klein gebaar... maar is het niet zo, als iedereen voor zijn deurtje veegt, heel de straat proper is ?

Als we eerlijk zijn, dan moeten we vaststellen dat heel wat van de mistoestanden in de arme dlen van de wereld, er zijn door en dank zij ons Westers kapitalistisch systeem. We zijn eigenlijk nog steeds de kolonisatoren van vroeger. Het is misschien op een iets andere manier, maar we melken die landen nog steeds zonder enige scrupule leeg.

We zijn de luxepaarden van deze wereld.
En al wat we doen is genieten van het systeem.
Hoe lang gaan we dit nog kunnen doen, vooraleer het systeem in elkaar stort ? Ik denk dat de tekenen steeds meer en meer zichtbaar zijn. Laat ons, voor het te laat is, de rest van de wereld op een eerlijke manier behandelen, laat ons helpen hen hun eigen wereld op te bouwen, zodat ook zij in een aangename wereld kunnen bestaan, en zodat er minder ellende is.

Enne... voor een heleboel van die dingen moeten we tegenwoordig zelfs niet eens meer ver voor te reizen ! Je moet eens kijken naar de armoede in ons eigen landje. Steeds meer is het voor steeds meer menesen moelijk om aan de bak te komen. We zijn bezig een derde wereld op te bouwen aan onze eigen achterdeur. De scholing is zo hoog opgetrokken dat steeds meer mensen uit de boot vallen en dreigen in het armoede-circuit terecht te komen. We hebben geen plaats meer voor deze "mislukkelingen", tot het plots gaat over een van je eigen kinderen of kleinkinderen.
Laat ons ook hier, in eigen land, zorgen dat er plaats is voor minder geschoolden, voor mensen die het hoge niveau niet aan kunnen.
Misschien ook voor onze eigen veiligheid, want mensen die uit de boot vallen, komen eerder in het misdaadcircuit terecht, gewoon omdat dit zo wat de enige markt is waar ze wel welkom zijn...
Wij jagen hen er naar toe
wij, die ons nestelen in het onmenselijke, in de Westerse luxe...

tot de volgende ??

miezerig...

Image via WikipediaAls ik hier naar buiten kijk, zie ik tegen het groen van de linde van die piepkleine waterdruppeltjes. Het miezert. Als er één type van weer is die vervelend is, dan is het dat wel. Het regent niet genoeg om er iets speciaals voor aan te trekken, maar als je er een eindje door loopt, ben je zeiknat. Voor onze bouwvakarbeiders is dit het verschrikkelijkste weer dat er is. Zonder regenkledij worden ze nat, en met regenkledij worden ze nat van het zweet dat niet weg kan door die regenkledij.

Ik vermoed dat de bodem nog steeds niet echt doordrongen is van het levenbrengend nat, maar je hoort steeds meer en meer stemmen dat het al mag stoppen. Regen is nu eenmaal vervelend. Wie er door moet, moet zich voorzien van speciale kledij, en wie thuiszit komt niet buiten als het niet echt moet.

Toch mogen we hier nog niet klagen, we zagen beelden op TV... We ontsnappen hier meestal nog van de meeste uitwassen van het weer. We hebben hier werkelijk te maken met een "gematigd" klimaat. Maar of het zo zal blijven ?

Heb je het ook gelezen? We stevenen recht op een kleine ijstijd af. Wie er geen idee van heeft wat hij mag verwachten, moet maar eens gaan kijken naar de schilderijen van Breughel, toen was er ook een kleine ijstijd. Geen echte zomer, mislukte oogsten, armoede, honger... Met de wereldhandel zoals we die nu kennen zou het wellicht iets beter kunnen worden opgevangen dan toen, maar toch...
Maar hoe zit het dan met die "global warming" ? Moeten we straks nog blij zijn met die opwarming, of heeft het een niet veel te zien met het ander? Of is het toch zo dat ze er niets van weten?
Ik geloof wel in de opwarming van de aarde, maar ook in die omstandigheden kan er een kleine ijstijd zijn, die door die opwarming misschien iets minder koud kan worden, maar dan wellicht veel meer slecht weer brengt, met kou en water. Wat voor de landbouw al haast even funest is.

Ik geloof dat ondertussen iedereen wel moet geloven dat er iets aan de hand is met het weer. We beleven dingen die anders nooit of hoogst zelden gebeurden, en we zien dat in een stuurloos land als het onze, men de verhoging en verbetering van de kustdijken toch als prioritair gesteld worden.

Gisteren zagen we Di Rupo oefenen in het doorbreken van de ban, hij liet le doudou nog maar eens doden, en we vermoeden dat hij mensen heeft betaald om hem voldoende haren uit de drakenstaart van doudou te plukken om zoveel geluk te hebben dat de regeringsvorming alsnog mag slagen... Heb je gezien hoeveel mensen er gaan kijken naar Le Doudou ? Fantastisch hé !
Op een of andere manier zeulen we toch nog steeds onze tradities met ons mee. Heerlijk vind ik dat... Het bewijst dat er meer is dan de dag waarin we leven. Want soms heb ik wel eens de indruk dat steeds meer mensen gewoon dag na dag leven, steeds op hetzelfde stramien. Het is zo erg dat er zelfs mensen ziek worden door het weekend (vooral migraine), die de doorbreking van de dagelijkse sleur niet meer aankunnen. Het verlof is voor veel mensen een periode waarin obligaat moet genoten worden en gerust. En er zijn veel gezinnen waar de spanning hoog oploopt omdat ze niet meer weten hoe ze moeten ontspannen en hoe ze moeten rusten...

Waar is de tijd dat de mens leefde in en met de natuur ? Waar de haan de wekker was (alhoewel ik 's nachts hanen hoor die de klok ook niet kennen, of komt dat door onze vele felle straatverlichting ?) en de kippen je vertelden dat het tijd was om in je bed te kruipen. 's Zomers lange dagen, 's winters korte. Met de verstedelijking, en vooral met de industrialisatie zijn we anders gaan leven. Zelfs onze uurwerken hebben geen binding meer met de zon, onze middag en de echte middag liggen gemiddeld twee uren uit elkaar !

Ik ga toch eens een zonnewijzer maken, gewoon, om te zien wanneer het nu echt middag is in onze regio, wanneer de zon nu echt op zijn hoogste punt staat... Niet dat ik er dan naar ga leven, want ook wij moeten, zelfs al zijn we op pensioen , onze afspraken naleven op de klok, de klok die dus helemaal geen natuurtijd weer geeft...  Misschien is dat wel een van de redenen waarom wij onze binding met de natuur steeds meer en meer lijken te verliezen. Natuur, dat is dat wat je ziet op je TV, als je kijkt naar National Geography of zoiets.... Dat de natuur ook gewoon buiten is, dat is iets wat de mens lijkt te ontgaan.

Hoe lang is het geleden dat jij nog eens op je rug lag in het lange (niet gemaaide) gras, kijkend naar de gekke vormen van de wolken, luisterend naar de insecten om je heen... ????
We doen dat niet meer, we zien dat niet meer... Als je al eens iemand in het gras ziet liggen, dan is het op een nette kort geschoren pelouse... in het park of in je eigen tuintje. Maar daar hoor je dan ook geen of bijna geen insecten meer thuis.  Als er zitten, dan wordt er gespoten. Onze pelouse moet zo net zijn als de tafel waar we van eten...

Je moet al bijna gaan zoeken om nog een stukje verwilderde wereld te vinden in onze contreien. Zelfs in onze natuurgebieden mag het niet meer natuurlijk gaan, en lopen er koebeesten of schapen of andere beesten rond om er voor te zorgen dat wat we nu hebben eeuwig zou kunnen blijven. Niet meer de kans geven om de natuur haar veroveringswerk te laten doen, nee, bewaren, want kijk eens hoe mooi het is... En als het mooi is, dan zorg je toch dat het zo blijft??? Ook al is dat eigenlijk niet natuurlijk, je noemt het natuurbescherming...
We zijn Gek.
Gek, met een "hoofd"letter, alhoewel we ook gek zijn in de rest van ons lijf.

Aan onze wegen kun je goed zien hoe gek we zijn... We leggen nette rechte brede wegen aan, die de kortste verbinding zijn van A naar B. Nadien  maken we daar verkeersdrempels op, en hier en daar wegversmallingen waardoor de wagens nu in korte boogjes om bloembakken heen moeten... Hadden we dan niet beter dat oude weggetje laten liggen smal en kronkelend ? Wij hebben er hier in onze regio nog pakken van liggen, en je moet eens komen zien, ze komen van heinde en verre om hier op hunne vélo doorheen te fietsen... omwille van het feit dat het zo mooi is...
Gek

't Zal door dat miezerige weer komen dat ik ook zo miezerig schrijf vandaag.
Ik ga maar stoppen, het trekt vandaag toch op niets...

tot de volgende ?

sociale (net)werken

Image via WikipediaZonet weer eventjes op facebook verbleven... Kleine Emma pikte de foto waarmee ik daar te prijken sta, en vroeg de wereld wat ze van die foto dachten. Er waren nog geen antwoorden.
Maar meteen zie je een van de "uitwasjes" van dat sociale netwerken... Het is een bijna publiek gebeuren. Nu las ik onlangs dat de mogelijkheid om bepaalde berichten privé te maken er ook al zou zijn, maar ik zal eens moeten zoeken om dat ook werkelijk te vinden.
Het sociale lijkt me echter bij Twitter en Facebook en aanverwanten, dat het net een netwerk wordt, een dooreen kruisen van menselijke relaties en menselijke contactjes. Soms heb ik de indruk dat het ook een soort alarmkreet is, om uit de eenzaamheid te ontsnappen, en aandacht te vragen.
Dan lees je idiote mededelingen dat x today 70% hot is... of net cold... Best dat je dat niet letterlijk moet op vatten, anders zou het aantal dodelijke facebookgevallen sereius de hoogte in gaan.
Maar al bij al is het toch wel leuk, en laat het je toe op een losse manier met elkaar om te gaan, en is het dus wel ergens én sociaal én netwerk.
Het is niet geschikt voor het serieuze werk, maar kijk, hoorden we niet dat mensen via deze weg een echte noodkreet de wereld instuurden? Dat zelfmoorden werden aangekondigd en soms net daardoor voorkomen werden, en ook die jongeren die in het wild weg hun medescholieren neer schoten hadden dit in feite ook min of meer aangekondigd via dit sociale netwerk... Dus neem je het best niet helemaal als een spelletje... Er zitten echt noodkreten tussen, die echter niet altijd als dusdanig te herkennen zijn...

Maar ergens, is het ook een symptoom van deze tijd... Als een kind op facebook zit en van die gekke contact-spelletjes speelt, is dat niet omdat het eigenlijk met zijn eigen mensen geen of geen voldoende contact heeft? Heel wat van de moderne contact middelen hebben die eigenschap... Van telefoon over gsm naar facebooken, twitteren en co... Ik heb de tijd gekend dat een telefoon een raar item was. Lang niet iedereen had zo een ding in huis, en in iedere min of meer grote wijk vond je dan ook een publieke telefooncel... Om de gewone mens de mogelijkheid te geven dringende oproepen te doen.
Nu lopen zelfs kleine kinderen met een gsm op zak, en sms-en er op los, in een verbasterd taaltje, waar ik soms twee, drie keer moet naar kijken om een vermoeden te hebben wat ze eigenlijk willen vertellen. Ik kan het niet, als ik met mijn dikke worstenvingers op die piepkleine toetsjes moet gaan, dan zie ik het allemaal niet meer zitten. Bovendien moet ik steeds weer nadenken hoe ik nu die of die letter op het schermpje moet krijgen. Ik zou op zijn minst een letterklavier nodig hebben vooraleer ik ooit ga sms-en...
Maar het is dus ook een van de nieuwe middelen om met elkaar te "praten"...
Bovendien lopen die middelen steeds meer en meer door elkaar, en zit facebook en co allang en breed op het mobieltje...
Het contact tussen mensen hoeft geen enkel echt contact meer te hebben, er zijn zat middelen. Vraag jij je ook soms af, hoe de wereld wel zou geweest zijn hadden die dingen er 100 jaar terug al geweest waren, en al gemeen goed waren.
Zouden de twee wereldoorlogen er anders hebben uit gezien? Zou de invloed van het feit dat de wereld over de schouder van de vechtenden meekijkt ook toen al geresulteerd hebben in veel minder burgerslachtoffers?
Als je nu ziet wat er gebeurt in het midden Oosten, dan stel je jezelf toch wel vragen...
Zouden de vernietigingskampen er wel geweest zijn als heel de wereld kon mee kijken?

Het is dus lang niet allemaal negatief. Die moderne netwerken hebben echt heel wat voordelen, en maken de wereld heel wat kleiner en vooral heel wat opener.
Toch heb ik wat heimwee, ik dateer nog uit de tijd dat sociaal werken niet kon zonder de lijfelijke aanwezigheid van de mens... en net dat contact maakte dat sociaal werk heel dankbaar. Je zag en je voelde wat je deed. Nu zie je hoogstens wat piepkleine beelden op dat piepkleine schermpje van je gsm of iPhone of hoe die dingen allemaal heten... Dat echte vastpakken is er niet meer bij.
Het heeft de mens ook veranderd... De mensen hebben een gans andere leefwereld dan wij hebben. Iedereen heeft een vriendenkring die veeleer virtueel dan reëel is.
Virtueel niet in de echte letterlijke zin van het woord, maar die toch aanwezig is op momenten dat hij/zij er niet is... dus toch wat virtueel.
Het is een verrijking, maar ook ergens een verarming.
Ik denk dat het nog steeds aan het evolueren is, en dat er wellicht niets is wat de wereld ingrijpender aan het veranderen is, dan net die mogelijkheid om contacten te hebben zonder er te zijn.
Je ziet hele bewegingen ontstaan via die netwerken, het is een daadwerkelijk sociaal gebeuren.
Het zou perfect mogelijk zijn ook op die manier een hoogstpersoonlijke en virtuele krant te hebben, die jou alleen het nieuws die je wil horen doorstuurt... En vergeet niet hoe het nieuws uit de regio veel sneller dan via de media, via deze netwerken de wereld, jou wereld bereikt... Kijk naar de brand in Velzeke, wij wisten waar het was dank zij facebook...

Eén ding heb ik schrik van, is het niet weer een bijkomende hindernis om daadwerkelijk mensen te vinden die zich langdurig engageren ? Is het niet weer iets dat de korte tijdelijke acties misschien meer mogelijk maakt, maar het uitbouwen van een beleid moeilijker maakt???

De toekomst is vandaag... we leren er nu al uit...

tot de volgende ?

Kilometers rook...

Image by de Raaf via FlickrGisterenavond, toen Bart en co naar huis wilden rijden, zagen wij een enorme rookwolk laag over de grond scheren, we dachten dat het ergens in Horebeke was, in ieder geval, het leek niet ver, en het was een immense rookwolk die wel kilometers lang leek...
Toen Els thuis was, en de rookwolk meer had gelocaliseerd in de richting van Zottegem, en eventjes op facebook had gecheckt, belde ze me op om te melden dat het in Velzeke was, het slachthuis stond in brand...
Velzeke dat is een heel end van hier, dus die wolk moet dan ook immens geweest zijn, en het verwonderde ons dan niet in de radio een oproep te horen dat Zwalm en omliggende gemeenten hun ramen moesten dichthouden...
We hebben het gisterenavond niet kunnen zien op TV, want we moesten naar het wereldfeest in Oudenaarde, een jaarlijks gebeuren ingericht door het ACW, waarbij we onder meer wat kunnen proeven van de keukens uit verre landen ('t was lekker, maar ik heb maar twee landen gedaan, veel te veel om allemaal op te eten...)
Vanmorgen vroeg dan maar de TV opgezet om alsnog het nieuws te zien van gisterenavond, en ja, daar was de uitslaande brand...
Het moet daar nogal gestonken hebben !
Maar het is voor het eerst dat ik zo'n immense rookwolk zag !

De brand is wellicht ontstaan door dakwerken waarbij de roofing werd hersteld... Dat is duidelijk een gevaarlijk werk, want je hoort dikwijls van brand door dergelijke werken. De reden is veelal hetzelfde: het gaat over herstelwerkzaamheden aan bestaande gebouwen, en meestal zien we dan stukken plat dak, aansluitend aan een normaal pannendak. En daar zit hem veelal het venijn. Je moet met een gasbrander de roofing gedeeltelijk doen smelten, zodat je het kunt vastkleven op het platte dak, maar als de vlam onder de pannen waait, dan ligt daar meestal het stof van vele jaren... en stof dat kan branden, meer zelfs, stof kan ontploffen. Gisteren waren er twee ontploffingen te horen, misschien wel van stof, maar veelal ligt het stof uren te gloeien, en ontbrandt pas uren na dat de arbeiders al lang eb breed vertrokken zijn.
Het is dus niet het leggen van de roofing dat gevaarlijk is, maar het feit dat je zit met een aansluiting van een oud pannendak... Als je een brand krijgt door het aanbrengen van de roofing zelf, dan is dat of door onvoorzichtigheid, of door een ongeval. Maar dat is slechts heel zelden het geval. Het gaat meestal over stofontbrandingen.
Mocht je dus ooit zelf je dak herstellen, of laten herstellen, wees dan uitermate voorzichtig waar je met aansluitingen zit op een bestaand dak. Ik heb het hier ooit gedaan, en ik heb dan gewoon de twee onderste rijen pannen weggenomen, en nadien terug gelegd.  Dat is een prutswerk  vooral omdat je dan eigenlijk de pannen "tegen draad" moet leggen, maar het is in ieder geval veiliger, en je ziet meer wat je doet.
Maar brand, dat is een van de verschrikkelijkste rampen die ons kan treffen...
Ik heb altijd een diep gevoel van medelijden met mensen die gans hun inboedel verloren bij een brand.
Alles is zo definitief weg.
Misschien ben ik wat te gevoelig, maar ik mag er niet op denken dat ik alles kwijt ben. Niet zo zeer om het materiële verlies, om al de herinneringen die er aan vast zitten... De schilderijtjes die ik nog kreeg van Ivonne, de aquarels van Germain en van Franske, de foto's van Koen en andere overledenen, de beeldjes die Koen ooit maakte in de academie, en de honderden andere dingen, soms knoertlelijk, maar heel dierbaar om dat ze een souvenir zijn van...
Ik heb dan ook zo'n lekker ouderwetse woning met muren vol kadertjes en kasten vol beeldjes, en aan de meesten hangt een souvenir vast... Ze gaan niet de zolder op, net omdat het souvenirs zijn.
Als ik het zo overdenk, dan doe ik op mijn manier dus ook een beetje aan "heiligenverering" (zie mijn blog van enkele dagen terug over de bril van Ghandi)... Ook al gaat het niet over heiligen, ook niet over vedetten, maar gewoon kleine dingen tjokvol herinnering.

Onze Bart zit er soms mee te lachen: "We gaan hier nogal een werk hebben om dat allemaal uit te mesten"... Maar wie weet, misschien is hij ondertussen ook al zo oud, dat ook hij meer en meer leeft in en met herinneringen, en staat ook zijn huis dan vol met geheugensteuntjes, om die en die toch maar niet te vergeten, om die en die nog eens in je gedachten te brengen, telkens je oog toevallig blijft hangen aan dat of dit item...

Of misschien heeft men ondertussen een virtuele gedenkmuur... klikt hij nu en dan op zijn computer zijn gedenkpagina's aan, en bladert virtueel door virtuele gedachtenissen. 't Zou minder plaats in nemen, properder zijn, minder afstofwerk geven, maar je zou het niet eens kunnen vastpakken en koesteren... alleen nog virtueel te gedenken...
Hoe dan ook, ik denk dat we het allemaal doen, op een of andere manier, misschien heb jij wel ergens een of meerdere laden met "brol", maar dan heel dierbare brol, die niet weg mag...

Ik heb naast al die kadertjes en postuurkes nog een plaats waar ik heel wat bewaar... mijn hoofd en hart... want ik hou van het verleden, ik hou van de mensen, ik hou van hun goede en zelfs een beetje van hun mindere kantjes... Ik hou gewoon van mensen... en van allen die mijn levenspad hebben gekruist... Of toch van bijna allen...

Zelfs sommige planten in mijn tuin zijn souvenirs... Er staat hier nog steeds een plantje dat ik ooit, heel lang geleden kreeg van Maurits Galle... en als het bloeit dan denk ik nog eens op Maurits..
God, waar is de tijd...
maar je bent er nog, want ik denk nog op je
en misschien leest er nu iemand je naam, en blijft ook eens haperen, om weg te dromen te dromen over de tijd dat...
Heerlijk toch,
een bijna levend gedenkboek, opgeroepen door die kleine bijna waardeloze dingetjes

djudedju... weet je nog ?

tot de volgende ?

fans

Image via WikipediaHehe... Gisteren was een leuke dag. Ik had eerder al een foontje gekregen van Germain om eens langs te komen, maar mocht hij eventjes zijn familie meebrengen, want die wilden de schrijver van die blog ook wel eens in levende lijve ontmoeten...
Fans op bezoek !
djudedju
Nu krijg ik mijne col niet meer dicht. Zo dik is mijn nek geworden.
En 's avonds kwam Koen ook nog langs met de entreekaarten voor het wereldfeest van deze avond... Ook al een lezer, en hij was gepresseerd, dus was hij na een paar uurtjes al weer weg.
Fans met hopen op bezoek.
En wellicht komt Koen na de vakantieperiode nog eens op bezoek, om een interview te doen over het belang van creatief bezig zijn, voor de Visie (ik zeg nog altijd De Volksmacht).
Hoe een blogje rollen kan...
Misschien denk je dan, ach dat is niet wereldschokkend... Maar dat is het wel, want voor een mens in mijn situatie, al jaaaaaaaaaaaaaaaaaren ziek, is mijn wereldje heel klein, en is dan ook heel vlug aan het schudden en het beven...
Koen vertelde mij dat ik bijlange niet meer zo hard was in mijn standpunten, vroeger hakte ik een lijnrechte keiharde weg open, nu heb ik veel meer oog voor anderen, voor andere standpunten. Dat zal wel het ouder worden zijn, maar ook het louteringsproces.
Ik heb je reeds meerdere keren geschreven dat ik een gelukkig man ben. Dat komt hoofdzakelijk dank zij de harde klappen die ik kreeg. Klinkt dat absurd ? Toch is het zo ! Ik heb veel pijn, kan niet veel meer doen, verloor een kind en heb nog heel wat andere miserie, en wellicht juist daardoor ben ik gelukkig, ieder moment dat de druk van die miserie weg is. Ik weet het verschil, dus apprecieer ik de goede momenten veel meer dan een ander... Die die momenten laat verglijden als "gewoon".
Het is natuurlijk niet zo dat die ongelukkige tijden leuk waren, maar ergens is het net dat wat mij de andere momenten doet herkennen en erkennen als heel gelukkig. Het is een beetje als een fris glas water in de woestijn. Je verrekt van de dorst, en ook al drink je anders nooit zo maar gewoon water, dan is dat hemelse nectar. Het is de dorst die je het water doet appreciëren. Niet het water op zich.
Ik wens jullie helemaal geen ongeluk toe, maar wel het verstand om je geluk op prijs te leren stellen. We hebben de neiging, als alles goed gaat, om zo maar door het leven te stappen, in de dagelijkse sleur, zonder te beseffen hoe heerlijk die "sleur" wel is.

Ik ben niet alleen met die ervaring, ik ken nog mensen die hun deel van de miserie al hebben gekregen, en kijk ook zij stellen het leven veel meer op prijs dan de anderen. Er zijn helaas ook uitzonderingen, die zich nestelen in het diepe dal van de ellende, die er niet uit kruipen en die als het ware hun eigen leed koesteren. Dat klinkt oneerbiedig, maar ergens is het een beetje zo. Er zijn mensen die voortdurend over hun leed bezig zijn, in de hoop steeds en steeds weer medelijden te ontvangen. Mensen die een beetje "verslaafd" zijn aan meelij, omdat die troost als een drug kan werken. Het erge is dat de meelij bij "de anderen" weg ebt, niet blijft duren, en dat zij dan het gevoel hebben verlaten te worden van heel de wereld. Het is niet goed je verdriet te koesteren, het is een zwart gat, een bodemloze put. Als je dergelijke mensen kent, doe al wat je kunt om hen daar uit te halen, leer hen weer te leven, leer hen hun beperkingen te aanvaarden, en vooral, leer hen hoe schitterend het is wat ze nog kunnen, nog hebben...
Het is ook schitterend.
Ik denk met weemoed terug aan de dingen die ik vroeger allemaal kon en had, maar geniet tien keer meer van wat ik nu nog kan, nu nog heb.
Ik meen het dan ook, als ik zeg dat ik gelukkig ben.
... en ik heb het moeilijk om te snappen hoe gezonde mensen, die geen zware rampen kennen of kenden, toch niet gelukkig zijn, meer zelfs, depressief zijn.
En dan moet ik in mijn geheugen gaan wroeten om me te herinneren dat ik vroeger, toen alles "goed" ging, wellicht minder gelukkig was dan nu. Gewoon, omdat ook ik toen door het leven gleed, zonder mijn geluk te beseffen, omdat het "gewoon" was...
het is dus wel degelijk het verschil kennen die je het geluk doen kennen.
Een mens zou bijna gaan wensen om eens een klop op je kop te krijgen, zodat je het verschil leert kennen.

Maar als je het analyseert, dan ben ik nu wellicht minder gelukkig dan vroeger, maar het gevoel is anders. Nu savoureer ik ieder goed moment, ieder bezoekje, ieder moment van plezier, ieder moment met minder pijn... en vroeger was dat maar het gewone.
En het water, dat is het drinken pas waard, als je heel erge dorst hebt.

Het is dus alleen maar zo, dat ik nu mijn geluk herken. Nu geniet ik telkens en telkens weer van het glaasje water...
Ik wens je toe dat je dat moge leren, zonder dat je eerst door de hel moet gaan !

tot de volgende?

't giet

Image by LodewijkB via FlickrHet is niet echt klaar in huis, daarvoor is het buiten veel te donker en bewolkt, en het regent niet, het giet ! Het zal wel aan onze ogen liggen, maar als je naar de dikke druppels kijkt, dan zie je geen druppels, maar strepen water, vandaar wellicht: het regent pijpenstelen...
We mogen niet klagen, we hebben al een zomer gehad, en hij moet nog beginnen.
Maar ja, we zouden geen Belgen zijn, als we nu al weer niet aan het sakkeren waren over de regen...
Ik denk dat de regen er eigenlijk nog steeds nodig is... Ik ben geen tuinier, dus hou ik mij niet onledig met het scheppen van putjes in de grond, maar ik denk dat de ondergrond nog steeds een pak regen kan verdragen... Het is lang heel droog geweest. Niet alleen omdat het zonnig weer was, maar ook omdat wij bijna maanden aan een stuk die droge oostenwind hebben gekend, die alle vocht uit de bodem zuigt.

Maar nu is het dus aan 't gieten, dikke stralen water uit een hemelse douchekop. Ze vallen bijna loodrecht naar beneden. Het wordt nog heviger omdat nu blijkbaar de dakgoot de hoeveelheid niet aan kan, en overstroomt... regen...

Water is een van de levensvoorwaarden voor zowat alle aardse leven. Zowat vier vijfden van onze aardkloot is bedekt met water, bron van alle leven... en we zijn duchtig bezig het in een ijltempo te vervuilen. De bron aan het vergiftigen.

Je vraagt je af hoe de mens het in zijn kop krijgt om zoiets te doen. Maar ja, er is zo veel water, dat het wel eindeloos lijkt, zeker in verhouding met het mensje, dus zal het wel geen kwaad kunnen... Dat is wat iedereen zegt, denkt en...doet... 't Zal niet op dat kleine beetje aankomen... Dat ze eerst eens naar die fabrieken kijken, dat ze eerst zelf eens...
En ondertussen vervuilen we voort. En wij doen het niet, of toch maar een heel miniem beetje, maar zien niet dat al die minieme beetjes een hele berg vormen.

Je moet eens gewoon een wandelingetje doen, en neem een grote handtas mee, raap alle zwerfvuil op en kijk eens hoe ver je komt vooraleer de zak vol is. Al die blikjes, stukken plastic en dergelijke zijn allemaal van die kleine dingen waarvan het echt niet erg is er ééntje weg te werpen... Gezien hoe vlug je een hele kabas bij elkaar hebt geraapt? Je bent echt nog niet ver van huis geraakt hé ??? Dat is exact wat we doen ! Ieder van ons vind het helemaal niet erg om een "kleinigheid" op de weg of in de straatkant te gooien, maar alles bij elkaar vormt dit een berg, een hoge brede berg, een bergmassief...
Met het water is het idem dito, je gebruikt in het toilet producten die je WC net maken, maar heel agressief zijn, je wast de schotels in een afwasmachine met heel giftige middelen en alles komt terecht in "het water" van deze wereld.
Grote industrieën zijn ontstaan om het water te zuiveren, maar als ze eens heel eerlijk zijn, dan moeten ze toegeven dat ze niet alle scheikunde uit het water weg krijgen... Zo blijven de hormonen van de pil onder meer voor het grootste gedeelte in ons drinkwater zitten. Is dit een van de redenen waardoor kinderen steeds vlugger puberen ?

Water is de levensbron, en als dat vergiftigt, dan rest er nog heel weinig om heel de boel in de soep te doen draaien. Denk niet te licht over al die blikjes en stukken plastic in de graskant, ook die komen uiteindelijk in de grote kringloop terecht.

Als je eens heel diep door denkt, dan vraag je je zelf af of al die "welvaart" eigenlijk niet de dood is ...
Dood voor gans de wereld.
Och nee, de wereld zal door die afval heus niet vergaan. Wij zullen vergaan en wellicht het meeste leven met ons... en op de bijna dode wereld zullen wellicht nieuwe levensvormen ontstaan, en wie weet, wie weet ontstaat er dan een of andere kakkerlak  met verstand of wat daar moet voor doorgaan... De kakkerlak die kan denken, die verbanden legt zal het onbegrijpelijke wellicht onderbrengen onder wat wij God noemen, en zijn god zal op een kakkerlak lijken herkenbaar, en iet of wat begrijpelijk voor het kleine kakkerlakkenverstand.
En stap voor stap zullen ze hun levensstandaard omhoog brengen, zullen ze aan landbouw gaan doen, en gestoord door de andere insecten, zullen ze die de oorlog verklaren, en zoeken naar middelen om die kwijt te raken. Gif ! Daar lukt het mee, en ook zij zullen weer hun wereld vernietigen op hun beurt, en nu en dan zal de wereld een lachkramp krijgen met die domme kakkerlakken, en die zullen schrikken van de grote aardbevingen...
Ik vraag me af of de dinosaurussen vroeger ...

Ach ik fantaseer, maar je snapt het plaatje wel, we zijn echt bezig in ijltempo onze wereld naar de Filistijnen te helpen...
Onze wereld, ons leefmilieu, dat ding waar de wereld op zich geen behoefte aan heeft.

Het einde der tijden... Wij zijn het zelf die de klok steeds sneller doen lopen...

tot de volgende ?

De bril van Mahatma Ghandi

In Ashram is de bril van Ghandi gestolen uit het museum. Het museum telt jaarlijks zo'n slordige 300.000 bezoekers, allemaal voor Ghandi..
De bril is een waardevol item, want er is reeds eerder een bril van Ghandi geveild in New York, voor ongeveer 18 miljoen dollar....
(blijkbaar moet Ghandi dus op zijn minst twee van die gekke ziekenkasbrilletjes hebben gehad.)

Zo'n ziekenkasbrilletje is zowat het goedkoopste model bril die er is.
Maar blijkbaar is het goedkope brilletje plots heel wat meer waard, omdat het ooit op de neus prijkte van Mahatma...
We hebben hier in feite te maken met twee zaken: verzamelgekte en heldenverering.

Verzamelgekte... De meeste mensen leiden er op een of andere manier aan, de een spaart postzegels, da andere van die souvenirlepeltjes, en iemand is pas gelukkig als hij nog een beeldje van een kattepoes kan toevoegen aan zijn collectie, en zelf verzamel ik wandelstokken... Maar als ik het heb over verzamelgekte, dan heb ik het over de mensen die absurde bedragen gaan neertellen om hun verzameling compleet (completer?) te maken. Je vind ze overal, van wandelstokken ken ik wat, en ik zie er soms voor absurde prijzen, prijzen die nooit de waarde van een wandelstok op zich kunnen verrechtvaardigen. Ik hoorde ooit rechtstreeks van een verzamelaar dat hij er eentje op de kop had kunnen tikken voor 200.000 oude Belgische frankskes (zo'n 5.000 euro)... Ik mag zo'n wandelstok duizend keer zien liggen, prachtig vinden, maar zo gek ben ik niet en zal ik nooit worden.
Misschien was die man stinkend rijk, en was die 200.000 Fr voor hem maar een peulschilletje, maar dan nog zou ik dat niet kopen. Ik vind dat er altijd een zekere logische waarde moet blijven bestaan. Een wandelstok is en blijft een wandelstok.
Voor wie kunstwerken verzamelt geldt die norm niet of veel minder. Daar is immers geen prijs op te plakken, en is er geen echte logica. Alhoewel, mocht ik kunstwerken kopen, ik denk dat ik ze zou kopen zoals ik een flesje wijn koop... Als ik een lekker wijntje ontdek, dan hoeft dat niet duur of exclusief te zijn, het moet mijn smaak zijn. Met kunst zou ik wellicht ook kijken naar de dingen die mij bevallen, niet naar de naam van de kunstenaar.
Maar dat bewijst alleen maar dat je op meerdere manieren kunt verzamelen, maar op zich blijft het gek. Als ik vertel dat ik meer dan honderd wandelstokken heb staan, dan zijn er heel veel mensen waar bij ik in de blik iets zie, wat helemaal niet lovend voor mij is... (Zelfs al is de man in kwestie een verzamelaar van olifantjes, dat vind hij dan weer niet gek...)
Maar eerlijk, het is gek. Die honderd wandelstokken staan daar meestal maar te staan, en de olifantjes van de man doen exact hetzelfde. Mijn wandelstokken zijn dan op zich nog iets minder gek, want ik kan met de meesten ook daadwerkelijk eens gaan stappen, en heb er dus ook nog een "praktisch nut" van.  (Ik kan niet met alle stokken daadwerkelijk gaan stappen, er zijn er die te klein zijn, die te veel versieringen hebben en daardoor niet stevig genoeg meer zijn, anderen zijn in feite verboden wapens, en daar mag je de straat niet mee op) Maar hoe dan ook, een verzamelaar is de facto een beetje gestoord. Ik dus ook, en met mij de dikke meerderheid der mensheid... vermoed ik.
Ik kan dus best wel fier zijn op mijn verzameling, maar op het verzamelen ben ik niet fier.

Het tweede aspect: De heldenverering.
(ik zou hier bijna net zo goed hebben kunnen schrijven heiligenverering, want in se is dat heel, heel dichte familie van elkaar...)
Als we ergens in een oud sigarenkistje nog het oude uurwerk hebben liggen van opa zaliger, dan is dat in feite een herinnering, maar ook een beetje een verering van de figuur van opa zaliger... Het was een toffe man, ik heb er goede herinneringen aan, en hij was wijs en heel verdraagzaam voor ons als jonge spruiten...
Daar is niks mis mee...
Maar als we dat gaan verheffen tot een soort cultus op zich, dan lijkt het plots niet meer helemaal koosjer...
Stel, je bent een heel erge fan van Elvis Presley, en je hebt een foto met zijn handtekening op, dan koester je dat als een relikwie... Bijna echt zo als in de kerk waar mensen op de knieën gaan voor een splinter van het kruis van de Heer. (Ik las eens dat er splinters genoeg ronddwalen in kerken en kerkgemeenschappen om minsten drie kruisen mee te maken). Of een relikwie van een of andere heilige... Ik heb er nog enkele liggen op zolder... Ik had een oude groottante, van wie ik niet alleen de leesboeken erfde, maar ook een hele stapel heiligenlevens en een pak missaals en breviers en dergelijke. In die missaals werden vroeger godsvruchtige prentjes gestopt als bladwijzer, ook wel wat oude begrafenisprentjes, en herinneringen aan eerste en plechtige communie's van verre nichtjes en neefjes... Bij die Oude groottante zaten die dingen ook in de kerkboeken, met hele pakken heb ik ze gevonden, en sommige zijn heel oud en heel mooi (zelfs op perkament), en enkele er van zijn bekleed met "echte" relikwieën van heiligen... Voor verzamelaars wellicht het nec plus ultra...

Maar ik vind het een beetje bizar. Eerst en vooral, ik geloof niet zo in die heiligverklaringen, ik geloof wel in heilige mensen, en ik meen dat de meeste moeders al daar bij horen, want je moet wel een heilige zijn om kinderen op te voeden... Maar eerlijk, ik vind de handtekening van Elvis niet gekker dan een miniem stukje van het kleed van de H. Rita.... en ik hecht aan beid heel weinig belang.
Ik kan en mag dan heel grote bewondering hebben voor Mahatma Ghandi, ik kan mij niet inbeelden dat ik hier een glazen kastje zou gaan posteren met de bril van Ghandi er in, als pronkstuk van mijn woning. Ghandi was, bij zijn leven, een groot mens, en wellicht zelfs een heilige, maar een stuk van zijn kleed hoef ik echt niet te hebben, zelfs niet zijn wandelstok, want dat was een gewone stok, zo van de boom. Niks om te bekijken. Hoogstens een verzamelstuk, op voorwaarde dat er een echtheidscertificaat bij zou zijn, want je kunt zo'n stok van zowat iedere boom snijden... En dan nog, dan heb je geen wandelstokverzamelings item, maar een reliek van Ghandi...
Kortom, ik vind het bijhouden van relieken, of het nu van zangers of heiligen is, maar een gek ding, gebaseerd op een soort heldenverering... en helden ???  Daar heb ik mijn mening over...
Als iemand heel goed en secuur tegen een bal kan trappen, dan wordt hij wellicht een voetbalheld
Als iemand snel kan lopen, dan wordt hij misschien een atletiek-held, of krijgt hij minder slaag dan de anderen omdat hij beter de kletsen kan ontlopen...
en als iemand heel vlug kan fietsen, dan wordt hij een wielergod, of belandt hij in een bocht tegen een muurtje en is hij wijlen wielervedette...
Dan vind ik een figuur als Ghandi van veel hoger statuut dan die voetballer of wielrenner... Hij deed iets voor zijn volk, om hen wat meer eigenwaarde te geven, en een gevoel van bevrijding, zonder geweld te gebruiken.
Maar zelfs dan, hij is niet meer, ik kan hoogstens nog over hem lezen, of de film bekijken over zijn leven. En bewondering hebben voor wat hij in die moeilijke omstandigheden verwezenlijkte, maar of ik nu al dan niet een brilletje van helm heb, of een soortgelijk brilletje op mijn neus zou zetten... dat brengt hem niet terug, en maakt van mij geen held.
Nee, ik hou niet zo van die vedetten- of heiligenverering...
Zelfs niet om ze dagdagelijks als voorbeeld te stellen... Want ik ben hem niet, en ik kan hem nooit zijn. Ik moet gewoon proberen om mijn eigen zichzelven te zijn, dat is al moeilijk genoeg... Want kijk maar eens diep in je zelf, hoe dikwijls je in je eigen dagdagelijkse leven een rol speelt in plaats van gewoon je eigen ik te zijn???

We kunnen dus best al eens beginnen met de helden- en/of heiligenverering aan de kant te zwieren, en onszelf te zijn, zo goed mogelijk en zo goed zijn als we kunnen...

tot de volgende ?