Oorlogsrecht

Ik raad u aan even in Wikipedia het woord oorlogsrecht op te zoeken voor een correcte omschrijving...
Maar ik hoef me niet aan te trekken van die bepaling....
Want ik vind het woord alleen al absurd. Oorlog kan niet wettelijk zijn, dus kun je ook in de oorlog geen recht bepalen. Och, ik weet wel wat men wil gaan zeggen, het humanitaire aspect behouden, ook in oorlog. Tot mijn spijt moet ik bekennen dat oorlog op zich humanitair is... Alleen de mens voert werkelijke oorlogen uit, dus is het feit van oorlogvoering zeker humaan te noemen...
Maar het is niet omdat de mens zo idioot is om oplossingen (?) te zoeken via het voeren van oorlog, dat je ook kunt spreken van oorlogsrecht. (Jus belli)
Het idee dat men aan oorlog beperkingen gat op leggen over de behandeling van gewonden, van krijgsgevangenen, van burgers, lijkt ergens lovenswaardig, maar is gewoon bullshit, want ieder oorlogsvoerend land veegt er zijn legerlaarzen aan. Och, officieel houden ze zich wel aan de internationale regeltjes, en beschuldigen er de tegenpartij van dit niet te respecteren, maar uiteindelijk heeft de winnaar gelijk, en is al de rest geschiedenis.

Als we dicht bij de deur blijven... Kijk, in de media lees je telkens weer met koeien van letters dat er burgers zijn getroffen, en is daar een boel heibel over. Dit is immers tegen dat fameuze oorlogsrecht. Kan me er in dit licht iemand vertellen waarom na de tweede wereldoorlog een Churchill en een Eisenhower en co niet voor het internationale gerechtshof zijn moeten verschijnen, wegens het bombarderen van ganse steden ? Burgerdoelen bij uitstek ! En ik denk niet alleen aan een Dresden en co, maar ook aan Hiroshima en Nagasaki, die ook stedelijke gebieden waren. Let op, wat de Nazi's deden in hun kampen was ook onmenselijk en ook tegen het oorlogsrecht (en zelfs tegen ieder het gezond verstand). Ik begrijp wel dat het vernietigen van de stedelijke gebieden en het doden van duizenden burgers net de klap waren die de Duitsers demoraliseerden, waardoor de oorlog misschien iets werd bekort (In Japan was dit zeker het geval), maar het is en blijft tegen de spelregels van de oorlog volgens de internationale overeenkomsten.

Maar zij waren de winnaars, dus is het recht de facto aan hun kant.

Maar ik blijf het absurd vinden dat men internationaal akkoorden gaat vastleggen over de manier van oorlog voeren en wat wel en niet is geoorloofd. Spelregels voor uitroeiing...

Misschien is het goed eens naar de andere zoogdieren te gaan kijken... Ook daar zien we een strijd om de macht. Nu we hele dagen overspoeld worden met dierendocumentaires op TV, kunnen we dit van uit onze luie zetel liggen observeren, begeleid door deskundige uitleg...
We kunnen om het even wel dier nemen, bijna overal vinden we die machtsstrijd terug. Maar waar het het in feite over ? En dan vinden we twee redenen: wie de macht heeft mag het eerst eten en de beste beetjes nemen, en bovendien heeft hij het quasi alleenrecht op de voortplanting.
Dus het gaat over het eten en over de seks.
Eigenlijk zijn we dus niet erg veel geëvolueerd... Want bij ons gaat het over het verwerven van rijkdom en we krijgen er de seks en het voer bij... Rijkdom is een begrip dat bij de dieren niet bekend is, of als niet belangrijk wordt terzijde geschoven. Wel zien we dat er eventueel ook een recht wordt genomen op de beste plaats voor het nest en/of slaapplaats.

Maar bij de dieren zijn er wel regels, die zelden of nooit worden overschreden! Dieren gaan haast nooit soortgenoten doden (ten zij per ongeluk), van zodra zij hun overmacht hebben getoond, trekt de tegenpartij zich terug. Macht is ook niet bestendig, we zien dat regelmatig jonge dieren een poging doen de macht te veroveren. Lukt dat, dan volgt er in sommige gevallen wel een moordpartij, en zien we dat de jongen van de voorganger gedood worden, zodat de wijfjes weer sneller ter beschikking staan om de eigen genen voort te planten.
(ook dat zien we bij de mens, gevaarlijke elementen worden uit de weg geruimd)
Bij de mens gaat het zelfs nog wat verder, van zodra iemand een bepaald niveau op de maatschappelijke ladder bereikt, wordt hij een rivaal, en dus verdwijnt hij. (Stalin is daar een mooi voorbeeld van)

Met andere woorden, waarin verschilt de mens van het dier ?
Maar in één ding... Hij kan redeneren naar de toekomst toe, en roeit ook toekomstige vijanden uit. Ook als dat de huidige burgers zijn. Een tweede stap is het veranderen van de bevolking tot burgers van het eigen land. Daartoe deel je voordelen uit aan wie met je mee doet, verplicht je allen je taal te spreken, wordt alle onderwijs in deze taal gegeven en op de gedegen manier ten gunste van het land.
Dit werkt.
Een duidelijk voorbeeld is bv de Verenigde Staten... Daar was de beheerder van het land (de Britten) buiten gebonjourd, en wat er woonde was een mengelmoesje van allerlei nationaliteiten. Men heeft hen een volkslied gegeven, het onderwijs uitgebouwd en een samenhorigheidsgevoel gecreëerd door onder meer dagelijks de schooldag te beginnen met het volkslied. Dit werkt duidelijk !
Ook hier hebben wij vierhonderd jaar romeinse bezetting gekend, en was er duidelijk sprake van een Romanisering. Je kunt bijna heel het oude Romeinse gebied terugvinden aan de talen die er nu nog gesproken worden. Dat Vlaanderen geen Romaanse taal spreekt ligt eerder aan het feit dat hier voortdurend indringers uit Germaanse oorden kwamen, en die telkens nieuwe aanvoer van frisse taal liet zijn sporen na. Voor de rest was hier ook duidelijk een bezetting en een romanisering.
Ik wil maar stellen dat eigenlijk ook het begrip nationaliteit gewoon een naam is... Niets meer en niets minder. Ik ga me vijanden op de hals halen met het volgende voorbeeld, maar ik doe het toch, omdat het zo duidelijk is ! Frans Vlaanderen bleef gedurende eeuwen Vlaams in hart en nieren, ondanks de bezetting, maar op het moment dat de kinderen in het Frans werden geschoold, dat alles in het Frans gebeurde, dat recht en onrecht in het Frans werden geregeld, zagen wij in een paar generaties het Vlaams verdwijnen. Nu moet je echt zoeken om nog Vlaams te vinden in Frans Vlaanderen, en binnen nog een generatie zal het wellicht helemaal verdwenen zijn. Niet alles, gebouwen, kunst, infrastructuur blijven nog vele sporen dragen, maar ze zijn Frans geworden. Dit proces is nog versneld door de vele migratie, waardoor een grote toevloed van Franssprekenden het Vlaamse land overspoelden, en hup, weg Vlaanderen...

In een paar generaties kun je dus dat heilige nationaal gevoel omtoveren... Een beter bewijs van het feit dat dit een kunstmatig begrip is, kan ik niet geven.

Op zich is ook dat een pleidooi tegen oorlog... Want bij oorlogen zien wij telkens weer een beroep doen op die Nationale gevoelens. Als wij er ons van bewust zijn dat dit volkomen kunstmatig is, lukt dit wellicht niet meer. (Trouwens voor Napoleon was er nauwelijks sprake van een nationaal gevoel, we hadden steden met macht, graafschappen en hertogdommen en dergelijke, de Franse koning moest zo wat zijn graven en hertogen uitkopen om van hen soldaten ter beschikking te krijgen !

Oorlog is dus enerzijds dierlijk, en anderzijds het spel van de macht voor het dier Mens...
waanzin.
En in waanzin bestaan er geen rechtsregels

tot de volgende ?