Sorry...

Image by Erf-goed.be via FlickrMaar ik kan er echt niets aan doen... Toen ik vanmorgen probeerde mijn dagelijkse blog te schrijven, bleek de site van Blogger niet meer te werken, ze waren er aan aan 't werken... Ik was niet gans de morgen thuis, want ik moest om 11.30 uur op de begrafenis zijn van vriend Jacqui (Ik weet 't, 't is een ongewone manier van schrijven, maar zo is, sorry, was het nu eenmaal...)
Ik moet zeggen, het was voor mij de allereerste keer dat ik een volledig burgerlijke dienst mee maakte. ('t Vlaamse burgerlijke dienst klinkt misschien bij anderen wat vreemd, maar dat staat hier voor niet-gelovig, niet confessioneel...)
Ik moet zeggen dat het een mooie en ontroerende dienst was, en dat ik het ook zo wel kan appreciëren. Het was gewoon een mooie dienst, met zeer passende teksten, en eigenlijk was het mij bijna even vertrouwd als de gewone kerkelijke diensten.
Niet mooier, maar ook niet minder mooi.
Wat me wel op valt is dat men ook daar probeert iets in te vullen na de dood. Niet meteen een leven na de dood, maar toch allusie maken op het verder bestaan op een of andere manier. Ook al wees men hier veeleer naar een opgaan in de natuur, toch is er ook bij hen die drang naar het niet-eindigen van het leven met de dood.
Eigenlijk weten we het niet.
Het kan dat zij veel dichter zitten bij de werkelijkheid, het kan dat wij dichter zitten... En weet je, ik vind dat niet erg. Als er een God is, en het is werkelijk een God van Liefde, dan zal Hij ook Jacqui, een doodbrave mens wel onder zijn brede vleugels nemen... Anders zou de Liefde niet volmaakt zijn... En als die God er niet is, dan is de dood gewoon het niets, en is het opgaan in de natuur, ter vruchtbaarheid van de planten en dieren, een heel mooi beeld.

Wellicht zullen sommigen me om deze woorden minder gelovig vinden, maar ik meen dat, als God Liefde is (met een heel dikke hoofdletter), dan gaat zijn liefde veel verder dan onze menselijke invulling... En ziet Hij gewoon naar de manier waarop we het Leven invullen. En ik denk dan dat ik dichter bij het ware Geloof zit, dan mensen die denken dat God zich beperkt tot één of andere vorm van eredienst. Wij hier, zijn door onze plaats van geboorte, door de opvoeding in onze streek logischer wijze veeleer onder de katholieke vleugel te vinden, maar was ik Indiër, dan was ik misschien Boeddhist, of in andere gebieden veeleer Moslim, maar ik hoop, dat stilaan iedereen wat milder gaat staan tegen over de medemens, welke zijn "merk" van godsdienst of net on-godsdienst hij of zij ook mag hebben.

't Is voor mijn Blogje al heel laat, en dan zit ik nog steeds van die diep-filosofische dingen te vertellen... Maar eigenlijk wil ik net het andere stellen... Mens, maak je niet druk over welke eredienst je ook aanhangt, probeer gewoon een goed mens te zijn, met eerbied voor je medemens en voor je zelf... Doe je dat in of met een God, dan zal dat wel goed zijn, doe je het zonder, dan zal het ook wel goed zijn, want het is het goed zijn dat telt.

Ik ben geen heilige, jij wellicht ook niet, maar dat wordt wellicht ook niet van ons verwacht. Wat we wel moeten betrachten, is breder te zien dan het IK... als we dat al weten in te vullen, dan zijn we misschien al een klein beetje heilig, op onze kleinmenselijke manier. Stop een roos in de loop van ieder geweer, ieder kanon, en stop de haat, de nijd, de zucht naar macht, naar overheersen... Veel meer hoeft niet om Mens te zijn, maar dat is op zich al een heel moeilijk iets.

Ik hoop op een God, en dus hoop ik ooit nog Jacqui weer te zien, samen met hem te babbelen over vroeger, een boom te kaarten voor stoempkes... En gelukkig te zijn. De mens heeft al zo veel afgezien in dat laatste halve jaar... Het is genoeg geweest...

tot de volgende ?