Image via WikipediaGisteren zijn we dus gaan vissen. Zolang we in de zon zaten was het er goed toeven, maar eens we in de schaduw zaten, deed je beter een jas aan...De vis beet (weer) niet... Luc ving amper 2 blieken, en ik 4... 6 stuks als oogst van een ganse namiddag met vier lijnen... Wat sta ik daar dan in de titel te zwaaien met de wonderbare visvangst ?
Als je het park binnenkomt, en ook in het park, staan er diverse bordjes die je er op wijzen dat je de honden aan de leiband moet houden, maar ja... nog steeds lopen er in het park honden los, die het dan heerlijk vinden om de eenden op te jagen, en weelicht zal er ook wel eens een eend sneuvelen...
Gisteren namiddag zagen wij al een paar keer (en hoorden hem vooral !) een mooie grote haan paraderen. Regelmatig schalde zijn kukelekuu door het struweel, en iedere keer weer zochten je ogen dan waar dat beest toch zat. Het was een rode haan, 't zal dus een Waals PS-haan geweest zijn, die zijn heerschappij over het Oudenaardse stadspark luid uit schreeuwde.
Maar 't arme beest had niet gezien dat er weer een leesblinde dame het park was binnengewandeld, die meteen haar keffertje los liet lopen.
Het malle hondenbeest zag (en hoorde) het hanenbeest en schoot als een duvel uit een doosje op het niets vermoedende beest af. De haan in paniek weg, nu en dan zich eens omkerend om met klauwen en bek op de blaffende hondenkop neer te stuiken, de hond retireerde dan een paar meter, die de haan weer benutte om weg te rennen...
Maar in het park is een vijver...
(Waar dacht je dat wij zaten in te vissen ????)
Heel de rand van de vijver is begroeid met plomp, ziet er een beetje uit als waterlelie, maar heeft maar kleine onbeduidende geel bloempjes en enorm veel enorm grote drijvende bladeren. De haan dacht wellicht dat die bladeren vaste grond waren, maar helaa, driewerf helaas... 't Beest zonk het water in... Wanhopig fladderend, toch ietwat steun krijgend van de grote plompblaren, raakte het nog enkele meter verder, tot tegen mijn vislijn... Ik heb dan mijn net gepakt, en het net onder de spartelende haan gehouden, het ietsje opgetild, zn wat dichter bij de kant getrokken, en zo het beest een opstapje gegeven...
Hanen vangen in het water, het is dan niet meteen een wonderbare VIS-vangst, maar het is toch een onwaarschijnlijke vangst !
Ik vraag me af wat we nog allemaal zullen vangen van gekke beesten ?
Luc ving al een een eend, die het naar het zinkende aas dook, en zo aas en haak binnen slikte, en hij ving ook al eens een van die grote roodwangschildpadden die door onverlaten uitgezet worden in onze wateren en de zeldzame inlandse waterschildpad verdringen.
Nu een koekeloerehaan...
En 't was nog een mooie ook!
Toen het beest op de kant raakte, drijfnat, stond het daar stokstijf te staan, en had ik gewild, ik kon het zo pakken. Ik heb het een duwtje gegeven, zodat het weer zijn eigen zelven terugvond, en langzaam, haast slaapwandelend wegliep... Gek, maar het beest heeft de rest van de dag niet meer gekraaid...
Het mooiste van dit verhaal was het leesblinde dametje, dat heel panisch keek naar wat haar hond uitrichtte, en nadien heel deemoedig me kwam danken voor de redding van kippenhaantje... De hond was dan weer wel aan de leiband... 't Was maar een klein keffertje, een echt damesschoothondje, die plots zijn wolvenbloed had voelen stromen...
djudedju...
Het dametje kreeg van een heleboel toestromende kijkers allerlei banvloeken naar het hoofd, en verdween haastig uit het park... Wedden dat het hondenbeest voortaan aan de leiband blijft in het park ????
Ik denk dat ik maar eens moet overgaan tot een oud oorlogsgebruik... Je zult wel al in films gezien hebben dat de cowboy een kerf sneed in de kolf van zijn geweer of revolver, voor ieder gedode indiaan ? Dat iedere piloot van een oorlogsvliegtuig een symbool schilderde op zijn vliegtuig voor ieder neergeschoten vijandelijk toestel... Welnu, ik ga op mijn visbak voortaan een karper schilderen voor ieder behoorlijke karper van boven de 4 kilogram, maar op kop zet ik dan een rode haan... Luc kan er dan een eend en een schildpad op zetten. Onze bakken zullen later curiosa worden... en misschien de oorsprong van gekke verhalen ?
Ergens op de zolder staat de visbak van ons vader zaliger nog te staan... Stel dat mijn bak op die manier ooit beland bij een achterkleinkind... te gek wat die allemaal zou denken van de gekke trofeeënbeschildering... Ik zal het maar niet doen, ik wil geen bron van legenden worden... De lezers zullen nu al genoeg lachen met mijn vissersverhalen... en dat zonder dat ik ook maar één letter overdrijf. 't Is dus voor één keer geen visserslatijn, maar doodgewoon visservlaams...
tot de volgende ? (De foto klopt niet helemaal, de haan in het park had ook een rode staart)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten