Bombouwpakket

Image via WikipediaMet al die terroristische aanslagen reageert de politie tegenwoordig heel snel en heel alert bij bommeldingen.
Toen bleek dat de bommelding in Ikea Gent geen alleenstaand feit was, maar er ook dergelijke meldingen waren in Rijsel en in Nederland ook bij Ikea, was er zo wat paniek.
En ja hoor, zeker in Gent was er niet alleen de melding, er bleek ook echt een bom te zijn, in een vuilnisbakje ontplofte een wekker. Poef !
Waarschijnlijk een bom zelf gemonteerd volgens het Ikea-systeem, en ergens een vijs verkeerd gemonteerd ?
Ik zit er nu maar wat mee te lachen, maar eigenlijk is het helemaal niet leuk !
Je zult maar rustig aan het kuieren zijn door dat enorme winkelcomplex, als er plots groot alarm wordt gegeven, en de politie manu militari iedereen naar buiten jaagt... Waar is onze Henk ? In het gedrum zoontje van drie kwijt geraakt...
Of dat oude mevrouwtje, dat niet meer zo snel ter been is, en kan kiezen: of in het gedrum ondersteboven gelopen worden, of zich wat aan de kant stellen en wachten tot de massa buiten is, en maar bibberen dat de bom niet ontploft terwijl je daar wacht...
Ook voor de winkel is het niet plezant: heel wat kopers die verdwijnen en misschien nooit meer terug komen, misschien wat mensen die buiten sukkelen met dat leuke Chinese beeldje nog in de handen, al het personeel moet ook naar buiten, maar moet wel betaald worden, voor een tijdspanne die alleen maar kosten met zich brengt...

Van mij mag men die bommelders of nepbomleggers en wat al meer echt wel vervolgen, met even sterke maatregelen als de echte bommenleggers.
Want de schrik is bij de mensen even groot geweest, en misschien was die schrik net té veel voor de tikker van oom Harry...
Nee, ik kan niet lachen met het aanjagen van schrik bij de medemens.
Het leven is voor een heel pak medemensen al vol stress, er hoeft echt geen bommetje bij.
...ook geen nepbom.

Uit de KINDERMOND...

Laatst was er hier weer eens vergadering van een groepje meisjes die hier binnenwaaiden met onze kleindochters... Ze stonden vol bewondering voor mijn aquarium. Eentje keek heel aandachtig naar de statig voorbij zwemmende schijfzalmen. Dat zijn grote vissen (meer dan 10 cm doormeter), een soort heeft de bijnaam "The silverdollar", omdat het echt bijna ronder schijven zijn, zilverkleurig en glanzend. De kleine bekeek die vissen heel nieuwsgierig, en kwam toen tot de conclusie dat die " dikke smalle " maar rare vissen waren...
Dikke smalle, ik vind het een echt leuke manier om die schijven te omschrijven, ik denk dat ze voortaan steeds de dikke smalle zullen blijven heten....

Het REGENT

Het voorspelde onweer hebben we niet gezien of gehoord, maar vanmorgen was het aan het regenen, zo van die gestage regen, niet te snel, niet te traag, nette regen als balsem voor de veel te droge grond. De weermannen, - vrouwen en wellicht ook de - wolven hebben ons voorspeld dat het voor heel de dag is. Ik hoop dat ze dit keer gelijk hebben... Want al de andere regenvoorspellingen waren er voor onze regio grandioos neven....

PIJN

De pijn is stilletjes aan het minderen. Ik kan nog steeds mijn turnoefeningen niet doen, maar het is toch al een stuk beter dan gisteren. Vanavond moet ik naar Aalst onder die speciale scanner de MNR of NMR, ik vergeet telkens hoe dat spel juist noemt... Dit onderzoek is een onderdeel van mijn dispuut met het Vlaams Fonds. Nadien moet ik dan ooit eens verschijnen voor een stel dokters die zullen vaststellen of ik al dan niet hulpbehoevend ben... Tot mijn grote spijt ben ik dat wel... Ik heb het -helaas- aan den lijve ondervonden, toen Anny haar been brak, en ik voor 'n keer zelf een en ander moest doen aan eten en drinken. Niet veel, het middagmaal kregen we thuis besteld door de goede zorgen van mijn schoondochter, en het kuisen deed mijn dochter. Mijn taak bestond vooral uit het zetten van de koffie, het opwarmen van het eten in de microgolf, het opdienen en afdienen (de afwas deed ons Veerle wel...). Na een paar dagen verrekte ik van de pijn, ik kan het gewoon niet aan. Ik vind dat verschrikkelijk ! Maar mijn grote schrik is dat Anny ook ouder wordt, en misschien ook een en ander minder vlot kan... Wat dan ? Vandaar mijn aanvraag bij het Vlaams Fonds...

Voilà, dat was het weer voor vandaag...
tot de volgende ?

Genetisch bewerkte patatjes...

Image by f_r_e via FlickrHeb je het ook gezien, hoe een bende een aardappelveldje bestormde ? Het zou een beeld kunnen zijn uit achtienhonderd en een sjiek, de grote hongersnood... Maar het was een "protest" tegen het genetisch behandelen van onze geliefde patatten...
Ik heb al meer dan eens gebabbeld over genetische manipulatie, maar nu heeft men er voor het eerst in ons landje een veldslag voor georganiseerd, een mini-veldslag, maar toch...
Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook niet zo heel gerust ben in die genetische manipulatie, maar om er nu meteen voor te gaan vechten? Bovendien lijkt me, als ze nu daar over willen gaan oorlogen, een slecht model. Als ik het goed heb begrepen, dan ging het hier nog steeds over "zuivere" aardappels, dat wil zeggen dat men genetische voordelen van diverse rassen en wilde patatjes heeft gecombineerd, en enkele slechte dingen er heeft uitgehaald, maar allemaal dingen van aardappels...
Ik ben véél banger van genetische manipulatie, waarbij men eigenschappen van totaal andere planten of dieren, of zelfs mensen gaat incorporeren in een ander ding.
Als men, om meer beschikking te hebben over organen om in te planten, besluit om de varkens voortaan een mensenhart te geven, dan word ik pas bang ! Niet van dat hart, maar van het feit dat men een bijkomende brug maakt tussen dat varken en de mens, waardoor er misschien ziekten, die vroeger nooit tot bij de mens geraakten, misschien nu dat hart als opstapje zouden kunnen gebruiken om de mens op te zadelen met een hele resem nieuwe en gevaarlijke ziekten.
Ik ben ook bang van planten waar men eigenschappen van andere planten inplant, omdat men niet kan voorspellen welke gevolgen dat zal hebben op latere generaties.

Niet dat ik nu tegen de genetische manipulatie ben... Ik denk dat dit ook weer een stap is in de evolutie, ook al is het, of lijkt het geen natuurlijke stap, het is een stap verder, hoger op de ladder van de veredeling van de rassen. Vroeger kweekte men generatie na generatie om van een paard te komen tot een Brabants trekpaard, nu doet men dat in één stap. De moeilijkheid is dat men het systeem nog niet volledig beheerst en dus moet werken volgens trial and error, maar niettemin, we winnen er generaties werk mee.
Het gevaar zit volgens mij dus vooral in het feit dat men niet alleen gaat veredelen, maar nieuwe soorten gaat scheppen, men brengt genen van de ene plantensoort over in de andere. (En niets belet om nog verder te gaan experimenteren, en zaken van dierlijke wezens over te brengen in planten.)
Men gaat zelfs nog veel verder!
 Men is bezig met het maken van nieuw leven.
 Momenteel is dat nog niet echt nieuw leven, in de zin dat men een bacterie leeghaalt, en er dan zelfsamengestelde dna inzet, en dus niet vertrekt van het niets, maar toch... men maakt microben die voorheen niet bestonden.
Daar zijn ze nu "spelenderwijs" mee bezig, maar ze leren bij, en wellicht komt de dag dat ze doelbewust wezens gaan maken. Maar ondertussen????
Nee, ik heb geen schrik van de manipulatie, maar van het stadium waar men nog maar wat zit te prutsen. En dan ben ik voorstander van dingen zoals die patatjes te Wetteren... Daar gaat het nog duidelijk over een stap in een veredelingsproces, misschien nog niet helemaal op punt gezet, maar het zijn zuiver patatten.
Ik kan het ook hebben dat men probeert die dingen te ontrafelen, en probeert stappen te nemen, en ik hoop dat we er ooit in slagen om werkelijk belangrijke vooruitgang te boeken voor het leven van de mens, maar momenteel is dat veelal nog wat gepruts, en moet men zeer zeker heel, héél voorzichtig zijn, en alle mogelijke en onmogelijke maatregelen nemen opdat die dingen zich niet gaan vermengen met de natuurlijke planten, want wat daar zou kunnen uit voortkomen, daar heeft men wellicht nog minder oog op ...
Nee, ik zou dus geen aardappeloorlog gaan ontketenen, maar ik zou wel heel bezorgd zijn als ik zou zien dat die patatten naast een "gewoon" patattenveld staan, en dat men die aardappelen zou laten bloeien (en dus de mogelijkheid zou hebben dat er kruisingen ontstaan...

We zitten op een totaal nieuw iets in de geschiedenis van de mens. Er zijn al zaken die goed lijken, zoals bijvoorbeeld de "Gouden rijst", waarbij men in rijst vitamine A heeft ingekweekt.
Maar het kan ook zijn dat we de eerste stappen aan het zetten zijn op weg naar rampen...
We kunnen dus niet voorzichtig genoeg zijn...
Ik denk dat iedereen wel wat ongerust is over dit totaal nieuwe, maar zijn we dat niet bij iedere grote stap voorwaarts ?

de pijn is nog niet beter... Pijnstillers ten spijt.

tot de volgende ?

Pijn

Image by Peter Forret via FlickrGisteren, tijdens mijn bezoek aan Ellezelles had ik plots felle pijn in mijn rug. Zo maar. Ik had geen plotse of verkeerde beweging gemaakt, de pijn was er plots, zonder aanwijsbare reden.
Nu ja, dat gebeurt nog wel eens met die rug van mij, en ik heb rustig de rest van het rommelmarktje bezocht, en dan op het gemak naar huis. De pijn bleef er wel, maar niet zo heel erg.
Vanmorgen moest ik het bed uit van de pijn.
En toen ik even later probeerde of mijn dagelijkse turnoefeningen geen soelaas boden, was het hek pas goed van de dam... De pijn was bij de eerste bewegingen al niet meer te harden.
En hier zit ik nu, onder de pijnstillers die vooralsnog niet helpen.
't Is lang geleden dat de pijn zo erg was.
Hopelijk duurt het niet te lang, want het is van die allesoverheersende pijn, die alles lijken te domineren, je niet meer toelaten te denken zonder op de pijn te denken. Ik hoop dat je dat nooit moet meemaken, er is niks leuks aan...
Normaliter zouden we vandaag naar Velzeke gaan, naar de rommelmarkt, een grote en mooie markt, maar 't zal dus niks zijn...
Gewoon thuis zitten, stilletjes voor mijn kwampjoeter, armen geleund op mijn bureel om de druk op mijn rug zo klein mogelijk te houden, of aan tafel, deels met mijn lijf op de tafel en deels op een stoel gezeten. En regelmatig weer en telkens weer zoeken naar een houding die tijdelijk wat minder pijn doet.
Je ziet, het is me bijna niet mogelijk om over iets anders te schrijven, als het zo erg is, dan overheerst dat echt alles.

Al is de lucht overtrokken, men belooft ons nog geen regen. We kregen eergisteren een paar uur, en dat was het. De maïs voor mijn deur staat nog geen twintig cm hoog, en hier staat het nog redelijk als ik het vergelijk met andere velden. En het is niet alleen de maïs die er zo deerlijk bij staat, heel wat gewassen zien er niet uit. Best dat we nu in een wereldeconomie leven, en niet meer alleen afhankelijk zijn van eigen productie, maar wellicht wordt het wel een stuk duurder allemaal. Een van de ergste dingen van dat duur worden, is dat er blijkbaar nooit een weg terug is! Ook al zou volgend jaar het graan maar een tiende kosten van dit dure jaar, geen mens die de prijzen weer zou laten zakken, nee, het is nu zo, het blijft zo.

En alles is al zo duur! Sinds de invoering van de Euro is alles pijlsnel duurder geworden. Dit ligt wellicht niet aan die euro, maar aan een heleboel factoren. Eén factor is duidelijk de psychologie ! Je moet maar eens horen naar jongere mensen, "het is maar één euro!"...wij denken dan, dat is 40 Frank !  Het klinkt niet als veel geld, maar het is het wel !  De meeste lonen zijn echter net zo goed naar boven gegaan, zodat de mensen meestal niet echt de indruk kregen dat er sprake is van verarming, maar de vergoedingen voor zieken, werklozen, gepensioneerden, volgen lang niet zo stipt de stijging der prijzen, en zij die al aan lagere inkomens zaten hebben nu nog minder koopkracht. Het aantal armen stijgt dan ook zienderogen.
Ook het begrip armoede evolueert... Armoede is niet alleen arm zijn, armoede kan ook zijn: een stuk minder hebben dan de meerderheid. Het bezit van een radio, een TV is nu zo gewoon, dat het niet kunnen hebben van die dingen een duidelijk teken van armoede is. Moest je dat gaan vertellen tegen de armen in de ontwikkelingslanden, dan zouden die je met ogen als knikkers aanstaren. Armoede daar en armoede hier zijn duidelijk verschillende begrippen. En toch is armoede hier niet echt minder erg dan de armoede ginder, met één reuzegroot onderscheid, ginder kun je sterven aan armoede, hier normaliter niet meer... Maar voor de rest, gevoelsmatig is het krek hetzelfde.
Daarom verlang ik naar regen. Er zijn al zo veel mensen die het krap hebben...
Ik ga stoppen, de pijnstiller lijkt iet of wat te werken, de pijn wordt wat minder onverdraaglijk.

tot de volgende ?

Ellezelles of Elzele

Image via WikipediaWe zijn maar weer eens in Wallonië gaan rommelmarkt lopen, vlak over de taalgrens, op een spron van ons deur, te Ellezelles...
Een leuk marktje waar je nog steeds heel veel Vlaams hoort, het ligt immers op de taalgrens, je weet wel dat fictieve administratieve ding dat ze nodig hebben om in ons land het aantal ministerpostjes met een onbekende factor te vermenigvuldigen...
Ik heb er een boek gekocht (Dàt verwondert je hé ?)...
maar niet zo maar een boek... Nee, een Waals boek. Geschreven door Le professeur Léopold Gencot... met de titel: Racines d'Esperance - Nouvelle Histoire de WALLONIE - par les textes, les images et les cartes...
Echt Waals dus...
Maar ik wil wel eens wat meer te weten komen over onze broeders van over die taalgrens... En hoe zij wel denken, en hoe dat gegroeid is.
Ik heb er veel vrienden, maar het moet gezegd, ze leven anders...
Niet slechter, soms heb ik het gevoel dat wij minder verstand hebben van het genieten van het leven dan zij... Maar misschien zit dat wel heel diep in hun historie geworteld, en ga ik dat nu kunnen ontdekken. Ik ga wellicht nu en dan een woordenboek (sorry dictionaire) bij de hand moeten hebben, want wellicht komen daar woorden in voor die niet tot mijn (beperkte) Franse Vocabulaire behoren... Leer ik dus niet alleen wat bij over de Walen, maar ook nog wat meer Frans.

En weet je wat ik er ook in vind? Echt Waals, dat heerlijke taaltje dat alleen in de verte familie is van het Frans... met de Franse vertaling er bij.
In djoû
In djoû d'blanchès fièsses? In n'am' djoû ?
Lès peûpes véront vos dîre bondjoû,
yèt vos d'mander saquants ptits comptes...
Vos d'alez l'z-intinde, leûs quèstions...

of in't Frans:
Un jour
Un jour des blanches fêtes , Un autre jour?
Les peuples viendront vous dire bonjour
Et vous demander quelques petits comptes
Vous allez les entendre leur questions.

Geef toe, dat is geen dialect, dat is werkelijk een andere taal, die op zijn minst evenveel verschilt van het Frans, als het Fries van het Nederlands... Alleen, de Walen lijken die taal, hun taal het liefst te vergeten... Ik vind dat jammer, het is zo mooi en zo echt...

Maar ja, misschien vind ik de verklaring voor die keuze ook wel in dat boek...
Als ik het door geworsteld heb, dan schrijf ik er misschien nog wel ooit een stukje over, als het echt de moeite is... (En anders heb ik weer een boek ten optelle....)

Op de foto: de molen Le cat sauvage... te Ellezelles

tot de volgende ?

Gekke Belgen...

Image via WikipediaDat ik dat nog mag meemaken !!!
Had ik je dat enkele maanden geleden verteld, dan had je me gek verklaard, maar nu is het zo wat de algemene reactie van de doorsnee Belg...
Nee, ik heb het (voor één keer) niet over politiek, daarover zouden we kunnen blijven zwammen.
Nee, het gaat over Het Onderwerp Nummer 1 van Belgenland : Het Weer.

Ik zat gisteren in een (interessante) vergadering van Crea Ziekenzorg Midden Vlaanderen, toen plots een van de aanwezige dames, verheerlijkt, riep: "Kijk het regent !"
Normaliter zie je dan alle gezichten versomberen...
Nu niet, iedereen keek gelukkig en vol verwachting naar de druppels die langs het raam naar beneden biggelden... En amper vijf minuten later was de regen weer weg, en een ander riep, ontgoocheld: "'t Is al weer gedaan!"... Alle gezichten versomberden.
Dat ik dat nog mag meemaken...
Nu kan er mij niets meer schokken !
Belgen die blij zijn met regen, en ontgoocheld als het weer droog wordt.
Lees deze blog binnen enkele jaren, als het collectieve geheugen deze abnormaal zonnige en droge lente al lang weer vergeten is, en weer vast zit in de eeuwige Belgische regenperiodes, en je zult twijfelen aan het waarheidsgehalte van dit bericht, en toch, 't is biechtewaar !

Toch blijft het, ook in deze droge periode een wonder dat de gewone mens verheugd is met regen in ons landje... Als we nu eens op een vergadering zaten van de boerenbond, dan zou ik het normaal vinden, zelfs nog bij een bijeenkomst van "Het Werk van den Akker" zou regen misschien welkom zijn voor de sla en de jonge prei, maar nu, voor gewone mensjes die meestal alleen een pelouse hebben als tuin...

Het moet wel heel erg droog zijn... Ook in de ogen van de stadsmens, de niet-tuinder...
Of er is sprake van een collectieve gekte.
Of het zijn de voortdurende alarmkreten in de media over de velden die veels te droog zijn, en graan die maar niet meer wil groeien en de doem van prijsstijgingen... die het hem doen.
Of het is zo dat de geestesziekte der politici besmettelijk is, en dat de gewone meestal gezond van geest zijnde Jan Modaal nu ook is aangetast. Straks gaat iedereen nog ruzie maken met iedereen, dan weten we het zeker dat het politicichosis is, de gevreesde ziekte die hier al bijna een jaar de politici verhindert te denken... ( Eigenlijk al veel langer, maar toen waren er nog momenten van min of meer normaal doende politici, waardoor iedereen acht dat alles normaal was).

De Heide brandt in Kalmthout... Ook al weer het gevolg van die droogte, we hebben al een heide- en een veenbrand achter de rug, en nu weer in Kalmthout... Als je alles bij elkaar gaat leggen, dan is er al een verdomd groot stuk België zwart geblakerd.
En we lezen van branden her en der... Hele stukken van de al zo schrale natuur die naar de verdoemenis gaat. Nog wat meer stof en CO2 in de lucht, en nog wat minder zuurstofleveranciers in de vorm van planten.
Nog wat minder bloeiende planten voor de al zo sterk aangetaste bijenvolkeren.
Vulkanen met grote stofwolken.
Aardbevingen
Tsunami's
... Het lijkt mij geen wonder dat er ergens in Verwegisstan een predikant is opgestaan die ons wil doen geloven dat we in de eindtijd zijn, en dat de bestaande wereld zal vergaan. Eerst al enkele dagen terug, maar toen er niets gebeurde, ging het over een rekenfoutje en mogen we het einde verwachten op 21 oktober...

Ik heb in mijn leven al een paar van die doempredikers geweten, ik herinner me dat er ooit een liedje over gemaakt werd... Maar de wereld is er nog, en zal nog wel een hele tijd meegaan... Als ik mijn visie moet geven over het einde der tijden, dan zie ik veeleer dat de mens door zijn levenswijze zelf zijn leefmilieu vernietigt, en dat niet de wereld vergaat, maar het leven op de wereld...

Misschien is deze droge lente een symptoom van een veranderend klimaat?
Ik zie als ik ergens naar toe rij met de wagen, langs heel wat wegen bomen die aan het sterven zijn... Net zoals mijn notelaar is afgestorven... Je ziet ze steeds minder bladeren hebben, jaar na jaar... Maar nu zie ik er zelfs die plots hele takken hebben vol verdorde bladeren... Bomen zijn zuurstofleveranciers !
En we verbruiken nu al tonnen meer zuurstof dan er weer vernieuwd wordt...

Het zijn niet alleen de Belgen die Gek zijn
Heel de wereld lijkt wel gek
en vernietigt steeds maar verder en verder de wereld....

Maar het kan niet opgelost worden, als we niet beginnen, nu meteen, om de wereld en zijn bevolking eerlijk te behandelen... Als ik ergens in Amazonië woonde (Brazilië), en honger had, dan zou ik wellicht ook een stukje van dat immense woud afbranden om wat schrale groenten te kweken voor mijn gezin. Er is voor de arme geen andere haalbare optie...
We moeten echt wat doen aan héél de wereld, willen we de wereld redden !

tot de volgende ?

Mirakels

Image via WikipediaGeloof jij aan mirakels?
Ik niet, maar toch wel... Ik geloof niet echt dat er ergens een heilige zit te luisteren of ik hem of haar zit te aanroepen, om dan plots als een Deus ex machina in te grijpen. Ik geloof wel in de kracht van de geest, de menselijke geest. Ik geloof dat, als je echt geloof hebt in het kunnen, je echt fantastische en onverklaarbare genezingen kunt doen. Dat dit in alle geloven gebeurt via het aanroepen van God of heiligen, lijkt mij een logisch hulpmiddel. Het is immers niet makkelijk om van je eigen krachten overtuigd te zijn, zeker als die krachten de natuur "te boven" gaan... Het is veel makkelijker die overtuiging op te bouwen via via.
Hoe ik nu bij dit onderwerp kom ?
In Australië heeft een onderdeel van de evangelische kerk van Bethel, namelijk de Hillsong Church Australië, een school opgericht voor het Bovennatuurlijke (School of the Supernatural)...
De doelstellingen zijn niet mis, ze willen de leerlingen weer leren mirakels te verrichten, en willen zich vooral richten op het genezen van kanker, het zwanger worden van onvruchtbaren en ... het opwekken van doden...
De apostelen konden het, dus zij moeten het ook kunnen...
Ik denk dat ze verdorie ook nog succes kunnen hebben ook! Ze hebben in ieder geval al een pak mensen die zich hebben ingeschreven voor de cursus.
We kennen hier ook van die gebedsgenezers, en ook die boeken nu en dan succes, meestal een zeer tijdelijk succes, maar toch.
Maar ook hier wijs ik weer naar mijn inleiding, het gaat hem volgens mij niet over de kracht van die mensen of van dat specifieke geloof, het gaat er hem om dat ze de mensen zo danig overtuigen dat ze genezen zijn, dat de kracht van hun eigen geest het lichaam ook dat bevel geeft.
In het klein is dat wat we zien bij mensen die optimistisch zijn en zich niet neerleggen bij hun ziekte, zij genezen soms ook, of houden het veelal veel langer uit dan hun lotgenoten die de ziekte aanschouwen als een doodvonnis en er zich bij neerleggen.
De geest heeft enige macht over het lichaam, zoveel is wel duidelijk.
Ik denk dat mirakels alleen een zelfde kracht zijn, maar dan veel sterker dan het "gewone" optimisme, de "gewone" strijdlust...

Het probleem is veeleer dat we niet voldoende geloven in de kracht van onze eigen geest. Ik ben daar van overtuigd, maar kan mezelf ook niet tot dat zelfvertrouwen brengen om bv mijn rugpijn weg te wensen. Ik denk zelfs dat wat in het evangelie staat: "Als je het geloof hebt van een mosterdzaadje..." net dat is wat bedoeld wordt. We hebben veel meer potentie in ons dan we denken.

In die zin zou een dergelijke school een optie kunnen zijn, was het niet dat ze er niet gaan leren de kracht te gebruiken, dan wel de anderen te overtuigen van hun kracht, de kracht die zij hebben van uit het Geloof.

Sommigen zullen vinden dat ik een ketter ben, als ik zeg dat ik niet geloof in de kracht van die of die heilige... Maar ik geloof wel dat die heilige kan dienen als opstapje om te geloven in de mogelijkheid, meer zelfs, in de zekerheid van genezing. Maar welke heilige dan ook, het is alleen het vertrouwen die er van uit gaat om het geloof des danig hoog op te trekken, dat het ook daadwerkelijk een macht wordt.

En wat dat geloof in heiligen aangaat ... Nee, ik geloof daar niet erg in... Vooral omdat ik niet geloof in de manier waarop heiligen "gemaakt" worden. De kerk maakt de heiligen, volgens een geijkte formule, maar wellicht zijn er daar tussen die misschien niet Heilig zijn, en wellicht zijn er véél heiligen die niet door de kerk onderzocht, laat staan benoemd worden als heilige... Ik denk bv aan heel wat mensen die hun best hebben gedaan en nog doen om hun kinderen op te voeden tot mensen die waardevol zijn in de maatschappij. (Over dat waarde-vol zijn kan ik ook wel eens even doorgaan: stel je een wereld voor waar niemand het vuil wil opkuisen... dus de man van de vuilkar is héél waardevol!)
Opvoeden tot mensen die leden worden van de gemeenschap, echt onderdeel van het geheel vormen. Dat hoeft geen topfunctie te zijn, het gaat hem veeleer over het feit dat ze iets doen in, met en voor de maatschappij. Mensen die actief zijn IN de maatschappij. Mensen die echt iets bijdragen, mensen die verdraagzaam zijn maar toch visie hebben en door hun daden een zeker ontzag wekken.

Heiligen zijn volgens mij helemaal geen wondermensen of übermenschen... Nee, de volmaakte mens is een doodgewoon iemand, die zijn werk doet met dat ietsepietsje meer... Iets meer dan moet, iets meer omdat dit net de waarde geeft aan het leven.

Iemand die oog heeft voor zijn medemensen, wie of wat dat ook is.
Dus geen predikanten die meer oog hebben voor HUN kerk dan wel voor het Geloof.
Dus geen mirakeldoeners om wille van het smeer...

Gewoon, mensen van wie je een "goedendag" en een glimlach krijgt, en die ongevragd een handje toesteekt als het nodig is.
Kortom: een mens, in de positieve zin.

tot de volgende ?

De Ier Obama...

Heb je het ook gelezen of gehoord, dat Obama Ierse roots heeft ? Ja, maar heb je ook dat berichtje gelezen in OM dat Obama Vlaamse roots heeft ???
Kijk, dat van die Ieren, dat kan ik nog geloven want de kleur komt overeen, de Ieren zijn ros, en Obama ook, al is het maar van vel...
Sorry, ik kon het niet laten... Maar ik vind het ook zo stom. Als je ver genoeg achteruit gaat, zijn we allemaal familie van elkaar, en ik weet begot niet of ik daar altijd blij moet mee zijn. Dat er wellicht dieven en moordenaars tussen mijn voorouders zitten tot daar aan toe, maar ik mag er niet op denken dat er ook koningen en ander adellijk gebroed tussen zou zitten...want dat zijn de politici avant la lettre... en tegen politici heb ik veel, heel veel, van langs om meer, want ze blijven maar voort klooien in ons arme vaderland...
Maar in Amerika staat het chique om Ierse voorouders te hebben, Kennedy kwam dat ook eens vertellen. Ik ben niet eens fier dat ik mens ben, want ik vind dat wij er tegenover de dieren eigenlijk maar bekaaid af komen. We mogen dan al pretenderen dat we verstand hebben, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er maar heel weinig exemplaren zijn die het ook gebruiken. Misbruiken ja...

Helemaal te gek vind ik het als er dan mensen zijn die zich laten voorstaan op hun ras, terwijl er maar één mensenras meer is... (Vroeger waren er ook Neanderthalers, maar die zijn uitgestorven of opgegaan in het huidige mensenras). Je hebt hoogstens wat kleurvariëteiten... Je zou net zo goed je zelf er kunnen op voorstaan dat je van de soort met bloedgroep A bent, en de anderen minachten. Dat is even zin"vol"...
Ik las zelfs eens dat het Britse Koningshuis negerbloed heeft, van een zwartje die lang geleden als curiosum werd ingevoerd... Nu en ? Eigenlijk hebben we dat allemaal, want het lijkt wel zeker dat de mens ontstaan is in Afrika, en van daaruit is geëmigreerd en de rest van de wereld heeft bevolkt. De kleurtjes zullen wellicht aanpassingen aan het milieu zijn geweest, die in onze wereld met warme kledij en centrale verwarming niet echt zinvol meer zijn, maar nu de basis vormen voor heel wat rassentheorieën...

Ik wil maar zeggen, al dat geblaat is een van de redenen waarom ik soms (heel vaak) twijfel aan dat fameuze verstand van de mens... Op mijn computer zitten twee (koperen) uiltjes me wijsgerig aan te kijken. De uil was in het oude Griekenland symbool van de wijsheid, en hier is de uil symbool van de stomheid. Dat op zich is al een bewijs van het feit dat de mens een genie is in het beoordelen. Voor mij is de uil een van die prachtige dieren die op wonderbaarlijke manier aangepast zijn aan het nachtleven. Ze hebben niet alleen aangepaste ogen, ze staan ook anders dan bij de andere vogels om meer dieptezicht te hebben, en bovendien zijn hun veren aangepast om geluidloos te kunnen vliegen. Eén van die dingen waar ik geen jota van snap. Men noemt dat evolutietheorie, ik noem dat wonderbaar. Ook al kan men in sommige gevallen aantonen dat een diersoort geëvolueerd is van a naar b, dan nog vind ik dat wonderbaar. Ik vind gewoon heel de natuur wonderbaar, in zijn samenhang, zijn aanpassingsvermogen. Evolutie mag je me 100 keer expliceren als natuurlijke selectie en natuurlijke vooruitgang, je kunt me nog steeds niet vertellen waarom de natuur plots die stap zet. Nadien kun je wel het nut er van aantonen, maar de stap zelf ??? Ook het feit dat er misschien eerst 100 andere stappen zijn geweest die faliekant afliepen lijkt mij eer een wonder dan wel thuis te horen in een evolutietheorie. Zelf het feit dat nu de mens zelf het vermogen ontwikkelt om aan die basis van het leven te gaan prutsen, en bv rijst creëert waar vitamine A inzit (Golden Rice), is voor mij geen wetenschap maar een wonder. Het mag voor de mens wetenschap lijken, maar het feit dat de mens dit kan, dat is het wonder.
Wellicht is dus de tijd niet ver, dat de mens zijn eigen rassenprobleem kan oplossen... Even sleutelen aan de genen en plots krijgen we allemaal hetzelfde kleurtje... Mag ik pleiten voor groene mensen met bloemtekening ? Misschien worden de meesten dan iets vrolijker...

Weet je, misschien heb ik iets van het kind behouden... Ik verwonder me over bijna alles, en ik vind dat heerlijk. Voor mij is de wereld iedere dag weer nieuw. Ik zou je aanraden dat ook te doen, je wordt er een gelukkiger mens door. Werp de dag van gisteren maar weg in de zak voor oude kleren (die gaan dan naar de ontwikkelingslanden, waar ze die truuk nog niet kennen)...

tot de volgende ?

Kerk en Staat

Image via WikipediaIn ons schizofreen landje (gespleten persoonlijkheid) is er meer dan een splitsing. Eén daarvan is de toelage van de staat aan de erkende godsdiensten.
Sinds enige tijd gaat het geloof achteruit, en wordt de toelage in vraag gesteld. Na het debacle van bisschop Van Gheluwe is de ontkerkelijking in een stroomversnelling geraakt, en is de toelage aan de katholieke kerk heel erg in vraag gesteld.
Door sommigen wordt de vraag gesteld of de kerken (of het geloof in diverse soorten) überhaupt een toelage moet krijgen.
Anderen stellen dat er een band moet bestaan met het aantal gelovigen, en dat er dus een toelage moet betaald worden door diegenen die gelovig zijn, en niet door anderen.
Het is allemaal niet zo simpel...
Ten eerste dient de toelage niet alleen voor de bedienaars (priesterambt in geval van het katholieke geloof), maar er gaat ook een deel naar de infrastructuur en dergelijke. Het is een feit dat er een steeds groter verschil komt tussen het reële aantal gelovigen en de mensen die lid zijn van aan dat geloof gebonden organisaties. Met andere woorden daar worden dus niet-gelovigen ook mee genomen. Bovendien is het zeer moeilijk om te stellen wanneer iemand gelovig is. Het kerks zijn is in ieder geval niet de enige norm ! We zien hier heel vaak dat de plechtige zaken binnen de kerk gebeuren, een kerk waar ze de rest van hun leven buiten blijven. Denk aan huwelijk, begrafenis en dergelijke.
De vraag is, zal iemand die alleen nog wenst kerkelijk begraven te worden, ook bereid zijn zich gelovig te verklaren, en daar een aparte belasting voor te betalen? Of omgekeerd, zal een niet-belastingbetaler uitgesloten zijn van een kerkelijke begrafenis ?
Nochtans bestaan er landen met een dergelijke regeling, en waar het systeem werkt. Maar daar zit je dan ook met een gewoontevorming, die hier niet het geval is. Bovendien zie ik niet veel Belgen (Noch Walen , noch Vlamingen) die zo maar zelf een stap zullen zetten om nog wat meer lasten te dragen, we zijn nu al het hoogst belast van heel de wereld ....
Ik zou veeleer de vraag stellen of een geloof wel een functie heeft, en zo ja, of die nuttig is voor de maatschappij.
En ook dat is geen makkelijke vraag. Ik meen dat een geloof een sterk argument biedt om beter te leven met en in een maatschappij, en dat dus het geloof een goede zaak is, maar ik weet dat er velen zullen zijn die dit bestrijden, en die de remmende invloed van de kerken op de wetenschap weer eens zullen bovenhalen om te bewijzen dat zij gelijk hebben. Het is dus ook hier een wikken en wegen en kiezen voor wat jij belangrijk vindt...
Dus ook daar is geen eensluidend antwoord te vinden...

En dat is logisch...
Het gaat hem immers over Geloof...
Het woord houdt in dat het geen wetenschap, geen kennis, geen zekerheid is, anders moet je niet geloven, niet voor waar aan nemen.
En hoe ver wij ook geëvolueerd zijn in kennis en wetenschap, er is nog steeds geen enkel bewijs gevonden voor het bestaan of het niet-bestaan van een God of Goden. Voor ieder voor zijn er tegens en voor ieder tegen zijn er voors... Het is kortom een kwestie van Geloven of Niet-Geloven.
Ik denk, zolang we niet alles weten en alles kunnen aantonen, bewijzen, volgen, er vragen zullen blijven, en die vragen kunnen ingevuld worden door "God", een antwoord, een vlag die alle vragen dekt. Dus zal er wel steeds een plaats blijven voor het idee God, en zal geloof wel steeds een bijkomende stimulans zijn om goed te leven en zo te evolueren naar de volgende stap binnen het Geloof.

Ik ben een gelovig mens, omdat ik niet alle antwoorden heb. Dus vul ik die antwoorden in met: "God". Dat biedt mij de zekerheid om gelukkig te zijn, gelukkig te leven.
Misschien is dat een strikt individuele invulling van het begrip, maar voor mij is dat voldoende "bewijs", er is anders immers geen antwoord. Misschien voorlopig, maar daar is ook al geen zekerheid over.
En voor mij geeft dit de ruimte om gelukkig te zijn... ?
Ja, want onzekerheid is twijfel, en twijfel is onrust.
Geluk is heel simpel: het is gewoon de dingen als "goed", als "zoals het hoort", als "het is nu eenmaal zo" te aanvaarden. Niet gelukkig zijn is het leven niet aanvaarden zoals je het ervaart.
Ik ben een pijnpatiënt, verloor reeds een zoon, heb nu weer enorme moeilijkheden op een heel ander vlak, en toch ben ik gelukkig... Niet dat ik het niet anders wou, beter, zonder pijn of verdriet, maar het is er nu eenmaal, en ik ben niet van plan om in dat verdriet, die pijn te gaan pootjebaden.... Nee, ik dring dat naar de hoek onvermijdelijke aanwezigheden, en geniet met volle teugen van de rest.

Zo kun je ook mét, of net zonder geloof leven, je dringt het al dan niet in de hoek "onvermijdelijk" of in de hoek "aanvaardbaar en mee te nemen".

Mij lijkt dan ook, dat "kerk" (lees geloof) een quasi vast gegeven is in een maatschappij, en dat de bedienaars van geloof net zo goed als de bedienaars van atheïsme recht hebben op mensen die hun leiden, bij staan, helpen. Dat lijkt mij een onderdeel van een vlot werkende maatschappij. En hoe je daar dan een verdeelsleutel moet op maken, dat blijft een open vraag... Je kunt nu eenmaal niet IN de mens zijn geest kijken, je kunt nu eenmaal niet weten of hij/zij al dan niet gelovig is. Zijn woorden hoeven echt niet identiek te zijn aan zijn daden, je kunt best ongelovig roepen, en toch opteren voor een kerkelijk huwelijk, omwille van de meerwaarden meerwaarde waarvan je luidkeels schreeuwt dat je er niet in gelooft....
Ik denk dan ook dat dit een politiek onderwerp is, waar Belgische politici natte dromen van hebben: het is al even onoplosbaar als de staatsinrichting...

tot de volgende ?

Linux Mint

Ik heb je al verteld dat Ubuntu is overgegaan naar Unity, maar dat ik dat niet kon installeren, daar of mijn kwampjoeter te licht is, of omdat mijn videokaart niet wil of kan werken met Unity... Ik kwam daardoor automatisch terecht op Ubuntu classic, de nieuwe versie in het oude kleedje...

Nu is Ubuntu al zo erg gekend en in gebruik, dat er heel wat derivaten van bestaan... Groepen die vanuit Ubuntu vertrekken om het programma nog volmaakter te maken dan het al is. Eén van de meest gekende van die dingen is Linux Mint, die steeds trouw Ubuntu volgde, en een pak verbeteringen aanbracht. Eigenlijk een beetje bij toeval dacht ik er aan om eens te zien wat Mint wel deed met Unity... en tot mijn aangename verrassing doen ze er niets mee, ze hebben gekozen voor de klassieke gnome... Dus heb ik eens geprobeerd of ik daar niet beter mijn ding vond dan bij de "noodoplossing" van Ubuntu zelf... En wat je nu aan het lezen bent, is gemaakt op Linux Mint.

Ik ga nu nog niet vertellen of het beter of minder goed is, maar de eerste indruk is in ieder geval goed. Ik ga er nu een tijdje op werken, en ga je binnen afzienbare tijd (van het werkwoord afzien) mijn ervaringen wel vertellen.

Eén ding wil ik alvast kwijt! Vroeger zou ik dat nooit hebben gedurfd om zo maar eens eventjes over te wippen op een ander Operating System... Het is dank zij Ubuntu en dus mijn kennismaking met Linux, dat ik nu heel wat meer durf, en heel wat meer kan op mijn PC... De grootste reden is het feit dat ik nu omzeggens geen last meer heb van zijdelingse dinges, ik weet haast niet meer wat virussen zijn, wat trojanen zijn, en heb binnen de OS (Operating system) bij Ubuntu (en ook bij Mint) hele pakken software die me ter beschikking staan, en waar ik zo wat alles mee kan doen wat ik ook maar wil doen. Eén ding ging soms iets minder, ik kon bepaalde mailtjes niet openen, maar Mint schijnt daar een heel stuk beter in te zijn, ik zie het wel. Nu is dat een heel kleine tekortkoming, en ik hoor van een Apple-gebruiker dat hij dan weer bepaalde filmpjes niet kan bekijken. Dat ligt hoofdzakelijk aan de codecs. Maar niet alle codecs zijn ter beschikking van concurrentiële OS...

Oh ja, heb je gezien dat er naast mijn blog (en naast mijn facebook) een nieuw fotootje staat ? Dat komt zo, op de rommelmarkt werd ik aangesproken door een lieve dame die me vroeg of ze een foto mocht nemen van mij... Dat is niet de eerste keer, ik vermoed dat men bij de opleiding fotografie "koppen" als opdracht heeft, en dus krijg ik met mijn baard wel eens meer de vraag. Ik heb daar niets op tegen, vraag telkens of ze het fotootje ook eens willen doormailen, en nu heb ik er eindelijk eens eentje (zelfs twee) van gekregen... De fotografe vindt het niet zo'n goed foto, maar ik vind het steengoed. Vandaar dus een nieuw conterfeitsel...

Oh ja, een heleboel apps moet ik nog installeren, dus zul je deze keer alvast geen foto zien bij mijn blog... Ik heb dat stukje er nog niet opgezet... Komt wel terug...

Heb je gelezen over de kleine Elena ? Een vader moest zijn baby afzetten in de crèche, op weg naar zijn werk... De man vergat het, en de baby lag enkele uren in een stikhete auto, na enkele dagen vruchteloos vechten voor haar leven is de kleine Elena jammer genoeg overleden... Erg is dat ! En toch heb ik wel begrip voor de vader...
Toen we in 1976 verhuisden van Oudenaarde naar Mater, moesten mijn drie kinderen nog een paar maand verder de school volgen in Oudenaarde... Ik ging ze dan na het werk daar afhalen en nam ze mee naar huis. Op een vrijdagavond, duurde mijn zitdag wat lang, en door al de beslommeringen vergat ik de kinderen. Toen ik thuis kwam vroeg Anny mij haast panisch waar de kinderen waren... Ik terug weg, naar de school. Daar vond ik een heel bezorgd nonneke met mijn kinderen... 't Menske was overtuigd dat ik een ongeval had gehad, en was aan het bidden voor mijn leven... (Ik heb nu nog steeds een vrijkaartje voor de hemel, bijeen gebeden door het brave nonnetje)
Maar ik wil maar zeggen, het kan dus wel dat je zo iets vergeet.  Het is niets om fier over te zijn, maar het is des mensens... (Mocht je je ergeren aan dit archaïsch taalgebruik, ik ben een oud boek aan het lezen, en ben dus weer vertrouwd met dit taalgebruik....)

Tot de volgende ?

IJslandse vulkaan barst uit...

Image by eir@si via FlickrNu is het niet den diene met die onuitsprekelijke naam, de IJslanders hebben het ons dit keer ietske gemakkelijker gemaakt, het is nu maar de Grimsvötn, de meest actieve IJslandse vulkaan die weer as aan het spuwen is... In IJsland hebben ze netjes een cirkel met een straal van 200 km afgebakend waar er vliegverbod heerst. Best dat die vulkaan niet hier in ons belgiekske staat, anders zat heel ons land onder die cirkel met vliegverbod.

Iedere keer weer verwonder ik me over de maatstaven van de mens... Deze keer is het "maar" een cirkel van 400 km diameter, maar dat is voor ons inwoners uit het kleine Absurdistan aan de Noordzee verdomme een heel groot end... Ik herinner me dat ik ooit eens met de wagen naar Spanje ben gereden, kom je buiten Parijs en daar staat een bordje: Lyon 486 km... de moed zakte meteen in mijn autowielen...
't Zal dus wel aan ons liggen, in Japan schakelen ze door een kerncentrale die lekt meteen een hele provincie uit, en op hun kaart is dat iets van niets...

Kortom, wij, hier, met onze allesverslaande politici, wonen in iets wat op de wereldkaart amper zichtbaar is... en we klappen van splitsen van het grondgebied...

Te gek om los te lopen.

In IJsland weten ze nog niet zeker of de vulkaanasse dit keer zo gevaarlijk zal zijn als de vorige keer met de wielewallewoelekuttel, maar ze spelen op zeker, en laten geen vliegdinges meer toe in een gebiedeke die véél groter is dan heel ons landje... Waar zitten wij ons dan over druk te maken??? djudedju...

Ons mooie Mater is de grootste deelgemeente van heel Groot Oudenaarde, en heel ons arrondissement Oudenaarde heeft maar een goede honderdduizend inwoners... Waar broebelen wij in feite over ?
Baas Ganzendock, grootbezitter van eigendunk is nog lang niet dood, we hebben er hier een heel pak zitten in ons heel pak regeringen, die eigendunkig zitten te doen over vliegenscheten.
En die er serieus over zitten te broebelen - zonder onder water te zitten- om die vliegenscheten nog wat verder uit te splitsen.  Straks hebben we een elektronenmicroscoop van doen om de verdeelde brokjes nog terug te vinden.
En toch, op mensenmaat, naar de mens als individu toe, kun je al heel wat dagen wandelen om ons landje eens in de lengte te bekijken... Het is best een hele wandeling...

Ooit is de mens ergens ontstaan (of geschapen ?) in Afrika... en te voet hebben ze heel dat enorme continent gaandeweg (van het werkwoord gaan) heel de wereld bevolkt... Hier en daar moeten ze bootjes hebben uitgevonden en enorm op de dool geweest zijn om op enkele piepkleine eilandjes in reusachtige oceanen ook mensen uit te zetten...  En dan is de wereld plots enorm groot. Nu, met al de moderne dinges waarmee we de ruimte kunnen bekijken, weten we dat de aarde maar een piepklein ding is in een enorme onmetelijke ruimte (Al zijn er die zelfs daar een cijfer durven op te plakken)

Ik bedoel maar, wat is nu echt mensenmaat ?
Zijn wij eigenlijk wel gemaakt om landen te beheren?
Zouden wij niet veel logischer zijn als we onze wereld weer eens bekeken vanuit de mens ? Heb jij er al eens bij stilgestaan wat het betekent als je van , zeg maar eens Oostende, iedere dag naar Brussel gaat werken ? Zo'n honderd kilometer ver... Als je rekent dat je 4 km per uur stapt... dan was Brussel voor je overgrootvader een hele wereld ver !
... en straks is het weer zo ver, als de wegen nog wat verder toe slibben, en we het logisch vinden alle werkplaatsen te concentreren en verkeerschaos te maken...
We zijn onze mensenmaat vergeten...
We reizen voor onze vakantie zo maar eventjes naar de andere kant van de wereld, een uitstapje naar Australië... We weten dat geschiedkundig nog niet eens zo lang liggen... en nu hiphoppen we er zo maar eens naar toe, voor een veertiendaagse uitstap...
Of we zijn onze mensenmaat vergeten, of we hebben onze maat verschrikkelijk uitgebreid.

... en hier gaan we dan dat piepkleine ding splitsen...
tommetoch...

tot de volgende ? (foto van de Grimsvötn)

Feesten als de beesten ?

Image by David Domingo via FlickrDit is voor mij een van de stomste uitdrukkingen ooit... Heeft er iemand onder jullie ooit al een beest zien feesten ? Nee, feesten is een van die typisch menselijke gebruiken.
Vroeger waren feesten gebonden aan bepaalde gebeurtenissen, zoals bv Nieuwjaar of de zonnewende, later aan een verjaardag of een kunstmatig gemaakt item zoals secretaressendag en dergelijke, of gewoon een TD of een dansfeestje...
Het lijkt wel of er steeds minder en minder nodig is om te feesten.
En toch, voor mij blijft feesten ergens een link hebben met vieren. We hebben er een mooi woord voor: feestvieren...
Dat woord heeft ergens een link met het vieren van een speciale gebeurtenis. Iets waar je echt eens blij van wordt, iets wat uitzonderlijk is, iets wat echt een betekenis heeft.
Maar nu is er altijd wel ergens feest, is er altijd wel ergens iets te "vieren", houdt de jeugdbeweging weer een TD, gaan de gepensioneerden weer eens uit het dak op een danspartij op deuntjes van vroeger...
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat een deel van de mensen zich iedere week hoog nodig weer eens moet uit het dal sleuren, op naar een feestje.
Niet dat ik iets tegen feestjes heb, maar ik zie sommigen die op een of andere manier echt van feest naar feest gaan leven. Zonder de wekelijkse uitspatting is er geen leven.

Wat maakt een feest nu echt een feest ?
 Het feit dat je eens anders doet dan anders, dat je eens danst (wat je in de week zelden doet), dat je eens met een pak vrienden bijeen komt... kortom allemaal zaken die echt niet alledaags zijn, waar je eens echt anders bent, bij anderen bent, of waar je de dagelijkse besognes even kunt vergeten.

Voor mensen bij wie het feesten echter een vast stramien wordt, gaat op den duur het "anders" er van af. Feesten wordt gewoon, een onderdeel van het leven, op geijkte tijdstippen.

Om er dan echt nog een "feest" van te maken, moet men telkens en telkens opnieuw weer nieuwe dingen gaan doen, moet men nieuwe en hogere hoogtepunten gaan maken, moet men opvallen, moet het exclusieve weer een tandje bij gestoken worden... En dan zien we dat het een en het ander zachtjes aan uit de hand aan het lopen is. Waar wij vroeger om 22.00 uur terug thuis moesten zijn, gaan ze nu pas na 22.00 uur weg, en moeten feesten om geslaagd te zijn de hele nacht duren en liefst nog wat langer. (Anders is het niet uitzonderlijk meer ...) en om de stemming op te voeren tot nieuwe hoogten neemt men dan maar middelen om de geest te bevrijden van de normale dingen, LSD, Hasj, coke en wat weet ik nog allemaal.

De mens lijkt er niet meer in te slagen zich op een normale, gezonde manier te ontspannen.
Wellicht zijn de media, met al die absurde extravagante dingen op het scherm, daar ook niet vreemd aan, maar volgens mij is er meer aan de hand.
Ik denk dat het leven veel te veel een sleur is, en vooral dat de mens geestelijk op een veel te hoog toerental draait.
Ik denk dat dit aan diverse feiten ligt: op school steeds meer stof in een steeds korter schooljaar proppen, op het werk geestdodend werk aan de band, steeds en steeds weer het zelfde, gedachteloos bijna op een automatisme werkend, of net het omgekeerde, steeds tot meer en nieuwere ideeën gedwongen worden...
's Avonds afgepeigerd thuis komen, nog het huishouden moeten doen, aandacht hebben voor die veel te nerveuze kinderen, en moe neerzakken, niet om te rusten, maar om weg te vluchten van de werkelijkheid in idiote TV-spelletjes of irreeële filmscenario's...waarin de problemen allemaal opgelost worden, of waarin je net nog een pak problemen boven op krijgt... en waar al de opgehoopte stress van de werkdag, de kinderlast, het huishouden nooit eens echt weg zijn... want morgen komt er weer zo'n dag, en de dag daarop weer, en dan snak je naar iets anders, zoek je vertwijfeld naar een uitweg uit die uitzichtloosheid...
Vroeger, heel lang geleden, was de mens nog mens. Dan maakte je nog iets, en zag je wat je gemaakt had, en kon je het gebruiken. Nu vijs je dag in dag uit dezelfde vier vijzen vast in de zelfde motor van het zelfde merk aan een steeds hoger tempo...
Het werk is misschien lichamelijk minder vermoeiend dan het werk van onze voorouders, maar het is in ieder geval geestdodend.

Kortom, het feesten als de beesten is oplossing, maar een symptoom van een mensheid die ziek is, verkeerd bezig is.

We hebben steeds minder uren te werken, en hebben steeds minder tijd om mens te zijn, omdat we gewoon steeds meer vastgeroest zijn in het stramien van elke dag, en elke dag lijkt precies op de vorige en op de volgende...

We moeten hoognodig weer leren om zelf eens dingen te maken, dingen om te gebruiken, of gewoon om mooi te zijn in ons eigen ogen. Dingen die onze geest weer eens zelfstandig laten denken en bouwen...dan moeten we niet meer wanhopig proberen een kick te bereiken, dan moeten we niet wanhopig proberen onze geest los te wrikken uit het stramien, dan hebben we alles weer eens zelf in handen, en kunnen weer eventjes mens zijn...

tot de volgende ?

Politiekus ?

Image via WikipediaLouis Tobback schrijft ook een blog, een politieke blog... Of liever hij dicteert zijn tekst aan een schrijvelaar met dienst.
Louis fulmineert nogal (terecht) tegen de wel zeer rechtse houding van een Bart De Wever, die dolgraag de PS uit de regering zou laten, om zeker rechts te kunnen regeren, maar die anderzijds de PS van Di Rupo niet kan missen om de staat te hervormen (lees afbreken).
Louis heeft gelijk... Ook al lijken veel mensen nog steeds niet te zien hoe rechts De Wever wal is.
Vandaar ook mijn titel, rechts betekent gewoon onder meer dat de kleine man in een strakker gareel moet lopen. Of, straks krijgen we van de politicus een politiekus... Nog meer camera's in de straten, nog meer gegevens op de chip van onze identiteitskaart, en nog meer opvolging van al onze passen via gsm, bankkaart en dergelijke meer.  Misschien zelfs ook wel de volle stap van controle van onze uitgaven met de bankkaart, zoals de winkel dat doet om je koopgedrag in te schatten, nu door de regering om te zien waar ze best bijkomende taksen kunnen op leggen...
Het ultieme voorbeeld van rechts dateert al van een tijdje terug... In de jaren 30 en begin veertig in Duitsland...  Uiteraard hoeft rechts niet ook al de uitwassen te vertonen die er dan waren, maar het is goed dat wij dat beeld voor ogen houden, en op passen voor te rechtse neigingen.
Nu, té is nooit goed, zegt het Vlaamse spreekwoord, en het spreekwoord is juist. Het is nooit goed om te veel naar rechts of naar links te zwalken, de gulden middenweg zou logisch gezien het meest evenwichtige zijn. In de praktijk is dat nooit zo, en zien we nog al vaak dat links en rechts elkaar opvolgen, om de uitwassen weer wat recht te trekken. Niettemin is het nooit goed te zien dat de lijn extreem aan één kant gaat lopen...
Als we nu, in de naweeën van de crisis de rechtse kaart trekken, met uitschakeling van de linkse stem, dan kan dat voor de sukkelaars van de maatschappij faliekant aflopen. Het is een van de kenmerken van ultrarechts, dat achterblijvers achter gelaten worden.
In een maatschappij waarin werkloosheid bestaat, kan men de werklozen uit sluiten die langer dan een bepaalde tijd werkloos zijn, ook al is er geen werk voor hen. Kan men zieken en mindervalieden in het verdomhoekje gaan zetten... En kan men het migratiebeleid zo streng uitbouwen, dat de sukkelaars van deze wereld nog wat dieper in de put worden gestopt... en wie weet, misschien krijgen we wel een heel donkere historische herhaling, en worden nu niet de Joden maar de Moslims geviseerd... Er zijn nogal wat mensen die nu gedachteloos mee huilen met de wolven in het bos, en alle kwaad toedichten aan die groep in onze maatschappij.
TE...
Te is nooit goed...
En dus, ook al ben ik geen socialist, zou ik heel blij zijn dat de PS er wel bij zou zijn, al was het maar om de boel wat in evenwicht te houden.
Ook al is het misschien allemaal minder erg dan het er uit ziet, want de socialisten zijn niet meer socialistisch, maar hellen naar het burgerlijke, de liberalen zijn niet meer liberaal maar hellen wat naar het socialisme... Gewoon, omdat geen enkele traditionele partij zich nog echt durft te profileren... Men wil open staan, breder draagvlak bieden, en dus halen alle partijen overlopers van anderen met open armen binnen, tonende aan de wereld hoe breed zij wel zijn van mening en hoe verdraagzaam, hoe allen bij hen terecht kunnen...
En dan zijn ze verwonderd dat de echte socialist, de echte liberaal, de echte CD&V-er kotst van die dubbelhartigheid... en soelaas zoekt bij extreme partijen , die in onze huidige maatschappij helaas vooral rechts te vinden zijn...
Ach, ik heb het al zo dikwijls gezegd en geschreven... Maar hier geldt ook weer een Vlaams spreekwoord: "Wat baten kaars en bril als de politicus niet zien en wil..."

Deze namiddag ga ik bij Willy, een van de vrienden waarmee we gaan vissen, om zijn aquarium op te starten... Willy is de trotse bezitter geworden van een aquarium, maar heeft er geen idee van hoe je dat ding moet gebruiken. Maar hij is verstandig, en vraagt hulp aan een man die al jaren vissen houdt. Dat is veel wijzer dan wat de meesten doen, die zo maar beginnen, vissen bij elkaar steken die helemaal niet bij elkander kunnen, of die elkaar opvreten, of die geen benul hebben van het belang van filtersysteem en hoe je dat doet werken op een adequate manier ... Je ziet dan ook op de tweedehandsmarkt heel veel aquaria pronken... Allemaal van mensen die te vlug, te verkeerd begonnen zijn en na heel wat mislukkingen (die véél kosten !) de bak maar proberen te verpatsen...
Als je ooit mocht besluiten dat je ook wel zo'n mooie bak met visjes zoudt willen hebben, ga dan te rade bij mensen van wie je weet dat ze al jaren daarmee bezig zijn... Ze zullen je helpen om een heleboel fouten te vermijden. Fouten die je veel kosten, veel vissenlevens kosten, en je na een tijdje laten zitten met een onooglijke bak waarin algen en dergelijke je van alles laten zien, uitgenomen dat lieflijke beeld van visjes die een levende televisie zijn, een streling voor het oog...
Zelfs doorgewinterde aquarianen hebben bij het opstarten van een nieuw aquarium soms te maken met  moeilijkheden, die hij echter door ervaring vlot kan oplossen. Zo heb ik ooit eens  een aquarium opgestart, die na enkele dagen was veranderd in een grote bak met erwtensoep... Zweefalgen kunnen heel snel heel je bak vertroebelen ! De oplossing is simpel, je zet gewoon heel je bak in het pikdonker (bv omhullen met inpakpapier) gedurende een volle week. Je zult zien dat het water dan weer kristalhelder is, en dat je vissen nog steeds vrolijk rondzwemmen na een wel heel lange nacht.
Een zee-aquarium is heel andere koek, en daar ken ik ook niets van. Het is héél mooi, maar je moet ook veel meer investeren, de vissen en het benodigde materiaal is véél duurder. Als je dat wilt doen, dan moet je heel zeker te rade gaan bij iemand met ervaring, want daar is het systeem nog véél gevoeliger voor fouten dan bij zoetwatervissen.

Héhé, dat is veel vrolijker dan dat verdoemde politieke geharrewar waar we nu al bijna een jaar in zijn ondergedompeld, en er is nog geen oplossing in zicht... en al zeker geen goede oplossing ....

tot de volgende ?

Virtueel leven ?

Image via WikipediaAl een tijdje ben ik ook verbonden via enkele "sociale netwerken" met een pak vrienden en bekenden. Vooral Facebook vind ik leuk, omdat de meeste mensen dat niet individualiseren, en je dus al hun gepraat kunt lezen, met al hun vrienden en bekenden. Je wereld wordt er een stuk ruimer door, en je blijft je verwonderen over wat de mens bezig houdt.
Zo zie ik ook op Face book een heleboel mensen spelen in hun virtuele wereldjes. Een heel pak zijn plots boer geworden en planten kool en snijbiet, anderen hebben een virtuele winkel of zelfs een hele stad onder hun virtuele hoede.
Ik heb het "genoegen" gehad om zo'n virtuele boer aan het werk te zien, die in één beweging zaaide, oogstte en te koop aanbood. Geen echte boer kan hier tegen op.
Ik vond het oersaai, stikvervelend... maar blijkbaar boeit het dus duizenden en duizenden mensen. En het zijn geen kinderen die dit spel spelen, nee, volwassenen zijn hier heel serieus bezig om tijdelijk te gaan leven in een wereld die ze naar hun hand kunnen zetten.
Want ik denk dat dit net het je van het is... Je beheert je eigen wereld, je bent plots een persoon met macht, je melkt je koe, die niet kan tegenpruttelen op het moment dat jij dat wilt. Ook al zijn er enkele regeltjes ingebouwd, er is speelruimte genoeg om te manoeuvreren. Het moet wel een mogelijke wereld (?) blijven, maar binnen die grens kun je heen en weer wippen. Je vindt op je veld plots edelstenen of een kalf met een vlek in de vorm van Europa en ga zo maar door, maar je doet er dan zelf iets mee. Je beheerst, je heerst, je bent eindelijk Kaddafi in persoon op je eigen Libische boerenhof.
(Je mag ook de naam van een andere dictator daar neer zetten en een andere nationaliteit, het is maar een verwijzing naar een dictatorschap...)

Ik weet echt niet goed wat ik van die vlucht in het virtuele met denken...
Soms denk ik dat het goed is, omdat je misschien op die onschuldige manier je frustraties en onhebbelijkheden kunt uitwerken, anderzijds vrees ik dat sommigen hun virtuele wereldmacht gaan willen inzetten in de echte wereld...

Het is net als met de vraag of geweldspelletjes al dan niet aanleiding geven tot geweld, en alle studies ten spijt is men nog steeds niet tot een sluitend antwoord gekomen. Dat komt omdat de ene studie positieve resultaten op levert, en de andere negatieve. Ik denk dat ik weet hoe dat komt...
Ik denk dat niet de uitslagen van de studie verkeerd zijn, maar dat de ene mens anders reageert dan de andere. Als je dan toevallig een groep hebt waar de dikke meerderheid positief reageert, dan geeft jouw studie positieve effecten, is het andersom, dan heb je plots een heel ander resultaat. Bovendien is, zoals in heel veel van dergelijke studies, de maatstaf waarmee men meet ook niet dezelfde. Je kunt het menselijk gedrag nu eenmaal niet netjes afmeten per millimeter...

Eén ding vermoed ik... Wie echt gaat "leven", volledig opgaat in dat spel, heeft wellicht iets tekort in zijn echte, gewone leven. Misschien probeert hij/zij een minderwaardigheidsgevoel af te reageren, misschien probeert hij een gevoel van een gebrek aan Liefde weg te spelen, ik weet het niet, maar ik denk dat het op een of andere manier een leemte of een gevoel van leemte moet invullen, en dat dit net het grote succes is van die virtuele werelden. Ik ken zelfs mensen die volledig opgaan in echte virtuele oorlogen... Je ziet die spellen liggen in de etalages van multimedia-winkels, als blikvangers en attractiepolen...  Iets wat ik niet snap, want hoe kun je in hemelsnaam dromen van het doden van andere mensen, zelfs al zijn ze virtueel. Dat is iets wat ik niet meer heb gedaan sinds mijn kindertijd... Toen speelden we cowboy en indiaan, of ridders die zochten naar de Graal...
Maar sindsdien... nee, ik kan me echt niet eens meer inleven in die dingen. Als ik geniet van een film van Robin Hood, dan is dat hoofdzakelijk omdat ik de uitslag al ken, en omdat ik weet dat maar film is, net zoals ik een boek lees en meeleef in het kader van een boek. (Vind ik veel intenser dan een film, want daar bouw ik de beelden zelf op - Misschien is dat een van de tekorten die ik vind in die virtuele spellen, het is niet MIJN wereld, niet MIJN figuren..., maar misschien is dat te danken aan mijn te ongebreidelde fantasie ?)

Ach, ik ga het dus niet af keuren wat ze daar doen in hun virtuele boerderijtje of virtuele stad, ik zie het alleen maar, en bekijk vol verwondering hoe volwassen mensen plots weer kunnen dromen... ook al is het in een voorgekauwde wereld...
En wie weet, misschien vinden ze op die manier plots ook de deur naar de echte eigen fantasiewereld, waarin de wereld werkelijk van je zelf is, de regels van jezelf zijn, en alles verloopt volgens je eigen plannen en inzichten ! Dat is pas een virtuele wereld !!!
Daar kan farmville en co niet tegen op !!!!

Droom eens echt, leef eens echt in je eigen dromen... vul een wereld met je eigen kleuren, schilder in jouw wereld de koeien vol met heerlijke veldbloemen... en geniet, lig op je rug en bouw van de wolken hele landschappen... droom, fantaseer ... zonder grenzen, zonder limieten...

tot de volgende ?

Wonderbare visvangst... ?

Image via WikipediaGisteren zijn we dus gaan vissen. Zolang we in de zon zaten was het er goed toeven, maar eens we in de schaduw zaten, deed je beter een jas aan...
De vis beet (weer) niet... Luc ving amper 2 blieken, en ik 4... 6 stuks als oogst van een ganse namiddag met vier lijnen...  Wat sta ik daar dan in de titel te zwaaien met de wonderbare visvangst ?
Als je het park binnenkomt, en ook in het park, staan er diverse bordjes die je er op wijzen dat je de honden aan de leiband moet houden, maar ja... nog steeds lopen er in het park honden los, die het dan heerlijk vinden om de eenden op te jagen, en weelicht zal er ook wel eens een eend sneuvelen...
Gisteren namiddag zagen wij al een paar keer (en hoorden hem vooral !) een mooie grote haan paraderen. Regelmatig schalde zijn kukelekuu door het struweel, en iedere keer weer zochten je ogen dan waar dat beest toch zat. Het was een rode haan, 't zal dus een Waals PS-haan geweest zijn, die zijn heerschappij over het Oudenaardse stadspark luid uit schreeuwde.
Maar 't arme beest had niet gezien dat er weer een leesblinde dame het park was binnengewandeld, die meteen haar keffertje los liet lopen.
Het malle hondenbeest zag (en hoorde) het hanenbeest en schoot als een duvel uit een doosje op het niets vermoedende beest af. De haan in paniek weg, nu en dan zich eens omkerend om met klauwen en bek op de blaffende hondenkop neer te stuiken, de hond retireerde dan een paar meter, die de haan weer benutte om weg te rennen...
Maar in het park is een vijver...
(Waar dacht je dat wij zaten in te vissen ????)
Heel de rand van de vijver is begroeid met plomp, ziet er een beetje uit als waterlelie, maar heeft maar kleine onbeduidende geel bloempjes en enorm veel enorm grote drijvende bladeren. De haan dacht wellicht dat die bladeren vaste grond waren, maar helaa, driewerf helaas... 't Beest zonk het water in... Wanhopig fladderend, toch ietwat steun krijgend van de grote plompblaren, raakte het nog enkele meter verder, tot tegen mijn vislijn... Ik heb dan mijn net gepakt, en het net onder de spartelende haan gehouden, het ietsje opgetild, zn wat dichter bij de kant getrokken, en zo het beest een opstapje gegeven...
Hanen vangen in het water, het is dan niet meteen een wonderbare VIS-vangst, maar het is toch een onwaarschijnlijke vangst !
Ik vraag me af wat we nog allemaal zullen vangen van gekke beesten ?
Luc ving al een een eend, die het naar het zinkende aas dook, en zo aas en haak binnen slikte, en hij ving ook al eens een van die grote roodwangschildpadden die door onverlaten uitgezet worden in onze wateren en de zeldzame inlandse waterschildpad verdringen.
Nu een koekeloerehaan...
En 't was nog een mooie ook!
Toen het beest op de kant raakte, drijfnat, stond het daar stokstijf te staan, en had ik gewild, ik kon het zo pakken. Ik heb het een duwtje gegeven, zodat het weer zijn eigen zelven terugvond, en langzaam, haast slaapwandelend wegliep... Gek, maar het beest heeft de rest van de dag niet meer gekraaid...

Het mooiste van dit verhaal was het leesblinde dametje, dat heel panisch keek naar wat haar hond uitrichtte, en nadien heel deemoedig me kwam danken voor de redding van kippenhaantje... De hond was dan weer wel aan de leiband... 't Was maar een klein keffertje, een echt damesschoothondje, die plots zijn wolvenbloed had voelen stromen...
djudedju...
Het dametje kreeg van een heleboel toestromende kijkers allerlei banvloeken naar het hoofd, en verdween haastig uit het park... Wedden dat het hondenbeest voortaan aan de leiband blijft in het park ????

Ik denk dat ik maar eens moet overgaan tot een oud oorlogsgebruik... Je zult wel al in films gezien hebben dat de cowboy een kerf sneed in de kolf van zijn geweer of revolver, voor ieder gedode indiaan ? Dat iedere piloot van een oorlogsvliegtuig een symbool schilderde op zijn vliegtuig voor ieder neergeschoten vijandelijk toestel... Welnu, ik ga op mijn visbak voortaan een karper schilderen voor ieder behoorlijke karper van boven de 4 kilogram, maar op kop zet ik dan een rode haan... Luc kan er dan een eend en een schildpad op zetten. Onze bakken zullen later curiosa worden... en misschien de oorsprong van gekke verhalen ?

Ergens op de zolder staat de visbak van ons vader zaliger nog te staan... Stel dat mijn bak op die manier ooit beland bij een achterkleinkind... te gek wat die allemaal zou denken van de gekke trofeeënbeschildering... Ik zal het maar niet doen, ik wil geen bron van legenden worden... De lezers zullen nu al genoeg lachen met mijn vissersverhalen... en dat zonder dat ik ook maar één letter overdrijf. 't Is dus voor één keer geen visserslatijn, maar doodgewoon visservlaams...

tot de volgende ? (De foto klopt niet helemaal, de haan in het park had ook een rode staart)

Monsieur le déformateur...

Image via WikipediaZijne Saaiemeid de Koning der Belgen heeft Elio Di Rupo (PS) aangeduid als formateur, met een zekerheid van meer dan 99 % op mislukken... Niet moeilijk, want al vóór de benoeming was NVA en VLD bezig met het afkeuren van het systeem door Di Rupo verdedigt... Hij was nog geen formateur, maar zijn systeem was al op voorhand afgeschoten.
Nu, je kon ook moeilijk ieamnd van NVA of VLD nemen als formateur, want uiteraard is Di Rupo dan tegen...
We kunnen dus eigenlijk veel beter spreken van een déformateur...

Zondag heb ik binnenpretjes gehad, toen ik luisterde naar de Zevende dag (één)... Heb je gehoord dat het koor der vroede heren ook de vinger legde op de zere plek van de particratie ??? Je kunt dit al lezen in verschillende van mijn blogs, van eeeeeuwen geleden. Blijkbaar worden er steeds meer lui wakker ?

Och ik ben het een beetje moe nog over de politiek te zwammen... Als je ziet dat men de VLD die notabene de crisis veroorzaakte, plots weer onder de arm gaat nemen... Het geheugen van het mensdom is wellicht toch iets minder slecht dan wat de politici veronderstellen.

De enige oplossing om uit het slop te geraken is om alle partijen te onthoofden, zodat de dictatoriale leidinggevende elementen er uit zijn, of zonder partijen een regering vormen van technici... Maar wat ze ook doen, de rekening van dit getreuzel zal door ons, gewone inwoners van dit landje betaald worden.

Misschien zou men ook een kunnen overgaan tot een hoofdelijke ondervraging van de bevolking, om te zien of er echt zo veel mensen ons landje willen in drie scheuren... In drie, want Brussel zal, hoe dan ook, een splijtzwam zijn... En misschien zelfs in vier als de Duitstaligen ook hun onafhankelijkheid willen. Veel logischer zou zijn dat we nu eindelijk eens, wat Vlaams is Vlaams laten, wat Waals is Waals laten, en gewoon de faciliteiten werkelijk doen uitdoven, zoals het oorspronkelijk gepland was. Brussel een apart statuut geven, waarin waarborgen zitten opdat het werkelijk een aanvaardbare hoofdstad zou blijven voor gans het land.  Daar hoef je echt niet zo veel voor te veranderen, maar moet je wel de wet die al bestaat respecteren in zijn volle betekenis. Meer niet. En niet terug gaan herbeginnen met tellingen en zo, men heeft een wet, respecteer hem... België is wellicht het enige land waar de regering haar eigen wetten negeert ???

Maar hoofdzaak is dat men nu eindelijk eens maatregelen tret om de particratie uit te schakelen... We hebben nu immers geen democratie meer, maar een soort multiviraat van kleine dictatortjes...

't Is dinsdag, normaliter gaan we vissen, maar ik heb nog niets gehoord van Luc... Ik ga zelf eens bellen. Warm is het wel niet, maar met een dikke trui aan kun je heel goed vissen. Och ja, 't heeft hier nog steeds niet geregend...Eventjes vielen er wat van die minieme kleine druppeltjes naar beneden, maar toen ze de droogte voelden stopte het meteen weer... En ondertussen is men bezig voorbereidingen te maken om de komende overstromingen beter in de hand te houden. Dit gebeurt vooral op het klassieke Belgische systeem. Op de zelfde manier waarop we al jaren werken met onze weginfrastructuur. Als een Belgische weg echt niet meer normaal te berijden is, dan komen er meteen maatregelen. De gemeente zet een bord dat deze staatsweg niet berijdbaar is. Betreft het een gemeentelijke weg, dan wordt dit bordje iets anders, en wordt geplaatst door de Provincie of de staat... Dan luidt het bordje: deze gemeentebaan is in slechte staat.
Deze oplossing is gepatenteerd en werkt jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren.
Tot groot jolijt van garagisten en de fabrikanten van veren...

Bovendien zijn deze wegen zéér gezocht door de productiehuizen van koersen. Men ziet zelfs dat dergelijke wegen in hun belabberde staat geklasseerd worden, om de koers te verzekeren van attractieve wegen. Tot spijt van wie daar woont, maar dat is uiteraard een verwaarloosbare minderheid.

djudedju

tot de volgende ?

Vergadering

Image via Wikipedia't Zal wellicht een kort blogje worden, straks moet ik naar een vergadering.
Ik vind dit een prachtig woord: vergaderen... In onze spreektaal is het mij nog liever, daar zijn vergaren en vergaderen krek hetzelfde, en is het allemaal vergaren...
Ofte verzamelen... verzamelen van mensen, verzameling van wijsheid, of dingen verzamelen, zoals mijn wandelstokkenverzameling.
In de hal staat een groot rek met meer dan honderd wandelstokken vergaard te vergaren.
God, wat heb ik in mijn leven al een pak vergaderingen meegemaakt en zelf gegeven... Te veel voor een normaal mensenleven. Voor een stuk waren mijn kinderen en vrouw daar het slachtoffer van, ik was niet veel avonden thuis... Ik heb er wel steeds de gewoonte van gemaakt om na de vergadering niet te blijven plakken, mijn vrouw wist altijd ongeveer hoe laat ze me mocht verwachten.
Ik was ook té plichtbewust, en trok zelfs in de meest slechte weersomstandigheden obligaat naar de vergadering, en in veel gevallen kwam ik dan onverrichter zake terug naar huis, want buiten mezelf was er geen kat, 't was immers geen weer om een hond door te jagen...

Als ik nu eens naar een vergadering moet, dan is dat heug tegen meug. Ik heb mijn deel al gehad. Nu moet ik me zelf echt dwingen, en waar Anny me tijdens mijn werkende jaren steeds steunde, zaagt ze nu als er weer eens een vergadering is... Ook dat werkt niet meteen opwekkend, maar ja, ze heeft me wellicht al meer dan genoeg afgestaan aan allerlei organisaties...

Toen ik vanmorgen het rolluik omhoog trok, kwam de koude morgenlucht met een kille wind de slaapkamer binnen. Het is een pak kouder geworden. Wij hebben hier alsnog geen spat regen gehad, maar toch is het "waterkoud", je voelt als het ware de regen, ook al is hij er niet. (Is regen wel mannelijk ???)

De lucht zit vol grijze wolkjes, bijna, mochten ze wit zijn, schapenwolkjes, maar nu zijn het dus vuile schapen...  En toch heb ik nog steeds niet het gevoel dat er ook maar een drup zal uitvallen. Ik weet niet precies waarom, maar het lijkt mij dusdanig droog, dat er geen verbinding meer is tussen de vochtige wolken en de droge bodem. Het lijkt me, vanuit onze Belgische weer-ervaring, dat water om water vraagt, en vermits het nu zo kurkdroog is, is er geen verbinding meer tussen het water boven en beneden...

Toch zou het eens moeten regenen... of we worden hier een van die landen waar de mensen vol verbazing naar zitten te kijken voor hun TV-scherm... Landen waar de zomers de wereld veranderen in halfwoestijn, en die in de wintermaanden overdekt worden met een zee van water... Waar de mensen niet meer weten hoe ze moeten leven om in leven te blijven.
Er verandert duidelijk iets aan ons klimaat... Maar hoe we iets kunnen doen is helemaal niet zo simpel. Vandaag las ik dat we niet alleen de lucht vervuilen, maar dat we bezig zijn om in een ijltempo onze zuurstof op te gebruiken... We doden letterlijk onze eigen wereld !
Nee, het zal onze tijd niet duren... Het is reeds in onze tijd bezig !
Hoog tijd dat we wakker worden !

't Is tijd voor de vergadering, tot de volgende ?

Geraard zijn bergen...

Image via WikipediaDeze morgen zijn we naar Geraardsbergen gereden, naar de wekelijkse rommelmarkt. We hadden de wagen een stuk voor de markt geparkeerd, en zijn "gewandeld" naar de markt... Wat je wandelen noemt, want in Geraardsbergen liggen Geraard zijn bergen... Geen meter vlak. Te contrarie, behoorlijk klimwerk in de winkelstraten.
Maar het is wel een mooi stadje, en op de markt  kun je het oudste, het echtste manneke Pis bewonderen...
En je ziet in één straat wel tien bakkerijen (min of meer Eerwaarde Vader)...met de echte Geraardsbergse Mattentaarten, gedeponeerd als Europees erfgoed.
Maar veel te markten was er niet, er stonden maar een vijftien, twintig kraampjes.
En we hoorden dat ze al een paar "beizen" regen op hun kap hadden gekregen. Onderweg hadden wij ook al natte straten gezien, en in de verte zagen wij de zon piepen door de regen, op de manier waarvan we dan zeggen: " Kijk, de zon trekt water", omdat de lichtstrepen precies water lijken te bevatten...
Maar hier in Mater ??? Poeierdroog !
Gisteren is ons Lieselotje langs geweest... Ik had haar 's morgens opgebeld om te zeggen dat haar parkiet hier was aangekomen... Ze zal wellicht heel de dag gezaagd hebben om toch te mogen komen kijken... Meedoen mag nog niet, want het beestje moet nog gevoederd worden. We haalden het nog piepklein uit het nest, net zo groot dat we zagen dat het rood op de rug kreeg, en dus wellicht mannelijk zal zijn. Dat omdat mannetjes van parkieten veel kalmer zijn, en veel minder hard bijten dan vrouwtjes. (Dat is bij ons ook zo...)
Nu zie je hier Anny regelmatig dat vogeltje uit zijn kooitje halen, en voederen. We doen dat met een spuit... We houden daarvoor enkele spuiten aan de kant, die nu niet dienstig zijn om met een naald gesierd in je billen te verdwijnen, maar zonder spuit, en gevuld met eivoer, in de bek van het parkietje gestopt worden, en dan voorzichtig het eivoer in de bek spuiten...
Dan eventjes voelen aan de krop of hij genoeg binnen kreeg, en dan weer in zijn kotje, tot de volgende voederbeurt.
Op die manier zijn de beestjes handtam te kweken, en wordt het parkietje een vriend des huizes, of liever een vriend van Lieselotte...

Ook hier hangen nu dreigende wolken, maar tot op heden, geen druppel...
Het is droog, zeer droog... Iedereen vraagt om regen, en zodra het er zal zijn, zullen ze weer zagen om droog weer. Om goed te zijn, zou het alleen 's nachts mogen regenen, maar dan zouden de mannen van de nacht klagen...
Nooit is het goed.
Het weer is immers voor iedere Vlaming het geliefkoosde onderwerp. Negentig en meer procenten van alle gesprekken worden ingeleid met een opmerking over het weer.
Het is dan ook zooooooooooooooooooooooo wisselvallig, dat er altijd wel iets te melden is, ook al is het momenteel alleen het feit dat het voor één keer niet wisselvallig is, maar muurvast lijkt te zitten...
Straks ga ik eten, en na het eten...eens denken op die lekkere mattentaarten... We hebben er geen gekocht, dat is slecht voor de lijn, en Anny mag geen suiker hebben...
djudedju

tot de volgende ?

Niemand komt als je Leo roept...

Image by racingsnake via FlickrSinds een paar dagen zit de pauw van Mario hier op het dak van een der huizen in onze wijk. Midden in de nacht schreeuwt hij wanhopig "Leeoo", maar niemand komt als je Leo roept.
Blijkbaar wist het beest wel hoe hij boven op de schoorsteen moest geraken, maar is hij vergeten hoe je er weer af raakt... De pauw is een kieken van een vogel.
Ik vind het altijd een beetje fantastisch dat beest met zijn ellenlange staart te zien... Heel mooi, maar heel onhandig zo'n staart. In ieder geval schreeuwt het beest afgrijselijk, zeker als hij dat doet in het stilste van de nacht, gezeten op een schoorsteen zodat zijn schreeuw ieder slaapkamervenster binnenduikelt...

Als het beest honger krijgt zal het wellicht toch van zijn hoge troon afkomen, en terugtrekken naar zijne gemalin, de pauwenmadam die al net zo vrolijk staat te schreeuwen om heuren vent terug te lokken. (Volgens Van Dale is een vent een gesneden ezel...een Spaanse ezel dus, een ezelos...)

Vanmorgen gingen wij weer kijken naar de pauw, maar de schoorsteen is leeg... Waar is het beest naar toe ? Hopelijk naar zijn vrouwtje-lief, en hopelijk zal Mario nu de beesten proberen binnen te lokken, zodat hij ze kan pakken, en dan kan hij ze leewieken. Je kunt dat door aan één zijde de slagpennen te snijden, zodat ze geen draagvlak meer bieden om te vliegen. Je snijdt van iedere pen dan de vlag netjes af langs de schacht van de pluim. Zo blijft het beest er netjes uit zien, en kan hij niet meer (echt) vliegen. Nadeel van dit systeem is, dat bij de rui het beest nieuwe veren krijgt, en hij dus weer op de wieken kan. Daarom opteert men soms voor een drastischer manier van leewieken, men verwijdert de hand van de vleugel, dat is dus het gedeelte waar de grote slagpennen op staan. Men kan dit chirurgisch laten doen, of soms ziet men dat men in het gewricht een draad heel hard aantrekt, zodat alle bloedtoevoer weg is, en dat stukje afsterft en afvalt.
Het nadeel is dat het beest dan verminkt is, en dat dit zichtbaar is ook! Zelfs als het beest gewoon staat, zie je een merkbaar verschil tussen de geleewiekte vleugel en de gezonde vleugel. Bij het systeem van waar bij je de pluimen langs de schacht weg snijdt, zie je dat niet als de vogel gewoon staat of rondloopt.

Ik weet dat, welke oplossing men ook kiest, dit niet echt een vogel-vriendelijke maatregel is, maar je kunt bijna niet anders, want de meeste mensen zijn echt niet gelukkig als er plots zo'n vogel op het dak komt zitten om je heel de nacht wakker te krijsen... Je moet als je dieren houdt, ze ook op je eigen terrein houden... Bij een koe zet je een draad om de wei, bij vogels moet je andere maatregelen nemen, en daar een reuze-volière geen betaalbare optie is, rest alleen dat stomme leewieken...

Vroeger werden pauwen gegeten, waarbij men voor de bereiding het beest netjes het vel, met de pluimen, afdeed. Bij het opdienen op de tafel, werd dit vel, met de pluimen weer over het gebakken beest getrokken, zodat de pauw in zijn prachtige vederpakket op tafel verscheen. Moest je dat nu doen, en de mensen weten dat dit rauwe vel daar zit, dan wil er geen mens meer van eten. Bovendien lijkt het mij ook een uitstekende manier om ziekteverwekkers bij het eten te krijgen...

Nu is een pauw alleen nog maar een siervogel... En geef toe, zolang het beest zijn bek dichthoud is het een prachtig dier. Je hebt twee soorten, de groene en de blauwe pauw. Je ziet ook wel hier en daar wat kleurafwijkingen (kweekvariëteiten), waarbij de sneeuwwitte pauw ook wel heel mooi oogt. De groene pauw komt uit een andere streek dan de blauwe. Reeds van in de romeinse tijd lopen hier pauwen rond.
De Romeinen brachten hier ook het parelhoen binnen.
En men vermoedt dat omstreeks dezelfde tijd het konijn ook tot hier raakte. Het is niet echt duidelijk of het konijn (dat oorspronkelijk alleen in Spanje voorkwam op Europees gebied) zelf gekomen is, door uitbreiding van zijn woongebied, of dat het ook is ingevoerd door de romeinse bezetter.
Ik meen me ter herinneren dat dan ook de ezel hier is gekomen, maar dat weet ik niet meer zeker. Kippen waren hier al veel vroeger, alhoewel de wilde kip (Het bankivahoen) van uit het verre India stamt... Er was dus al wel héél vroeg uitwisseling van goederen, al van in het stenen tijdperk !
Voilà, voor een zaterdag na een heel korte nacht (met dank aan de pauw) is dit wel voldoende om eens op te knabbelen...
Tot de volgende ?