Image via WikipediaAch, mijn oudste zus zal er wellicht niet van wakker liggen, maar toch eens inwendig grommelen... Zij heeft het schitterende boek gekocht over en met de werken van Alice Nahon... in de winkel en wellicht behoorlijk duur. Ik heb dat boek hier nu ook liggen, van de rommelmarkt aan 1 euro...Het boek is eigenlijk geen zier veranderd door die rommelmarktsituatie, maar toch weet ik dat een dergelijke prijs eigenlijk een beetje een soort ontwaarding is.
Maar troost je, zusjelief, als ik het boek heb gekocht, is het omdat ik het hoogacht, en ik het veel meer waard vind dan die ene euro.
Gisteren heb ik ook iets moois gekocht op de rommelmarkt: een wandelstok. Weer een ? Ja, een hele mooie met een zilveren handvat, echt heel elegant en sierlijk en toch is het een echte mannenstok. (je hebt ook stokken voor vrouwen)
Het is dus een "vruchtbaar" weekend geweest, en als we binnenkort voor drie dagen op reis gaan met de gepensioneerden van mijn werk, dan weet ik nu tenminste welke stok ik moet mee nemen. Want men weet van mijn passie, en iedere keer kijkt men wat ik nu weer mee heb als wandelstok. Het ziet er een dure en heel chique uit, een beetje zoals met het boek van Alice Nahon, ik heb eigenlijk veel te weinig betaald. (Anders koop ik het niet... dat is voor mij net de charme van het rommelmarkten, iets kopen voor veel minder dan het voor mij waard is. En dat via het heerlijke spel van afbieden en bieden.)
Met andere woorden, het seizoen van de rommelmarkten is weer aangebroken ! Iedere week kijken Anny en ik weer in de Waalse gids voor rommelmarkten, de meest volledige gids die er te vinden is, en bovendien kijken we dan ook nog eens op internet, om de beste en de dichtstbije markten uit te kiezen. Sommige gaan we niet meer bezoeken, omdat het wat tegenviel in de voorbije jaren, en dan kiezen we een andere. Telkens weer is het wat spannend. En al zijn er steeds meer rommelmarkten waar we niets vinden naar onze gading, toch is dat niet erg. Het bezoeken van de markt, het babbeltje met de verkopers, het kijken naar de ontelbare voorwerpen, sommige echte kitch, soms heel echt waardevolle antiek.
Dat is een beetje gek, want we zijn helemaal geen shoppers, in de winkel gaan we binnen met een lijstje wat we moeten hebben, en zodra we alle bijeen hebben, zijn we weer weg. De rest van de winkel interesseert ons geen zier, en we kijken er amper naar. En op de rommelmarkt kunnen we staan kijken nar al die bizarre dingen, knopen we soms een gesprek aan om te weten wat dat ding daar eigenlijk wel zou kunnen zijn... Het lijkt een beetje met elkaar in tegenspraak, maar ja, een mens is een raar beest, en wij zijn mensen.
Op de TV hoor ik nu dat de politiekers weer bezig zijn met uit te leggen waarom het nog altijd niet mogelijk is om overeen te komen, en geen enkele keer is er eentje bij die Mea Culpa zegt, Het is Mijn Schuld, omdat ik veel te hard op mijn vastgeroest standpunt blijf staan, en zelfs niet eens wil luisteren naar de anderen... Er komt dus nog geen oplossing in de eerste maanden...En wellicht mogen we binnen afzienbare tijd (van het werkwoord afzien) toch nog eens gaan kiezen voor dezelfde bietekwieten die weer hetzelfde halsstarrige gedrag zullen vertonen... En ik zal vol verbittering over heel de kiesbrief heen kunnen schrijven: Mijn vorige stem is nog ongebruikt, je kunt die misschien eerst eens gebruiken???? In koeien van letters, zodat het zelfs voor een politieker leesbaar is... Begrijpelijk is wellicht te veel gevraagd...
tot de volgende, en geniet van het heerlijke weer !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten