Nat, natter,natst, natster, natstest, natstester... enzovoort

Image by _boris via FlickrHeb je al een buiten gekeken? Nat hé ?
De lucht lijkt wel vol te hangen met minidruppeltjes, wellicht hebben ze hierboven de technologie goed in de gaten gehouden, en besloten tot het creëren van nanoregen. Regen in de vorm van uiterst minieme druppeltjes, zo klein, dat ze overal dwars doorheen vallen, zelfs... door een met nanodeeltjes gecoate paraplu...
Of... het antwoord van de natuur op de menselijke waanzin.
Gek, nu ik net een uitgebreid artikel las over die nanodeeltjes in "Kijk", zie ik dat ook vriend Henk er over schrijft (Leest hij ook "Kijk"?).
Maar in het artikel schrijft Henk over vreedzame toepassingen, in "Kijk" gaat het over militaire toepassingen. Maar beide artikels doen mij wat huiveren. In feite gaat het hier over, dat de mens er in geslaagd is om dingen te maken van een zo minieme schaal, dat het niet of bijna onzichtbaar is., maar de eigenschappen van de stof is er totaal anders door geworden. Het klassieke voorbeeld is de wax met nanodeeltjes, je zet je auto in de was, met toevoeging van die nanodeeltjes, en je wagen blijft heel heel lang proper, je hebt zelfs nog amper ruitenwissers van doen, want water kleeft er ook niet op. Zo kun je ook ramen maken met behulp van die technologie, die nooit meer vuil worden... Maar je kunt ook een revolver of een geweer en kogels maken, waar geen metaal meer in zit... (Dat is een van de redenen dat men nu is overgegaan tot de fullbodyscan op de vlieghavens !)
Beangstigend vind ik het feit dat een libel die je ziet vliegen nu misschien geen libel meer is, maar een spionagevliegtuig. We hebben het hier al gehad over het gebrek aan privacy in onze huidige maatschappij, waar je bijna constant gefilmd wordt, waar iedere keer als je je GSM gebruikt, men ook ziet waar je je bevindt, waar iedere keer als je betaalt met de kaart men dat ook ziet, en ga zo maar nog een tijdje door... Met die minieme nanodingetjes, kan dat nog veel verder gaan!
Men kan niet alleen vliegen of spinnen in je huis laten rondlopen die helemaal geen insekten meer zijn, maar minieme robots die alles vastleggen, maar men kan nu wapens maken die enkel en alleen op jou dna werken... Men kan je vernietigen midden in een massa mensen, zonder een ander te treffen...
Men kan wellicht ook al een of ander zendertje in je lichaam zetten (gewoon via je voedsel of glaasje fris), die voortdurend meld waar je bent en wat je doet... Als vakbondsmens denk ik dan aan de werkgever die noteert hoe dikwijls je opkijkt van je werk...
... en dat is uiteraard nog een van de minst schadelijke toepassingen van die dingen.
Men heeft een test gedaan met tanks, en tanks zijn geen kleine onooglijke dingen... Men wist met nanotechnologie het beeld van de wereld achter de tanks te filmen, en dat beeld te projecteren op de tanks aan de voorzijde. Gevolg was dat de tanks naderden, maar voor wie er voor stond totaal onzichtbaar waren!
(Je kunt je wellicht inbeelden wat er zou gebeuren als de tegenligger in het verkeer zoiets zou gebruiken)
Er zijn ook positieve geluiden te horen... Men zou wellicht met nanotechnologie de medicatie in je lichaam daar kunnen brengen waar het nodig is, zonder de rest aan te tasten... (Denk aan bestralingen en/of chemo bij kanker)
Maar het is dus werkelijk bijna een volledig nieuwe wereld die open gaat!
... en weet je, ik heb er geen idee van, maar ik denk nu aan de bomen... Herinner je nog dat ik je sprak over dat wondere iets van de haarvaten? Hou een klontje suiker in je koffie en je ziet de koffie via de haarvaatjes in de suiker zo omhoog kruipen. In een boom wordt de voeding op die manier tot aan de blaadjes gevoerd...Alleen, er is iets wat niet mogelijk kan zijn: je kunt via dit systeem de vloeistof maar een beperkt aantal meter omhoog krijgen, terwijl in de boom dat veel en veel hoger gaat ! Fantaseer ik dan te fel, als ik denk dat de boom misschien natuurlijke nanotechnologie gebruikt ??? Wellicht wel, maar het zou een antwoord kunnen zijn op dit "onmogelijke en toch waarneembare"...
Och, wellicht heb ik gewoon te veel fantasie...
Ik heb al menig keer naar de sterren liggen kijken, en dit vergeleken met atomen... Een ster als kern en planeten er rond als elektronen en wat zoeft er nog rond een atoom... Fantasie... Stel dat onze atomen dan voor nog véél kleinere wezentjes in een véél kleiner wereldje sterren lijken, en dat zij daar op hun beurt hun atomen ontdekken... die dan in werkelijkheid weer werelden waren voor nog veel miniemere... en ga zo maar door... Het verhaal van de luizen, als de luizen luizen hebben, hebben die luizen dan ook weer luizen?
Stom, maar heerlijk om zo weg te dromen...
Maar beangstigend als de werkelijkheid naar je dromen begint te neigen!
tot de volgende ?

Leonard gaat wat zwijgen...

Image by roel1943 gaat een paar dagen op een lager pitje via FlickrOnze aartsbisschop heeft, na aandringen van zijn woordvoerder (!) besloten tot kerstmis niet meer te praten met de media...
Kan hij niets meer verkeerd zeggen in die tijd. Hopelijk schrijft hij ondertussen geen calamiteiten...
Iedere keer weer kan ik begrijpen wat er gebeurd is, waarom het zo verkeerd overkomt, en waarom hij dan verwonderd staat te kijken dat men het zo interpreteert... Hij lijkt niet te beseffen dat hij zich nogal dubieus, nogal dubbelzinnig, verward uitdrukt. Misschien bedoelt hij het niet zo, maar hij zegt het wel op een manier dat het zo overkomt, of zo kan geïnterpreteerd worden.
En het valt niet te ontkennen dat hij iemand is van de oude stempel, met een visie die in deze wereld niet meer geaccepteerd wordt. Hij loopt achter, 't is een pastoor van honderd jaar terug, van de tijd toen de pastoors in de gemeente heel belangrijke en gezagsvolle personen waren. Uit de tijd toen de kerk nog echt een macht was in de maatschappij... Nu moeten ze schipperen om nog kerk te mogen zijn, en nog aanvaard te worden als "van betekenis" in zaken van het geloof.
Kortom, hij loopt achter, achter bij de werkelijkheid.
... en dan haal ik niet eens aan dat de maatschappij zich nu, wellicht in een reactie tegen misbruiken en tegen het vroegere machtsaureool, heel kritisch opstelt tegen alles wat Kerk is... Ga vijftig jaar achteruit, en dan keek men naar mensen die niet naar de kerk gingen, nu kijkt men naar degenen die wel naar de kerk gaan. Met andere woorden het is een volledige ommekeer op maatschappelijk gebied.
Die reactie is m.i. een beetje normaal... Het is zo dat de mens meer en meer vrijgevochten is, dat hij minder en minder gezag aanvaard, en dus ook niet meer het gezag van de kerk, een gezag dat geen eigenlijke macht heeft, geen politie, geen gevangenissen... alleen moreel wat gezag had, en ook op dat gebied is de mens meer en meer vrijgevochten.
De vrouw is mens geworden, net zo veel als de man, gezinsplanning behoort niet alleen tot de mogelijkheden, maar wordt gezien als een maatschappelijke plicht. Er zijn geen morele taboes meer, alles is bespreekbaar en vooral: alles (of toch bijna alles) is door de persoon zelf te beoordelen en beredeneerd toe te passen. IVF is door de mensen die geen kinderen konden krijgen aangenomen als een geschenk, en de houding van de kerk daar tegenover wordt niet begrepen. Het gebruik van condoom tegen een ziekte als Aids wordt aanzien als een redmiddel, en de houding van de kerk... Het wordt bijna eentonig.
Eigenlijk is het allemaal één begrip: de mens wil zelf zijn eigen geweten raadplegen, en legt zich niet meer neer bij dictaten van wie dan ook !
(Ik vraag me wel af, of de mens in staat is de grens nog te zien, en of we niet het gevaar lopen de grens naar eigen gebruik te zien, en naar eigen willekeur telkens en telkens weer op te schuiven. Om het anders te stellen, of ons geweten niet evolueert tot een eindeloze elastiek...
Want we praten over moraliteit, over zaken die je niet zo handig in wetteksten kunt gieten, maar die behoren bij wat we zouden kunnen noemen het gezonde verstand, of om het anders uit te drukken, het geweten...
Ik geef een voorbeeld: we rijden met de wagen. De wagen is een moordtuig als we ons niet houden aan bepaalde regels die moeten zorgen dat iedereen in de maatschappij nog een eigen plaatsje heeft op de weg. Mensen die een glas te veel hebben gedronken, hebben uit dit gegeven niet alleen een glas te veel gedronken, maar zijn niet meer zo bekwaam om met de wagen te rijden, als zonder dat glas te veel... Moeten we dan dat glas te veel bekijken als een glaasje te veel om gezond te zijn, of als een mogelijke overtreding van de wapenwet? Rondlopen (rijden) met een wapen die je niet beheerst.
Geef toe, je zult dit feit wellicht de ene keer zo en de andere keer anders bekijken! Als je op een feestje zit, is het zo normaal om nog één glaasje te nutten, en je weet echt wel nog wat je doet... Als je neefje wordt overreden door iemand die de alcoholgrens heeft overschreden, dan kijk je plots heel anders tegen de zaak aan!
Met andere woorden, ons geweten is een elastiek!
Misschien is het dan wel "goed" een Leonard te hebben, die wellicht veel en veel te scherp is, maar die ons misschien nog even doet nadenken... Tenminste als we niet gewoon reageren tegen, maar eens kijken naar wat er echt gezegd wordt...
tot de volgende ?

Francisco Domingo Joaquim - World's Widest Mouth

Die man moest in de politiek gaan !!! Hij zou niet eens erg opvallen met zijn grote mond...

Tijdreiziger ???

Image by arnoKath via FlickrOp ons aller internet is een filmpje opgedoken, waarin men een stukje toont van een film van Charlie Chaplin uit 1928... Niet uit de film, maar uit stukjes die niet in de film werden opgenomen, maar die wel op een bonus CD vertoont worden.
Op die CD is er een dame te zien, die (in 1928) druk praat in een GSM, een mobieltje, terwijl ze in beeld voorbij wandelt. Op een gegeven moment draait ze zich om en kijkt in de camera, terwijl ze druk aan het praten is, in wat voor ons duidelijk op een GSM lijkt... Maar in 1928 bestonden die dingen nog niet !
Uiteraard wekken die beelden ophef. Als het geen mobieltje is, wat is het dan wel, en waarom kennen we het dan niet? Volgens de kenners bestond er in 1928 geen draadloos toestelletje om in te praten.
Gek is het niet? Ik heb de beelden bekeken, en ik moet zeggen dat ook ik niets anders zie dan een GSM, waar dat nog niet kan bestaan.
En zo zitten we meteen weer bij de buitenaardsen, de UFO en dergelijke meer.
Ik heb er geen idee van of er in ons grote heelal nog ergens leven is, maar het zou mij heel sterk verwonderen dat er niet nog ergens leven is. Het kan ook heel goed zijn dat er daar wezens zijn die, net als hier de mens, die wonderlijke ontwikkeling hebben gekend, om "verstand" te ontwikkelen. Waar ik het veel moeilijker mee heb, dan zijn de immense afstanden. Vandaag nog las ik een artikeltje dat men wel makkelijk mensen naar Mars kan sturen, maar dat het terugbrengen onbetaalbaar blijft. En dan spreken we over een buur, want dat is Mars toch?
Gaan we echter praten over andere sterrenstelsel, dan spreken we meteen over lichtjaren ver. Een lichtjaar is de afstand die het licht aflegt per jaar. Wij kunnen de snelheid van het licht zelfs niet benaderen, en van ginder ver zouden hier wezens wat komen rondneuzen??? Daar heb ik het echt moeilijk mee, tenzij we echt gaan denken in science fiction beelden, en de wezens via wormgaten dergelijke veel sneller dan het licht laten reizen. (Maar dat kan bijna niet anders dan via een soort ontbinding in atomen en terug samenstelling bij aankomst... nogal onwaarschijnlijk hé????)
Maar goed, in theorie kan het, het zou zelfs kunnen dat die wezens er jaaaaren over gedaan hebben om hier te geraken... Misschien zelfs eeuwen in een selfsupporting system of in een diepgevroren toestand voor mijn part... Maar zouden we dan echt die ruimtetuigen niet hebben gezien?
En nu roepen de ufologen dat ze die dingen heel regelmatig zien!
Ik weet het niet.
Een Ufo dat is in het Vlaams een vliegend object van onbekende oorsprong ... Welnu, dan kan ik mij scharen aan de zijde van de ufologen, want ik heb (en samen met mij een heel groepje vrienden!) een ufo gezien. Ik vertelde het reeds lang geleden in deze blog. Het was in januari van het jaar van de eerste oorlog tegen Irak, tijdens het bewind van Bush Senior... Wij waren op een wandeltocht in Flobecq (Vloesberg) toen we een licht zagen hangen boven de Nato-torens in Flobecq... Bij nader kijken bleek dit licht te zitten in een driehoekig iets. Het hing daar maar te hangen. Plots zagen wij in de verte de lichtjes van een naderend vliegtuig, en meteen daarop hoorden wij het driehoekige ding een zacht snorrend geluid maken, dat ik niet beter kan vergelijken dan met het geluid van een naaimachine, en het ding vloog in een verbluffende snelheid, vanuit stil-hangen, weg...
Waren dat buitenaardsen? Ik voor mij denk veeleer aan ons onbekende vliegtuigen van het Amerikaanse leger. Maar in die tijd waren er in België honderden meldingen van die bizarre driehoeken, en nergens anders hoorden we er van??? Zouden de Amerikanen dan van België een testterrein hebben gemaakt ? Of waren het buitenaardsen die onze taalgrens kwamen bezoeken??? (Vloesberg - Flobecq ligt op de taalgrens en heeft zelfs een tweetalig statuut !!! )
Maar als ik dat filmpje bekijk uit 1928, dan zit ik er toch wat mee in de knoop! Wat is dat mensje (Is het wel een mens?) daar aan het doen?
Gek... dat is wel het minste wat we kunnen zeggen.
We kennen allemaal die "verkeerde" beelden uit de film, waarbij boven Spartacus duidelijk een vliegtuig heel hoog condensstrepen nalaat, of Ben Hur een polshorloge draagt, als anachronismen in de film kunnen die dingen tellen, maar dat zijn allemaal dingen uit onze tijd, die per ongeluk in een film zijn terechtgekomen die over het verleden gaat. Dat GSM-ende madammeke, dat is net het omgekeerde, die loopt rond met iets wat nog niet bestond...
Och, echt druk maak ik mij niet over die dingen...
Alleen... Stel nu eens dat het echt iemand is van een andere planeet, of iemand die uit de toekomst komt... Wat zouden die mensen- wezens dan van ons denken ?
Als wij ergens in de oerwouden van weet-ik-veel terecht komen bij een stam die nog in het steentijdperk lijkt te leven, dan kijken we onze ogen uit. Dan filmen we zoveel we kunnen en gaan hele studies wijzen aan die "cultuur"...
Zouden er nu, op een andere planeet, of in een verre toekomst, mensen of wezens zitten te lachen met onze stommiteiten? Zouden ze beseffen dat ze midden een filmset zaten, of denken ze daar nu dat wij zo leefden?
Héhé...
Leuk om te denken hé ? Zitten ze nu een studie te maken van onze cultuur, gebaseerd op de filmset van een Charlie Chaplinfilm...
Maar is dat niet wat wij hele dagen doen?
Wij zien iemand bezig, op een gegeven moment, bezig aan een iets, en baseren heel onze kijk op die persoon op die momentopname. Zien wij hem toevallig rusten, dan is ons beeld niet het beeld van een noeste werker, en toch hadden wij hem geobserveerd tien minuten te voren, dan dachten wij net het omgekeerde...
Of, zoals het spreekwoord zegt: "Het helpt niet vroeg op te staan, als je de naam hebt slaper te zijn..."
Moeten we niet wat voorzichtiger zijn in het "beeld-maken" van de anderen?
tot de volgende ?

Het crematorium...

Image by OliBac via FlickrKom het maar eens tegen... Je zit daar triest afscheid te nemen van je teerbeminde, als ze doodleuk komen zeggen dat je ze nog wat moogt houden, dood en koud, want mevrouw is te dik, de kist dus te groot, en de deur van het crematorium te klein...
Het gebeurde niet eens ver van hier, weliswaar over de frontière linguistique, maar toch maar op een boogscheut van hier, in Doornik (Tournai!!!)...
Ik weet wel, straks is dat het buitenland, maar voor mij blijft het een stukje van mijn land, met een prachtige oude kerk die je MOET gezien hebben ! (Werelderfgoed !)
Ik denk dat ik, mocht ik iets dergelijks meemaken, wellicht in eerste instantie de neiging zou hebben gehad om te lachen. Een beetje zoals wanneer je iemand zie vallen, dan lach je ook eerst, en pas daarna wordt je bezorgd. Dat lachen is geen leedvermaak, het is een oncontroleerbaar iets, het zit in de mens ingebakken. Een wat absurd iets, een wat onverwacht iets, en voor alle andere reacties heb je een lachreactie, soms voel je jezelf daar naderhand heel belabberd over, want er is niets om te lachen, het is zelfs heel erg, waarom heb ik toch gelachen, ik wou helemaal niet... Dat hebben we allemaal al wel eens meegemaakt. Ik weet niet of het zo sterk is ingebakken als het feit dat je niet kunt niezen met je ogen open, maar toch, het is iets oncontroleerbaars.
Ik ken het crematorium van Doornik niet... Ik weet dus ook niet hoe men daar te werk gaat, maar ik heb (jammer genoeg) al enkele crematoriums gezien... En in enkele er van, neem je afscheid van de afgestorvene, en dan gaat de kist traagjes vooruit, en schuift tussen de gordijntjes door, het crematorium in. Dan kun je koffie gaan drinken, en wachten tot je de as van de overledene terug krijgt in een mooie urn. Als het ook zo is te Doornik, dan moet dat wel extra pijnlijk zijn geweest. Je neemt sereen afscheid, de afscheidswoorden, het gebed zijn gedaan, heel zachtjes speelt nog een muziekje, en de kist schuift zachtjes weg...boem! staat weer stil. Kist te groot...
Daar zit je dan, je hebt net ergens de geestelijke stap van het afscheid gezet, en joep, daar is ze terug. Je kunt nadien het afscheid nog een dunnetjes over doen, in een ander crematorium met een wijdere poort, of misschien dan toch maar op het kerkhof.
Weet je wat ? Ik ga verder afslanken... Ik wil niet dat mijn dik lijf de oorzaak is van bijkomend leed.
djudedju
Afscheid nemen is sowieso al pijnlijk, en je probeert dat zo sereen mogelijk te laten verlopen... Niet dat het verdriet mee schuift met de serene plechtigheid, maar toch is dit een stap in de verwerking. Mag ik dan veronderstellen dat een doorbreken van die sereniteit ook een breuk is in de verwerking? Ik vrees van wel...
Al ware het alleen maar omdat je ergens bij dat gebeuren die kriebel voelde tot lachen... iets wat helemaal niet past in dit kader.
Och, het zal de tijd van het jaar zijn, het vallen van de bladeren, de donkere ochtenden en avonden, die mij weer doen stilstaan bij de dood... Volgend jaar 1 maart is onze Koen al 10 jaar dood, en soms heb ik het gevoel dat het verdriet nog niets is afgenomen... Iedere morgen sta ik in wat zijn kamer was, te turnen, en iedere morgen kijk ik naar zijn foto, en iedere morgen vertoef ik weer bij hem. Niet altijd met dat enorme gevoel van leed, soms ook denkend aan de tijd waarop die foto werd gemaakt... soms denkend aan kleine dingen van toen hij er nog bij was.
En dan denk je aan al die anderen die je reeds verloren hebt op je levensweg, broer, ma,pa, schoonpa en schoonma, nonkels en tantes...neven en nichten... vrienden en goede kennissen... en je hoopt... hoopt... hoopt...
tot de volgende ?

Gnome

Image by Yunher via FlickrIk vraag me af of dit geen blog-titel is voor een "select" publiek... Niet dat ik u niet select genoeg vind, maar het gaat weer eens over Linux en meer bepaald over Ubuntu... en we zijn nog steeds maar met een klein bendeke ten opzichte van de Windows-gebruikers en de Mac-fanaten...
Maar och, ook kleine groepjes hebben hun rechten, en dus vertellen we weer een nieuwtje over Ubuntu. Vrees niet, niet gans mijn blog gaat hier over, ook de anderen zullen nog wel een en ander vinden die hun misschien wel interesseert...
Het gaat dus over Gnome. En Gnome, dat is het stukje in Ubuntu dat zorgt voor het uiterlijk. Dus als je Ubuntu opstart dan krijg je een gans ander beeld dan Windows, en het is Gnome die dat doet. Ook het uitzicht van de "werk"-schermen, is te danken aan die basis Gnome.
Nu is Ubuntu wat in onmin geraakt met de makers van Gnome, en wel omdat ze een andere mening hebben over het uitzicht en de werkwijze van je vertrouwde peeceetje... Daarom zal de volgende versie van Ubuntu ( in april volgend jaar) niet meer werken met Gnome, maar met Unity.
Unity is niet nieuw in Ubuntu, bij de draagbare kwampjoeters kon je Unity al gebruiken in de speciale versie van Ubuntu.
Maar wat we nu al kunnen zien van Unity, zal met zich brengen dat Ubuntu revolutionair zal wijzigen! Volgend de ontwerpers zal Ubuntu zelfs de Mac achter zich laten !
Dus, mocht je twijfelen, misschien is het nu "de" moment om Ubuntu te installeren (doe het naast je Windows, met gebruik van het speciale installatieprogramma Wubi.org )...
Deze namiddag gaan we op bezoek bij Lea... Altijd plezant om bij die twee te zijn, dat zijn twee verstandige mensen, die ook al heel wat hebben meegemaakt, en die begrip hebben voor andere mensen. Heb je al eens stilgestaan bij de vraag waarom je bepaalde mensen verstandig en aangenaam vindt, en andere niet? Moet je echt eens doen! Want, in aansluiting met mijn artikel van gisteren, zul je vaststellen dat ook vriendschap een win-win situatie vormt ! Je hebt vertrouwen in die mensen, omdat ze je vertrouwen schenken, je hebt gevoelens van vriendschap omdat zij je vriendschap beantwoorden, en ga zo maar door.
We zouden dit principe veel meer voor ogen moeten houden! Het is immers veel aangenamer leven in een win-win situatie, dan in om het even welke andere omstandigheid.
Maar dat wil dus ook zeggen, dat je er steeds moet op denken dat de winst naar beide kanten moet gaan, dat jij dus ook zelf vertrouwen moet aanbieden en vertrouwen waard zijn, dat jij ook vriendschap, hulp, bijstand moet geven, want anders klopt het plaatje niet, en hebben we geen vriendschap in de echte zin van het woord. Je kunt niet werken in één richting! de werking moet wederzijds zijn, en het moeilijkste is steeds het stuk dat zelf moet "geven". Daarom ook is intermenselijk verkeer steeds een inspanning! Zonder die inspanning kun je nooit een band creëren.
Maar geef toe, mocht vriendschap iets zijn dat je zo maar kunt van de bomen plukken, zonder enige inspanning, dan zou het wellicht ook niet zo waardevol zijn! Maar er is niet alleen de Vriendschap met hoofdletter, intermenselijk verkeer gaat niet zo diep als Vriendschap, maar toch, ook daar kun je veel meer bekomen met aan te bieden dan wel met nemen.
Ik heb een vriend die heel, heel erg ziek is, en die nu, veel meer dan vroeger, zijn troost, zijn houvast zoekt in het Geloof. Ik vind dit een bijna logische reactie, want als je een ziekte hebt die je niet kunt overwinnen, dan zoek je bovenmenselijke hulp, dat lijkt je dan de enige redplank. En eigenlijk is dat ook zo!
Dank zij dat geloof vind je weer krachten, die je eerder niet leek te hebben, je bouwt een vertrouwen op en van daaruit een kracht. Bovendien biedt het Geloof nog een tweede houvast, het biedt, ook als lichamelijk soelaas niet komt, een belofte van een beter leven na dit vol pijn en ziekte.
Wie die "redplank" niet kan aannemen, omdat hij niet gelooft in een opperwezen, een schepper, die mist op dergelijke momenten heel wat. Hij of zij mag dit van mij gerust een absurde manier van denken vinden, voor mij is Geloof niet absurd! Want zelfs al zou er geen God blijken te zijn, dan nog heeft het Geloof mij steun en vertrouwen gegeven, die je als mens niet zo handig in jezelf vindt!
Dat alleen al geeft Geloof een meerwaarde!
En mocht er ooit een echt Godsbewijs gevonden worden, dan zou dat voor mij ergens iets afnemen van het idee Godsdienst, van het idee Geloof, want als je het weet, dan heb je immers geen Geloof van doen! Het is net het niet-zeker-weten die vergt dat je die moeizame stap moet zetten naar een vaag iets, iets onvatbaars, onwezenlijks... iets boven ons denkvermogen.
Ik heb al eerder geschreven dat ik het van de mens heel ikzuchtig vind, het idee God uit te beelden in een menselijke gestalte, of in een gestalte van iets wat we kennen (zon, maan, gouden kalf.. of wat dan ook). Voor mij is het idee God zo groot en zo ongrijpbaar, dat ik er geen voorstelling kan van maken, en ik ben zeker niet zo overmoedig te denken dat ik er op lijk...
Ook al heb ik op een of andere manier een stukje van dat scheppend vermogen gekregen.
Ook al kan ik via woord of tekening, beeld of muziek uitdrukking geven aan mooie ideeën... (Jammer genoeg ook aan lelijke, slechte...)
Dat is dan misschien een beetje een aanwijzing van een inbreng van iets wat we niet kunnen bevatten...
Maar hoe dan ook, ik ben blij dat mijn vriend daar ergens, in dat wazige idee, troost en steun vindt in een periode waar wij als mens machteloos staan. Al wat wij kunnen bieden is wat troost (hoe?) en wat ontspanning via een bezoekje, via wat ceedeetjes die ik hem in bruikleen geef, zodat hij op de tonen van zijn geliefde muziek zijn gedachten wat kan laten wegzwerven van de pijn en het leed...
En ik voel me zo klein, zo machteloos tegenover al die pijn.
Ik weet wat pijn is, zowel lichamelijk als geestelijk, en dat maakt me, veel meer dan vóór mijn eigen pijnen, ontvankelijk voor zijn leed.
En dat doet me beseffen hoe weinig wij mensjes kunnen bieden...
Want ons begrip is in eerste instantie uit eigen ervaring of uit het zich in-leven in... en dus steeds tweedehands...
tot de volgende ?

facebook ???

Image by Alitsche via FlickrIk ben ook "lid" bij facebook, maar eigenlijk doe ik er maar heel zelden iets mee. Wat ik wel doe is het dagelijks lezen.
Een gek iets vind ik dat je, van al je "vrienden" kunt lezen wat ze vertellen, ook tegen anderen. (Tenzij ze het bewust afsluiten voor derden)
Maar ik heb telkens en telkens weer een beetje het gevoel dat ik bij al dat getwitter en ge-facebook een beetje een voyeur ben... ik kijk ongevraagd binnen bij anderen. Wellicht is dat ook de reden dat ik er slechts héél zelden zelf iets op zet, en dan heel zorgvuldig aan zelfcensuur doe.
Want de verhalen zijn legio, dat werkgevers die dingen afstruinen om een zicht te hebben op hun eventueel toekomstige werknemer...
Wat ik echter het ergste vind is dat men facebook ook gebruikt om een haat-campagne op poten te zetten, en iemand met zijn allen door de modder te slepen.
Waar zijn we mee bezig ?
Ikke, heerlijk quasi anoniem, kan nu eens zeggen wat ik van die of die vind, en hem de kop vol schelden van uit een onaantastbaar plaatsje, buiten zijn of haar bereik.
Ik weet niet wat ze daar aan vinden. In ieder geval, het getuigt niet van veel moed, dat optreden in de anonieme massa. (Alhoewel, zo heel anoniem zijn ze niet, ze zijn, voor wie het kent, op te sporen!)
Maar toch ze doen het van in het veilige gevoel dat ze met velen zijn.
Ik heb, als man van de vakbond, wel enkele betogingen meegemaakt, en daar was ook steeds dat gevaar aanwezig, dat de massa zou in beroering gebracht worden door enkele agitatoren, die, nadat zij de boel op gang hadden gebracht, spoorloos verdwenen. Ik verwittigde de mensen van onze groep dat zij zich zeker niet mochten laten verleiden tot dergelijke dingen... Want een massa, die doet heel andere dingen dan ieder individu uit die massa.
Met facebook is dat ook een beetje zo, men zegt er veel meer dan men zou zeggen van man tot man, vanuit de wetenschap dat men in een groep zit... en dan heb ik weer lust om ze te verwittigen: "Laat je niet meeslepen door de agitatoren!"... maar hier zitten ze niet bij me, maar ergens in hun eigen coconnetje ver weg, onbereikbaar voor mijn smeekbede.
Er is nu ook zo'n haat-facebook tegen Vermassen, omwille van zijn gedrag bij het pleidooi van de parachutemoord. Blijkbaar zijn er veel mensen, net als ik, die zich niet echt happy voelen dat men iemand kan veroordelen zonder klinkklaar bewijs... Maar ik heb helemaal geen behoefte aan het veroordelen van een Vermassen! Ik ben het niet eens met zijn kijk op die zaak, ik maak de bedenking dat ik zelfs niet zou durven pleiten als er geen nagelvaste bewijzen zijn, maar ik heb nog grotere bedenkingen bij de veroordeling, en dat is uiteindelijk het werk van de jury. Maar ook ook die mensen ga ik niet staan uitjouwen of haten, ik heb alleen wat huiver, en zou het niet aandurven iemand te veroordelen in deze omstandigheden. En mocht ik ooit een, of enkele, van die juryleden ontmoeten, dan zou ik wellicht eens met hen een gesprek aangaan, maar dan nog steeds van uit de wetenschap dat ik slechts weet en ondervonden heb wat ik las of hoorde op TV... en rekening houdende met het feit dat hun ervaring wellicht heel anders is, wellicht veel dieper gaat... Dus niet een veroordeling van de jury ! Want, mocht ik dat doen, dan maak ik in feite dezelfde fout, die ik hen verwijt.
Ik geloof niet dat wij, van uit ons gevoel - verstand eigenlijk iemand kunnen veroordelen, tenzij het over zulke duidelijke en klare misdaden zijn, dat iedereen er van huivert. Maar dan nog zou ik wellicht het heel moeilijk hebben om werkelijk een straf uit te spreken. Om twee redenen, ik geloof niet in het systeem van straffen zoals wij dat kennen in onze rechtspraak, en ten tweede, hoe kan ik oordelen over een "rechtvaardige" strafmaat?
Misschien noem je mij nu een softie, maar weet je, eigenlijk ben ik dat veel liever dan dat je mij een bikkelharde kerel zoudt noemen. Ik ben een telg van uit de tijd van de Flowerpower, en wellicht is daar iets van blijven hangen. Zelf probeer ik gewoon maar mens te zijn met de mensen, zoals ik hoop dat zij met mij zijn. Het is dus echt niet zo idealistisch, het is gewoon een win-win systeem.
Alleen, er zijn er velen die niet alleen willen winnen, ze willen meteen alles hebben, ook het deel van de ander. Eigenlijk is dat gek, absurd... We kennen allemaal het verschijnsel, maar wat heb je nu aan zo'n systeem? Als ik alles zou hebben, dan heb ik daar verdomd weinig plezier aan op mijn eentje, want dat wordt de werkelijkheid, je denkt toch niet dat diegenen van wie ik het afpakte met mij mee gaan genieten om mij te plezieren????
Nee, mens met de mensen, daar is pas winst uit te halen!
tot de volgende ?

Weven zonder (De) Wever...

Image by Thomas Willemsen via FlickrGisteren geluisterd naar de TV... de politiekers toonden weer hun beste kant, en hoezeer ze begaan zijn met het plebs, het schorem... Ieder zijn gelijk, en de ander kent er niets van. Samenzweren tegen het gezonde verstand.
Er was ook een beurs voor het paranormale, en een of ander journalist heeft bij gebrek aan zinnige kopij een bezoek gebracht aan de voorspellers... Volgens de ene komt er weldra een oplossing en gaat Bart De Wever een bocht van 180 ° maken, volgens een ander komen er herverkiezingen en met dezelfde uitslag, maar er komt dan een oplossing, en volgens de derde geeft Bart het op, en stapt uit het front. Hij blijft , maar op een lager niveau (Nog lager dan politiek??? Wat is dat ?)
Met andere woorden er is ook weer gebleken dat voorspellingen bullshit zijn. Wellicht daarom dat vele politici beroep doen op waarzeggers om hun beleid te bepalen (Reagan was een primus daar in).
Politiek en paranormaal zijn immers familie van elkaar: beiden hebben een gering waarheidsgehalte.
Maar laat ons zwijgen over die onbenullen... ze zijn de inkt van dit artikel niet eens waard. Kijken wij liever naar de gewone mens, die iedere dag 's morgens uit zijn warme bed stapt, zich huiverend staat te wassen met koud water om goed wakker te worden, zijn kleren aantrekt, een vlug ontbijt tot zich neemt en zich dan naar zijn dagtaak begeeft.
Naar zijn leven van werken en gecommandeerd worden door een chef, die het ook niet plezant vindt, en zijn wrevel uitwerkt op de werkman.
Naar zijn haastige hap om 9.30 uur met een slok halfwarme koffie, en dan vlugvlug weer aan het travakken... tot 's noens waar ze op een cementzak gezeten de rest van hun boterhammekes op eten met koude koffie en wat over de voetbal klappen, en dan terug de stelling op...werken...
's Avonds terug naar huis, moe en afgepeigerd je vuile kleren afdoen en jezelf in de zetel laten vallen, tot moeder vraagt of je niet eens wat zoudt gaan beginnen helpen, want zij heeft ook heel de dag gewerkt. Ondertussen zeuren de kinderen over hun huiswerk en hun lessen en of je niet eens kunt kijken en hen uitleg geven... Maar zij zitten al veel verder dan jij ooit gekomen bent, en van die algebra heb je nooit veel begrepen...
Avondmaal met een tafel vol bitsige mensen, die nadien neerzakken voor de TV, en tegen elkaar zitten te zagen over de programma's... en dan naar bed, de wekker zetten!!! Want morgen is het weer travakken geblazen...
Die mannen verdienen veel meer onze eerbied.
(De vrouwen ook !)
Kijk zie je de vuilniswagen komen? Ze hebben weer vertraging... Je kijkt, en ziet dat die grote vrachtwagen gereden wordt door een freel juffertje... Ze stopt, springt uit de cabine, rent naar de vuilnisbakken, rent met die vuilnisbak naar de achterkant van haar vrachtwagen en zet het mechaniek in gang om de vuilnisbak leeg te kieperen, vuilnisbak terug de oprit opgezwierd, rennen naar de voorkant van de vrachtwagen, er in springen, en hup, tot aan het volgende huis... Uit de wagen...
Tof werk als je dat helemaal alleen moet doen !
En dan zijn ze verwonderd dat er eens een staking uitbreekt.
Die mensen verdien veel meer onze bewondering en dankbaarheid !
En het is met het zweet en het inkomen van die "slaven" dat ze daar in Brussel zitten onnozel te doen...
En ze lukken er maar niet in om overeen te komen... Moeilijk dat dat is ! Moeilijk ! De werkmensen hebben er geen gedacht van hoezeer ze afzien en gebogen lopen onder de druk van hun verantwoordelijkheden...
djudedju
In de jaren 800 na Christus baden de mensen in iedere misviering: "Van de Noormannen, verlos ons Heer ! " En ja hoor, na enkele eeuwen bidden waren ze weg, opgegaan in de beschaving... Laat ons dus nu maar vlug beginnen om in het vervolg te bidden: "Van de politici, verlos ons Heer!", wie weet zijn we er na een paar eeuwen ook van af, en raken ze ook vermenselijkt... Ik weet wel, 't lijkt verschrikkelijk moeilijk, maar dat van die Noormannen was ook niet makkelijk !
Weet je, ze moesten die politici eens allemaal een bezotse geven, en ze een paar jaar laten sjouwen op de chantier, labeuren in het zweet hun aanschijns... Wedden dat ze wat rapper overeen zouden komen? Maar zelfs in de partij van de arbeid zitten er gene meer die ooit gearbeid hebben... laat staan bij de andere partijen.
Het is dan ook hopeloos.
Misschien moeten we bidden tot de H. Rita, dat is de patrones van de hopeloze zaken. Zeker niet tot Sinte Amelberga, die draagt water in een stramijn, en dat truukje kennen de politici al veel te lang, zij dragen onze centen in een schatkist zonder bodem....
djudedju
tot de volgende... laat ons bidden...

Pater Damiaan

Image by just.Luc via FlickrGisteren zijn we dus naar de bijeenkomst geweest van Ziekenzorg, met als gastspreker Jef Vermassen...over Pater Damiaan.
Indertijd was hij bij de uitzending over de Grootste Belg de "peter" van Damiaan.
Hij heeft een dik anderhalf uur verteld over Damiaan, op een boeiende en menselijke manier. Het is geen wonder dat dit een goed advocaat is, die man kan vertellen, kan zijn stof verkopen, zonder foefjes inzake retoriek, gewoon vertellen, op een gewone verteltoon. Het is heerlijk om die man bezig te horen.
Dit was niet alleen mijn idee, na zijn vertelling was het applaus zo hevig en zo lang, dat ik dacht: "Seffens komt hij weer op, en begint de vertelling opnieuw!"
Hij vertelde ons onder meer dat in Amerika, in de galerij waar de beeltenissen staan van alle Amerikaanse presidenten, er ook twee beelden staan van Belgen, twee Vlaamse paters: Damiaan en De Smet (pater bij de Indianen)...
Ergens ben je dan ook als Vlaming wel een beetje fier.
Oh ja, de vergadering was in Gijsegem, en dat ligt vlak bij Lede, vanwaar Vermassen afkomstig is.
Mocht die man geen advocaat geworden zijn, dan was hij op zijn minst een groot verteller en wellicht schrijver geworden. Chapeau!
Ik ben niet veranderd van mening wat de parachutemoord betreft, maar het verwonderd me geen zier meer dat die man, als hij zelf overtuigd is, hij die overtuiging ook kan overplanten in de toehorende jury... Hij weet zijn stof en zijn mening aan te praten! (Het zou wellicht ook een schitterende verkoper kunnen zijn !)
Ik ben ieder geval blij dat we geweest zijn, het was echt de moeite om mee te maken!
ondanks...
We moesten om kwart voor twaalf de bus nemen op het St Jozefsplein te Oudenaarde... Nadien reed de bus naar Ronse om nog enkele mensen op te pikken, dan naar Brakel om nog enkele mensen, dan naar Zottegem om nog... enfin we zijn meer dan anderhalf uur op baan geweest met de bus om hoop en al nog niet eens zo ver als Aalst te komen... En dan de zaal binnen, voor de vergadering en de vertelling, meer dan 3 uur op van die harde houten stoelen, van een type waarvan ik dacht dat ze al enkele eeuwen uitgestorven waren... Toen ik vanmorgen wakker werd en ging turnen, merkte ik dat mijn staartbeentje verrekt pijn deed ("de stoelen!" dacht ik!)... Toen we 's avonds weer in Oudenaarde toekwamen, na een lange, lange busreis, zijn we met de vrienden van Mater (de meeste toch) nog even gestopt bij "Leentje" (Want Leentje koopt ook altijd van onze koeken zei Monique, dus moeten we haar ook eens onze klandizie aandoen) en pas na 10 uur zijn we thuis gekomen... Moe maar intens tevreden over de mooie dag.
Wij, Anny en ik, gaan zelden weg, dus is wellicht voor ons een dergelijk uitstapje nog van veel groter "belang" dan voor vele anderen. Als het dan ook nog werkelijk interessant is, dan kan het voor ons niet meer stuk.
En oh ja... ik heb er het boek gekocht van Jef Vermassen, met zijn handtekening en opdracht er in. De winst van die boeken gaat naar een goed werk (Bolé-Bolé)... Maar zelfs zonder dat goede werk zou ik het wellicht gekocht hebben, want ik wil die grote verteller ook wel eens lezen!
En zo is het weer zondag... volgende week verandert het uur weer, en gaan we weer over op winteruur... Het is nog niet donker genoeg 's morgens, dus gaan we met zijn allen een uurtje vroeger opstaan, om wat meer plezier te hebben van de duisternis. djudedju.
't Wordt dus echt winter... Ik ga me weer maanden ergeren en zitten hopen op de terugkeer van het Licht...
Op meer dan één manier te interpreteren.
tot de volgende ?

Zie ze vallen de zieke zomerblaren...

Image by Dykes And The City via FlickrHeel mijn oprit ligt weer vol blaren, een heel klein beetje van mijn linde, en de rest van her en der. De hoek van mijn huis met mijn garage is blijkbaar een soort draaikolk waar de blaren in gezogen worden en dan dood neervallen. Alhoewel, dood ? Van zodra ik mijn voordeur opentrek komen ze tot leven en en dwarrelen in een wilde flamenco mijn hall binnen, en gaan dan kleurig gaan liggen op de witte vloer.
Anny lijkt in deze tijd van het jaar vergroeid met borstel en blik.
Vandaag gaan we naar een bijeenkomst van Ziekenzorg Midden Vlaanderen, met als gastspreker meester Vermassen de advocaat in de zaak van de parachutemoord...
Ik zal me moeten inhouden om niet te vragen of hij nog kan slapen... Ik heb bewondering voor zijn vakmanschap, maar ik denk dat ik het niet zou kunnen... Pleiten voor de veroordeling van een mens, waar er geen enkel materieel bewijs tegen is, of om het eens anders te zeggen, waar er geen wiskundige zekerheid is van de schuld. Nog veel minder zou ik bij de jury willen horen, zelfs in een duidelijk geval, waar je een gevangenisstraf moet uitspreken...
Want zelfs een gevangenisstraf van , neem 6 maanden, weegt heel het leven lang op de veroordeelde. Hoe je het ook draait of keert, je sleept je verleden met je mee.
Mocht men nu, in plaats van een gevangenis een soort heropvoeding geven, dan zou dit idee voor mij aannemelijker zijn en zou ik er wel kunnen in meegaan. Maar helaas, dat is het niet, ik zou bijna zeggen: in tegendeel! Men zet misdadigers bij elkaar, zodat ze technieken en ervaringen kunnen uitwisselen. Voor de volgende keer...
Bovendien twijfel ik wat aan de kennis die we hebben over de psyche, laat staan dat ik geloof in de mogelijkheden tot behandeling van zielsziekten, om maar eens een oud woord te gebruiken... Bij ieder proces, waar psychologen en/of psychiaters bij geroepen worden, zie ik dat de twee partijen heel duidelijk en goed omschreven en "wetenschappelijk" gefundeerd een totaal andere analyse maken van de dader... Dit ziende kan ik moeilijk veel vertrouwen hebben in die "wetenschap"...
Maar toch, toch zou ik veel meer op prijs stellen dat de gevangenen, niet zo maar gevangenen zijn, maar dat ze ook behandeld worden. Weet je, ik denk dat de huidige formule veeleer leidt tot verbittering en verharding, dan wel tot een maatschappelijk aangepaster persoon.
Ik denk dan aan mensen die na de straf de gevangenis verlaten... Outcasts, verschoppelingen, kansarmen in de letterlijke zin van het woord. Ga maar eens werk zoeken, zoek maar eens een huis om in te wonen, of, als je kunt terugvallen in je eigen gezin, trotseer dan maar eens de blikken van de buren... En tegenwoordig zijn er leukerds die bepaalde misdadigers met foto en al op internet zetten... In Engeland werd zo een pedofiel door zijn buren herkend, overvallen, afgeklopt en bedreigd, en toen bleek dat hij die persoon niet eens was, maar er alleen sterk op geleek...
(Soms kan ik mij verzoenen met de bijna absurde wet op de privacy !)
Iemand die uit het gevang komt, lijkt wat op de zieke zomerblaren, afgevallen, liggend in de modder, vertrapt. Maar waar de echte zomerblaren nog vergaan tot humus en bron van het volgende nieuwe leven, lijkt het wel of de gevangene geen kans krijgt weer te passen in de maatschappij.
Nee, ik zou echt niet graag jurylid zijn...
Heb je al eens geluisterd naar de mensen die je leren hoe je je hond moet opvoeden?
Een van de eerste dingen die ze je leren is dat je een hond niet moet straffen voor een feit die al verleden is, want een hond legt dan niet meer het verband tussen zijn "misdaad" en de straf. Dus kom je thuis en je hond beet je pantoffel stuk, dan ben je eigenlijk te laat om nog op te treden.
Opvoedend kun je alleen werken, als je op de daad zelf kunt reageren, als het ware in één aktie. Stukbijten = straf.
Bij kinderen is dit min of meer ook zo, je moet kinderen corrigeren op het moment dat ze verkeerd doen.
Slechte punten op de kaart, op het einde van de week, betekent dat het kind nog eens gestraft wordt voor een daad die hij reeds enkele dagen geleden heeft gedaan. Ieder kind vindt die tweede straf, die straf achteraf ergens onrechtvaardig.
Toch is dat net de manier waarop we werken in de rechtspraak.
Er is dus zelfs geen zweem van opvoeding of heropvoeding... er is alleen straf, veel te laat na de feiten om nog opvoedende, lees herstellende, waarde te hebben.
Maar wie ben ik?
De slechte vader, die op basis van die punten ook strafte, die op basis van voorbije daden ook strafte.
We zijn nog héééééél ver van goede opvoeders.
Maar we zijn volmaakt in de kunst van het straffen!
op het verkeerde moment...
tot de volgende ?

Albert toch !!!

Image via WikipediaOns aller Konijn der Belgen heeft het bestaan de partij die in Vlaanderen met de meeste stemmen is gaan lopen, volledig links te laten liggen (Wat voor een rechtse partij uiteraard nog pijnlijker is).
Bovendien duidt hij dan nog wel een Vlaming aan als bemiddelaar (ik ben de huidige functienaam alweer vergeten, het regent tegenwoordig titels voor die oelewappers), maar dan uit de zusterpartij van de Waalse winnaar der verkiezingen, waarbij een kind ziet dat op die manier het evenwicht drastisch omslaat ten voordele van de Waalse broeders.
Fout ! Duidelijk fout!
Je weet dat ik geen voorstander ben van splitsing van ons al zo kleine landje... Maar dat wil niet zeggen dat we de misstanden die er bestaan moet verstevigen. Er is een onlogische en onrechtvaardige geldstroom naar Wallonië, iets waar ik nog zou kunnen mee leven als het over een tijdelijke, duidelijk afgebakende steun was om dat landsgedeelte er boven op te helpen. Maar trop is teveel, en je kunt uiteindelijk geen onrechtvaardige zaken blijven verdedigen.
Je krijgt sterk de indruk dat ons aller (?) Albert nu duidelijk heeft gekozen...
Als er überhaupt nog een koning is in ons landje, dan is dat dank zij de Vlamingen, maar dat zijn de Von Sachsen-Coburg-Gotha's al weer lang vergeten. (Weet je nog dat het Engelse vorstenhuis dezelfde naam droeg, maar dat tijdens de oorlog tegen Duitsland heeft veranderd in Windsor, om minder Duits te klinken?)
Ik zou kunnen stellen dat we er op deze manier zeker niet (op de goede manier) uitkomen, maar het is duidelijk gebleken dat we er op de andere manier ook niet uitraken... Ik heb er alle begrip voor dat het voor de Waalse politici verdomd moeilijk moet zijn te beslissen dat ze akkoord gaan met de afbouw van die geldstroom, maar ik vrees dat de keerzijde wel eens de definitieve splitsing zou kunnen veroorzaken.
Wellicht is het net dat verfomfaaide Brussel, met zijn tweetaligheid, zijn Europees statuut, zijn overmaat aan allochtonen die deze oplossing in de weg staat... Ik heb de indruk dat eigenlijk geen van beide partijen happig is Brussel in te lijven, maar evenmin happig is het los te laten.
Ik heb al eens gesuggereerd dat wij Brussel een beetje een apart statuut zouden kunnen geven, net zoals Washington in Amerika... Maak van Brussel een soort Europese hoofdstad met een apart statuut, en laat het dan maar zichzelf bedruipen vanuit Europa. Zowel Vlaanderen als Wallonië zouden een goede zaak doen, en wellicht zou een oplossing dan iets makkelijker worden. Het probleem is: hoe kunnen we Europa er van overtuigen die stap te zetten? Want het deficitaire Brussel is echt geen sinecure om te besturen.
Bovendien zou men vaststellen dat het Brussel dat nu grotendeels bestaat uit hoofde van "Hoofdstad, Centrum" van het land, die functie verliezen, en zouden heel wat bedrijven die nu hun hoofdplaats hebben in wat men de kern van het land kan noemen, helemaal geen zin meer hebben daar te blijven, vermits het kern van het land meer zou zijn, en de kostprijs van Brussel zou daardoor nog toenemen.
Nee, de oplossing zal wellicht daar niet liggen, want niemand zal Brussel willen, ook Europa niet.
Ik zie dan ook steeds minder licht in de duisternis... Hoe verder men de zaken ten top drijft, hoe moeilijker de oplossing, de verzoening zal zijn.
Ik denk dat we nooit meer Koning Flupke zullen hebben, het land zal tegen dan niet meer bestaan.
Straks moet ik, om mijn Waalse vrienden te bezoeken, een landgrens overschrijden...
Straks zal Wallonië niet in een stappenplan, maar in één klap een serieus deel van zijn inkomsten verliezen. Met alle gevolgen van dien.
En het ergst van al... de sociale zekerheid, ons zo moeizaam veroverde stukje zekerheid zal wankelen onder de druk van de splitsing... Hebt u gewerkt in een bedrijf met een Brusselse hoofdzetel, die beslist heeft dat zij Waals is? Dan krijgt u later een Waals pensioentje.. Of koos hij voor Vlaanderen, dan wordt het een Vlaams pensioentje... Beide wellicht kleiner dan het huidige, want aan de splitsing hangen kosten vast, en ik weet al wie die kosten moet betalen: de kleine man, u en ikke...
Ik had van Albert wat Belgicisme verwacht, maar ja, hij kiest (weer) duidelijk Francofoon....
tot de volgende ?

Morgenstond

Image by FaceMePLS via FlickrVandaag ben ik een stuk vroeger opgestaan dan anders, en als ik nu buiten kijk, zie ik de zon nog niet boven de einder uit komen... Maar de einder is al wel goudkleurig lichtend, en er boven zie je dan het blauw, die aan de andere kant van het uitspansel nog iets van zijn nachtkleur heeft behouden, een blauw dat wat paarsig naar zwart zweemt. Mooie kleuren om de dag mee te beginnen... Morgenstond geeft misschien geen goud in de mond, maar toch voor je ogen!
Heb jij ook die obsessie voor kleur?
Ik kan daar echt van genieten, en betreuren dat ik dat niet echt kan vastleggen, want de mooiste foto, het mooiste schilderij, zijn maar een schijntje van de werkelijkheid, net omdat we dat licht niet kunnen er bij geven. We kunnen de kleuren wel nabootsen, maar het "licht" niet, het "leeft" niet...
En dan heb ik het heus niet alleen over een lucht zoals dit van deze morgen, nee, ik kan vol verwondering en verbazing genieten van het spel van het licht door de blaadjes van het wuivende riet, en vergeet soms naar mijn dobber te kijken, zo geboeid als ik ben door het samenspel van licht en kleur en materie.
Kijk eens naar één boom in een zonnige wereld, en probeer maar eens de soorten groen te tellen die je daar in ziet! Het lukt je niet, omdat het er ontelbare zijn, en ook omdat ze bij ieder zweempje wind telkens en telkens weer veranderen. Bekijk een bos en dan doe je nog de vaststelling dat iedere boomsoort een eigen basiskleur heeft (of zelfs twee basiskleuren als je naar de abelen kijkt!)... Prachtig toch? En laat daar dan nog enkele kleurige vlinders en enkele libellen en glazenwassers rondtoeren, dan is het kleurenpalet zo rijk dat je er haast in verdrinkt... De plotse beet aan je lijn is dan bijna storend!
Van één kunstvorm heb ik geen ziertje verstand, muziek... Ik kan het wel op prijs stellen, fluit en zing graag (en vals), maar ik ken geen noot uit de andere ( wel walnoten uit hazelnoten, maar dat heeft er niets mee te maken)... En dan zit ik soms in die kleurige natuur weg te dromen, en hoor de vogels lawaai maken, merels en lijsters zie zingen of luid tsjakken, kraaien die krijsen, en de roep van de specht of zijn gehamer op de boomstam... en dan vraag ik me af of een musicus van al die geluiden zo kan genieten als ik van de kleur en de vorm der dingen... Of is dat dan voor hen een kakafonie, een brute wirwar van lawaai?
En dan sluit ik soms de ogen, om beter te luisteren... en ook daar van te genieten.
Gisteren kwam Lea op bezoek. Ze had weer wat prei, wat andijvie en enkele pompoenen bij... Oogst van hun tuin, want Mandje is een verwoed tuinier. (Hij zou wellicht goed overeenkomen met Henk, dat is ook een tuinder)
Als wij bij hem op bezoek gaan, dan ga ik telkens zijn tuin even bewonderen. Want hij tuiniert niet alleen, hij doet werkelijke mirakels in zijn tuin! Zijn prei is altijd de dikste, zijn andijvie het best "gekropt"... maar hij zit dan ook heel veel in die tuin. Ik heb er geen zier begrip voor welk plezier je kunt hebben in dat tuinieren, maar aan mensen zoals Mandje en Luc zie ik dat die vreugde ook bestaat. En wellicht gaan zij dan verbaasd kijken naar de lucht waar ik zo poëtisch over doe, en hoogstens vaststellen dat er wellicht voor de noen regen van komt of zoiets...
Met andere woorden, het is moeilijk om de vreugde van een ander te ervaren...
Dus zullen er wellicht lezers geweest zijn, die heel, heel vlug over mijn luchten hebben heen gelezen... en die misschien ook bij de tuinders zitten te zuchten, want zij houden veel meer van...weet ik veel waarvan... Maar wellicht kunnen zij dan vol onbegrip kijken omdat wij hun dingen niet appreciëren.
Ergens is dat mooi... De mens is net zo verscheiden in zijn goestingen als de kleuren in de natuur.
Wellicht daarom dat ik ook graag mensjes kijk?
Ik ga niet zo vaak de stad in om van op een terrasje mensjes te kijken, maar ook op de rommelmarkt zie ik hen lopen... En ergens heb ik dan bewondering voor de man die durft rond te lopen met een echte cowboyhoed en cowboykleren, voor de jonge man met zijn groene hanenkam, en voor de turkse dametjes met hun zwarte kleren en hoofddoeken op... Zij durven anders te zijn, uit te komen voor hun goesting, hun geloof, hun ideeën... en ik geniet er van. Ik lach inwendig over de dikke pleisterlaag op de façade van een gepommadeerde madame, en kijk verbaasd op bij het zien van iemand in T-shirt bij dit koude weer... Ik zie meidjes in minirokjes met kiekenvlees van de kou en grinnik bij mezelf... En stel verbaasd vast dat kinderen er in deze tijd uitzien als jonge dames, heel uitdagend en koketterend...
(En denk dan aan pedofilie)
Doe jij dat ook ?
Of heb je geen aandacht voor de mens als verschijning?
Weet je, ik kan me heel goed indenken, dat iemand die in de drukke stad woont, dit niet eens meer opmerkt, maar hier kijk ik nog op als ik in de hoek van mijn oog iemand plots hier zie passeren...dat zijn zeldzame verschijningen...
Of moet jij ver weg gaan om de natuur te zien, omdat hij daar anders is dan hier ?
Mag ik u een goede raad geven? Kijk eens wat meer rond, bewust kijken, en geniet van al die verscheidenheid... weet je, het maakt je gelukkig !
tot de volgende ?

de roosjes in ons bloemstukje

Image via WikipediaAch, het is zomaar een gek verhaal... We hebben in onze hobbykring een bloemstukje gemaakt voor de komende dodenherdenking... Eigenlijk is het een groenstukje, want er zitten amper bloemen in. Hoogstens wat hortensia's (hydrangea) en ook wat bloesems van sedums, maar voor de rest groen, ceder, spar, hulst en dergelijke dingen. Maar toch kwamen er in ieder bloemstukje ook roosjes voor... zelfgemaakte.
We maakten roosjes uit "servietten-papier", witte en gele roosjes, uit wit en geel papier. Nu denk je misschien dat die papieren bloemetjes niet lang zullen meegaan eens ze buiten op het kerkhof prijken, maar niets is minder waar... want we hebben onze roosjes waterbestendig gemaakt.
We namen een dubbelgevouwen strookje papier, rolden het begin op een tandenstokertje (hout), en dan neem je telkens het papier met wat overslag weer op en draait het rond het tandenstokertje, zo, dat je een roosje verkrijgt. Zodra je klaar bent, bind je het vast met een stukje binddraad (metaal), en klaar is kees, je hebt een net roosje op een prikkertje...
Maar nu moeten we dit nog waterbestendig maken, daartoe hebben we een paar dikke witte kaarsen gesmolten, en de roosjes stuk per stuk manueel onder gedompeld in de vloeibare was. Je ziet het papier de was opslorpen! je haalt het roosje er weer uit, schudt het wat af, en laat het afkoelen, vastgeprikt op een stukje oasis of een stukje foam.
Het gekke is, dat de papieren bloemetjes er helemaal niet maar papierig uitzien, nee, ze lijken plots heel echt. Misschien kan deze techniek je ook wel eens van pas komen?
Duur is het niet, en het moeilijkste is wel het maken van de bloemetjes, iets wat zo wat ieder kind wel eens heeft gedaan bij een vakantie op het strand...
Waarom ik nu over zo iets onbenulligs schrijf? Ik kan verdoemme toch niet weer over die politieke oelewappers gaan schrijven hé, ik wil ook niet schrijven over de parachutemoord of iets dergelijks, alhoewel...
Ik heb compassie met de mensen die daar jury moeten zijn... Ik weet wel zeker dat ik in deze omstandigheden, waar geen enkel echt bewijs is, de beschuldigde zou vrij spreken, zelfs al ben ik er misschien van overtuigd dat ze schuldig is... Want, als ze niet heeft bekend, en er zijn geen bewijzen, dan wil ik niet het risico lopen iemand onschuldig op te sluiten!
Stel je voor dat je jaren en jaren opgesloten wordt voor iets wat je niet deed ??? Ik mag er niet op denken, en dus wil ik ook het risico niet lopen iemand iets dergelijks aan te doen.
Het moet trouwens altijd moeilijk zijn om als jury te zetelen! Laat ons nu een duidelijk geval nemen, met nagedichte bewijzen en een bekentenis bovenop, dan nog moet de jury de uiteindelijke strafmaat bepalen... Voel jij je geroepen om te zeggen of iemand nu twintig dan wel dertig, dan wel levenslang moet krijgen? Ikke niet ! Zelfs over een heel erg en wraakroepend iets, neem nu een Dutroux... dan nog denk ik dat ik vol twijfels zou zitten. Hoe erg ook, als een van mijn kinderen iets mispeutert, dan wis ik na een tijdje de schuld uit, mits hij of zij zich dan weer "gedraagt"... Heb ik dan het recht iemand anders kind het recht op vergeving te ontzeggen?
Ik vind dat niet makkelijk! Ik heb al slapeloze nachten gekend over minder zware problemen dat dit.
Och ja, ook ik was in eerste instantie woedend op een Dutroux, en ook ik zou hem in een eerste reflex met een nagel door zijn kl.. aan de muur nagelen, maar dat is wellicht een eerste en normale reactie, veilig vanuit een positie waarbij je toch niets kunt doen... Maar sta er maar eens voor ! Zit maar eens in een jury...
Nee, ik vind oordelen niet makkelijk. Ik ben vijfentwintig jaar rechter geweest in de arbeidsrechtbank, en zelfs daar had ik het soms moeilijk met de uitspraken en met de wet... Want logica en rechtspraak zijn zelfs niet altijd gelijklopend, onafgezien van je gevoel voor maatschappelijke eerlijkheid.
Maar laat ik daar niet over beginnen, want dan kan ik uren vertellen... ook over de vele feiten waar in ik uitspraken mede ondertekende, waar ik niet helemaal achterstond, die met mijn gevoelens helemaal niet strookten, maar wel met de (dode?) letter van de wet...
Het regent weeral, en het is zelfs nu, 9.17 uur in de morgen, nog niet eens echt klaar, en tot overmaat van ramp bespeur ik dat er op mijn linde al blaren staan die bruine tinten vertonen!
De winter komt er aan !
donkere sombere tijden
dodenherdenking
vallende blaren
koud en nat
glad en kil
... en soms heel mooi om zien, pronkend met de schitterende kleuren van het afgestorven blad, of met de witte lijkwade van sneeuw of rijm...
de dood in al zijn pracht. Gek hé ?
of nog...
de dood als basis voor het nieuwe leven...
tot de volgende ?

des winters als het ree eegent, dan zijn de paadjes diep...

Image via WikipediaDe Walen zijn ons weer aan 't pesten! De weerman had voorspeld dat Vlaanderen maar wat lichte regenbuien zou krijgen, en Wallonië de volle bak, maar die Waalse sloebers zijn weer bezig te proberen om Vlaamse grond in te nemen, en laten de plensbuien tot hier komen!
djudedju.
Nu ja, ik zit hier dan ook vlak bij die taalgrens, dus moeten ze niet eens zo fel uit de bocht gaan met die wolkenmassa's om ons hier te zegenen...
Wat op zich weer een absurd bewijs mag heten dat die taalgrens een fictief lijntje is op een al even fictieve kaart van een nog veel fictiever land (het wordt zelfs steeds meer fictief!)
In ieder geval, wij kunnen nog een en ander leren van onze landgenoten, de Walen... Een tekst van 72 blz lezen in een halfuurtje, en dan nog een tekst die niet zo vlot leest... Chapeau ! (Ik durf de walen niet te prijzen in een andere taal dan de hunne)
En weet je wat het ergste is van heel die politieke crisis?
Nee?
Wij houden een jonge man uit het werk!
Het is immers bekend geworden dat, zonder deze politieke crisis, ons Flipke van Le petit Prince zou evolueren naar Roi Philippe I (Le Premier!), en dat op het einde van dit jaar.
Ik heb dat manneke nog weten school lopen bij de paters van Zevenkerke (bij Brugge). Hij verbleef na de schooltijd op de grote villa naast mijn toenmalige deur. Daar kreeg hij des avonds en des morgens na en voor schooltijd nog wat bijlessen in het Vlaams en wat hulp bij het studeren. Hij en Laurentje liepen daar dan met een bende andere rakkers te ravotten in de tuin naast de onze. (Niet in de jardin, maar in de tuin!)
Zijn Saksen-Coburg-Gotha's accentje is hij nooit kwijt gespeeld, hij sprekt nok steeds met een petite aksaang. Voor de rest gaat het, en hij laat tegenwoordig zelfs zijn baard groeien, en baarden zijn voor mij nog steeds belangrijke mannelijke attributen: Al die willen de kapren vaaaaren, 't moeten mannen met baarden zijn, Jan, Piet, Joris en Filip...
Dan hebben wij meteen ook een nief koningin, en die spreekt voor de verandering eens wel behoorlijk Vlaams. Bovendien mag ze gezien zijn, laat de Hollanders maar stoefen met hun Maxima, ons Tilleke is toch veel schoonder, nah!
Maar ja, 't zit er dik in dat 't manneke (en 't meiske meteen) werkloos wordt! Het zit er dik in dat de politieke slampampers er in slagen het land in stukken te scheuren, het ziet er dank zij hun stoemmiteiten nu al uit als een gelapte broek, strak hebben wij hier alleen nog een short, en de walen alleen twee pijpen, zonder broek. Beide zijn in de winter verdomd frisjes! En met ons zeekklimaat is het hier meer fris dan warm! Straks lopen wij hier dus allemaal met kiekenvlees op ons kuiten rond, en de Walen met hunne pies in de wind. 't Zal schoon zijn. Wel attractief voor de toeristen.
Ik vertel het nu wel op een ironische toon, maar ik vrees met grote vrees, dat het wel eens waar kon worden! En dat van die broek meteen ook! Want waar de politieke onbenullen ons nu de hemel beloven bij een splitsing, denk ik dat we op Europees, en zeker op Wereldvlak nog minder dan min zullen betekenen. Met alle gevolgen van dien.
En dat allemaal omdat die oelewappers menen dat ze nog meer ministerpostjes gaan kunnen creëren en de koe nog verder gaan kunnen uitmelken... Maar halve koeien geven niet veel melk, en het is nu al een klein mager beestje...
Eén troost... ik las dat bij de jonge mensen er steeds meer stemmen opgaan voor het behoud van de eenheid van het land. Wie zei daar dat de jeugd niet wijs is ? In tegendeel, blijkbaar zijn ze veel wijzer dan de politiekers (maar ja, dat is nu echt niet moeilijk hé...)
Toen ik vanmorgen opstond, stond ik in de donker mijn oefeningen te doen. Dat is de eerste keer na de zomer... Ik weet het wel, 't was (is) regenweer, de hemel zat potdicht met wolken, maar toch...'t was nog donker ! We zijn dus stillekes aan het evolueren naar de winterperiode, de donkere periode... Binnen twee maand en twee dagen hebben wij weer de kortste dag van het jaar. Tommetoch, dat is een tijd waar ik ieder jaar weer tegen op zie! Ik hou niet van die donkere dagen.
Nogal een geluk dat ik niet binnen de poolcirkel woon, waar het dan zo'n zes maanden donker is, echt donker! Ik mag er niet aan denken! Maar weet je, misschien moet ik daar in de zomer eens naar toe! dan kan ik zes maand in het licht vertoeven, dag en nacht! Daar kan ik dan vissen in de fjorden op zoooo'n zalmen, die we dan 's avonds bij een haast onzichtbaar kampvuurtje kunnen bakken (Ha ja, want het is niet donker hé!), een beetje zout er op, en een stuk brood uit de vuist en eens kijken of er nog genoeg wormen zijn voor morgen... Maar ja, Anny zal niet willen hé... Ze eet niet graag vis. djudedju
tot de volgende ?

en boem! 't zit weer op zijn gat !

Image via WikipediaDe onderhandelingen bedoel ik dan, de onderhandelingen om tot een nieuwe regering te komen... Bart Dewever had een "ultiem" voorstel op tafel gelegd, en dit keer nog wel schriftelijk (dat kan hij dus ook). De Walen hebben het na een vluchtige lezing afgeschoten.
CD&V en Groen! keuren het alvast goed.
en wij ?
Wij bereiden ons voor op de komende verkiezingen.
Waarbij wij de kans zullen krijgen nogmaals onze stem uit te brengen op al degenen die nu net bewijzen dat ze het niet kunnen.
Hoop doet leven, maar in die dooie boel is geen leven meer te krijgen vrees ik.
Och, wat doet het er allemaal nog toe?
Het is toch bijna volledig gedaan met die poespas, want ds. (dominee) Orlando Bottenbley uit de baptistengemeenschap van Bethel in Drachten is er zeker van: binnen de 25 jaar hebben wij de terugkomst van Jezus Christus...
Weet je, ik heb daar weer grootse fantasieën bij...
Ergens in een oud beluik in Gent, in een migrantengezinnetje, komt de Heer weer op de aarde terecht.
Eenmaal tot de jaren van discretie en verstand gekomen, zou dat menneke nogal ogen open trekken als hij ziet wat we van zijn blijde boodschap hebben gemaakt !
Als hij ziet hoe we de aarde als geheel naar de Filistijnen hebben geholpen, als hij ziet hoe de kerk een machtsinstelling is verworden in plaats van een door liefde besmettelijk geloof...
Als hij ziet hoe arbeiders in fabrieken zaken monteren waarvan men weet dat ze nooit allemaal echt gebruikt zullen worden. Kilometers katoen geweven en nadien weer vernietigd, auto's die nooit de parking met de productievoorraad zullen verlaten, overproductie aan tomaten die vernietigd worden, en klagen over de kostprijs van de grondstoffen.
Fossiele brandstoffen die in dergelijke hoeveelheden verbruikt worden dat het natuurlijke zuiveringssysteem van de aarde het niet meer aan kan en verstikt en zo al maar vlugger tot een doodstrijd komt als biologische entiteit.
En mensen die elkaar doden uit naam van het Geloof en de liefde voor God.
En mensen die elkaar de duvel aandoen, en kwaad spreken en elkaar discrimineren op basis van sekse en/of huidskleur.
... en hier en daar een enkeling die wat doet voor anderen, zo maar. Die blijkbaar toch de boodschap heeft begrepen, maar dan blijkt dat hij niet tot het Geloof behoort, maar tot een onderafdelingske er van... een groepje die beweert dat zij alleen de echte boodschap brengen. En tot zijn verbazing ziet hij dat ze elkaar uitmoorden om hun gelijk te bewijzen, gelijk dat zegt dat zij de echte Liefde bezitten???
Mocht ik de Heer zijn, ik keerde me om, en ging terug naar de Hemel of wat dan ook waar Hij vandaan komt...
Och, ik ben niet de eerste met een dergelijke fantasie, er zijn er me voor geweest. Gewoon omdat het zo duidelijk is dat wij als mens aan het mislukken zijn, en zeker aan het mislukken zijn als volgelingen van de Blijde Boodschap... Het is moeilijk in deze wereld sporen te vinden van de "blije"!
Och de mens is zeker op zoek naar het Geluk, maar hij verwart steevast genot, plezier met Geluk. Net zoals hij zelf de term ongeluk heeft gecreëerd... Want geluk, dat is er voor iedereen, en zo maar voor het grijpen, maar de meesten herkennen het niet, omdat het zo gewoontjes is.
Geluk is het leven aanvaarden... met al zijn goeie en kwaaie kanten. Gewoon content zijn met wat je hebt en wat je bent. Of de buur nu rijker is, of je zus nu slimmer is, wat doet dat er eigenlijk toe? Jijzelf verandert daar toch niet door? En als je jaloers bent, dan maak je alleen dat je zelf het geluk niet vindt dat net voor je voeten ligt. Dan heb je on-geluk, gebrek aan geluk, niet-geluk.
Maar dat doe je jezelf aan!
Geluk is niet gelijk aan genot, niet gelijk aan bezit, niet gelijk aan hebben, bezitten... Geluk is gewoon tevreden zijn met wat je hebt, wat je bent. En overmate aan geluk is dit zelfs kunnen mee delen aan anderen. Schenken maakt je gelukkig, tenminste als je echt schenkt, zo maar, zonder bijbedoelingen, zonder hoop op terugkrijgen of nog erger, op meer terug krijgen.
Ik hoorde ooit een boeddhist zeggen dat vriendelijk zijn en gedienstig zijn voor anderen, helemaal niet moeilijk is. Wij denken ons gewoon in dat ieder ander mogelijk onze moeder is. En voor je moeder doe je toch alles?
Zij baseren dat op hun geloof in reïncarnatie maar niets belet ons iets dergelijks te doen, met of zonder dat geloof in terugkeer... Misschien vergt het van ons dan wat meer verbeeldingskracht, maar we zijn toch allemaal kinderen van één verre voormoeder, dus ergens klopt het ook dan.
Makkelijk? Nee, niet altijd, maar lukken of niet lukken, jij kunt het altijd blijven volhouden en aanvaarden... en gelukkig zijn...
tot de volgende ?

ZONdag

Image by FaceMePLS via FlickrMaar verdomd koud! Toen wij vanmorgen naar de rommelmarkt reden, was het amper 3.5 °C...
Beetje koud voor de tijd van het jaar. Men voorspelt nu al nachtvorst, terwijl de eerste nachtvorst gewoonlijk pas op de nacht van 1 op 2 november komt, net op tijd om de kerkhofblommen kapot te maken...
We zijn weer bijna zo ver... weer de dag dat iedereen obligaat naar het kerkhof trekt en zijn doden nog eens herdenkt. (En kijken wie er allemaal een pot heeft gezet, en vooral wie niet. Ook eens rondlopen om te kijken waar de meeste potten staan.
Opbod in dodenherdenking.
Ons vader zaliger zei dat er geen groter en sterker huwelijksbureau is dan het kerkhof...Een treurende weduwnaar troost een trieste weduwe en 't is koekenbak. Hé, ik hoorde een mopje over oudjes... Een bejaarde heer ontmoet op een gelegenheid een oude dame, en het vuur spettert er meteen af. Je weet, als een oude schuur in brand schiet, dan is er geen blussen aan. Het komt zover dat hij haar ten huwelijk vraagt en ze zegt ja... 's Anderendaags krijgt de dame een telefoontje van haar aanbidder: "Hallo? Je mag me niet kwalijk nemen, maar toen ik je gisteren heb gevraagd, heb je dan ja of neen gezegd, want verdomme ik weet het niet meer..." "Bennekik content da' je me belt ! Ik weet nog dat ik ja heb gezegd, maar ik wist niet meer tegen wie..."
Beetje alzheimerhumor... 't moet niet altijd racisme zijn.
Want de laatste tijd wordt mijn mailbox overspoelt door racisme... Ik ben er soms echt wat kribbig over. Zolang het echte leuke moppen zijn, ergert het me niet, maar de meeste zijn echt hatelijk. Ik heb niets tegen die mensen. En ik heb soms de indruk dat de negatieve dingen die we horen wel eens zouden kunnen komen door onze onverdraagzaamheid. Geef toe, als je jou voortdurend in de hoek duwen, dan zul je ook in verzet komen. Bovendien krijgen ze dan ook nog eens minder kansen op een normaal leven met een normale tewerkstelling. Daar zij vanuit een vreemde taal komen naar een Vlaamse school, hebben ze meteen al een beetje achterstand om mee te beginnen. Ik ben het daarom wel eens dat we echt iets moeten doen aan de inburgering. Vooral zouden we moeten kunnen bekomen dat ze de taal niet alleen leren, maar ook dagdagelijks zouden gebruiken, omdat ze nu eenmaal in deze wereld leven. Ik vind het jammer als ik op de markt loop en hele gesprekken hoor van een hele grope in een onbegrijpelijke taal. Als het toeristen zouden zijn, goed, maar als het mensen zijn uit onze buurt...dan vind ik dat niet helemaal zoals het zou moeten zijn, als we tenminste van echte integratie spreken. Ik weet ook niet hoe we dat moeten bekomen, maar toch lijkt mij dat de eerste grote opening tot integratie.
Maar dat is een grote en verregaande discussie... ik wens daar geen polemiek over te voeren, ik zeg gewoon hoe ik het voel. Meer niet. Ik heb ooit met een vreemdeling samen gewerkt, op de Wagons lits stond ik met een Algerijn in de keuken. Ik heb met die man nooit moeilijkheden gehad, en het was ook een goede werker. Ik heb hem wel heel wat Vlaams bijgebracht, en hij was daar blij over, want hij voelde ook de taalbarrière, ondanks het feit dat Algerijnen (hij ook) perfect Franstalig zijn.
Och, ik ga niet alle moeilijkheden oplossen en niet alles voorkomen, maar ik beweer dat het vormen van barrières, van beide kanten, helemaal niet tot een oplossing kan leiden.
Ik ga stoppen, het is een zonnige zondag...
tot de volgende ?

De aarts -bisschop- deugniet ?

Image by Stijn Vogels via FlickrHij heeft het weer gedaan...
Onze aartsbisschop lijkt stilaan de kampioen te worden in het zich ongelukkig uitdrukken. Ik begrijp wel wat hij wil zeggen, maar ik begrijp niet waarom hij het zegt, en waarom hij het in zo'n woorden zegt...
Hij zou moeten beseffen dat hij, in zijn functie, en in deze tijden, beter te weinig kan zeggen, dan wel te veel. Ieder van de woorden van de officiële kerk worden momenteel gewikt en gewogen, en veelal, te licht bevonden.
De kerk ligt immers in oorlogszone!
Anders kan ik het niet uitdrukken. Ze liggen quasi voortdurend onder vuur.
Of ze dat verdiend hebben?
Een beetje wel mijns inziens. Ik denk dat de grote breuk is ontstaan na Johannes, die met zijn concilie alle deuren wou openzetten, die de structuur weer naar de mens wilde brengen, die de kerk weer wilde terugbrengen tot een Geloof in plaats van een instelling... De pausen na hem hebben echter alle remmen toe geklapt, zijn als het ware bovenop de rem gaan staan. Om terug de instelling, de structuur, het machtsorganisme te herstellen in zijn oude glorie.
Of dat helemaal verkeerd was ?
De eerlijkheid gebiedt mij om hier neen te zeggen!
Wij stonden immers met zijn allen te juichen toen daar plots vanuit die machtspositie een Pool wat stampen kwam geven tegen het communistische bolwerk, en met succes! De geschiedenis zal moeten oordelen wat zijn betekenis was voor de val van het communisme, maar iedereen zal moeten toegeven dat het gewicht niet gering is geweest. En wij maar juichen !
Maar toen dezelfde Pool net zo goed bovenop de remmen bleek te staan wat de Kerk betreft, toen viel hij in veler ogen al heel snel van zijn voetstuk.
Maar het is duidelijk dat op zijn minst één keer die machtsinstelling ook door de massa werd toegejuicht, weliswaar op het moment dat het eigenlijk eerder over een politiek ging, dan wel over kerkse zaken.
Maar ik moet toegeven, het is een Vlaams spreekwoord die zegt: Wie aan de pot zit, die pikt er uit!... Of om het mooi uit te drukken, wie de macht heeft gebruikt hem. Macht is nog veel verleidelijker dan geld!
Geld is alleen een toegang tot het uiteindelijke doel: de macht.
Maar ook instellingen kennen dit euvel. Eens ze hun uiteindelijk doel hebben bereikt, hebben ze via die instelling op zich, ook de macht verkregen, en dan zie je dat veelal plots de strijd niet meer gaat over het oorspronkelijke doel, maar over het behoud van de machtspositie.
Ik zou nu net zo goed over de politiek kunnen praten... Kijk maar naar de politieke partijen, zeker de "gevestigde" politieke partijen... Daar zie je niet meer de doorvloeiing van de basis naar de top en van de top naar de basis, nee, daar is een structuur in de plaats gekomen, en aan de top zitten een soort kleine dictators, meestal meer dan één persoon, maar een kleine groep die uiteindelijk het beleid dicteert. Heel in den beginne zal dit wel met goede bedoelingen zijn geweest, omdat zij uit hun ervaring konden putten van een carrière in de politiek, maar stilaan is dat overgegaan in gewoon een groepje met de macht. Nu en dan kunnen we dan ook "genieten" van paleisrevoluties, waarbij het woord paleis niet slecht gekozen is, het doet ons immers denken aan de absolutistische vorsten van vroeger...
En kijk... als je goed kijkt zie je diezelfde "politieke" structuur ook in de kerk.
Wat meteen bewijst dat we niet meer te maken hebben met een kerk, maar met een machtsstructuur!
En net zoals ooit in de periode rond 1830 - 1915 zien we nu een tijdperk van revoluties aankomen... Toen waren het revoltes tegen het absolutistische bewind van de keizers en koningen, nu zien we het volk optreden tegen wat we zouden kunnen benoemen als het structurisme. De woorden van Marx en Engels worden opnieuw vertaald in een strijd van het volk tegen de kleine groepen die in werkelijkheid het bewind voeren. Nu niet meer tegen absulute heersers, maar tegen absolute structuren. De kerk geniet alleen maar de eer het eerste slachtoffer te zijn in een wellicht lange rij. (Ik hoop dat ik een slechte voorspeller ben, maar ik geloof dat wij inderdaad het begin meemaken van een nieuwe revolutie!)
Als ik bekijk hoezeer de persoonlijke vrijheid van de mens is achteruitgegaan in mijn mensenleven, dan is het geen wonder dat men opnieuw revolteert. De vijand is nu de overorganisatie. Men is overgegaan tot de over-organisering van de maatschappij. Nog een beetje en we moeten een toelating hebben om een boer te laten. Een heleboel van die overorganisering is te vinden in wetten die zogezegd de persoonlijke levenssfeer moeten vrijwaren, maar die in feite net de vrijheid beknotten. Het is geen protectie, het is een beknotting geworden. We kunnen omzeggens geen stap meer buiten zetten, of men kan onze gangen, bijna meter voor meter, volgen. Gaan we een winkel binnen, en we betalen met de kaart, dan zijn we niet alleen gedurende ons winkelbezoek en tijdens de betaling gefilmd, nee, het wordt ook nog eens opgeslagen in een grote gegevensbank dat we daar op die dag dat uur waren en een betaling deden. Bovendien worden dan ook de goederen die wij aankochten daarbij genoteerd, zodat ook ons koopgedrag en onze manier van leven in feite publiek goed verworden.
Och allemaal met goede bedoelingen...
tarara!
We hebben nog nooit zoveel gehoord over bescherming van de privacy als nu, en we zijn nog nooit zo gevolgd en gedirigeerd als nu... Allemaal om ons te beschermen????
Nee, mij verwondert het niet dat wij nu de eerste stappen zien in een nieuwe revolutie!
tot de volgende ?

Bisphenol-A

Image by heremiet via FlickrIn Canada is de stof Bisphenol-A op de lijst van de verboden en gevaarlijke producten geplaatst, want iedere Westerling heeft nu al die stof in zijn bloed en in zijn genen. Hier doen ze niks, want het gevaar is nog niet echt aangetoond...
Ik dacht dat het voor de veiligheid en de gezondheid genoeg zou moeten zijn, dat een stof verdacht is, maar neen dus... Er moeten eerst duidelijk aantoonbare gevolgen (en doden) zijn. Ik had beter moeten weten, anders was de GSM en co ook al lang in het verdomhoekje geworpen.
Die Bis... wordt onder meer meer gebruikt voor het aanmaken van hard plastic, en onder meer gebruikt in babyflesjes, conservenblikken, CD's en... tandvullingen...
Met andere woorden, we krijgen het van kleins af aan binnen, en zonder ophouden.
Heel de wereld blijkt al sporen te vertonen van die stof.
Maar ik heb nergens gelezen wat de kwalijke gevolgen nu precies zijn.
Maar alleen al het feit dat het in ons lijf is ingenesteld is al schrikwekkend.
Maar, eerlijk is eerlijk... er lijken eigenlijk heel wat stoffen die we dagdagelijks opvreten en/of gebruiken of inademen, restsporen te geven in ons lijf. Van heel wat van die stoffen meent men dat zij wellicht aan de oorsprong liggen van de steeds verder oprukkende allergieën...
En zeggen dat er meestal ook natuurlijke middelen zijn te vinden, die geen of veel minder bijwerkingen hebben, maar die niet zo "eeuwig" zijn. Herinner jij je nog de conservenblikjes van vroeger? Dat waren blikken dozen, met aan de binnenkant een laagje tin. Als je nu een blikken doos bekijkt, dan is dit van binnen inderdaad bedekt met een soort plastic-achtig iets, waarin dus blijkbaar die Bisphenol-A zou zitten. De blikken dozen van vroeger mochten niet gedeukt zijn, want anders bestond de kans dat het laagje tin aangetast was, en dus de inhoud kon aangetast worden door roest van het blik. Mensen van mijn generatie kijken nog steeds automatisch naar het blik, of dat wel "kreukvrij" is. Nu blijven gedeukte dozen in de winkelrekken gezet worden, het kan geen kwaad... buiten die Bisphenol dinges dan...
Op ieder doosje die je koopt, met wat voor voedingsmiddel ook, staan er een resem E-producten vermeld. Het gevaarlijke is dat onder die noemer ook perfect onschuldige en natuurlijke producten thuishoren, zodat je als leek eigenlijk niet weet wat je allemaal opvreet of uitdrinkt. Het is goedgekeurd, dus zal het wel in orde zijn...
Onlangs las ik een artikel over het feit dat hoogspanningskabels inderdaad schadelijk zijn voor omwonenden, om het even of ze bovengronds, dan wel ondergronds zitten. Men stelde ook vast dat bv maïs op een veld dat onder hoogspanningskabels groeide, onder de kabels duidelijk groter was dan er naast.
Maar geen mens die er ook maar aan denkt iets te doen. Er zijn vooralsnog geen plannen om die kabels te leggen buiten de woonzones. Toegegeven, in een land als België is dat verdomd moeilijk, want het lijkt wel of heel ons landje één grote woonzone is...
Maar who cares... we lopen hier toch al met veel te veel mensjes rond op deze aardkloot... dus laat er maar een stuk of wat kapotgaan aan al die vreemde stoffen en energieën... Er blijven er nog genoeg over.
Ach, wat zit ik hier te prediken?
Weet je dat het überhaupt niet meer mogelijk is te leven zonder in contact te komen met al deze zaken? Ga maar bio kopen, en stel vast dat de bodem in werkelijkheid, ook op die biologische tuinderijen vervuild is. Het puur natuur bestaat gewoon niet meer in onze contreien, en in de stukken van de wereld waar het nog wel bestond, daar dwingen we de arme bevolking om groenten en bloemen te telen volgens onze wijze, met gebruikmaking van de insekticiden, pesticiden en andere ...ciden die hier al lang verboden zijn omdat ze te schadelijk zijn. Ginder kan het nog wel eventjes...
En Moeder Aarde kreunt onder al die aanslagen, ze krijgt koorts, algemene koorts... Global Warming zeg maar...
tot de volgende ?

Gestolen: 50 illegalen...

In Griekenland hield de politie een vrachtwagen tegen met 50 illegalen er in. Ze sloegen meteen de vrachtwagen en de illegalen aan, en een politieman reed met de vrachtwagen weg naar de gevangenis of het commissariaat of zoiets... Maar onderweg werd hij door twee overvallers tegengehouden, uit de vrachtwagen gezet, en sindsdien zijn én de vrachtwagen én de 50 illegalen zoek...

Het zal je maar overkomen... je keert de onderste steen de bovenste om als vluchteling ergens in het beloofde land te geraken, en dan wordt je gestolen ! Het zou natuurlijk ook kunnen dat het de illegale illegalenzorg is die de vrachtwagen heeft gestolen... Op een achteraf weggetje hebben ze dan met zijn allen de vrachtwagen in een ander kleurtje gestoken om hem onherkenbaar te maken (Met vijftig man en in het zwart kun je best kleurig en keurig werken).

Maar wat is een illegaal eigenlijk ?
Letterlijk iemand die buiten de wet staat.
In de praktijk een inwoner van een andere staat die hier komt hokken, zonder de wettelijke procedures daartoe te volgen. je kunt dat oplossen door die onwettelijke procedures te regulariseren (?).
Maar wie heeft uiteindelijk bepaald dat verhuizen onwettig is?
Wie heeft gezegd dat ik niet naar dit of dat stukje aarde mag verhuizen?
Wie is er eigenlijk eigenaar van dat stukje grond ?

Neem nu mijn eigen huis, en mijn eigen piepkleine tuintje... Hoe kan ik ooit verklaren dat dit mijn eigendom is ? Ja, ik weet het, ik heb er voor betaald en ik heb een akte die het bewijst, maar wat zegt dat ?
Ik kan er me nu makkelijk van af maken en zeggen dat ik het gekocht heb van de vorige eigenaar. Maar in feite is dat geen antwoord. Dan ga ik maar meteen door tot de eerste die hier op een gegeven moment gezegd heeft: "En dat is hier het mijne!" en er meteen een hek heeft rond gezet om onverlaten van "zijn" grond te houden. "Want zij zullen hier mijn graan niet komen oogsten en de appelen van mijn boom niet komen oogsten!"
Met andere woorden, het lijkt nogal wiedes dat het onheil van het privé bezit begonnen is samen met de landbouw. Moeder, 't zijn weer de boeren die het gedaan hebben!

Op het moment dat de mensheid is overgeschakeld van jager-verzamelaar naar een sedimentair leven, heeft hij ook zomaar zich het eigendomsrecht toegemeten van moedertje Aarde. Ik zaai hier mijn graan, dus is ook de grond mijn.

En als het een sterke beer van een vent was, lukte dit ook nogal eens, en misschien kwam hij overeen met de "buren", zo van: "Kijk, ik ben een hele sterke, en ik zal je land verdedigen, op voorwaarde dat jij ook zorgt voor mijn oogst... En zo groeide de "adel", die op den duur niet zegde dat hij voor het land van zijn buren mee zorgde, maar zei dat het allemaal 't zijne was, en dat zij moesten zien dat ze hem pacht betaalden in de vorm van zoveel graan en zoveel vlees en zoveel meters stof en zoveel... en om zijn macht te bevestigen huurde hij de sterkste beren in, en maakte ze tot soldaten en dienders...Politie zeg maar...

En nu en dan maakte hij ruzie met een buurman die ook zo "eigendom" bezat, of hij huwde zijn dochter uit aan de zoon van de buur, om zo het gebied te vergroten.
Dus zo is wellicht ook mijn stukje grond vervallen tot "eigendom"... en heb ik moeten betalen om hier te mogen wonen, op de aarde die eigenlijk van iedereen is.

Hetzelfde principe kunnen we doortrekken (en zo is het ook gegaan!) met de landen.
Als ik hier een paar kilometer verder ga staan, sta ik met mijn ene been in Vlaanderen, en met mijn ander been in Wallonië. Of misschien is dat dan mijn been niet meer maar mijn jambe... Wie zegt dat ? Ik ken zat boeren die land hebben die over de taalgrens heen loopt, en je ziet geen verschil tussen het blé en het graan. Ook die boer niet.

En gaan we nog wat verder, dan staan we aan de grens tussen La douce France en ons "eigen" Belgenland. En ook daar lopen er velden van het ene in het andere... en ook daar grazen de koeien nu eens herbe en dan weer gras... en geen koe die het beseft.

Vroeger waren er nog "echte" grenzen tussen die twee "landen", met aan weerszij van de schreve een douanepost, die nakeek of je niet op onwettige manier blé wilde omzetten tot graan. Eén ding was er toen nog leuk aan! Die twee grensposten lagen niet op elkaar, zelfs niet vlak naast elkaar, nee, er was een stukje tussen: het niemandsland. Eigenlijk dekte de naam de lading niet, maar het laat me toe te dromen dat er daar misschien nog een stukje grond lag, die van...Moeder Aarde zelf was... Waar de vogeltjes er geen besef moesten van hebben of ze nu Frans of Vlaams moesten zingen... Waar je vrij en vrank in het gras kon gaan liggen en spotten met het eigendomsrecht... je stond op niemands land. Zelfs niet van die grote blokken die zich vaderland noemen. Net of mijn vader had land... Hij had ook zo'n piepklein stukje waar zijn huis op stond, en waar hij "eigenaar" van was... en zich wellicht ook af vroeg waar haalt men dat ?

Want als ik al een denker ben, en een filosoof, dan heb ik dat van hem...en hij? Hij kreeg het van zijn moeder, Moeder Aarde, zoals wij allemaal...

Weet je, ik voel me rijk, heel rijk, want ik besef dat ik niks heb, en alles....


tot de volgende ?