Image by Inferis via FlickrToen we op de rommelmarkt aankwamen, was alles droog, maar het had net flink gedrasjt... Alle kramers waren druk doende de grote vellen plastic weg te nemen, en her en der hun materiaal aan het afdrogen. Kortom: Belgisch weer op zijn best...
Met de Gps waren we weer langs kleine baantjes gereden, door de weidse velden, en wij zagen met verwondering dat daar, de maïs op een normale grootte gegroeid was! Bij ons is het minimaïs... door al die droogte en de grote hitte.
Maïs is hier zo'n vertrouwd gewas geworden, dat we er niet meer op denken dat dit een Amerikaans graansoort is, meer zelfs, het was de enige graansoort die daar oorspronkelijk geteeld werd. De maïs die nu hier gekweekt wordt is aangepast aan ons klimaat en onze bodem, ik vraag me soms af, of dat gewas wel nog zou groeien, moest je dit zaad nu zaaien in zijn oorspronkelijke thuisland...
In de weiden zien we steeds meer blauwwitte koeien (Waals) en de Frans Charolais... Hier en daar nog wat melkkoeien, hoofdzakelijk zwartbont Fries... Onze oorspronkelijke bruinbonte Oostvlaamse koeien en de rode Westvlaamse koeien zie je bijna niet meer...
Misschien zijn die vreemde rassen iets beter, maar al bij al is het toch een verschraling van de soortenrijkdom. Ook bij schapen en geiten zie je steeds meer vreemde rassen... Het is een verademing als ik plots een weide zag met Vlaamse paarden, prachtbeesten... die hier uitgestorven waren ! Men heeft ze teruggehaald uit Amerika bij de Amish.
Dat is net wat ik bedoel, we beseffen het niet altijd, maar soms stellen we op een ander vast dat onze rassen daar the Top of the Bill zijn...
Ik heb helemaal niets tegen de import van andere en nuttige rassen, maar ik vind dat men niet genoeg doet om de eigen rassen te behouden en te beschermen. Het is een rijkdom en het zijn dieren die in eeuwen en eeuwen aangepast zijn aan ons klimaat, aan ons gebied.
Ik maak me soms bedenkingen over al die moderne teelttechnieken...
Neem nu de kippen. We zien in de praktijk maar twee soorten (gelukkig in nog wat meer rassen) kippen, de vleeskip en de legkip. Beide zijn uiteindelijk gemaakt om in grote aantallen op zo'n klein mogelijke oppervlakte zoveel mogelijk op te brengen in de kortst mogelijke tijd... Vroeger hadden bijna alle buitenmensen wel een toompje kippen lopen, en dat waren gewoonlijk kippen die én behoorlijk legden, én een behoorlijk slachtgewicht haalden.
Zeg nu niet dat ze nog bestaan, dat ze in stand gehouden worden door verschillende clubs die het houden van raskippen promoveren, want dat klopt in werkelijkheid niet. Men houdt nu inderdaad die oude rassen in stand, maar de selectie gebeurt niet meer op basis van leg en/of van slachtvlees, nee, nu doet men alles wat men kan om het ras zo mooi en zo volmaakt mogelijk te doen lijken op het volmaakte beeld van dat ras. In onze regio was de Brakel de kip bij uitstek. Ze zijn er nog, maar ze halen helemaal niet meer de ooit zo geroemde legcapaciteit... Ze zien er wel allemaal formidabel mooi uit.
We doen dus iets verkeerd... Vroeger gebeurde de selectie, binnen het ras, op de leg of op de slacht, of op beide, en als ze er dan nog mooi uitzagen ook, dan was dat meegenomen... Nu selecteert men nog alleen op dat uiterlijk...
Ik wou dat ik heel wat jonger was, wist wat ik nu weet, en voldoende grond had om eens een poging te doen om weer echt Brakels te kweken die vooral goede leggers zijn... Dan pas zouden wij die oude rassen ook weer bij de liefhebber van een toom kippen op het eigen erf krijgen. Want de mens die enkele kippen houdt, doet dat om er ook wat eieren van te hebben!
Maar wat sta ik hier te lullen, ik heb noch de grond, noch de leeftijd om een dergelijk project op te zetten. Hopelijk komt er ooit eens iemand die dat inziet, en daar iets aan doet.
Ik ga stoppen, 't is tijd om te eten...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten