Image by Gent Verkend via FlickrNog van voor het schooljaar ten einde was had ze al zitten vragen om eens op verlof te mogen komen. Ik weet wel wat het is, opa is al een paar keer met haar broer gaan vissen, en zij... Dus mag ze op verlof komen, en morgen gaan we samen vissen. ('k zal mijn pere zien!)
Jij kent Lieselotte niet! Het kind is verzot op alle diertjes, ze is er in geslaagd zelfs hun kippen te temmen. Nu komen de kippen zodra ze roept, om op de schommel te gaan zitten. (Ze leggen zelfs nog eieren ook tussendoor). Ook de dwerggeitjes vertonen bij haar zaken die je anders bij geen geit opmerkt.
En nu gaat dat diervriendelijke kleindochtertje van mij, morgen een vlijmscherpe haak door een made duwen, en vissen vangen met die scherpe haak in hun bek. Ik ga ze op hengelafstand van mij zetten, want wellicht zal dat made aanhaken en het onthaken van de vissen toch mijn werk worden, en zo zal ik niet telkens moeten rechtspringen... Maar och, een mens moet wat over hebben voor kleindochters.
Ieder jaar weet ik haar boos en ongerust te maken, als ze op vakantie gaan, dan moeten wij voor de kippen, de geitjes en de dwerghamsters zorgen en de vissen... Telkens vraag ik dan aan Bart waar het aardappelmesje ligt, om die oude kippen nu eens eindelijk te slachten, en telkens loopt Lieselotte er met open ogen in... Gedurende het verlof ergens ver weg, bellen ze wel een paar keer, en telkens krijg ik dan een ongeruste Lieselotte aan het apparaat om te vragen hoe het is met bruno en de andere kippen, want die beesten hebben allemaal een naam!
En daarmee ga ik morgen vissen...
Wat een grootvader lijden kan.
Maar het is wel een happy opa, en een fiere bovendien, want Lieselotte is geen gewoon kind! Ze is ook begenadigd met het teken en schildertalent van haar vader (en haar opa), en het is een doordouwertje! Ze is heel sterk allergisch aan een massa voedingswaren, als baby is ze grootgebracht met rijstwater, want zelfs soya bleek voor haar giftig. Maar ze is overal doorheen gekropen, is een flinke fikse en goed gebouwde meid geworden, volop in haar publiciteitsjaren. Je moet geen schrik hebben dat ze iets verkeerds zal eten, want ze controleert zelf heel bewust alles op alle ingrediënten. In de winkel neem je iets uit het rek: Lieselotte, mag je dat eten? Ze bestudeert het etiket aandachtig, nee!, maar in de Delhaize hebben ze ook zoiets, en dat mag ik wel eten. Geen kind die beter het gamma kent van de producten die te krijgen zijn in alle ketens te lande...
En bovendien... een opa mag niet stoefen met zijn eigen kleinkinderen, maar ze gaan nog solferblomme moeten strooien aan hun deur ! (Voor wie dat niet kent: Vroeger strooide men inderdaad solferbloem voor de deur van het huis waar een loops teefje (hond) leefde, om de reuen weg te houden van de deur. Nu zie je dat niet meer, omdat honden veel minder loslopen dan vroeger, maar vroeger zag je meteen waar er een teefje loops was door de aanwezigheid van een hele meute reuen aan die deur!)
Nu is dat solferblomme strooien een spreuk verworden, om te zeggen dat het een mooi kind is...
Is het bij jullie ook aan het regenen? Zo'n fijne regen, bijna als een uitvallende mist. Maar het kan geen kwaad, want het is droog, heel droog. En voor morgen geven ze alweer goed en warm weer. Laat het dus maar wat regenen. We hebben hier geluk gehad, want er is hier al heel wat gevallen, wat niet overal het geval was. Bovendien hebben we hier geen hagel gehad, en weinig last van het onweer, buiten wat wilde windrukken. Kortom de planten voor mijn deur zijn eindelijk het grijs van het steenstof kwijt, en pronken weer in fris groen en felle kleuren van de bloemen.
Het enige spoor van de werken zijn een paar verdorde takken in mijn lindeboom, takken die door de machines halfafgerukt zijn en nu met dorre blaren tussen het groen hangen. Ik heb er al eens aan getrokken, maar ze hangen nog wel vast. Nu ja, ik ga eens mijn snoeisschaar moeten uithalen , met een verlengstok aan, om die takken er uit te knippen...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten