Image by fotoopa via FlickrOp een of andere manier is een honingbij hier binnen gesukkeld... Hij zit nu op de blommen van mijn orchideeën en zal straks, zwaar beladen wellicht pogen de weg naar huis te vinden...
Ik zou hem wel willen helpen, maar een bij, dat kun je niet zomaar eventjes bij het handje, sorry, het pootje nemen om samen naar de voordeur te wandelen.
Want, 't beestje heeft zulke hete pootjes...
(Ik hoop dat mijn lezers allemaal dit gedichtje van Guido Gezelle kennen.)
Of misschien is het een bij die helemaal niets vindt in het huidige weer, en daarom maar naar binnen is gekomen, waar nog steeds de restjes hangen van de voorbije warmteperiode.
Er moet hier toch ergens in de buurt een imker zitten, want ik zie hier veel bijen zoemen in mijnen hof. Heerlijk, al die beestjes, vlinders, bijen, motten, vliegen, rupsen, kevers in diverse grootten en kleuren, de tuin zit er vol van. Gisteren zag ik een Afrikaanse kever, eentje met een vuvuzela in de mond... Bij controle in het naslagwerk over kevers leerde mij dat het een snuitkever was, niet Afrikaans, die negers ginder hebben wellicht grotere snuitkevers dan wij hier, en leerden zo de toeter kennen???
Ben jij ook een van die gekken, die gehurkt zitten te kijken naar al dat wonderlijke leven op de bodem en op de planten? Heb je ook al eens nieuwsgierig de wonderlijke patronen van dat muurmos bekeken? Ik weet niet eens zeker of dat mos is, misschien is het wel een soort wier of zoiets...Je kent het wel, van die kleurige plaketjes die soms felle kleuren vertonen. Op het arduin van oude grafstenen groeien ze soms volop... Aan de rand van mijn vijver zie ik dat er ook "natte" variëteiten bestaan, maar die zijn dan groen tot donkerbruin.
De mens is nu volop bezig met het zelf "bouwen" van levende wezens, kleine eencelligen bouwen, in de hoop nuttige wezentjes te kunnen ontwerpen die bv aardolie maken... Ik bibber en beef voor het idee dat er ooit eens iets misloopt, en de wereld ten onderen gaat aan zo'n zelfgemaakt creatuur... Hoe kunnen wij zelfs maar denken aan zelf maken van "leven", als we zelfs nog geen idee hebben van de rijkdom aan leven op onze aarde... Zelfs nu worden nog bijna dagelijks nieuwe dieren, nieuwe planten ontdekt, en wij snappen nog maar een ietsjepietsje van de wondere samenhang van het leven in één groot ecosysteem, en dan nieuwe wereldvreemde elementen zelf gaan ontwerpen? Toevoegen? Heel het systeem ontwrichten uit gebrek aan kennis?
Nee, uit domheid !
Ik word nederig als ik die kleine diertjes in mijn tuin bekijk, stel verbijsterd vast hoe bijna onzichtbare rupsen in een paar dagen heel mijn stekelbessen struik kaalvreten, zonder dat ik ze zie, tenzij na echt speuren... Die rupsen worden dan wellicht een van die vele mooie vlindersoorten... Waarom zou ik dan sproeien? Ieder jaar worden die boompjes kaalgevreten, ieder jaar groeien ze terug en pluk ik vele bessen en ieder jaar vliegen vele vlinders in mijn kleine paradijs... Meer kan ik toch niet vragen?
Er staat ook heel wat onkruid in mijn tuin, onkruid die ik laat staan omdat ze zo mooi blommen... Ooievaarsbek en papavers zijn toch heerlijk, en heeft er niemand zaad voor mij van de teunisbloem ? Want die vind ik ook prachtig...
Nu staan er stokrozen te bloeien, er is er eentje bij die wel vier meter hoog is!
En dan denk aan mijn jeugd, aan stokroze... Ik weet niet wie of waarom die oude dame in de wijk de naam van stokroze gekregen had, maar in ieder geval, in haar tuin stonden ook stokrozen. Ik weet zelfs haar naam niet meer. (Pelagie?) (Er staat mij vaag voor dat ze de vrouw was van "Den Doven"van Remi, den doven... (je mocht met een pot op zijn kop slaan, hij zou het niet gehoord hebben zei men van hem))
Och, mijn wereld wordt steeds groter en groter... Ik heb niet alleen de wereld van vandaag, maar ook de wereld van mijn verleden, en van mijn boeken en de TV en de Krant en ... het groeit steeds maar aan. Wij leven in een wondere tijd, en zien vol verbijstering hoe sommigen die wereld naar de verdommenis helpen...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten