Image by luchrupan via FlickrReeds op de omslag stond dat het over mijn pensioen ging. Ikke dat ding voorzichtig opengemaakt (je mag zo'n dingen niet oneerbiedig benaderen!) en joep, een heel pak formulieren om in te vullen, formulieren om niet in te vullen en formulieren om uit te leggen wat je wel en niet mag invullen en daarenboven ook nog formulieren om te zeggen waar je hulp kunt krijgen ... in Gent ???
Gelukkig kreeg ik een week vroeger al een pampierke van de stad Oudenaarde, waarin men wees op mogelijkheid van "Help !!!!" in de Sociale dienst van de Stad...
Ik heb de pampieren met aandacht bestudeerd, heb dan op zolder heel mijn loopbaan van onder het stof gehaald, alle data en gegevens netjes op een papierke geschreven en dan gekeken waar ik wat moest invullen...
Voor zo ver het mijn werkende loopbaan betrof geen moeilijkheden, dat zag ik wel zitten, maar waar en hoe moest ik vermelden dat ik op een gegeven moment halftijds ziek/ halftijds werkte, dan weer werkte (op papier, want in de praktijk kon ik maar halftijds) dan halftijdse loopbaan onderbreking en halftijds werken, en dan halftijdse loopbaanonderbreking en halftijds ziek en 66% invalied... Ik zag het niet.
Dus gisteren, moe en ellendig naar het administratief centrum van de stad... (Over dat moe en ellendig vertel ik je straks wel)
Daar zat een lieve, vriendelijke en mooie jonge dame (het oog wil ook wat), die me heel vriendelijk uitleg vroeg over mijn loopbaan. "Oei" zei ze, "je hebt ook in Openbare dienst gewerkt " " ikke ? nee, nooit!" Ze viel over een job bij het Ministerie van Verkeerswezen, waar ik een seizoenswerk heb gedaan op de Mailboat Ostend- Dover... Maar dat was een gewoon contract mevrouw, zie maar naar mijn pensioenuittreksels van die periode. Ze zag het.
" Maar ach! Je hebt toch in Openbare diensten..." Nu had ze het over de tijd dat ik als bediende werkte in dienst van Het Vrij Technisch Instituut te Brugge... Maar dat was in dienst van de school, niet van het ministerie... Ze keek wat wantrouwig naar mijn pensioenuittreksels, schudde even het hoofd, "Nog nooit gezien"... Enfin, de rest was simpel... De rest ? Dat was net waar ik de moeilijkheden zag !
Maar nee hoor, ze vulde hier en daar een kruisje in, enkele data en een korte nota van drie woorden.
"Zo" zei ze "dat is in orde, ik moest nog even aftekenen, ze stopte alles in de bijgevoegde omslag en zou het zelf voor mij versturen...
Wanneer zou ik nieuws krijgen??? Tussen september en het einde van het jaar gistte ze, tenzij ze nog iets moeten weten, dan vroeger...
Hopelijk zit het dus allemaal lang genoeg weg...
"Maar je moet niet ongerust zijn, meneer," zei ze, "Je hebt een mooie rechtlijnige loopbaan."
Ons vader moest het horen!
Ik moet je ook vertellen waarom ik er zo vermoeid, afgebeuld en ellendig uitzag toen ik naar de Stad trok...
's Morgens stelde Anny vast dat het water van de pompsteen de garage inliep... Mijn 7 grotten stonden bijna onder water, en vandaag moeten mijn hobbyïsten er aan voort werken!
De leiding is verstopt ! We moeten het putje in de keuken legen, het zal wel daar zijn. Het electrisch vuur en de wasmachine aan de kant getrokken, dat putje opengeprutst, en Anny tussen de keukenapparaten in, op haar knieën met een oude pollepel (voor dat doel bewaard!) vuil scheppen... Doe eens water lopen in de gootsteen.... Niets, geen water te zien. Ik wurmde me langs de apparaten de garage in, en kon juist op tijd de grotten redden van een tweede dreigende overstroming. Het moest dus op een andere plaats zitten. Het was aan het donderen, bliksemen, water gieten...de put op de inrit zal verstopt zijn. Oude regenjas aan, die put opengemaakt en Anny scheppen... Zie je wel! Het zit vol! Het andere zat ook vol dacht ik stillekes... Giet eens wat water in het putje in de garage... Het water bleef vrolijk staan waar het stond. Het moest de leiding zijn. Heel ons huis afgezocht naar de rattenstaart die ergens moest liggen (Een rattenstaart is een metalen soepel ding om leidingen mee te kuisen en door te "steken") Geen rattenstaart meer te vinden. Toen ik vroeg of het soms bij Veerle of Bart... Nee! Ik zweeg. Belt eens naar Veerle dat ze eens vraagt aan Lucien of hij geen rattenstaart heeft ...
Enfin, na lang boren en wroeten en zuchten kreeg ik die buis weer buis in plaats van massieve massa. Giet eens water in. Ikke naar de keuken, water in het putje in de garage...Alles weg. Joep, opgelost! Giet eens water in de gootsteen... Overstroming in de garage...
djudedju
Het moet de buis zijn van de gootsteen naar het putje in de keuken, wist Anny. Goed, Anny op haar knieën in dat kleine hoekje van de garage, de rattenstaart in dat buisje gefoefeld...Alles potdicht. Enfin, we hebben nog een keer of vijf overstroming gehad tot de buis plots toch wilde lopen, ook al was het traag. Anny keek in het putje in de keuken, naar het traag binnensijpelende water... Och ja, wist ze plots, er is achter dat putje nog een putje, ze dook weer op de knieën tussen de keuketoestellen door, en begon met de hand, achter het hoekje van het putje in een onzichtbaar ander putje te scheppen... Zie je wel ! Ze haalde twee hele emmers vuil uit dat kleien annexputje... Probeer nu eens... Het water stroomde vrolijk door...
Oef.
Anny raakte bijna niet meer recht, ik kon bijna niet meer recht... enfin... twee jolige jonge mensen die krakend door het huis liepen, om de diverse putjes weer toe te leggen met de bijhorende putdeksels.
We hebben ons wel drie keer gewassen, maar naar ons gevoel stonken we nog steeds...
Begrijp je nu waarom in moe, ellendig, uitgeput... naar de stad toog ?
Maar de putjes,
zij lopen vrolijk
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten