De wielrennerij, sport ???

Image via Wikipedia

Op internet kun je een filmpje gaan bekijken, van wat men "Mechanische doping" is gaan noemen. Je kunt er zien hoe ze een miniem dingetje in een fiets inbouwen, en plots heb je een fiets met een eigen electrisch vermogen van 100 watt, en die honderd watt, die komen dus bovenop je eigen inspanning...
In het zelfde filmpje tonen ze hoe Cancellara net voor hij in Paris-Roubaix en in de Ronde van Vlaanderen zo ontzettend sterk wegrijdt, telkens een bizar handgebaar maakt met de rechterhand aan zijn stuur... Het aanzetten van het motortje ???

Ik heb nog de tijd van Merkx meegemaakt (en ook meegemaakt dat ook hij voor doping werd betrapt in onder meer Italië...). Nog steeds noemt men Merckx de grootste ooit. Je moet echt eens gaan opzoeken hoe vlug die hele grote en supersterke een Tour de Zwans reed (gemiddelde snelheid over gans de tour), en dan met mij vaststellen dat Merckx nu niet eens mee zou kunnen met het peloton. Met andere woorden, er is stront aan de knikker, zoveel is duidelijk. Je mag mij nu van alles gaan vertellen over beter materiaal, zelfs over koerskledij die minder wind vangt en ga zo maar door, maar je moet nog steeds met je velootje die berg op rijden... En die berg is niet veranderd. De geschiedenis heeft ons in tussentijd wel een hele epos opgeleverd over al de verschillende soorten van doping, en onlangs las ik een wetenschappelijk artikel over genenmanipulatie om meer en beter te kunnen presteren in een of andere sport, met name onder meer in de wielrennerij... Die genenmanipulatie zou quasi onopspoorbaar zijn, want is alleen te zien op het vlak van de dna. Heren renners, ik geef u de goede raad om ook nog wat dna te bewaren van voor het gepruts aan je genen, anders kun je straks niet eens meer het vaderschap aantonen over je eigen kinderen, verwekt voor het gepruts.
En er is geen mens die weet wat dat gepruts zou kunnen meebrengen voor kinderen en hun afstammelingen, die verwekt werden of worden na dat gepruts...
Dan nog liever een velootje met een miniem motortje er in, het is ook niet eerlijk, maar je gaat er zelf niet lichamelijk aan kapot, en je loopt het risico niet de latere generaties op te zadelen met allerlei koersafwijkingen aan hun lijf.
Maar dat alles is en blijft dus oneerlijk.
Meer valt er niet over te zeggen.
En...
Het is uiteraard een bewijs te meer, dat dit niets, maar dan ook niets meer heeft te zien met sport. Sport, dat is iets dat je doen tot heil van je hele corpus. Dus flagrant in tegenstelling met doping, scheikundige, genen- of mechanisch. De minst schadelijke is de mechanische, maar waar blijf je met je heil en verbetering van je corpus als de fiets zelf laat trappen?
Zo'n toestelletje zou van heel wat nut kunnen zijn voor minder valiede mensen, die op die manier misschien weer wat zouden kunnen fietsen, zij het met minder inspanning dan normaal, maar net dat tikkeltje minder laat hen toe toch te fietsenin hun situatie...Maar nee, ze stoppen het in het koersmachine van een renner, om oneerlijk mee te zijn...

Sommigen zullen nu stellen dat beroepssport zo aantrekkelijk is, dat het anderen aanzet om ook te bewegen, en die beweging is dan wel sport, in de echte zin van het woord, en dus wel degelijk tot heil van de gezondheid van je corpus... Maar is dat wel zo ?
Is het niet veeleer de gigantische sommen die men betaalt voor de "sporters", die aanstekelijk werken? Die mensen doen dromen van ook een centje (een DIKKE cent) bij te verdienen?
Luister maar eens naar ouders over hun kinderen, hoe goed hij wel kan voetballen, ze zijn al eens komen zien van Anderslecht of van Klub... Doe maar goed je best manneke, misschien verdien je nog ooit zoveel als Rinaldo... Sport ??? Tararaa

Zelfs in wandelclubs zie je dat fenomeen! Je krijgt een beker als je het meest kilometers hebt afgelegd op een jaar, de club krijgt een beker als ze met het grootste aantal deelnemers aanwezig zijn op de wandeltocht, en ga zo maar door... We lijken wel niet te kunnen zonder die geest van kompetitie, terwijl we eigenlijk toch gaan wandelen omdat het leuk is, en omdat die clubs voor jou een parcours uitstippelen waarvan je zonder nadenken weet dat je weer uitkomt aan de start, dicht bij je auto om naar huis te bollen. (Auto wel zo dicht mogelijk zetten, anders moet je te ver gaan)...

Zelfs in het spel van het kind voeren wij competitie in, we spelen ganzenbord om te winnen, niet om de lol van het spel.

Ik heb daar altijd een beetje een hekel aan gehad. Voor mij ligt de lol niet alleen in de karper die ik vang, maar ook in de karper die Luc vangt. En viceversa.

Luc is een betere visser dan ik ben, en dan? Mijn buur rijdt met een dikkere wagen dan de mijne, en dan? Ik heb daar geen greintje last van, ben er ook geen moment jaloers op. Ik heb de wagen die voldoet aan mijn eisen: het regent er niet in, en hij rijdt. En bovendien, hij verbruikt niet veel, dus hij is zuinig en minder vervuilend. Want het milieu, dat ligt me ook wel na aan het hart. Uit eigen belang! Want milieu, dat is gewoon een woord voor de plaats waar we wonen. En ik woon niet graag in een woestijn vol vervuiling.

Ik probeer te leven in een staat van kontentement, van aanvaarding van mijn zijn. Want dat is eigenlijk "Geluk"... Gewoon aanvaarden wie je bent, wat je bent, wat je hebt en wat je kunt. En daar ten volle tevreden mee zijn, en die situatie van tevredenheid proberen te behouden, en daartoe doe ik ondermeer dagelijks mijn turnoefeningen...

Misschien is geluk op die manier voorbehouden aan de wijsheid van het ouder worden, welnu, dan ben ik blij dat ik al een stuk gevorderd ben in leeftijd. Ik heb geleerd te aanvaarden, en niet meer te verlangen dat wat binnen bereik ligt. Met andere woorden: ik ben gelukkig!

en wat meer is: ik wens dat iedereen toe! Want ook in het welzijn van de anderen schep ik welbehagen om het eens heel pompeus uit te drukken. Ik ben gelukkig met de karper voor Luc, met de mooie wagen voor mijn buur... en het enige wat me soms nog dwarszit, is te zien dat niet iedereen zich zo opstelt in deze wereld, en dat men integendeel steeds weer tracht de grootste, de sterkste, de rijkste, de eerste te zijn, ook

al neemt
men daar doping
voor...
is men in feite oneerlijk
bedriegt men dus zichzelf
voor onmiddellijk gewin
met een bittere nasmaak

tot de volgende ?