Het water is veel te koud

Image by FaceMePLS via Flickr

...en bovendien zit de wind in 't verkeerde gat. Dus, de vis bijt nog steeds niet zoals hij zou moeten. We zijn gisteren naar het park geweest. Luc en ik hebben elk evenveel vis gevangen, elk drie stuks. Luc drie voorns, ik twee blieken en... een karper van 6.250 kgr. Germain zal weer zeggen, als je een karper vangt van zes kilo, dan mag je al niet meer klagen...Maar toch! Ik had die karper veel liever gezien bij Luc! Het is al zo lang geleden dat hij nog eens een fatsoenlijk karperbeest aan zijn haak kreeg! We vissen in het zelfde water, met hetzelfde aas, dezelfde onderlijnen en dezelfde haken (ik maak die onderlijnen zelf) en ook nog met hetzelfde lokvoeder... en toch lijkt het of de karper slechts aan mijn lijn wil bijten, en nooit bij hem. Luc zegt dan dat hij net zoveel deugd heeft aan het helpen scheppen van een karper aan mijn lijn, en ik weet dat hij dat meent, net zoals ik hem graag een grote zie pakken, waar ik dan ga helpen scheppen, maar toch, ik zou het hem zo graag jonnen...

Het was een mooi beest, met een gele buik, en duidelijk een beest dat nog moest afleggen, maar het is te koud. Je ziet ook de karpers nog niet "boren". Iedere visser zal nu weten dat ik praat over de karper die in de bodem wroet om eten uit te halen, waarbij je plots een massa kleine luchtbelletjes uit de bodem ziet opstijgen in het water. Als de karper loopt, dan zie je dat ze boven op je aas zitte aan die blaasjes. Nu zie je niets, en is een beet min of meer een gelukkig toeval van een karper die passeert en en "en passant" bijna toevallig iets te eten ziet.

Ooit las ik dat karpers ook "straten" hebben, 't is te zeggen dat ze veelal hetzelfde parcours zwemmen. Wellicht vis ik net op zo'n straat, en Luc niet???

Toen ik de karper aansloeg, dacht ik eerst dat het geen grote was, maar toen ik hem wat dichter trok, begon het gevecht, en veranderde ik al rap van gedacht! 't Was een vechtbeest! Ik heb de indruk dat de vrouwtjes veel nijdiger vechten. Nu ja, ik vermoed dat het vrouwtjes zijn, omdat die dieren een veel ruimer buikgedeelte hebben. Je hebt karpers die een mooi visprofiel hebben, en andere hebben wat weg van een hangbuikvarkentje... Maar of dit een geslachtsonderscheid is, om een variëteit, durf ik niet te zeggen. Maar die wat buikige vechten gewoonlijk feller.

Zo net kwam er hier een man over en weer stappen op het voetpad, en plots een tweede, duidelijk een bureeltype, gevolgd door een arbeider... Ze komen het voetpad uitbreken en herleggen... Hopelijk hebben we er niet teveel vuil van, en schenden ze mijn hortensia's niet te veel...Maar het is meer dan nodig dat de voetpaden herlegd worden, want ze liggen er heel slecht bij...

Dus straks zal het hier daveren van de zware machines, want de dallen worden tegenwoordig uitgerukt met groot en zwaar gerei...De tijd van het handwerk is nog alleen bestaande in de hobbywereld. Al de rest doet het met machines. (En als ik kijk in de tijdschriften voor hobbyisten, dan zie ik daar ook al machines komen...)

Ik heb een paar boekwerken over volkskunst van in de tijd van toen (Nu zijn dat museumstukken en de boeken horen daar eigenlijk ook al thuis)...Maar toen was bijna alles handwerk. Veel van de stoelen die ze vonden in heel oude boerderijen zijn zelfs niet gemaakt door een timmerman, maar waren winterwerk voor de boer van toen. Je kunt dat zien aan de vergaring van die stoeltjes, die helemaal niet zijn zoals een timmerman dat pleegt te doen. Maar sterk waren ze wel, want ze doorstonden de eeuwen... Veel van die stoeltjes werden door nijverige boerinnehanden voorzien van een kleurtje, en de handigsten wisten ze zelfs te versieren met enig bloemwerk. Nu staan de mensen vol bewondering in het museum te kijken naar die "mooie" stoeltjes, maar ze zijn net zo mooi door het feit dat ze duidelijk handwerk verraden, en helemaal geen werk van stielmannen en echte schilders, maar van mensen die met veel liefde hun eigen dingen mooi maakten. Hoe onbeholpen ook, het IS echt mooi, misschien net door die onbeholpenheid, door dat ongekunstelde. Ik heb soms de indruk dat echte schilders wanhopig op zoek zijn naar die eenvoud en eerlijkheid in hun werk, maar net hun stielkennis, hun kunde, heeft dat spontane de das om gedaan.

Wellicht is het net datzelfde dat ons zo vol bewondering doet kijken naar de kunst van donker Afrika ?

Ik ga stoppen, voor de machines per ongeluk iets te diep scheppen, en ons zonder TV en zonder internet zetten...

tot de volgende ?