Geen nieuws van 't Oostelijk front

Image by Nationaal Archief via Flickr

Het mooie boek heet eigenlijk: "Geen nieuws van 't Westelijk front", maar vermits we hier in Oost Vlaanderen zitten...en iedereen het al weet dat Sander Crootje de lijst gaat trekken voor de VLD, als een ultieme test voor zijn visie als reactionair Vlaming (verduidelijkt met Franstalige strooibriefjes pour les Renaisiens de Ronse-Renaix)...Maar dat is dus al oud nieuws.
Dat de fietsbond in Oudenaarde een aanklacht richtte aan het stadsbestuur over de staat van de fietspaden, is ook al nieuws. Nieuws zou pas zijn als de fietsers ook op de fietspaden zouden willen rijden.
Kortom, er is geen nieuws, zelfs niets wereldschokkends.
Of toch !!!

Gisteren heeft een jongedame van amper een vijf, zes lentes oud, zichzelf en haren uier onder de trein geworpen te Nukerke. Het fleurige koebeest was op slag dood, en de veertig treinreizigers mochten hun weg voortzetten met een bus, en een zak vol verse biefstukken. Het treinverkeer ondervond nog wat hinder door de activiteiten van diverse slagers op het spoor. Heb je al eens bedacht dat er geen rechte sporen zouden liggen zonder dwarsliggers?

Ook is gisteren dat jongetje dat onder de wielen van een vrachtwagen terecht kwam, onder massale belangstelling ten grave gedragen. Hoeveel van die massa kwamen er omwille van het doodsprentje? Prentjes van die zeer jonge mensjes zijn zeer gegeerd bij verzamelaars van die morbide hobby. Op de rommelmarkten zie je heelder standen met doodsprentjes. De verzamelaars zitten dan te snuffelen naar lijken die nog niet in hun verzameling zitten. Of het zijn van die stamboomdoorzagers die proberen de lijst van hun voorouders te verluchten (ja ?) met de afbeelding van hun doodsanctje. Voor die stamboomverzamelaars staat zo'n prentje vol inlichtingen over de nazaten van de overledene. Ik ben altijd een beetje bang dat ik daar ooit het prentje van mijn eigen Koen zal zien liggen. Ik weet niet of ik dan mezelf in de hand zou hebben. Stom, maar dat ligt me nogal gevoelig.

Op de begrafenis van mijn schoonvader Zaliger ('t was een brave en lieve man!)zag ik de koster een prentje weigeren aan een van de offergangers. Ik vroeg nadien uitleg, en volgens de koster was het de derde keer dat hij daar aanschoof, enkel en alleen voor dat prentje. Dus zal het doodsprentje van mijn schoonvader wellicht ook hier of daar in verzamelingen prijken. Ik blijf het een gekke hobby vinden, maar ja, voor elk wat wils , of ieder diertje zijn pleziertje zeggen we dan...

In Limburg stelde ik vast dat de uitdeling van die gegeerde prentjes pas gebeurt op het einde van de mis, zijn de prentjesjagers verplicht gans de mis uit te zitten. Want daar in dat kerkje kan men niet zoals we kunnen zien op veel andere plaatsen in ons mooie wrede Vlaanderen... Daar zie je de herbergen voor de kerk (bijna voor iedere kerk staan er minstens een paar) stokvol volk zitten, die angstvallig de deur van de kerk in de gaten houden. Zodra de eerste offergangers raprap de kerk uitkomen, stromen de cafés leeg en zie je hen door de kerkdeur naar binnen schuiven om aan te sluiten bij de offergang. Omwille van het kaartje, en om de familie te tonen hoezeer ze mee leven met hun verdriet... djudedju.

Politiekers rijden zelfs van kerk naar kerk, en weten behoorlijk nauwkeurig hoe rap die of deze priester de lijkdienst houdt, zodat ze overal nog net op tijd kunnen aanschuiven om de lijkdienst op te fleuren met hunne gewaardeerde aanwezigheid. Zelfs politiekers die door de week hun hobby maken van het tentoonstellen van hun anticlericaliteit schuiven dan devoot aan in de offerende rij. Nu ja, devoot??? Ze zijn vooral bezig met het minzaam groeten van de andere aanwezigen, zo met dat glimlachje van: Heb je me gezien? Toch schoon van mij hé, dat ik hier ook voor deze stumper kom aanschuiven... Zouden die politiekers al die prentjes bijhouden? Misschien als een appeltje tegen de dorst, om te verkopen aan een rommelmarktkramer op het moment dat de verkiezing is tegengevallen en de kas op andere wijze moet gespekt worden dan door politiek afromen van de kassa van de staat...

Ik hou echt van mijn politiekers, dank zij hen kan ik heelder bladzijden vol schrijven in mijn blog... Moest ik wonen waar Bart woont, dan kon ik over echte ezels schrijven, die zitten daar niet zo ver af in een grote wei, veilig achter een omheining. Die beesten maken ook wel lawijt, maar ze zitten veilig achter prikkeldraad. Die andere niet.

Ik ga stoppen met vertellen dat er geen nieuws is...

tot de volgende ?