druk

Image by goya via Flickr

Vanmorgen naar Merelbeke, al heel vroeg in de morgen, voor een lesvoormiddag, les voor de medewerkers, leraars onze werkgroep...Vandaag was ik niet van dienst, dat is pas voor een van de volgende keren. Wel links en rechts wat gaan bijzitten, en desnoods een handje (een heel kleintje) bij steken.
Het was wel leuk om weer mee te maken, en ik leerde weer enkele nieuwe materialen kennen. Dus kreeg ik eerder les dan ik er moest geven. Ne mens is nooit te oude om, juist...

Maar dat duurt nogal lang, dus is mijn tijd wel heel beperkt, zeker als je weet dat tanteke ook op de zaterdag moet bezocht worden.
Het wordt dus een heel klein blogje, een echt weekendbeestje...

Gisteren vertelde ik je over het uitbreken van een nest boeren, vandaag zijn de wielertoeristen uitgebroken, een hele meute met een keer. Langs mijn raam flitsen (nu ja...) allerlei kleurige outfits voorbij van hijgende en dampende vélorijders die zojuist de berg op geklommen zijn. De meesten staan hier voor mijn raam recht op de trappers, om even de lendenen te rekken en te strekken, want dat klimwerk...na die winter van stilzitten...niet evident.

Welke soort terroristen het is, is een grote vraag, want nu reeds hangen hier diverse soorten pijlen en staan er diverse soorten wegaanwijzers op de baan geverfd... Wie volgt wat ? Er is duidelijk ook een grote organisatie bij, want deze hebben allemaal een blauw bordje met een nummer op, aan hun stuur hangen. Dat zal wellicht de omloop van het Nieuwsblad zijn voor liefhebbers, tot spijt van de randbewoners...

Ik moet toch eens nadenken over een nieuw verkeersbord! Hier zie je dat niet zo vaak in ons Vlaanderland, maar in Wallonië kennen ze zo'n een bordje: "Sauf riverains" "Alleen voor oeverbewoners"...andere mensen niet toegelaten. We moeten zoiets ontwerpen om die terroristen hier weg te houden. Ik zag weer al van die ambetante exemplaren: een groep van één man, of hij dacht het toch, klof midden op de rijweg, middenderder kon niet! djudedju...Heer geef mij ontzaglijk veel verdraagzaamheid, vooral tegenover wielerdinges... (Een mirakelke is ook al goed, zodat ze plots allemaal vierkante wielen hebben)

Het zal weer niet evident zijn om tot bij tanteke te geraken...de Lange Ast zit ook nogal vaak in het parcours... de mooie brede fietsbaan er naast is voor mietjes.

Nogal een geluk dat ik weet, als de bloempjes bovenkomen, de vogeltjes beginnen te fluiten de boeren uitvliegen en de wielerterroristen gevaarlijk doen, dan komt ook het visweer er aan...Je weet wel, aan een grote plas, waarin geen boeren, geen fietsers, maar wel grote karpers zwemmen... heerlijk... naar het dobbertje turen, de hoed iets naar beneden geschoven om de zon uit mijn ogen te houden...heerlijk, heerlijk, heerlijk...

tot de volgende (weer twintig wielerdinges !)