Vandaag, dinsdag 13 mei 2008, eerste visdag van het jaar !
We gaan naar Wannegem, bij Pepee gaan vissen ! Ik ga straks nog een grote doos koeken halen voor hem, want ik heb hem nog niet gezien sinds ik hier de nieuwe bodem voor mijn papegaaienkooi van hem kreeg... en voor wat hoort wat, ik moet ook nog wat onderlijntjes voor hem maken, maar heb geen latje om ze op te zetten, misschien heeft hij nog een latje liggen. Ik keek al in de winkel, maar die dingen worden niet meer gemaakt...
Straks mijn bak eens nakijken, mijn hengel en mijn lijntjes... en dan piepedada, naar het water !
Kort na de middag is het de moment ! Jongens, wat verheug ik me daar op ! Een ganse namiddag aan het water, rustig genieten, kijken of de ijsvogeltjes er ook weer zitten, een reiger roepend verjagen, de grote visdief, luisteren naar de vele vogels en het verre geluid van een dagdagelijkse wereld... en wie weet zelfs vis vangen ook ... Er zitten prachtige karpers, prachtige zeelten en heel veel bliek en jonge karpers, die nu weer een maatje groter zullen zijn...
Bij de zeelten zitten er soms prachtexemplaren ! Een zeelt is normaal bronsgroen met een bijna zwarte rug, maar soms vang je er een die werkelijk een gouden gloed over zich heeft, met een zwarte rug... die moet ik altijd wat langer in mijn handen houden en goed bekijken, en soms roepen we naar elkaar om eens dat prachtdier te bekijken, zo mooi zijn ze !
Vissen zijn nu eenmaal prachtige beesten ! De stroomlijn, de glans, de snelheid, en de kracht waarmee ze vechten tegen de haak... De slag van hun staart als je ze weer in het water zet... Mooi! Als je geen eerbied hebt voor de natuur, dan leren de vissen die je wel !
Och, ik weet het wel, we zien vooral op naar de dieren die zich op een ander vlak bewegen dan wij platvloerse wezens, vissen in het water, en vogels in de lucht... Er zal wel een stukje jaloersheid bij zitten omdat zij kunnen wat wij niet kunnen.
Maar toch, als je zo aan het water zit, luistert naar de "stilte", dan geniet je ! Want de natuur is nooit stil, je kunt zelfs het verschil horen van het geruis van populierblaadjes tegenover die van de esdoorns...Populieren sissen bijna, esdoorns hebben een veel zachter geruis, wat meer bas. Je hoort de krekels, de vogels, het verre gekraai van de haan, het sonore roekoe van de houtduif, het schelle alarm van de merel...tjektjektjek... Mezen maken ook een typisch eigen geluid, die ken je uit alle andere... Achter je hoor je met wat geluk boven de velden uit het gezang van de leeuwerik, het hemellawerke, het hemellawaaierke als het ware... Hier in Oost Vlaanderen zitten ze me met grote ogen aan te kijken als ik vertel dat dit indertijd een kooivogel was in mijn geboortestreek... Ik heb op mijn zolder nog steeds twee leeuwerkekooien... gemaakt in net gepelde wilgentenen, met een mooie kap op als een pagode. In die kap werd een laken gespannen, want een leeuwerik zingt slechts als hij vliegt, en zonder dat laken zou hij zich kwetsen aan de wilgentenen... Wij vingen de leeuwerken vooral tijdens de oogst van de aardappelen, toen we op ons knieën kropen achter het machien om de aardappelen te rapen. Ieder jaar vingen wij zo leeuwerikenjongen, net gepluimd. Die werden dan verder opgekweekt met insektenkorrels die we weekten en dan met op een stokje in het gapende bekje stopten. Wat nadien vrouwtje bleek te zijn werd weer uitgezet, in de hoop dat de beestjes het overleefden... De mannetjes gingen in de speciale kooien...
Kier hadden ze zo kwartelkooien, wat weer bij ons niet bestond... Gek hoe sommige dingen regionaal zijn ! Een kwartelkooi is een betrekkelijk donker hok, waaraan een voorportaaltje gemaakt is... De kwartelhaan, net zoals de haan van de kippen ging dan in het "deurgat" staan om het licht te verwelkomen met zijn "kwiekmediet, kwiekmediet" en ook wel om concurrenten af te schrikken en wijfjes te lokken... Ik heb al enkele jaren kwartels gehoord in het wild... een heerlijk geluid. Heel wat anders dan de afschuwelijke kreet van de japanse kwartel die massaal gekweekt wordt voor de leg of voor de consumptie.
Ik heb jaren japanse kwartels gekweekt, en heb talrijke prijzen gewonnen met de mooiste kwartel op vogeltentoonstellingen. Waar is de tijd !
Ooit hadden we een exemplaar zo tam gekweekt, dat hij rustig bleef zitten, zelfs als je met een potlood of zo over de tralies van zijn kooi ritste... We konden hem zo vastnemen, zonder dat hij begon te fladderen. Het was bovendien een prachtbeest. Op de keuring moest hij winnen, maar omdat hij zo rustig was en niet reageerde op plagerijen verklaarde de keurmeester dat hij blind moest zijn... Een van de bestuursleden, Paul, nam dan een meelworm en hield hem voor de draad, als een duvel uit een doosje schoot mijn kwartel naar het snoepje... Zie je hoe blind hij is zei Paul... Mijn beestje was kampioen ! Uit kolère keurde de keurder dan mijn eigenkweek wilde patrijzen af, die de week nadien in Zulte kampioen speelden in twee klassen !
Patrijzen kweken is niet makkelijk, omdat die beestjes alleen willen paren met de zelfgekozen vrouwtjes ! Je moet dus je patrijzen allemaal samen zetten, en goed observeren welke dieren samen begonnen te lopen... Daartoe had ik een systeem van kleurringen ontworpen, tot drie ringen per poot ging ik ! Iedere ring had andere kleuren, er waren 4 kleuren, daarmeen kon je de vogels herkennen, want natuurlijk, zodra je de kooi binnenging liep alles weer dooreen, en kon je het koppel er anders niet uithalen... Anny besteedde in de koppeldagen heel wat tijd aan het observeren van die beestjes ! Ik was de enige vogelliefhebber die inlandse patrijzen kweekte, toch hier in de regio... en ik kreeg nogal wat vragen hoe ik die beesten kon koppelen, want velen hadden geprobeerd maar waren niet geslaagd...
Op de zolder staat ergens nog een ganse doos vol bekers en medailles van prijzen die we wonnen in de kunst van het vogelkweken... We speelden beiden, en één keer eindigden we beiden met exact dezelfde punten als eerste in de interregio voor de kwartels en patrijzen... Toen we samen naar de tafel gingen om onze beker in ontvangst te nemen was er nogal wat commentaar hoe we dat gedaan hadden om beiden dezelfde eerste plaats te delen... Je kunt dat niet regelen, het was toeval, en toch weer niet, want in feite was Anny de soigneur, en we kweekten heel veel van die beestjes, waar we dan samen de mooiste verdeelden.. en ringden, een voor Anny, een voor mij, een voor Anny een voor....
Het moeilijkste werk was het tam krijgen van die beestjes ! Je moest ze wennen aan dat tentoonstellingskooitje (met een dikke schuimrubber in het dak omdat kwartels de neiging hebben recht omhoog te vliegen en dan hun kopje schonden aan de zoldering van de kooi...) en dan moest je ze wennen aan het feit dat er geen enkel middel was om zich te verbergen...En het ging nog verder, ze moesten leren kalm te blijven zitten, wat of wie er ook langs de kooi kwam. Bij iedere tentoonstelling leerden de beestjes stil te zitten, de pakken kijkers waren de beste leerschool ! Maar we zaten in die tijd vele uurtjes bij de kooitjes, kooitje opnemen, voor je zetten, kooitje kuisen, eten en drinken geven, weer wat kijken, als ze tam begonnen te worden dan ze wat plagen zodat ze ook dat leerden verdragen...
Sommige kwekers gingen zo ver dat ze kalmerende middelen in het drinkwater van de vogels deden ! Ooit vonden wij een heel mooi vogeltje dood in zijn kooi... Dat was altijd triest, maar ook ambetant, want sommige kwekers betichtten u dan van "slechte verzorging"... Wij zagen dat het drinkwater van het beestje zo geel kleurde... Voorzichtig roken wij eens, en het water rook als een chemische fabriek !!! Zorgvuldig bewaarden wij het drinkflesje en confronteerden de kweker met onze vaststelling...geen enkele reactie !
Dat vind ik flauw, dat is geen kwekerskunst, dat is vervalsing ! Net zoals gedrogeerde duiven en koerspaarden !
Nee, de echte kunst was geduld, geduld en geduld ! en veel kweken om er de mooiste uit te kunnen halen ! Zorgvuldig selecteren en ieder exemplaar onderzoeken of er geen mankementen waren, zoals bv een teennageltje tekort... Het moetsen volmaakte en rustige vogels worden.
Eigenlijk veel mooier dan in de natuur ! Je ziet bv zelden een mus waarvan de tekening exact correct is zoals het in het meest volmaakte geval zou moeten zijn... Kijk eens of beide zijden volmaakt identiek zijn... Bij onze vogels moest dat dus wel !
en weet je, veel vogels bestaan alleen nog bij gratie van de liefhebbers ! In het wild zijn ze -jammer genoeg - verdwenen !
Een goede vogelaar is ook een natuurvriend, is hij dat niet, dan is hij ook geen goede vogelaar !
ik ga stoppen, ik ga mijn visgerei in orde brengen...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten