Zoals gemeld ben ik dus gisteren bij de dokter geweest, ik moest de antibiotica (heb je dat eens goed gelezen ? anti =tegen bios = leven ! zegt genoeg !)kuur voleinden met een ander soort waaraan ik hopelijk niet allergisch ben, en ik kreeg ook iets tegen de jeuk, de gloei, de bobbels...
Gisteren dus voor het eerst de nieuwe pil gepakt... ook die tegen de bubbels. Bubbels zijn nog niet weg, maar toch al veel beter...
Maar de kakkerij !!!!! Ik moet nu weer crossen zoals in de tijd van mijn grote kakkerij, waarvan ik zo verschrikkelijk ziek ben geweest !
Met andere woorden ik heb de diarree, de buikloop, de poeperij, schijterij, de spuitpoep en dat allemaal op 't zelfde moment ! (Wat is zo'n synoniemenwoordenboek toch nuttig hé !)
Ik ga er niet meer woorden aan vuil maken (ik maak al papier genoeg vuil).
(punt)
En zeggen dat we normaliter vandaag zouden gaan vissen ! djudedju !
Het weer is schitterend (je ziet, als 't goed is zeg ik het ook). Heb je gisteren goed gelezen hoe de schellen aarde lagen te blinken in de zon? Een bewijs hoe nat de grond nog is hé, dat was al geploegd van tijdens de nacht !!! Nu blinken ze niet meer, en gisteren zag ik dat ze al een stuk hebben opengetrokken. Het was weer met een nieuw ontwerp, en na enkele rijen reed de tractor weer de fabriek binnen om wellicht de zaak bij te stellen. Hier in de regio hebben de werktuigen van Baeke een goede naam. Het is natuurlijk een voordeel dat ze alles zelf eerst volledig testen in de praktijk !
Als ik mij de ploegen van vroeger herinner, met het zware paard tjokkend over het veld, met een ploeg met een mes (schaar zeggen we hier) heel netjes voor na voor trekkend... Het ging niet rap, maar het was zo mooi ! Geploegd heb ik nooit gedaan, maar nadat de velden leeggehaald waren reed ik met het zware paard nog eens over het veld om alles wat was blijven liggen bijeen te rapen... zitten op dat gekke ijzeren stoeltje, traagzaam tjokkend over en weer op het veld, kijkend naar de kont van het paard...Eigenlijk moest ik alleen maar een roepen als we moesten stoppen, want het paarde kende zijn werk en draaide zonder één commando op het einde van het veld...
Nadien kwam de dorsmachine dan op het hof, en de schoven werden in de grote muil gesmeten, het machine maakte een verschrikkelijk lawaai, en achteraan kwamen de grote belotten stro uit het machine geschoven... Met een riek staken we die dan naar omhoog, naar de zolder, waar een ander ze van de riek snokte en ging opstapelen... Uit een buis kwam het kaf gestoven, en er was wel altijd een plezante die, als je even niet keek, het kaf over jou liet blazen... Je hangde dan vol kaf op je bezwete lijf... en lachen ! Daar dronk ik ook mijn eerste volwaardige pint, zo uit het flesje, en je werkte zo hard dat je er niet eens iets van voelde... Ik wilde immers niet onderdoen voor de boerenzoons die dit werk gewoon waren, en plooide mij dubbel om mee te blijven. Bij Odiel moesten we het graan in zakken naar de zolder sleuren, een ladder op, met een zak graan op je lijf... en trots dat we waren dat we dat konden...
Nu gaat dat allemaal machinaal, er is niets meer romantisch aan de boerenstiel, je kruipt niet meer op je knieën achter het patattenmachine om de aardappels te rapen in de mand die je met een hand meesleurde, terwijl je met de andere hand de eerpels raapte... De boer zat achter zijn paard op het patattenmachine, en wij kropen erachter, rapend, lachend en zwetend.
Of we moesten de grote voederbieten uit de zware poldergrond sleuren...Soms hingen we met heel ons hebben en houden aan één zo'n diepgewortelde biet te sleuren, en als hij dan brak kregen we een grommelende boer als beloning...
Nu groeien de bieten (althans hier ?) niet zo diep meer, en die worden ook niet meer met de hand getrokken, maar ook met 't machine...
Nu zie je, vooral bij die blauwwitte ardenners, meer koeien met de tekens van een keizerssnede op het lijf dan andere, maar toen ik klein was, werd een keizerssnede bij koeien nog niet gedaan... Ik heb de kalveren nog weten in stukken zagen in de de koe ! dat of de koe verliezen...
Boeren was toen een zeer zwaar beroep, maar je wist, je voelde wat je deed. Je werkte rechtstreeks in de grond, je sleurde bij manier van spreken de oogst uit de aarde! Het was een beroep vol van echt contact met de echte grond... Nu niet meer...de boer troont hoog boven het veld en vliegt over het veld, het veld verscheurend en vertrappelend onder de zware mastodonten van tractoren...
Vroeger werden de kanten, waar je met het machine niet bij kon, met de hand gedaan, want er mocht niets verloren gaan... Nu blijven die kanten staan, of worden gewoon later ingeploegd. Hier voor mijn deur stonden aardappelen, en de laatste twee rijen, tegen de haagkant van de holleweg (de jagerij), bleven gewoon staan. 's Avonds gingen de mensen van de wijk daar dan met de vork de patatten uit... De boer was content, want wat bleef zitten kon het jaar nadien "ambetantigheid" geven...
Moest mijn schoonvader weerkeren, de man zou diep ongelukkig zijn, hij die zorgde dat niets verloren ging op het veld... Nu snorren ze hier in de oogsttijd met die grote speciale bakken met graan voorbij, en in iedere bocht, aan iedere oneffenheid op de weg liggen kilo's graan... De massa's houtduiven vieren dan hoogtij !
Slechts zelden zie je nog een boer die zich bukt om eens zijn vruchten te voelen... ze komen gewoon om de zoveel tijd met de sproeistof, vliegen door het veld, en hup, weer weg... Ik weet het niet, er is iets verloren gegaan... En heus niet alleen bij de boeren ... Dat is al veel vroeger begonnen in de industrie ! Vroeger weefden de mensen zelf, de wever en zijn getouw... Ik zie dat nog bij onze Bart, die weeft nog, echt, maakt zelf zijn stof, zijn ontwerp... Hij heeft nu op de zolder boven zijn garage een groot atelier gemaakt, waar binnenkort zijn nieuw gobelingetouw zal staan, waar hij wandtapijten zal kunnen weven van twee meter breed... Nu staat de arbeider in de fabriek achter een hele rij getouwen, en hij heeft geen contact meer met het weven op zich... Ik vind dat een jammerlijke evolutie... Ik weet wel, het kan niet anders, het is de massaproductie die ons de welvaart bracht, maar toch...
Sta jij nooit met een handgemaakte vaas in je handen, om de lijn niet alleen te bewonderen maar ook te voelen ?
Koop jij nooit eens een hebbeding waarop vermeld staat "handgemaakt" in een of andere taal ? Gewoon omdat je ziet dat het "iets" heeft ? Gewoonlijk is het dan net iets beter afwerkt of iets primitiever, maar het straalt het gevoel van de maker uit.
Is die zelfgebreide pull niet knusser, warmer, gezelliger ?
Is het niet daarom dat we met zijn allen knutselen en prutsen aan allerlei dingen? Zelf de mandjes maken voor de suikerbollen van je petekind, kaartjes maken voor kerst en nieuwjaar (moet je niet doen voor de goedkoop !) zelf het wiegje opnieuw bekleden...zelf aan pyrografie doen, juwelen maken in been... omdat je houd van dat "zelf doen", houd van de vreugde van het "maken"...
We missen dat allemaal een beetje, en zodra we thuis komen, van eenvervelende werkdag, gaan we knutselen of vallen lui en afgepeigerd, moe van leven in de zetel voor de tv... en gaan onvoldaan slapen...
Ik zie de kantwerkjes van mijn zus, de bloemstukjes van mijn andere zus, ik zie de meeste mensen wel aan een of ander bezig...zelf doen !
Hier en daar heb je nog gelukkige arbeiders, die zelf de verwarming installeren en uitrekenen en instellen, die zelf dingen in huis herstellen, zelf schilderen en behangen, en daar fier op zijn. Je moet eens kijken naar de schilderende buur! Zie je hem een meter of twee achteruit gaan, om zijn eigen werk te bewonderen? ervan te genieten? Is dat niet mooi ?? is dat niet heerlijk ?
Diep in ons hebben we allemaal iets dat treurt naar het Echte Werk, het werk van je handen, het werk waar je al je kunnen, al je liefde, al je kracht in steekt, en waar je fier op bent.
Nu hoor je de arbeider zeggen dat hij bij Volvo werkt, maar je hoort hem niet praten over zijn auto, de auto die hij heeft gemaakt, want die auto is er niet... En eerlijk, heb jij al ooit iemand ontmoet die vol trots vertelt: "Zie je die auto daar ? daar heb ik 4 vijzen in vastgedraaid !" ???
Ik mis iets... ik zie een grote leegte in het werkende bestaan...
Moeten we niet terug een beetje anders gaan denken ???
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten