en ook de zondag,

dàààt is de chirodag, en 'k wou dat alle dagen zondag chiro was...
Toen ik de regen hoorde vannacht omstreeks één uur, dacht ik aan vroeger, regen, kou, wind of wat dan ook, de korte broek aan, het bruine hemd en de gele das en op naar de Chiro...
Jaarlijks was er ook het bivak, ieder jaar weer gingen we zo voor ongeveer een week op kamp. Niet zoals bij de scouts in tenten, niet zoals de ksa in nette aangepaste gebouwen, nee, wij bewogen ons ergens tussenin... Meestal mochten wij logeren in een of andere schuur van een boer, en wij moesten van thuis een groot laken dat dichtgenaaid was in een grote lange zak meebrengen, en van de boer kregen wij dan massa's stro, waarmee iedereen zijn zak dan dik opstopte, dat was ons bed...
Ooit hebben we meegemaakt dat een van onze makkers 's nachts het bed uit moest, en in de pikkedonker zijn weg naar buiten zocht. Hij had zich verkeerd georiënteerd en stapte breed uit in een héél nest overjarige kippeneieren die daar ooit verloren waren gelegd... De stank was niet te harden ! Iedereen werd wakker van de geur !
De verplaatsing naar het kamp gebeurde altijd door het visbedrijf La Couronne, een bedrijf waar men vis rookte en haringen oplegde in azijn... We kropen dan met zijn allen in de laadbak van de vrachtwagen, de deuren van de camion werden gesloten, en wij zaten daar voor een heel lange tijd in de pikkedonker in die camion die helemaal gevuld was met de overweldigende geur van gerookte haring...
Nu zou dat allemaal niet meer mogen, ook niet meer kunnen, maar voor ons was dat deel van het grote avontuur !
Ik weet niet meer precies op welk bivak het was, maar ik meen dat het in Ittre was, dat we op een lange trektocht met de knapen plots langs een weide kwamen, waarin een grote boomgaard met allemaal heerlijk blinkende kersen... Wij niet verlet, de draad onder en de bomen in... Plots kwam daar de boer afgestormd, wij uit de bomen en lopen maar... Maar ondertussen riepen wij uiteraard naar elkaar, om aan te moedigen, om te verwittigen waar de boer was of wie rapper moest en noem maar op... De boer stopte omdat het roepen in ons dialect hem blijkbaar opgevallen was, en riep "Vanwoar zieje gieder tè ?" Een van ons riep terug "Van de conterdam". Bleek dat de boer afkomstig was van Stene, het ernaast liggende dorpje en één gemeente met de Conterdam ! Wij mochten onze rugzakken vol plukken met kersen ! Voor héél de groep bivakkers ! Ik heb de latere jaren altijd met een roodachtigverkleurde rugzak rondgelopen, rood gekleurd van de rijpe kersen die er in gezeten hadden...
's Avonds groot kersenfestijn, iedereen vrat kersen tot de buik rond stond, 's nachts begon het gehol naar de wc... Heel de groep zat met de schuifaf !
Herinneringen...
Kijk, dat zou nu ook niet meer kunnen! Nu zou de boer de rijkswacht bellen, zou nooit geweten hebben dat wij van zijn oude streek waren, zou nooit een mild gebaar hebben gemaakt, en wij zouden geen diarree hebben gehad... Allemaal veel saaier nu !
Als de boer niet van onze streek was geweest, dan hadden wij alleen ontsnapt door vlugger te lopen dan hij, en had hij één van ons kunnen snappen, dan zou die het pak slaag van zijn leven hebben gekregen, en de kous was af.
NU is er geen kans meer op avontuur ! Nu rest de kinderen alleen nog het braafjes binnen de krijtlijntjes blijven.
Ze mogen niet meer vechten, ze mogen niet ravotten, ze mogen geen deugnieterij meer doen...of het leidt tot ernstige moeilijkheden...veel te ernstig voor een kind dat alleen de wereld en zijn grenzen aan het onderzoeken is.
Als ik zeg ernstige gevolgen, dan bedoel ik ook ernstig ! Ooit, toen ik op verlof was bij Claude die toen naar Mortsel verhuisd was, was er ginder een jongetje, je kent ze wel, van die pestkopjes, die ons voortdurend hinderde... Wij waren aan het spelen op het voetpad, en hij reed er op zijn fiets telkens en telkens dwars doorheen. Op een bepaald ogenblik ben ik rechtgestaan, zodat hij niet anders kon dan tegen mij rijden, en dus vallen... Het pestjong brak daarbij blijkbaar zijn armpje, ochere... 's Anderendaags moest ik dringend terug naar huis, gedaan met het verlof, ik moest ondervraagd worden door de rijkswacht !
Daarmee was de kous af, de familiale betaalde, en het spel was verleden...dacht ik, want toen ik hier in Oudenaarde verantwoordelijk was voor de vakbond voor houtbewerkers en bouwvakarbeiders, vertelde een van de mannen van de BOB me dat ik niet alleen als vakbondsman(staatsgevaarlijke lui !) maar ook genoteerd was als gewelddadig ! Ikke, gewelddadig ??? Ja, je hebt ooit iemand van zijn fiets geworpen dat zijn arm gebroken was ! Ik vertelde hem dat ik niemand gesmeten had, dat ik alleen die keer niet weggesprongen was voor het fietstende pestjong, die daarbij gevallen was... Ja, dat stond in mijn verklaring van toen, maar er was ook de verklaring van dat pestertje, en dat luidde anders, en dus was ik dubbel gevaarlijk ! Om dood te vallen !
Héél véél later, we waren op stap met de wandelclub, zie ik plots voor mij twee oudere mensen die ook aan het stappen waren, verschrikt achteruit springen... Ik hield het wat in de gaten, en het waren twee gasten van zo'n 18 jaar omtrent, die op een smal houten brugje over een beek stonden, hun fiets tussen hun benen...en ze bleven daar staan, omdat het leuk was die stommen wandelaars te pesten... Ik vroeg ze vriendelijk om uit de weg te gaan, en zegde er bij dat ik het maar één keer vroeg... Ze lachten me uit, diene ouden zou hen eens bedreigen... Ik ging het brugje op, gaf de beide fietsen een duw, naar links en de ander naar links... Beide krachtpatsers met fiets en al in de gracht... We hebben ze niet meer gehoord of gezien. Blijkbaar ben ik alleen gewelddadig met fietsers... Die wielerterroristen zouden beter oppassen hé ?

Nee, ik ben helemaal niet gewelddadig, ik was alleen pissig omdat die twee dat precies hadden gedaan met twee oude sukkels die ook eens wat wandelden... Want dat heb ik wel, en dan ben ik inderdaad wat kort aangebonden, ik kan geen onrecht verdragen ! Ooit ben ik met de kinderen naar de varkentjesworp geweest bij de Adriaen Brouwersfeesten in Oudenaarde. Ze werpen dan varkentjes in plastic naar beneden, en in sommige varkentjes zit dan een prijs... Ik zag vlak voor me een kind van een jaar of vijf, zes, een varkentje oprapen, waarin duidelijk een briefje (dus een prijs) zat. Op dat moment zag een man van mijn leeftijd (toen dus zo'n dertig jaar) dat ook en rukte het varkentje uit de handen van het kind ! En dan reageer ik véél rapper dan ik denken kan ! Ik had de man meteen in een houdgreep, greep het varkentje en gaf het terug aan het kind, nog voor het kind had kunnen beginnen wenen ! Ja, dan ben ik blijkbaar wel wat kort van stof hé.
Maar dat kan ik nu eenmaal niet verdragen, ik kan niet tegen machtsmisbruik!

Maar ik wilde in feite zeggen dat de mensen van nu, niet beseffen wat ze een kind aandoen met hun meteen bellen naar de flikken als een kind wat deugnieterij gedaan heeft ! Dat kind sleurt dat zijn hele leven mee, en wie weet kan het hem moeilijkheden bezorgen in zijn toekomst ! Wil je echt zo ver gaan ? Is dat belletjetrek echt zo'n misdaad dat het invloed moet hebben op de toekomst van een kind ?

Nu, ik weet van niet, ik hoop dat jullie het nu ook weten, en dat jullie dit verder vertellen, zodat we misschien eens weer een stapje terug kunnen doen, en het kind de kans geven om de wereld waarin hij later moet leven en werken, ook de wereld is die hij als kind heeft verkend, waar hij als kind heeft gebotst, gevallen is en weer opgestaan !

tot de volgende ?