versjes...

Ik krijg waarschijnlijk een overdosis Toon Hermans, want in plaats van mijn schetsboek te benutten om te tekenen en te krabbelen, zit ik nu regelmatig versjes te maken, versjes à la Toon, kort grappig en soms iets dieps... zonder pretensie, gewoon leuk om doen en hopelijk ook leuk om lezen....

Hij dacht dat hij wat zinnigs hoorde,
Maar 't was Brussel-Halle- Vilvoorde...
Oh Heer, dacht hij, Oh God, bescherm me
Maar hij kreeg, ocharm maar een Leterme...

Ik zag ze lopen hand in hand,
op het smalle paadje door het veld,
hun voeten wierpen wolkjes zand,
ze hielden van de liefde met zoet geweld...

Ik wou 't wel, als zij 't zou willen...
maar voor die broek heb ik te dikke billen....

Een man aus Wuppertal,
Die wupperde menig Mahl
Sein Frau zei, Hans, Vie du wupperen kan
daar traumt jeden frautje van...

Het licht scheen in de kamer
ze zat verwezen in de canapé
ze kreeg een klap van de hamer
het zat haar echt niet mee

Henin 1
Henin reste dans la mémoire
een memoire van heb ik je daare
maar als sport een last is, een karwei
dan maken alleen de miljoenen je nog blij...

Henin2
Ik heb alles bereikt
heb ook alles gegeven
maar ik voel dat "HET" van mij wijkt
en nu wil ik toch eens "leven"

Henin3
Ik deed het niet voor 't geld
(al is dat wat uiteindelijk telt)
Maar eens de sport niet meer leuk is
dan lijkt 't of er in 't leven een deuk is.

De politieker zegt ons wat wij moeten willen
en vraagt onze stem om er mee te kunnen praten
Maar het is niet meer ons willen, maar zijn grillen
die hij bekokstooft met zijn karwaten...

Ik ben het moe, ik ga mezelf opblazen
Maar 't was weinig wol en veel geblaat
Hij was alleen maar heel erg kwaad
en 't bleef bij gedonder in de glazen...

In de vélodrôme stond
een droom van een vélo
't water liep hem uit de mond
maar hij had geen ene euro...

De astroloog keek naar de sterren
in haar ogen en dacht,
"Oh wat een nacht,
en 't stond geeneens in de sterren"

De jongen keek door 't winkelraam
zijn neus plat tegen 't glas
Oh God wat was hij eenzaam
Hij wou dat hij aan de straatkant was...

Je ziet, gewoon amusegueultjes zou je gastronomisch willen stellen... Maar 't is amusant en helemaal niet moeilijk... Gewoon wat rijmelarijen... Moet je ook eens proberen, en niet alleen rijmelalerijen, maar ook gekke gedachten, zoals ze liepen door de holle weg, maar de holle ligt er nog... ook het mixen van talen om rijmen te maken, zoals al te gaar in de boudoir... je creëert mogelijkheden aan de lopende band... Met al te gaar bedoel ik allen te samen, niet dat we bijna overgaar zijn ! Zie je, je blijft gekke dingen denken !

Of misschien vind je het helemaal niet leuk, ben je te ernstig om eens gek te doen, maar gek zijn is gezond ! (Allee binnen bepaalde grenzen hé)... Nee, durf eens te spelen, durf eens mal te zijn !

Het moeilijkste aan de rijmen is het onderwerp...maar luisterend naar radio of tv hoor je plots iets dat je doet denken aan iets geks, aan iets gevoeligs of wat dan ook... Als het woord Chrysant hoort dan denk je aan kerkhof, zet het eens in een bruidsboeket... Heel anders is het niet ?

We zijn al naar de rommelmarkt geweest, maar er stonden maar een dikke tien kraampjes...De mensen betrouwen het weer weer niet ! (weer weer...) Nu erg was dat niet, 't was niet ver, en we hebben toch eens wat verse lucht gehad. 't Is anders niet warm ! Volgens de thermometer in mijn auto krap 12 graden ! Wellicht zal de centrale verwarming ook weer aan moeten ...

Oh ja, morgen wellicht geen blog ! Moeder en ik gaan eens een uitstapje doen! Mag ook wel eens, na die lange sombere winter, na al de misère met de antilevenspillen, de jeuk en de diarree, het stoppen van de morfine met alle afkickverschijnselen... Nu gaan we eens een stapje in de wereld zetten. Eens lekker op restaurant eten, een beetje shoppen en genieten van het anders zijn in een stad in plaats van ons heerlijke plattelandsleven... In de stad kun je op een terrasje, of van achter het raam van een café, lekker mensenkijken... Zag je ook diene vent zijn tattoo op zijn kletskop ? En met zo'n benen zou ze beter een lange broek dragen... Heerlijk gluren... Dat kunnen we hier niet... Ja, naar al de terroristen die hier voorbijfietsen, of de zware motoren die houden van onze krinkelende weggetjes en bergen en dalen... verder niets om mensenkijken te beoefenen. In de stad halen we dan ons hartje op... Ons heel bewust van het feit dat er wellicht ook zijn die naar ons gluren...en wellicht denken: "dat zijn er van den boerebuiten..."

Ik probeer ook te kijken en de houdingen op te slaan op mijn harde schijf, voor later, om te tekenen... Die afhangende schouders van dat vrouwtje met de twee dikke boodschappentassen, de gebogen houding van die oude man, de gang van wat je - misschien ten onrechte- als een homo ziet passeren, een ietwat vrouwelijke stappende man... De oudere vrouw, dik en wat uitgezakt, hoe lagen die plooien van haar kleed ook al weer ?
Mensenkijken... Ooit hoorde ik van mijn leraar beeldhouwen dat zij als leerlingen werden uitgezonden om mensen te schetsen... Hij was naar het station gegaan, tekende daar de ijlende mensen die haastjehaastje naar hun trein liepen, de verveelde die nog een uur wachten voor de boeg had, de man die op een bank zijn krant las, en regelmatig opkeek naar het seinpaneel of zijn trein er nog niet aankwam... de dreinende kinderen aan de hand van te haastig stappende ouders... Volgens hem was de kunst om met zo weinig mogelijk lijnen iets echt weer te geven... Je kunt een vrouw tekenen, en je kunt ook een gehaaste vrouw tekenen... In de eerste ga je alle accenten leggen op het lichaam, in de tweede ga je proberen dat haastige vast te leggen.

Ik ga stoppen voor vandaag, dus tot ...overmorgen ?