Vissen

Gisteren belde Luc me om te gaan vissen, ik heb ja gezegd... Hopelijk gaat het, we zullen zien, maar ik moet toch proberen om mijn leven te hervatten. Morgen kan ik hopelijk een goed resultaat melden- over mijn pijn en over het vissen !

Gisteren heb ik de man van zes, sorry 3 miljoen gezien !
Vijf voor elf kwam de man in Zingem reeds aan, dus meer dan stipt !
Hij haalde uit zijn wagen drie behoorlijk grote valiezen, en kwam bij tante binnengewandeld.
Ik toonde hem de watertoevoer, en vertelde hem het relaas... Daarop opende hij de twee grootste valiezen, en begon enkele toestellen te monteren. Een scherp gepiep weerklonk...
De man vroeg hoe het water hier gewarmd werd...Ik wist het niet, maar toonde hem wat ik wist aan waterleidingen, en in een kast vond hij een boiler... Hij hield het uiteinde van een soortement metalen, gepunte stok tegen de buizen aan de boiler, en wist te zeggen: 't is het koud water! Later bleek dat hij bedoelde dat het lek op de koudwaterleiding zat, en niet op het warmwater uit de boiler... Toen plaatste hij de voeler op de leiding vlak na de hoofdkraan...Oeioeioei ! Ik hoorde het geruis van water tot waar ik stond...
Hij begon op de grond de leiding te volgen en twee minuten later kon hij melden waar het lek zat.
Hij controleerde nog eens uitvoerig en gaf advies nopens de mogelijke manier van herstelling.

Naderhand sloot hij de waterleiding weer af, en begon zijn rapport te schrijven. Dit duurde véél langer dan het onderzoek.

Op mijn vraag vertelde hij mij dat het éne valiesje, niet eens het grootste meer dan 70.000 eurootjes kostte... Hij bleek daat meer dan 3 miljoen oude belgische frankskes bij zich te hebben... Vandaar, de man van 3 miljoen, een "nieuwe" reeks op de alom geprezen VRT ?

We kunnen zonder breken, en waarschijnlijk ook zonder kosten, de leiding repareren, en aldus de tussenkomst van het solidariteitsfonds van de TMVW verzekeren... Ik heb vanmorgen al gebeld naar de lieve dame van het TMVW dat we dus wellicht wel zouden herstellen....

Vandaag ga ik dus vissen...het is ondertussen al maanden geleden...Ik ben een beetje bang dat ik de dag verknoei voor Luc, maar ik moet toch eens weer proberen...

We gaan naar het park, hopelijk kunnen we op een rustige plaats zitten, want het is verlof, en bij goed weer is het park soms nogal druk. Als er veel kinderen lopen, dan komen die altijd bij je staan, ik heb daar niets op tegen, maar ik ben altijd een beetje bang dat ik hen zou kwetsen met een onderdeel van het visgerei... Bij het inwerpen, of het ophalen ben je niet altijd zeker dat de lijn niet plots verder vliegt dan je zelf wilt...
Misschien verwondert je dat, maar als je een behoorlijke beet krijgt, je wilt ophalen, de nylondraad staat gespannen als een vioolsnaar, en dan schiet plots de haak uit de vis, de nylondraad vliegt dan meestal hoog de lucht in, maar oncontroleerbaar. Zo zijn we al menig lijn kwijtgeraakt, door een lijn die plots in de takken van een boom vliegt, en zich daar vasthaakt. Erger zou het zijn als die haak zich aan een kind of volwassen kijker zou hechten... Daar ben ik altijd een beetje bang van, en als je het zegt, dan lachen ze, precies alsof het hen niet kan overkomen...

Nu ja, misschien ben ik een beetje overbezorgd, en komt dat mede door het feit dat ik mij niet gerust voel over mijn eigen kunnen, nu de pijn niet echt weg wil tot op het peil dat normaal verdraagbaar is...

Het weer is schitterend, dus moet ik het nu of nooit maar eens weer proberen.

Ik ga stoppen voor vandaag, mijn visgerief in orde maken.
Tot de volgende ?