cim klijsters (of is't andersom)

Ik hoor net dat ze om 8 uur vanmorgen getrouwd is...Mij leek nochtans dat ze nu niet meer zo gepresseerd moest zijn????
Nu ja, andere tijden, andere zeden...alhoewel...

Vanmorgen vroeg rinkelde de bel van de voordeur dringend. Ik dacht, de kinderen zijn er weer, en ja hoor!
Wij moesten dringend met hen mee, ze hadden een verrassing, neen twéé verrassingen.
Wij hielden vriendelijk plagend de boot wat af, en alras konden ze het geheim niet meer verzwijgen... Blacky was terug ! Blacky was de kat die na een periode van internering om aan het huis te wennen, toch weg gelopen en weggebleven was...
Blacky was ook de kat waarvan we dat wel een beetje verwacht hadden... Dat is niet echt een huiskat, en is ook niet gediend van de manieren die de kinderen hebben met hun katten. Ze spelen met de katten als waren dat levende poppen. De twee andere (één van Veerle, en één van Frederik, laten zich dat welgevallen, maar Blacky verzet zich met tand en klauw tegen dergelijke ontering van zijn kat-zijn.
Het verwonderde me dan ook dat Blacky terug was, tot de tweede verrassing verraden werd door de opgewonden (en aflopende?) tweeling...
Blacky had vannacht een kitten gekregen, ééntje maar, en daardoor mochten ze het houden, en het was zo mooi, en zo klein, en zo....
Ik ging dus maar eens mee, om dat wonder der natuur te bekijken. Er was inderdaad maar één jong, en 't was inderdaad een kleintje, zo klein als ik nog nooit zag bij een kat...kop en lijf samen hooguit 12 cm schat ik zo... Staart heb ik niet gezien, maar ik mocht ook niet nader komen. De kinderen mochten wel, maar ik, vreemdeling werd weggeblazen door een woedende kattin...
Ik bekeek dan ook de kitten van verre, hooglijk verwonderd door het minieme ding... Ik zei, 't is net een microob...en Hé, dat zou een goede naam zijn voor zo'n klein ding!
De tweeling was direct enthousiast, en dus noemt de kitten microob...Hopelijk voor de kinderen blijft dat minieme wezentje in leven, hopelijk voor de volwassenen gaat het spoedig dood...Twee katten was al genoeg, nu de derde terug met een kitten erbij...Ik mag er niet aan denken. Nu, ik denk dat die van Fré niet lang zal leven, die gaat ieder open deur binnen, zat al in diverse woningen, kruipt in iedere openstaande auto, en loopt hier over de baan...en dat is voor katten dodelijk!

Dat is niet alleen een te lieve kat, het is ook een mooi katje, het lijkt zwart, maar als ze dichtbij komt zweemt ze naar bruin, een havannabruin?, en dan zie je dat het een gestreepte kat is, streepjes van donkergrijs-zwart op donkerbruin-zwart. Mooi !

Jammer dat dit wellicht het eerste verkeersslachtoffer wordt van de katten van de kinderen...

Drie katten, prutske, hierboven uitvoerig beschreven, dan vlekje, een zwart-wit gevlekte (wat had je verwacht?) kat, Blacky, een zwarte langharige en nu nog microob, een op het oog pikzwart wezentje... Veel is niet genoeg !

Gisteren heb ik met fré drie ladingen gevoerd, en vandaag wellicht nog enkele. Nu is bijna alles weg, buiten nog enkele grote stukken, waarvoor de vriend van fré nog eens komt met de camion. Oef, het lijkt -bijna- voorbij.
Voor ons, want in het huis van Veerle liggen nog stapels "goederen" die moeten op plaaats gezet en gelegd worden. Gisteren kwam Erwin ook nog eens op bezoek, en had weer twee zakken kledij mee voor de kinderen. Ik had goesting om te zeggen, leg maar bij de hoop, maar dat doe je niet... We zijn heel dankbaar dat we kledij voor die snelgroeiende tweeling krijgen, het is er al moeilijk genoeg om rond te komen. Misschien gaat alles een beetje beter met fré er bij, maar er zal eerst nog een periode van herstel van de financiën moeten komen voor ze weer van sparen gaan kunnen praten. Fré is tuinier, dat betekent dat zijn werk voor een groot stuk seizoensgebonden is, en dat hij dus ook in de andere perioden veel werkloosheid kent... Dus ook niet meteen het beroep van véél verdienen, maar och, als ze gelukkig zijn, dan gaat alles, en dan gaat het altijd goed.

Ook hier huldig ik het principe van "laat ze doen"...Maar met Fré is dat wel iets moeilijker, hij komt met alles en nog wat bij mij...Wellicht geleerd van Veerle? Maar dat wil dus ook zeggen dat ik ondanks mijn goede voornemens toch wel in hun gezinnetje betrokken raak...Maar dus alleen als ze het zelf vragen, anders laat ik ze doen, ook als ik zie dat het anders beter kan. Ik herinner me nog te goed mijn eigen periode, en de talrijke botsingen met mijn schoonmoeder... Ik had het ook slecht getroffen daarin, het was juist een van die mensen die steeds proberen een ander te dicteren...Ik ben dan ook nooit een goede schoonzoon geweest... En ik kon ook niet zoals mijn schoonbroer, die altijd heel mooi luisterde, knikte, dankte ...en dan toch zijn weg ging... Ik heb nooit mijn kwebbel kunnen houden...Als het mij niet aanstond, dan moest dat ook van mijn hart...Verkeerd natuurlijk bij een dergelijke schoonmama. Nu ja, ik ben er mij van bewust dat ik dus altijd de slechte schoonzoon was, maar ik ben desondanks altijd de goede man gebleven voor Anny, en dat nam schoonmama mij én Anny kwalijk... Ik hoor dat Bart net in dezelfde situatie zit...'t Zal erfelijk zijn zeker ???

Ik mis dat wel een beetje bij Veerle, ze is helemaal niet onafhankelijk... Wellicht heeft ze dat brave van Anny mee...Ik ben nooit zo braaf geweest...

Als er iets gebeurde dan had mijn moeder nog al dikwijls het gezegde in de mond: "'t zijn allemaal geleende broodjes"... Daarmee duidde ze dat alles terug kwam. Ik heb al meermalen vastgesteld dat het klopt ! Alles komt terug !
Ik herinner me dat mijn broer de steel van vaders houweel brak. Vader kwaad. "Mijn vader werkte héél zijn leven met die houweel, ik werk heel mijn leven met die houweel, en jij pakt dat in je handen en 't is kapot !" Mijn broer riposteerde dat het dan al een héél oude steel was, maar dat mocht niet helpen. Toen hij ook de steel brak van het pikhouweel was het hek van de dam...

Nu zie en ervaar ik die dingen ook...en net als wij vroeger, zwijgen mijn kinderen als ze iets van mijn dingen hebben gebroken...Mijn eerste reactie is dan van, wacht tot ik hem /haar zie, maar gelukkig gaat daar steeds wat tijd over, en is mijn reactie al heel wat afgezwakt...En heb ik al de tijd gehad om te denken aan al de dingen die ik ooit brak...

Ik ga stoppen, want ik zit weer in 't verre verleden te wroeten...

tot de volgende???