't bleiterke

Ooit hadden wij in dit landje heel wat mensen die zich rot amuseerden in allerlei verenigingen en clubjes.
Maar wat je ook doet, er is steeds geld nodig om de boel in leven te kunnen houden en om het werkelijk te doen draaien.
Dus heeft ieder verenigingetje wel een voorzitter, een secretaris en een schatbewaarder nodig, mensen die de verantwoordelijkheid op zich nemen om met het geld van de leden en van hen zelf, verstandig om te gaan en het clubje draaiende te houden.
Dat marsjeerde perfekt in 99,99 % van de gevallen, en nergens, zelfs niet waar het al eens misliep, gebeurden er echte drama's...
tot...
Een minister, met de roepnaam 't bleiterke (Ansiaux)het nodig vond eens alles, ook wat volmaakt marsjeerde in wetten en artikeltjes te gieten, en te organiseren van boven af.

Wij hadden een goed werkende spaarkas, en lukten er ieder jaar in een gratis barbecue aan te bieden aan de leden... Nu is de spaarkas niet meer.
Dank zij 't bleiterke, die zo danige reglementen maakte dat we in de praktijk niet meer kunnen werken zoals een café-organisatie nu eenmaal moet kunnen werken...
We sluiten dus af met een laatste barbeque... Bedankt bleiterke!

De vinkenbond moet ettelijke formulieren invullen en met alle bestuursleden naar de bank gaan om hun identiteitskaart in te laten scannen...De oudervereniging van de school kan aan haar geld niet meer aan, en moeten ook kilo's formulieren invullen en met zijn allen naar de bank gaan...

Maar dat zijn nog de goeie, kleine verenigingen, zoals een groepje gepensioneerden met een petanque- clubje en dergelijke dingen, zitten dik in de shit, dank zij 't bleiterke...

Iedereen weet dat je iets wat goed werkt moet laten werken...Tenzij je het wilt vermoorden. Al de kunstenaars zijn ook al zo content met wat 't bleiterke voor hen deed...

Mag dat allemaal zo maar? Kan dat allemaal zo maar? Moeten we dat allemaal zo maar aanvaarden???
Ja.
Want we leven momenteel in een staat waar men bezig is alles, maar dan ook alles in handen te nemen. Binnenkort zullen we met zijn allen ritmisch moeten ademhalen.

Ik kan verkeerd zijn, maar ik heb de stille indruk dat het vroeger in het oostblok, achter het ijzeren gordijn, bijlange zo erg niet was als nu, hier...

Alles, maar dan ook alles wordt gereglementeerd, alles moet op het zelfde lijntje lopen... Alle initiatief wordt stillekens aan banden gelegd, en de macht centraliseert zich meer en meer.

Weet je, ik ben blij dat ik al zo oud ben. Want de wereld zo als ze hem nu aan 't maken zijn, dat is niet mijn wereld meer, dat is niet de wereld meer op mensenmaat, dat is niet meer een wereld waarin je leeft, maar waarin je geleefd wordt.

En wat mij het meest verontrust is dat er zo weinig reactie is... En als ze daar aan de top nog iets van verstand hebben, dan moeten ze beseffen hoe gevaarlijk dat wel is ! Dat betekent dat de massa al zijn grieven aan 't oppotten is, tot plots de boel zal springen...Ik hoop dat ik er dan al niet meer ben. Want dan zullen ze de ploegscharen omsmeden tot zwaarden, dan zal het lam de leeuw verscheuren.

Ik kan alleen maar hopen dat "men", daarboven, daar aan de top, het tijdig inziet, en in plaats van te over-reglementeren, stilaan weer plaats geeft aan het menselijk initiatief...

Denk niet den ouden is weer aan 't memmen, neen, luister gewoon eens naar wat er rondom je gebeurt...en trek zelf je conclusies.

Vannacht heb ik redelijk geslapen, maar ik ga dit weekend weer niet rommelmarkten, ik voel me nog niet in staat terug te keren tot mijn leven van voor de grosse scheisserei...

Een aartsluierik moet zich aanmelden bij de arbeidsgeneesheer..."Ah" zegt hij, "Eindelijk hebben ze ingezien dat arbeid een ziekte is..."

Weet je ik voel me ook een beetje zo... Ik ben redelijk goed zolang ik niets, maar dan ook niets doe...Zodra ik ook maar iets doe, begint de pijn op te spelen...

Leuk is anders.

tot de volgende ?