Gisteren dus naar Home Vijvens geweest, en een paniektelefoontje gekregen van de sociale dienst van het ziekenhuis: Tanteke wil daar niet naar toe, ze wil naar huis...
Ik heb afgesproken met Chantal en haar man Ivan, om samen met ons naar tanteke te gaan om ze te overhalen tot het "tijdelijk" verblijven in een home...
Ik ben er niet gerust op. Dat is een eufemisme. Ik maak me doodzenuwachtig ! Gelukkig dat Chantal meegaat, dat is een rots in de branding in dergelijke situaties.
Dat mens kan met tante omgaan op een verbluffende manier !
En hopelijk hebben de mensen van de home gelijk, en hebben ze ervaring met dergelijke gevallen, en hebben ze gelijk dat na een korte periode de mensen zich verzoenen met hun verblijf...Hoofdzakelijk door de vele contacten met lotgenoten en bezigheidstherapiën.Hopen maar.
Mijn vrouw zegt dat ik zot ben om mij daar zo in op te jagen. Dat zal dan wel zeker.
Heb je al eens buitengekeken ? Zijn er bij jullie ook zo'n grote kleurige dikke wolkenmassa's te zien? Prachtig ! Van stralend (bijna goud) wit naar bijna inktzwart in alle tussenliggende tinten, met er tussen plekken van het teerste blauw, blauw die doet hopen op goed weer, ondanks de stille dreiging van de wolkenbergen.
Als je in onze mooie kleine weggetjes rondrijdt, zie je her en der dollende lammetjes. Gek hoe er ook in schapen en lammetjes een mode bestaat !
In onze spreekwoorden hebben wij een gezegde over het zwarte schaap zijn, de uitzondering zijn, de slechterik, de niet in de lijn lopende...We gaan dat binnenkort moeten herzien ! Steeds meer zie je hele kudden zwarte (eigenlijk bruin als je 't mij vraagt - alleen lammetjes tonen echt zwart)schapen. Zwarte schapen zijn nu mode !Wellicht is dat te danken aan het feit dat er wellicht geen markt meer is voor de wol van de gewone huis- en keukenschapen...Dus mag het een kleurtje hebben, het moet toch niet meer verwerkt en gekleurd worden.
Ook zie je steeds meer en meer van die luxe-diertjes. Het begon met het houden van die dwerggeitjes, kleine lieve diertjes - Bart heeft er zo ook enkele lopen. Maar nu zie je ook mini-schaapjes en ik weet zelfs een kudden mini-koeien lopen... Pony's zijn allang oud vuil, en ze houden nu mini-paardjes. Maar dat is nog steeds voorbehouden tot de rijkere klasse, stinkend duur en heel teer, dus duur in het onderhoud. Bovendien zijn die minipaardjes er alleen voor geschikt om het gras kort te houden. Ganzen zijn veel goedkoper, en eetbaar.
Ik heb ooit eens cijfers gezien over het aantal huisdieren en de soorten...God, jongens, dat is om te duizelen ! En zeggen dat ik er ene ben die de statistieken de hoogte in jaag ! Honden (geen kat meer, 't beest is gestorven aan 16 jaar), vissen tropische binnen, andere buiten, kanarie's, een papegaai, kippen (twee bruine leghennen en een kuddeke zijdehoenders) en dan tel ik nog niet de beesten mee die hier regelmatig kamperen, maar niet tot de huisdieren behoren, zoals in de winterperiode de bezoekende ratten, in de zomer de soorten aardmuisjes in mijn verwilderde tuin enz, enz...
Plots moet ik denken aan wijlen Tor Vanwiele, een collega van de textiel...Die had een huis gekocht via de kleine landeigendom, en ten dien tijde moest je dan (verplicht) dieren houden (kippen, konijnen...). Op een mooie dag kwam dan ook eens de controleur van de kleine landeigendom langs... Tor (Hector) deed de deur open, de man stelde zich voor en vroeg "Hebde gij beesten?" En Tor, de eeuwige humorist, nam voorzichtig zijn eeuwige hoed af, krabde in zijn dunne haren...en zei: "Ja'j'ik, maar ik klap er niet graag over..." en krabde nog veel harder in zijn haar...
De controleur is gierend van het lachen vertrokken, zonder verder na te zien...
Tor... Hij zat in het bureel naast mij, en als ik hoorde dat hij hoestte, dan wist ik dat Tor een medicament ging halen voor zijn "valling"...Als hij terug was, ging ik hoestend zijn bureau binnen, en klaagde over mijn valling. Tor ging dan in zijn bureau en haalde zijn fleske jenever uit...
Tor had een strenge vrouw ('t was wel een beetje nodig...) en hij mocht niet roken binnenhuis, en er stond een limiet op zijn tabaksverbruik. Tor had eens via via een heel pak tabak kunnen kopen zonder taks, en hij had dat in de kelder van het bureel verborgen in zijn dossierkasten... Op een keer toen zijn vrouw er was, ging een van de collega's vragen of hij wat van Tor's tabak mocht overkopen... Tor sprak dan veertien dagen niet meer tegen de bewuste sloeber, hij had teveel afgezien met zijn Margriet... Maar ja, hij zocht het, hij lapte ook iedereen er bij als hij kon, dus moest hij de bal maar terug verwachten...
Ooit heeft hij een volle maand niet gesproken tegen mij...
Op het huwelijksfeest van Oscar's dochter waren wij als collega's ook gevraagd op de receptie. Toevallig kon Tor er niet zijn, maar Margriet was er wel... Ik begon te spreken over de mooie premie die wij gekregen hadden (Er was nooit een premie geweest), en al wie met ons aan tafel zat, vatte direkt wat ik aan het doen was, en praatte mee over die schone som...Margriet zei dat haren Tor niets gekregen had... Wij, allemaal, hij moet dat gehad hebben, dat was voor gans het ACV, ieder personeelslid heeft dat gekregen, enz, enz...
Het vervolg hebben we pas veel later, bij mondjesmaat gehoord... Tor was iets vroeger terug dan verwacht, wilde niet storen en had plaatsgenomen in een herberg tegenover de zaal. Toen hij zijn Margriet zag buiten komen klopte hij op het raam om ze binnen te roepen... Een café is altijd een moeilijke plaats om uitgeveterd te worden door je vrouw...
Meer dan een maand later kon ik een heel nest slachtrijpe konijnen kopen aan een gunstprijsje, en ik vroeg Tor of hij er ook een paar wou. Hij was akkoord, maar ik moest ze wel zelf dooddoen en kuisen...Ok... Ik ging 's avonds met de konijnen bij Tor thuis. En toen wij er een tiental minuten aan 't babbelen waren vroeg Tor plots aan zijn Margriet: "Awel, moe'de nu nie zeggen wa smeerlap dat 't is ???" ...Margriet kreeg alle kleuren, en ik kon mij amper serieus houden...
Waar is de tijd...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten