Om dood te vallen...

Gisteren zijn we dus, met versterkte gelederen, naar tante geweest, om haar te sussen met haar overbrengen naar het home...
Toen we daar toekwamen, lag madame niet in haar bed, maar "wandelde" wat in haar kamer. Nu ja, wandelen is een groooot woord, maar toch, ze was uit bed ! Wat ze heel die tijd niet meer kon !
Bovendien was in een bovenstebeste humeur (dat is ook niet altijd het geval!)en als klap op de vuurpijl was ze heel content om naar de home te gaan !
En wij daarvoor met 4 man een optreden verzorgen!
Vanmorgen hoorde ik de oplossing. Ik belde de sociale dienst op van Maria Middelares, en toen bleek dat tante 's morgens bezoek had gekregen van twee dokters die haar overtuigd hadden dat naar huis gaan er voor haar niet in zat, en het dokterlijk gezag was blijkbaar al wat er nodig was om tante te overtuigen...
Nu, we zijn blij, want zoals eerder gezegd, we waren er niet gerust op !

Vandaag, om 10 uur wordt tante dus overgebracht, en morgen ga ik er naar toe met wat fotootjes en dergelijke, opdat ze zich wat zou kunnen settelen.

Oef...weer een stap die genomen is...

Ik ben zojuist naar 't gazettewinkeltje geweest om mijne "Quest". Een wijs licht wetenschappelijk maandblad. Na dat ik het gelezen heb, gaat het naar Ewoud. Dat is er een zoals ik was in mijn jeugd, die zuigt al die weetjes op als een spons...
Natuurlijk staan daar ook dingen in die misschien beter door een iets ouder persoon zouden gelezen worden, maar met wat ze allemaal op tv zien, geloof ik niet meer in censuur, Bart en Els geloven er ook niet in, dus moet ik mij daarover geen zorgen maken.
Natuurlijk wordt Bart en/of Els dan wel een geconfronteerd met onverwachte opmerkingen of vragen... en Bart zegt dan wel eens tegen mij: "Pa, met al je boekjes, weet je wat Ewoud nu zei?" en dan volgt een leuke geschiedenis...
Bart gaat dus al weer werken...en hij gaat met de trein, dagelijks op en af. Els voert hem naar het station en haalt hem 's avonds op. Ver is het niet, hij kan opstappen in het station te Lierde.
Hij heeft praktisch geen pijn, maar zijn arm hangt in een mitella, en hij moet zijn arm zo stil mogelijk houden. Er zit een plaat in zijn schouder, en normaliter mag die daar blijven inzitten...Hij kreeg wel al een attest voor de controles op de luchthavens... Als hij onder die "scanner" gaat zal wellicht het alarm afgaan...

Dat doet me denken aan aan historie van zo'n 15 jaar geleden... Ik had met Anny een driedaagse geboekt in Olfosse d'Outh te Houffalise, om ons 25 of (30 (?))jaar huwelijk te vieren. Plots kreeg ik melding dat ik de dagen voor ons geplande verlof op een driedaagse moest van het werk, in hetzelfde vakantiehuis... Ik zou de vrijdag moeten naar huis rijden om Anny op te halen en dan weer terug naar het hotel rijden. Dit leek nogal gek, en ik vroeg mijn baas of Anny niet mocht meekomen voor de periode van de driedaagse studiedagen... Dat mocht, maar ze moest zich tijdens de dag dan maar alleen amuseren.
Op een avond waren we met Anny en een paar collega's een lange wandeling gaan maken, en rond 21.30 uur landen wij in een cafeetje in het dorp, waar nog een groep collega's zaten. We dronken nog een paar glazen, en wandelden met heel die bende terug naar het hotel. We hadden veel plezier, en zongen (nogal luid) het liedje van Will Tura "Mo vent toch", dat dan juist in was.
Plots ging er achter ons een raam open, en een gek vuurde met een geweer naar ons...Een stuk of vier vijf werden geraakt en hadden gaten in hun kleren, maar twee waren gekwetst, en hadden hagel in hun hals en gezicht gekregen...
Die twee werden naar het hospitaal te Bastogne gevoerd, en wij zaten uren met de gensdarmes ...
Naderhand bleek dat men in het hospitaal de hagelkorrels niet verwijderde. Het schijnt dat de hete korrels als het ware ingebakken zitten in het vlees, en dat uithalen veel meer letsel meebrengt dan het laten zitten.
Wij lachen nu soms nog met onze "vervuilde" collega's, ze zijn niet loodvrij....
Veel later is er een proces geweest en werden alle slachtoffers vergoed.
Wij tweeën waren op het moment van het schot in het midden van de groep, en waren niet geraakt (gelukkig) maar toch was ons weekend wat verknald (letterlijk)...
Als je dat zo allemaal een overdenkt, ne mens komt wa tegen in zijn leven hé? En gewoon omdat er ne kluiver is die niet van Will Tura houdt...of van de "zingende"(nu ja" bende nachtbrakers (het was al na 22 uur...)

Tot de volgende ?