Eerst en vooral...Ik zag dat er van mijne blog van gisteren een stuk verdwenen is, weg, disparu...waarvoor mijn excuus.
Nu, de titel gaat over mazout, dat is niet alleen stinkend duur, het stinkt op zijn eigen ook.
Gisteren toen ik de auto uithaalde om Anny naar de kine te voeren, rook ik mazout, en toen de wagen buiten was, zag ik een plas mazout staan...
We zijn eerst naar de kine geweest, en toen we terugkwamen zo goed mogelijk die stinkbrij opgekuist met keukenpapier, en er dan zand over gestrooid. Ondertussen de leiding afgekuist om te zien van waar die mazout kwam, en het kwam van de koppeling juist aan de filter. Anny heeft geprobeerd die koppeling beter aan te trekken, maar er komt geen beweging in. We hadden wel de indruk dat het verbeterd was, maar voor alle zekerheid hebben we dat filterpotje en de darmen netjes over een emmertje gelegd. Vanmorgen stond daar al weer een bodempje mazout in te stinken...
Ik heb gebeld naar Suzanne, maar ze was niet thuis, ze zal me wel terugbellen zodra ze mijn berichtje heeft gehoord... Misschien kunnen we hier iets doen, en moet Robert niet nog eens die baan doen.
Ik kreeg ondertussen een mailtje dat zijn aanhangwagen bijna hersteld is, en dat hij sterker zal zijn dan tevoren. Oef !
maar ondertussen stinkt het in mijn garage... (Gelukkig niet in huis !)
Ik kreeg hier een reeks foto's van Claudes prutskamer (daar staat nog 10 keer zoveel in als bij mij) maar vooral mooie foto's van zijn "treintafel"... Ik heb de indruk dat hij een héééééél grote zolder heeft, en dat die volledig vol staat met een volledig spoorwegnet, dat wellicht makkelijk kan concurreren met dat van het Groothertogdom Luxemburg... Prachtig gewoon ! Ik ga morgen of zo eens een foto ervan op mijn blog zetten...
In ieder geval, ik voel mij nu veel sterker dan vroeger, mijn boeken nemen bijlangena nog niet zoveel plaats in als die treintjes van Claude...
Gistern had ik nog verteld over de zoo van Aantwaarpen... Ooit was ik op verlof bij Claude in Mortsel, en gingen we beiden met de fiets naar de zoo. Ik herinner me niet hoe oud we dan waren, maar nog heel jong. We waren precies in die leeftijd waarin we met verwondering begonnen vast te stellen dat de grotere jongens achter de meisjes liepen, en dat daar dus ook wel iets leuks moest aan zijn...Voorheen waren de meisjes alleen maar verschrikkelijk ambetante dingen, die altijd bleitten, altijd op hun moeder riepen, niet konden vechten en geen eerbied hadden voor onze superioriteit (?)... Nu was daar op een of andere manier iets nieuws bijgekomen. We probeerden op allerlei slinkse maniern iets over dat vrouwvolk te weten te komen, en we moesten dus heel dievelings lezen in verboden boeken. TV was er nog niet en waar ze wel was, er waren nog geen programma's waarin te zien was wat wij zo graag wilden zien...De enige naaktfoto's die wij vonden stonden in het parochieblad, met als ondertitel Pater Isidoor met enkele van zijn bekeerde parochieanen...Alleen waren dat naar ons gevoel altijd negatief-foto's, de blote billen en borsten waren veels te zwart...
In de Zoo zagen Claude en ik twee mooie meisjes lopen, van een Italiaans type, en we hebben zo wat heel de dag achter die meiden aan gelopen, weinig van den beestenhof gezien...En die meisjes maar duidelijk gecharmeerd giechelen en gebbelen...
Nu zien de kinderen het "grote werk" tijdens de jeugduren op de TV, en al mijn kleinkinderen spreken van hun lief of van diene mooien of mooie...Alleen hun vocabulaire is nu heel anders, het is nu cool en shit en great en wat weet ik meer. Soms moet ik aan Ewoud vragen om eens te herhalen...die praat niet alleen met een Brakels accentje, maar dan snabbelt hij ook nog zo vlug en mengt daar dan van die idiote engels - amerikaanse termen tussen... niet te doen...
Of het nu beter is dan toen ???
Ik denk het niet, wij hadden een hele wereld om te ontdekken, nu ligt die wereld allang ontdekt, ontbloot voor ze echt tot de jaren van discretie en verstand zijn gekomen...
Er is met andere woorden niets meer te ontdekken... ze weten precies wat er in dat bloesje zit. Toen we eens met een groepje brave jongens een koppeltje vrijers afloerden en we daar de eerste blote borstjes zagen, was dat een desillusie...Een van ons bracht het correct onder woorden: 't zijn precies varkens-tetjes...en daar leek het echt wel wat op... Wij hadden ons hemelse vruchten voor gesteld.
De geschiedenis is als een pendel, ze zwaait ofwel teveel naar links, ofwel te veel naar rechts, en het moment in het midden is zo klein, zo kort... Wedden dat binnen een generatie de pendel weer naar heel streng heel verboden, heel taboe zal slaan ? In plaats van rustig in het midden te blijven hangen met alle geluk dat er aan rust vasthangt...
'k ga stoppen, hopelijk komt nu alles wel te voorschijn...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten