Pijn

Kijk, voor één keer niet mijn pijn... Gisteren ben ik met Anny voor de eerste kine-behandeling naar Danny geweest. Hij deed eerst een vaststelling van de diagnose, daarna een warmtebehandeling en dan enkele lichte oefeningen...Nu heeft Anny pas hevige pijn !
Misschien is dat normaal, misschien ook niet. We zullen het in ieder geval melden aan Danny, zodat hij eventueel de behandeling kan aanpassen.
Volgens Danny is het een zeer moeilijke plaats om te behandelen. Het is een pees die werkelijk tussen het schoudergewricht door loopt. Dat is ook de reden waarom de huisarts daar geen pikuur durft te geven. De pikuur moet werkelijk tussen de gewrichten door gegeven worden, en er zijn slechts enkele specialisten die zoiets aandurven. Bovendien is het een zeer pijnlijke inspuiting op die manier...
Volgens Danny geneest zoiets wel, maar het duurt lang... Op mijn vraag naar acupunctuur gaf hij eveneens een ontwijkend antwoord, met dezelfde reden, het zit te diep...
Dus mijn vrouwtje zit nog wel eventjes met haar pijn... Ik heb haar aangeraden om maar meteen een pijnstillertje te nemen, het helpt niets met te blijven rondlopen met een pijn die alles overheerst, en die heel je doen en laten beinvloedt ! Ze heeft een pijnstiller voorgeschreven gekregen, dus kan ze die ook maar gebruiken...
We zijn precies een pijnkliniek aan 't worden.

Deze namiddag zal Veerle met mama naar de kine gaan, ik ga eerst naar Zingem, om die betaling te doen, en daarna ga ik vlug even over en weer naar tante naar Gent. Deze namiddag, rond 17 uur komt Luc (vissen) op bezoek. Hij zou onder andere een deel visjes meebrengen voor in mijn vijver. Vermits het goudvissen zijn, gaan ze in mijn hoogstgelegen vijver, bij de andere goudvissen. In mijn laagste vijver ga ik de blauwbandgrondels alleen laten zitten, in de hoop er te kweken... Vermits ik ook waterplanten zal krijgen van Luc (misschien ook nu ?) zullen ze in ieder geval alle mogelijkheden hebben om te kweken.

Bij mij is de pijn weer bijna op zijn "normale" peil, dus mij hoor je niet meer klagen. Ik moet ook zeggen dat ik er niet alleen door het opheffen van tante, schuld aan heb...
De dokter van de pijnkliniek had zitten lachen met mijn homeopathische middelen tegen de rugpijn. Dus toen mijn doos leeg was, had ik geen nieuwe gehaald. Na korte tijd voelde ik mij precies al iets minder, en wat erger was, het duurde steeds langer om weer naar mijn "normale" pijn te komen. Dus heb ik weer een doos TRAUMEEL gehaald, en mijn pijn is nu weer quasi normaal, en dat al na enkele dagen...
Nu zullen die dokters wel vertellen dat het toeval is, of dat het inbeelding is, of weet ik veel wat, maar ik voel mezelf... Viva wat helpt ! om het even uit welke bron het komt.
Onze huisarts schreef mij dat voor, en dat is een dokter die denkt zoals ik denk: Het kan niet dat de chinezen al duizenden jaren acupunctuur doen als het niet zou helpen, dat de indiërs adjurvedah doen als het niet zou helpen en zo voort en zo voort....
Onze geneeskunde is jonger dan die van hen !
Ik hoop dat eens de tijd komt dat men werkelijk alle vormen van geneeskunde objectief evalueert, en dat men dan centra opricht waar de patiënt in gemeen overleg door de diverse specialisten in de diverse geneeskunsten geholpen wordt...Maar ik vrees dat het nog lang een droom zal blijven...Het is zo moeilijk te erkennen dat een ander ook iets kan...

Allee, ik ga stoppen, tot de volgende ?