Ik weet het niet meer...
Ze verdikt (ze eet weer)...
Ze stapt naar het toilet (weliswaar met steun)
Ik zie ze niet meer in slaap vallen tijdens ik er ben...
Haar adem lijkt beter
Ik wet het niet meer...
Ik heb dan maar mijn stoute schoenen aangedaan, en gebeld naar de specialist in Aalst, waar ze behandeld werd, waar men de behandeling moest stopzetten omdat haar lichaam het niet meer aankan...
Ik heb verteld wat ik zag...
"Hebben ze daar al een bloedonderzoek gedaan?" " Nee, dokter, u weet dat ze in een palliatieve geen behandelingen doen..." "Je mag er eens mee naar hier komen als je wilt!" "Ik denk niet dat ze dat al aankan..." "Als je het ziet zitten, dan mag je steeds langskomen..."
" Maar kan het? Kan het zijn dat ze dit overwint ?"
...
"Ik had het zeker niet verwacht, maar het is een sterke vrouw ! Dat heb ik steeds gezegd ! Ja, het zou kunnen dat ze dat zelf overwint... Ik had het echter niet verwacht, niet voorzien dat het zou kunnen..."
Ik kreeg de raad haar goed op te volgen, en als het mogelijk is, eens met haar naar Aalst te gaan...
Maar het is dus mogelijk !!!
God... er is dus duidelijk weer een God.
Ik geloofde er haast niet meer in, bad op de voorwaardelijke wijs.
Maar ik heb weer (een beetje) hoop.
En in ieder geval, hoe dan ook, we hebben nog wat goede dagen.
En laat iedereen die gelooft aub bidden, wie niet gelooft helpen hopen, wensen...
Want het is niet makkelijk !
Hoop
Hopen met iets minder twijfel
Hopen met een wankele zekerheid...
hoop
HOOP !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten